Η ζωή και ο θάνατος της Βιρτζίνια Στέφεν Γουλφ Γ'

Και όσο περνούσε ο καιρός το χάσμα μεταξύ της επιτυχίας της Βιρτζίνια ως συγγράφισας και της αποτυχίας του Leonard διευρύνεται. Ενώ Βιρτζίνια  έγραφε το Τα κύματα-The Waves, ο Leonard εργαζόταν  με το πρώτο τόμο μιας τριλογίας του με τίτλο Μετά τον κατακλυσμό. Μέχρι τώρα, ήταν σε άμεσο ανταγωνισμό μεταξύ τους, και το διακύβευμα ήταν υψηλό-ποια-ος από τους δύο ήταν σε θέση να γράψει ένα βιβλίο που θα μπορούσε να επηρεάσει και τις άλλες μετά τον θάνατό τους; Το βιβλίο με τίτλο «Μετά τον κατακλυσμό» του Leonard αναφέρεται στο πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, και αυτό ήταν το κύριο θέμα στην τριλογία του, ενώ το βιβλίο της Βιρτζίνια επικεντρώνεται στην ουσία της ίδιας της ζωής. Η Coates αναλύει τους δύο "υδάτινους" τίτλους που είχαν επιλέξει: 

"Εμείς μπορεί να θεωρήσουμε περίεργο το γεγονός ότι ένας πόλεμος πολεμήθηκε με μεταλλικά όπλα παραδίνοντας μια άνευ προηγουμένου-καινοφανή φωτιά και εκρηκτική δύναμη, θα πρέπει να εξομοιωθεί ο Leonard με αυτό το βασικό ζωογόνο υγρό. Ωστόσο, στην αψίδα ορθολογισμού, ένας μεγάλος όγκος του νερού είναι η απόλυτη παράλογη δύναμη, όπως η βαρβαρότητα ήταν η απόλυτη παράλογη δύναμη που απειλεί τον «πολιτισμό». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είδε επίσης το νερό με τη βιβλική οπτική-έννοια ως «πλημμύρα», που θα σαρώσει τα πάντα μακριά. Ήταν δουλειά του να επειχηρηματολογεί εναντίον του Θεού, να μάχεται να αντικαταστήσει τον Θεό με τη δική του (προφανώς) ορθολογιστική εικόνα του. 

Για την Βιρτζίνια, το νερό σίγουρα δεν ήταν ένα σύμβολο κάποιας εξωτερικής, καταστροφικής ή παράλογης δύναμης. Για εκείνη ήταν τόσο εντός της όσο και μέρος του κόσμου, ισχυρή άμπωτη και ροή: η συνάθροιση των κυμάτων που σπάνε στην ακτή, όταν το κρυφό αντίθετο ρεύμα τα σέρνει πίσω, για να μεγαλώσουν και να σπάσουν ξανά και ξανά. Το φούσκωμα των κυμάτων, αυτές οι παλίρροιες, έγιναν αισθητές στο ίδιο της το σώμα και επηρέασαν τον τρόπο που έγραψε: Η αεικίνητη μετατόπιση του ωκεανού ήταν το ένστικτο στην πολύ ρυθμική γλώσσας της".

Αλλά με την ερωτική σχέση μεταξύ της Vita Sackville West  και της Βιρτζίνια τώρα να υποχωρεί, η ελαφρότητα και η ενέργεια της γραφής του βιβλίου Ορλάντο αντικαταστάθηκε από μια αίσθηση βαρύτητας και τραγωδίας που εκφράζονται στο βιβλίο Τα κύματα. 

Η δημοσίευση των δύο βιβλίων, του "Μετά τον κατακλυσμό" και του "Τα κύματα" έγινε τον Οκτώβριο του 1931. Αυτό ήταν ό,τι η Coates αποκαλεί "Στροφή". Και οι δυο, η συγγράφισα και ο συγγραφέας ήλπιζαν ότι το βιβλίο θα είναι η κατασκευή της-του. 

"Για τον Leonard, η καταστροφή ήρθε με το πρόσχημα μιας σύντομης και αυτοσχέδιας αναθεώρησης του βιβλίου του από την Times Literary Supplement. Ο ίδιος ταυτόχρονα έπεσε στην άβυσσο της κατάθλιψης την οποία δηκτικά-καυστικά κατέγραψε στο ημερολόγιο της η Βιρτζίνια ... Υπήρχαν και άλλα λιγότερο κρίσιμα σχόλια, αλλά δεν του έδωσαν καμία ανακούφιση. Μια εβδομάδα αργότερα η Virginia καταγράφει ότι «Ευτυχώς που η νοσηρότητα της Times Literary Supplement τελειώσε». Ωστόσο, η πρόβλεψή του ήταν σωστή. Το βιβλίο του πωλείται κατά εκατοντάδες αλλά δεν φθάνει στο ευρύ κοινό, όπως ήθελε, ενώ το βιβλίο "Τα κύματα" πωλείται σε διψήφιες πολλές χιλιάδες και έπρεπε να ανατυπωθεί". 

Στις 29 Φεβρουαρίου του 1932, η Βιρτζίνια έλαβε μια πρόσκληση, η οποία θα της δώσει την ευκαιρία να θέσει περαιτέρω το στίγμα της στην ιστορία της αγγλικής λογοτεχνίας. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κλήθηκε να παραδώσει στις διαλέξεις Clark Lectures στο Trinity College, του πανεπιστημίου Cambridge. Ο Leonard δεν την ενθαρρύνει, και ξεπέρασε τη συνήθη συμπεριφορά του για να αποτρέψει την εξέλιξη της, ακόμη και δίνοντας ψευδή στοιχεία της. Αφού ο Leonard αποφοίτησε εκεί, θεώρησε ότι το Trinity College ήταν το κολέγιο «του», η περιοχή «του», αλλά με το αποτυχυμένο βιβλίο του και τη σύζυγό του, να πετυχαίνει πολύ περισσότερο από ό,τι θα μπορούσε να είχε ονειρευτεί ποτέ, το εγώ του δεν μπόρεσε να το αντέξει. Ήταν μάλλον κάπως έτσι: 

"Η σύζυγός του, Βιρτζίνια, που όλες-οι ήξεραν πως ήταν "τρελή", σίγουρα οι διαπρεπείς καθηγήτριες-ές δεν ήθελαν να πάρουν στα σοβαρά ό,τι έλεγε, αν η Βιρτζίνια έδινε αυτές τις διαλέξεις θα γινόταν γνωστή μια για πάντα ως η κόρη του Sir Leslie Stephens, μια από τις πιο φωτιστισμένες του λογοτεχνικού κόσμου, παρά ως σύζυγός του ... Ήταν απλά πάρα πολύ για τον Leonard. Αυτός, ο οποίος είχε αποτύχει να μετακινήσει τις-τους εκλογείς αυτών των κατώτερων «άλλων πανεπιστημίων» να τον στείλουν στο Κοινοβούλιο, ο οποίος είχε ονειρευτεί ότι είναι ο μεγάλος ρήτορας, ο σύγχρονος Περικλής, διαπίστωσε ότι καμιά-νας δεν τον πρόσεξε -πόσο τρομερό θα ήταν αν η Βιρτζίνια τα είχε καταφέρει και σε αυτό, επίσης, όπου ο ίδιος είχε αποτύχει! ... " 

Η Βιρτζίνια αρνήθηκε την πρόσκληση και δεν πήγε. 

Από αυτό το σημείο και μετά η Βιρτζίνια είχε να αντιμετωπίσει την αδιαφορία και την εχθρότητα του Leonard για τα γραπτά της. Μετά από "Τα κύματα" δημοσίευσε ένα μικρό βιβλίο με τον τίτλο "Flush", όπου ήταν η ιστορία της ποιήτριας Elizabeth Barrett Browning από την οπτική του κόκερ σπάνιελ σκύλου της. Είχε καλές πωλήσεις, και απέφερε καλά οικονομικά οφέλη, αλλά ο Leonard της είπε ότι δεν έπρεπε να χάνει το χρόνο της γράφοντας μια ιστορία για ένα σκυλί. Η επιτυχία της συνεχίστηκε ακλόνητη. Το μυθιστόρημά της "Τα Χρόνια" επαινέθηκε ως αριστούργημα και είχε καλές πωλήσεις στις Ην. Πολιτείες. Η Times Literary Supplement έγραψε ένα άρθρο για τις Αγγλίδες-ους μυθιστοριογράφισες-ους του αιώνα, από τον Dickens στην Virginia Stephen Woolf. Αλλά η ίδια δεν ήταν σε θέση να απολαύσει την επιτυχία της: 

"Η θετική αντίδραση του κοινού στο βιβλίο "Τα χρόνια" για μια ακόμη φορά έστειλε Βιρτζίνια ψηλά στα ουράνια, η ίδια κοιτώντας το γάμο της -συνειδητοποίησε ότι αυτός ήταν ένας επικίνδυνος τόπος για να διατηρηθεί η σχέση με τον Leonard-για μια ακόμη φορά ευτυχώς προγραμμάτισε να τον κατευνάσει με τα χρήματα και αγαθά: "τώρα, με οποιοδήποτε χρηματικό ποσοστό είναι εξασφαλισμένος: ο Leonard πρέπει να έχει ένα νέο αυτοκίνητο δικό του, θα επιπλεύσουμε ξανά...". 

Μέχρι τον Απρίλιο του 1938, το έτος που δημοσίευσε το βιβλίο Three Guineas, τα μόνα λεφτά που είχε ήταν τα χρήματα από τα κέρδη της, αλλά ουσιαστικά ήταν όσα της επέτρεπε ο Leonard να έχει για το χαρτζιλίκι της. Αυτό το μήνα, οι Woolfs πωλούν το 50% του εκδοτικού οίκου Hogarth Press, δηλαδή όλο το μερίδιο της Βιρτζίνια,  σε κάποιον που ονομαζόταν John Lehman. Ταυτόχρονα, ο Leonard της ζήτησε να υπογράψει μια συμφωνία που σήμαινε ότι δεν θα επιτρεπόταν να δημοσιεύει τα γραπτά της οπουδήποτε αλλού. Ο Lehman μιλώντας για το έγγραφο της συμφωνίας είπε πως ο Leonard ανάγκασε τη Βιρτζίνια να υπογράψει: 

"Στο «Σχέδιο» δεν υπήρχε ρήτρα που να απέτρεπε τον Leonard ή εμένα από να προβούμε στη δημιουργία μιας οποιασδήποτε άλλης επιχείρησης εκδόσεων, μόνο την Βιρτζίνια εμπόδιζε να κάνει κάτι τέτοιο μόλις έπαυε να είναι εταίρος. Φυσικά ήταν μια απόλυτη φαντασία το να φανταστεί καμιά ότι, μόλις έπαιρνε τις 3.000 λίρες μου (θεωρητικά) στην τσέπη της, η Βιρτζίνια θα έτρεχε να δημιουργήσει ως εκδότρια ένα δικό της εκδοτικό οίκο ...".

Η λέξη "θεωρητικά" σε αυτό το απόσπασμα μας λέει ότι ο Lehman δεν σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή ότι τα χρήματα για το μερίδιό της από την Hogarth θα πήγαιναν πράγματι στη Βιρτζίνια. Ο ίδιος, επίσης, έμαθε αργότερα ότι στην πραγματικότητα η ρήτρα ίσχυε και για αυτόν, όπου ο Leonard αρνήθηκε να τον απαλλάξει από αυτή. Αν ο Lehman δεν ήταν σε θέση να αμφισβητήσει τον Leonard, τότε μπορούμε να φανταστούμε ότι η Βιρτζίνια δεν ήταν σίγουρα σε θέση να το πράξει. 

Η διαδικασία της φθοράς-τριβής συνεχίζεται. "Ο Leonard προωθηθεί τώρα την ιδέα στη Βιρτζίνια ότι η ίδια έπρεπε να πληρώσει για τα μικρά δώρα και τις προμήθειες που της άρεσε να δίνει στη Vanessa και τις άλλες-ους που ζουσαν στο Τσάρλεστον από την βελτιωμένη έκδοση και την πώληση των ιστοριών και των άρθρων της, έτσι η ίδια συνέχισε να έχει αγωνία και υπερκόπωση. Ο σύζυγός της σύντομα την εμπόδισε να κάνει αυτά τα δώρα".


Είστε στο Γ' μέρος για να βρεθείτε στο Δ' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 21.10.12 και την μεταφράσαμε από την radicalhub γραμμένη από την Cherryblossomlife στην http://radicalhub.com/2012/10/21/the-life-and-death-of-virginia-woolf/