εργαζόμενες του σεξ εξακολουθούν να κινδυνεύουν από μια σύγχυση γύρω από την εργασία του σεξ.Σύγχυση με την μεταρύθμιση στο νόμο και την έλλειψη συναίνεσης, σημαίνει πως η βία κατά των εργαζομένων του σεξ θα συνεχιστεί
Όταν ο αρχηγός της Ένωσης Αξιωματικών της Αστυνομίας έκανε έκκληση για μια συζήτηση σχετικά με την εργασία του σεξ της Αγγλίας, τους "ειλικρινά περίπλοκους" νόμους του επαγγέλματος του σεξ, αναθέρμανε μια σιγοβράζουσα διαφωνία σχετικά με το πώς να χειρισθεί το επάγγελμα. Απαντώντας εν μέρει στο μακάβριο πρωτοσέλιδο αφ' ότου ο "καταπέλτης δολοφόνος" Stephen Griffiths φυλακίστηκε ισόβια τον περασμένο μήνα για τη δολοφονία τριών γυναικών εργαζόμενων του σεξ στη Bradford, ο υπαρχηγός Simon Byrne λογικά είπε στο BBC πως θα πρέπει να υπάρχει ένα μητρώων με "γνωστές φάτσες" - μια εθνική βάση δεδομένων των ατόμων με ιστορικό βίας σε βάρος των εργαζομένων του σεξ.
Αλλά ένα ντοκιμαντέρ στο ζήτημα εξέθεσε τον κώδικα της δικαιοσύνης που αντιμετωπίζουν οι 80.000 εργαζόμενες του σεξ στην Αγγλία. Στο Λίβερπουλ από το 2007, οι επιθέσεις εναντίον των εργαζομένων του σεξ έχουν προτεραιότητα, όπως τα εγκλήματα μίσους με εκπληκτικά αποτελέσματα. Πέρυσι υπήρχαν 10 καταδικαστικές αποφάσεις που ασκήθηκαν από τη αστυνομία Merseyside για το βιασμό εργαζομένων του σεξ σε σύγκριση με μόνο μια στα πέντε έτη πριν από το 2007. Μέχρι στο δρόμο Blackpool, το Συμβούλιο έκλεισε τους χώρους εργασίας του σεξ - διότι ο νόμος επιτρέπει μόνο μια εργαζόμενη του σεξ σε ένα ακίνητο. Παραδόξως, ενώ η εργασία στο σεξ στην Αγγλία δεν είναι παράνομη, οι χώροι εργασίας του σεξ είναι εκτός νόμου. Αποτέλεσμα είναι οι γυναίκες να αφήνονται στην τύχη τις στους δρόμους. Για τις ειδικές αυτό φαίνεται παράλογο. "Την πιο φωτισμένη νομοθεσία για το σεξ την έχει η Νέα Ζηλανδία, όπου είναι νόμιμο για έως και τέσσερις εργαζόμενες του σεξ να συνεργάζονται.
Η σύγχυση της Αγγλίας στην εργασία του σεξ έχει εξελιχθεί κατά τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Οι ομάδες ηθών έχουν εξαφανιστεί και ο αριθμός ανθρώπων που βρίσκονται ένοχες ως εργαζόμενες του σεξ σε δημόσιο χώρο, ή για επιδίωξη εργασίας του σεξ, έχει ελαττωθεί από 5.223 το 1998 μόνο κατά ένα δέκατο (4.700,7) από εκείνο το επίπεδο μια δεκαετία αργότερα. Το αποτέλεσμα ήταν μια αποσπασματική εκ των πραγμάτων αποποινικοποίηση της εργασίας του σεξ. Παράλληλα, υπήρξε και μια κίνηση ποινικοποίησης εκείνων που αγοράζουν σεξ (πελατών). Αυτές οι δύο τάσεις κατέληξαν στην τελευταία πράξη του εγκλήματος στο Νέο Εργατικό Κόμμα, το οποίο τις έθεσε σε ισχύ στις αρχές της περασμένης χρονιάς. Θα καταστήσει ευκολότερη την άσκηση δίωξης σε άνδρες που αγοράζουν σεξ (πελάτες) από αλλοδαπές γυναίκες θύματα σεξουαλικής εμπορίας και επίσης ζήτησε από το δικαστικό σώμα να μην βάζουν πρόστιμο σε εργαζόμενες του σεξ που κατ 'επανάληψη παρουσιάζονται ενώπιόν του για επιδίωξη εργασίας του σεξ. Αντ' αυτού, οι γυναίκες θα μπορούσαν να "βοηθηθούν και να παρενοχληθούν" από τις συμβούλους εκτός της εγασίας τις στο σεξ, μια μετατόπιση στη νομική αντίληψη που βλέπει τώρα τις εργαζόμενες του σεξ ως θύματα εξάρτησης από τα ναρκωτικά ή της ακραίας ένδειας.
Αυτό αντιπροσωπεύει μια νέα ισορροπία στην επιθυμία για τον έλεγχο της εγκληματικότητας που συνδέεται με την εμπορία του σεξ, ενώ αναγνωρίζει τα όρια σχετικά με το ρόλο της πολιτείας. Αλλά για πολλές η πράξη δεν πάει αρκετά μακριά. Στη Σκωτία, οι πολιτικίνες θέλουν να μιμηθούν τη Σουηδία, όπου, πριν από μια δεκαετία, ο νόμος είχε αλλάξει έτσι ώστε οι άνθρωποι που πατρονάρουν εργαζόμενες του σεξ (νταβατζίδες) αντιμετωπίζουν ποινές φυλάκισης μέχρι έξι μήνες. Για κάποιες αυτό θα διέκοπτε τον αναφοδιασμό των πελατών και θα πίεζε τις εργαζόμενες του σεξ να σταματήσουν την εργασία τις. "Πρέπει να θέσουμε τις γυναίκες εκτός εργασίας του σεξ, όπου η βία αποτελεί καθημερινό μέρος της ζωής τις", δήλωσε ο Roger Matthews, εγκληματολόγος του South Bank University του Λονδίνου. "Πολλές του Εργατικού κόμματος το κατάλαβαν αυτό και θα βλέπαμε το σουηδικό δίκαιο να έρχεται στην Αγγλία μέσα σε δύο χρονιές αν είχαν κερδίσει τις εκλογές".
Ο συνασπισμός, λέει ο Matthews, είναι διαφορετικός. Για τις φιλελεύθερες η αγορά και πώληση του σεξ θεωρείται ως ελεύθερη συναλλαγή στην οποία ο ρόλος της πολιτείας είναι ως ήπια ρυθμίστρια, επιβολή προτύπων - κριτηρίων και την είσπραξη των φόρων. Στο άλλο άκρο είναι οι μεταρυθμίστριες που βλέπουν το ζήτημα ηθικά, απαιτούν την απαγόρευση της εργασίας του σεξ, να σταματήσουν οι γυναίκες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης για την ικανοποίηση των ανδρών. Όσες εργάζονται με εργαζόμενες του σεξ λένε πως τα δύο άκρα είναι λάθος. Η Shelly Stoops, από Πρόγραμμα της οδού Armistead του Λίβερπουλ, που ασχολείται με κέντρα για τις εργαζόμενες του σεξ, λέει ότι «η άποψη της είναι πως αν μια γυναίκα έχει το δικαίωμα να πει όχι, τότε έχει το δικαίωμα να πει ναι. Δεν μπορείς να σταματήσεις την εργασία του σεξ, το μόνο που θα γίνει είναι πως θα πάει κάπου αλλού ".
Την φωτογραφία και την είδηση την βρήκαμε στις 2.1.11 από την εφημερίδα Guardian γραμμένη από τον Randeep Ramesh στην http://www.guardian.co.uk/society/2011/jan/02/prostitution-violence-crime-sex-trade?INTCMP=SRCH
