Έγγραφη διαμαρτυρία φιλοζωικών σωματείων για τη μη τήρηση του νόμου για τα αδέσποτα
Αξιότιμε Κύριε Πρωθυπουργέ και Κύριε Υπουργέ,
Εν όψει της ψήφισης της Νέας Τροπολογίας του Νόμου 3170 του 2003, για την ουσιαστική προστασία των αδέσποτων ζώων, θα θέλαμε να σας πληροφορήσουμε ότι η βία εναντίον των ζώων δυστυχώς έχει αυξηθεί αντί να μειώνεται. Κάθε μέρα παρακολουθούμε στο ίδιο έργο. Σε όλη την Ελλάδα καθημερινά έρχονται στην δημοσιότητα ειδήσεις βάναυσων εγκλημάτων κατά αδέσποτων ζώων με μη αναστρέψιμα δυστυχώς αποτελέσματα για τα ίδια τα ζώα.
Περιστατικά Κακοποίησης ανά την Ελλάδα
Πρόσφατα στην Καβάλα κάποιος που θέλει να λέγεται «άνθρωπος», έδεσε από το πόδι ένα σκύλο και τον έσερνε με το αυτοκίνητο του μέχρι θανάτου. Γνωστό το περιστατικό με τον Προμηθέα στην Λέσβο, όπου κάτοικοι χωριού τον κακοποίησαν, τον έκαψαν, τον πυροβόλησαν, τον δηλητηριάσανε. Αλλά παρόλα αυτά ζει. Άραγε θα νιώσει ξανά εμπιστοσύνη; Στην Κρήτη πάνω από 200 ενυπόγραφες καταγγελίες έχει δεχτεί φιλοζωικό σωματείο για κακοποιήσεις ζώων. Και δεν ξεχνάμε το περιστατικό που βρέθηκαν 5 σκυλιά κρεμασμένα στην Σητεία. Στην Κεφαλλονιά Δημοτικός υπάλληλος αντί να πάει χτυπημένο ζώο στον κτηνίατρο, εκείνος το πέταξε σε χαντάκι! Και ακόμα δεν του έχουν επιβληθεί διοικητικές κυρώσεις. Στην Αθήνα σε όλες τις γειτονιές υπάρχουν φαινόμενα φόλας. Στην Σαλαμίνα 18 σκυλιά ξεψύχησαν από φόλα, γιατί κάποιοι ενοχλήθηκαν από την παρουσία τους. Στο Κερατσίνι 40 σκυλάκια αφέθηκαν στον δρόμο και στην τύχη τους μετά από παρέμβαση του υγειονομικού και τις αστυνομίας, με αποτέλεσμα τα 25 από αυτά να σκοτωθούν. Στο Κρυονέρι Αττικής οι δηλητηριάσεις των αδέσποτων και δεσποζόμενων ζώων είναι καθημερινό φαινόμενο ενώ η Κοινότητα αδιαφορεί. Πέρσι στον Πόρο έκαψαν με οξύ έναν σκύλο. Ο σκύλος περιφερόταν ετοιμοθάνατος στο νησί και κανείς από τις τοπικές Αρχές δεν ενδιαφέρθηκε να τον περισυλλέξει και περιθάλψει. Στην Κω υπάρχει το δέντρο των κρεμασμένων σκύλων που κάτοικοι κρεμούν τα ανεπιθύμητα ζώα τους. Κάτω από το δέντρο υπάρχει δε και τάφος με πτώματα σκύλων. Στα Γρεβενά δημοτικός υπάλληλος περισυνέλεξε σκύλο ενταγμένο στο πρόγραμμα στειρώσεων του Δήμου, τον έδεσε σε σκουπιδότοπο χωρίς καμιά φροντίδα και απέκρυψε το γεγονός από το φιλοζωικό σωματείο όταν τον αναζήτησε. Πάλι δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις. Όλα τα αναφερόμενα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ.
Τα σωματεία που απαρτίζουν αυτή την ομάδα έχουν αντιμετωπίσει πάνω από 200 περιστατικά κακοποιήσεων μόλις το τελευταίο έτος, πολλά από τα οποία έχουν απασχολήσει τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Από κάθε γωνιά της χώρας μας ακούμε συνεχώς για περιστατικά με φόλες, κακοποιήσεις, βιαιοπραγίες κατά των αθώων ζώων που ασφαλώς δεν φταίνε σε τίποτα για την εξαθλίωση τους, και το μόνο τους σφάλμα είναι ότι ζουν στους δρόμους.
Αλλά ποια-ος ευθύνεται γι’ αυτό; Τα ζώα; ΟΧΙ εμείς φταίμε, η νοήμων κοινωνία. Φταίμε γιατί τα εγκαταλείπουμε στους δρόμους όταν τα βαρεθούμε, φταίμε γιατί τα παίρνουμε στα παιδιά μας αντί για παιχνίδι, φταίμε γιατί δεν τα στειρώνουμε, φταίμε γιατί τα χάνουμε.
Η αδιαφορία των περιστασιακών «φιλόζωων», η παντελής έλλειψη παιδείας και η ασυνειδησία, δημιουργεί δυστυχώς στην χώρα μας στρατιές από αδέσποτα. Το ζώο συντροφιάς αποτελεί για πολλές-ους, παιχνίδι, μόδα, εργαλείο, συνεπώς ευκόλως αναλώσιμο.
Στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι από τα δεσποζόμενα που χάνονται κάθε χρόνο, το 45% από αυτά καταλήγουν να γίνουν αδέσποτα, χωρίς όμως να ξέρουν πώς να επιβιώσουν στους δρόμους. Επίσης ο αριθμός των αδέσποτων αυξάνεται διότι εγκαταλείπονται διαρκώς ζώα από ιδιώτες, από καταστήματα εμπορίας ζώων συντροφιάς όπου μένουν απούλητα και από εκτροφείς ζώων συντροφιάς τα οποία προορίζονται να πουληθούν αλλά δεν πουλιούνται, από κυνηγούς και βοσκούς που τα εγκαταλείπουν όταν δεν κάνει την «δουλειά» τους και από ανεξέλεγκτες γεννήσεις που προκύπτουν από τα ίδια τα αδέσποτα.
Η Ελλάδα αναδεικνύεται σε άντρο προβληματικών ατόμων που περνάνε τον καιρό τους, βασανίζοντας και σκοτώνοντας ζώα. Δυστυχώς τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται αντί να μειώνονται και η Πολιτεία συνεχίζει να μένει αμέτοχη. Παρόλο που ο νόμος 3170/2003 μας έδωσε ελπίδες όταν νομοθετήθηκε, τελικά είδαμε ότι στην πορεία δεν γίνεται τίποτα από όσα έπρεπε να γίνουν. Και θα πρέπει να αναρωτηθούμε για πολλά πράγματα.
Γιατί οι Δήμοι δεν έφτιαξαν καταφύγια όπως έπρεπε; Γιατί οι δημόσιες αρχές δεν κάνουν ελέγχους; Με συνέπεια τα φαινόμενα «εκτροφεία - κολαστήρια»; Γιατί μαγαζιά χωρίς ελέγχους από τις αρμόδιες υπηρεσίες πουλάνε ζώα τα οποία ζουν σε άθλιες συνθήκες; Γιατί τίποτα δεν λειτουργεί όπως ορίζει ο νόμος;
Που είναι η συμπαράσταση των αρχών στις φιλόζωες-ους πολίτισες-ες και στους φιλοζωικούς συλλόγους; Οι οποίοι επωμίζονται εθελοντικά όλο το βάρος των στειρώσεων, της φιλοξενίας και της φροντίδας, διωκόμενοι τις περισσότερες φορές από τους αρμόδιους φορείς, για εμπορεία γούνας και πειραματόζωων; Και οι οποίοι επιτελούν το έργο που έπρεπε να κάνει η Πολιτεία. Δυστυχώς όμως για άλλη μια φορά, βλέπουμε την Πολιτεία απούσα.
Οι απλές-οι πολίτισες-ες παρακολουθούν αυτά τα περιστατικά και αυτό γιατί πολλές φορές το να κάνει κάποια-ος καταγγελία, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι δράστριες-ες που βιαιοπραγούν κατά των ζώων, καταλήγει σε έναν χρονοβόρο και οικονομικά δυσβάσταχτο αγώνα. Έτσι λοιπόν βασιλεύει ο νόμος της σιωπής. Οι ένοχες-οι και οι υπαίτιες-οι την γλιτώνουν και συνεχίζουν ανενόχλητες-οι το εγκληματικό τους έργο.
Η αστυνομία δεν επαρκεί να δράσει και μας αποτρέπει να καταγγέλλουμε γεγονότα και περιστατικά. Ίσως όμως πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή-ος που κακοποιεί βάναυσα ένα ζώο, θα κακοποιήσει και μία-έναν άνθρωπο. Αυτή-ος που μπορεί και βλέπει ένα ζώο να τυραννιέται και να υποφέρει, το ίδιο θα κάνει και για την ανθρώπινη ζωή. ΘΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΕΙ.
Η πρόληψη της βίας κατά των ζώων, ο εντοπισμός των δραστριών-ων από τις Αστυνομικές Αρχές και η παραδειγματική και αυστηρή τιμωρία τους, προλαμβάνει στο μέλλον τη βία κατά πολιτισών-ων από τους ίδιες-ους δράστριες-ες. Στατιστικά έχει αποδειχτεί ότι οι περισσότερες-οι δράστριες-ες ειδεχθών εγκλημάτων έχουν παλαιότερα βιαιοπραγήσει κατά ζώων. Δυστυχώς τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι δεν γίνεται κάτι ουσιαστικό, παρ’ όλες τις προσπάθειες που καταβάλουν οι Φιλοζωικοί Σύλλογοι και παράλληλα υφίστανται και διώξεις.
Αν δεν βοηθήσει και η πολιτεία σε αυτήν την προσπάθεια άμεσης ενημέρωσης του κόσμου, της επιβολής αυστηρών ποινών στις δράστριες-ες, αλλά και κυρώσεων στην Τοπική αυτοδιοίκηση που αμελεί τα καθήκοντα της και πολλές φορές μάλιστα συγκαλύπτει το αποτρόπαιο αυτό καθεστώς της φόλας, με οικονομική ενίσχυση απευθείας σε Φιλοζωικές Οργανώσεις που παράγουν έργο, τα φαινόμενα αυτά θα αυξάνονται. Η Πολιτεία οφείλει να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της. Προτείνουμε:
Πλήρη εφαρμογή των νόμων για περιπτώσεις κακοποίησης ζώων.
Την απαγόρευση ευρείας πώλησης φυτοφαρμάκων σε ιδιώτισσες-ες.
Δημιουργία Αστυνομίας Ζώων σε συνεργασία με την αστυνομία ή την δημοτική αστυνομία, για την πάταξη εγκλημάτων κατά των ζώων.
Πλήρη εφαρμογή των προγραμμάτων των δήμων για τις στειρώσεις των αδέσποτων και την περίθαλψη τους.
Να βοηθηθούν οι φιλοζωικοί σύλλογοι στα προγράμματα στειρώσεων τους, με κτηνιάτρους συμβεβλημένες-ους με τους Δήμους.
Κοινή ενημέρωση του κοινού με αφίσες του Υπουργείου για τις στειρώσεις, τις κακοποιήσεις και την φιλοζωία γενικότερα.
Ένταξη μαθήματος στα σχολεία για την φιλοζωία.
Οικονομική βοήθεια σε Φιλοζωικά Σωματεία τα οποία συνεργάζονται με τους Δήμους και παραγάγουν έργο.
Άμεσες κυρώσεις με υψηλά πρόστιμα στους Δήμους και Κοινότητες που δεν εντάσσονται στα προγράμματα στείρωσης.
Δημιουργία σταθμών επανένταξης (μιλούμε μόνο για εφαρμογή προγραμμάτων υιοθεσιών) σε Δήμους που η παραμονή των αδέσποτων είναι αδύνατη στους δρόμους λόγω δηλητηριάσεων.
Στα Προγράμματα Αδέσποτων των Δήμων να υπηρετούν αποδεδειγμένα μόνιμες-οι φιλόζωοι και εκπαιδευμένες-οι υπάλληλοι και όχι με βραχυπρόθεσμη εσωτερική μετάταξη που ισχύει σήμερα.
Να εφοδιαστούν όλοι οι Δήμοι με κινητή μονάδα-νοσοκομειακό αδέσποτων ζώων για περιστατικά τραυματισμένων, δηλητηριασμένων κ.α. ζώων που θα απαρτίζεται από εκπαιδευμένη-ο νοσοκόμα-ο για μικρά ζώα, ώστε να μπορεί να προσφέρει τις πρώτες βοήθειες επί τόπου με ασφάλεια χωρίς να διακινδυνεύει η ζωή του ζώου αλλά και η ασφάλεια των διερχομένων οχημάτων.
Να δημιουργηθεί στους Δήμους ή σε συνεργαζόμενους Δήμους νεκροταφείο μικρών ζώων. Ο σεβασμός προς τα νεκρά ζώα είναι ένδειξη πολιτισμού και είναι και θέμα υγιεινής για τις-τους ανθρώπους.
Απαιτείται συνεργασία Πολιτείας, Φιλοζωικών Συλλόγων και φιλόζωων πολιτισών-ων προκειμένου να βρεθεί λύση για το μεγάλο αυτό πρόβλημα που αποτελεί όνειδος για την κοινωνία μας και να ξαναγίνει η Ελλάδα το λίκνο του Πολιτισμού η πατρίδα του Πυθαγόρα και του Ιπποκράτη. Η ανθρωπιά και η ευαισθησία είναι δύο έννοιες αφηρημένες. Καιρός, λοιπόν, να δραστηριοποιηθούμε όλες-οι μας, με συνεργασία και να τους δώσουμε νόημα. Και όπως είπε ο Πυθαγόρας: «Όσο οι άνθρωποι σφαγιάζουν τα ζώα, θα σκοτώνονται και μεταξύ τους… πράγματι αυτή-ος που σπέρνει το σπόρο του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να θερίσει χαρά και αγάπη»
Το άρθρο το βρήκαμε στις 2.9.09 στην εφημερίδα ελευθεροτυπία στην http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el&id=76716
