Αν η μεγαλύτερη πρόκληση του 19ου αιώνα υπήρξε η κατάργηση της δουλείας και του 20ού ο αγώνας κατά του απολυταρχισμού, η κυρίαρχη μάχη του αιώνα μας γίνεται για τα δικαιώματα των γυναικών στον αναπτυσσόμενο κόσμο: Εμπορεία κοριτσιών και διοχέτευσή τους στη βιομηχανία του σεξ, επιθέσεις με οξύ, ομαδικοί βιασμοί. Αν όμως οι αδικίες από τις οποίες υποφέρουν οι γυναίκες στις φτωχές χώρες είναι υψίστης σημασίας, υπό οικονομική και γεωπολιτική έννοια, η ευκαιρία που αντιπροσωπεύουν, αν τις βοηθήσουμε, είναι ακόμη σημαντικότερη.
Σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου τα κορίτσια παραμένουν αμόρφωτα και οι γυναίκες περιθωριοποιημένες. Δεν είναι σύμπτωση που αυτές οι χώρες είναι δυσανάλογα τελματωμένες οικονομικά και σπαράσσονται από τον φονταμενταλισμό και το χάος. Από την Παγκόσμια Τράπεζα ως τα αμερικανικά στρατιωτικά επιτελεία και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, όλοι συνειδητοποιούν ότι ο αποτελεσματικότερος τρόπος καταπολέμησης της φτώχειας και του εξτρεμισμού είναι η αρωγή των γυναικών.
Παραδοσιακά, οι συνθήκες ζωής των γυναικών θεωρούνται «ελαφρό» ζήτημα- άξιο λόγου αλλά περιθωριακό. Στην Ινδία μία νύφη καίγεται περίπου κάθε δύο ώρες επειδή η προίκα της θεωρήθηκε ανεπαρκής ή απλώς για να μπορέσει ο άνδρας της να ξαναπαντρευτεί. Παρ΄ όλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν θεωρείται «νέο», ούτε ότι εκατοντάδες χιλιάδες κορίτσια εξαναγκάζονται κάθε χρόνο στην πορνεία.
Τα κορίτσια θα έπρεπε να αποτελούν την πλειονότητα, σε μερικές χώρες όμως εκλείπουν: Στην Κίνα 107 άνδρες αναλογούν σε επτά γυναίκες (στα νεογέννητα η αναλογία είναι ακόμη μικρότερη). Είναι διαπιστωμένο ότι τα κορίτσια δεν δέχονται την ίδια τροφή και ιατρική φροντίδα με τα αρσενικά αδέλφια τους. Διαδοχικές έρευνες έχουν δείξει ότι οι «εξαφανισμένες γυναίκες» στον κόσμο υπολογίζονται μεταξύ 60-101 εκατ.
Οι γυναίκες όμως που καταφέρνουν να επιβιώσουν, δεν γλιτώνουν από τις διακρίσεις. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, εκατομμύρια από αυτές ζουν υπό καθεστώς σκλαβιάς, ενώ μία γυναίκα κάθε λεπτό χάνει τη ζωή της στη γέννα. Στερούνται βασικής εκπαίδευσης και στοιχειώδους αυτονομίας. Τα παραδείγματα γυναικών που εν μέσω αντίξοων συνθηκών μπόρεσαν να μορφωθούν και να εργαστούν, αποδεικνύουν ότι στις φτωχές χώρες η μεγαλύτερη ανεκμετάλλευτη πηγή είναι αυτές οι ίδιες. Με εκπαίδευση και βοήθεια για να ξεκινήσουν μια επιχείρηση, οι φτωχές γυναίκες μπορούν να κερδίζουν χρήματα και να στηρίζουν τις χώρες και τις οικογένειές τους. Αντιπροσωπεύουν ίσως την καλύτερη ελπίδα για την καταπολέμηση της φτώχειας.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 5.9.09 στην εφημερίδα το Βήμα γραμμένο από την Sheryl Wudunn και τον Nicholas D. Κristof, στην http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=286794&dt=05/09/2009
