Αυτό
το άρθρο εξετάζει μια πρόσφατη απόφαση
του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων (EB κατά Γαλλίας), η οποία
επικύρωσε την καταγγελία μιας λεσβίας
η οποία ισχυρίστηκε ότι η αίτησή της
για χορήγηση άδειας παιδοθεσίας είχε
απορριφθεί από τις γαλλικές αρχές με
το αιτιολογικό του σεξουαλικού
προσανατολισμού της. Εγώ υποστηρίζω
ότι η απόφαση αποτελεί μια πρωτοποριακή
και άτυπη νομική εξέταση, και αμφισβήτηση,
των κοινωνικών σχέσεων ετεροκανονικότητας
-heteronormative των σύγχρονων ευρωπαϊκών
κοινωνιών.
Αφού
εξερεύνησα τα στοιχεία που παρουσιάζονται
από την προσφεύγουσα, καθώς και την
ερμηνεία του Δικαστηρίου αυτού, υποστηρίζω
ότι για να φτάσει στην απόφασή του, ήταν
αναγκαίο για το Δικαστήριο να κάνει μια
σημαντική απόκλιση από την πάγια
νομολογία του σε σχέση με τον σεξουαλικό
προσανατολισμό. Ένα βασικό στοιχείο
αυτής εμπλέκεται στην υιοθέτηση μιας
διακριτικής κριτικής προσέγγισης, με
έντονα ηχηρές πτυχές της «queer θεωρίας»,
η οποία επικέντρωσε την προσοχή στην
κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική
κατασκευή της κανονιστικής ετεροφυλοφιλίας.
Ενώ
πολλές σχολιάστριες έχουν αξιολογήσει
τη σημασία της απόφασης όσον αφορά την
εξέλιξη της «τα δικαιώματα των λεσβιών»
στον τομέα της οικογενειακής ζωής,
υποστηρίζω ότι το Δικαστήριο
επανερμηνεύοντας την έννοια της
«θεωρητικής» κατανόησης και της κριτικής
προσέγγισης, της ετεροκανονικότητας
προσφέρει τη δυνατότητα να επεκτείνει
το πεδίο εφαρμογής της Ευρωπαϊκής
Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε μια
σειρά πεδίων της κοινωνικής ζωής, στο
γάμο, στις δημόσιες συγκεντρώσεις, στην
ελευθερία της έκφρασης, καθώς και στην
οικογενειακή ζωή, όπου οι λεσβίες
συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν διακρίσεις
στη σύγχρονη Ευρώπη.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 20.4.12 και το μεταφράσαμε από την http://www.springerlink.com/content/75630n71288643t2 και αφορά το βιβλίο του Paul Johnson "Heteronormativity and the European Court of Human Rights"
