Σιγκουρνταρντοτίρ, η λεσβία ηγέτιδα της Ισλανδίας

Ισλανδία. Η πρώτη λεσβία ηγέτιδα χώρας

Η ΠΡΩΤΗ κυβερνητική κατάρρευση που οφείλεται στην παγκόσμια οικονομική κρίση οδηγεί στην ανάληψη της εξουσίας στην Ισλανδία από την πρώτη λεσβία πρωθυπουργίνα. Η Γιοχάνα Σιγκουρνταρντοτίρ, πρώην αεροσυνοδός, αναμένεται να ορκιστεί αυτές τις ημέρες ως μεταβατική πρωθυπουργίνα, καθώς δόθηκε η εντολή στο κόμμα της, τη Συμμαχία των Σοσιαλδημοκρατών, να σχηματίσει κυβέρνηση, ενώ ο ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών αναρρώνει έπειτα από εγχείρηση για την αφαίρεση καλοήθους όγκου. Έτσι, η «Αγία Γιοχάνα», όπως την αποκαλούν, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και έτοιμη να τον αναπληρώσει, σε μια επιλογή που χαρακτηρίστηκε «αναπάντεχη αλλά εξαιρετική». Η 66χρονη πολιτικός, υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων, συζεί με τη συντρόφισά της Γιονίνα Λεοσντοτίρ, δημοσιογράφο και θεατρική συγγραφέα. Ενώθηκαν με πολιτικό γάμο το 2002, αλλά μην περιμένετε να δείτε φωτογραφίες τους στον Τύπο. Παρ΄ ότι η Σιγκουρνταρντοτίρ είναι πολύ γνωστή πολιτικίνα εδώ και δεκαετίες, ο γάμος της δεν αποτέλεσε σημαντικό θέμα σε αυτό το ήρεμο, προοδευτικό κράτος των 350.000 κατοίκων. «Η Γιοχάνα προστατεύει την προσωπική της ζωή», λέει κυβερνητικό στέλεχος. «Πολλές-οι δεν γνωρίζουν ότι είναι λεσβία, παρ΄ ότι η ίδια δεν το κρύβει».
Η πλέον δημοφιλής
Η Ισλανδή πολιτικός έχει δύο γιους. Μπήκε στην πολιτική μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, εξελέγη βουλευτίνα για πρώτη φορά το 1978 και διετέλεσε για πρώτη φορά υπουργός το 1987. Αναμένεται να είναι μεταβατική πρωθυπουργός για τους επόμενους 2-3 μήνες μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών. Επανειλημμένως στις δημοσκοπήσεις αναδεικνύεται ως η πιο δημοφιλής πολιτικίνα της χώρας, με ποσοστά που ξεπερνούν το 70%. «Επειδή το βασικό ζήτημα για τις πολίτισσες-ες αυτήν τη στιγμή είναι το ότι δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση, η Γιοχάνα αποτελεί την ιδανική επιλογή καθώς εκείνη εμπνέει εμπιστοσύνη», σχολιάζουν πολιτικές παρατηρήτριες-ες. «Συχνά την περιγράφουν ως τη μοναδική πολιτικίνα που πραγματικά ενδιαφέρεται για την απλή πολίτισσα-η», έγραψε η Ισλανδή δημοσιογράφισα Ίρις Έρλινγκσντοτιρ πρόσφατα. Το 1994 διεκδίκησε την ηγεσία του κόμματός της αλλά απέτυχε. Τότε στην ομιλία της είχε δηλώσει: «Θα έρθει και η δική μου σειρά». Και να που ήρθε.


Κάποιες-οι δεν θέλουν να ξέρουν ότι είναι λεσβία ίσως, επειδή όντας ανοικτά λεσβία είναι σχεδόν αδύνατον να μην ξέρουν, το πιθανότερο είναι ότι δεν θέλουν να το γνωρίζουν. Ξέρουμε καλά την ταχύτητα που μεταδίδονται νέα που αφορούν τον ερωτικό-σεξουαλικό προσανατολισμό ιδιαιτέρως κάποιας. Ο ανοικτά γκέι πολιτικός είναι σχεδόν σύνηθες.
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα τα Νέα στις 30.1.09 και είναι μεταφορά από την εφημερίδα "TΗΕ ΙΝDΕΡΕΝDΕΝΤ", του Αndy ΜcSmith. Ευαγγελία Βλάμη

Η πρώτη λεσβία ηγέτιδα

Η πρώτη λεσβία ηγέτιδα αναλαμβάνει τα ηνία στην Ισλανδία
Ορκίζεται το Σάββατο η Johanna Sigurdardottir

Είναι η πρώτη ανοιχτά λεσβία ηγέτιδα που αναλαμβάνει τα ηνία μιας χώρας. Η νυν υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων Johanna Sigurdardottir, αναμένεται να ορκιστεί μεταβατική πρωθυπουργός της Ισλανδίας, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης της χώρας, της παραίτησης του συντηρητικού πρωθυπουργού Geir Haarde και των μαζικών διαδηλώσεων για την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα.
Η ηλικίας 66 ετών σήμερα, πρώην αεροσυνοδός έχει δηλώσει ανοιχτά πως είναι λεσβία, έχει μακρά ιστορία στο συνδικαλιστικό κίνημα, ενώ θεωρείται εξαιρετικά επιτυχημένη υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων. Άλλωστε, δημοσκόπηση της εταιρείας Capacent Gallup την ανέδειξε τον περασμένο Νοέμβριο ως την πιο δημοφιλή υπουργό της Ισλανδίας, με ποσοστό αποδοχής 73%.
Η Johanna Sigurdardottir αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας, μέχρι τις εκλογές που θα διεξαχθούν τον ερχόμενο Μάιο, ως επικεφαλής του κεντροαριστερού συνασπισμού που δημιούργησαν τα κόμματα «Σοσιαλδημοκρατική Συμμαχία» και «Αριστερό-Πράσινο Κίνημα».
«Τώρα χρειαζόμαστε μια ισχυρή κυβέρνηση που θα συνεργαστεί με τις πολίτισσες-ες», δήλωσε η Sigurdardottir στις και στους δημοσιογράφους, προσθέτοντας ότι η κυβέρνησή της πιθανότατα θα ορκιστεί το ερχόμενο Σάββατο.
Οι αναλύτριες-ες εκτιμούν ότι είναι μάλλον απίθανο να παραμείνει στη θέση αυτή και μετά τις εκλογές, κυρίως γιατί το κόμμα της, το «Αριστερό-Πράσινο Κίνημα» εμφανίζεται να «σέρνεται» στις δημοσκοπήσεις.
Ωστόσο η ανάληψη της πρωθυπουργίας της Ισλανδίας από την Johanna Sigurdardottir σηματοδοτεί μια ιστορική στιγμή για τα κινήματα υπέρ των δικαιωμάτων των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς, σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η Sigurdardottir συζεί με τη δημοσιογράφο Jonina Leosdottir, με την οποία την ενώνει πολιτικός γάμος από το 2002 και έχει δύο γιούς από τον προηγούμενό της γάμο.
Η θέση της πρωθυπουργίας αποτελεί προσωπική νίκη και για την ίδια καθώς είναι η πολιτικός που κατάφερε όχι μόνο να διατηρήσει αλλά και να αυξήσει τη δημοτικότητά της, σε μια εποχή εντονότατης πολιτικής και οικονομικής αναταραχής για την Ισλανδία.
Η νέα πρωθυπουργός της χώρας οφείλει την υψηλή δημοτικότητά της στο γεγονός ότι αξιοποίησε μεγάλο μέρος της δημόσιας χρηματοδότησης σε προγράμματα υπέρ των αναπήρων και των ηλικιωμένων, όπως και για την ενίσχυση οργανώσεων που αντιμετωπίζουν την οικογενειακή βία. Είναι γνωστή ως ακέραιος χαρακτήρας και ως άνθρωπος ικανή να λύνει τα προβλήματα και να κατευνάζει τις εντάσεις.
Οι επικριτές της, πάντως, κυρίως από το χώρο των συντηρητικών, της προσάπτουν έλλειψη εμπειρίας και την κατηγορούν ότι οι «παλιομοδίτικες πολιτικές της ιδέες δεν θα της επιτρέψουν να βοηθήσει στην οικονομική ανάκαμψη της χώρας». –«Η Johanna είναι μια πολύ καλή γυναίκα», λένε. «Όμως της αρέσουν τα μεγάλα κυβερνητικά σχήματα και οι δημόσιες χρηματοδοτήσεις. Είναι ο άνθρωπος που θα στραφεί στην αύξηση της φορολογίας για να εξοικονομήσει χρήματα».
Η Johanna Sigurdardottir είχε έντονη συνδικαλιστική δράση όταν εργαζόταν ως αεροσυνοδός στις αερογραμμές Loftleidir (σήμερα Icelandair), στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Εξελέγη στο Ισλανδικό κοινοβούλιο το 1978 και διετέλεσε υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων από το 1987 έως το 1994 και πάλι από το 2007. Σίγουρα, το μεγαλύτερο στοίχημά της είναι να διαχειριστεί όσο γίνεται πιο αποτελεσματικά την οικονομία της χώρας της που βρίσκεται σε κρίση μετά την χρεοκοπία των τριών μεγάλων της τραπεζών, σχεδόν μέσα σε μία νύχτα.


Αν και οι εφημερίδες σε όλο τον κόσμο και πολλές χώρες ανέδειξαν το θέμα και στις τηλεοράσεις, η ελληνική τηλεόραση παρρέμεινε σιωπηλή. Εξαίρεση η ΕΤ1 στην έτσι και αλλοιώς πολύ καλή εκπομπή "Έχουμε και λέμε" που αναφέρθηκε θετικά. Το άρθρο το βρηκαμε στην εφημερίδα τα Νέα στις 29.1.09 γραμμένο από την Λαμπρινή Σταμάτη. Ευαγγελία Βλάμη.

Νέος πόλεμος για τον γάμο των λεσβιών

Le monde Claundine Mulard

«Είμαστε πολύ απογοητευμένες-οι από την υπερψήφιση της Πρότασης 8, που απαγορεύει τον γάμο των λεσβιακών ζευγαριών, και αισθανόμαστε οργή και δυσαρέσκεια».

Αυτά λέει η Λέιτρις Τζόνσον, πρόεδρος της Ένωσης Λεσβίες Αφρικανικής Καταγωγής που δημιουργήθηκε το 1989 στο Λος Άντζελες. Γι΄ αυτήν τη μαύρη 33χρονη λεσβία, η νίκη του Μπαράκ Ομπάμα αφήνει μια πικρή γεύση, αφού οι γυναίκες και άνδρες ψηφοφόροι της «αλλαγής» ψήφισαν στην πολιτεία της την κατάργηση ενός δικαιώματος που είχε κατοχυρωθεί πριν από έξι μήνες: τον γάμο των λεσβιακών ζευγαριών.
Από τις 15 Μαΐου, 18.000 λεσβιακά ζευγάρια έχουν νυμφευθεί στην Καλιφόρνια, και ο ρυθμός αυτός ήταν ιδιαίτερα αυξημένος τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές της 4ης Νοεμβρίου. Οι Καλιφορνέζες-οι, όμως, είπαν ΝΑΙ στην Πρόταση 8, που περιορίζει τον γάμο στην «ένωση μιας γυναίκας κι ενός άνδρα». Ανάλογη πρόταση υπερψήφισαν και οι γυναίκες άνδρες ψηφοφόροι της Αριζόνας και της Φλόριντας. Η εξέλιξη αυτή φέρνει στο προσκήνιο τον γάμο των λεσβιακών ζευγαριών σε εθνικό επίπεδο, αφού η Καλιφόρνια- η δεύτερη πολιτεία που επέτρεψε τον γάμο των λεσβιακών ζευγαριών μετά τη Μασαχουσέτη- θεωρείται «εργαστήρι» για την εξέλιξη των νόμων και των ηθών σε όλη την Αμερική.
Η εκστρατεία υπέρ της Πρότασης 8 χρηματοδοτήθηκε με περίπου 20.000.000 δολάρια από συντηρητικές θρησκευτικές οργανώσεις, χριστιανές-ους, μορμόνες-ους και υπερασπίστριες-ες των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών. Οι πιο ένθερμες-οι υποστηρίκτριες-ες της Πρότασης ήταν οι Αφροαμερικανές-οι, που υπολογίζεται ότι την υπερψήφισαν με ποσοστό 70%. «Πολλές ετερό δεν καταλαβαίνουν ότι πρόκειται για ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων», επισημαίνει η Κριστίν Βέιτσον, παραγωγός των ταινιών «Βoys Don΄t Cry», «Go Fish» και «Ρoison». Αφοσιωμένες-οι στη μάχη για τη νίκη του Ομπάμα και την κατάκτηση της πλειοψηφίας στο Κογκρέσο, οι Δημοκρατικές-οι να αμέλησαν άραγε το μέτωπο των λεσβιών; Από το ίδιο το βράδυ των εκλογών, η κοινότητα των Αμερικανίδων λεσβιών έχει κινητοποιηθεί και έχει οργανώσει θορυβώδεις διαδηλώσεις, από το Σαν Ντιέγκο ώς το Σαν Φρανσίσκο. Τα συνθήματα που κυριαρχούν είναι «Ίσα δικαιώματα για όλες-ους», «Ντροπή σας» και «Εight is Ηate» (Η Πρόταση 8 διαπνέεται από μίσος). Στις 15 Νοεμβρίου, οι διαδηλώσεις προσέλαβαν πανεθνικό χαρακτήρα, ενώ άρχισε και το μποϊκοτάζ των επιχειρήσεων και των ιδιωτών που χρηματοδότησαν την Πρόταση. Ο επόμενος σταθμός αυτής της μάχης είναι η 10η Δεκεμβρίου, όταν οι λεσβιών Ην. Πολιτειών καλούνται να απόσχουν από τις εργασίες τις.

Ήδη, ο διευθυντής του Φεστιβάλ ανεξαρτήτων ταινιών του Λος Άντζελες Ριτς Ράντον, που είναι μορμόνος και ενίσχυσε την εκστρατεία με 1.500 δολάρια, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ο κυβερνήτης της Καλιφόρνιας Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ συνέκρινε τη μάχη των λεσβιών με τους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και κάλεσε τις πρώτες να μην εγκαταλείψουν τη μάχη.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 10.12.08 στην εφημερίδα Τα Νέα  στην http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2

Εγκυμοσύνη σε αμφισεξουαλικές, λεσβίες

Βανκούβερ

Το πανεπιστήμιο British Columbia σε έρευνες που έκανε μεταξύ 1992-2003 βρήκε ότι οι λεσβίες και αμφισεξουαλικές έφηβες-νεαρές έχουν επτά φορές περισσότερες πιθανότητες να μείνουν έγκυες από τις ετερό έφηβες, νεαρές.
Τα ευρήματα δημοσιεύθηκαν στην Canadian Journal of Human Sexuality. Τα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν για την έρευνα η οποία αναπτύχθηκε από την εφηβική ανασκόπηση υγείας και έγινε στα σχολεία της Βρετανικής Κολομβίας στην Αμερική το 1992, 1998 και 2003.
Ο υψηλός κίνδυνος εξηγείται από διάφορες συνιστώσες, συμπεριλαμβανομένων της προσπάθειας ανάμεσα στις μη ανοικτές αμφισεξουαλικές και λεσβίες έφηβες, νεαρές να αποδείξουν ότι είναι ετερό για να αποφύγουν παρενοχλήσεις και διακρίσεις.
«Για κάποιες αμφισεξουαλικές και λεσβίες έφηβες, νεαρές είναι μια συγκάλυψη-καμουφλάζ», δήλωσε η Elizabeth Saewyc, υπεύθυνη της έρευνας και βοηθός καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο British Columbia για νοσηλεύτριες-ες, «εξ’ αιτίας του ότι αποτελεί ακόμη σημαντικό στίγμα και επειδή αντιμετωπίζουν πλήθος παρενοχλήσεων στο σχολείο».
Αποτελέσματα από τις εκτιμήσεις, μας ξεναγούν ανώνυμα ανάμεσα σε περίπου 30.000 μαθήτριες-φοιτήτριες.
Στις αξιολογήσεις-εκτιμήσεις του 1998, το 10.6% των αμφισεξοαυλικών νεαρών έφηβων γυναικών και το 7.3% των λεσβιών ανέφεραν εγκυμοσύνη. Μεταξύ των ετερό έφηβων-νεαρών γυναικών το 1.8% ανέφεραν εγκυμοσύνη.
Στο ευρύτερο σύνολο, περισσότερες ετερό έφηβες-νεαρές γυναίκες μένουν έγκυες αλλά η πιθανότητα ήταν πολύ μεγαλύτερη μεταξύ λεσβιών και αμφισεξουαλικών εφήβων-νεαρών, που αποτελούν το 3.5% των γυναικών στις αξιολογήσεις-εκτιμήσεις.
Η αξιολόγηση-εκτίμηση των στοιχείων-δεδομένων αν και δεν παρέχει συμφωνία στις εξηγήσεις της Saewyc για τον εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο εγκυμοσύνης μεταξύ λεσβιών και αμφισεξουαλικών εφήβων-νεαρών, αλλά είπε πως υπάρχουν διάφορες πιθανές αιτίες.
Οι έφηβες που δεν είναι σίγουρες για τον σεξουαλικό τες προσανατολισμό θα πειραματιστούν με το ετερό σεξ δήλωσε η Saewyc.
Σε μερικές περιπτώσεις, οι έφηβες-νεαρές σκοπίμως προσπαθούν να μείνουν έγκυες σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μια νέα οικογένεια ή ταυτότητα για αυτές τις ίδιες.
«Μερικές γυναίκες θα αναλάβουν τον έλεγχο για μια ταυτότητα που θα είναι περισσότερο σεβαστή και με περισσότερες θετικές αξίες στην κοινωνία μας, τι είναι με περισσότερες αξίες από την μητρότητα; Έχουμε γιορτές-αργίες για αυτήν-ες» δήλωσε η Saewyc.
«Έτσι μολονότι η εφηβική μητρότητα δεν έχει πολύ μεγάλη αξία-καταξίωση και δεν από όλες-ους σεβαστή, per se, είναι μια πιο θετική ταυτότητα σε μερικά μέρη από το να είσαι αμφισεξουαλική ή λεσβία.
Μια άλλη εξήγηση για τον υψηλό αριθμό εγκυμοσύνης είναι η σεξουαλική κακοποίηση, η οποία σημαντικά περισσότερο καταφανής- χαρακτηριστική ανάμεσα στις λεσβίες και αμφισεξουαλικές έφηβες-νεαρές.
Η Lydia Luk, συντονίστρια στη Gab υπηρεσία για έφηβες-νεαρές στο Βανκούβερ, είπε ότι ξέρει μερικές λεσβίες και αμφισεξουαλικές έφηβες νεαρές που έχουν μείνει έγγυες, αλλά αυτό πολύ απέχει από τα ευρέως διαδεδομένα προβλήματα.
Σε αντίθεση, είπε το πρόβλημα για τις λεσβίες και τις αμφισεξουαλικές έφηβες, νεαρές είναι το συνεχιζόμενο στίγμα και οι διακρίσεις-τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε εγκυμοσύνη.
«Χρειάζεται να δούμε το θέμα και γιατί συμβαίνει αυτό», είπε. «Το στίγμα είναι ακόμη εκεί. Δεν φαίνεται-δείχνει το ίδιο αλλά είναι ακόμη εκεί».
Η Luk είπε ότι οι διακρίσεις κατά των αμφισεξουαλικών και λεσβιών εφήβων νεαρών είναι περισσότερο περίπλοκες-ύπουλα ενεργούσες από ότι ήταν και είναι ακόμη πολύ δύσκολο- ιδιαίτερα σε αγροτικές περιοχές- να μιλήσουν στην οικογένεια και τις φίλες-ους για το σεξουαλικό προσανατολισμό.


Το άρθρο το βρήκαμε στην Vancouversun το Δεκέμβριο 2008 και το μεταφράσαμε Ευαγγελία Βλάμη.

Δικαιώθηκε λεσβία μαμά

Δικαιώθηκε λεσβία μαμά

Λος Άντζελες.
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνιας στις ΗΠΑ δικαίωσε τον αγώνα μιας αμερικανίδας λεσβίας να γίνει μητέρα μέσω τεχνητής γονιμοποίησης.
Η υπόθεση κατέληξε στα δικαστήρια καθώς δύο γιατρίνες-οι αρνήθηκαν στην 36χρονη Γκουανταλούπε Μπενίτεζ την τεχνητή γονιμοποίηση, με αποτέλεσμα η γυναίκα να αλλάξει γιατρίνες-ους. Έκτοτε έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Η γυναίκα αποφάσισε να μηνύσει τις γιατρίνες-ους κατηγορώντας τες-τους για ρατσισμό έναντι των LGBT ασθενών τες. Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, τα θρησκευτικά «πιστεύω» των γιατρών δεν μπορούν να επηρεάζουν το έργο τες-τους.


Για όσες λεσβίες ή αμφισεξουαλικές ενδιαφέρονται να γεννήσουν, η απόφαση αν και πάρθηκε στην Αμερική είναι ένα ακόμη υπέρ "χαρτί" μαζί με την απόφαση του ευρωπαϊκού διακστηρίου για την Γαλλίδα λεσβία μητέρα. Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Το Βήμα στις 20.8.08 Ευαγγελία Βλάμη

Υπερηφάνεια

Ημέρα υπερηφάνειας
Μετά την πετυχημένη υπερηφάνεια του 2008 μεγαλώνουν οι επιθυμίες μας για το 2009.
Επειδή δεν συμβαίνουν κάθε μέρα πολιτικοί γάμοι λεσβιών και γκέι και αφού το σύμφωνο συμβίωσης δεν μας περιλαμβάνει ας προτείνουμε κι αν μπορούμε να εργαστούμε για μια καλή ημέρα υπερηφάνειας.

Θέλουμε την μέρα εκείνη ντυμένη με φαντασία και χρώματα τόσο στην πλατεία όσο και στην πορεία.

Το κεντρικό σύνθημα θα θέλαμε να έχει άμεση σχέση με τη διάκριση του συμφώνου και με χαρά θα φωνάζαμε συνθήματα που σε όλη την διάρκεια των ως τώρα πορειών έχουν ακουστεί.

Τυπωμένα αντίγραφα συνθημάτων θα διευκολύνουν τον κόσμο και περισσότερες ντουντούκες θα αυξήσουν την φωνή μας.

Ο συνδυασμός συγκροτημάτων σε φορτηγά και συνθημάτων είναι μια λεπτή υπόθεση.

Πιστεύουμε ότι ένα δεύτερο μπαρ θα ήταν ένα καλό εγχείρημα γιατί είναι αλήθεια ότι δημιουργούνται γνωριμίες στην ουρά αλλά ας ξαλαφρώσουμε όσες-ους δουλεύουν εκεί.

Το σήμα κατατεθέν, δηλαδή την ιριδίζουσα Ακρόπλη τη βρίσκουμε λίγο τουριστική αλλά αν η πρόθεση ήταν συμβολική θα χαρούμε να δούμε και άλλα κτήρια-σύμβολα να ιριδίζουν.

Αν και συνθήκες υπεράνω της επιτροπής υπερηφάνειας μάς περιορίζουν φέτος και πάλι στην ίδια πλατεία θα ήταν πολύ όμορφο να απλωθούμε σε νέους τόπους.

Ο οικονομικός απολογισμός οφείλει να γίνεται δημόσια για να ξέρουμε όλες-οι τι συμβαίνει και να μην υπάρχουν καλοθελήτριες-ες που θα με την σιωπή της υπερηφάνειας νομιμοποιούνται να μιλούν για ποσοστιαία κέρδη της επιτροπής. Που δεν ισχύουν έτσι κι αλλοιώς αλλά είναι η υποψία που ελλοχεύει για κάθε τι.

Η ανακοίνωση της μέρας της υπερηφάνειας όσο πιο γρήγορα γίνει τόσο καλύτερα, με ενδιάμεσες υπενθυμίσεις και πληροφορίες για το τι θα μας βρει στην υπερηφάνεια θα διαμορφώνουν το πρόγραμμά μας.

Η παρουσία των εργαζομένων στο σεξ κρίνεται απαραίτητη όχι μόνο για την ακραία βία που δέχτηκαν τις νύχτες των εορτών αλλά και για τις διακρίσεις που εισπράττουν από την απαξία με την οποία περιβάλλεται το επάγγελμα. Σε αυτές τις πλάτες κερδίζουν ποσά δυσθεώρητα δικηγορίνες-οι και δικαστήρια.

Η ημέρα υπερηφάνειας είναι πολιτική από την γέννησή της ως σήμερα και στην Ελλάδα είναι πολύ νωρίς να την αποδυναμώσουμε γιαυτό καλούμε πολιτικίνες-ους για να μας πουν τι έκαναν, τι θα κάνουν για την ΛεΠΑΤ κοινότητα, πόσο σέβονται και εφαρμόζουν τις υπογραφές της Ελλάδας στην Ευρώπη και τον ΟΗΕ.


Το άρθρο γράφτηκε από την Ευαγγελία Βλάμη στις 8.1.09 για την ΛεΠΑΤ εφημεριδα city uncovered που δεν το δημοσίευσε για λόγους στρατηγικής.

Κρατική βία σε ΛεΠΑΤ

Κρατική βία απέναντι σε ΛεΠΑΤ (Λεσβίες, Πούστηδες, Αμφί, Τρανς)

Η βία από την πλευρά των θεσμών ή των αρχών είναι γνωστή στις ΛεΠΑΤ. Τα περισσότερα γεγονότα δεν γνωστοποιούνται για λόγους που οφείλονται από τη μία στο φόβο της ίδιας της κοινότητας –μέσα από διαδικασίες χρόνιου εκφοβισμού, καταστολής και απαξίας προς αυτήν σε πολλαπλά επίπεδα– να τα καταγγείλει και από την άλλη στην κουλτούρα της βίας η οποία αναπτύσσεται από τους θεσμούς και τις αρχές στο πλαίσιο του διαχωρισμού της χρηστής και της αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Η χρήση της μιας ή της άλλης συμπεριφοράς ενισχύει τον καθαγιασμό της εκάστοτε εξουσίας. Η οποία προστατευμένη από το φόβο χάους της κοινωνίας διασπείρει το μίσος για την άλλη-ο δημιουργώντας διχασμό. Ιστορικά, έπειτα από κάθε έντονη ή γενικευμένη δυσαρέσκεια, επιστρέφουμε στη συντηρητική οπτική. Π.χ., μετά τις 11.9.2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες δικαιώματα καταπατήθηκαν στο όνομα της ασφάλειας.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχε σε βιβλίο της αστυνομίας η σύνδεση του λεσβιασμού και της ομοφυλοφιλίας με την παραβατική συμπεριφορά και άρα εν δυνάμει όλες-οι οι ΛεΠΑΤ ήμασταν εγκληματίες.
Στη διάρκεια της χούντας οι λεσβίες, γκέι που εξέφραζαν δημόσια το σεξουαλικό τους προσανατολισμό έρχονταν αντιμέτωπες-οι τόσο με τη λοιδορία των αστυνομικών, τον ξυλοδαρμό και την προσαγωγή σε αστυνομικά τμήματα (με την επανάληψη των παραπάνω) όσο και πολλές φορές με τη διαπόμπευση από τα ΜΜΕ.
Στη μεταπολίτευση στο Ζάππειο, η ομάδα «Κόκκινη Φαλτσέτα» σκότωσε δύο γκέι και ξυλοκόπησε ή τραυμάτισε αρκετούς. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε μάθει τίποτα γι’ αυτήν την ομάδα.
Περνάμε στις επιδρομές «αρετής» ή «σκούπας», κατά τις οποίες η αστυνομία εισέβαλλε σε τόπους συνάντησης, καφέ ή πλατείες διαπομπεύοντας και συλλαμβάνοντας τις λεσβίες και τους γκέι που έβρισκε. Η Ομόνοια ήταν… αγαπημένη πλατεία στη μεταπολίτευση.
Στεκόμαστε επίσης στην επιδρομή που έγινε στο μπαρ «Spices» πριν από λίγα χρόνια. Τότε συνελήφθησαν οι επτά μέτοχοι, ενώ ένας από αυτούς κρεμάστηκε στο κελί της Ασφάλειας. Οι κατηγορίες ήταν πολλές: διακίνηση ναρκωτικών και πορνογραφικού υλικού με ανηλίκους, μαστροπεία και διαφήμιση στο Διαδίκτυο των παραπάνω. Στη δίκη για το «Spices» το 2008, η υπεράσπιση επικαλέσθηκε κατ’ επανάληψη ότι οι μέτοχοι ήταν οικογενειάρχες γεγονός που υποσυνείδητα στοιχειοθετούσε την αθωότητά τους Οι αστυνομικοί-μάρτυρες δεν απέδειξαν τίποτε από όσα ανέφερε η δικογραφία. Η απάντησή τους στις ερωτήσεις του εισαγγελέα ή του προέδρου ήταν «δεν ξέρω», «δεν ερεύνησα εγώ», «δεν ήμουν εκεί». και όλα αυτά σε κακουργιοδικείο, το οποίο εντέλει αθώωσε τους κατηγορούμενους. Βέβαια, η οικογένεια του νεκρού δεν αποζημιώθηκε, ούτε κανείς αστυνομικός τιμωρήθηκε
Το 2006 γκέι κατήγγειλε επώνυμα αστυνομικούς για ξυλοδαρμό στην Ερμού με μόνη αιτία το σεξουαλικό του προσανατολισμό και τη μεταφορά του, στη συνέχεια, στο οικείο αστυνομικό τμήμα. Η δικηγόρος του και η ΜΚΟ δεν πήραν καμία απάντηση από την αστυνομία σχετικά με το γεγονός.
Το χειμώνα του 2008 γκέι δέχτηκε ξυλοδαρμό στην πλατεία του χωριού του, μπροστά στα μάτια όλων, απειλήθηκε η ζωή του και οι συγχωριανοί κατέστρεψαν το αυτοκίνητό του. Το γεγονός μεταδόθηκε από το BBC, το θύμα ακόμη φοβάται για τη ζωή του και παραμένει «έγκλειστος» στο σπίτι του. Η αστυνομία ανύπαρκτη και σ’ αυτήν την περίπτωση.
Το καλοκαίρι του 2008 λεσβία παρεμποδίστηκε από αστυνομικούς να καταγγείλει επώνυμα την απόπειρα στραγγαλισμού της, επειδή ο δράστης ήταν γνωστός τους. Ύστερα από δική της επιμονή, έκανε τελικά την καταγγελία. Ο δικηγόρος της την απέτρεψε από το να αναφέρει σε αυτήν τη διάκριση που δέχτηκε βάσει του σεξουαλικού της προσανατολισμού, γιατί «θα μπερδεύονταν πολύ τα πράγματα και θα γινόταν σούσουρο».
Το λεσβιακό και το γκέι ζευγάρι που τέλεσαν πολιτικό γάμο στην Τήλο τον Ιούνιο του 2008 κλήθηκαν σε δίκη –για την ακύρωση του γάμου– κόντρα στο ελληνικό σύνταγμα και το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο αναφέρει ρητά το δικαίωμα σεβασμού στην προσωπική και την οικογενειακή ζωή όλων.
Τρανς συλλαμβάνονται πολλές φορές τα βράδια από την αστυνομία έπειτα από ξυλοδαρμό και βρισιές για παράνομη έκδοση και το πρωί αθωώνονται από τα δικαστήρια, αφού βέβαια χρυσοπληρώσουν δικηγόρους και πρόστιμα.
Πολλές ΜΚΟ, επώνυμες λεσβίες και γκέι δέχονται καταγγελίες θυμάτων διάκρισης και βίας. Οι περισσότερες είναι ανώνυμες, όμως αξίζει να σημειώσουμε ελάχιστες από αυτές:
• Λεσβία το 2006 κατέφυγε στην αστυνομία για να καταγγείλει τον ξυλοδαρμό της από τους γονείς της όταν τους αποκάλυψε ότι είναι λεσβία. Ο αξιωματικός υπηρεσίας τής είπε πως καλά έκαναν οι γονείς της, εφόσον είναι ανώμαλη, και να γυρίσει σπίτι της, αντί να την παραπέμψει σε εισαγγελέα ή δικηγόρο αφού δεχτεί την καταγγελία της.
• Καθηγήτρια το 2008 διώχτηκε από το σχολείο, παρουσία εισαγγελέα, γιατί ειπώθηκε ότι είχε σχέση με μαθήτριά της.
• Γκέι χτυπήθηκε από αστυνομικούς στο Πεδίον του Άρεως. Όταν κατέφυγε στο αστυνομικό τμήμα, ο αξιωματικός υπηρεσίας δεν από-δέχτηκε την καταγγελία του.
• Πολλοί από τους αστυνομικούς κάνουν δωρεάν σεξ με τις εκδιδόμενες τρανς υπό την απειλή πως θα τις σύρουν στο αυτόφωρο, πράγμα που πολλές φορές κάνουν έτσι και αλλιώς εκ των υστέρων.
• Τέλος, οι λεσβίες, πούστηδες, αμφισεξουαλικές-οι και τρανς η δεχόμαστε βία, η οποία ενισχύεται από τη σιωπή θεσμών και αρχών, από άντρες-αυτόκλητους προστάτες του ανδρισμού -με ό,τι σηματοδοτεί αυτό- που όνειρο τους είναι να μας κρεμάσουν στο Σύνταγμα!


Το άρθρο γράφτηκε στις ....12.2008 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Βαβυλωνία.

Κλείνοντας την 2008 πόρτα

Ερώτημα 1: Κοιτάζοντας πίσω το 2008, ποια θέση πιστεύετε ότι θα έχει στην ιστορία του lgbt κινήματος; Ποια είναι τα θετικά και αρνητικά που σημάδεψαν το κίνημα; Πώς θα χαρακτηρίζατε το 2008 ως προς την εξέλιξη των lgbt ζητημάτων;

"Παρότι δεν διευκρινίζεται, θα αναφερθώ στο έτος που πέρασε και στην αξιολόγηση όσων έγιναν ή δεν έγιναν στον Ελλαδικό χώρο. Το έτος 2008, είναι η σημαντικότερη χρονιά, μετά το 1976, όσον αφορά τη δραστηριότητα της ομοφυλοφιλικής-λεσβιακής κοινότητας στην Ελλάδα.
Η συνάντηση ΟΛΚΕ-Υπουργού Δικαιοσύνης τον Φεβρουάριο ξεκαθάρισε την πρόθεση του Υπουργού να εξαιρέσει τα ζευγάρια του ίδιου φύλου στην πρόταση νόμου της Νέας Δημοκρατίας για το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά και την πρόθεση της ΟΛΚΕ να προχωρήσει την υπόθεση της ισότητας με την προώθηση της στρατηγικής του πολιτικού γάμου άμεσα.
Η στήριξη της ισότητας των πολιτών και πολιτισσών στο θέμα του συμφώνου συμβίωσης, τον Μάρτιο, από εκατοντάδες έλληνες μπλόγκερς, είναι ένα πολύ αισιόδοξο σημείο των καιρών.
Η αδυναμία του Συνασπισμού να ανταποκριθεί στις υποσχέσεις του περι τέλεσης πολιτικού γάμου με τον ισχύοντα νόμο, τον Απρίλιο, όπως διακήρυττε σε όλους τους τόνους τα δύο τελευταία χρόνια, φάνηκε ως πολιτική απάτη.
Η παροχή πολιτικού ασύλου στον Ιρανό Αλεξ, τον Μάρτιο, με βάση τον ερωτικό προσανατολισμό του που τον έθετε προ του κινδύνου για τη ζωή του πίσω στο Ιράν, είναι μια νίκη της ΕΟΚ, και της ομοφυλοφιλικής-λεσβιακής κοινότητας, με ευρωπαικό και παγκόσμιο αντίκτυπο.
Η λήξη του καταστατικού της αστικής εταιρείας, «Ελληνική Ομοφυλοφιλική Κοινότητα», και το τέλος των δραστηριοτήτων της, τέλος Απριλίου, μετά 20 χρόνια δραστηριότητας, αποκάλυψε όσα θετικά και αρνητικά έκρυβε η δράση της.
Ο πολιτικός γάμος δύο λεσβιών και δύο ομοφυλόφιλων ανδρών απο το δήμαρχο Τήλου, Τάσο Αλιφέρη, στις 3 Ιουνίου, ήταν μια μεγάλη νίκη της κοινωνίας των πολιτών στη χώρα, και έφερε τη συζήτηση για την ομοφυλοφιλια στο επίκεντρο της κοινωνίας, σε μια κοινωνία που υποκρίνεται και κάνει διακρίσεις. Η λυσσαλέα αντίδραση τόσο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου όσο και του Υπουργού Δικαιοσύνης είναι η απόδειξη της σωστής στρατηγικής του κινήματος.
Ο παλμός και το μέγεθος του Athens Pride 2008, 7 Ιουνίου, είναι ανάλογος της σειράς των γεγονότων που προηγήθηκαν.
Η μίζερη αγωγή τριών Λεσβίων κατοίκων του ομώνυμου νησιού κατά της χρήσης της λέξης λεσβία ως δήλωσης και ερωτικού προσανατολισμού, τον Ιούλιο, απέδωσε στον όρο τη γνωστή παγκόσμια χρήση του, πέρα από τη βούληση εκατομυρίων λεσβιών σ' ολόκληρο τον κόσμο πλέον και με τη σφραγίδα ενός σύγχρονου δικαστηρίου της Ελληνικής Δημοκρατίας, εν μέσω παγκόσμιας θυμηδίας!
Η αγωγή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ κατά του ακτιβιστή Λύο Καλοβυρνά το καλοκαίρι για το χαρακτηρισμό «παπάρας» έγινε όταν ο Λύο Καλοβυρνάς προσπάθησε να αντιδράσει στη βάναυση επίδειξη μητροπολιτικής αλητείας απο τον Σεραφείμ, ο οποίος σε διάφορα φασιστικά παραληρήματά του στα ΜΜΕ χαρακτηρίζει τους ομοφυλόφιλους «ψυχασθενείς», «ανώμαλους» και διάφορα άλλα γαλλικά. Η αγωγή αυτή, όσο και αυτές που θα ασκηθούν σε βάρος του Μητροπολίτη, θα καταδείξουν τον τρόπο που πρέπει να αντιδρούμε στο εξής στις βαρβαρότητες του εκκλησιαστικού περιθωρίου.
Οι παρεμβάσεις τόσο του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, Δ. Παπαδημούλη, όσο και της Φιλελεύθερης Συμμαχίας προς την Ευρωβουλή και την Επιτροπή, το καλοκαίρι, έδειξαν πως υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στη χώρα με λόγο και θάρρος.
Η συζήτηση στη Βουλή των Ελλήνων είχε ως αποτέλεσμα αυτό που ορίζει ο νόμος, πλέον, 3719/2008, ως σύμφωνο συμβίωσης για ετεροφυλόφιλους, κατά παγκόσμια πρωτοτυπία μιας κυβέρνησης ρατσιστικής. Οι ελληνες πολίτες είχαν την ευκαιρία να ακούσουν απαράδεκτες εισηγήσεις από τους βουλευτές της ΝΔ, εισηγήσεις και τροπολογίες στα όρια της αξιοπρέπειας για ένα άλλο σύμφωνο από ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και τη φρίκη του ολοκληρωτισμού από τους βουλευτές του ΚΚΕ και ΛΑΟΣ, με εισηγήσεις στα όρια του φασισμού.
Οι αναγνωριστικές αγωγές κατά των γάμων της Τήλου στο πρωτοδικείο Ρόδου, τον Δεκέμβριο, έδειξαν τον μακρύ δρόμο του διασυρμού της χώρας στον τομέα των δικαιωμάτων του ανθρώπου που έχει επιλέξει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Ας προστεθούν στον παραπάνω κατάλογο άπειρες συζητήσεις στα ΜΜΕ γιά το θέμα."

Ερώτημα 2: Ποια (πρέπει να) είναι τα σχέδια του lgbt κινήματος για το 2009;

"Το 2009 είναι έτος εκλογικής δραστηριότητας καταρχάς λόγω ευρωεκλογών. Η ΛΟΑΤ κοινότητα σε όλες της τις μορφές, (οργανώσεις, ομάδες, περιοδικά, ιστοσελίδες) πρέπει να συνεχίσει και να απαιτήσει απαντήσεις σε θέματα που παραμένουν ανοιχτά, όπως: Η εισαγωγή σωστής και ελεύθερης σεξουαλικής αγωγής στην εκπαίδευση, η κατάργηση των διακρίσεων του άρθρου 347 ΠΚ, η διεύρυνση του αντιρατσιστικού νόμου 927/79, καθώς και του πρόσφατου 3304/05 σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, η αλλαγή του νόμου περί συμφώνου συμβίωσης 3917/08, το δικαίωμα στην τεχνητή γονιμοποίηση για γυναίκες που έχουν συντροφική σχέση με άλλες γυναίκες, η δυνατότητα αλλαγής ταυτότητας με βάση δήλωση για το κοινωνικό φύλο, χωρίς απαραίτητα ιατρική διόρθωση φύλου, η φροντίδα των τρανσεξουαλικών ατόμων, καθώς και η τήρηση του πλαισίου δεοντολογίας του ΠΔ 77/03 για μια πολιτισμένη συζήτηση στα ΜΜΕ για την ομοφυλοφιλία.
Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Οι ΛΟΑΤ στην Ελλάδα θα πρέπει να συναιστανθούν ότι δεν είναι ορφανοί και ανυπεράσπιστοι και ότι θα δικαιωθούν με το καλό ή με το κακό (διεθνή δικαστήρια). Όσο γρηγορότερα το κατανοήσουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου τόσο το καλύτερο για αυτές!"

Το άρθρο γράφτηκε από τον Γρηγόρη Βαλλιανάτο και δημοσιεύτηκε στις 5.1.09 στο ΛεΠΑΤ ηλεκτρονικό περιοδικό 10% στη σελιδα www.10percent.gr/stiles/h-gnwmh-tou-10/802-2009-01-05-06-1647.html

Εξόργισε την ΛεΠΑΤ κοινότητα ο Ομπάμα

Εξόργισε τη ΛεΠΑΤ κοινότητα η επιλογή του πάστορα για την τελετή ορκωμοσίας του Ομπάμα
Ουάσινγκτον
Η τελετή ορκωμοσίας του Μπαράκ Ομπάμα θα γίνει στις 20 Ιανουαρίου

Την οργή πολλών στελεχών της ΛεΠΑΤ κοινότητας προκάλεσε ο πάστορας τον οποίο επέλεξε ο Μπαράκ Ομπάμα για να εκφωνήσει την εναρκτήρια προσευχή στην τελετή της ανάληψης των προεδρικών καθηκόντων.
Πρόκειται για τον Ρικ Ουόρεν, έναν διαπρεπή ευαγγελιστή ιερέα, ο οποίος έχει συμμετάσχει στις εκστρατείες κατά των αμβλώσεων και του γάμου λεσβιακών, γκέι ζευγαριών.
Στελέχη της κοινότητας των ΛεΠΑΤ που στήριξαν την υποψηφιότητα του Ομπάμα, χαρακτηρίζουν το σύντομο, αλλά ξεχωριστό ρόλο που θα έχει, «προδοσία».
Για τον επόμενο πρόεδρο των ΗΠΑ, ωστόσο, η επιλογή του Ουόρεν είναι η επιβεβαίωση όλων όσων είπε κατά την προεκλογική του εκστρατεία, δηλαδή ότι είναι σημαντικό για τις-τους Αμερικανίδες-ους να έρχονται κοντά η μια -ο ένας στην άλλη-ο, ακόμη και εάν διαφωνούν σε κάποια κοινωνικά θέματα.
Η εκκλησία του Ουόρεν στη Νότια Καλιφόρνια έχει 22.000 μέλη και το βιβλίο του «Ζωή με σκοπό» συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα σε αυτά με τις περισσότερες πωλήσεις. Έχει ιδιαίτερη επιρροή στις ευαγγελίστριες-ες, μία από τις συνιστώσες κλειδί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος κυρίως σε ηθικά θέματα, όπως η αντίθεση στις αμβλώσεις και στο γάμο των λεσβιών γκέι, ενώ υπερασπίζεται τη γένεση της Βίβλου απέναντι στη θεωρία της εξέλιξης για το πώς αναπτύχθηκε η ζωή στη γη.
Στο δημοψήφισμα που έγινε για την απαγόρευση του γάμου των λεσβιών γκέι τον προηγούμενο Νοέμβριο στην Καλιφόρνια, ο Ουόρεν τάχθηκε υπέρ της απαγόρευσης και τα στελέχη του κινήματος για τα δικαιώματα των ΛεΠΑΤ τον χαρακτηρίζουν «γενεσιολόγο που συγκρίνει τους γάμους των λεσβιών γκέι με την αιμομιξία και την παιδοφιλία».
«Προσκαλώντας τον Γουόρεν, θολώσατε την άποψη ότι οι λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές-οι και όσες-οι διόρθωσαν φύλο έχουν θέση στο τραπέζι σας», ανέφερε σε επιστολή του προς τον Ομπάμα, ο Τζο Σαλμονίζ, πρόεδρος της «Εκστρατείας για τα ανθρώπινα Δικαιώματα», της μεγαλύτερης ένωσης για τα δικαιώματα των ΛεΠΑΤ.
Παρά το ότι αναγνωρίζει τις υποσχέσεις του Ομπάμα να καταπολεμήσει την ομοερωτοφοβία, ο Σαλμινίζ γράφει ότι η κοινότητα αισθάνεται ότι δεν την σέβονται όταν σε έναν από τους αρχιτέκτονες της ατζέντας εναντίον των ΛεΠΑΤ παρέχεται διακριτός ρόλος και άμβωνας στην ιστορική στιγμή της ανακήρυξης.
Ο ίδιος ο Ουόρεν, ο οποίος αναδεικνύει θέματα όπως η φτώχεια, το aids, η κλιματική αλλαγή και ο αναλφαβητισμός επιδοκίμασε τον Ομπάμα «για το θάρρος του να πάρει το ρίσκο μιας κρίσης στις σχέσεις με την βάση του, προσκαλώντας κάποιον με τον οποίο δεν συμφωνεί σε όλα τα θέματα».
Σε μία συμφιλιωτική κίνηση, ο Ομπάμα κάλεσε και τον Επίσκοπο του Νιου Χαμσάιρ, Τζιν Ρόμπινσον, τον πρώτο κατά παραδοχή του γκέι που ανέλαβε επισκοπικό αξίωμα, να κάνει μία προσευχή κατά την έναρξη των εκδηλώσεων για την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων, η οποία θα γίνει την Κυριακή στο Μνημείο του Λίλκολν, από όπου ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ εκφώνησε την ομιλία του «έχω ένα όραμα».
Ο Ρόμπινσον χαρακτήρισε την ευκαιρία αξιοσημείωτη και είπε ότι η συμπερίληψή του στην τελετή θα είναι σημαντική για την ΛεΠΑΤκοινότητα.
Εκφράζονται ανησυχίες ότι ο Ομπάμα ουσιαστικά προσφέρει στον Ουόρεν ένα ρόλο «πάστορα της Αμερικής», αλλά ο αιδεσιμότατος Λίντον Σέκσπιρ, που προεδρεύει της Επισκοπικής Εκκλησίας του Νιου Τζέρσι, δηλώνει ότι οι ημέρες των εθνικής εμβέλειας θρησκευτικών προσωπικοτήτων ίσως τελειώνουν.


Η τακτική αντίρροπων ισορροπιών σε θέματα δικαιωμάτων δεν είναι πάντα η χρυσή τομή και πολύ περισσότερο όταν κάποιες-οι έχουν εκφέρει λόγω μίσους ή έχουν συμβάλλει σε εκστρατείες κατά των ΛεΠΑΤ δικαιωμάτων και κατά της έκτρωσης με ηθικά επιχειρήματα ανάγοντας τα πάντα στην θρησκεία με υπέρτατο αγαθό την οικογένεια. Με αυτό τον τρόπο οι Ηνωμένες πολιτείες κατάφεραν για πρώτη φορά στην ιστορία να υπερισχύσει η άποψη του κοινού έναντι του νόμου, δηλαδή στην "πρόταση 8". Το πότε αφήνεται να είναι ¨κυρίαρχη¨ η λαϊκή βούληση δεν είναι τυχαία. Το νίψιμο το χεριών αρνείται να πάρει θέση.
Το νέο μας το έστειλε στις 14.1.09 ο Νάσσος θεοδωρίδης και είναι από την association press Ευαγγελία Βλάμη

Πολυμορφία Αστυνομίας 1

Η μελέτη λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε 24 μέρη, βρίσκεστε στο 1 μέρος.

Πολυμορφία στην ελληνική αστυνομία
μελέτη της νομοθεσίας προσλήψεων, προαγωγών
και εσωτερικής οργάνωσης της αστυνομίας
Δάφνη Μαυροµµάτη, Αθανάσιος Θεοδωρίδης

Η μελέτη λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε 24 μέρη, βρίσκεστε στο 1 μέρος.


Περιεχόµενα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΝΟΜΟΙΟΓΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ 9
1. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ
1.1. Ελληνική νοµοθεσία για την καταπολέµηση των διακρίσεων
1.2. Ευρωπαϊκή νοµοθεσία για την καταπολέµηση των διακρίσεων
2. ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
3. ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
4. ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ
4.1. Η Αστυνοµική Ακαδηµία
4.2. Προσλήψεις στη Συνοριακή Αστυνοµία
5. ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
5.1. Η σύσταση της Σχολής Επιµόρφωσης και Μετεκπαίδευσης
5.2. Τµήµα Επαγγελµατικής Μετεκπαίδευσης Επιτελών-Στελεχών
5.3. Τµήµα Επαγγελµατικής Μετεκπαίδευσης Ανθυπαστυνόµων
5.4. Τµήµατα Ξένων Γλωσσών
6. ΠΡΟΑΓΩΓΕΣ
6.1. Αρµόδια σώµατα
6.2. Τα κριτήρια κρίσεως
6.3. Προαγωγές µέσω εκπαίδευσης
6.4. Τοποθετήσεις, µεταθέσεις και αποσπάσεις του αστυνοµικού προσωπικού
6.5. Αποσπάσεις
7. ΟΡΓΑΝΩΣΗ
7.1. Νοµοθετικά ζητήµατα σε σχέση µε τις-τους αστυνοµικούς υπαλλήλους της
Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής
7.2. Η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνοµίας
7.3. Το ζήτηµα των αδειών των αστυνοµικών υπαλλήλων
7.4. Το ωράριο εργασίας των αστυνοµικών υπαλλήλων
8. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΛΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ
8.1. Επιτελικός σχεδιασµός
8.2. Προσλήψεις
8.3. Επιµόρφωση και Μετεκπαίδευση
8.4. Τα Δηµοτικά Συµβούλια Πρόληψη Εγκληµατικότητας ως εργαλείο
αλλαγής νοοτροπίας
8.5. Θετικές διακρίσεις υπέρ της Μουσουλµανικής Μειονότητας της
Θράκης
8.6. Κοινωνικά κριτήρια για τις τοποθετήσεις και τις µεταθέσεις
προσωπικού εντός της Ελληνικής Αστυνοµίας
8.7. Ωράριο εργασίας και άδειες
8.8. Πρόσληψη Ποµάκων στη Συνοριακή Αστυνοµία
8.9. Ευαισθητοποίηση, βελτιώσεις στο εκπαιδευτικό σύστηµα
9. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
9.1. Σύγχρονες µέθοδοι αστυνόµευσης που προωθούν την πολυµορφία
9.2. Πολυµορφίας στο Νόµο 2800/2000
9.3. Πρόσληψη µειονοτήτων στην Αστυνοµία
9.4. Εκπαίδευση στην Αστυνοµική Ακαδηµία
9.5. Επιµόρφωση και µετεκπαίδευση
9.6. Η πολυµορφία στη Συνοριακή Αστυνοµία
9.7. Προαγωγές
9.8. Μεταθέσεις
9.9. Πολυµορφία στην Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων
9.10. Προώθηση της πολυµορφίας από τα Δηµοτικά Συµβούλια Πρόληψης
Εγκληµατικότητας
9.11. Άδειες
9. 12. Tο ωράριο εργασίας των αστυνοµικών υπαλλήλων
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 2
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 3
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 4
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 5
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 6

Το περιεχόµενο του κειµένου αυτού δεν εκφράζει απαραίτητα απόψεις ή θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.


Εισαγωγή
Η παρούσα µελέτη εκπονήθηκε στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράµµατος
«Καταπολέµηση των διακρίσεων στην Αστυνοµία: Μέτρα σε διακρατικό επίπεδο για την ανταλλαγή πληροφοριών και καλών πρακτικών».
Στόχος του έργου ήταν η αναζήτηση των αιτιών της χαµηλής εκπροσώπησης
εθνοτικών και σεξουαλικών µειονοτήτων στις αστυνοµικές δυνάµεις της Στοκχόλµης (Σουηδία), της Χάγης (Ολλανδία) και της Ελλάδας, καθώς και η πρόταση συγκεκριµένων δράσεων για την εξάλειψη των πολιτικών και πρακτικών εκείνων που προκαλούν διακρίσεις, οδηγώντας σε χαµηλά επίπεδα πρόσληψης µειονοτήτων και σε υψηλά ποσοστά αποχώρησής τους από τους εν λόγω οργανισµούς.
Του έργου, που χρηµατοδοτήθηκε στα πλαίσια του «Κοινοτικού Προγράµµατος
Δράσης 2002-2006», ηγήθηκε το Σουηδικό Ινστιτούτο Εργασίας Arbeitslivsinstitutet. Οι εταίροι ήταν η ολλανδική εταιρία συµβούλων σε θέµατα διακρίσεων EGA HRM consult, το ολλανδικό Ειδικό Κέντρο Πολυµορφίας Landelijk Expertisecentrum Diversiteit και το ελληνικό Κέντρο Πληροφόρησης και Τεκµηρίωσης ΑΝΤΙΓΟΝΗ. Στο έργο συµµετείχαν επίσης ως ειδικές: η ολλανδική οργάνωση COC αντιπροσωπεύοντας τις σεξουαλικές µειονότητες και η σουηδική οργάνωση SIOS αντιπροσωπεύοντας τις τους µετανάστριες-ες και τις εθνοτικές µειονότητες.
Από τον Ιανουάριο 2003 συµµετείχε και η Πανελλήνια Οµοσπονδία Αστυνοµικών Υπαλλήλων, ως ειδική συνεργάτιδα.

Οι δράσεις του έργου οργανώθηκαν µε βάση δύο άξονες:

α. Την εσωτερική αξιολόγηση του βαθµού πολυµορφίας των αστυνοµικών δυνάµεων της Στοκχόλµης, της Χάγης και της Ελλάδας. Η αξιολόγηση, γνωστή ως «έρευνα πολυµορφίας» (diversity audit) περιελάµβανε συνεντεύξεις µε διαµορφώτριες-ες πολιτικής, ατοµικές και οµαδικές συνεντεύξεις µε αστυνοµικούς, έρευνα στάσεων και αντιλήψεων σε αντιπροσωπευτικό δείγµα υπηρετουσών-ων αστυνοµικών υπαλλήλων, και αναλυτική µελέτη της νοµοθεσίας και των πρακτικών σε κάθε αστυνοµική δύναµη.

β. Την παραγωγή και διάδοση ενός Εγχειριδίου για την καταπολέµηση των
διακρίσεων στις διαδικασίες πρόσληψης και προαγωγής στις αστυνοµικές δυνάµεις, µια σειρά Εθνικών Σεµιναρίων ευαισθητοποίησης και απόκτησης ειδικών γνώσεων και δεξιοτήτων σε κάθε συµµετέχουσα αστυνοµία, και τη σύνταξη προτάσεων προς τις διαµορφώτριες-ες πολιτικής για την προώθηση της πολυµορφίας στους αστυνοµικούς οργανισµούς.
Η αναλυτική µελέτη της νοµοθεσίας της Ελληνικής Αστυνοµίας, η οποία στήριξε την «έρευνα πολυµορφίας», κατέδειξε ότι η πολυµορφία δεν αποτελεί προς στιγµήν προτεραιότητα του Υπουργείου Δηµόσιας Τάξης. Επιπλέον, η µελέτη των καθηµερινών αστυνοµικών πρακτικών, καθώς και η έρευνα στάσεων και αντιλήψεων και οι συνεντεύξεις µε Ελληνίδες-ες αστυνοµικούς επιβεβαίωσαν τη χαµηλή προτεραιότητα που δίνεται στην πολυµορφία στο εσωτερικό της Ελληνικής Αστυνοµίας. Για το λόγο αυτό, η µελέτη καταλήγει σε µια σειρά προτάσεων προς τις διαµορφώτριες-ες πολιτικής για την προώθηση πολιτικών υπέρ της πολυµορφίας, µε στόχο η ΕΛ.ΑΣ. να αντικατοπτρίζει στη σύνθεσή της, τη σύνθεση της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, αυξάνοντας έτσι την αναγνωρισιµότητα, τη νοµιµοποίηση και την αποτελεσµατικότητά της.
Θα θέλαµε να ευχαριστήσουµε όλους τους εταίρους µας στο έργο αυτό για την
υποστήριξη και την ενθάρρυνσή τους, και ιδιαίτερα τον καθηγητή Dr. Paul Abell. Επίσης, ευχαριστούµε θερµά τον Αντώνη Δαλκαφούκη για την παροχή χρήσιµων πληροφοριών, και τον Ιωσήφ Καµπανάκη, γιατί τα κείµενα του υπήρξαν πηγή έµπνευσης γι’ αυτή τη µελέτη. Τέλος, οφείλουµε τις θερµότερες ευχαριστίες µας στον Ιωάννη Δηµητρακόπουλο, πρώην διευθυντή της ΜΚΟ "ΑΝΤΙΓΟΝΗ", ο οποίος κατέστησε αυτή τη µελέτη εφικτή και την παρακολούθησε στα πρώτα της στάδια. Ελπίζουµε να έχουµε παράγει ένα χρήσιµο εργαλείο.



Η χρηµατοδότηση της μελέτης έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Γενική Διεύθυνση Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων Αθήνα Ιούλιος 2004.

Πολυμορφία Αστυνομίας 2

Πολυμορφία στην ελληνική αστυνομία
μελέτη της νομοθεσίας προσλήψεων, προαγωγών
και εσωτερικής οργάνωσης της ελληνικής αστυνομίας.

Δάφνη Μαυρομμάτη, Αθανάσιος Θεοδωρίδης,

Η μελέτη λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε 24 μέρη, βρίσκεστε στο 2 μέρος.


Περίληψη
Η παρούσα µελέτη των νοµοθετικών ρυθµίσεων που αφορούν στο καθεστώς προσλήψεων, προαγωγών και εσωτερικής οργάνωσης της Ελληνικής Αστυνοµίας πραγµατοποιήθηκε µόνο από τον Έλληνα εταίρο. Θεωρήθηκε απαραίτητη προσθήκη στη διερεύνηση του επιπέδου πολυµορφίας της ΕΛ.ΑΣ. διότι µας επιτρέπει να κατανοήσουµε καλύτερα αφενός την αντίληψη της πολιτείας για την Αστυνοµία και αφετέρου τις δυνατότητες της ηγεσίας της ΕΛ.ΑΣ. να εφαρµόσει µια πολιτική πολυµορφίας στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναµικού της.
Η µελέτη αυτή δείχνει ότι η πολιτεία επιβάλλει µέσω του νοµοθετικού πλαισίου ασφυκτικό έλεγχο επιτρέποντας ελάχιστη αυτονοµία στην ηγεσία. Οι κανόνες ιεραρχίας και πειθαρχίας της Ελληνικής Αστυνοµίας είναι αντίστοιχοι µε εκείνους του Ελληνικού Στρατού. Η στρατιωτικοποίηση της Αστυνοµίας αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες της διαιώνισης ενός εχθρικού προς κάθε τύπου αλλαγές συστήµατος προσλήψεων και προαγωγών.
Η δηµιουργία µιας Αστυνοµικής Ακαδηµίας ήταν πάγιο αίτηµα της πολιτικής
και οργανωτικής ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνοµίας, προκειµένου να βελτιωθεί το µορφωτικό επίπεδο αλλά και το επίπεδο τεχνικών γνώσεων των αστυνοµικών υπαλλήλων. Η δηµιουργία της Αστυνοµικής Ακαδηµίας και η απόφαση της ελληνικής διοίκησης το 1994 (1) να εφαρµόσει το σύστηµα των γενικών πανελλαδικών εξετάσεων για την εισαγωγή σε αυτήν θεωρείται ορόσηµο για την Ελλάδα, καθώς αποτελεί ένα πρότυπο µοντέλο αντικειµενικής επιλογής µελλοντικών υπαλλήλων, σε αντίθεση µε το προηγούµενο σύστηµα που στηριζόταν εν πολλοίς σε δίκτυα ισχυρών πολιτικών γνωριµιών.
Μια σηµαντική συνταγµατική τροποποίηση ψηφίστηκε στην Ελλάδα το 2001.
Το νέο άρθρο 116 του Ελληνικού Συντάγµατος όχι µόνο απαγορεύει κάθε εξαίρεση στον κανόνα της ισότητας, απαγόρευση που υπήρχε ήδη στο προηγούµενο Σύνταγµα, αλλά εισάγει επιπλέον την έννοια της θετικής διάκρισης για την προώθηση της ισότητας των φύλων, ορίζοντας ότι οι θετικές διακρίσεις υπέρ των γυναικών δεν αποτελούν διάκριση υπέρ αυτών.
Σε µια προσπάθεια να παρακάµψουν τη νέα συνταγµατική διάταξη, η ελληνική κυβέρνηση εξέδωσε πρόσφατα το Προεδρικό Διάταγµα 90/2003 (2), το οποίο τροποποίησε το Προεδρικό Διάταγµα 4/1995 (3), ορίζοντας ότι οι υποψήφιοι πρέπει «να έχουν ανάστηµα (γυναίκες και άνδρες) τουλάχιστον 1,70 µ. χωρίς υποδήµατα». Με τη νέα αυτή διάταξη επιτεύχθηκε ο αποκλεισµός ικανού αριθµού γυναικών. Και άλλες διατάξεις όµως στοχεύουν στον αποκλεισµό των γυναικών από την Ελληνική Αστυνοµία.
Ενώ οι προσλήψεις στη Συνοριακή Αστυνοµία εξαιρούνται από το σύστηµα
των γενικών πανελλαδικών εξετάσεων, το νομοθετικό σώμα δεν έχει προβλέψει
συγκεκριµένες θετικές δράσεις για την εισαγωγή µελών µειονοτικών οµάδων στο σώµα. Εντούτοις, στην πράξη πραγµατοποιείται µια ανεπίσηµη πολιτική
προσέλκυσης µελών συγκεκριµένης µειονοτικής οµάδας.
Το εκπαιδευτικό σύστηµα στην Αστυνοµική Ακαδηµία χαρακτηρίζεται από
αυστηρό ωράριο και πλήθος εσωτερικών κανονισµών, µε αποτέλεσµα η µέση-ος
αστυνοµικός υπάλληλος να αποφοιτεί πιστεύοντας ότι µια ευέλικτη προσέγγιση των καθηκόντων της-του είναι εκτός των αρµοδιοτήτων της Αστυνοµίας. Κατά συνέπεια, πολλές-οι αστυνοµικοί υπάλληλοι δεν είναι ανεκτικές-οι απέναντι στις µειονότητες και αδυνατούν να αναπτύξουν και να χρησιµοποιήσουν διαπολιτισµικές µεθόδους αστυνόµευσης, παρά το γεγονός ότι έχουν παρακολουθήσει σχετικά σεµινάρια.
Οι αξιωµατικοί της Ελληνικής Αστυνοµίας µε το βαθµό του Αστυνόµου Β οφείλουν, προκειµένου να προαχθούν στο επόµενο βαθµό, να παρακολουθήσουν ένα τετράµηνο έως εξάµηνο µεταπτυχιακό πρόγραµµα ειδίκευσης στο ειδικό Τµήµα Επαγγελµατικής Μετεκπαίδευσης Επιτελών-Στελεχών. Εντούτοις, έχει αποδειχθεί ότι το σχεδόν στρατιωτικό εκπαιδευτικό µοντέλο που χρησιµοποιείται παράγει αξιωµατικούς οι οποίες-οι είναι επιθετικές-οι και ελάχιστα ανοιχτές-οι στη διαφορετικότητα.
Κατά συνέπεια, δεν είναι εύκολο να δεχτούν την πολυµορφία ως θετική αξία.
Περιστασιακά, και συστηµατικά κάθε Απρίλιο, εξετάζονται οι φάκελοι όλων
των αστυνοµικών υπαλλήλων µε στόχο την προαγωγή. Οι προαγωγές στην Ελληνική Αστυνοµία πραγµατοποιούνται µόνο εφόσον υπάρχουν διαθέσιµες οργανικές θέσεις.
Αν ο αριθµός των υποψηφίων υπερβαίνει τον αριθµό των διαθέσιµων θέσεων, τότε εφαρµόζεται το κριτήριο της αρχαιότητας προκειµένου να επιλεγεί αριθµός
υποψηφίων ίσος µε τον αριθµός των διαθέσιµων θέσεων. Συνεπώς, οι προαγωγές είναι άµεσα συνδεδεµένες µε τις διαθέσιµες θέσεις. Η πολυµορφία δεν λαµβάνεται υπόψη σε καµία περίπτωση. Δεν έχει θεσµοθετηθεί κανένα είδος ενθάρρυνσης προκειµένου αστυνοµικοί µε διαφορετική θρησκεία, εθνοτική καταγωγή ή σεξουαλικό προσανατολισµό να καταθέσουν αίτηση για προαγωγή σε υψηλότερη θέση.
Όσον αφορά στις τοποθετήσεις και τις µεταθέσεις, σύµφωνα µε τις διατάξεις της υφιστάµενης νοµοθεσίας, οι αστυνοµικοί υπάλληλοι τοποθετούνται ή µετατίθενται σε µόνιµες οργανικές θέσεις που αντιστοιχούν στο βαθµό τους και µόνο εφόσον αυτές είναι διαθέσιµες ή τυχαίνει να είναι διαθέσιµες λόγω της µετάθεσης άλλης-ου υπαλλήλου. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις επιτρέπεται ο διορισµός ή η µετάθεση σε θέση που αντιστοιχεί σε υψηλότερο βαθµό: εφόσον οι θέσεις αυτές δεν µπορούν να καταληφθούν από υπαλλήλους µε υψηλότερο βαθµό.
Η απουσία ειδικής υπηρεσίας εντός της Ελληνικής Αστυνοµίας η οποία να είναι υπεύθυνη για θέµατα διακρίσεων είναι χαρακτηριστική της κατάστασης στην Ελλάδα όσον αφορά στην πολυµορφία. Η απουσία πολιτικών υπέρ της πολυµορφίας ισχύει επίσης τόσο για τη Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής, η οποία είναι υψηλόβαθµη υπηρεσία και θα µπορούσε να αποτελέσει καλό παράδειγµα στον τοµέα αυτό, όσο και για την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων, η οποίο ρυθµίζει την εσωτερική λειτουργία της Ελληνικής Αστυνοµίας, και άρα θα µπορούσε να διευρύνει τις αρµοδιότητές της και στη διερεύνηση περιπτώσεων διάκρισης.
Στο σηµαντικό πεδίο των συνθηκών εργασίας γενικά και των αδειών ειδικά, η
ανυπαρξία του κριτηρίου της πολυµορφίας είναι αποκαλυπτικό της νοµικής
κατάστασης στην Ελλάδα. Σύµφωνα µε τις υπάρχουσες νοµικές διατάξεις δεν
παρέχεται καµία ιδιαίτερη διευκόλυνση προς την κατεύθυνση ενός ευέλικτου
εργασιακού ωραρίου σε µέλη µειονοτικών οµάδων (πχ. µέλη άλλων θρησκευτικών οµάδων) προκειµένου να ενθαρρυνθούν να µπουν στην Αστυνοµία και να συνδυάσουν την καριέρα µε την προσωπική τους ζωή.
Από την άλλη µεριά, υπάρχουν ορισµένες διατάξεις οι οποίες αποτελούν
παραδείγµατα καλής πρακτικής. Για παράδειγµα, το 1995 (4) ψηφίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα νοµοθεσία που προέβλεπε θετικές δράσεις υπέρ µιας κοινωνικά αποκλεισµένης οµάδας: της Μουσουλµανικής Μειονότητας της Θράκης. Σύµφωνα µε το νόµο, ένας συγκεκριµένος αριθµός θέσεων σε κάθε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυµα της χώρας προορίζεται για φοιτήτριες-ες που προέρχονται από τη Μειονότητα. Το µέτρο αυτό αφορά και στην Αστυνοµική Ακαδηµία, η οποία αποτελεί από το 1994 πανεπιστηµιακό ίδρυµα. Ο νόµος αυτός είναι πολύ σηµαντικός καθώς εξασφαλίζει για πρώτη φορά έναν ελάχιστο αριθµό θέσεων στα πανεπιστήµια της χώρας για Μουσουλµάνες-ους υποψήφιες-ους, και αποτελεί κατά συνέπεια όχι µόνο ένα παράδειγµα καλής πρακτικής, αλλά το καλύτερο παράδειγµα καλής πρακτικής εκ µέρους του ελληνικού κράτους όσον αφορά στις µειονοτικές οµάδες.
Τέλος, εάν ακολουθηθούν οι προτάσεις της παρούσας µελέτης από την ελληνική κυβέρνηση, θα µπορέσει να προωθηθεί η πολυµορφία και στην πράξη. Οι προτάσεις αυτές περιλαµβάνουν την προσαρµογή του χαρακτήρα της Ελληνικής Αστυνοµίας προκειµένου να γίνει συµβατή µε τις νέες κοινωνικές πραγµατικότητες και τις σύγχρονες µεθόδους αστυνόµευσης, την εισαγωγή του κοινοτικού µοντέλου αστυνόµευσης, την κατάργηση µε νόµο του αποκλεισµού των ατόµων που θεωρείται ότι έχουν ασύµβατες µε την αστυνοµία «θρησκευτικές δοξασίες», τη δηµιουργία συγκεκριµένων άοπλων οργανικών θέσεων διαθέσιµες σε όλες-ους, και ιδιαίτερα στα άτοµα µε ειδικές ανάγκες και σε όσων οι ηθικές ή θρησκευτικές αρχές απαγορεύουν τη χρήση όπλων.
Συµπερασµατικά, η στρατιωτικοποίηση της αστυνοµίας καλλιεργεί στις-στους αστυνοµικούς υπαλλήλους την αίσθηση ότι η κοινωνία αποτελείται από ανταγωνιστικές και εχθρικές κοινωνικές οµάδες οι οποίες στοχεύουν στην υπονόµευση της κοινωνίας και οι οποίες κατά συνέπεια αποτελούν τους εχθρούς των αστυνοµικών δυνάµεων. Η προώθηση της πολυµορφίας και η εφαρµογή των κατάλληλων διοικητικών µέτρων τόσο ως πολιτικής όσο και ως πρακτικής στο εργασιακό περιβάλλον της Ελληνικής Αστυνοµίας θα βοηθούσε πολύ στην καταπολέµηση τέτοιων αντιλήψεων.

Πρόλογος: Ο ρόλος της αστυνοµίας σε µια ανοµοιογενή κοινωνία
Ολοένα και περισσότερο σήµερα, οι δηµόσιοι και ιδιωτικοί οργανισµοί καλούνται να αντιµετωπίσουν το ζήτηµα της αυξηµένης πολυµορφίας που παρουσιάζουν οι κοινωνίες. Αυξανόµενοι αριθµοί γυναικών συµµετέχουν στην αγορά εργασίας. Λόγω της πολιτικό-οικονοµικής κατάστασης σε περιοχές όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Μέση Ανατολή ή τµήµατα της Αφρικής, έχει αυξηθεί η µετανάστευση, µε αποτέλεσµα η αναλογία των αλλοδαπών εργαζοµένων στο εγχώριο εργατικό δυναµικό να έχει µεγαλώσει. Οι λεσβίες και οι γκέι δεν ζουν πια µια κρυφή ζωή, αλλά αποκαλύπτουν ανοιχτά τον σεξουαλικό τους προσανατολισµό. Το ποσοστό των γηραιότερων πολιτισών-ων αυξάνει συνεχώς. Οι τάσεις αυτές έχουν ως αποτέλεσµα το εργατικό δυναµικό να παρουσιάζει µεγαλύτερη πολυµορφία από ποτέ.
Η αυξανόµενη πολυµορφία παρουσιάζει νέες προκλήσεις για την εργοδοσία και τις εργαζόµενες-ους. Η αστυνοµία, ως δηµόσιος οργανισµός που έρχεται καθηµερινά σε έντονη και άµεση επαφή µε µεγάλα τµήµατα του πληθυσµού, διαδραµατίζει ένα σηµαντικό ρόλο στην κοινωνία. Όµως, µια αστυνοµική δύναµη η οποία κυριαρχείται από «λευκές-ους» γυναίκες άνδρες αστυνοµικούς ή αστυνοµικούς µε οµοιογενείς θρησκευτικές πεποιθήσεις (π.χ. Ορθόδοξες-οι κατά συντριπτική πλειοψηφία) αποτυγχάνει να καθρεφτίσει την πολυµορφία της κοινωνίας και είναι συνεπώς λιγότερο αποδεκτή και λιγότερο αξιόπιστη µέσα σε αυτή, απ’ ότι είναι µια µικτή αστυνοµική δύναµη. Συνεπώς, η διατήρηση της αποδοχής και της αξιοπιστίας τους είναι για τις αστυνοµικές δυνάµεις µια νέα πρόκληση. Ως φορείς παροχής υπηρεσιών στην σηµερινή σύνθετη κοινωνία, η νοµιµοποίησή τους θα εξαρτηθεί µακροπρόθεσµα από την ικανότητά τους να ενσωµατώσουν µε επιτυχία την πολυµορφία µέσα στους κόλπους τους.
Η αποδοχή και η αξιοπιστία στις διαφορετικές οµάδες της κοινωνίας, καθώς
και οι ελλείψεις στην αγορά εργασίας είναι σηµαντικά επιχειρήµατα υπέρ της
προσπάθειας των αστυνοµικών δυνάµεων να καθρεφτίσουν στη σύνθεσή τους την σύνθεση του πληθυσµού, από ποσοτικής και ποιοτικής άποψης. Μια αστυνοµική δύναµη της οποίας η σύνθεση αντανακλά ποσοτικά την σύνθεση του πληθυσµού είναι µια αστυνοµική δύναµη στην οποία οι γυναίκες, οι µειονότητες, µετανάστριες-ες, οι λεσβίες και οι γκέι εκπροσωπούνται σε ποσοστά αντίστοιχα µε την παρουσία τους στην κοινωνία. Μια ποιοτική αντανάκλαση σηµαίνει ότι τα µέλη των οµάδων αυτών εκπροσωπούνται αναλογικά σε όλες τις βαθµίδες της ιεραρχίας και σε όλες τις υπηρεσίες.
Οι φυλετικές- εθνοτικές µειονότητες και οι λεσβίες, γκέι υπό- εκπροσωπούνται ακόµα στις αστυνοµικές δυνάµεις, η δε παρουσία γυναικών σε υψηλές θέσεις στην ιεραρχία αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. *1 Φυσικά, η πολυµορφία στο εσωτερικό των οργανισµών δεν επιτυγχάνεται εύκολα. Η χαµηλή αυτή εκπροσώπηση δικαιολογείται συχνά µε αναφορές στην ανεπάρκεια των ίδιων των µελών των µειονοτικών οµάδων: ελλιπής γνώση της γλώσσας, ανεπαρκής εκπαίδευση, αποκλίνουσα συµπεριφορά (όσον αφορά τις µετανάστριες-ες), αποκλίνων τρόπος ζωής (όσον αφορά στα άτοµα µε διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισµό), έλλειψη φιλοδοξιών (όσον αφορά τις γυναίκες), κτλ.
Από την άλλη µεριά, ο ρόλος της κοινωνίας υποδοχής και των θεσµών της εκτίθεται σπάνια και συνήθως υποτιµάται, όπως πειστικά δείχνουν σχετικές έρευνες (5). Ποιος είναι αυτός ο ρόλος; Υπάρχουν τουλάχιστον δύο πιθανές εξηγήσεις για τη χαµηλή εκπροσώπηση µειονοτικών οµάδων. Η πρώτη εξήγηση είναι η µεροληψία στην επιλογή και την πρόσληψη προσωπικού, η οποία καθιστά τον οργανισµό λιγότερο προσιτό σε µέλη µειονοτικών οµάδων. Η δεύτερη είναι τα υψηλά ποσοστά παραίτησης µελών µειονοτικών οµάδων από τους οργανισµούς λόγω των µηχανισµών άµεσης και έµµεσης διάκρισης µέσα σε αυτούς.
Στα κεφάλαια που ακολουθούν προσφέρεται µια σύντοµη επισκόπηση της ελληνικής και ευρωπαϊκής νοµοθεσίας για την καταπολέµηση των διακρίσεων, πάνω στις οποίες στηρίζεται η ανάλυση της µελέτης αυτής. Στη συνέχεια, περιγράφονται και αναλύονται τόσο οι διαδικασίες επιλογής και πρόσληψης προσωπικού στην Ελληνική Αστυνοµία, όσο και η εσωτερική της οργάνωση, µε στόχο να αποκαλυφθούν πιθανές πηγές διακρίσεων. Στο τελευταίο µέρος της µελέτης, προτείνονται νοµοθετικές και οργανωτικές αλλαγές, προκειµένου να ξεπεραστούν τα εµπόδια στην πολυµορφία, τόσο στις διαδικασίες πρόσληψης και προαγωγής όσο και στην εσωτερική οργάνωση της ΕΛ.ΑΣ.


1 ΦΕΚ 122 A/ 21-07-1994
2 ΦΕΚ 82A/ 13-04-2003
3 ΦΕΚ 1 A/10-01-1995
4 Ν. 2341/1995 (ΦΕΚ 208A/06-10-1995)
5 Soininen, M. and.Graham, M. (1997) Case Study of Good Practice for Prevention of Racial Discrimination and Xenophobia and the Promotion
of Equal Treatment in the Workplace, Dublin: European Foundation for the Improvement of Living and Working Conditions; Abell, J.P. (1997)

Compendium of Good Practice for Prevention of Racial Discrimination and Xenophobia and the Promotion of Equal Treatment in the Workplace. Two Dutch national case studies, Dublin: European Foundation on the improvement of living and working conditions


Η χρηµατοδότηση της μελέτης έγινε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Γενική Διεύθυνση Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων Αθήνα Ιούλιος 2004.
*1 Υπάρχουν ΛεΠΑ στην αστυνομία αλλά δεν εκ-δηλώνονται δημόσια. Ευαγγελία Βλάμη

Πολυμορφία Αστυνομίας 3

Πολυμορφία στην ελληνική αστυνομία
μελέτη της νομοθεσίας προσλήψεων, προαγωγών
και εσωτερικής οργάνωσης της ελληνικής αστυνομίας.

Δάφνη Μαυρομμάτη, Αθανάσιος Θεοδωρίδης,

Η μελέτη λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε 24 μέρη, βρίσκεστε στο 3 μέρος.


1.Ελληνική και ευρωπαϊκή νοµοθεσία για την καταπολέµηση των διακρίσεων

1.1. Ελληνική νοµοθεσία για την καταπολέµηση των διακρίσεων
Το Σύνταγµα της Ελλάδας (6) περιέχει τις βασικές αρχές για το σεβασµό των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και την απόρριψη κάθε µορφής διάκρισης. Από τον συνδυασµό των σχετικών συνταγµατικών διατάξεων προκύπτει ότι απαγορεύονται οι διακρίσεις µε βάση τη φυλετική και εθνοτική καταγωγή και τη θρησκεία ή την πίστη.
Ειδικότερα: το άρθρο 5.2 ορίζει ότι «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαµβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιµής και της ελευθερίας τους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο». Στο άρθρο 28 υπάρχει µια σηµαντική διάταξη η οποία προβλέπει ότι η διεθνής νοµοθεσία και οι συνθήκες αποτελούν αναπόσπαστο τµήµα της εθνικής νοµοθεσίας και έχουν προτεραιότητα σε σχέση µε την εθνική νοµοθεσία σε περιπτώσεις συγκρουόµενων διατάξεων. Επιπλέον, το άρθρο 4.1 περιέχει τη συνταγµατική αρχή της ισότητας υπογραµµίζοντας ότι «Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόµου». Συνεπώς, οποιαδήποτε νοµοθετική διάταξη περιέχει δυσµενείς διακρίσεις µεταξύ Ελληνίδων-ων αντιβαίνει στο Σύνταγµα και θεωρείται άκυρη. *1 Το άρθρο 5.1 ορίζει ότι «Καθένας έχει δικαίωµα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συµµετέχει στην κοινωνική, οικονοµική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώµατα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγµα και τα χρηστά ήθη».
Το αναθεωρηµένο Σύνταγµα του Μαρτίου 2001 εγκαινίασε µια σηµαντική καινοτοµία, επεκτείνοντας την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωµάτων σε σχέση µε τις διακρίσεις στις νοµικές σχέσεις µεταξύ προσώπων ιδιωτικού δικαίου. Συνεπώς, οι συνταγµατικές διατάξεις κατά των διακρίσεων αφορούν επίσης διακρίσεις και καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωµάτων από πχ. την εργοδοσία ή εταιρίες προς τις εργαζόμενες-ους. Εντούτοις, χωρίς συγκεκριµένους νόµους που να εφαρµόζουν τη νέα αυτή συνταγµατική αρχή, αναµένεται ότι τα πρωτοβάθµια δικαστήρια και τα εφετεία θα δυσκολευτούν να την εφαρµόσουν. Το Σύνταγµα εγγυάται στις Ελληνίδες πολίτισες και στους Έλληνες πολίτες µια σειρά ελάχιστων θεµελιωδών δικαιωµάτων, τα οποία δεν ερµηνεύονται - και δεν θα έπρεπε να ερµηνευτούν – ως συνταγµατική απαγόρευση παροχής πλήρων δικαιωµάτων, είτε µέσω της εθνικής νοµοθεσίας είτε µέσω διεθνών συνθηκών.
Επιπλέον, το Σύνταγµα δεν εµποδίζει το νομοθετικό σώμα να συµπεριλάβει και τις-τους αλλοεθνείς στo πεδίο εφαρµογής των δικαιωµάτων αυτών, αλλά ούτε και το υποχρεώνει.

Ο Νόµος 927/1979 (7) «Περί κολασµού πράξεων ή ενεργειών αποσκοπουσών εις φυλετικάς διακρίσεις», που τροποποιήθηκε από τον Νόµο 1419/1984 (8), είναι ο µόνος αντιρατσιστικός ποινικός νόµος στην ελληνική έννοµη τάξη. Στο πρώτο άρθρο του τροποποιηµένου νόµου προστατεύεται το έννοµο αγαθό της δηµόσιας τάξης, προβλέπεται η ποινική τιµωρία προσώπων που δηµόσια, προφορικά ή δια του τύπου ή µε γραπτά κείµενα ή εικονογραφήσεις ή µε κάθε άλλο µέσο, µε πρόθεση προτρέπουν σε πράξεις ή ενέργειες που µπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, µίσος ή βία κατά προσώπου ή οµάδας προσώπων λόγω της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής ή του θρησκεύµατός τους. Στο δεύτερο άρθρο του ίδιου Νόµου, όπου προστατεύεται η «τιµή» του προσώπου, προβλέπεται η ποινική τιµωρία ατόµων που δηµόσια, προφορικά ή δια του τύπου ή µε γραπτά κείµενα ή εικονογραφήσεις ή κάθε άλλο µέσο, εκφράζουν ιδέες προσβλητικές κατά προσώπου ή οµάδας προσώπων για τους προαναφερθέντες λόγους. Τέλος, η τρίτη διάταξη του άρθρου 3 του Ν 927/1979 εξειδικεύοντας τις προβλεπόµενες δυνατές διακρίσεις του πρώτου άρθρου, προβλέπει την ποινική τιµωρία ατόµων που κατ’ επάγγελµα προµηθεύουν αγαθά ή προσφέρουν υπηρεσίες και αρνούνται σε κάποια-ον την παροχή αυτών για τους προαναφερθέντες και πάλι λόγους, ή εξαρτούν την παροχή από όρο που ανάγεται στους λόγους αυτούς (φυλετική ή εθνική καταγωγή ή θρήσκευµα).
Έως το 2001 όταν µια νέα τροποποίηση (άρθρο 39 παρ. 4 του Ν. 2910/2001) (9) επέτρεψε στην εισαγγελεία να πραγµατοποιεί αυτεπάγγελτες διώξεις, ο νόµος δεν ήταν στην πράξη εφαρµόσιµος, καθώς απαιτούσε από το θύµα να καταθέσει µήνυση στην-στον εισαγγελέα. Όµως, όπως έχουν υπογραµµίσει αρκετές έρευνες, ακόµα και µε την τροποποίηση αυτή, είναι δύσκολο τέτοιες υποθέσεις να αποδειχθούν στο δικαστήριο, µε συνέπεια ο νόµος να µην έχει δοκιµαστεί ποτέ στα δικαστήρια.
Σύµφωνα µε το άρθρο 1, η διάκριση περιορίζεται σε πράξεις που περιγράφονται στο άρθρο 3. Εντούτοις, το άρθρο 1 δεν έχει περιοριστικό χαρακτήρα και θα έπρεπε να ερµηνευτεί πιο πλατιά, δεδοµένου ότι πρόκειται για µια διάταξη προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και συνεπώς θα έπρεπε να µπορεί να παράσχει αποτελεσµατική προστασία. Ταυτόχρονα όµως το άρθρο 1 είναι περιοριστικό µε την έννοια ότι στοχεύει στην τιµωρία της φυλετικής διάκρισης εάν αυτή είναι η µοναδική αιτία για τη σχετική πράξη ή δράση. Όµως ο νόµος θα ήταν πιο αποτελεσµατικός εάν προέβλεπε την τιµωρία των ρατσιστικών πράξεων ή δράσεων των οποίων η (µοναδική ή σε συνδυασµό µε άλλες αιτίες) αιτία ήταν η φυλετική διάκριση. Το άρθρο 2 απαγορεύει την έκφραση ιδεών που προσβάλουν άτοµα ή οµάδες ατόµων µε βάση τη φυλετική ή εθνοτική καταγωγή τους ή τη θρησκεία τους. Η ποινή που προβλέπεται σε αυτήν την περίπτωση είναι φυλάκιση έως ένα χρόνο ή-και πρόστιµο. Σε αντίθεση µε το άρθρο 1 του οποίο ο στόχος είναι η προστασία του έννοµου αγαθού της δηµόσιας τάξης και ειρήνης, το άρθρο 2 αποσκοπεί στην προστασία της τιµής των ατόµων από την έκφραση ιδεών που τους προσβάλλουν σε σχέση µε τη φυλετική ή εθνοτική καταγωγή τους ή τη θρησκεία τους. Εντούτοις, εφόσον η ελευθερία έκφρασης αποτελεί θεµελιώδες δικαίωµα που προστατεύεται από το Σύνταγµα (άρθρο 14), οι ποινικές διατάξεις του νόµου κινδυνεύουν να βρουν περιορισµένη εφαρµογή.
Ο νόµος αναφέρεται επίσης στον ιδιωτικό τοµέα, στην παροχή υπηρεσιών. Όσον αφορά σε υπηρεσίες προσφερόµενες από δηµόσιες αρχές, το άρθρο 27.3 του Νόµου 2683/1999 (10) (Δηµοσιοϋπαλληλικός Κώδικας) ορίζει ότι «κατά την άσκηση των καθηκόντων του η-ο δηµόσιος υπάλληλος δεν επιτρέπεται να κάνει διακρίσεις σε όφελος ή σε βάρος των πολιτισών-ων, εξαιτίας των πολιτικών, των φιλοσοφικών ή των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων». Η παραβίαση του άρθρου 27.3 επιφέρει πειθαρχικές κυρώσεις.
Ο διακηρυγµένος στόχος του αντιρατσιστικού νόµου είναι η διασφάλιση της «δηµόσιας τάξης». Συνδέεται συνεπώς ευθέως µε µια γενική ποινική διάταξη, το άρθρο 192 του Ελληνικού Ποινικού Κώδικα.
Ο Νόµος 2472/1997 (11) στα άρθρα 2 και 7 απαγορεύει ρητά τη συλλογή και
επεξεργασία δεδοµένων που αφορούν στη φυλετική ή εθνοτική καταγωγή και στις θρησκευτικές, πολιτικές ή φιλοσοφικές πεποιθήσεις των ατόµων. Τα δεδοµένα αυτά θεωρούνται «ευαίσθητα» και µπορούν να συλλεχθούν και να επεξεργαστούν µόνο υπό ειδικές περιστάσεις τις οποίες περιγράφει λεπτοµερώς το άρθρο 7.2 του νόµου.
Ο Νόµος 1424/1984 (12) ο οποίος κύρωσε τη Σύµβαση 111 της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αφορά στις διακρίσεις στην απασχόληση. Με την κύρωση της σύµβασης αυτής η Ελλάδα ανέλαβε την υποχρέωση να ανακοινώνει και να εφαρµόζει µια εθνική πολιτική µε στόχο την προώθηση των ίσων ευκαιριών στην απασχόληση (συµπεριλαµβανοµένης και της επαγγελµατικής εκπαίδευσης και κατάρτισης), µε στόχο την εξάλειψη των διακρίσεων στους τοµείς αυτούς. Τα πεδία διακρίσεων που απαγορεύονται από τη συνθήκη αυτή είναι οι διακρίσεις µε βάση τη φυλή, τη θρησκεία και την εθνική ή κοινωνική προέλευση (άρθρα 1-2).

Ελληνικός Αστικός Κώδικας – Το άρθρο 57 είναι µια γενική διάταξη για την προστασία της προσωπικότητας των ατόµων από «παράνοµη προσβολή». Η διάταξη αυτή επιτρέπει στο θύµα να ζητήσει αποζηµίωση και να απαιτήσει τη διακοπή της προσβολής εναντίον της προσωπικότητάς του στο µέλλον. Το άρθρο αυτό θα µπορούσε να χρησιµοποιηθεί στα πλαίσια φυλετικής, εθνοτικής ή θρησκευτικής διάκρισης,*2 αλλά στην πράξη θα ήταν πολύ δύσκολο να αποδειχθεί το ««παράνοµη προσβολή» ενώπιον δικαστηρίου.

1.2. Ευρωπαϊκή νοµοθεσία για την καταπολέµηση των διακρίσεων
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μία πρωτοπόρος παγκοσµίως στην καταπολέµηση των διακρίσεων. Ήδη από την ίδρυσή της, ένας σηµαντικός αριθµός νοµοθετικών και άλλων κειµένων δηµιουργήθηκαν µε αυτό το σκοπό. Πέραν των δεσµευτικών Κοινοτικών νόµων (Συνθήκες, Κανονισµοί και Οδηγίες), η Ευρωπαϊκή Ένωση παρέχει στα κράτη µέλη τα οικονοµικά µέσα για την προώθησή τους. Τα επόµενα κεφάλαια παρέχουν µια σύντοµη επισκόπηση των σηµαντικότερων κειµένων και δράσεων για την καταπολέµηση των διακρίσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

1.2.1. Συνθήκες
Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση βασίζεται σε µια σειρά από Συνθήκες τις οποίες έχουν υπογράψει όλα τα κράτη µέλη. Οι Συνθήκες περιγράφουν µε λεπτοµέρεια από τη µία µεριά τα δικαιώµατα και τις υποχρεώσεις των κρατών µελών έναντι της Ένωσης, και από την άλλη µεριά τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της Ένωσης έναντι των κρατών µελών.

1.2.1.1. Η Συνθήκη του Άµστερνταµ
Η Συνθήκη του Άµστερνταµ αποτελεί το πιο σηµαντικό εργαλείο της Ένωσης για την καταπολέµηση των διακρίσεων. Δεν ενισχύει µόνο τις προϋπάρχουσες διατάξεις οι οποίες απαγόρευαν τις µισθολογικές διακρίσεις µε βάση το φύλο (Άρθρο 141), αλλά προχωράει και ένα βήµα πιο πέρα προσθέτοντας στα καθήκοντα της Ένωσης την προώθηση της ισότητας µεταξύ των φύλων γενικά (Άρθρα 2 και 3). Στο Άρθρο 12 η Συνθήκη απαγορεύει τις διακρίσεις µε βάση την εθνικότητα. Όµως, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι το σηµαντικότερο άρθρο όσον αφορά στην καταπολέµηση των διακρίσεων είναι το Άρθρο 13:

Το Άρθρο 13 της Συνθήκης του Άµστερνταµ επιτρέπει στο Συµβούλιο Υπουργών (το «εκτελεστικό» όργανο της Ευρωπαϊκή Ένωσης) να αναλάβει δράση για την καταπολέµηση των διακρίσεων µε βάση το φύλο, την εθνοτική καταγωγή, τη θρησκεία, την αναπηρία, την ηλικία και τον σεξουαλικό προσανατολισµό εντός των ορίων των αρµοδιοτήτων του όπως αυτές ορίζονται από την Συνθήκη. Σύµφωνα µε τις νέες του αρµοδιότητες, το Συµβούλιο Υπουργών υιοθέτησε δύο Οδηγίες και µια Απόφαση, οι οποίες εξηγούνται παρακάτω.

1.2.1.2. Η Συνθήκη της Νίκαιας
Η Συνθήκη της Νίκαιας, ορίζοντας ότι το Συµβούλιο των Υπουργών της Ε.Ε. θα υιοθετεί µέτρα εναντίον των διακρίσεων µε βάση το σύστηµα της ψηφοφορίας µε ενισχυµένη πλειοψηφία, παρείχε στην Ένωση µια ακόµα ώθηση στην προσπάθειά της να καταπολεµήσει τις διακρίσεις.
Μια ακόµα καινοτοµία στην καταπολέµηση των διακρίσεων ήταν το Άρθρο 21 της Χάρτας Θεµελιωδών Δικαιωµάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υιοθετήθηκε την 7η Δεκεµβρίου 2000, κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου της Νίκαιας. Σύµφωνα µε τις διατάξεις της, απαγορεύονται οι διακρίσεις µε βάση το φύλο, το χρώµα του δέρµατος, την εθνοτική ή φυλετική καταγωγή, τα γενετικά χαρακτηριστικά, τη γλώσσα, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, τις πολιτικές ή άλλες απόψεις, την ιδιοκτησία, τη γέννηση, την αναπηρία, την ηλικία, τον σεξουαλικό προσανατολισµό και την εθνικότητα.


6 Σύνταγµα της Ελλάδας ( ΦΕΚ 85A/18-04-2001)
7 Ν. 927/1979 (ΦΕΚ 139A/28-06-1979)
8 Ν. 1494/1984 (ΦΕΚ 28Α/14-03-1984)
9 Ν. 2910/2001 (ΦEK 91A/02-05-2001)
10 ΦΕΚ 19A/ 09-02-1999
11 ΦΕΚ 50A/10-04-1997
12 ΦΕΚ 29A/14-03-1984

*1 Το σύμφωνο συμβίωσης είναι άκυρο και οι πολιτικοί γάμοι του λεσβιακού και γκέι ζευγαριού που έγιναν είναι έγκυροι.
*2 Το άρθρο 57 θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί επίσης και για τον σεξοαυλικό προσανατολισμό. Ευαγγελία Βλάμη.

Πολυμορφία Αστυνομίας 4

Πολυμορφία στην ελληνική αστυνομία
μελέτη της νομοθεσίας προσλήψεων, προαγωγών
και εσωτερικής οργάνωσης της ελληνικής αστυνομίας.

Δάφνη Μαυρομμάτη, Αθανάσιος Θεοδωρίδης,

Η μελέτη λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε 24 μέρη, βρίσκεστε στο 4 μέρος.

1.2.2. Οδηγίες
Οι Οδηγίες είναι ένα από τα τρία εργαλεία της ευρωπαϊκής νοµοθεσίας. Τα άλλα δύο είναι οι Κανονισµοί και οι Αποφάσεις. Οι διαφορές τους βρίσκονται στον τρόπο ενσωµάτωσής τους στον κορµό της εθνικής νοµοθεσίας των κρατών µελών. Οι Κανονισµοί ενσωµατώνονται άµεσα και αυτόµατα στην εθνική νοµοθεσία. Οι Οδηγίες µεταφέρονται στο εθνικό δίκαιο. Με άλλα λόγια, τα εθνικά κοινοβούλια οφείλουν να «µεταφράσουν» τις Οδηγίες σε εθνική νοµοθεσία ψηφίζοντας τους αντίστοιχους εθνικούς νόµους. Οι Αποφάσεις παροτρύνουν τις εθνικές κυβερνήσεις να εφαρµόσουν τις πολιτικές της Ε.Ε., αλλά δεν είναι δεσµευτικές.
Το µεγαλύτερο µέρος της ευρωπαϊκής νοµοθεσίας αποτελείται από Οδηγίες.
Οι Οδηγίες παρέχουν ένα ευέλικτο µέσο προώθησης των πολιτικών στα πλαίσια µιας Ένωσης µε µεγάλη πολυµορφία όχι µόνο πολιτισµική, αλλά και ως προς τις νοµικές της παραδόσεις και πρακτικές. Η ελαστικότητα των Οδηγιών έγκειται στο γεγονός ότι, στην πράξη, τα εθνικά κοινοβούλια έχουν απόλυτη ελευθερία να επιλέξουν τον τρόπο «µετάφρασης» των ευρωπαϊκών νοµοθετικών διατάξεων, φυσικά µέσα στα πλαίσια του στόχου και των περιορισµών της Οδηγίας.
Λόγω της νοµοθετικής και κοινωνικής διαφοροποίησης µεταξύ των κρατών
µελών, οι Οδηγίες εκφράζουν πολύ συχνά και για πολλές χώρες προοδευτικές
πολιτικές. Διατάξεις που υπήρχαν για χρόνια σε ορισµένα κράτη, αλλά θεωρούνται πολύ προοδευτικές για άλλα, γίνονται, µέσα από την υιοθέτηση µιας Οδηγίας, κοινός νόµος για όλα τα κράτη µέλη. Τέτοια είναι και η περίπτωση των Οδηγιών για τη
Φυλετική Ισότητα και την Ισότητα στην Απασχόληση.

1.2.2.1. Οι Οδηγίες για τη Φυλετική Ισότητα και για την Ισότητα στην Απασχόληση
Χτίζοντας πάνω στις ισχυρές νοµικές βάσεις που παρείχε στην Ένωση το Άρθρο 13 της Συνθήκης του Άµστερνταµ, το Συµβούλιο υιοθέτησε:
Την Κοινοτική Οδηγία 2000/43/EΚ, η οποία στοχεύει στην καταπολέµηση των διακρίσεων µε βάση τη φυλετική ή την εθνοτική καταγωγή.
Εφαρµόζοντας την αρχή της ίσης µεταχείρισης µεταξύ ατόµων ανεξάρτητα
από τη φυλετική ή την εθνοτική τους καταγωγή, η «Οδηγία για τη Φυλετική
Ισότητα», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, παρέχει ένα δεσµευτικό πλαίσιο το
οποίο καθιστά παράνοµες τις διακρίσεις λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής στους τοµείς της απασχόλησης, της κοινωνικής προστασίας και κοινωνικής ασφάλισης, των κοινωνικών παροχών, της εκπαίδευσης και της πρόσβασης σε αγαθά και υπηρεσίες. Επιπλέον, αναγνωρίζοντας ότι οι διακρίσεις µε βάση την εθνοτική καταγωγή ενδέχεται να επηρεάζουν διαφορετικά τους άνδρες και τις γυναίκες, η Οδηγία ορίζει ξεκάθαρα ότι η Κοινότητα υπερασπίζεται µε σθένος τα ανθρώπινα δικαιώµατα των γυναικών.

Η οδηγία 2000/43/EΚ για τη φυλετική ισότητα
• Εφαρµόζει την αρχή της ίσης µεταχείρισης προσώπων ασχέτως φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής.
• Παρέχει προστασία από τις διακρίσεις στην απασχόληση και την κατάρτιση, την εκπαίδευση, την κοινωνική ασφάλιση, την υγειονοµική περίθαλψη και την πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες.
• Περιέχει τον ορισµό της άµεσης και της έµµεσης διάκρισης, της παρενόχλησης και των αντιποίνων.
• Παρέχει στα θύµατα διακρίσεων το δικαίωµα να υποβάλλουν καταγγελία µέσω δικαστικής ή διοικητικής διαδικασίας σε συνδυασµό µε τις κατάλληλες κυρώσεις για όσους προβαίνουν σε διακρίσεις.
• Μοιράζει το βάρος της αποδείξεως ανάµεσα στον ενάγοντα και στον εναγόµενο σε διαφορές αστικού και διοικητικού δικαίου.
• Προβλέπει την ίδρυση σε κάθε κράτος µέλος οργανισµού για την προώθηση της ίσης µεταχείρισης και την παροχή ανεξάρτητης συνδροµής στα θύµατα φυλετικών διακρίσεων.

Την Κοινοτική Οδηγία 2000/78/EΚ, η οποία απαγορεύει τις διακρίσεις µε βάση τη θρησκεία, την αναπηρία, την ηλικία και τον σεξουαλικό προσανατολισµό στην απασχόληση και την κατάρτιση και θεµελιώνει ένα γενικό πλαίσιο ίσης µεταχείρισης στην απασχόληση.
Στοχεύοντας στην εφαρµογή της αρχής της ίσης µεταχείρισης, η «Οδηγία για
την Ισότητα στην Απασχόληση», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, θεµελίωσε ένα γενικό πλαίσιο για την ίση µεταχείριση στην απασχόληση και την επαγγελµατική κατάρτιση, απαγορεύοντας τις διακρίσεις µε βάση τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, την ηλικία ή τον σεξουαλικό προσανατολισµό, όσον αφορά στην απασχόληση και την κατάρτιση. Ιδιαίτερα, οι εργοδότες καλούνται να εφαρµόσουν τα απαραίτητα µέτρα για τη διευκόλυνση της πρόσβασης ατόµων µε αναπηρίες στην απασχόληση και την κατάρτιση.

Η οδηγία 2000/78/EΚ για την ισότητα στην απασχόληση
• Εφαρµόζει την αρχή της ίσης µεταχείρισης στην απασχόληση και την κατάρτιση ανεξάρτητα από τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, το γενετήσιο προσανατολισµό και την ηλικία.
• Περιλαµβάνει πανοµοιότυπες διατάξεις µε την οδηγία για τη φυλετική ισότητα σχετικά µε τους ορισµούς των διακρίσεων, το δικαίωµα σε ένδικα µέσα και το µοίρασµα του βάρους της απόδειξης.
• Ζητά από τους εργοδότες να προβαίνουν σε εύλογες προσαρµογές για να
ικανοποιούν τις ανάγκες ατόµων µε αναπηρίες που διαθέτουν τα προσόντα για την εκτέλεση δεδοµένης εργασίας.
• Επιτρέπει ορισµένες εξαιρέσεις από την αρχή της ίσης µεταχείρισης, π.χ. για τη διατήρηση της δεοντολογίας θρησκευτικών οργανώσεων, ή για την εφαρµογή ειδικών προγραµµάτων που προωθούν την ένταξη των γηραιότερων ή των νέων εργαζοµένων στην αγορά εργασίας. Επίσης, εξαιρεί τις ένοπλες δυνάµεις από τον κανόνα της µη-διάκρισης µε βάση την αναπηρία, καθώς και τις παροχές σε είδος (συµπεριλαµβανοµένων των παροχών κρατικής κοινωνικής πολιτικής ή κοινωνικής προστασίας).
Τέλος, εξασφαλίζει τη διατήρηση νοµοθετικών µέτρων οι οποίες είναι απαραίτητες για τη δηµόσια ασφάλεια, τη διατήρηση της δηµόσιας τάξης και την πρόληψη εγκληµατικών πράξεων, την προστασία της δηµόσιας υγείας και την προστασία των δικαιωµάτων και των ελευθεριών όλων.

1.2.2.2. Μεταφορά
Όπως εξηγήθηκε νωρίτερα, οι Οδηγίες, αν και αποτελούν αυτόµατα τµήµα της εθνικής νοµοθεσίας, αντιβαίνουν συχνά σε αυτή, προκαλώντας την ανάγκη προσαρµογής της εσωτερικής έννοµης τάξης στην κοινή ευρωπαϊκή. Η διαδικασία αυτή ονοµάζεται «µεταφορά». Τέτοια είναι και η περίπτωση των Οδηγιών για τη Φυλετική Ισότητα και την Ισότητα στην Απασχόληση, οι οποίες περιέχουν µια σειρά από σηµαντικές νοµοθετικές καινοτοµίες. Η προθεσµία για τη µεταφορά της Οδηγίας για τη Φυλετική Ισότητα ήταν η 19η Ιουλίου 2003, ενώ για την Οδηγία για την Ισότητα στην Απασχόληση η προθεσµία έληξε στις 2 Δεκεµβρίου 2003. Εντούτοις, αν και οι δύο Οδηγίες είναι διορατικές και πρωτοποριακές, το ζήτηµα των διακρίσεων είναι ένα άκρως πολιτικοποιηµένο θέµα και πολλά κράτη µέλη, µεταξύ αυτών και η Ελλάδα, καθυστέρησαν τη µεταφορά τους.
1.2.2.3. Σηµαντικά χαρακτηριστικά των Οδηγιών για τη Φυλετική Ισότητα
και για την Ισότητα στην Απασχόληση.
Το σηµαντικότερο χαρακτηριστικό στις δύο Οδηγίες είναι ο ορισµός των εννοιών της άµεσης και έµµεσης διάκρισης και της παρενόχλησης.
Άµεση Διάκριση: συντρέχει άµεση διάκριση όταν, για λόγους φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής (Οδηγία 43/2000), ή θρησκείας ή πεποιθήσεων, αναπηρίας, σεξουαλικού προσανατολισµού και ηλικίας (Οδηγία 78/2000) σε ένα πρόσωπο επιφυλάσσεται µεταχείριση λιγότερο ευνοϊκή από αυτήν της οποίας τυγχάνει, έτυχε ή θα ετύγχανε ένα άλλο πρόσωπο, σε ανάλογη κατάσταση.
Έµµεση Διάκριση: συντρέχει έµµεση διάκριση όταν µια εκ πρώτης όψεως ουδέτερη διάταξη, κριτήριο ή πρακτική µπορεί να θέσει πρόσωπα συγκεκριµένης φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής (Οδηγία 43/2000) ή θρησκείας ή πεποίθησης, αναπηρίας, γενετήσιου προσανατολισµού ή ηλικίας (Οδηγία 78/2000) σε µειονεκτική θέση συγκριτικά µε άλλα πρόσωπα, εκτός εάν η διάταξη, το κριτήριο ή η πρακτική αυτή δικαιολογείται αντικειµενικά από ένα θεµιτό σκοπό και τα µέσα επίτευξης αυτού του σκοπού είναι πρόσφορα και αναγκαία.

Παρενόχληση: Η παρενόχληση νοείται ως διάκριση εφόσον σηµειώνεται ανεπιθύµητη συµπεριφορά συνδεόµενη µε φυλετική ή εθνοτική καταγωγή (Οδηγία 43/2000) ή τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, το σεξουαλικό προσανατολισµό και την ηλικία (Οδηγία 78/2000) µε σκοπό ή αποτέλεσµα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου και τη δηµιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ή ταπεινωτικού περιβάλλοντος.
Και οι δύο Οδηγίες δίνουν το δικαίωµα στο θύµα της διάκρισης να καταγγείλει τη διάκριση µέσω δικαστικής ή διοικητικής διαδικασίας, και επιτρέπει την επιβολή κυρώσεων στους ενόχους της διάκρισης.
Ιδιαίτερα σηµαντική καινοτοµία και στις δύο Οδηγίες αποτελεί το µοίρασµα του
βάρους της απόδειξης µεταξύ των διάδικων και η εξασφάλιση του δικαιώµατος των οργανώσεων και των νοµικών προσώπων που έχουν έννοµο συµφέρον να
διασφαλίσουν την τήρηση των διατάξεων των δύο Οδηγιών, να κινήσουν εξ ονόµατος του ενάγοντος ή προς υπεράσπισή του, τη διοικητική ή δικαστική διαδικασία.

2. Μια σύντοµη µατιά στην ιστορία της Ελληνικής Αστυνοµίας
Το πρώτο οργανωµένο σώµα διαφύλαξης της εσωτερικής έννοµης τάξης στο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος ήταν η Ελληνική Χωροφυλακή, η οποία ιδρύθηκε το 1833, λίγους µήνες µετά την ενθρόνιση του βασιλιά Όθωνα. Η Χωροφυλακή αποτελούσε αρχικά µέρος του στρατού, µε αποτέλεσµα η στρατιωτική νοµοθεσία να είναι κοινή και για τα δύο σώµατα. Ως συνέπεια της δοµής της Χωροφυλακής, ο στρατός διαδραµάτιζε ενεργό ρόλο στην καθηµερινή διαφύλαξη της δηµόσιας τάξης.
Την ίδια εποχή, ιδρύθηκε επίσης ένα αντίστοιχο σώµα διαφύλαξης της τάξης για τις πόλεις, που περιορίστηκε όµως σε έναν προληπτικό ρόλο (ειδικά στον τοµέα του παράνοµου τζόγου – σηµαντική πηγή εγκληµάτων την εποχή εκείνη). Λόγω της κοινωνικό – πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα (κατασταλτική κυβερνητική εξουσία, πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις, ένοπλες ληστείες, εξεγέρσεις, πολιτική αστάθεια, οικονοµικά προβλήµατα και εθνικές επαναστάσεις στα σύνορα του τότε Ελληνικού κράτους), η δοµή, η οργάνωση, η διαχείριση, η ιεραρχία και οι βασικοί κανόνες της Ελληνικής Χωροφυλακής δε διέφεραν από εκείνους του στρατού. Το µοντέλο αυτό παρέµεινε αµετάβλητο µέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα.
Οι πρώτοι αξιωµατικοί που έγιναν µέλη της ηγεσίας της Ελληνικής Χωροφυλακής ήταν Κεντροευρωπαϊκής προελεύσεως. Η εµπειρία τους ως προς τη Διοίκηση ήταν αυτή του συγκεντρωτικού και αυταρχικού Βαυαρικού αστυνοµικού µοντέλου. Παρόλα αυτά, όσον αφορά στην πολυµορφία, αξίζει να σηµειωθεί ότι σύµφωνα µε Βασιλικό Διάταγµα που εκδόθηκε στις 20 Μαΐου 1833, τα µέλη της Χωροφυλακής δεν έπρεπε να είναι Χριστιανές-οι Ορθόδοξες-οι, πράγµα το οποίο ίσχυσε αργότερα.
Το κυρίως καθήκον της Χωροφυλακής κατά τον 19ο αιώνα ήταν η πρόληψη και η πάταξη των κλοπών καθώς και η συµβολή στην εγκαθίδρυση µιας ισχυρής κεντρικής κυβέρνησης. Εντούτοις, την περίοδο εκείνη, ακόµα και οι κοινές κλοπές, ως παράνοµες πράξεις, εµπεριείχαν κάποια στοιχεία κοινωνικής και πολιτικής διαφωνίας µε την εκτελεστική εξουσία. Το 1861 ιδρύθηκε η Σχολή της Χωροφυλακής ως τµήµα του Υπουργείου Εθνικής Άµυνας, µε αποτέλεσµα η εκπαίδευση του προσωπικού της Χωροφυλακής να λαµβάνει χώρα σε στρατόπεδα του στρατού.
Στην αυγή του 20ου αιώνα, το 1906, η Ελληνική Χωροφυλακή ανασυγκροτήθηκε για πρώτη φορά, αποκτώντας τις δικές τις εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις. Παρόλα αυτά, έχοντας πάρει ενεργά µέρος στο Μακεδονικό Πόλεµο (1903) στους Βαλκανικούς Πολέµους (1912-1918) και στον Πρώτο Παγκόσµιο Πόλεµο (1914-1918), η Χωροφυλακή εξακολουθούσε να διατηρεί την στρατιωτική της δοµή και να παραµελεί τα αµιγώς αστυνοµικά της καθήκοντα. Μόνο µετά το 1935 µεταλλάχτηκε σταδιακά σε ένα αµιγώς αστυνοµικό σώµα. Κάτω από την επήρεια των ταχέων τεχνολογικών, δηµογραφικών και οικονοµικών αλλαγών, η Χωροφυλακή τελικά άρχισε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας.

Πολυμορφία Αστυνομίας 5

Πολυμορφία στην ελληνική αστυνομία
μελέτη της νομοθεσίας προσλήψεων, προαγωγών
και εσωτερικής οργάνωσης της ελληνικής αστυνομίας.

Δάφνη Μαυρομμάτη, Αθανάσιος Θεοδωρίδης,

Η μελέτη λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε 24 μέρη, βρίσκεστε στο 5 μέρος.


Εντούτοις, η στρατιωτική δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά (1936-1940), ο Δεύτερος Παγκόσµιος Πόλεµος (1940-1945) και ο ελληνικός εµφύλιος πόλεµος (1946-1949) ήταν αρνητικοί παράγοντες που για µία ακόµη φορά ανέστειλαν τον εκσυγχρονισµό της Χωροφυλακής. Μόλις το 1946, χάρη σε µία προσπάθεια οργανωτικής αναδιάρθρωσης που έλαβε χώρα µε τη βοήθεια Βρετανών ειδικών, η Χωροφυλακή έπαψε να αποτελεί οργανικό τµήµα του Υπουργείου Εθνικής Άµυνας. Ωστόσο, ούτε και τότε απέβαλε επίσηµα τον κυρίαρχο στρατιωτικό της χαρακτήρα. Μόλις στα µέσα της δεκαετίας του 1960 η Χωροφυλακή προσέγγισε ένα αξιοπρεπές επίπεδο επαγγελµατισµού, αλλά κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας των Συνταγµαταρχών (1967-1974) η οργανωτική της νοοτροπία κυριαρχήθηκε και πάλι από τη νοοτροπία του Στρατού που βρισκόταν στην εξουσία.
Εν τω µεταξύ, είχε ιδρυθεί παράλληλα το 1920 και ένα άλλο αστυνοµικό σώµα
που ονοµάστηκε Αστυνοµία, αντικαθιστώντας τη Χωροφυλακή αποκλειστικά στις πόλεις της Αθήνας, του Πειραιά, της Πάτρας και της Κέρκυρας. Αυτό το ανανεωτικό εγχείρηµα ξεκίνησε ως πείραµα µε την προοπτική της µελλοντικής εξάπλωσης του σε ολόκληρη τη χώρα.
Τελικά το 1984, παρά τις ισχυρές αντιδράσεις από την ηγεσία της Χωροφυλακής, η Αστυνοµία και η Χωροφυλακή συγχωνεύτηκαν σε ένα ενοποιηµένο σώµα που ονοµάστηκε πλέον «Ελληνική Αστυνοµία». Το νέο αστυνοµικό σώµα διατήρησε την προϋπάρχουσα στρατιωτική της δοµή. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόµη και το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της Ελλάδας, το Συµβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι η Ελληνική Αστυνοµία πρέπει νοµικά να θεωρείται ως στρατιωτικό σώµα και, επιπλέον, ότι οι γυναίκες και άνδρες αστυνοµικοί, είναι στρατιωτικοί και όχι πολιτικοί υπάλληλοι. Σύµφωνα µε το Συµβούλιο, η Ελληνική Αστυνοµία έχει, εκτός από τα καθαρά αστυνοµικά της καθήκοντα, µια ευρύτερη αποστολή, η οποία, σε συνάρτηση µε εκείνη των Ενόπλων Δυνάµεων, συνίσταται στην ενεργό συµµετοχή της στην εθνική άµυνα της χώρας.

3.Δοµή και αποστολή της Ελληνικής Αστυνοµίας
Ο νόµος 2800/2000 (13) περιγράφει λεπτοµερώς τη δοµή της Ελληνικής Αστυνοµίας και ορίζει – σε κάποια άρθρα άµεσα και σε άλλα έµµεσα - την επίσηµη αποστολή της. Σύµφωνα µε το άρθρο 8 του νόµου η Ελληνική Αστυνοµία είναι υπεύθυνη για την «εξασφάλιση της δηµόσιας ειρήνης και ευταξίας» και εγγυάται την «απρόσκοπτη κοινωνική διαβίωση των πολιτισών-ων» (παρ. 1α). Η παράγραφος 7 του ίδιου άρθρου αναφέρεται στα µέσα τα οποία επιτρέπεται να χρησιµοποιήσει η Αστυνοµία ούτως ώστε να επιτύχει τον στόχο αυτόν της κοινωνικής ασφάλειας και σταθερότητας. Εντούτοις, η εν λόγω παράγραφος αναφέρεται µόνο στα τεχνικά µέσα τα οποία µπορεί να χρησιµοποιήσει η Αστυνοµία για την καταπολέµηση του εγκλήµατος, ενώ δεν αναφέρονται οι τακτικές που πρέπει να προτιµούνται. Επιπλέον, ενώ γίνεται αναφορά στην ανάγκη συνεργασίας τόσο µε την Europol όσο και µε την Interpol, δε γίνεται πουθενά αναφορά σε εσωτερικές στρατηγικές της αστυνοµίας οι οποίες θα της προσέδιδαν µεγαλύτερη αποδοχή, νοµιµότητα και ευελιξία.

Σχόλια
1. Παράλληλα µε τα καθαρά αστυνοµικά τους καθήκοντα οι αστυνοµικοί υπάλληλοι διαδραµατίζουν σήµερα έναν ολοένα αυξανόµενο κοινωνικό ρόλο (π.χ. προσπάθεια επίλυση οικογενειακών προβληµάτων, ή παρέµβαση σε προσωπικές συγκρούσεις, παροχή βοήθειας σε αλκοολικές-ους, τοξικοµανείς κλπ). Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο ρόλος τους υπερβαίνει τα αυστηρά αστυνοµικά τους καθήκοντα, και αναλαµβάνουν περισσότερο το ρόλο ενός κοινωνικού λειτουργού. Παρόλα αυτά, η προληπτική ή υποστηρικτική πλευρά του αστυνοµικού έργου κατέχει δευτερεύουσα θέση σε σύγκριση µε την κυρίαρχη άποψη περί της κατασταλτικής λειτουργίας της Αστυνοµίας. Αυτό είναι ένα αρνητικό στοιχείο, γιατί η προώθηση της πολυµορφίας µέσα στο αστυνοµικό σώµα συνδέεται ως επί το πλείστον µε τον προληπτικό και υποστηρικτικό ρόλο του αστυνοµικού έργου.

2. Με βάση τις ανάγκες και τους σκοπούς που υπηρετεί η αστυνοµία, µπορούµε να προσδιορίσουµε δύο πρότυπα αστυνοµίας: Το παραδοσιακό και το σύγχρονο. Η Ελληνική Αστυνοµία ακολουθεί το παραδοσιακό µοντέλο, πράγµα που σηµαίνει ότι όλες οι δραστηριότητες σχεδιάζονται σύµφωνα µε συγκεκριµένα κριτήρια και απαιτήσεις που ορίζονται από την ηγεσία του Υπουργείου Δηµόσιας Τάξης. Συνεπώς, οι αστυνοµικοί υπάλληλοι υποχρεούνται να δράσουν µέσα σε ένα στενό πλαίσιο αυστηρών κανόνων µε αποτέλεσµα να προσπαθούν συνήθως να επιβάλλουν τον νόµο ακολουθώντας αυστηρές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Από την άλλη πλευρά, µια σύγχρονη προσέγγιση θα µπορούσε να ικανοποιήσει τις προσδοκίες των πολιτισών-ων ως προς την ασφάλεια τους, αντιµετωπίζοντας τα κοινωνικά προβλήµατα που προκαλούν κοινωνικές αναταραχές στη ρίζα τους. Κάτι τέτοιο προϋποθέτει τη συστηµατική συνεργασία µεταξύ της αστυνοµίας και της κοινωνίας των πολιτισών-ων, πράγµα το οποίο δεν συµβαίνει στην Ελλάδα.

3. Η σύγχρονη προσέγγιση, η οποία είναι συµβατή µε την αξία της πολυµορφίας, απαιτεί µια νέα ολιστική αστυνοµική στρατηγική η οποία θα λειτουργήσει ως εργαλείο για τη µείωση των κοινωνικών προβληµάτων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι αστυνοµικοί θα πρέπει να είναι σε θέση να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να δράσουν αυτόνοµα και δηµιουργικά.
Αξίζει να σηµειωθεί πως η οργανωτική νοοτροπία που επικρατεί σε µεγάλο βαθµό τόσο στο Υπουργείο Δηµόσιας Τάξης όσο και στην ηγεσία της Ελληνικής Αστυνοµίας αντιστέκεται στην υιοθέτηση αυτής της σύγχρονης προσέγγισης. Η αντίσταση αυτή είναι αναµενόµενη, δεδοµένων των περιστάσεων, και µπορεί να αποδοθεί σε πολλούς παράγοντες, όλοι από τους οποίους καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την αποδοχή της θετικής αξίας της πολυµορφίας:
α) Ψυχολογικοί παράγοντες (ανασφάλεια, άγνοια, έλλειψη αυτοπεποίθησης, άγχος, αυταπάτες, φόβος)
β) Ψυχοκοινωνικοί παράγοντες (αξίες, προκαταλήψεις, κανόνες και περιβάλλον εργασίας, συναισθήµατα).
γ) Προσωπικοί παράγοντες (υπεραπλούστευση καταστάσεων, κοντόφθαλµο σκεπτικό, έλλειψη ζήλου και απουσία οράµατος)
δ) Έλλειψη κατανόησης των νέων αναγκών µιας κοινωνίας η οποία έχει αλλάξει σηµαντικά τα τελευταία χρόνια.
Το άρθρο 9 περιγράφει µε λεπτοµέρεια τον χαρακτήρα της Ελληνικής Αστυνοµίας. Σύµφωνα µε το άρθρο αυτό, οι κανόνες ιεραρχίας της ΕΛ.ΑΣ. είναι αντίστοιχοι µε εκείνους του Στρατού (παρ. 1).

Σχόλια
1. Η στρατιωτικοποίηση της Αστυνοµίας είναι ένας από τους σηµαντικότερους παράγοντες της διαιώνισης του εχθρικού προς τις καινοτοµίες συστήµατος προσλήψεων και προαγωγών της ΕΛ.ΑΣ. διαδραµατίζει επίσης αποτρεπτικό ρόλο ως προς την εισαγωγή σηµαντικών νοµικών καινοτοµιών από το Υπουργείο Δηµόσιας Τάξης για την ίση µεταχείριση των µειονοτήτων µέσα στο Σώµα. Η ύπαρξη µιας πολύ αυστηρής ιεραρχίας είναι ένα επιπλέον εµπόδιο στην ανάπτυξη του εσωτερικού διαλόγου και τη δηµιουργία καλών σχέσεων µεταξύ των διαφόρων βαθµίδων µέσα στο Σώµα.
2. Ως παράγοντες διαιώνισης του αρνητικού αυτού κλίµατος πρέπει να ληφθούν υπόψη και ορισµένα «βασικά χαρακτηριστικά» (14) της αστυνοµικής λογικής στην Ελλάδα, όπως για παράδειγµα η «κοινωνική αποµόνωση», ο «συντηρητισµός», η «εσωτερική αλληλεγγύη» και η «λογική της καχυποψίας», τα οποία και είναι πολύ πιθανό να υπονοµεύσουν τον στόχο της πολυµορφίας.
Η «κοινωνική αποµόνωση» είναι το προϊόν συγκεκριµένων οργανωτικών πλευρών του έργου της Ελληνικής Αστυνοµίας, όπως η αυστηρή τήρηση µιας «ψυχολογικής» απόστασης µεταξύ της Αστυνοµίας και των πολιτισών-ων της χώρας, µε στόχο τον µη – συµβιβασµό όσον αφορά στην εξουσία της, γεγονός που έχει ως αποτέλεσµα την επιφυλακτικότητα µε την οποία αντιµετωπίζουν οι πολίτισες-ες το προσωπικό της αστυνοµίας. Η «κοινωνική αποµόνωση» µπορεί µόνο να οξύνει τα µη ρεαλιστικά ή προκατειληµµένα στερεότυπα τα οποία υποκρύπτουν διάφορες µορφές διακρίσεων έναντι των µελών των µειονοτικών οµάδων, τόσο µέσα στην ίδια την κοινωνία όσο και όσον αφορά στα άτοµα που επιζητούν µια θέση µέσα στο αστυνοµικό σώµα. Επιπλέον, οι αστυνοµικοί υπάλληλοι έχουν συνήθως λίγες κοινωνικές επαφές µε την κοινότητα που υποτίθεται πως υπηρετούν και συνεπώς αποξενώνονται από αυτήν και αναπτύσσουν µια νοοτροπία «έσω-οµάδας, έξω- οµάδας» (in-group/out-group).

Ο «συντηρητισµός», περισσότερο µε την ηθική και κοινωνική παρά µε την αυστηρά πολιτική του έννοια, είναι συνδεδεµένος µε την κυρίως λειτουργία της αστυνοµίας η οποία συµβολίζει και υποθάλπει την εξουσία. Με το καθήκον της τήρησης του νόµου και της διαφύλαξης της δηµόσιας τάξης στις πλάτες της, τα όργανα της αστυνοµίας ταυτίζονται περισσότερο µε τις συντηρητικές απόψεις και συµπεριφορές, γεγονός που δεν ευνοεί βέβαια καθόλου την πολυµορφία.
Η «εσωτερική αλληλεγγύη» είναι συνέπεια της συνεχούς αντιµετώπισης κινδύνων και πιέσεων. Οι αστυνοµικοί γρήγορα συνειδητοποιούν πως γι’ αυτές-ους η καλύτερη φίλη-ος είναι μία άλλη-ος αστυνοµικός, µε αποτέλεσµα να δηµιουργείται ένα είδος επαγγελµατικής «αλληλεγγύης», και οι ίδιες-οι να βλέπουν συχνά τους εαυτούς τους ως αποκοµµένες-ους από τον υπόλοιπο πληθυσµό. Ως εκ τούτου η πολυµορφία θεωρείται απειλή για την ανάπτυξη ενός
ενωµένου «κοινού µετώπου» κατά των εξωτερικών επικρίσεων. Η λεγόµενη «λογική της καχυποψίας» είναι µια συνήθης στάση της αστυνοµίας, η οποία προκύπτει από την υπερβολική πίεση που της ασκείται προκειµένου να είναι αποτελεσµατική στην εξεύρεση των ενόχων, όπως επίσης και από την συνεχή αντιµετώπιση κινδύνων. Είναι γεγονός, πάντως, πως η υπερβολική καχυποψία γεννά πολλά προβλήµατα. Η τάση για άµεση δράση είτε όσον αφορά ένοχες-ους είτε όσον αφορά άλλα ενδεχοµένως επικίνδυνα άτοµα κάνει την αστυνοµία να λειτουργεί µε προκαταλήψεις και στερεότυπα ως προς τις επίδοξες-ους «ταραξίες».
Τα παραπάνω αποτελούν µια σηµαντική πηγή προκαταλήψεων, και εξηγούν γιατί συχνά οι µειονοτικές οµάδες θεωρούνται «εχθροί» της αστυνοµίας, αλλά και γιατί η πολυµορφία είναι τόσο δύσκολα αποδεκτή ως αξία µέσα στο αστυνοµικό σώµα.

3. Η θεωρητική ανάλυση των αστυνοµικών οργανισµών διακρίνει τρία οργανωτικά πρότυπα: α) Το στρατιωτικό ή ηµι-στρατιωτικό µοντέλο (αυστηρά και µόνο διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας)
β) Το επαγγελµατικό µοντέλο (η αστυνοµία απλώς επιβάλλει το νόµο µε έναν άσπιλο επαγγελµατικό τρόπο)
γ) Το κοινοτικό µοντέλο (οι αστυνοµικοί υπάλληλοι υπηρετούν την κοινότητα ως «αντιπρόσωποί» της).
Το κάθε µοντέλο προσδιορίζει τις µεθόδους που µπορούν να εφαρµοστούν από το αστυνοµικό σώµα όσον αφορά ζητήµατα όπως οι προσλήψεις και η εκπαίδευση του προσωπικού της Αστυνοµίας, οι σχέσεις ιεραρχίας και η εκπλήρωση της αποστολής του σώµατος, η συµπεριφορά και οι δραστηριότητες των µελών του.
Παρ’ ότι η επίσηµη αποστολή της Ελληνικής Αστυνοµίας περιλαµβάνει και µια έντονη κοινωνική διάσταση, στη δοµή της έχει υιοθετηθεί το σχεδόν στρατιωτικό µοντέλο, το οποίο διέπεται από συγκεντρωτισµό στο επίπεδο της διοίκησης, καθώς και από ένα αυστηρό σύστηµα ιεραρχίας από την κορυφή µέχρι τη βάση του σώµατος. Στα πλαίσια ενός τέτοιου µοντέλου, δεν υπάρχει θέση για την πολυµορφία.
Στην πράξη, ο σκοπός της Ελληνικής Αστυνοµίας είναι η δίωξη του εγκλήµατος µέσω της άκαµπτης επιβολής του νόµου. Οι αστυνοµικοί υπάλληλοι ενεργούν κάτω από ελεγχόµενη επιτήρηση.


13 ΦΕΚ 2800/2000 (ΦΕΚ 41A/29-02-2000)
14 Kampanakis, J. (2000), ‘Police Organizational culture and Policemen’s Integrity’, in: Pagon Milan (ed.) Policing in Central and Eastern Europe: Ethics, Integrity and Human Rights. Ljubljana: College of Police and Security Studies, pp. 497-506