Την περασμένη εβδομάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - ΕΔΑΔ εξέδωσε την πολυαναμενόμενη απόφασή του στην υπόθεση Eweida κ.λπ. κατά Αγγλίας, μια συλλογή τεσσάρων διαφορετικών υποθέσεων που αφορούν θέματα ποικολομορφίας. Δύο από αυτές είναι πιο συγκεκριμένα τον σεξουαλικό προσανατολισμό και οι δύο άλλες αφορούν περισσότερο τη θρησκεία ως τέτοια. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που καλωσορίζω ένα φιλοξενούμενο που γνωρίζει ως νομικός πολύ καλά την νομοθεσία για το σεξουαλικό προσανατολισμό, τον Paul Johnson του Πανεπιστημίου του York: Eweida και λοιπές κατά Αγγλίας.
Για όσες ενδιαφέρονται και ανησυχούν για την προστασία και την ανάπτυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) την Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013 στην υπόθεση Eweida και λοιπές κατά Αγγλίας θα πρέπει να θεωρηθεί ως σημαντική. Η απόφαση, από το τέταρτο τμήμα του Δικαστηρίου, ανταποκρίνεται σε τέσσερεις προσφυγές που υποβλήθηκαν βάσει της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ), που εντάχθηκαν σε μία λόγω των παρόμοιων ζητημάτων που εγείρουν. Δύο από τους περιορισμούς που αφορούν τις καταγγελίες που τοποθετούνται από τις εργοδοσίες για την προσωπική προβολή των θρησκευτικών συμβόλων (σταυρούς) από πρόσωπα στον εργασιακό τους χώρο. Οι άλλες δύο προσφυγές, με τις οποίες θα επικεντρωθώ εδώ, αφορούν ισχυρισμούς διακρίσεων και την απόλυση από την εργασία λόγω της άρνησης της προσφεύγουσας-ντος παροχής υπηρεσιών προς τις Lbtiq. Σε όλες τις υποθέσεις οι προσφεύγουσες-ντες υποστήριξαν ότι το δικαίωμά τις στην ελευθερία της σκέψης, της συνείδησης ή της θρησκείας, διασφαλίζεται από το άρθρο 9 της ΕΣΑΔ, καθώς και το δικαίωμά τις στη μη διάκριση, την οποία εγγυάται το άρθρο 14 της ΕΣΑΔ, είχαν παραβιαστεί.
Όσον αφορά τις καταγγελίες που αφορούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, το ΕΔΑΔ δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 9 προς τις προσφεύγουσες ή των δικαιωμάτων τις απ' το άρθρο 14. Αν και η απόφαση αυτή πρέπει να γίνει δεκτή, διότι υπερασπίζεται τη νομοθεσία ισότητας του σεξουαλικού προσανατολισμού στην παροχή αγαθών και υπηρεσιών της Αγγλίας, η ουσία της απόφασης μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως προβληματική. Η έλλειψη κάθε εξέταση της αναλογικότητας όσον αφορά τα ουσιαστικά θέματα που εμπλέκονται, η απόφαση δεν παρέχει σαφές όραμα σχετικά με τον καλύτερο τρόπο επίτευξης μιας ισορροπίας μεταξύ των συχνά αντικρουόμενων συμφερόντων των θρησκευτικών πεποιθήσεων και του σεξουαλικού προσανατολισμού στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Αντιθέτως, στηρίχθηκε στην θεωρία της “διακριτικής ευχαίρειας” (περιθωρίου εκτιμήσεως), η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι κενή ηθικής αιτιολόγησης ή ενόρασης.
Οι δύο προσφυγές σεξουαλικού προσανατολισμού: της κα. Ladele και του κ. McFarlane
Και οι δύο προσφυγές αφορούν τον σεξουαλικό προσανατολισμό και ασκήθηκαν από Χριστιανή-ο.
Η πρώτη έγινε από την κα Lillian Ladele για τη συμπεριφορά της, ενώ εργαζόταν ως γραμματέας ληξιαρχείου για τις γεννήσεις, τους θανάτους και τους γάμους στο London Borough of Islington. Ενώ εκ της θέσεως της, και ως συνέπεια του νόμου του συμφώνου συμβίωσης του 2004, η κα. Ladele κλήθηκε να ασκήσει τα καθήκοντά της στην καταχώρηση συμβίωσης μεταξύ Lbtiq ζευγαριών. Η άρνηση της κα. Ladele να εκετελέσει αυτά της τα καθήκοντα, λόγω της θρησκευτικής αντίρρησης της ως προς τα Lbtiq ζευγάρια, και η επιμονή της εργοδοσίας της να ασκήσει τα καθήκοντά της, οδήγησε σε μια πειθαρχική ακρόαση εναντίον της και στην απειλή της απόλυσης της.
Η κα Ladele έκανε μια επιτυχή προσφυγή στο εγχώριο Εργατικό Δικαστήριο, διαμαρτυρόμενη για άμεσες και έμμεσες διακρίσεις λόγω των θρησκευτικών της πεποιθήσεων και παρενόχληση, αλλά αυτό στη συνέχεια αντιστράφηκε από το Εργατικό Εφετείο το οποίο έκρινε ότι η συμπεριφορά της ήταν ένα αναλογικό μέσο για την επίτευξη του θεμιτού-νόμιμου σκοπού να προσφέρει υπηρεσίες χωρίς διάκριση.
Η κα. Ladele προσέφυγε στο Εφετείο το οποίο, επικαλούμενο του νόμου περί ισότητας (σεξουαλικός προσανατολισμός) του 2007 (ο οποίος, είναι ήταν σε ισχύ κατά το χρόνο της προσφυγής, απαγορεύει τη διάκριση λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού στον τομέα της παροχής αγαθών και υπηρεσιών), έκρινε ότι η επιθυμία να γίνονται σεβαστές οι θρησκευτικές απόψεις της δεν θα πρέπει να επιτρέπει «... να παρακάμπτεται η ανησυχία του ληξειαρχείου Islington να εξασφαλίσει ότι όλες οι υπάλληλοι καταχώρησης εκδηλώνουν τον ίδιο σεβασμό προς την Lbtiq κοινότητα, όπως προς την ετεροφυλόφιλη κοινότητα». Στην καταγγελία της προς το ΕΔΑΔ, η κα. Ladele επικαλέστηκε το άρθρο 14 σε συνδυασμό με το άρθρο 9, για να ισχυριστεί ότι είχε υποστεί διακρίσεις λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, ότι η εργοδοσία της θα μπορούσε να φιλοξενήσει τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της, και ότι η χρήση της απόλυσης της ως μέσο για την επίτευξη του θεμιτού-νόμιμου στόχου (του ληξιαρχείου) της μη διάκρισης ήταν δυσανάλογη.
Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 21.1.13 και την μεταφράσαμε από την echrblog.blogspot.gr γραμμένη από τον Paul Johnson στην http://echrblog.blogspot.gr/2013/01/eweida-and-others-judgment-part-i.html?spref=tw Στην φωτογραφία είναι η γιαγιά της Mitzi Nichols με ην συντρόφισά της
