Αργότερα τη συνάντησα έξω από την τάξη, και ήμουν περίεργη να δω πόσο διακαώς θα επέμενε ότι η γνώμη της ήταν βασισμένη τόσο στην επιστήμη όσο και στο σεβασμό των δικαιωμάτων. Καθώς η Νέα Υόρκη ενώνει τις τάξεις των χωρών και άλλες δικαιοδοσίες που αναγνωρίζουν το γάμο των λεσβιακών ζευγαριών, αξίζει να προβληματιστούμε σχετικά με τα δικαιώματα και το σεβασμό.
Το γεγονός είναι ότι χιλιάδες άνθρωποι υφίστανται βία σε όλο τον κόσμο μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν υπόνοιες ότι είναι λεσβίες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πρόγραμμα “Γίνεται καλύτερο” έχει τονίσει την συνεχή βία και τον εκφοβισμό που δέχονται οι έφηβες, μόνο και μόνο επειδή δεν είναι ετερό. Αυτό το μήνα, το Συβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών για πρώτη φορά, καταδίκασε τη βία και άλλες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που βασίζονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα κοινωνικού φύλου ενός προσώπου.
Φυσικά, εκείνες που αντιτίθενται στο γάμο των λεσβιών στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης και αλλού δεν λένε ότι υποστηρίζουν τη βία κατά των Lbtiq. Παρ 'όλα αυτά, την ίδια βασική πρόταση βρίσκεται στη ρίζα και των δύο: στην αντίληψη ότι εσύ είσαι κάπως διαφορετική - λιγότερη - από τον τύπο του ανθρώπινου όντος, αν δεν είσαι, ή δεν φαίνεσαι ως ετερό, και ότι η κοινωνία είναι δικαιολογημένη να σε απορρίψει.
Για πάρα πολλές ανθρώπους είναι μόνο ένα ελάχιστο βήμα από το να βλέπουν την λεσβιοσύνη ως προσβλητική για να δικαιολογήσουν τη σωματική βλάβη. Με αυτόν τον τρόπο, για παράδειγμα, η απαγόρευση του διαφυλετικού γάμου σε αυτή τη χώρα συνυπάρχει με την κοινωνική αποδοχή της βίας κατά των εγχρώμων. Πολλές φορές, τα δια-φυλετικά ζευγάρια υπέστησαν βία ακριβώς επειδή τόλμησαν να σπάσουν την απαγόρευση.
Αλλά ίσως το βαθύτερο, η βαθύτερη αντίληψη είναι αυτή που εκφράστηκε με τόση σφοδρότητα από την φοιτήτρια μου: πως όλα τα παιδιά που ανατράφηκαν από Lbtiq είναι ψυχολογικά κατεστραμμένα. Ευτυχώς, όλο και περισσότερο αναγνωρίζεται ότι δεν είναι η ποκοιλομορφία, αλλά περισσότερο η μισαλλοδοξία και η προκατάληψη που είναι επιβλαβής για τα παιδιά. Το 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η Γαλλία δεν είχε το δικαίωμα να αρνηθεί την εφαρμογή παιδοθεσίας σε μια γυναίκα μόνο και μόνο επειδή ήταν λεσβία. Και τον Φεβρουάριο, το Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας απαγόρευσαι σε ένα ζευγάρι να γίνουν ανάδοχη-ος γονείς, επειδή οι κατά των λεσβιών απόψεις του κρίθηκαν δυνητικά επιβλαβείς για τα παιδιά που θα ήταν στη φροντίδα του.
Στην πραγματικότητα, η έρευνα δείχνει ότι τα παιδιά με λεσβίες γονείς είναι εξίσου πιθανό να είναι καλά προσαρμοσμένα όπως και τα παιδιά με ετερό γονείς, και ότι το κλειδί για την προσαρμογή της παιδικής ηλικίας είναι η ανάπτυξη καλών σχέσεων μεταξύ γονέων και παιδιών και των γονέων μεταξύ τους.
Ο γάμος, φυσικά, δεν εγγυάται καλές σχέσεις. Αλλά όταν η άδεια για οικογενειακούς λόγους και άλλες παροχές εξαρτώνται από την οικογενειακή κατάσταση, τα παιδιά βρίσκονται σε μειονεκτική θέση αν οι γονείς τις δεν επιτρέπεται να νυμφευθούν. Είναι σημαντικό γιατί αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς την εξασφάλιση των παιδιών και των ενηλίκων για τα δικαιώματα και το σεβασμό που δικαιούνται.
Την είδηση την βρήκαμε στις 26.6.11 και την μεταφράσαμε από την Human Rights Watch γραμμένη από την Marianne Mollmann, διευθύντρια υπεράσπισης των δικαιωμάτων των γυναικών της Human Rights Watch στην http://www.hrw.org/news/2011/06/26/gay-marriage-issue-respect
Η φωτογραφία είναι εξώφυλο του λεσβιακού περιοδικού JET το 1954
