Ωστόσο, αν και η διαθέσιμη ευχέρεια-περιθώριο σε μια κατάσταση φαίνεται να καθορίζει την έκβαση της δικαστικής απόφασης, η απόφαση παραμένει τελικά μια έκφραση του ηθικού προσανατολισμού του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στα δικαιώματα της ΕΣΑΔ. Αυτό ίσχυε για τις καταγγελίες που απορρέουν από την ΕΣΑΔ από Lbtiq μεταξύ του 1955 και του 1980, όταν οι προσφεύγουσες-ντες συνήθως λένε ότι η ποινικοποίηση των ιδιωτικών Lbtiq πράξεων ήταν εντός του περιθωρίου της διακριτικής ευχαίρειας όπου οι συμβαλλόμενες χώρες έδιναν ελάχιστη ή καμία αιτιολόγηση για την αναλογικότητα, αυτής της ποινικοποίησης. Ήταν λάθος τότε που τα όργανα του Στρασβούργου δεν αποτύπωσαν την ηθική αιτιολόγηση στην οποία στηρίζαν τις αποφάσεις τους όσον αφορά τις καταγγελίες-προσφυγές από Lbtiq, και είναι ανεπαρκές τώρα να κάνουν το ίδιο σε σχέση με αυτές τις τωρινές καταγγελίες-προσφυγές σχετικά με την ελευθερία των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η λεπτομερής εξέταση της αναλογικότητας είναι ένας μηχανισμός που επιτρέπει την διαφάνεια στην ηθική θεώρηση των δικαιωμάτων, η διακριτική ευχαίρια είναι ένας τρόπος για να αποφευχθεί.
Σε μια εν μέρει μειοψηφούσα γνώμη, οι δικαστές Vučinić και De Gaetno παρέχουν μια πλήρη εξήγηση της σκέψης τους ως προς το γιατί διαφωνούν με την πλειοψηφούσα απόφαση σε σχέση με την καταγγελία της κα. Ladele. Οι δικαστές υποστηρίζουν ότι η κα. Ladele έχει υποστεί παραβίαση των δικαιωμάτων της που αναφέρονται στο άρθρο 9, επειδή η στάση της απέναντι στην λεσβιακότητα είναι, αν και υποστηρίζεται από τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της, ένα ζήτημα ελευθερίας της συνείδησης.
Συμμετάσχουν σε μια απεχθή συζήτηση για την ανάγκη προστασίας της ελευθερίας της συνείδησης, επειδή (η ελευθερία της συνείδησης) στο παρελθόν πολύ συχνά έχει ανταμειφθεί για πράξεις ηρωισμού, είτε στα χέρια της ισπανικής Ιεράς Εξέτασης ή από ένα ναζιστικό εκτελεστικό απόσπασμα. Αυτό που είναι σημαντικό για τη μειοψηφούσα γνώμη είναι ότι, περιγράφοντας την αιτιολόγησή της, οι δικαστίνες-ες κάνουν τις ηθικές δεσμεύσεις τις σαφής.
Παρά το γεγονός ότι δεν συμμετέχουν σε καμία επίσημη ανάλυση της αναλογικότητας, η κατανόησή τους για το πώς τα δικαιώματα πρέπει να είναι ισορροπημένα γίνεται ρητή μέσω του ισχυρισμού τους ότι: «ο συνδυασμός του δόλιας κριτικής από τις συναδέλφισές-ους της και της τυφλής πολιτικής ορθότητας της τοπικής αυτοδιοίκησης Borough of Islington (που σαφώς ευνοούσε “τα δικαιώματα των Lbtiq" πάνω από τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα) οδήγησε τελικά στην απόλυσή της [κας. Ladele] ».
Η τεκμηριωμένη αιτιολόγηση αυτών των διαφωνούντων δικαστών σε σχέση με τα ουσιαστικά ζητήματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα που εμπλέκονται στην καταγγελία παράγει το συμπέρασμα ότι η αντίρρηση συνείδησης στην λεσβιακότητα είναι «θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα», το οποίο έχει μεγαλύτερη αξία από ό, τι «τα δικαιώματα των Lbtiq».
Αξιοθρήνητη ωστόσο θα μπορούσε να είναι αυτή (η σκέψη) και οι ερωτήσεις που θα μπορούσαν να εγερθούν – θα μπορούσε η αντίρρηση συνείδησης, που δομείται από τη θρησκευτική πεποίθηση, να είναι άξιος μεγαλύτερης προστασίας ο γάμος ανθρώπων από διαφορετικές εθνότητες από την εξασφάλιση απαγορεύσεως των διακρίσεων λόγω φυλής; - Μπορούμε, τουλάχιστον, δούμε την ηθική αιτιολόγηση αυτών των δικαστών.
Με την απόφαση πλειοψηφίας, αντίθετα, η εξάρτηση από τη δικριτική ευχαίρεια - περιθώριο εκτίμησης καθιστά αδιαφανή την ηθική αιτιολόγιση όσον αφορά τα ουσιαστικά θέματα που εμπλέκονται. Παραλείποντας να συμμετάσχει σε μια ανάλυση της αναλογικότητας, το ΕΔΑΔ δεν παρέχει καμία εικόνα για το πώς ευρωπαϊκές χώρες, με πολύ διαφορετικές νομικές προσεγγίσεις στο θέμα που σχετίζονται με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το σεξουαλικό προσανατολισμό, θα πρέπει να ερμηνεύσουν την ΕΣΑΔ, προκειμένου να εξισορροπηθούν τα συχνά ανταγωνιστικά συμφέροντα εκείνων που υποστηρίζουν τα δικαιώματα με βάση τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τη σεξουαλικότητα.
Το ΕΔΑΔ δεν το κάνει, ως εκ τούτου, υπό τον όρο ότι η ερμηνεία της ΕΣΑΔ που δίνει πρακτικές οδηγίες για τις συμβαλλόμενες χώρες σχετικά με τον καλύτερο τρόπο για την επίτευξη της αναλογικότητας στον τομέα αυτό. Επιπλέον, το ΕΔΑΔ δεν έχει εξηγηθεί στις Ευρωπαίες το γιατί οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τις για το σεξουαλικό προσανατολισμό δεν μπορεί να προστατεύονται από την ΕΣΑΔ, όταν οι συμβαλλόμενες χώρες επιδιώκουν το στόχο της προστασίας των σεξουαλικών μειονοτήτων από σεξουαλικές διακρίσεις.
Ενώ χαιρετίζω εξ ολοκλήρου το αποτέλεσμα, θεωρώ ότι η απόφαση στερείται πλήρως της ηθικής αιτιολόγησης-λογικής που απαιτείται για την υποστήριξη και τη νομιμοποίηση του ΕΔΑΔ στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες - κοινωνίες που σήμερα τόσο συχνά σπαράσσονται από συγκρούσεις σχετικά με τα δικαιώματα του σεξουαλικού προσανατολισμού και των θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Βρίσκεστε στο Γ' μέρος για βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 21.1.13 και την μεταφράσαμε από την echrblog.blogspot.gr γραμμένη από τον Paul Johnson στην http://echrblog.blogspot.gr/2013/01/eweida-and-others-judgment-part-i.html?spref=tw
