Η βία από την πλευρά των θεσμών ή των αρχών είναι γνωστή στις ΛεΠΑΤ.
Τα περισσότερα γεγονότα δεν γνωστοποιούνται για λόγους που οφείλονται από τη μία στο φόβο της ίδιας της κοινότητας –μέσα από διαδικασίες χρόνιου εκφοβισμού, καταστολής και απαξίας προς αυτήν σε πολλαπλά επίπεδα– να τα καταγγείλει και από την άλλη στην κουλτούρα της βίας η οποία αναπτύσσεται από τους θεσμούς και τις αρχές στο πλαίσιο του διαχωρισμού της χρηστής και της αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Η χρήση της μιας ή της άλλης συμπεριφοράς ενισχύει τον καθαγιασμό της εκάστοτε εξουσίας. Η οποία προστατευμένη από το φόβο χάους της κοινωνίας διασπείρει το μίσος για την άλλη-ο δημιουργώντας διχασμό. Ιστορικά, έπειτα από κάθε έντονη ή γενικευμένη δυσαρέσκεια, επιστρέφουμε στη συντηρητική οπτική. Π.χ., μετά τις 11.9.2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες δικαιώματα καταπατήθηκαν στο όνομα της ασφάλειας.Μέχρι πριν από λίγα χρόνια υπήρχε σε βιβλίο της αστυνομίας η σύνδεση του λεσβιασμού και της ομοφυλοφιλίας με την παραβατική συμπεριφορά και άρα εν δυνάμει όλες-οι οι ΛεΠΑΤ ήμασταν εγκληματίες.
Στη διάρκεια της χούντας οι λεσβίες, γκέι που εξέφραζαν δημόσια το σεξουαλικό τους προσανατολισμό έρχονταν αντιμέτωπες-οι τόσο με τη λοιδορία των αστυνομικών, τον ξυλοδαρμό και την προσαγωγή σε αστυνομικά τμήματα (με την επανάληψη των παραπάνω) όσο και πολλές φορές με τη διαπόμπευση από τα ΜΜΕ.
Στη μεταπολίτευση στο Ζάππειο, η ομάδα «Κόκκινη Φαλτσέτα» σκότωσε δύο γκέι και ξυλοκόπησε ή τραυμάτισε αρκετούς. Μέχρι σήμερα δεν έχουμε μάθει τίποτα γι’ αυτήν την ομάδα.
Περνάμε στις επιδρομές «αρετής» ή «σκούπας», κατά τις οποίες η αστυνομία εισέβαλλε σε τόπους συνάντησης, καφέ ή πλατείες διαπομπεύοντας και συλλαμβάνοντας τις λεσβίες και τους γκέι που έβρισκε. Η Ομόνοια ήταν… αγαπημένη πλατεία στη μεταπολίτευση.
Στεκόμαστε επίσης στην επιδρομή που έγινε στο μπαρ «Spices» πριν από λίγα χρόνια. Τότε συνελήφθησαν οι επτά μέτοχοι, ενώ ένας από αυτούς κρεμάστηκε στο κελί της Ασφάλειας. Οι κατηγορίες ήταν πολλές: διακίνηση ναρκωτικών και πορνογραφικού υλικού με ανηλίκους, μαστροπεία και διαφήμιση στο Διαδίκτυο των παραπάνω. Στη δίκη για το «Spices» το 2008, η υπεράσπιση επικαλέσθηκε κατ’ επανάληψη ότι οι μέτοχοι ήταν οικογενειάρχες γεγονός που υποσυνείδητα στοιχειοθετούσε την αθωότητά τους Οι αστυνομικοί-μάρτυρες δεν απέδειξαν τίποτε από όσα ανέφερε η δικογραφία. Η απάντησή τους στις ερωτήσεις του εισαγγελέα ή του προέδρου ήταν «δεν ξέρω», «δεν ερεύνησα εγώ», «δεν ήμουν εκεί». και όλα αυτά σε κακουργιοδικείο, το οποίο εντέλει αθώωσε τους κατηγορούμενους. Βέβαια, η οικογένεια του νεκρού δεν αποζημιώθηκε, ούτε κανείς αστυνομικός τιμωρήθηκε
Το 2006 γκέι κατήγγειλε επώνυμα αστυνομικούς για ξυλοδαρμό στην Ερμού με μόνη αιτία το σεξουαλικό του προσανατολισμό και τη μεταφορά του, στη συνέχεια, στο οικείο αστυνομικό τμήμα. Η δικηγόρος του και η ΜΚΟ δεν πήραν καμία απάντηση από την αστυνομία σχετικά με το γεγονός.
Το χειμώνα του 2008 γκέι δέχτηκε ξυλοδαρμό στην πλατεία του χωριού του, μπροστά στα μάτια όλων, απειλήθηκε η ζωή του και οι συγχωριανοί κατέστρεψαν το αυτοκίνητό του. Το γεγονός μεταδόθηκε από το BBC, το θύμα ακόμη φοβάται για τη ζωή του και παραμένει «έγκλειστος» στο σπίτι του. Η αστυνομία ανύπαρκτη και σ’ αυτήν την περίπτωση.
Το καλοκαίρι του 2008 λεσβία παρεμποδίστηκε από αστυνομικούς να καταγγείλει επώνυμα την απόπειρα στραγγαλισμού της, επειδή ο δράστης ήταν γνωστός τους. Ύστερα από δική της επιμονή, έκανε τελικά την καταγγελία. Ο δικηγόρος της την απέτρεψε από το να αναφέρει σε αυτήν τη διάκριση που δέχτηκε βάσει του σεξουαλικού της προσανατολισμού, γιατί «θα μπερδεύονταν πολύ τα πράγματα και θα γινόταν σούσουρο».
Το λεσβιακό και το γκέι ζευγάρι που τέλεσαν πολιτικό γάμο στην Τήλο τον Ιούνιο του 2008 κλήθηκαν σε δίκη –για την ακύρωση του γάμου– κόντρα στο ελληνικό σύνταγμα και το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο αναφέρει ρητά το δικαίωμα σεβασμού στην προσωπική και την οικογενειακή ζωή όλων.
Τρανς συλλαμβάνονται πολλές φορές τα βράδια από την αστυνομία έπειτα από ξυλοδαρμό και βρισιές για παράνομη έκδοση και το πρωί αθωώνονται από τα δικαστήρια, αφού βέβαια χρυσοπληρώσουν δικηγόρους και πρόστιμα.
Πολλές ΜΚΟ, επώνυμες λεσβίες και γκέι δέχονται καταγγελίες θυμάτων διάκρισης και βίας. Οι περισσότερες είναι ανώνυμες, όμως αξίζει να σημειώσουμε ελάχιστες από αυτές:
• Λεσβία το 2006 κατέφυγε στην αστυνομία για να καταγγείλει τον ξυλοδαρμό της από τους γονείς της όταν τους αποκάλυψε ότι είναι λεσβία. Ο αξιωματικός υπηρεσίας τής είπε πως καλά έκαναν οι γονείς της, εφόσον είναι ανώμαλη, και να γυρίσει σπίτι της, αντί να την παραπέμψει σε εισαγγελέα ή δικηγόρο αφού δεχτεί την καταγγελία της.
• Καθηγήτρια το 2008 διώχτηκε από το σχολείο, παρουσία εισαγγελέα, γιατί ειπώθηκε ότι είχε σχέση με μαθήτριά της.
• Γκέι χτυπήθηκε από αστυνομικούς στο Πεδίον του Άρεως. Όταν κατέφυγε στο αστυνομικό τμήμα, ο αξιωματικός υπηρεσίας δεν από-δέχτηκε την καταγγελία του.
• Πολλοί από τους αστυνομικούς κάνουν δωρεάν σεξ με τις εκδιδόμενες τρανς υπό την απειλή πως θα τις σύρουν στο αυτόφωρο, πράγμα που πολλές φορές κάνουν έτσι και αλλιώς εκ των υστέρων.
• Τέλος, οι λεσβίες, πούστηδες, αμφισεξουαλικές-οι και τρανς η δεχόμαστε βία, η οποία ενισχύεται από τη σιωπή θεσμών και αρχών, από άντρες-αυτόκλητους προστάτες του ανδρισμού -με ό,τι σηματοδοτεί αυτό- που όνειρο τους είναι να μας κρεμάσουν στο Σύνταγμα!
Το άρθρο γράφτηκε στις ....12.2008 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Βαβυλωνία.
