Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι μια ζωηρή συζήτηση έχει αναπτυχθεί μετά την είδηση για την προσφυγή που κατέθεσε σε υπόθεση ποινικοποίησης του HIV.Εκπροσωπούμε τον Nick Rhoades, έναν οροθετικό που ζει στην Αϊόβα, όπου καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκιση και προσβολή της σεξουαλικής του ζωής ως αποτέλεσμα μιας εφάπαξ σεξουαλικής επαφής με έναν άλλον κατά την οποία χρησιμοποίησαν προφυλακτικό.
Ανάμεσα στα πιο ανησυχητικά σχόλια είναι η πεποίθηση μερικών ότι θα πρέπει να απαιτείται από τις οροθετικές να αποκαλύψουν την κατάστασή τις πριν από το σεξ, και ότι η παράλειψη να το πράξουν θα πρέπει να τις οδηγεί στη φυλακή.
Αλλά όσες λένε "απλά αποκαλύψου" ίσως δεν συνειδητοποιούν τις δυσκολίες και μερικές φορές τον άμεσο κίνδυνο-που εμπλέκονται στη δημοσιοποίηση. Και σχεδόν καμιά δεν μιλά ακόμη και για τη προστασία της οροθετικής από τις αρνητικές επιπτώσεις της αποκάλυψης στη σεξουαλική συντρόφισα ή στη δυνητική σεξουαλική σύντρόφισα. Επιπλέον, η ανακοίνωση δεν εμποδίζει κατ' ανάγκην την ποινική δίωξη και την καταδίκη δυνάμει των νόμων αυτών, επειδή επαφίεται στην οροθετική να αποδείξει ότι αυτή αποκάλυψε την οροθετικότητά της σε κάθε μία από αυτές τις σεξουαλικές καταστάσεις.
Αυτό που χρειαζόμαστε πραγματικά να κάνουμε είναι να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον στο οποίο οι ορθετικές να αισθάνονται ασφαλείς να αποκαλύψουν αυτές τις πληροφορίες εκουσίως στις σεξουαλικές συντρόφισές τις. Οι νόμοι ποινικοποίησης δεν κάνουν τίποτα για να προωθήσουν αυτό το περιβάλλον και, στην πραγματικότητα, συμβάλουν στη μεγαλύτερη απροθυμία αποκάλυψης. Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε πριν, θα πρέπει να έχουμε μειώσει το στίγμα και τις διακρίσεις γύρω από την ορθετικότητα σε ένα επίπεδο στο οποίο οι οροθετικές θα αρχίσουν να αισθάνονται ασφαλείς να αποκαλύψουν ή να είναι ανοικτές για τη κατάστασή τις.
Εν τω μεταξύ, όλες πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η επιλογή να κάνουμε σεξ παρουσιάζει ορισμένους κινδύνους, και ότι όλες μπορούμε να ελέγχουμε το βαθμό του κινδύνου με τον οποίο νοιώθουμε άνετα. Αλλά για αυτό δεν χρειάζεται οι συντρόφισές μας να μας πουν για την κατάσταση τις. Αν η ανοχή μας στον κίνδυνο είναι μηδενική, τότε δεν θα πρέπει να έχουμε σεξουαλικές σχέσεις με καμία. Αν η ανοχή μας για τον κίνδυνο είναι ακριβώς πάνω από το μηδέν, τότε θα πρέπει μόνο να προστατευόμαστε κατά τη διάρκεια του σεξ μέσα σε μια μακροπρόθεσμη, δεσμευτική σχέση, όπου οι συντρόφισες ή άλλες σεξουαλικές συντρόφισες εξετάζονται και μοιράζονται τα αποτελέσματα.
Και μπορούμε να συνεχίσουμε να κινούμαστε στην κλίμακα της ανοχής κινδύνου, της σεξουαλικής αλληλεπίδρασης. Αλλά αν η στρατηγική μας είναι να παραμένουμε αρνητικές στο μη ασφελέστερο σεξ και να αποφεύγουμε τις οροθετικές, πρέπει να πω ότι αυτή η στρατηγική έχει σχεδιαστεί για να αποτύχει. Η δυνατότητα ποινικής δίωξης οροθετικών θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία όπου λικνίζει όλες τις άλλες σε μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας ότι με κάποιο τρόπο αυτοί οι νόμοι θα τις αποτρέψουν από το να μολυνθούν με τον ιό HIV.
Για να εξαλείψουμε πραγματικά τον στιγματισμό HIV και τις διακρίσεις, θα πρέπει να συμμετάσχουμε σε αυτή τη συζήτηση, τόσο εντός της κοινότητάς μας όσο και ευρύτερα. Από την άποψη της δημόσιας υγείας, το ισχύον σύστημα του ποινικού δικαίου και οι διώξεις δεν έχουν κανένα νόημα όσον αφορά την ενθάρρυνση της συμπεριφοράς που θέλουμε και στο να αποθαρρύνουμε την συμπεριφορά που δεν θέλουμε-και πρέπει να αρχίσουμε τη διάλυση και τη μεταρρύθμιση του συστήματος αυτού. Είμαστε αισιόδοξες πως η συμμετοχή της Lambda Legal στην υπόθεση του κ. Rhoades θα συμβάλει στην προώθηση του διαλόγου αυτού και θα μας θέσει στην πορεία προς ένα υγιεινότερο και ασφαλέστερο τόπο για όλες μας.
Την είδηση την βρήκαμε στις 15.6.12 και την μεταφράσαμε από την lamdalegal.org στην http://lambdalegal.org/blog/20120615_criminalizing-hiv
