Η Νουσού ήταν ένας κρυφός κώδικας των γυναικών ως μέσο επικοινωνίας ενάντια στην ανδρική καταπίεση.
Γλωσσολόγες-οι έλυσαν τον γρίφο της «Νουσού», μιας διαλέκτου «που δεν κατάλαβαν ποτέ τους οι άνδρες»
Κινέζες ερευνήτριες-ες αποκρυπτογραφούν και φέρνουν στο φως τη μυστική γλώσσα των παλλακίδων και άλλων γυναικών στα παλάτια της Νότιας Κίνας. Αφού παρέμεινε επί δεκαετίες στο σκοτάδι του μαοϊκού καθεστώτος, η «Νουσού», μια παμπάλαια αργκό που απαντάται κυρίως σε «συνθηματικά» τραγούδια που έλεγαν οι γυναίκες, αποκαθιστάται μετά τις εντατικές προσπάθειες γλωσσολόγων και κοινωνικών ανθρωπολόγων.
Ομάδα ερευνητριών-ων με επικεφαλής την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου του Τσάνγκσα Ζενγκ Σικιού κατάφερε να εντοπίσει και να αναλύσει περισσότερα από 1.800 ιδεογράμματα, τα οποία διαφέρουν από τα αντίστοιχα της επικρατούσας κινεζικής. Η «γλώσσα που δεν κατάλαβαν ποτέ τους οι άνδρες» ήταν ένας κρυφός κώδικας που χρησιμοποιείτο αποκλειστικά μεταξύ γυναικών ως μέσο επικοινωνίας ενάντια στην ανδρική καταπίεση.
Είναι μια αργκό ηλικίας τουλάχιστον 1.200 ετών. «Νουσού» σημαίνει «η γλώσσα των γυναικών». Κινέζες γλωσσολόγες-οι τη θεωρούν τη μοναδική γλώσσα του κόσμου που απευθύνεται αποκλειστικά σε ένα και μόνο ανθρώπινο φύλο. Φαίνεται ότι έλαβε την πρώτη της μορφή τον 9ο αιώνα μ.Χ., σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη όπου οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα στη μόρφωση. Οι Κινέζες μπορεί να ήταν αμόρφωτες αλλά δεν ήταν καθόλου χαζές. Ετσι, μια νεαρή παλλακίδα του αυτοκράτορα της Κίνας, η οποία καταγόταν από την επαρχία Χουνάν, βρήκε τον τρόπο να επικοινωνήσει με τις υπόλοιπες ερωμένες του αυτοκράτορα δίχως να προκαλέσει υποψίες. Αρχισε να... τραγουδάει. Αφού απαγορευόταν να μιλάνε μεταξύ τους σε πολλές περιστάσεις, για παράδειγμα όταν έκαναν τις δουλειές του σπιτιού, οι γυναίκες τραγουδούσαν «ακαταλαβίστικα» για τους άρρενες τραγούδια.
Ο εν λόγω κώδικας επικοινωνίας εξαπλώθηκε ανάμεσα στις υπόλοιπες γυναίκες της Αυλής και σύντομα έφθασε να αποτελεί το πιο καλά κρυμμένο μυστικό των κινέζωνυναικών, γπαλλακίδων.
Σιγά-σιγά πέρασε και στα υπόλοιπα κοινωνικά στρώματα της επαρχίας Χουνάν, ειδικά στις γυναίκες που δούλευαν ως εργάτριες, καθώς ούτε αυτές είχαν δικαίωμα να συνομιλούν.
Η ιστορία θυμίζει την επικοινωνία μεταξύ των μαύρων δούλων στις βαμβακοφυτείες του αμερικανικού Νότου, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα: Τότε που τα πρώτα τραγούδια των αμερικανικών μπλουζ δημιουργήθηκαν όταν οι σκλάβες-οι αγνόησαν τις διαταγές των πλούσιων γαιοκτημόνων τους και έλεγαν η μια, ένας τα βάσανά της στην άλλη-ον με τρόπο τραγουδιστό, για να μην τις καταλαβαίνει καμιά-νεις.
«Ηταν ένα βήμα προς την ισότητα σε καιρούς εξαιρετικά δύσκολους για τις γυναίκες» εξηγεί η κυρία Σικιού.
«Συγκεντρώσαμε πάνω από 300 αντικείμενα που φέρουν πάνω τους τη μυστική αυτή γλώσσα, όσα μαντίλια, ρούχα, τσάντες, ακόμη και μαγειρικές ποδιές μπορούσαμε να βρούμε που να κρατούν ζωντανή τη “Νουσού”» τονίζει από την πλευρά του ο επικεφαλής της Αρχειακής Υπηρεσίας της επαρχίας Χουνάν Λιου Τζενίνγκ.
Πολύτιμη αποδείχτηκε επίσης η βοήθεια του λεξικού του Ζου Σουογί, του πρώτου Κινέζου που έμαθε να μιλά τη γλώσσα αυτή. Υστερα από μισό αιώνα ενδελεχούς μελέτης, ο 79χρονος άνδρας συνέγραψε, πριν από μερικά χρόνια, το πρώτο μικρό λεξικό ιδεογραμμάτων της «Νουσού».
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα το Βήμα στις 29.1.10 στην http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=312301&dt=29/01/2010
