Κάθε φορά που κάτι φέρνει χαμόγελο ή πίκρα στα χείλη μας
ακούμε για μαχαίρια στο κόκκαλο, άπλετο φως, τιμωρία υπευθύνων αλλά κυρίως νέα μέτρα που υπόσχονται ότι θα φέρουν την γαλήνη, την ασφάλεια και το κοινό κάλο.Το μαχαίρι είπε να βγει στο πηγαιμό για την αλήθεια και κάποτε να φτάσει στην Ιθάκη.
Βγαίνει στη γύρα το μαχαίρι και πάει δεξιά πάνω σε ένα τοίχο μισαλλοδοξίας, ιδεοληψίας, αήθειας και κυρίως αδιαφορίας.
Κάνει πιο δεξιά και βρέθηκε εκεί που η μειοψηφία υπερίσχυσε της πλειοψηφίας με την κατάργηση καταστατικού χάρτη προκειμένου να αποδεσμευτεί οριστικά από την εγγύηση των δικαιωμάτων μας.
Μετά γυρνά κατά το κέντρο και εκεί ακουμπά λίγο το ενδιαφέρον αλλά ο φόβος της μη ψήφου κάνει την πίεση να φτάσει μόνο λίγο, τόσο δα στο δέρμα. Μια συμφωνία κυριών-ων.
Γέρνει αριστερά και χάνεται σε ανέμους υποσχέσεων εκ του ασφαλούς για όσα δήθεν πρεσβεύει και σε πολιτικές απάτες στην πράξη όπως με το πολιτικό γάμο ΛεΠΑΤ ζευγαριών.
Στρίβει πιο αριστερά και κουτουλάει σε κάτι “μη ταξικές εντάξεις” που σηματοδοτούν την παλαιο-μονολιθική άποψη περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αφήνει το μαχαίρι κατά μέρος τις αρλούμπες για τα κουαρτέτα και τα περί μοδός των δικαιωμάτων καθώς διαπιστώνει την άρνηση όχι μόνο να γνωρίζουν αλλά και να κάνουν όσα πρέπει να πράξουν.
Το μαχαίρι συνειδητοποίησε στις δύο τελευταίες κατευθύνσεις πως στην ουσία βρήκε τα ίδια που υπήρχαν στο ξεκίνημά του.
Μετά πήρε τον ίσιο δρόμο και κουτούλησε πάνω μας αλλά επειδή φοράμε πολλά ρούχα ή είμαστε πολύ χοντρόπετσες δεν βρήκε το κόκκαλο.
Γύρισε προς τα κάτω αλλά εκεί στα καταφύγια που ζούμε δεν υπάρχει φως, γι' αυτό μαχαίρι χάθηκε πάλι.
Είδε κι απόειδε και γύρισε προς τα πάνω εκεί όμως αντάμωσε τα μέτρα που ψηφίζονται και μας βρίσκουν στο δόξα μητρί, καταπατώντας προσωπικό απόρρητο και δεδομένα, ελευθερίες και άλλα δικαιώματα.
Τέλος το μαχαίρι αποφάσισε να αναδιπλωθεί στη λαβή του γιατί στο ψάξιμό του τυφλώθηκε κι έγινε μάντισσα κακών. Τρόμαξε πως η παραπέρα αναζήτηση θα το οδηγούσε σε αυτοδικία.
Κι αν έφτασε στην Ιθάκη κι αν είδε την αλήθεια, αυτή ήταν τόσο μακρυά που η Ιθάκη έγινε τόπος λήθης. Τι αντίφαση, το ταξίδι του αφαίρεσε ένα -α και χάθηκε η σοφία και η ομορφιά. Ξεχνάμε τόσο εύκολα γιατί κάθε φορά μας παίρνουν το -α, είτε ως αρχή είτε ως στερητικό γραμματικής. Με τις παραπάνω μεθόδους επικρατεί η λήθη.
Το άρθρο γράφτηκε από την Ευαγγελία Βλάμη στις 7.3.09 και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα City uncovered.
