«Αγία Οικογένεια»Δυστυχώς, δυστυχώς είναι δυστυχές να ξεκινάς ένα άρθρο με ένα «δυστυχώς». Δυστυχώς όμως, σε αυτό το άρθρο θα κάνω λόγο για την δυστυχή απόρριψη των LGBT ατόμων από την λεγόμενη οικογενειακή εστία.
Πάντοτε ή σχεδόν πάντοτε, η γέννηση ενός παιδιού σηματοδοτείται από χαρά, ευτυχία και ικανοποίηση για τον ερχομό ενός νέου ανθρώπου στον κόσμο. Η αγωνιώδης ερώτηση για το φύλο του παιδιού, τα πρώτα σκιρτήματα στην κοιλιά της μητέρας, τα ροζ και γαλάζια μπαλόνια στο μαιευτήριο, τα πρώτα γενέθλια, τα γυμνά κλάματα στην κολυμπήθρα στο βωμό του δοσίματος του χριστιανικού ονόματος, τα παιδικά παιχνίδια, η αγωνία για το διάβασμα, το σχολείο και αργότερα το πανεπιστήμιο, οι γονεϊκές νουθεσίες, οι εκδρομές με την οικογένεια, το μεσημεριανό οικογενειακό τραπέζι. Όλες οι παραπάνω είναι εικόνες από την πορεία μας ως έμβρυα στη μήτρα των μητέρων μας έως τη στιγμή της εφηβείας μας όπου αυτές οι εικόνες αρχίζουν και διαλύονται, αμαυρώνονται, πληγώνουν, παύουν να υπάρχουν, χαράσσονται με ένα μαχαίρι στα πρόσωπα των εικόνων. Ο λόγος για τη στιγμή που η αγαπημένη οικογένεια μαθαίνει, αποκαλύπτει, πληροφορείται, ότι αυτό το έμβρυο που κάποτε ήταν στην κοιλιά και ενοχλούσε με άλλοτε δειλές και άλλοτε πιο τολμηρές κλωτσιές την κοιλιά της μητέρας, είναι λεσβία, γκέι,αμφι, τρανς. Για την οικογένεια είναι, λες και όλες αυτές οι πρότερες και τρυφερές εικόνες να μην υπήρξαν ποτέ, λες και το παιδί που γεννήθηκε να είναι ένα ξένο μη αναγνωρίσιμο παιδί, λες και κάτι πήγε στραβά ή κάτι έγινε λάθος στο παρελθόν.
Η απόρριψη των LGBT ατόμων από την οικογένειά τους ήταν και είναι ένα από τα πιο επίπονα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν αυτά τα άτομα. Η αγωνιώδης ερώτηση: «Οι δικοί σου το ξέρουν;» όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο με τον ίδιο με εσένα σεξουαλικό προσανατολισμό, σηματοδοτεί την αγωνία, το βάρος, την ανασφάλεια που υπάρχουν γύρω από την αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας στους γονείς. Πρόσφατα μια νεαρή λεσβία μου είπε: «Αν το ήξεραν οι δικοί μου δε θα με ένοιαζε τίποτα» και μια ακόμη μου εμπιστεύθηκε πως όταν βγαίνει Παρασκευή-Σάββατο για να δουλέψει σε ένα λεσβιακό μπαράκι λέει στους γονείς της πως απλά πηγαίνει τις βραδινές εξόδους της. Το ψέμα, η διαστρέβλωση της αλήθειας, η μισή αλήθεια, η επινόηση σεναρίων από τις-τους ηθοποιούς λεσβίες, γκέι, αμφί, τρανς προκειμένου να μην αντιμετωπίσουν την κρίση της οικογένειας, είναι χαρακτηριστικά που συναντώνται σε πολλά LGBT άτομα.
Το μικρό κοριτσάκι ή αγοράκι μετατρέπεται ξαφνικά σε τέρας και όλη η αγάπη, η περηφάνια και η τρυφερότητα εξατμίζονται δευτερολεπτικά μετά την αποκάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας. Κοιτάς την εαυτή-ο σου στον καθρέφτη και ξέρεις ότι είσαι το ίδιο άτομο, το ίδιο σώμα και σκέφτεσαι με τον ίδιο πάντα τρόπο. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι έχει αλλάξει πέρα από το ότι αποφάσισες να είσαι ειλικρινής με την εαυτή-ο σου και με την οικογένειά σου. Και τότε είναι που αυτή η ζεστασιά της οικογένειας μετατρέπεται σε μένος, που τα λάθη των γονιών ανασύρονται προκειμένου να αιτιολογήσουν τη σεξουαλικότητα του παιδιού τους, η απόρριψη ζωγραφίζεται στα πρόσωπα των γεννήτορών σου. Πρόσφατα μια φίλη είπε στους γονείς της πως είναι λεσβία και σταματήσανε να της στέλνουν χρήματα για τις σπουδές της και ένας άλλος φίλος τρανς εκδιώχτηκε μαζί με τα γυναικεία του ρούχα από τη «ζεστασιά» του σπιτιού. Πολλοί συχνά φίλοι γκέι μου αποκαλύπτουν πως βλέπουν όνειρα με τους γονείς τους νεκρούς. Πρόκειται για ένα συμβολικό θάνατο στους ανθρώπους που θανατώνουν καθημερινά την ύπαρξή σου και την έκφρασή σου.
Η εκδίωξη, η απόρριψη, η υποτίμηση των LGBT ατόμων από τις οικογένειες τους αποτελεί δυστυχώς ένα διαχρονικό φαινόμενο. Παρόλα αυτά έχει ιδιαίτερη σημασία πως άνθρωποι που γνωρίζουν τις συνέπειες της αποκάλυψης του ερωτικού τους προσανατολισμού δεν φοβούνται να ρίξουν τις μάσκες του θεάτρου και να έρθουν αντιμέτωποι με την «Αγία Οικογένεια». Στην ιστορία υπάρχουν LBGT άτομα που έχασαν οικογενειακές περιουσίες, έγιναν σεξουαλικές-οι μετανάστριες-ες, απομακρύνθηκαν και αποκηρύχθηκαν από τις οικογένειές τους, συχνά, αναγκάστηκαν να αλλάξουν μέχρι και ονόματα. Αυτοί οι άνθρωποι όμως είναι που σηματοδότησαν και σηματοδοτούν την αρχή έκφρασης της προσωπικής ελευθερίας μέσα στο φυλακισμένο περιβάλλον της σιωπηλής οικογένειας. Αν δεν αλλάξει η οικογένεια η κοινωνία δεν αλλάζει και η οικογένεια μπορεί να αλλάξει μόνο αν έρθει αντιμέτωπη με τα δημιουργήματά της. Συχνά ο εχθρός της ελευθερίας μας είναι πολύ κοντά μας αλλά στραβοκοιτάμε και τον αναζητούμε αλλού.
Σε αυτό το σημείο θέλω να σημειώσω για αποφυγή παρεξηγήσεων πως υπήρξαν και υπάρχουν οικογένειες που γνωρίζουν, αποδέχονται και στηρίζουν τον ομοερωτικό προσανατολισμό των παιδιών τους. Τις περισσότερες φορές όμως αυτή η αποδοχή πραγματοποιείται κάτω από όρους και συμβάσεις που φορούν το πέπλο της αποδοχής.
Υ.Γ. Συχνά φέρνω στο μυαλό μου τη γεύση του ζουμερού καρπού του μανταρινιού από το χωραφάκι που μου κληροδότησε ο πατέρας μου, όμως η σκέψη βίαια διαλύεται και η γεύση του μανταρινιού χάνεται και αντικαθίσταται από τον καρπό της προσωπικής μου ελευθερίας και έκφρασης….
Φιλίππα Διαμάντη
