Πού είναι όλες οι Νοτιοασιάτισες λεσβίες, ρωτά η Iman Qureshi, οργανώτρια της queer λογοτεχνικής εκδήλωσης στη DSC South του φετινού Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Ασίας
"Το Ιράν δεν έχει λεσβίες," είχε πει κάποτε με τρομερή αυτοπεποίθηση, ο Ιρανός πρόεδρος, Mahmoud Ahmadinejad, και ήρθε αντιμέτωπος με την αγανακτισμένη χλεύη και το σαρκασμό από όλο τον κόσμο.
Κατά ειρωνικό τρόπο, εδώ στη Βρετανία, αν παίρναμε τις δημοφιλής λεσβιακές τηλεοπτικές σειρές – κυρίως την Lip Service και την Candy Bar Girls - ως ακριβή διατομή της τοπικής λεσβιακής σκηνής, θα πρέπει να πιστέψουμε πως οι λεσβίες Ασιάτισες απλά δεν υπάρχουν.
Λοιπόν, ο Αχμαντινετζάντ έχει δίκιο, τότε; Ούτε Ιρανές λεσβίες, ούτε μουσουλμάνες λεσβίες, ούτε Νοτιοασιάτισες λεσβίες; Δεν έχουμε διαβάσει ποτέ γι 'αυτές στα βιβλία μας, σπάνια τις βλέπουμε στις ταινίες μας, και όταν εμείς μιλάμε για τις Νοτιοασιάτισες, είναι περισσότερο για το πόσο λεσβοφοβική είναι η κουλτούρα της Νότιας Ασίας.
Λοιπόν, ας αρχίσουμε καταρρίπτοντας τον τελευταίο μύθο – η Νότια Ασία έχει μια πλούσια κουλτούρα λεσβιοσύνης. Σωστά από το Kama Sutra (χρονολογείται γύρω στο 2ο αιώνα) το οποίο περιγράφει τις γυναίκες που "κάνουν έρωτα με το είδος τις" μέσα από την πρώτη Mughal του αυτοκράτορα Babur, ο οποίος έφερε το Ισλάμ στην Νότια Ασία κατά τον δέκατο έκτο αιώνα, και έγραψε πώς η πρώτη του η αγάπη ήταν για ένα αγόρι, και η Πακιστανή συγγράφισα Ismat Chughtai που έγραψε το σαφές λεσβιακό διήγημα "το πάπλωμα", η σύγχρονη ινδική ταινία Fire με δύο γυναίκες που ερωτεύονται και την καταπολέμηση των δομών της πατριαρχίας και της ετεροφυλοφιλίας.
Γιατί, λοιπόν, αυτές οι ιστορίες αγνοούνται; Γιατί οι Νοτιοασιάτισες λεσβίες βιώνουν την λεσβοφοβία από τις κοινότητές τις; Και γιατί εμείς δεν βλέπουμε , δεν ακούμε ή δεν διαβάζουμε για τις Νοτιοασιάτισες λεσβίες;
Μου φαίνεται ότι στη Βρετανία, η μη ορατότητα των Νοτιοασιατισών λεσβιών έχει περισσότερο να κάνει με το είναι μια μειοψηφία μέσα σε μια μειοψηφία, και όχι πολιτιστική λεσβοφοβία - ένα πρόβλημα με τις εκδότριες είναι που διστάζουν να εκδόσουν κάτι που σκέφτονται πως είναι τόσο εξειδικευμένο που απλά δεν θα πουλήσει αρκετά.
Έχοντας αυτό κατά νου τη DSC Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Νότιας Ασίας σκέφτηκα ότι θα ήταν μια μεγάλη ιδέα να επικεντρωθεί Lbtiq εκδήλωση - μια βραδιά όπου λεσβίες συγγράφισες μπορούν να συναντηθούν για να συζητήσουν γιατί υπάρχει αυτή η έλλειψη εκπροσώπησης, και στη συνέχεια να διαβάσουν αποσπάσματα των έργων τις - που συνοδευόταν από μερικές μελωδίες bhangra και Bollywood από την DJ Ritu, θρύλος για τις Lbtiq Νοτιοασιάτισες του club του Λονδίνου, του Club Kali.
Ας ελπίσουμε ότι αυτό το γεγονός θα δώσει σε αυτές τις φωνές – που τόσο συχνά αγνοούνται - κάποια αναγκαία προσοχή. "Η εκδήλωση αυτή έχει τεράστια σημασία για την αύξηση της προβολής των Ασιατισών λεσβιών", λέει η Faarea Masud. "Πολλές φορές αισθάνομαι να μένω τόσο εκτός από τους λογοτεχνικούς κύκλους, τη λεσβιακή και την ασιατική κοινότητα, επειδή ως λεσβίες είμαστε συνεχώς στο περιθώριο μέχρι του σημείοου της αφάνειας".
Η ελπίδα είναι ότι μέσα από την περισσότερη Νοτιοασιατική queer γραφή και την προβολή της, περισσότερες Νοτιοασιάτισες λεσβίες να αισθάνονται ικανές να εκ-δηλωθούν στις οικογένειές τις, να είναι πιο άνετες με την ταυτότητά τις, και να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες σε αυτόν τον κόσμο.
Την είδηση την βρήκαμε στις .10.11 και την μεταφράσαμε από την Diva magazine στην http://www.divamag.co.uk/category/arts-entertainment/south-asian-queer-literature-event-at-rvt.aspx
