ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΡΩΣΤΑΓΑΝΕ ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙΗ γνωστή παροιμία μάς πάει, κάποιες και κυρίως κάποιοι ανέλαβαν όπως πάντα να μας πουν τι να κάνουμε και πως έπρεπε να έχουμε κινηθεί. Διάφορες-οι από τον καναπέ του κόμματος, την οθόνη του υπολογιστή ή της tv είπαν και ξαναείπαν, μέχρι που κάτι άλλο ήρθε και σκέπασε το θέμα. Δεν βγήκαν να κάνουν κάτι αλλά η καθιστική κριτική είναι γνωστό ότι αλλάζει τον κόσμο.
Στο μεταξύ κάποιες-οι έμειναν αδιάβαστες-οι ή δεν κατάλαβαν πολλά από όσα συνέβησαν γιατί τα έμαθαν από την tv και ίσως από τα ΜΜΕ, θα βάλουμε όμως την ιστορία σε χρονική σειρά.
Πριν 4 και κάτι χρόνια άρχισαν συζητήσεις με τον τότε ΣΥΝαπισμό για τις διακρίσεις που δέχονται οι λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές-οι και τρανς στην Ελλάδα, με κυρίαρχο αυτό του πολιτικού γάμου ζευγαριών του ίδιου φύλου.
Με γενναιότητα ο τότε πρόεδρος κ. Αλαβάνος σε κοινή συνέντευξη τύπου δήλωσε πως είναι υπέρ του πολιτικού γάμου για τις και τους LGBΤ, σύντομα έφερε την ερώτηση στην βουλή. Με την απίθανη ατάκα από βήματος βουλής του τότε υπουργού δικαιοσύνης περί ήθους και έθους που δεν επιτρέπει στην Ελλάδα κάτι τέτοιο. Καμιά-νεις από μας δεν ένοιωσε την ανάγκη να βρεθεί έξω από την βουλή και να ουρλιάξει για αυτό. Αλλάξαμε πλευρό στην πολυθρόνα και ρευτήκαμε το βάρος της διάκρισης που κατάπιαμε, για να την χωνέψουμε γρηγορότερα.
Στην Υπερηφάνεια 2006 ο τότε υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας κ. Τσίπρας δήλωσε πως θα κάνει τον πολιτικό γάμο αν εκλεγεί δήμαρχος. Όταν ο κ. Τσίπρας είναι επικεφαλής του συνδυασμού του Συνασπισμού με το όνομα «Ανοιχτή Πόλη» είναι αυτονόητο ότι δεν μιλά μόνο για τον ίδιο αλλιώς είναι σκορποχώρι και όχι κόμμα. Γιατί αν κάθε Βιλαέτι, επιλέγει για ποια από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα θα παλέψει, τότε δεν μπαίνει κάτω από ένα κόμμα αλλά κατεβαίνει ως ανεξάρτητη δημαρχίνα-ος.
Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς δηλώνουμε στον ΣΥΝ ότι έχουμε ήδη έτοιμα ζευγάρια που θέλουν να κάνουν πολιτικό γάμο και εκείνος με την σειρά του ξεκινά να ενημερώσει, να συζητήσει και να βρει την δημαρχίνα-ο που βγήκε με την στήριξη του ΣΥΝ και που θα έκανε πράξη τον πολιτικό γάμο.
Την άνοιξη του 2008 το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο με το «σύμφωνο διάκρισης» που προτάθηκε από τον τωρινό υπουργό δικαιοσύνης κ. Χατζηγάκη και τον εκ προοιμίου αποκλεισμό μας. Ζουζουνίσαμε λίγο σαν τις μέλισσες με την φίλη-ο μας και ζου ζου λουστήκαμε το φτύσιμο, επικρίνοντας τα όσα ειπώθηκαν πάλι στην tv. Για το ότι δεν σηκώσαμε ούτε το ακουστικό του τηλεφώνου μας και να βρίσουμε στον αέρα όποια-ον μας πρόσβαλε φταίει η ακρίβεια του καιρού κι όχι η LGBTφοβία μας. Αφήστε που αυτή την φοβία την βαφτίζουμε «εμείς είμαστε υπέρ’ άνω» και καθαρίζουμε.
Ο ΣΥΝ με δημόσιες δηλώσεις και δελτία τύπου δηλώνει για πολλοστή φορά ότι «πιστεύει πως το υπάρχον νομικό πλαίσιο για τον πολιτικό γάμο επιτρέπει τον γάμο ομοφύλων». Δεν ένοιωσε την ανάγκη χρήσης του πολιτικά ορθού όρου «ζευγαριών του ίδιου φύλου» έτσι μας είπε την συνήθη έννοια του όρου, δηλαδή πως όλες-οι που έχουν κοινή καταγωγή τις, τους επιτρέπεται ο πολιτικός γάμος.
Ο δήμαρχος που βγήκε με την στήριξη του ΣΥΝ στην Καισαριανή την πρώτη μέρα που ρωτιέται από τα ΜΜΕ αν θα κάνει τον LGBT πολιτικό γάμο, λέει: «ναι». Του την πέσανε ότι θα τελέσει γάμο σε λεσβίες και πούστηδες, το έφερε και βαρέως ο ανδρισμός του, σκιάχτηκε ότι θα τον πουν κι αυτόν κραγμένη και την δεύτερη μέρα σκάει στην tv λέγοντας ότι είναι φανατικός ετεροφυλόφιλος και σε λίγες μέρες ζητά την γνώμη της νομοθετικής επιτροπής. Ότι είπε και ο σύντροφος κ. Κακλαμάνης δηλαδή. Μόνο που ο κ. Κακλαμάνης το ’πε απλά ενώ ο κ. Τζέκος το έκανε πράξη κιόλας.
Ως αντιπολιτευόμενος δήμαρχος ένοιωσε επαναστάτης με το να κάνει κάτι τόσο ακραία ετεροσεξιστικό, ρατσιστικό, αντιδημοκρατικό.
Όταν οι νόμοι αφορούν μόνο τις ετεροφυλόφιλες-ους.
Όταν γίνεται διαχωρισμός των πολιτισών-ων σε εκλεκτές-ους και μη.
Όταν κάποια-ος πρεσβεύει όσα η εκκλησία και επιλέγει ποια και πόσα δικαιώματα θα υπερασπιστεί. Τότε αλί και τρις αλί μας. Ας βαφτίσουμε ένα παιδί Δημοκρατία, για να ‘χουμε να την θυμόμαστε.
Ο ΣΥΝ όταν σκούρυναν τα πράγματα σε δελτίο τύπου του, βιάστηκε να υπερασπιστεί την αυτονομία της αυτοδιοίκησης. Βεβαίως ανάμεσα στον Σταλινισμό της γραμμής ενός κόμματος μέχρι την απόλυτη αυτονομία της αυτοδιοίκησης που επικαλέστηκε ο ΣΥΝ υπάρχει χάσμα και όχι απλά μια διαχωριστική γραμμή. Άμα φοράς ένα καπέλο δεν το αρνείσαι με το πρώτο λάλημα του πετεινού.
Ο ΣΥΝ αφού είδε ότι δεν μπορεί να επηρεάσει θετικά τις δημαρχίνες-ους του αντί να βγει απλά και να το πει ή να ζητήσει συγνώμη, μας την είπε και από πάνω ότι του επιτεθήκαμε και τον κατηγορήσαμε άδικα για πολιτική απάτη και πως ο στόχος μας πρέπει να είναι η κυβέρνηση.
Τα κόμματα υπερασπίζονται τα δικαιώματα όλων, πολύ περισσότερο δε αυτά της αντιπολίτευσης, μας το οφείλουν. Αν η κάθε κυβέρνηση δεν είναι δουλειά του ΣΥΝασπισμού ως αντιπολίτευση τότε ίσως είναι της θειάς μου.
Λέω να ψηφίσω την επόμενη φορά την θειά μου, μπας και κάνει την δουλειά μου.
Το άρθρο γράφτηκε από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Qαλιαρντό στις 21.5.2008
