Οι δικαστές, οι διακρίσεις και ένα φιλί.«Με τη σκηνή της έκφρασης ομοερωτικής επιθυμίας, παρουσιάζεται μια υπαρκτή κοινωνική πραγματικότητα, η οποία σχετίζεται με μια κοινωνική ομάδα, μεταξύ των πολλών, οι οποίες συνθέτουν μια ανοιχτή και σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία. Οι ερωτικές επιλογές της όχι μόνο δεν αποδοκιμάζονται από τη συνταγματική τάξη της χώρας, αλλά τουναντίον επιβάλλεται (...) ως εκδήλωση ελεύθερης επιλογής των αποτελούντων αυτή, να γίνονται απολύτως σεβαστές και να εκφράζονται στα έργα τέχνης, όπως εξάλλου οι ερωτικές επιλογές και ευαισθησίες και των υπολοίπων ομάδων του πληθυσμού της χώρας».
Με το σκεπτικό αυτό, το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε την απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης για το περίφημο φιλί μεταξύ ανδρών σε τηλεοπτική σειρά. Το ΣτΕ δεν βασίστηκε στην ελευθερία της τέχνης, όπως αναμενόταν, αλλά στον σεβασμό και την προστασία της αξίας της-του ανθρώπου και της προσωπικής ελευθερίας. Ευτυχώς. Γιατί η αναφορά στις μειονότητες, σεξουαλικές ή άλλες, δεν είναι περιθωριακή υπόθεση, μια «καλλιτεχνική ιδιαιτερότητα» που καλύπτεται από τον μανδύα της ελευθερίας της τέχνης. Στο επίκεντρο της προσοχής μας βρίσκονται τα ίδια τα δικαιώματα όσων υφίστανται διακρίσεις, όχι μόνον η προστασία όσων αναφέρονται στα δικαιώματα αυτά μέσω του καλλιτεχνικού τους έργου. Κάθε κοινωνική ομάδα έχει το δικαίωμα να είναι ορατή. Να καθρεφτίζεται στα ΜΜΕ, να απαντά όταν προσβάλλεται, να διεκδικεί ισονομία. Σε μια ανοιχτή και δημοκρατική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχουν ομάδες - σκιές, μαύρες τρύπες στον κοινωνικό χάρτη. Δεν μπορεί να είναι ανεκτές οι διακρίσεις για λόγους σεξουαλικής ταυτότητας, όπως το φοβικό άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα («Παρά φύσιν ασέλγεια μεταξύ αρρένων») που προκαλεί συμπεριφορές της Αστυνομίας εξευτελιστικές για τους gay, συμπεριφορές που έχουν οδηγήσει ακόμα και σε αυτοκτονίες. Επίσης, σε μια ανοικτή κοινωνία δεν μπορεί κάθε πρόταση για νομική αναγνώριση της πραγματικής συμβιωτικής σχέσης ατόμων του ιδίου φύλου να αντιμετωπίζεται σαν φωνή από τα Σόδομα.
Ενώ λοιπόν ένα τηλεοπτικό φιλί κινητοποιεί λογοκριτικούς μηχανισμούς, ο υφυπουργός Απασχόλησης (και αρμόδιος για θέματα κοινωνικής προστασίας!) Γεράσιμος Γιακουμάτος δηλώνει για τον γάμο ζευγαριών του ίδιου φύλου: «Διαφωνώ κάθετα. Δεν το διανοούμαι καν. Θα το πολεμήσω μέχρις εσχάτων. Μιλάμε τόσο ωραία οι δυο μας, ρομαντικά, τι σχέση έχει να μιλάω εγώ με έναν π... τον Μήτσο τον ηλεκτρολόγο. Παναγία μου!». Κανείς από την κυβέρνηση δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να αποδοκιμάσει τον υφυπουργό, ενώ το συνδικάτο των ηλεκτρολόγων διαμαρτυρήθηκε διότι ο ανδρισμός των μελών του θίχτηκε από τη δήλωση! Και μόνο ως απάντηση στη λογική και αισθητική Γιακουμάτου, που δυστυχώς απηχεί μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, η απόφαση του ΣτΕ είναι ιδιαίτερα σημαντική.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 4.12.06 στην εφημερίδα Τα Νέα γραμμενό από τον Κωστή Παπαϊωάννου, πρόεδρο της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου-ΕΕΔΑ.
