44. Σε τουλάχιστον σε 14 χώρες, η νόμιμη ηλικία συγκατάθεσης διαφέρει για τις λεσβιακές και ετερό σχέσεις, για την οποία οι φορείς ανθρωπίνων δικαιωμάτων έκριναν πως εισάγει διακρίσεις. 76
Β. Θανατική ποινή
45. Σε τουλάχιστον πέντε χώρες η θανατική ποινή μπορεί να εφαρμοστεί σε αυτές που βρίσκονται ένοχες αδικημάτων που σχετίζονται με τη συναινετική, λεσβιακή συμπεριφορά. Εκτός από την παραβίαση του δικαιώματος της ζωής, της προστασίας της ιδιωτικής ζωής και της μη διάκρισης, η εφαρμογή της θανατικής ποινής σε αυτές τις συνθήκες παραβιάζει το άρθρο 6 της Διεθνούς Συμφωνίας Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, η οποία προβλέπει ότι, χώρες που δεν έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή, η "θανατική ποινή μπορεί να επιβληθεί μόνο σε πιο σοβαρά εγκλήματα". 77 Το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν επιβεβαιώσει ότι η χρήση της θανατικής ποινής για μη βίαιες πράξεις, περιλαμβανομένων των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ συναινουσών ενηλίκων, αποτελεί παραβίαση του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 78
46. Η Ειδική Εισηγήτρια Εξωδικαστικών Εκτελέσεων σημείωσε ότι "η καταδίκη σε θάνατο μπορεί να επιβληθεί μόνο για πιο σοβαρά εγκλήματα, μία προϋπόθεση της Συμφωνίας η οποία σαφώς αποκλείει θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού". 79 Σχολιάζοντας την κατάσταση σε ορισμένες περιοχές της Νιγηρίας, η Ειδική Εισηγήτρια δήλωσε ότι, "σε σχέση με τη λεσβιοσύνη και το σοδομισμό, η επιβολή της θανατικής ποινής για μια ιδιωτική σεξουαλική πρακτική να είναι σαφώς ασυμβίβαστη με τις διεθνείς υποχρεώσεις της Νιγηρίας". 80 Αντιμετωπίζοντας την απάντηση ότι υπήρχε de facto μορατόριουμ στις εκτελέσεις, η Ειδική Εισηγήτρια δήλωσε, "η "απλή πιθανότητα" πως μπορεί να εφαρμοστεί απειλεί την κατηγορούμενη για πολλές χρονιές, και είναι μια μορφή σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας. Η ύπαρξη του ως νόμου δικαιολογεί τη δίωξη από ομάδες επαγρύπνησης, και κάνει έκκληση για κακοποίηση”. 81
Γ. αυθαίρετη σύλληψη και κράτηση
47. Η Ομάδα Εργασίας Αυθαίρετης Κράτησης δήλωσε ότι η κράτηση κάποιας για αδικήματα που σχετίζονται με τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου, περιλαμβανομένων των αξιόποινων πράξεων που άμεσα δεν σχετίζονται με τη σεξουαλική συμπεριφορά, όπως αυτά που αφορούν τη φυσική εμφάνιση, το λεγόμενο "Δημόσιο σκάνδαλο", παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Το 2002, η ομάδα εργασίας εξέτασε προσεκτικά μια υπόθεση στην οποία συμμετείχαν 55 άνδρες που συνελήφθησαν σε μια ντισκοτέκ και κατηγορήθηκαν για "ακολασία" και “κοινωνική διαφωνία". Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι συλλήψεις ήταν μεροληπτικές, κατά παράβαση των άρθρων 2 και 26 της Διεθνούς Συμφωνίας Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, και ότι η κράτηση ήταν αυθαίρετη. 82 Η Ομάδα Εργασίας επιβεβαίωσε τη άποψη της σε αρκετές περιπτώσεις. 83
VI. Πρακτικές που εισάγουν διακρίσεις
48. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ζήτησε από τις Χώρες-μέλη να “εγγυόνται ίσα δικαιώματα για όλα τα πρόσωπα, όπως ορίζεται στη Συμφωνία, ανεξαρτήτως του σεξουαλικού τους προσανατολισμού". 84 Οι χώρες έχουν την "νομική υποχρέωση ... να εξασφαλίσουν σε όλες τα δικαιώματα που αναγνωρίζονται από τη Συμφωνία ...χωρίς διακρίσεις βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού". 85 Τόσο η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και η Επιτροπή Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων έχουν ζητήσει τακτικά από τις χώρες να θεσπίσουν νόμους που απαγορεύουν τις διακρίσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού και εξέφρασαν ικανοποίηση όπου η νομοθεσία περιλαμβάνει τον σεξουαλικό προσανατολισμό μεταξύ των απαγορευμένων αιτιών διάκρισης. 86
49. Ρητές συνταγματικές εγγυήσεις προστασίας από τις διακρίσεις με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό εφαρμόζονται σε έξι χώρες, 87 ενώ σε αρκετές άλλες οι εγγυήσεις αυτές ενσωματώνονται σε περιφερειακές ή τοπικές δομές. 88 Σε άλλες χώρες περιλαμβανομένης της Κολομβίας, του Καναδά, του Χονγκ Κονγκ (Κίνα), της Ινδίας και του Νεπάλ), η γενική γλώσσα της νομοθεσίας σχετικά με τις μη διακρίσεις έχει ερμηνευθεί από τα δικαστήρια ως παροχή αντίστοιχης προστασίας.
50.Πρακτικές που εισάγουν διακρίσεις εξακολουθούν να υπάρχουν σε όλες τις περιοχές. Μερικές φορές, οι κυβερνητικές πολιτικές έχουν άμεσο αντίκτυπο διακρίσεων σε άλλες υποθέσεις, η απουσία ισχύοντος εθνικού δικαίου διευκολύνει τη διάκριση των ιδιωτικών φορέων (στον ιδιωτικό τομέα). Το παρακάτω τμήμα εξετάζει διάφορους τομείς όπου πρόσωπα που είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα σε διακριτική μεταχείριση, περιθωριοποίηση και περιορισμούς στην απόλαυση των δικαιωμάτων, με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα κοινωνικού φύλου. Δεν είναι εξαντλητικές: οι τομείς ανησυχίας δεν αντιμετωπίζονται εδώ, περιλαμβάνουν τις διακρίσεις στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη, στη στέγαση και στις κοινωνικές παροχές, και τις διακρίσεις των κωδικών ένδυσης που περιορίζουν τις γυναίκες να ντύνονται με τρόπο που η ένδυση γίνεται αντιληπτή ως ανδρική και τους άνδρες να ντύνονται με τρόπο που η ένδυση γίνεται αντιληπτή ως γυναικεία, και στην τιμωρία όσων το πράττουν (παρενδυσία). 89
76 Δείτε τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Παιδιών για τη Χιλή (CRC/C/CHL/CO/3), παράγρ. 29, την Αγγλία και τη Βόρειο Ιρλανδία: Νήσος Man (CRC/C/15/Add.134), παράγρ. 22, και τις τελικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την Αυστρία (CCPR/C/79/Add.103), παράγρ. 13.
77 Δείτε τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το Σουδάν (CCPR/C/SDN/CO/3), παράγρ. 19, και E/CN.4/2000/3, εδ. 57.
78 Δείτε την ανακοίνωση της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 2002/77 ψηφίσματα, παράγρ. 4 (γ), 2003/67, παράγρ. 4 (δ), 2004/67, παράγρ. 4 (στ), και 2005/59, παράγρ. 7 (στ). Δείτε επίσης τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Επιτροπή για το Σουδάν (CCPR/C/SDN/CO/3), παράγρ. 19.
79 E/CN.4/2000/3, παράγρ. 57.
80 E/CN.4/2006/53/Add.4, παράγρ. 37.
81 A/HRC/8/3/Add.3, παράγρ. 76.
82 E/CN.4/2003/8/Add.1, γνωμοδότηση αριθ. 7 / 2002 (Αίγυπτος).
83 Βλέπε, π.χ. Γνωμοδοτήσεις αρ. 22/2006 για το (Καμερούν) (A/HRC/4/40/Add.1) και αριθ. 42/2008 για την (Αίγυπτο) (A/HRC/13/30/Add.1).
84 Δείτε τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής για τη Χιλή (CCPR/C/CHL/CO/5), παράγρ. 16. Δείτε επίσης τις καταληκτικές παρατηρήσεις για την Σαν Μαρίνο (CCPR/C/SMR/CO/2), παράγρ. 7, και την Αυστρία (CCPR/C/AUT/CO/4), παράγρ. 8.
85 Δείτε τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής για τις Ηνωμένες Πολιτείες (CCPR/C/USA/CO/3), παράγρ. 25.
86 Δείτε για παράδειγμα τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το Ελ Σαλβαδόρ (CCPR/C/SLV/CO/6), παράγρ. 3 (γ), Ελλάδα (CCPR / CO / 83/GRC), παράγρ. 5, Φινλανδία (CCPR/CO/82/FIN), παράγρ. 3 (α), Σλοβακία (CCPR/CO/78/SVK), παράγρ. 4, τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων για την Κύπρο (E/C.12/1/Add.28), παράγρ. 7, την Αγγλία τη Βόρεια Ιρλανδία, και τα Εξαρτώμενα στο Στέμμα Εδάφη στη θάλασσα (E/C.12/GBR/CO/5), παράγρ. 6.
87Η Βολιβία (η Πολυεθνική Χώρα του), Εκουαδόρ, η Πορτογαλία, η Νότια Αφρική, η Σουηδία και η Ελβετία.
88 Αργεντινή, Βραζιλία, Αγγλικές Παρθένοι Νήσοι (της Αγγλίας και της Βόρειας Ιρλανδίας), Γερμανία και Κοσσυφοπέδιο (Σερβίας). Δείτε ILGA, «Η πολιτεία-στην αιγίδα της λεσβοφοβίας» (Δείτε υποσημείωση 68), σελ. 13.
89 Δείτε, για παράδειγμα, τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη Ρωσική Ομοσπονδία (CCPR/C/RUS/CO/6), παράγρ. 27, και την Ιαπωνία (CCPR/C/JPN/CO/5), παράγρ. 29, τη σύναψη παρατηρήσεων της Επιτροπής Εξάλειψης των Διακρίσεων κατά των Γυναικών στην Ουγκάντα (CEDAW/C/UGA/CO/7), παράγρ. 43-44, και για τη Ρωσική Ομοσπονδία (CEDAW/C/USR/CO/7), παράγρ. 40-41, και της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το γενικό σχόλιο αριθ. 34 (CCPR/C/GC/34), παράγρ. 12. Δείτε επίσης A/HRC/4/25, παράγρ. 21, E/CN.4/2005/43, παράγρ. 63, E/CN.4/2006/118, παράγρ. 30, A/HRC/4/18/Add.2, παράγρ. 125, A/HRC/7/16, παράγρ. 39, A/HRC/10/7/Add.3, παράγρ. 50, E/CN.4/2003/58, παράγρ. 68, E/CN.4/2004/49, παράγρ. 38 και E/CN.4/2005/72/Add.1, παράγρ. 232-234.
