Η ζωή και ο θάνατος της Virginia Stephens Woolf 1882-1941Βιρτζίνια "προσπάθησα να πω την αλήθεια ... την αποσπώ σταγόνα-σταγόνα από το μυαλό μου", και ανέλαβε τη δέσμευση να βιώσει τον κόσμο ως γυναίκα, αλλά τι της κόστησε αυτό;
Μια γυναίκα με το να κατανοήσει την κατάστασή της προκαλεί τον πρόδρομο της τρέλας, ως εκ τούτου μαθαίνει νωρίς να θάβει τις επιπτώσεις της, να διαγράφει τις γνώσεις της από αυτήν, να την καταπνίγει, να ρίχνει σοβά πάνω σε αυτή με τα χόμπι και τα τρόφιμα, τα ψώνια και το σεξ, κλειδόντας τις πληροφορίες που χρειάζεται για να συνειδητοποιήσει την αυθεντικότητα της. Τώρα και πάλι κλέβει ματιές από αυτή (την αλήθεια), και αν οι πλανήτες ευθυγραμμιστούν τότε το χάσμα ανοίγει, και είναι απόλυτο, και αν είναι τυχερή, μόνο αν είναι τυχερή, γίνεται μια ριζοσπάστρια του γυναικείου κινήματος.
Στο γενναίο και αμφιλεγόμενο βιβλίο της, "Ποιος φοβάται τον Leonard Woolf", η Irene Coates εξερευνά τι σημαίνει να είσαι Virginia Stephens Woolf στην περιστολή της βικτωριανής Αγγλίας. Ο τίτλος είναι ένδειξη για το μύχιο γεγονός ότι για την ίδια την Irene Coates υπάρχει ένα συγκεκριμένο άτομο, που είναι υπεύθυνο για το θάνατο της Βιρτζίνια: ο σύζυγός της. Το βιβλίο είναι μια διάψευση από την πληθώρα των βιογραφιών που γράφτηκαν από δύο ανθρώπους που ήταν κοντά στην Virginia (μέλη της οικογένειας) και από λιγότερο γνωστούς ακαδημαϊκούς που απαλλάσσουν και δικαιώνουν τον Leonard, που απεικονίζεται ως ο πολυπαθής σύζυγος μιας τρελής. Βιβλία με τίτλους όπως «Ένας γάμος Αληθινών μυαλών" (που προέρχεται από σαιξπηρικό απόσπασμα), γραμμένο από τον George später και τον Ian Parsons, αναβλύζουν τη συναισθηματική και πνευματική σύνδεση που έρεε μεταξύ του ευτυχισμένου ζευγαριού. Αλλά η Coates επισημαίνει ότι:
"Για κάποιο λόγο οι περισσότεροι σχολιαστές είναι ικανοποιημένοι με το να τον απεικονίζουν ως σύζυγο της Virginia Stephens Woolf- έναν ευτυχώς καλόπιστο χαρακτήρα, ακόμα και ως “άγιο”-που την κράτησε ζωντανή στη διάρκεια των γύρων της «τρέλας» και επεξεργάστηκε αλλιώς το δικό του έργο. Είναι σίγουρα καιρός να αναρωτηθούμε αν αυτή η εικόνα για τον Leonard είναι έγκυρη".
Ο Leonard συνέχισε αυτό το μοτίβο του ξαναγραψίματος της ιστορίας στην αυτοβιογραφία του, όταν η Βιρτζίνια δεν ήταν πλέον στη ζωή για να υπερασπιστεί την εαυτη της. Η Coates μας θυμίζει ότι "αυτοβιογραφία της Βιρτζίνια βρίσκεται στα δικά της γραπτά, στα ημερολόγια, στις επιστολές και τα μυθιστορήματα της, μέσα σε αυτά είναι όπου μπορούμε να τη βρούμε. Επαφίεται σε εκείνες που έρχονται αργότερα να λάβουν υπόψη τις την κοινή ζωή τους η οποία δεν πρέπει να καθορίζεται από τη στάση που ο Leonard παίρνει στην αυτοβιογραφία του. "Αυτή διερευνόντας προσεκτικά από πρώτο χέρι τις πηγές, όπως τις επιστολές, τα ημερολόγια και τα προσχέδια κειμένων και τις σημειώσεις στο περιθώριο, και από τα κομμάτια που η ίδια συνέθεσε μαζί με τους ελλείποντες κρίκους, αποκαλύπτει μια πολύ διαφορετική ιστορία από αυτή που οι ιστορικοί προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Φαίνεται ότι ήταν τρία τα σημαντικά γεγονότα της ζωής που σχηματίζουν τον εσωτερικό κόσμο της Βιρτζίνια, και τη γραφή της. Το πρώτο ήταν η σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη στα χέρια των ετεροθαλών αδελφών της, τον George και τον Gerald Duckworth, από την ηλικία των έξι ετών. Το δεύτερο ήταν γάμος της με τον Leonard, ο οποίος θα φανερωθεί στη φαντασία της, και το τρίτο ήταν η παθιασμένη ερωτική σχέση της με την Vita, η οποία θα γίνει η πρωταγωνίστρια του μυθιστορήματος Ορλάντο.
Πολλοί συγγραφείς έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες για να δικαιολογήσουν τις νυχτερινές επισκέψεις του George στην κρεβατοκάμαρα της Βιρτζίνια όταν η ίδια ήταν παιδί. Ο Peter Alexander, στο βιβλίο του Leonard και Virginia: Μια Λογοτεχνική συνεργασία που περιγράφει τον George ως "βαθιά στοργικό νεαρό άνδρα," και τόνισε ότι ο "George Duckworth δεν ήταν με κανένα τρόπο το τέρας της φαντασίας της Βιρτζίνια". Ο Leonard, σε μεταγενέστερη αυτοβιογραφία του, δήλωσε ότι αυτές οι πρώιμες κακοποιήσεις δεν την είχαν καταστρέψει.
Η Coates συνοψίζει τη στάση του:
"Αυτός αφιέρωσε το πρώτο μυθιστόρημα της Βιρτζίνια The Voyage Out στον Gerald Duckworth, και βγήκε από τη συνήθη πορεία του για να επαινέσει τον George χωρίς, προφανώς, κάποιο υπαινιγμό ειρωνείας: "Ήταν ένα εξαιρετικό είδος ανθρώπου και, νομίζω, πολύ λάτρης της Vanessa και της Virginia".
Αλλά η Βιρτζίνια ήξερε ότι είχε κακοποιηθεί.
Το 1911, έγραψε στην αδελφή της Vanessa για μια εκ βάθρων συνομιλία που είχε με την Janet Case, μια γεροντοκόρη, με την οποία συνήθιζε να μελετά Ελληνικά:
«Αυτή είναι μια γυναίκα με ιδιαίτερη μεγαλοψυχία ... Καθόταν και έραβε ... και άκουσε ένα υπέροχο βρισίδι που ανέπτυξα για την ζωή γενικότερα. Έίχε ένα ήρεμο ενδιαφέρον για τη συνουσία ... και αυτό με οδήγησε στην αποκάλυψη όλων των κακοποιήσεων του George σε μένα. Προς έκπληξή μου είχε πάντα μια έντονη απέχθεια γι 'αυτόν, και συνήθιζε να του λέει, «Μπά- εσύ άσχημο πλάσμα», όταν ερχόταν σε μένα και άρχιζε τα χάδια κατά τη διάρκεια των ελληνικών μου. Όταν πέρασα στα παρασκήνια του υπνοδωματίου μου, της έπεσε η δαντέλα της και ανέπνεε σπασμωδικά σαν καλοκάγαθο έμβολο. Την ώρα του ύπνου μού είπε ότι ήταν αδιάθετη, και πήγε στην τουαλέτα, η οποία είναι περιττό να πούμε πως δεν είχε νερό στη τουαλέτα".
Η αντίδραση της Janet Case στη διήγηση της Βιρτζίνια για την κακοποίηση είναι πολύ διαφορετική από εκείνη του Leonard και του Peter Alexander».
Πολύ πριν γνωρίσει τον Leonard, η Βιρτζίνια κέρδιζε χρήματα ως επαγγελματίας συγγράφισα, υποστηρίζοντας την εαυτή της με την δεξιοτεχνία της να γράφει άρθρα και μυθπλασίες. Είχε επίσης εγγυημένη οικονομική ασφάλεια από την θεία της που ήταν Κουακέρα, η οποία της είχε αφήσει μια καλή κληρονομιά στη διαθήκη της, που της επέτρεπε να ζήσει ανεξάρτητη. Η εν λόγω θεία της φρόντισε τη Βιρτζίνια, αλλά όχι τις αδελφές και τους αδελφούς της, γεγονός που υποδηλώνει ότι είχε παρατηρήσει την ευαισθησία της Βιρτζίνια και ήθελε να στηρίξει τα καλλιτεχνικά ταλέντα της και να την προστεύσει από ένα γάμο της. Αλλά οι κοινωνικές πιέσεις την παγίδευσαν σε ένα γάμο. Το 1911 Βιρτζίνια έγραψε στην αδελφή της Βανέσα:
"Μήπως αισθανόσουν τρομερή κατάθλιψη; Εγώ ναι. Δεν μπορούσα να γράψω, και όλοι οι δαίμονες εμφανίστηκαν-οι μαύροι τριχωτοί. Το να είσαι 29 και άγαμη-να είναι μια αποτυχία-άτεκνη-πάρα πολύ παράφρων, μη συγγράφισα. Πήγα στο μουσείο προσπαθώντας να τους υποτάξω".
Η Virginia Stephen και η αδελφή της Vanessa Bell ήταν χαρισματικές, ευφυής και όμορφες. Ήταν βασικά μέλη της ομάδας Bloomsbury από όλες τις εκτιμήσεις ήταν μια ομάδα αντικορφομιστριών-μποέμ διανοουμένων, στην οποία ο Leonard Woolf ήταν ζηλόφθονο μέλος. Το 1910, η Βιρτζίνια πήρε μέρος σε αυτό που έγινε γνωστό ως «Η Υπόθεση Μέγα Θωρηκτό - The Dreadnought Affair», όπου μια ομάδα νεαρών ανδρών, μαζί με τη Βιρτζίνια που μεταμφιέστηκε ως άντρας, ντυμένη ως αυτοκράτορας της Αβησσυνίας με την ακολουθία του.
Κλήθηκαν να επιθεωρήσουν το θωρηκτό HMS Dreadnought στο Weymouth:
"Συμπεριφέρθηκαν με μεγάλη αξιοπρέπεια προς τις υψηλόβαθμες επισκέπτριες-ες. Στη συνέχεια εγκατέλειψαν το παιχνίδι, θα μπορούσε να υπάρξει σοβαρός αντίκτυπος, αλλά η λογική επικράτησε. Αυτό το επεισόδιο ενίσχυσε την περιφρόνηση της Βιρτζίνια για την ανδρική έπαρση-στόμφο".
Καθώς ότι ο σύζυγός της Βιρτζίνια, Leonard ήλπιζε να γίνει βασικό μέλος της ομάδας .. Δεν είχε πολλά να πει για την καριέρα του στην Αγγλία, αν και ο ίδιος είχε εργαστεί στην Αποικιακή Υπηρεσία στην Κεϋλάνη (Σρι Λάνκα), για πολλές χρονιές, αλλά με το γάμο σε μια καθιερωμένη οικογένεια, θα αποκτήσει μια κοινωνική θέση, καθώς και την πρόσβαση στα χρήματα της Βιρτζίνια. Είχε ονειρευτεί να γίνει συγγραφέας ο ίδιος, και με τα έσοδα της Βιρτζίνια θα μπορούσε να είναι σε θέση να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του.
Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις γραμμένη από την Cherryblossomlife στην http://radicalhub.com/2012/10/21/the-life-and-death-of-virginia-woolf/
Στην φωτογραφία αριστερά είναι η Virginia Stephen-woolf και δεξιά είναι η Vita Sackville-West
