Δυο χρόνια τώρα η Ισπανία
έχει ψηφίσει νόμο για τη ληξιαρχική διόρθωση φύλου, χωρίς να υποχρεώνει τις-τους τρανς σε χειρουργική διόρθωση φύλου. Με αφορμή την πρόταση του Εθνικιστικού κόμματος των Βάσκων ώστε η διαδικασία να περιοριστεί σε ένα χρόνο από τα δύο που ισχύουν ως τώρα, η εφημερίδα “Público” πριν καιρό δημοσίευσε συνεντεύξεις με τρανς και μια έρευνα που δείχνει ότι το 90% των τρανς γυναικών και 20% των τρανς ανδρών δεν βρίσκουν δουλειά, με αποτέλεσμα οι τρανς γυναίκες να αναγκάζονται στην πορνεία.Γνωρίσαμε την Ρωξάνη, μια γυναίκα που ένα μικρό λάθος στο σώμα της, την αναγκάζει χρόνια να κουβαλά ανδρικό όνομα αλλά γυναικείο κοινωνικό φύλο. Μας είπε για την mainstream κουλτούρα που μιλά εκ μέρους των τράνς και δηλώνει παραπλανητικά και προσβλητικά πως αυτό που κάνουν είναι αλλαγή φύλου αλλά η τρανς αλήθεια είναι ότι αυτό που συμβαίνει είναι απλά μια, κατά το δυνατόν διόρθωση ενός λάθους σώματος. Οι τρανς δεν είναι “έκφυλες ιερόδουλες στην Συγγρού” ή “γκέι, πιο ανώμαλες και από τους συνήθεις γκέι”.
Μας εξήγησε ότι για χρόνια “πολεμούσε”, η ίδια να πεισθεί, ότι θα αλλάξει και θα βιώσει το σώμα της ως ανδρικό, σαν από θαύμα. Τα χρόνια πέρασαν και το σώμα της συνέχισε να το ζει ως γυναικείο.
Τώρα τελευταία το πήρε απόφαση και ξεπέρασε το φόβο του κοινωνικού φύλου. Δήλωσε σε κόσμο ότι είναι τρανς και διεκδικεί χωρίς να διορθώσει τίποτε να μπορεί να κυκλοφορεί όπως αισθάνεται. Να μην χρειάζεται να πείσει, ψυχιατρικές εκθέσεις και δικαστήρια ότι είναι γυναίκα. Να μπορεί να ταξιδέψει στο εξωτερικό χωρίς να τρελαίνεται ο έλεγχος διαβατηρίων με τα γένια που βλέπει στην φωτογραφία και τις γόβες που φορά η Ρωξάνη.
Η Μαρία μας πέτυχε σε μια βόλτα κι ήταν ποταμός.
Έτσι γεννήθηκα τι να κάνω; Εγώ δεν άλλαξα τίποτε, είμαι ερμαφρόδιτη. Ξέρω πολλές τράνς αλλά πείτε μου που να πάω να με στηρίξουν; Δεν θέλω ψυχολογική στήριξη, νοιώθω μια χαρά, δεν έχω να λύσω ή να πεισθώ για κάτι. ΔΟΥΛΕΙΑ ΘΕΛΩ. Όπου πηγαίνω η εμφάνισή μου κάνει τις εργοδότριες-ες να μην με προσλαμβάνουν. Ο πατέρας μου είναι σοβαρά άρρωστος κι η μάνα μου δεν φτάνει για να μας στηρίξει. ΔΕΝ ΘΕΛΩ να πάω στη Συγγρού, θέλω να ζήσω χωρίς κυνηγητά με την αστυνομία, χωρίς πληρωμές κάτω απ' το τραπέζι για προστασία κάθε είδους. Δεν θέλω να βρεθώ στα “πάρε με τώρα” ούτε στα “θέλω να σε ακούσω”.
Προτείναμε να απευθυνθεί στην Αρχή “Συνήγορος του Πολίτη”, μόλις κάποια-ος της αρνηθεί δουλειά εξ' αιτίας της ταυτότητας τού κοινωνικού της φύλου. Ο νόμος 3304/2005 είναι ξεκάθαρος στο ότι δεν μπορούν να μην προσλάβουν κάποια με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού της φύλου.
Άξιες τόσο οι κυρίες που ξεφεύγουν από το κοινωνικό κλισέ της Συγγρού και διεκδικούν μια ζωή σαν όλων μας όσο και οι κυρίες της Συγγρού.
Το άρθρο γράφτηκε στις 16.3.09 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα city uncovered.
