Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο "Βία κατά των λεσβιών" Α'

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία κατά των λεσβιών»

Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ.

Δημόσιος χώρος

Ψυχολογική και λεκτική βία

Εμφανίζεται με κράξιμο στο δρόμο, σε εστιατόρια- μπαρ, σε ανοικτά-φανερά λεσβιακά πάρτυ και κοντά στον τόπο κατοικίας των λεσβιών. Εκφράζεται με βρισιές που είναι απειλές πάρα πολλές φορές. Εκτός από λεκτικές απειλές εκφράζεται με την σωματική ανωτερότητα-ρώμη, με απειλητικά βλέμματα ή χειρονομίες.

Αρχικά οι λεσβίες που είναι περισσότερο ανοικτές-δηλωμένες για τον τρόπο της ζωής τες είναι περισσότερο ευάλωτες-τρωτές σε αυτή την μορφή βίας.

Αξιοσημείωτο είναι πως βία δέχονται και οι γυναίκες που δείχνουν ως λεσβίες, έχουν δηλαδή τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στις λεσβίες. Στην έρευνα Bielefeld-(1999): το ποσοστό των λεσβιών που έχουν δεχτεί την παραπάνω μορφή βίας ανέρχεται στο 97.8%. Λεκτική υποβάθμιση-εξευτελισμό και αποκλεισμό.

Στην έρευνα του δικτύου Lambda για τις ζωές των εφήβων-νεαρών λεσβιών(1996): Οι δράστες είναι άνδρες. Η ψυχολογική, λεκτική βία στο δημόσιο χώρο είναι μια κατάσταση προφορικών επιθέσεων, προσβολών-βρισιών, φωνών-κραξίματος, υποβάθμισης-εξευτελισμού.

Η πλειονότητα της λεκτικής βίας είναι σεξιστικά επικεντρωμένη. Πχ παλιολε…α, βρωμολεσ..α, θα σε γα…σω να γίνεις γυναίκα,

πλακομ…ού, ).

Σωματική βία

Εμφανίζεται με απειλές βίας, πραγματοποίηση βίας ως κλιμάκωση της προφορικής βίας. Επιθέσεις γίνονται από ομάδες ανδρών ή μεμονωμένους άνδρες. Η χρήση όπλου, μαχαιριού ή μπαστουνιού είναι τα συνήθη μέσα. Στην έρευνα Bielefeld (1999) 24.2% από τις συμμετέχουσες έχουν δεχτεί σωματική βία. Σωματικές βλάβες-τραυματισμούς, εξαναγκασμό. Στην έρευνα της Φρανκφούρτης (2000) παρατηρήθηκε πως στο 6% των σωματικών επιθέσεων τα συνήθη όπλα ήταν ρόπαλα του μπέιζ μπολ, μαχαίρια κλπ. Στην έρευνα Lambda (1996) μόνο 5 από τις 35 συμμετέχουσες δεν δέχτηκε επίθεση σε δημόσιους χώρους. Ως σωματική βία ορίσθηκαν: σπρωξίματα, φτύσιμο, πέταγμα αντικειμένων και κτυπήματα.

Εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας

Εμφανίζεται με καταστροφή των γραμματοκιβωτίων, σκίσιμο στα ελαστικά των αυτοκινήτων, πυρκαγιά σε ποδήλατα ή μηχανές, ληστείες ή κλοπές τσάντας. Οι δράστες λειτουργούν είτε ως ομάδα είτε ως άτομα. Στην έρευνα Bielefeld (1999) 8.1% των λεσβιών δέχτηκαν τις εγκληματικές συμπεριφορές αυτές. Κλοπή, ληστεία το 1,6% των λεσβιών. Στην έρευνα Lambda (1996) τσάντες, σακίδια εκλάπησαν από ομάδες.

Έμμεση και άμεση σεξουαλική βία

Αν και είναι ένα θέμα που θεωρείται ότι έχει ατονήσει εξ’ αιτίας της δραστηριοποίησης του λεσβιακού κινήματος που δημοσιοποιεί καταγγέλλοντας το θέμα πολλά χρόνια τώρα, παρόλα αυτά στην έρευνα Bielefeld (1999) το 43.7% των λεσβιών έχει δεχτεί σεξουαλικές επιθέσεις, προσβολές, σεξουαλικό εξαναγκασμό, βιασμό, σωματική και προφορική συνεχή-διαρκή σεξουαλική ενόχληση (σεξουαλικές προτάσεις, σεξουαλική παρενόχληση, αγγίγματα κλπ). Η σεξουαλική βία είναι κατανεμημένη κύρια σε ειδικές τοποθεσίες-τόπους και είναι ιδιαίτερη απαγόρευση-ταμπού. Οι πιθανές τοποθεσίες είναι εκεί που συνήθως μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα η σεξουαλικότητα των λεσβιών, φιλικά ή λεσβιακά καφέ, εστιατόρια, μπαρ, πάρτυ, κέντρα λεσβιών. Δρόμοι, φυλακές, στρατός ή στη λεσβιακή κοινότητα.

Δομές βίας στον πολιτισμό

Ετερο-φυλο-κεντρισμός, Ετεροσεξισμός

Στον ορισμό των κοινωνικών κανόνων και αξιών, με την αντίληψη της οικογένειας για την σεξουαλική ηθική, οι λεσβίες αναφέρονται μόνο αρνητικά. Η ετεροσεξουαλικότητα θεωρείται δεδομένα ο κανόνας και ως το φυσιολογικό. Η βασική προϋπόθεση είναι ότι η επιρροή της Δύσης και οι επιδράσεις της χριστιανικής θρησκείας έχουν βρεθεί στη βάση αλληλεξάρτησης απαγορευτικών μηχανισμών: σεξισμός, ετεροφυλοκεντρισμός, ρατσισμός.

Όπως οι άνδρες εκλαμβάνονται ως το κυρίαρχο και οι γυναίκες είναι η διαφορά, έτσι οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες λαμβάνονται ως γνώμονας και οι λεσβίες είναι η διαφορά. Ο ετεροσεξισμός και η απορρέουσα θεσμική βία διαμορφώνουν το σημείο εκκίνησης για την βία που δέχονται οι λεσβίες. Η έλλειψη της δημόσιας γνώσης, δηλαδή η άρνηση διαλόγου για την σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και τον τρόπο ζωής των λεσβιών και η συμπερίληψη τες στη γενική έννοια των γυναικών. Επίσης η ένταξη των λεσβιών μέσα στην έννοια και τη δομή του αντρικού ομοερωτισμού είναι μερικοί λόγοι ύπαρξης της βίας κατά των λεσβιών καθώς και της μη αναγνώρισης της ύπαρξή τες, μπαίνοντας σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα των λεσβιών ή η θεώρηση ότι αυτονόητα λύνονται είτε στο πλαίσιο των γυναικείων θεμάτων ή όλα μαζί τα LGBT. Ο ετεροφυλόφιλος σεξισμός υποστηρίζει τις διακρίσεις και την βία που βιώνουν οι λεσβίες μέσω της αντιλεσβιακής συμπεριφοράς, με την ανοχή και την νομιμοποίηση αντιλεσβιακής στάσης μέσα στις δομές του πολιτισμού και του πληθυσμού.

Βία μέσα στην οικογένεια

Η οικογένεια συνήθως κουκουλώνει τον λεσβιασμό και αυτό δεν έχει σχέση με το αν θα εκ-δηλωθούν δημόσια-coming out ή όχι οι λεσβίες. Βιώνουν αποκλεισμούς διακρίσεις και σωματική βία για μεγάλη χρονική διάρκεια, οι γονείς επιδιώκουν να στείλουν τις λεσβίες κόρες για ψυχοθεραπεία ενώ παράλληλα αποφεύγουν να τις στείλουν σε κέντρα υποστήριξης για λεσβίες, τέλος αντιδρούν και κριτικάρουν τον τρόπο ζωής των λεσβιών. Οι γονείς αρνούνται να δεχτούν τον λεσβιασμό της κόρης και ισχυρίζονται ή πιστεύουν ότι είναι παροδικό φαινόμενο-μια φάση. Η βία μπορεί να εμφανισθεί με την αποκάλυψη του λεσβιασμού, αλλά δεν συμβαίνει μόνο τότε. Πολλές λεσβίες έχουν δεχτεί διακρίσεις, αποκλεισμό, σωματική βία ακόμη και πολύ πολύ αργότερα από την αποκάλυψη-εκ-δήλωση-coming out.

Στην έρευνα Bielefeld (1999) το 80% των λεσβιών έχει δεχτεί βία και διακρίσεις μέσα στην οικογένεια επιπροσθέτως με τη βία στο δημόσιο χώρο, μέσω της ανυπαρξίας λόγου για τον λεσβιακό τρόπο ζωής, αποσιώπηση-επιβολή σιωπής ήταν το φαινόμενο που αναφέρθηκε πολύ συχνά. Η βία κι ο αποκλεισμός συμβαίνουν πολύ πιο συχνά στο δημόσιο χώρο και την οικογένεια, ακολουθεί το σχολείο, το πανεπιστήμιο, εκπαιδευτικά σεμινάρια, εργασιακό περιβάλλον και μετά στο κύκλο των φίλων, γνωστών.

Εμπειρίες της αποκάλυψης-δημόσιας εκ-δήλωσης-coming out στην οικογένεια.

Σύμφωνα με την έρευνα του Βερολίνου(1999) οι μητέρες δείχνουν περισσότερο θετική συμπεριφορά είναι δηλαδή πιο δεκτικές στον λεσβιασμό των κοριτσιών τες. Κάποιες που αρχικά λειτουργούν με συναισθηματική απόσυρση σε σύντομο χρονικό διάστημα επανασυνδέονται με τις κόρες τες. Ο λεσβιασμός θεωρείται και από τους δυο γονείς περισσότερο ως κάτι περαστικό-παροδικό, ως μια φάση. Το ένα τέταρτο από τις συμμετέχουσες ανέφεραν αποκλειστικά αρνητικές αντιδράσεις από τους γονείς για το λεσβιασμό τες, τις συμβούλεψαν να δεχτούν ψυχοθεραπευτική αγωγή, αυτοκριτική των γονέων προς τις κόρες, αγνόησαν τον λεσβιασμό τες και επιχείρησαν να αποκλείσουν τις λεσβίες κόρες να επισκεφθούν υποστηρικτικές ομάδες προς τις λεσβίες.

Στην έρευνα του Βερολίνου (1999), μία στις πέντε λεσβίες 25% είχε μόνο κακή αντίδραση από τους γονείς της όταν εκ-δήλωσε δημόσια-αποκάλυψε τον λεσβιασμό της. Το 75% είχε αρνητική αντίδραση για τον λεσβιακό τρόπο ζωής. Στην έρευνα Bielefeld (1999) υπέθεσαν πως η βία μειώνεται όλο και περισσότερο με την ηλικία. Πχ οι ενήλικες λεσβίες ανέφεραν λιγότερη βία από τις έφηβες, νεαρές λεσβίες.

Στην έρευνα Lambda (1996) οι μισές από τις συμμετέχουσες δεν εκ-δηλώθηκαν-αποκαλύφθηκαν στους πατεράδες τες γιατί περίμεναν (υποσυνείδητα γνώριζαν) αρνητικές αντιδράσεις. Το 25% δέχτηκε ξυλοδαρμό από τον πατέρα. Οι μητέρες που δεν αντέδρασαν θετικά δεν πέρασαν σε σωματική βία. Μοιάζει περισσότερο σαν να απέσυραν την αγάπη τες και να αγνόησαν τον λεσβιακό τρόπο ζωής της κόρης.

Σεξουαλική βία

Συμβαίνουν περισσότερα και συχνότερα σεξουαλικά εγκλήματα μέσα στην οικογένεια από ότι στο δημόσιο χώρο. Το 25% δέχτηκε σεξουαλική κακοποίηση ή βιασμό από τον στενό και ευρύτερο οικογενειακό κύκλο. Δηλ. πατέρας, αδελφός, ξάδελφος, νονός, θείος, οικογενειακός φίλος κλπ.

Στην έρευνα Bielefeld (1999) καταγράφηκαν σεξουαλικά εγκλήματα τα οποία είναι περισσότερο συνδεδεμένα με την οικογένεια παρά με το δημόσιο χώρο. Σοβαρές μορφές σεξουαλικής βίας συμβαίνουν συνήθως συχνότερα στην άμεση οικογένεια. Π.χ σεξουαλική κακοποίηση και βιασμός. Στην έρευνα του Βερολίνου (1999), για την ψυχολογική κατάσταση των εφήβων, νέων λεσβιών το 3% ανέφεραν σεξουαλικό εξαναγκασμό κατά την διάρκεια ή μετά την αποκάλυψη-εκ-δήλωση coming out. Διαφοροποίηση μεταξύ άμεσης οικογένειας και δημόσιου χώρου δυστυχώς δεν έγινε.

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικούΥπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο "Βία κατά των λεσβιών" Β'

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία εναντίον των λεσβιών»

Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Β' μέρος για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ.

Λεκτική και ψυχολογική βία

Οι λεσβίες έχουν δεχτεί προφορική και ψυχολογική βία στο σπίτι. Π.χ με τον υποβιβασμό της σεξουαλικότητας και της ταυτότητας καθώς και του τρόπου ζωής των λεσβιών, με το να αποκαλούν τις λεσβίες κόρες, αδελφές, εξαδέλφες κλπ ανώμαλες ή διεστραμμένες όπου μαζί με την αποσιώπηση του λεσβιασμού είναι οι πιο συνηθισμένοι τρόποι λεκτικής ή ψυχολογικής βίας.

Αδικία-τραύμα στη προσωπική ακεραιότητα στη σχέση γονέων παιδιών.

Α)Έφηβες λεσβίες στην έρευνα του Βερολίνου απαριθμούν. Οι γονείς προσπαθούν να διατηρήσουν τις λεσβίες κόρες μακριά από υποστηρικτικές ομάδες, οι γονείς διώχνουν τις λεσβίες κόρες από το σπίτι, οι γονείς θέλουν οι λεσβίες κόρες να κάνουν ψυχοθεραπεία.

Β)Ενήλικες λεσβίες κοινωνικός αποκλεισμός και τιμωρίες-κυρώσεις οι οποίες επηρεάζουν τις κόρες και τους γονείς. Οικονομικά μειονεκτήματα -ζημιές στο οικονομικό κύρος σε περιουσιακά θέματα.

Η έρευνα Bielefeld έδειξε το 78% της ψυχολογικής και λεκτικής βίας συμβαίνει στην οικογένεια κατά την οποία η μη έκφραση μέσω της άρνησης και της αποσιώπησης ήταν οι κύριες μορφές διάκρισης.

Η έρευνα Lambda (1996) η σωματική ή ψυχολογική επίθεση στη αξιοπιστία-ακεραιότητα του προσώπου, εκλαμβάνεται ή βιώνεται ως αντίδραση της οικογένειας στην δική τους αποκάλυψη-εκ-δήλωση-coming out, ήταν ιδιαίτερα σημαντική στις έφηβες λεσβίες που ρωτήθηκαν, επειδή σε ακραία περίπτωση μπορούσαν να αναμένουν την απώλεια -το χάσιμο του σπιτιού-της οικογένειας (να τις «πετάξουν έξω» οι γονείς) ή άλλες μορφές της ανάκλησης-άρσης της επαφής. Η δημόσια εκ-δήλωση-αποκάλυψη- coming out αντιπροσωπεύει μια βασική εμπειρία στην ανάπτυξη της ταυτότητας για τις έφηβες, νέες λεσβίες.

Στην έρευνα Bielefeld 1999 το ένα τρίτο των λεσβιών είχαν βιώσει συγκεκριμένο αποκλεισμό μέσα στην οικογένεια. Π.χ αποκλεισμός από οικογενειακές τελετές. Το 3.6% των συμμετεχουσών επίσης ανέφερε ζημιές-βλάβες σε κληρονομικά θέματα. Μόνο το 1/3 των λεσβιών ανέφερε αποκλειστικά και μόνο θετικές αντιδράσεις.

Βλάβη στη σωματική και ηθική ακεραιότητα

Εμφανίζεται με τον διωγμό από το σπίτι, την άρνηση οικονομικής στήριξης, τον εξαναγκασμό σε ψυχοθεραπεία, την αποκλήρωση, την μη διαδοχή στην οικογενειακή επιχείρηση ή την απομάκρυνση από αυτήν, την απόσυρση επαφής, τον αποκλεισμό από οικογενειακά «καθήκοντα» όπως γιορτές γεύματα και επετείους.

Βία στην επιλεγμένη οικογένεια

Βία μέσα στον κύκλο φίλων-γνωστών

Αποκλεισμός στιγματισμός κατά την διαδικασία της εκ-δήλωσης-coming out

Α) Στην έρευνα του Βερολίνου (1999) το 94% των έφηβων, νέων λεσβιών ανέφερε πως ο κύκλος των φιλενάδων-ων γνωρίζουν για τον λεσβιακό τρόπο της ζωής τες. Το 59% εφήβων, νέων λεσβιών είχε δημόσια εκ-δηλωθεί-αποκαλυφθεί στις συμμαθήτριες και πολύ πιο σπάνια στους συμμαθητές.

Το 1/4 των έφηβων λεσβιών έχει βιώσει τουλάχιστον από ένα πρόσωπο από τον κύκλο των φίλων, γνωστών να «σπάει»-«κόβει» την επαφή μετά την δημόσια εκ-δήλωση-αποκάλυψη τες. Το 3% των έφηβων, νέων λεσβιών αποκλείστηκαν από την ομάδα των φίλων, γνωστών. Το 4% εφήβων, νέων λεσβιών δέχτηκαν ενοχλητικά βλέμματα και ψιθύρους.

Β) Ενήλικες Το περιεχόμενο της επιλεγμένης οικογένειας μας κάνει να πιστεύουμε πως τα πρόσωπα που συμπεριλαμβάνονται σε αυτόν τον κοινωνικό κύκλο δεν αποτελούν απειλή για οποιαδήποτε μορφή βίας. Αυτό ωστόσο δεν αληθεύει. Την στιγμή της δημόσιας εκ-δήλωσης-αποκάλυψης είναι οι φίλες-οι, γνωστές-οι που έρχονται αντιμέτωπες με ένα νέο τρόπο ζωής. Δεν είναι όλες οι φίλες-οι διατεθειμένες-οι για αυτήν μεταμόρφωση. Αν οι ενήλικες λεσβίες δημόσια εκ-δηλωθούν-αποκαλυφθούν στις φίλες-ους πρέπει να αναμένουν αποκλεισμό, ανάκληση της επαφής και λεκτικό υποβιβασμό-εξευτελισμό.

Στην έρευνα Bielefeld 1999 ο κύκλος των φίλων και γνωστών κατέχει την πέμπτη θέση στη λίστα των εγκλημάτων βίας. Οι μορφές της έκφρασης είναι εδώ σχεδόν πάντα οριοθετημένες σε λεκτική και ψυχολογική βία. Εντούτοις (συγκριτικά λίγες) περιπτώσεις ψυχολογικής και σεξουαλικής βίας έχουν παρατηρηθεί.

Στην ολλανδική έρευνα που έγινε από την Diana van Oort (Βερολίνο 1991) έγινε ξεκάθαρο πως οι πιο σοβαρές μορφές βίας προς τις λεσβίες διαπράττονται από άνδρες που ανήκουν στο κύκλο των φιλενάδων-ων και γνωστών.

Βία στις σχέσεις, οικογενειακή βία

Επίσης από πρώην σχέσεις

1 σεξουαλική βία

2 λεκτική βία

3 σωματική βία

4 ψυχολογική βία

Ως αρχή μπορεί να συμπεράνουμε πως ο αριθμός των αποκαλούμενων «κακοποιητικών σχέσεων» στις λεσβιακές σχέσεις είναι συγκρίσιμες με αυτές των ετερό σχέσεων. Αυτό σημαίνει απειλή για όλες τις λεσβιακές σχέσεις.

Η βία σε λεσβιακά ζευγάρια είναι συγκρίσιμη με αυτή των ετερόφυλων ζευγαριών. Ωστόσο, αυτό το ζήτημα είναι πολύ απαγορευμένο-ταμπού για τις λεσβίες. Εκτιμήσεις και αριθμοί αντί-βίαιης πρωτοβουλίας, π.χ το «πρόγραμμα αντι-λεσβιακής βίας στη Νέα Υόρκη» αναφέρει ότι 12-15% των λεσβιών που αναζήτησαν πληροφορίες, συμβουλές το 1989 ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Η γραμμή στήριξης στο Βερολίνο το 1998 είχε 20 αναφορές της ενδοοικογενειακής βίας, που ήταν το 10% από όλες τις καταχωρημένες υποθέσεις (Finke 2000).

Η σεξουαλική βία που διαπράττεται από γυναίκες (πρώην) συντρόφισσες: στην Ολλανδική έρευνα της Diana van Oort (Βερολίνο 1991) αναφέρθηκε το 35.9% από τις συμμετέχουσες έχουν βιώσει βία στις σχέσεις τες. Τα 3/4 των συμμετεχουσών έχουν δεχτεί εκφοβισμό, το 1/5 των συμμετεχουσών έχουν δεχτεί σωματική βία και απαριθμούνται βιώματα σεξουαλικής βίας αλλά τίποτε περαιτέρω δεν ορίσθηκε. Αυτό σημαίνει ότι περίπου το 1/3 των λεσβιακών σχέσεων βιώνουν βία. Το θέμα αποτελεί ταμπού λιγότερο στις λεσβίες από ότι στις-στους GBT.

Υπάρχουν περισσότερα θύματα από δράστριες, το οποίο μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως περισσότερα θύματα παρά δράστριες έχουν κάνει αναφορά, αλλά επίσης πως οι δράστριες έχουν περισσότερα από ένα θύμα. Πιστεύουμε, με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία στην οικογενειακή βία και στη λεσβοφοβία, πως ένας επιπρόσθετος-ιδιαίτερος κίνδυνος πηγάζει από πρώην συζύγους, συντρόφους επειδή Α) δεν μπορούν να δεχτούν τους όρους του χωρισμού, αλλά και Β) ο τρόπος ζωής των λεσβιών από τους πρώην συζύγους, συντρόφους αξιολογείται ως προσωπική αποτυχία.

Στην Ολλανδική έρευνα της Diana van Oort (Βερολίνο 1991) το 61.1% των συμμετεχουσών ανέφεραν ότι στο παρελθόν είχαν μια ετερό σχέση. Το 36.9% βίωσε βία που διαπράχθηκε από τον πρώην σύντροφο μετά το χωρισμό. Τα 2/3 του υποδείγματος δέχτηκαν εκφοβισμό, το 1/6 του υποδείγματος δέχτηκε σωματική βία, το 1/5 του υποδείγματος δέχτηκε σεξουαλική βία το οποίο αποτελεί την κυριότερη πηγή του βιασμού από τον πρώην σύντροφο.

Βία στην εργασία και στην εκπαίδευση

Στην έρευνα που έγινε από το υπουργείο για κοινωνικές υποθέσεις στην κάτω Σαξονία για τις λεσβίες στο χώρο της δουλειάς, που δημοσιεύτηκε το 1997, καταδεικνύει πως η επιλογή επαγγελματικής σταδιοδρομίας για τις λεσβίες επηρεάζεται από το φύλο, και το κοινωνικό φύλο, όπως στο γενικό πληθυσμό. Εντούτοις οι λεσβίες βρίσκονται συνηθέστερα σε εργασίες πουν δεν απαιτούν εμπορικές ή τεχνικές επιδεξιότητες αλλά είναι πολύ περισσότερο συνηθισμένο να τις βρίσκουμε σε εργασίες που απαιτούν υψηλό επίπεδο μόρφωσης. Το 81% των συμμετεχουσών είχαν δεχτεί στο παρελθόν και συνεχίζουν σήμερα να δέχονται διακρίσεις εναντίον τες στο χώρο εργασίας εξ’ αιτίας τους σεξουαλικού προσανατολισμού τες. Η πιο συνηθισμένη μορφή διάκρισης είναι η λεκτική διάκριση με την μορφή λεσβιακών αστείων, με ψιθύρους πίσω από την πλάτη και ακολουθεί η απόκρυψη σημαντικών πληροφοριών για την εργασία, με την εμπόδιση επαγγελματικής ανέλιξης, με την άρνηση προαγωγής, με την σωματική βία και την σεξουαλική παρενόχληση. Μόνο το λιγότερο από το 4% των συμμετεχουσών θα μπορούσαν να είναι πάντα ανοικτές για τον λεσβιασμό τες.

Στην έρευνα του υπουργείου κοινωνικών υποθέσεων το 26.8% που συμμετείχε ήταν λεσβίες και σε αυτό το ποσοστό η έρευνα αποδεικνύει ότι:

Στο 9% των λεσβιών αρνήθηκαν μια θέση εργασίας εξ’ αιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τες. Το 11.5% των λεσβιών έχουν αλλάξει εργασία τουλάχιστον μια φορά εξ’ αιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού τες. Το 79% των λεσβιών θεώρησαν αναγκαίο τουλάχιστον μια φορά να μην αποκαλύψουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τες στο χώρο εργασίας και το 10.7% δέχτηκαν σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας. Τα στοιχεία επιτρέπουν να συμπεράνουμε πως ο λεσβιακός τρόπος ζωής είναι πολύ λιγότερο αποδεκτός στην κοινωνία.

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στην Φρανκφούρτη το 2000 με την υποστήριξη του γερμανικού Υπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο "Βία κατά των λεσβιών΄' Γ'

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία εναντίον των λεσβιών»

Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Γ' μέρος για να βρεθείτε στο τέτερτο μέρος πατήστε εδώ.

Προσωπικές εμπειρίες

Η άποψη για την εμπειρία της βίας, ψυχολογικά επικαλύπτεται από στρατηγικές και υποβιβασμούς της εμπειρίας της βίας θεωρώντας πως έχει συνάφεια-σχέση με τον προσωπικό τρόπο ζωής, δεν έχει ταυτοχρόνως επαρκώς κατανοηθεί. Εντούτοις, διαφορές σε αυτό το επίπεδο έχουν ξεκάθαρα παρατηρηθεί μεταξύ λεσβιών και γκέι, οι οποίες είναι σημαντικές στην συνεργασία προγραμμάτων μη βίας, ώστε να προσεγγίζουν και τις λεσβίες. Τα ζητήματα που διατυπώνονται εδώ είναι επομένως βασισμένα αμφίδρομα στην συζήτηση των ερευνών που είναι διαθέσιμες σε μας και στις εμπειρίες της πολιτικής-πρακτικής εργασίας στο πεδίο του προγράμματος «Μη βία -Αντι βία».

Δημόσιος Χώρος

Η έννοια της βίας όπως εκφράζεται στην κοινωνία μέσω της εξουσίας.

Σε αντίθεση με τους άνδρες για τις γυναίκες η πιθανότητα απειλής της σεξουαλικής βίας είναι πάντα παρούσα. Εμπειρίες της βίας δεν περιορίζονται αποκλειστικά σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, οι καθημερινές εμπειρίες μάς λένε πως οι λεσβίες και οι ετερό γυναίκες μπορεί πάντα και παντού να γίνουν θύματα σεξουαλικών επιθέσεων. Η βασική στάση που πηγάζει από την καθημερινή εμπειρία, γνώση επηρεάζει τις προσωπικές στρατηγικές πρόληψης (δηλαδή, οι συμπεριφορές η στάση που αναπτύσσουν οι γυναίκες για αποτροπή) της βίας και επίσης το πώς οι γυναίκες αντιμετωπίζουν την βία που βιώνουν. Αυτό ισχύει ήδη σε δραματικό βαθμό για τις λεσβίες καθώς αντιμετωπίζουν διπλή διάκριση.

Ξέρουν πως οι λεσβίες ή για εκείνες που εκλαμβάνονται ως λεσβίες εξ’ αιτίας της συμπεριφοράς, της εμφάνισης, είναι περισσότερο πιθανό να γίνουν θύματα σεξουαλικής βίας αλλά και ευρύτερης βίας. Ακόμη και όταν το κίνητρο των δραστών παραμένει αδιευκρίνιστο, εκλαμβάνεται ως ύβρις-προσβολή στην ταυτότητά τες ως λεσβίες και ως γυναίκες.

Σε τοποθεσίες που υπάρχει ευκαιριακό, πληρωμένο ή ανώνυμο σεξ οι πιθανότητες βίας μεγαλώνουν επειδή τα θύματα είναι πιο ευάλωτα. Δεν γνωρίζουν την δράστρια, «εκτίθενται» στην κοινωνία για το πληρωμένο ή ευκαιριακό σεξ και τέλος δεν έχουν στοιχεία για να το καταγγείλουν. Σε αυτή την περίπτωση δεν εκλαμβάνεται μόνο ως μια εμπειρία της εξουσίας της κοινωνίας αλλά ως ζήτημα αναμενόμενο-μοιραίο και ως προσωπική εμπειρία. Αντίθετα στις δυναμικές λεσβίες μια συνειδητή αποστασιοποίηση από τις πατριαρχικές αρχές όταν δημόσια εκ-δηλώνονται-αποκαλύπτονται-coming out δεν είναι σημαντική. Εξ’ αιτίας αυτού όταν οι δυναμικές λεσβίες γίνονται θύματα βίας μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένες διαμάχες-συγκρούσεις με την δυναμική λεσβιακή ταυτότητα η οποία ακόμη επηρεάζεται από τις παραδεδεγμένες αντιλήψεις δυναμικής γυναικότητας.

Ψυχολογικά αποτελέσματα από την βίαιη εμπειρία:

Την βίαιη εμπειρία φαίνεται οι λεσβίες να την δέχονται ως επίθεση στην προσωπικότητά τες συνολικά, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά συμπτώματα όπως κατάθλιψη, αϋπνία και αβεβαιότητα. Στα μάτια της λεσβίας θύματος η αντίληψη του περιβάλλοντός της μπορεί ουσιωδώς να αλλάξει τη ζωή της με την αυθαίρετη βία μέρα με την μέρα. Σε ακραίες περιπτώσεις, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε απόλυτη άρνηση της σεξουαλικής ταυτότητας, σε χάσιμο του προσωπικού δικτύου επαφών και σε κοινωνική απομόνωση.

Εσωτερικευμένη λεσβοφοβία:

Η έλλειψη θετικών προτύπων για τις λεσβίες, η αίσθηση ντροπής και ενοχής ως αποτέλεσμα της δικής τες σεξουαλικής ταυτότητας και ως αποτέλεσμα λεσβοφοβίας μπορεί να αυξήσει την σοβαρότητα της βίαιης εμπειρίας. Σε εσωτερικές συγκρούσεις, η υπάρχουσα αρχικά θετική εικόνα της εαυτής μπορεί να βλαφθεί-ζημιωθεί ή να καταστραφεί.

Η δομή της ταυτότητας εξ’ αιτίας του πως μεγαλώνουν, η οικογενειακή κοινωνικοποίηση και η έλλειψη προτύπων έχει βρεθεί να προεκτείνεται κατά μεγάλο βαθμό σε ετερό πρότυπα. Η εικόνα της εαυτής είναι τελικά ακόμη πιο σημαντική, καθώς πρέπει να επιβάλλουν τις εαυτές τες κόντρα στο ετεροκεντρικό περιβάλλον ως εκ τούτου (υποσυνείδητα) κάνουν χρήση των απόψεων-θέσεων αυτού του προτύπου, (αυτονομία, αυτό-πεποίθηση, κατόρθωμα, κυριαρχία) γιατί αυτό το πρότυπο κυριαρχεί τέτοιων απειλητικών καταστάσεων. Το γεγονός ότι αυτός ο τύπος συμπεριφοράς απεικονίζει την εσωτερικευμένη λεσβοφοβία καθίσταται σαφές όταν οι λεσβίες γίνονται θύματα βίας, καθώς η θέση του θύματος έρχεται σε αντίθεση με την γυναικεία εικόνα την εικόνα ως δυνατή γυναίκα, η οποία εικόνα έχει αναμφισβήτητα αποτύχει στην απειλητική κατάσταση. Με αυτό τον τρόπο η δομή της λεσβιακής ταυτότητας και το μοντέλο-πρότυπο του ετερό ρόλου-προτύπου που εμπεριέχει επομένως τίθεται υπό αυστηρή εξέταση.

Η αντίληψη του γυναικείου προτύπου επηρεάζεται γενικά από το κατά πόσον η εμπειρία της βίας κοινωνικοποιείται και ενισχύεται μέσα στην οικογένεια. Κατά αυτό τον τρόπο η εικόνα του πανίσχυρου άνδρα και της αβοήθητης γυναίκας ισχυροποιείται, ριζώνει.

Νέα μοντέλα ρόλων-πρότυπα (αυτό της Αμαζόνας) το οποίο ίσως είχε αναπτυχθεί κατά την διάρκεια της ανάπτυξης της λεσβιακής ταυτότητας το πιθανότερο είναι ότι καταστρέφονται. Οι λεσβίες επιστρέφουν στα παραδοσιακά μοντέλα ρόλων-πρότυπα της αδύναμης και ανυπεράσπιστης γυναίκας.

Άρνηση ή και καταστολή της βίαιης εμπειρίας:

Η βία στη καθημερινότητα γίνεται συνήθως αντιληπτή μόνο στις απτές-ορατές μορφές της. Άλλες μορφές βίας (λεκτικές επιθέσεις, απειλές βίας,…) συχνά απωθούνται-καταστέλλονται ή τις αρνούνται. Μόνο αφού βιώσουν βίαιες επιθέσεις, μόνο τότε η θέση του θύματος δηλώνεται ως τέτοια δηλαδή ως θέση θύματος.

Επιθυμία για κανονικότητα:

Η διακαής επιθυμία για κανονικότητα είναι αποτέλεσμα πιθανής βίαιης εμπειρίας, ως ρύθμιση στις νόρμες-κανόνες-πρότυπα της κοινωνίας φαίνεται να προσφέρουν την κάλλιστη προστασία ενάντια στη βία.

Κατηγοριοποίηση-ταξινόμηση των δομών της βίας κατά των λεσβιών

Ετεροσεξισμός

Οι λεσβίες κατηγοριοποιούν-ταξινομούν τη βία ως μέρος του όλου πλαισίου των πατριαρχικών ετεροσεξουαλικών κοινωνικών δομών. Η βία είναι η διακήρυξη της εξουσίας η οποία δημιουργήθηκε για να συνθλίβει τις γυναίκες.

Η αναγνώριση της τοποθεσίας-σημειολογία του τόπου και ο κίνδυνος-απόδοση ευθύνης στο θύμα.

Το γεγονός της αναγνώρισης της τοποθεσίας-σημειολογία τόπου και του κινδύνου από μεριάς του θύματος προκαλεί απώθηση-κατάπνιξη άλλων μορφών κινδύνου. Η ευθύνη περνά στο θύμα. Η απαλλαγή των δραστών από το βάρος για την δική τους ευθύνη καθιστά το θύμα υπεύθυνο για τα όσα έχουν συμβεί: Γιατί πρέπει να είσαι τόσο ανοικτή για τον λεσβιασμό σου; Αυτή η αυτό-κατανομή ευθύνης ενισχύεται μέσω της λεσβοφοβίας η οποία είναι αγκιστρωμένη στη κοινωνία (η αστυνομία με το προληπτικό της έργο που εφαρμόζει, αποσκοπεί κατά των θυμάτων και όχι κατά των δραστών).

Βία στην βιολογική οικογένεια και στην επιλεγμένη οικογένεια.

Βιολογική οικογένεια

Απώθηση στο ασυνείδητο-καταστολή-άρνηση της οικογενειακής βίας:

Η εμπειρία της βίας μέσα στη βιολογική οικογένεια σημαίνει πολύ περισσότερα, ούτως ώστε μαζί με τη βία στο δημόσιο χώρο αποσπά τη βάση μιας σχέσης, την εμπιστοσύνη. Ως αποτέλεσμα της αποδυνάμωσης σε αυτή την κατάσταση, είναι τα ασύγκριτα υψηλά ενδεχόμενα για απώθηση στο ασυνείδητο-καταστολή-άρνηση (της βίας).

Λεσβίες

Σύμφωνα με τις έρευνες ένα στα τέσσερα κορίτσια έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά κατά την διάρκεια της παιδικής της ηλικίας. Για τις λεσβίες η διαδικασία μπορεί να αρχίσει εξ’ αιτίας του μηχανισμού των πρότερων βιωμάτων σεξουαλικής βίας κατά την οποία παλιά μυστικά έρχονται στο φως ξανά (S.Volker 2000. Ένα ουσιώδες τμήμα-μέρος της δυναμικής της σεξουαλικής κακοποίησης αποτελείται από την δημιουργία ενός μυστικού. Πολλές ενήλικες και έφηβες, νέες λεσβίες κρατούν τα βιώματα της σεξουαλικής βίας μυστικά, κάποιες από αυτές για όλη τη ζωή τες. Ο λεσβιακός τρόπος ζωής μπορεί να σημαίνει-είναι ένα δεύτερο μυστικό. Κατά την διαδικασία της αποκάλυψης-εκ-δήλωσης coming-out ως λεσβία, (ένα μυστικό αποκαλύπτεται), το μυστικό που περιβάλλει την σεξουαλική κακοποίηση μπορεί να γίνει δηλητηριώδες-μολυσματικό.

Σε κορίτσια που έχουν κακοποιηθεί στην παιδική-εφηβική ηλικία το θετικό πρότυπο-μοντέλο του ρόλου έχει καταστραφεί σε τρυφερή ηλικία. Έχουν δει τις εαυτές τες ως αδύναμες και ανυπεράσπιστες σε σχέση με τους δράστες εκτός από την αίσθηση ντροπής ακολουθεί η σιωπή και η απώθηση-καταστολή των βίαιων εμπειριών τες. Επίσης πιστεύεται πως εξ’ αιτίας της σεξουαλικής βίας που δράστης είναι άνδρας οδηγήθηκαν στο να γίνουν λεσβίες. Όταν αποκαλύπτονται-εκ-δηλώνονται δημόσια-coming-out, βαθιά εδράζουσες εσωτερικές συγκρούσεις μπορούν να δημιουργηθούν επειδή ως θύματα θα βρεθούν για μια ακόμη φορά μπροστά από το γυναικείο ιδανικό-ιδεώδες ή η σεξουαλική τες ταυτότητα φαίνεται να συνδέεται με την βία. [Δηλ. Ως απόρροια της βίας.]

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικού Υπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο "Βία κατά των λεσβιών" Δ'

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία εναντίον των λεσβιών»

Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Δ' μέρος για να βρεθείτε στο πέμπτο μέρος πατήστε εδώ.

Αίσθηση ντροπής και ενοχής.

Η δημόσια εκ-δήλωση-αποκάλυψη-coming out σημαίνει σπάσιμο των απαγορεύσεων-ταμπού σε περισσότερο από μια αίσθηση. Οι περιπτώσεις συγκρούσεων μπορούν να οδηγήσουν σε μια αίσθηση βαθιάς εδράζουσας ντροπής και ενοχής. Η σεξουαλικότητα είναι συνήθως απαγορευμένη-ταμπού στην βιολογική οικογένεια. Η ομολογία του λεσβιασμού δείχνει συχνά ως ένα σπάσιμο αυτής της απαγόρευσης-ταμπού, ο λεσβιακός τρόπος ζωής φαίνεται να υποβαθμίζεται στο επίπεδο της σεξουαλικότητας και μόνο. Επιπλέον η αποκάλυψη συχνά απογοητεύει τις προσδοκίες και τις ελπίδες των γονιών για τα παιδιά. Αντιμετώπιση των βίαιων εμπειριών σε αυτή τη περίπτωση καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη από τα επακόλουθα αισθήματα ενοχής των παιδιών. Η άσκηση ψυχολογικής και κοινωνικής πίεσης οδηγεί στο φόβο ότι θα χάσουν την βιολογική οικογένεια, κάνει τις κόρες να αμφισβητούν για την ίδια τες την ταυτότητα και πιθανώς να τις οδηγήσει σε σεξουαλική αποχή.

Λεσβίες

Η διαδικασία θυματοποίησης είναι στενά συνδεδεμένη με την αίσθηση ντροπής και ενοχής του θύματος. Αυτό το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί όπου η διαπροσωπική βία υποστηρίζεται από την βία των δομών. Με αυτό τον τρόπο-στάση η ευθύνη παραμένει στο θύμα (επανα-θυματοποίηση), αν και η δράστρια-ης δεν βλέπει την εαυτή της-τον εαυτό του ως δράστρια-η. Ο ρόλος του θύματος ενδυναμώνεται-ενισχύεται.

Επιλεγμένη οικογένεια, ενδοοικογενειακή βία στην επιλεγμένη οικογένεια.

Ανάκληση των ετεροσεξουαλικά επηρεασμένων προτύπων-μοντέλων των ρόλων

Η πραγματικότητα της λεσβιακής σχέσης επηρεάζεται από την έλλειψη θετικών λεσβιακών προτύπων. Ως ένα αποτέλεσμα (όχι μόνο στο τρίτο μέρος κατηγοριοποίησης) συχνά το υπό αμφισβήτηση πρόσωπο επανέρχεται στο ετεροσεξουαλικά-επηρεασμένο πρότυπο και τα στερεότυπα που προέρχονται από αυτό –που το απαρτίζουν σχετικά με την γυναικότητα, δηλαδή την κυριαρχία και την κατωτερότητα-υποταγή-υποτέλεια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ενθάρρυνση της χρήση βίας ως λύση στις συγκρούσεις. Αυτή η κατηγοριοποίηση επίσης καθιστά την αναγνώριση-ταύτιση με το ρόλο του θύματος δυσκολότερη και έτσι συμβάλει στην καταστολή- των βίαιων εμπειριών.

Λεσβίες

Αναπαραγωγή των δομών θυματοποιήσης που έχουν διδαχτεί και εσωτερικεύσει.

Οι λεσβίες που επιχειρούν-προσπαθούν να αντισταθμίσουν-εξισορροπήσουν τις δικές τες ελλείψεις απέναντι στην εκτίμηση των ετεροσεξουαλικών επιρροών για τη γυναικεία εικόνα με την επιλογή της συντρόφισάς τες (εσωτερικευμένη λεσβοφοβία) διακινδυνεύουν ιδιαιτέρως να ερμηνεύσουν την χρήση βίας από την συντρόφισσα τες ως έκφραση δυναμικής συμπεριφοράς. Δίνεται μικρή βαρύτητα στη βία ως μια συνηθισμένη μορφή αλληλεπίδρασης της σχέσης. Το θύμα αρνείται την εμπειρία της βίας επειδή η ίδια αισθάνεται νικημένη και πιστεύει ότι απέτυχε για άλλη μια φορά ως γυναίκα. Το ζήτημα-θέμα της συναισθηματικής κακοποίησης καταστέλλεται-καταπιέζεται και τη θέση του παίρνει η ταύτιση του θύματος με την δράστρια-η.

Περαιτέρω απόψεις-θέσεις της σχέσης

Επιπροσθέτως, υπάρχουν κι άλλες απόψεις-θέσεις της σχέσης οι οποίες επηρεάζουν την διαπραγμάτευση με την ενδοοικογενειακή βία και συμβάλουν στην απαγόρευση-ταμπού, απώθηση-καταστολή και άρνηση της βίας.

Φόβος απώλειας

Στο θύμα δεν θα άρεσε να χάσει την συντρόφισα της και προσπαθεί να σώσει την σχέση αρνούμενη το γεγονός και παίρνοντας την ευθύνη για την επίθεση πάνω της (ταύτιση με την δράστρια-η)

Η σχέση ως απόδραση από τη βία των δομών (ετεροσεξισμός)

Το θύμα βρίσκει δύσκολο να δεχτεί την πραγματικότητα της βίας που έχει μπει για άλλη μια φορά αυθαίρετα στην σχέση που αυτή επέλεξε, ειδικά σε εκείνες τις περιπτώσεις που η σχέση δρα ως προστασία από παρούσα-τρέχουσα ή παρελθούσα διάκριση.

Αποδεικνύοντας της αξίας του ίδιου του δικού της τρόπου ζωής.

Η επιτυχία της σχέσης γίνεται αντιληπτή πρωτ-αρχικά ως απόδειξη της αξίας του λεσβιακού τρόπου ζωής σε αντίθεση του τρόπου ζωής της οικογένειας και του κοινωνικού περιβάλλοντος-περίγυρου από το οποίο μπορεί να προκύψει επίσης μια τεράστια κοινωνική πίεση η οποία προωθεί την απώθηση-άρση και την άρνηση της βίας διατηρώντας το προσωπείο. Διατηρώντας όρους βίας φαίνεται να είναι περισσότερο αποδεκτοί περισσότερο από την «αποτυχία» της σχέσης (χωρισμό) εξ’ αιτίας της κοινωνικής πίεσης. Η άσκηση της ψυχολογικής και κοινωνικής πίεσης οδηγούν στο φόβο της απώλειας της οικογένειας, στην αμφιβολία για την δική της ταυτότητα και την πιθανότητα να σταματήσει τις σεξουαλικές πρακτικές της.

Υλικές εξαρτήσεις

Υλικές εξαρτήσεις προάγουν την άρνηση ή την απώθηση στο ασυνείδητο των βίαιων σχέσεων. Ειδικά σε εκείνες τις περιπτώσεις που το θύμα ζει παράνομα στη χώρα, ή η άδεια παραμονής είναι συνδεδεμένη από την υπάρχουσα σχέση (αυτή είναι η περίπτωση που η νομοθετική πράξη κάποιων ομοσπονδιακών κρατών, όπου η άδεια παραμονής και η οικονομική ασφάλεια να εκδίδεται μέσω της φυσικής πολίτισας) ή και δεν εκδόθηκε άδεια παραμονής για το ερωτώμενο πρόσωπο και επομένως ούτε άδεια εργασίας.

Ταύτιση με την δράστρια:

Στην συζήτηση γύρω από την βία στις λεσβιακές σχέσεις, ως ακραία αίσθηση η ταύτιση με την δράστρια είναι συχνή περίπτωση. Το γεγονός της βίας ερμηνεύεται και αναλύεται μέσα από την οπτική της δράστριας και την ευθύνη για το γεγονός επωμίζεται το θύμα. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια του θύματος να κερδίσει την εξουσία και τον έλεγχο της κατάστασης, αλλά επίσης ως μηχανισμός άρνησης.

Συλλογική τάση έγερσης απαγορεύσεων-ταμπού

Γενικά οι απαγορεύσεις-ταμπού περιβάλουν το θέμα της βίας στην επιλεγμένη οικογένεια, στην λεσβιακή παραγματικότητα-τοπίο θα μπορούσε να εξηγηθεί ως έκφραση συλλογικής ταύτισης με την δράστρια-η.

Στο λεσβιακό περιβάλλον η απαγόρευση-ταμπού που περιβάλλει την βία της βιολογικής οικογένειας δεν είναι τόσο έντονη. Ωστόσο η απαγόρευση-ταμπού που περιβάλλει τη βία μέσα στις λεσβιακές σχέσεις είναι τεράστια. Αυτό στο μεταξύ συζητείται πιο ανοικτά. Δηλαδή την βία της οικογένειας την καταγγέλλουν ή μιλούν για αυτή αντιθέτως την βία μέσα στις σχέσεις την κρατούν μυστική με σχεδόν προστατευτικό τρόπο.

Κίνητρο των δραστρών

Δημόσιος χώρος

Κοινωνική αποδοχή του αντι-λεσβιασμού.

Μη αποδοχή του λεσβιασμού από την κοινωνία. Ετεροσεξισμός

Ο ετεροσεξισμός υποστηρίζει τις διακρίσεις, τις οποίες έχει βιώσει προσωπικά η κάθε λεσβία και την βία ενάντια στις λεσβίες συνολικά μέσω:

Α) Αντι-λεσβιακής συμπεριφοράς και

Β) ανοχή και νομιμοποίηση των αντι-λεσβιακών στάσεων-νοοτροπιών στον πληθυσμό.

Προσωπικές εμπειρίες και τρόπος-στάση επίλυσης συγκρούσεων: μερικές μορφές βίας «περνούν» μέσα από την οικογένεια και το σχολείο ως λύση στις συγκρούσεις.

Λεσβίες

Έρευνα της Φρανκφούρτης (2000): Σχεδόν το 50% των δραστών είναι κάτω από 30 ετών. Εντούτοις η βία δεν φαίνεται να διενεργείται-εξασκείται μόνο από νεαρούς άνδρες. Η κοινωνική νομιμοποίηση και η πολιτική λειτουργία-συνάρτηση των επιθέσεων γίνονται ξεκάθαρες όταν γίνεται γνωστό το συγκριτικά ευρύ φάσμα των δραστών.

Α) Οι λεσβίες ελέγχουν την (ερωτική, συναισθηματική) διαθεσιμότητα τες ανεξάρτητα από τους άνδρες.

Β) Οι λεσβίες αμφισβητούν τα ετεροσεξουαλικά επηρεασμένα πρότυπα.

Η βία εμφανίζεται ως επί το πλείστον ως έγκλημα νεότητας που διαπράττεται από ομάδες. Επιπροσθέτως στην αντι-λεσβιακή συμπεριφορά η υπεξαίρεση-κλοπή χρημάτων και οι διαδικασίες της δυναμικής των ομάδων είναι επίσης σημαντικοί τομείς.

Α) Οι λεσβίες αντιλαμβάνονται-εκλαμβάνουν τις εαυτές τες ως προδότριες που υποτίμησαν-υποβάθμισαν τον «δυναμικό» τους ρόλο

Β) Οι δράστες ισχυροποιούν την οπτική τους και την δική τους ταυτότητα με το να τιμωρούν τις λεσβίες για την «δυναμικότητά» τες.

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικού Υπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο"Βία κατά των λεσβιών"Ε'

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία εναντίον των λεσβιών»

Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Ε' μέρος για να βρεθείτε το έκτο μέρος πατήστε εδώ.

Συνέπειες των δράσεων

Βία στο δημόσιο χώρο

Συνέπειες των προσωπικών δράσεων:

Αυτοάμυνα, αντίσταση

Φίλες με τις οποίες μπορούμε να μιλήσουμε παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση με την εμπειρία της βίας (Βερολίνο 2000). Η μη συναισθηματική κατανόηση από την μεριά των φιλενάδων να ακούσουν για την βία μπορεί τραυματίζει περισσότερο από την ίδια την βία.

Εξαιτίας της γυναικείας κοινωνικοποίησης, το κατώφλι-βήμα προς την υπεράσπιση της εαυτής απέναντι στις επιθέσεις είναι πολύ δύσκολο. Οι λεσβίες μπορεί βιώσουν μια μαζική διάρρηξη στην ταυτότητά τες καθώς η πιθανή αυτο-εικόνα της εαυτής, ενός μαχητικού προσώπου πισωγυρίζει και καταλογίζει παθητικότητα και αδυναμία υπεράσπισης της γυναικότητας. Το ένα τέταρτο από όλες τις επιθέσεις διαπράχθηκαν από ομάδες (Bielefeld 1999). Στην έρευνα Bielefeld 1999 πάνω από το 40% των συμμετεχουσών λεσβιών μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την επίθεση με ένα περιοριστικό τρόπο, αναζήτησαν άμεση σύγκρουση ή επιχείρησαν να αντεπιτεθούν στο ίδιο επίπεδο.

Μία στις 10 συμμετέχουσες λεσβίες είχε σωματικά αμυνθεί-υπερασπιστεί την εαυτή της. Η πλειοψηφία των λεσβιών βρέθηκε σε καταστάσεις, όπου μια ανοικτή αντιμετώπιση, άμυνα-υπεράσπιση ήταν αδύνατη ή έδειχνε να είναι πολύ ριψοκίνδυνη.

Ειδικά στην περίπτωση των λεσβιών που έχουν αρνηθεί την πατριαρχία και το ρόλο των γυναικείων μοντέλων-προτύπων, συχνά υποθέτουν ότι δεν θα χρειαστεί να υπερασπιστούν-αμυνθούν τις εαυτές τες σε κάποιο επεισόδιο επίθεσης εντούτοις, διάφορες έρευνες δείχνουν το αντίθετο. Εξ’ ίσου πολλές από τις επιθέσεις πραγματοποιούνται από ομάδες, το θύμα έρχεται αντιμέτωπο με ένα υψηλό βαθμό δυναμικής αντίστασης Edinger 1992, μελέτη του υπουργείου κοινωνικών υποθέσεων της Κάτω Σαξωνίας. Εντούτοις δεν υπάρχουν ακριβή ποσοστά δράσεων αυτοάμυνας των λεσβιών. Στην έρευνα Edinger 1992 μόνο 20 απαντήσεις τεκμηριώθηκαν, μέσω της οποίας καταδεικνύεται, πως μισές από τις λεσβίες είχαν αμυνθεί σωματικά και οι άλλες μισές όχι. Η εξηγήσεις που δόθηκαν για αυτή την έλλειψη αυτοάμυνας, μεταξύ άλλων ήταν πως η επίθεση έγινε πολύ γρήγορα ή οι δράστες υπερτερούσαν των θυμάτων.

Λεσβίες

Από μια προσωπική προοπτική, τα θύματα προσωπικά βρήκαν δύσκολο να δεχτούν την στάση τους ως θύματα επειδή κατά την διάρκεια αντιμετώπισης, αισθήματα όπως ανημποριάς και χάσιμο του ελέγχου της ίδιας τες της ζωής κυριάρχησε. Ωστόσο, επίσης εμείς γνωρίζουμε πως στη βάση των εσωτερικευμένων δομών θυματοποίησης, πολλά μέτρα αυτοάμυνας δεν αναγνωρίζονται ως τέτοια. Αυτό σημαίνει ότι μέτρα, όπως για παράδειγμα η φυγή, δεν μετρούν ως θετική-επιτυχής αυτοάμυνα στη συνείδηση του θύματος. Αυτό κάνει την διαχείριση των εμπειριών βίας περισσότερο δύσκολη.

Η εμπειρία της βίας οδηγεί τις λεσβίες στο να αμφισβητούν την ίδια τες την δυναμικότητα. Για να μην φτάσουν να αμφισβητήσουν όλη τες τη ζωή εγείρουν φράγματα ή μηχανισμούς με τρόπο που να αποτρέπεται η αμφισβήτηση.

Από-δεχόμενη νομική υποστήριξη-βοήθεια:

Για παράδειγμα, στην απαγγελία κατηγοριών πολλές μελέτες τονίζουν το γεγονός ότι αυτό συμβαίνει σχετικά σπάνια παρά των σχετικά υψηλό αριθμό εγκληματικών ενεργειών.

Οι ακόλουθες εξηγήσεις-αιτιάσεις δόθηκαν για τις μη γενόμενες δικαστικές αγωγές:

Α) Η ζημιά-βλάβη ήταν περιορισμένη

Β) Δεν θα κέρδιζε κάτι

Γ) Ο φόβος της διάκρισης

Περαιτέρω αιτίες για την μη άσκηση δικαστικής δίωξης φαίνεται ως καταμερισμός ενοχής του θύματος. Παραπάνω από το μισό των θυμάτων βίας αναφέρουν αισθήματα καταμερισμού της ενοχής Baurmann 1991.

Λεσβίες

Στρατηγικές για διαχείριση δεν επικεντρώνονται-στοχεύουν γύρω από κρατική βοήθεια (αστυνομία κλπ), αλλά περισσότερο γύρω από τις προσφορές των κοινωνικών κινημάτων. Η έρευνα Bielefeld 1999: στις περιπτώσεις σωματικών επιθέσεων το 9,6% των θυμάτων κατέφυγαν σε δικαστικές αγωγές, σε περιπτώσεις λεκτικών επιθέσεων το 1% κατέφυγε σε δικαστική αγωγή.

Στην έρευνα της Frankfurt 2000: το 14% των θυμάτων προχώρησε σε δικαστικές αγωγές.

Στις λεσβίες έχουν δοθεί συγκεκριμένες αιτίες κακών εντυπώσεων, πως:

Α) Οι αστυνομικές δυνάμεις κυριαρχούνται ακόμη από άνδρες. Πολλές λεσβίες έχουν τουλάχιστον γνώση των παραδοσιακών αρνητικών συμπεριφορών προς τις λεσβίες αλλά και τις ετερό γυναίκες από την αστυνομία. Αν προστεθεί η περιγραφή «λεσβία», πολλοί φόβοι αυξάνουν τη διάκριση.

Β) Στο γεγονός λεκτικής υποβάθμισης επομένως πολλές λεσβίες τείνουν να την αγνοήσουν ή επιχειρούν-προσπαθούν να αστειευτούν. Αυτό τις «σώζει» από το να πρέπει να πάρουν ξε-καθαρή θέση, στάση.

Πρόβλεψη-πρόληψη εμπειρίας της βίας:

Οι λεσβίες προσπαθούν προκαταβολικώς να αποφύγουν τη βία, για παράδειγμα με το να κρατούν των τρόπο της ζωής τες μυστικό (προβάλλοντάς το ως προσωπική υπόθεση), με το να αποφεύγουν κάποιες ώρες κάποια μέρη-τοποθεσίες στα οποία πιστεύουν ότι θα βρεθούν σε πολύ μεγάλο ενδεχομένως κίνδυνο, κλπ.

Τέτοιου είδους στρατηγικές αποφυγής πρέπει πάντα να είναι σε επαν-εξισορρόπηση καθώς προκαλούν μια υποβάθμιση στην ποιότητα της ζωής.

Λεσβίες

Υπαναχώρηση στις επιρροές των ετεροσεξουαλικών εικόνων για τη γυναικότητα,(δεν υπερασπίζεται την εαυτή της, φέρεται ήπια, παραμένει αόρατη) η οποία παρά ταύτα δεν αποτελεί–συνηγορεί μια πραγματική προστασία ενάντια στην βία (στρατηγική της ελαχιστοποίησης-αποφυγής του κινδύνου).

Αποδεχόμενη ιατρική φροντίδα αναλόγως της σοβαρότητας των σωματικών βλαβών.

Μια περαιτέρω προσωπική στρατηγική είναι η προσπάθεια να αναπαράξουν την κανονικότητα. Αυτό βασίζεται στην υπόθεση πως όσο «περισσότερο κανονικές» εμφανίζονται οι λεσβίες τόσο ελαχιστοποιείται η πιθανότητα κινδύνου μιας επίθεσης. Με μόνο την «ανάδειξη –προβολή»,[π.χ, σε μειονοτικές ομάδες, φορούν ένα διακριτικό έμβλημα (κόμμωση, έμβλημα, κονκάρδες, τσαντόρ, τατουάζ στο μέτωπο των Ινδών κλπ)], που εκφράζουν ότι είναι μέλη κάποιας κοινωνικής ομάδας, το πρόσωπο γίνεται τρωτό-ευάλωτο.

Συνέπειες του κινήματος

Το μεγαλύτερο μέρος των προσφορών της αρωγής και της υποστήριξης που προσφέρεται βασίζεται σε μια προσωπική οπτική για τη βία κατά των λεσβιών και επομένως συμπεριλαμβάνει πρωτίστως μέτρα στο πεδίο της αρωγής των θυμάτων, των συμβουλών και της υποστήριξης καθώς και της αυτό-βοήθειας και αυτό-δραστηριοποίησης.

Οι προσπάθειες αποτροπής-προληπτικές προσεγγίσεις, οι οποίες στοχεύουν κατά του πολιτικού μηχανισμού της βίας (δηλαδή των δομών της βίας που διαμορφώνονται από το πολιτικό σύστημα) εναντίων των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων είναι σπάνιο να περάσουν από την θεωρία στην πράξη.

Προσφορά σειράς μαθημάτων αυτοάμυνας, τα οποία θα είναι διαφορετικά στο σύνολο των αρχών τους για τις λεσβίες.

Αρχική κατεύθυνση: ισχυροποίηση της αυτοπεποίθησης.

Σταδιακή ανάμειξη στην κοινωνία

Σημείο εκκίνησης: η βία ως κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο

Πρωτοβουλίες για τηλέφωνα ανάγκης.

Στην Γερμανία υπάρχουν περίπου 40 λεσβιακές τηλεφωνικές γραμμές ανάγκης, από τις οποίες τις περισσότερες τις διαχειρίζονται σε εθελοντική βάση. Δεν υπάρχει ένα ευρύ εθνικό δίκτυο μεταξύ συμβουλευτικών υπηρεσιών για τις λεσβίες και των τηλεφωνικών γραμμών ανάγκης για τις λεσβίες.

Συμβουλευτικές υπηρεσίες για τα θύματα βίας.

Η πανγερμανική οργάνωση για τις λεσβίες και τους πούστηδες LSVD βρήκε αρχικά λεσβιακές συμβουλευτικές υπηρεσίες χωρίς να κάνουν καμία διαφοροποίηση για τις λεσβίες, δηλαδή δεν έχουν διαμορφώσει ειδικές υπηρεσίες συμβουλευτικής για τις λεσβίες αλλά τις συμπεριλαμβάνουν πότε σε συμβουλευτικά προγράμματα-πρότζεκτ για τις γυναίκες είτε σε συμβουλευτικά προγράμματα για τους γκέι.

Στην Γερμανία (Βερολίνο, Φρανκφούρτη, Μόναχο) υπάρχουν αυτή την στιγμή μόνο τρεις συμβουλευτικές υπηρεσίες για τις λεσβίες οι οποίες χρηματοδοτούνται από ιδρύματα και κάποιες είναι μέρος–τμήμα γυναικείων προγραμμάτων –πρότζεκτ (π.χ Κίελο). Τα πιο σημαντικά πεδία είναι στην ψυχολογική φροντίδα των λεσβιών. Πιθανώς οι βίαιες εμπειρίες δεν είναι η αιτία για την πρώτη επαφή, αλλά μπορεί να αποκρυσταλλωθεί κατά την διάρκεια συνεδριών. Η συμβουλευτική υπηρεσία για τις λεσβίες στο Βερολίνο έχει δραστηριοποιηθεί εφαρμόζοντας αντι-βίαιο πρόγραμμα-πρότζεκτ τα τελευταία χρόνια και στη Φρανκφούρτη η υπηρεσία πληροφόρησης –ενημέρωσης και συμβουλευτικής δραστηριοποιείται από το Νοέμβριο του 1999.

Στο μεταξύ υπάρχουν πολλές συμβουλευτικές υπηρεσίες που εργάζονται για θέματα βίας στους γκέι.

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικού Υπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο"Βία κατά των λεσβιών"ΣΤ

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία κατά των λεσβιών»

Τα αποτελεσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο ΣΤ' μέρος για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ.

Εργασία-πρότζεκτ δημοσίων σχέσεων

Λεσβίες

Εργασία-πρότζεκτ δημοσίων σχέσεων σχετικά με την βία κατά των λεσβιών δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί. Όταν πραγματοποιηθούν θα συντελέσουν:

Α) Πρωτίστως στο να κάνουν την βία κατά των λεσβιών ορατή και θα

Β) Ισχυροποιήσουν την αναγνώριση των συμβουλευτικών υπηρεσιών για τις λεσβίες θύματα, για τις οποίες δεν υπάρχουν πολλές υπηρεσίες.

Για την αντι-γκέι βία είναι συχνή η συνεργασία με την αστυνομία η οποία π.χ στη Βόρεια Ρινανία-Βεστφαλία με ένα λεωφορείο ενημερώνει το κοινό για την βία κατά των γκέι.

Συνεργασία με κρατικές υπηρεσίες (αστυνομία, τμήμα γενικών-δημόσιων διώξεων, υπουργεία).

Λεσβίες

Η συνεργασία με το κράτος πραγματοποιείται σε κάποια πεδία και σπανίως. Ωστόσο μια αύξηση στην συνεργασία έχει παρατηρηθεί. Η συνεργασία με την αστυνομία μπορεί ακόμη και να χαρακτηρισθεί «ψυχρή» και μερικές υπηρεσίες συμβουλευτικής απέρριψαν να προσφέρουν δωρεάν εκπαίδευση στην αστυνομία, νομικό προσωπικό. Ο βασικός ορισμός της βίας είναι ήδη ένα μεγάλο πρόβλημα όταν ξεκινά-πραγματοποιείται μια συνεργασία με τις κρατικές υπηρεσίες.

Προώθηση της αλληλεγγύης αντιτιθέμενη στο φαινόμενο «της απαθούς θέασης»:

Για παράδειγμα, στη Ημέρα Υπερηφάνειας το 2000 στη Φρανκφούρτη υπήρχε συνεργασία και δράση αλληλεγγύης κατά της βίας η οποία συνυπάρχει αρμονικά με πρωτοβουλίες των ντόπιων λεσβιών και της επιτροπής Υπερηφάνειας με το τύπωμα πολύγλωσσων φυλλαδίων και αφισών. Επιπροσθέτως με αυτό, το αίτημα ήταν να μην επικεντρωθούν αλλού πια αλλά να δράσουν και να βοηθήσουν. Δηλαδή, διεκδίκηση για ένα νόμο κατά των διακρίσεων, νομιμοποίηση της ισότητας για τις λεσβίες.

Εργασία για έφηβες και νέες λεσβίες

Το δίκτυο για έφηβες, νέες λεσβίες Lambda είχε σκοπό την ισχυροποίηση της αυτό-εκτίμησης των εφήβων, νέων λεσβιών. Το Lambda προσφέρει στις έφηβες, νέες χώρους συναντήσεων και συμβουλές, πηγαίνει στα σχολεία και ανοίγει τις πόρτες του για εργασία-πρότζεκτ με την οικογένεια- γονείς.

Οι νεανικές ομάδες προσφέρουν κύρια την δυνατότητα συναντήσεων για δράσεις των έφηβων και νέων λεσβιών στον ελεύθερο χρόνο τες. Σπάνια υπάρχουν προσφορές για τις έφηβες, νέες λεσβίες για να πραγματοποιηθεί εργασία από δημόσια και ανεξάρτητα ιδρύματα -θεσμούς. Σεξουαλική εκπαίδευση η οποία να έχει εξειδικευμένα σχεδιαστεί για τις ανάγκες των εφήβων, νέων λεσβιών γενικά, δεν έχει υπάρξει στην εργασία-πρότζεκτ για τις έφηβες, νέες λεσβίες.

Δουλεύοντας με έφηβες, νέες λεσβίες για παράδειγμα, η ομάδα εργασίας λεσβιών καθηγητριών-δασκάλων, ομάδες που υποστηρίζουν τις έφηβες, νέες λεσβίες για δημόσια εκ-δήλωση coming out του λεσβιασμού τες, ομάδες για έφηβες, νέες λεσβίες κλπ. Συχνά αυτές οι ομάδες είναι μέρος των συμβουλευτικών υπηρεσιών για λεσβίες. Το σημείο εκκίνησης της εργασίας με τις έφηβες, νέες λεσβίες βασίζεται στην αντίληψη της σχέσης μεταξύ των φύλων και θεσμικής βίας.

Οικογενειακό περιβάλλον

Συνέπειες των προσωπικών δράσεων

Ανάκληση–απόσυρση της επαφής με την βιολογική οικογένεια ή την επιλεγμένη οικογένεια.

Απώθηση στο ασυνείδητο –καταστολή ή και άρνηση της εμπειρίας της βίας (θέση του θύματος).

Η εμπειρία της βίας είχε τεράστιες συνέπειες στις μελλοντικές σχέσεις των συμμετεχουσών λεσβιών.

Λεσβίες

Εξ’ αιτίας της γυναικείας κοινωνικοποίησης η οποία περιλαμβάνει την εκμάθηση των δομών που οδηγούν στη θυματοποίηση, αναπτύσσεται μια διαφορετική στρατηγική για την αντιμετώπιση των περιορισμών-περιοριστικών ορίων. Στο πεδίο της τοποθέτησης περιορισμών και της διατήρησής τους, οι λεσβίες βίωσαν πως αυτό δεν έγινε σεβαστό. Η εμπειρία σεξουαλικής κακοποίησης οδηγεί στη συνειδητοποίηση ότι τα περιοριστικά όρια δεν μπορούν ισχύσουν.

Αυτή η εμπειρία μπορεί να έχει τεράστια συνέπεια-επίδραση στον τρόπο -συμπεριφορά της διαπραγμάτευσης με την βίαιη εμπειρία.

Ισχυρές απαγορεύσεις-ταμπού που περιβάλλουν την βία και πολύ περισσότερο τη σεξουαλική βία, επιβαρύνουν τις ελάχιστες προσφορές της συμβουλευτικής και πληροφοριών ενημέρωσης όπου έτσι κι αλλοιώς είναι σπάνιες, κατ’ αυτόν τον τρόπο ελάχιστα αξιοποιούνται τα πλεονέκτημα –οφέλη της υπάρχουσας συμβουλευτικής.

Λεσβίες

Στο μεταξύ υπάρχει ένα ευρύ δίκτυο ανοικτό στις γυναίκες για συμβάντα οικογενειακών ή δημόσιων βίαιων εμπειριών. Οι λεσβίες μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τα δίκτυα, εντούτοις διακινδυνεύουν να επαν-εκτεθούν σε αντι-λεσβιακή συμπεριφορά.

Κυρίως η έλλειψη προσφορών για θύματα οικογενειακής βίας και η έλλειψη ευαισθησίας σε αυτό το πεδίο οδηγεί στο περιορισμό των προσωπικών στρατηγικών αντιμετώπισης στην άρση-καταστολή των βίαιων εμπειριών και την απομόνωση.

Λεσβίες

Συγκεκριμένες προσφορές για γυναίκες και έφηβες, νέες μπορούν να χρησιμοποιηθούν από λεσβίες π.χ. καταφύγια άσυλα για έφηβες, νέες, καταφύγια γυναικών κλπ.

Συνέπειες των δράσεων του κινήματος

Θετικές δυνατότητες για την αντιμετώπιση των γεγονότων δεν υπάρχουν.

Προσφορές πληροφοριών ενημέρωσης και συμβουλευτικής για τα θύματα οικογενειακής βίας σε τμήμα–μέρος του κινήματος δεν είναι διαθέσιμα σε επαρκή βαθμό. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου προσφορές οι οποίες να σκοπεύουν στα θύματα οικογενειακής βίας (π.χ καμία εργασία για τους δράστες, καμία μεσολάβηση-παρέμβαση κρίσης, καμία μεσολάβηση, ή διαθέσιμα καταφύγια) ωστόσο ελάχιστες είναι οι προσφορές συμβουλευτικής.

Λεσβίες

Υπάρχουν επαγγελματικές ομάδες αυτό-βοήθειας για τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης τις οποίες πληρώνουν τα μέλη της. Επιπροσθέτως, μια αμυδρή–αόριστη συνεργασία με τις γυναικείες τηλεφωνικές γραμμές άμεσης υποστήριξης, τα καταφύγια γυναικών τέλος με συμβουλευτικές υπηρεσίες για λεσβίες.

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικού Υπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη

Αναβάθμιση της νομικής προστασίας Α'

Η ενημέρωση λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε δύο συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Α' μέρος.

Νομικές και πολιτικές συζητήσεις για την αναβάθμιση της νομικής προστασίας για θέματα διακρίσεων στην ΕΕ.

1 Νομική βάση στην Ευρ.Νομοθεσία.
2 Νομική βάση στις διεθνείς και Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
3 Αποφάσεις-ψηφίσματα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
4 Δεσμεύσεις από την Ευρωπαϊκό Συμβούλιο –κομισιόν.
Άλλες συζητήσεις για να ληφθούν υπ’ όψιν-προς συζήτηση.

1 Νομική Βάση στον Ευρωπαϊκό Νόμο
Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Άρθρο 6 παράγραφος 1, επισημαίνεται ότι «η Ένωση έχει ιδρυθεί στην βάση των Αρχών της ελευθερίας, της Δημοκρατίας, του σεβασμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες και την ισχύ-εφαρμογή του νόμου, αρχές που είναι κοινές σε όλα τα κράτη μέλη». Δηλώνει ακόμη ότι:
«Η Ένωση θα σεβαστεί τα βασικά δικαιώματα όπως το έχει εγγυηθεί το Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των βασικών ελευθεριών, που υπογράφηκε στην Ρώμη στις 4 Νοεμβρίου 1950 και όπως προκύπτει από τις ιδρυτικές αρχές. Γνωστές στα κράτη μέλη ως γενικές αρχές της νομοθεσίας της κοινότητας» (παράγραφος2)

Συνθήκη που εγκαθιδρύει την Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Άρθρο 13 (1) παρέχει στην Κοινότητα την δύναμη να λαμβάνει μέτρα για την καταπολέμηση των διακρίσεων στη βάση διαφόρων πεδίων συμπεριλαμβανομένου και του σεξουαλικού προσανατολισμού.
«[…] το συμβούλιο, δρώντας ομόφωνα σε μία πρόταση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έχοντας συμβουλευτεί το Ευρωκοινοβούλιο μπορεί να αναλάβει τις απαραίτητες ενέργειες στην καταπολέμηση των διακρίσεων στη βάση της σεξουαλικής, φυλετικής ή εθνικής προέλευσης, σεξουαλικού προσανατολισμού, θρησκείας ή πιστεύω, αναπηρίας, ή ηλικίας.»

Ευρωπαϊκή καταστατική χάρτα για τα βασικά δικαιώματα 1 σημείωση
Το άρθρο 21(1) της χάρτας για τα βασικά δικαιώματα δηλώνει σαφώς ότι η διάκριση στην βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού είναι απαράδεκτη σε όλους τους τομείς: «η όποια διάκριση που βασίζεται σε οποιοδήποτε πεδίο όπως το φύλο, σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φυλή, το χρώμα, η εθνική ή κοινωνική καταγωγή, τα γενετικά χαρακτηριστικά, η γλώσσα, η θρησκεία, τα πιστεύω, οι πολιτικές ή άλλες απόψεις, το να είσαι μέλος εθνικής μειονότητας, ιδιοκτησία, γέννηση, αναπηρία, ή ηλικία απαγορεύεται»

2 Νομική βάση στις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές υποχρεώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα
Διεθνή πρότυπα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το άρθρο 26 του διεθνούς συμφώνου για τα πολιτειακά και πολιτικά δικαιώματα αναγνωρίζει ότι: «Όλες οι γυναίκες είναι ίσες και όλοι οι άνδρες ίσοι απέναντι στο νόμο και δικαιούνται χωρίς καμία διάκριση ίση προστασία από τον νόμο», επίσης απαιτεί από τα κράτη μέλη που έχουν υπογράψει και όλα τα υποψήφια κράτη μέλη να δεσμευτούν ότι: «ο νόμος θα απαγορεύσει την όποια διάκριση και θα εγγυηθεί σε όλες και όλους ίση και αποτελεσματική προστασία από την όποια διάκριση σε οποιοδήποτε πεδίο όπως τη φυλή, το χρώμα το φύλο, τη γλώσσα τη θρησκεία τις πολιτικές ή άλλες απόψεις την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την ιδιοκτησία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση-γνώρισμα»

Το άρθρο 2(2) του διεθνούς συμφώνου για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα. «Τα κράτη μέλη του παρόντος συμφώνου αναλαμβάνουν να εγγυηθούν ότι τα δικαιώματα που εξαγγέλονται στο παρόν σύμφωνο θα εφαρμοστούν χωρίς κανενός είδους διάκριση όπως για τη φυλή το χρώμα, το φύλο τη γλώσσα τη θρησκεία τις πολιτικές ή άλλες απόψεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή την ιδιοκτησία, την γέννηση ή όποια άλλη κατάσταση-γνώρισμα»
Τα δικαιώματα που εγγυάται η ICESCR περιλαμβάνουν το δικαίωμα όλων στην κοινωνική ασφάλεια συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής ασφάλισης (άρθρο 9), το δικαίωμα σε επαρκές φαγητό, ρουχισμό και στέγαση, και στη συνεχή βελτίωση των συνθηκών ζωής–διαβίωσης (Άρθρο 11), το δικαίωμα όλων στο στην απόλαυση του υψηλότερου δυνατού επιπέδου στην σωματική και ψυχική υγεία (Άρθρο12), το δικαίωμα στην εκπαίδευση (Άρθρο 13).
Σημείωση http://europa.eu.int/comm/justice_home/unit/charte/en/charter-equality.html

Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα
Το άρθρο 14 του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα απαγορεύει την διάκριση και επιβεβαιώνει ότι: «Η απόλαυση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εισάγεται–ξεκινά με αυτό το σύμφωνο θα διασφαλισθεί χωρίς διάκριση σε κάθε πεδίο όπως το φύλο η φυλή, το χρώμα, τη γλώσσα τη θρησκεία τις πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις την εθνική ή άλλη καταγωγή, τη σύνδεση-σχέση με μια εθνική μειονότητα, την ιδιοκτησία ή άλλη κατάσταση-γνώρισμα».
Το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου αριθμός12 του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ( σημείωση 2) εγγυάται ότι: «Η απόλαυση όποιου δικαιώματος εισάγεται δια νόμου θα διασφαλισθεί χωρίς διάκριση σε κάθε πεδίο όπως το φύλο η φυλή, το χρώμα, τη γλώσσα τη θρησκεία τις πολιτικές ή άλλες πεποιθήσεις την εθνική ή άλλη καταγωγή, τη σύνδεση-σχέση με μια εθνική μειονότητα, την ιδιοκτησία ή άλλη κατάσταση-γνώρισμα».
Επιπλέον καθιερώνει ότι: «καμιά και κανένας δεν θα υποστεί διάκριση από όποια δημόσια εξουσία-Αρχή σε οποιοδήποτε πεδίο όπως τα προαναφερθέντα στην παράγραφο 1».

Σχόλια: Η γενική απαγόρευση των διακρίσεων και οι υποχρεώσεις των κρατών μελών να απαγορεύσουν κάθε διάκριση και να εγγυηθούν την ίση προστασία απέναντι στη διάκριση για όλες και όλους αναγράφεται στα διεθνή και Ευρωπαϊκά καθιερωμένα- στανταρ των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σε αντίθεση, η τρέχουσα Ευρωπαϊκή νομοθεσία κατά των διακρίσεων παράγει μία «ιεραρχία ισότητας» όπου κάποιες-οι φαίνονται πιο ίσες από άλλες και πιο ίσοι από άλλους.
- Η οδηγία του 2000 για την ισότητα της φυλής απαγορεύει την διάκριση στη βάση εκτός του χώρου εργασίας και της απασχόλησης: «κοινωνική προστασία, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής ασφάλισης και μέριμνας υγείας, κοινωνικά πλεονεκτήματα, εκπαίδευση, πρόσβαση και προμήθεια αγαθών και υπηρεσίες που προσφέρονται στο κοινό, συμπεριλαμβανομένης και της στέγασης».
http://europa.eu.int/eur-lex/en/lif/dat/2000/en_300L0043.html)
- Το 2004 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ομόφωνα αποδέχτηκε την οδηγία παρέχοντας τα μέσα για ίση μεταχείριση γυναικών και ανδρών στοχεύοντας στην διεύρυνση της αρχής της ίσης μεταχείρισης πέραν του τομέα της εργασίας στην πρόσβαση και παροχή αγαθών και υπηρεσιών .
(http://europa.eu.int/eur lex/lex/LexUriServ/site/en/oj/2000/l_37/l_37320041221en00370043.pdf)
(Από το έργο του Mark Bell «Η Ευρωπαϊκή Ένωση και καταπολεμώντας την διάκριση εκτός του εργασιακού χώρου» 2001 στην Ζ\ Οδηγία για τα αγαθά και τις υπηρεσίες).

(Σημ 2 : Το Πρωτόκολλο ισχύει μόνο σε πέντε Ευρωπαϊκά κράτη μέλη (Κύπρος, Φινλανδία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία και Ρουμανία). Το έχουν υπογράψει 14 κράτη μέλη, αλλά δεν το έχουν επικυρώσει ακόμα: (Austria, Belgium, Czech Rep., Estonia, Germany, Greece, Hungary, Ireland, Italy, Latvia, Portugal, Slovakia, Slovenia, and Spain). Τα υπόλοιπα κράτη μέλη δεν το έχουν καν υπογράψει ακόμα.


Το μεταφρασμένο κείμενο είναι ενημέρωση της ILGA για την συζήτηση-πρόταση που έγινε στις 3.3.2008 και κατέληξε αργότερα στην ψήφιση μίας οδηγίας κατά των διακρίσεων της Ευρ. Ένωσης που αφορά όλους τους τομείς εκτός από αυτόν της εργασίας. Η μη διάκριση στο χώρο εργασίας έχει καλυφθεί από τις οδηγίες 43 και 47/2000, μην κοιτάτε που στην Ελλάδα κατακουτσουρεύτηκε και πήρε τον αριθμό 3304/2005 . Ευαγγελία Βλάμη

Αναβάθμιση της νομικής προστασίας Β'

Η ενημέρωση λόγω του μεγέθους της χωρίστηκε σε δύο συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Β' μέρος.

3 Ψηφίσματα από το Ευρωκοινοβούλιο
Το Ευρωκοινοβούλιο απαίτησε μια Οδηγία για την κατάργηση της διάκρισης στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού σε τομείς εκτός του χώρου εργασίας:
- Ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου της 26ης Απριλίου 2007 για την ομοερωτοφοβία στην Ευρώπη [P6_TA-PROV(2007)0167].
Επαναλαμβάνει το αίτημά του στην Ευρ. Επιτροπή για να διασφαλίσει ότι η διάκριση στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού σε όλους τους τομείς απαγορεύεται με την ολοκλήρωση του πακέτου κατά της διάκρισης που βασίζεται στο Αρ.13 της Συνθήκης της EC, χωρίς το οποίο οι λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές-οι, τραντζέντερ και άλλα πρόσωπα που αντιμετωπίζουν πολλαπλές διακρίσεις συνεχίζουν να κινδυνεύουν να τύχουν διάκρισης. Αιτήματα για μια «παγκόσμια απο-εγκληματικοποίηση του ομοερωτισμού» (παρ 3)

Ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου κατά της ομοερωτοφοβίας στην Ευρώπη [P6_TA(2006)0018 – 18 January 2006]
«Αιτήματα στην Ευρ. Επιτροπή για να διασφαλίσει ότι απαγορεύεται η διάκριση στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού σε όλους τους τομείς με την εισαγωγή του πακέτου κατά της διάκρισης που βασίστηκε στο Αρ.13 της Συνθήκης είτε με την πρόταση νέων οδηγιών είτε προτείνοντας ένα γενικό πλαίσιο που θα καλύπτει όλα τα πεδία της διάκρισης» (παρ 4 )
«Παρακινεί την Ευρ. Επιτροπή να βρει μια πρόταση για μια Οδηγία για την προστασία κατά της διάκρισης στη βάση όλων των τομέων που αναφέρονται στο Αρ. 13 της Συνθήκης, έχοντας την ίδια πρόθεση με την Οδηγία 2000/43/EC» (παρ 8 )
«Παρακινεί τα κράτη μέλη να θεσπίσουν νομοθεσία που θα θέσει τέλος στη διάκριση που δέχονται τα ζευγάρια του ίδιου φύλου στους τομείς της κληρονομιάς, των περιουσιακών διευθετήσεων, των ενοικιάσεων, των συντάξεων, των φόρων, της κοινωνικής ασφάλισης κλπ» (παρ 1 )
- Στο ψήφισμά του για την Οδηγία πλαίσιο (5 Οκτωβρίου 2000) το Κοινοβούλιο πρότεινε την ακόλουθη τροποποίηση(τροποποίηση 35):
«Εντός τριών ετών της αποδοχής αυτής της Οδηγίας, το Συμβούλιο, σε μια πρόταση από την Ευρ. Επιτροπή και αφού συμβουλευτεί το Ευρωκοινοβούλιο, θα αποφασίσει, για όλα τα πεδία της διάκρισης που αναφέρονται στο Αρ 13 της Ευρ. Συνθήκη, για μια διεύρυνση του περιθωρίου τουλάχιστον σε αυτά τα πεδία που ορίζονται στην Οδηγία 2000/43/ΕC εισάγοντας-ξεκινώντας την αρχή της ίσης μεταχείρισης ανάμεσα στα άτομα ασχέτως φυλετικής ή εθνικής καταγωγής»
(http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P5-TA-2000-0438+0+DOC+XML+V0//EN&language=EN#BKMD-7

ΜΕP’s/Πρωτοβουλίες Πολιτικών Ομάδων
- Λίγα χρόνια πριν η Kathalijne Buitenweg από το κόμμα των Πρασίνων MEP κυκλοφόρησε μια αναθεωρημένη έκδοση της Οδηγίας 43/2000/EC της 29ης Ιουνίου 2000 για την ίση μεταχείριση ανάμεσα σε άτομα ασχέτως της φυλετικής ή εθνικής καταγωγής στα οποία συμπεριέλαβε τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, ή την ηλικία.
- Στις 5 Ιουλίου 2007 το Σοσιαλιστικό κόμμα αποδέχθηκαν ένα σχέδιο δράσης 12 σημείων που καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει θετική δράση για να διασφαλίσει ότι «η εισαγωγή νέας οριζόντιας νομοθεσίας που βασίζεται στο Αρ 13 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα φέρει πραγματική ισότητα σε όλους τους τομείς της ζωής συμπεριλαμβανομένης της προστασίας κατά της διασταυρούμενης διάκρισης».
(http://www.socialistgroup.org/gpes/media/documents/45146_45146_conference_egality_chance_plan_action_fr_070705.pdf)

4 Δεσμεύσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δεσμευτεί να αναλάβει δράση για την καταπολέμηση της διάκρισης εκτός του εργασιακού χώρου με βάση το φύλο, τη θρησκεία, τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, την ηλικία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό:
- Ο Πρόεδρος Barroso στο ξεκίνημα της εντολής του Ευρωκοινοβουλίου δεσμεύεται να : «ξεκινάω την δράση μέσα από μια οδηγία πλαίσιο στη βάση του άρθρου 13 της συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα αντικαταστήσει τις Οδηγίες που έγιναν αποδεκτές το 2000 και θα τις μεγιστοποιήσει σε όλες τις μορφές διάκρισης. […] Με μια οδηγία -πλαίσιο η δράση της κοινότητας θα καλύψει όλα τα πεδία της διάκρισης και επίσης τη διάκριση που συμβαίνει inter alia στο φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Όλες αυτές οι πρωτοβουλίες και άλλες για να ληφθούν υπ’ όψιν της Ομάδας των συνέδρων θα ετοιμαστούν υπό την εξουσία μου και είμαι προετοιμασμένος να σας τις παρουσιάσω ο ίδιος, όταν έρθει η ώρα.
Θα είμαι πολύ σαφής: θα διασφαλίσω προσωπικά πλήρη έλεγχο των πράξεών μας στον αγώνα κατά των διακρίσεων και στην προαγωγή των βασικών δικαιωμάτων».

Πρόγραμμα εργασίας της Ευρ. Επιτροπής-Κομισιόν για το 2008
Η Ευρ. Επιτροπή ανήγγειλε ότι θα προωθήσει νέες πρωτοβουλίες το 2008 για να εμποδίσει και να αντιπαλέψει την διάκριση έξω από την αγορά εργασίας με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό τη θρησκεία, τις πεποιθήσεις, την αναπηρία, ή την ηλικία. Οι πρωτοβουλίες της Ευρ. Επιτροπής πρέπει να συνοδεύονται από μια αποτελεσματική εκτίμηση που αναλύει τα υπέρ και τα κατά των πολλών διαθέσιμων επιλογών. Τα αποτελέσματα των συμβουλών από τον κόσμο θα τροφοδοτούν την διαδικασία. http://ec.europa.eu/atwork/synthesis/doc/aps_2008_en.pdf)
Η Ευρ. Επιτροπή είναι προσεκτική στο να δεσμευτεί, να προτείνει μια νέα οδηγία. Προς το παρόν η Ευρ. Επιτροπή λέει ότι διερευνά διαφορετικές επιλογές στη μάχη κατά της διάκρισης εκτός από τον χώρο της εργασίας.
Για παράδειγμα, στις 18 Απριλίου 2007 το μέλος της Επιτροπής Spidla είπε στο Ευρωκοινοβούλιο ότι η Ευρ. Επιτροπή ξεκίνησε μια αποτελεσματική εκτίμηση που θα καθορίσει προσεκτικά εάν η συμπληρωματική δράση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός του εργασιακού χώρου ήταν δικαιολογημένη. Προσέθεσε ότι η Ευρ. Επιτροπή γνωρίζει ότι νομοθετική δράση θα έπρεπε να συνοδεύεται από άλλες πρωτοβουλίες που θα στοχεύουν στην καταπολέμηση της διάκρισης σε πρακτικές εφαρμογές (Σημείωση 3 ).

Αλλά τα μέλη Spidla και Frattini μίλησαν για μια καινούρια Οδηγία κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους σε διάφορες περιστάσεις:

Ομιλία του μέλους Spidla, Διεθνής Διάσκεψη για τα LGBT δικαιώματα (Montreal, Ιούλιος 2006)
«Αυτό που απομένει να γίνει –όπως είπα στην αρχή της ομιλίας μου, τα τρέχοντα νόμιμα προληπτικά μέτρα που υπάρχουν στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την καταπολέμηση της διάκρισης καλύπτουν την εργασία μόνο με την ευρεία έννοια, εκτός από την διάκριση που βασίζεται στην φυλετική ή εθνική καταγωγή. Με στόχο να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες κάποιων μελών του Ευρωκοινοβουλίου και κάποιων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων ΜΚΟ, η Ευρ. Επιτροπή εξετάζει το πόσο εφικτή είναι μια νέα πρόταση για μια Οδηγία που θα διευρύνει το περιθώριο της προστασίας κατά της διάκρισης που θα καλύπτει περισσότερα από απλώς την εργασία»
«Στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα, ισότητα σημαίνει όχι διάκριση στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού […] πιστεύω ότι σήμερα μόνο η πλήρης ισότητα και αξιοπρέπεια μπορούν να θεωρηθούν αποδεκτά. Είμαι στην ευχάριστη θέση να δηλώσω ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση συμβάλλει στην πλήρη ισότητα για όλα τα πρόσωπα, ασχέτως του σεξουαλικού προσανατολισμού τους, αλλά είμαι περισσότερο πεπεισμένος από ποτέ ότι υπάρχει ακόμα δουλειά να γίνει και μπορεί να επιτευχθεί περισσότερη πρόοδος .

Δέσμευση του Frattini στο LGBT intergroup του Κοινοβουλίου (Μάρτιος 2006)
Οι αξιωματούχοι του EP Intergroup για τα δικαιώματα των λεσβιών και των γκέι συνάντησαν το μέλος της Ευρ. Επιτροπής Frattini στις 8 Μαρτίου 2006 για να συζητήσουν στρατηγικές για την καταπολέμηση της ομοερωτοφοβίας και της διάκρισης για τα ΛεΠΑΤ πρόσωπα (σημείωση 4), μια συνέχεια στην ολομελή συζήτηση στις 16 Ιανουαρίου. Σε αυτή την συνάντηση, το μέλος της Ευρ. Επιτροπής Frattini υποσχέθηκε ότι τελικά θα παρουσιάσουν μια οριζόντια Οδηγία για την καταπολέμηση όλων των ειδών της διάκρισης, και ένα πράσινο έγγραφο για «τις διαθήκες και την κληρονομιά».
Μετά από αυτή την συνάντηση ο Raül Romeva i Rueda (Greens/EFA) αντιπρόεδρος του intergroup δήλωσε: «καλωσορίζουμε την πρόταση για μια οριζόντια οδηγία πάνω στη διάκριση. Παρακολουθούμε την υπόσχεση του Προέδρου Barroso για μια τέτοια οδηγία, πληροφορηθήκαμε ότι δεν υπάρχει ομοφωνία στο συμβούλιο, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να καθυστερήσει η οδηγία».

(Σημείωση 3)« En février 2007, la Commission a lancé une analyse d'impact qui déterminera avec soin si une intervention complémentaire de l'UE en dehors des domaines de l'emploi et du travail se justifie. L'analyse d'impact couvrira toutes les options politiques et législatives. […] La Commission européenne est consciente que l’action législative doit être accompagnée d’autres initiatives visant à combattre les discriminations de fait, les pratiques humiliantes, les préjugés et les stéréotypes. » Discours devant le Parlement européen sur le Projet de déclaration de la Commission sur l' LGBTphobie en Europe et plus particulièrement en Pologne (EMPL/G/4/GB, 18/04/07) 2nd February 2006

Μελετώντας τις επιλογές για ανύψωση του επιπέδου προστασίας κατά της διάκρισης η Ευρ. Επιτροπής-Κομισιόν ενημερώνεται από την μελέτη των εθνικών νομοθεσιών κατά των διακρίσεων που διεξήχθη για την Κομισιόν το 2006.

Συμπεράσματα της Χαρτογραφημένης Μελέτης 2006 της Ευρ. Επιτροπής-Κομισιόν
Η χαρτογραφική μελέτη κατέληξε στο ότι όλα τα κράτη μέλη έχουν νόμιμες αρχές –νόμους που πηγαίνουν πέρα από αυτό που ήδη απαιτείται από την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία-την Οδηγία για την φυλετική ισότητα και την Οδηγία για την ισότητα στην Εργασία. Όμως η μελέτη καταλήγει ότι υπάρχει μια σημαντική ποικιλία στον τύπο των ισχυόντων αρχών και στο περιθώριό τους. Υπάρχει η τάση να δίνεται μεγαλύτερη προστασία κατά της διάκρισης στη βάση της θρησκείας και του φύλου, ενώ η διάκριση στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού, της αναπηρίας και της ηλικίας καλύπτεται λιγότερο έξω από το πεδίο της εργασίας.
Διαθέσιμα στα: http://ec.europa.eu/employment_social/fundamental_rights/pdf/pubst/stud/mapstrand1_en.pdf and http://ec.europa.eu/employment_social/fundamental_rights/pdf/pubst/stud/mapstrand2_en.pdf

Aκόμη, λάβετε υπ’ όψιν ότι:
-Αποτελεσματική ρύθμιση για τα βασικά δικαιώματα: Η Ευρ. Επιτροπή-Κομισιόν εξετάζει την αποτελεσματικότητα της όλης νομοθεσίας ή της έλλειψης νομοθεσίας στα βασικά δικαιώματα (σημείωση 5). Η απουσία της ανύψωσης της διάθεσης (disposition) θα έχει σίγουρα ένα αντίθετο αποτέλεσμα στα δικαιώματα των ομάδων που δεν προστατεύονται από την νομοθεσία όπως αναπτύσσονται στους eth τομείς σε νόμιμη βάση.
-Πολλαπλή Διάκριση: Οι δημόσιες αρχές και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι ενήμερες για το φαινόμενο της πολλαπλής διάκρισης που υποδηλώνει ότι ένα πρόσωπο μπορεί να δεχθεί διάκριση σε διαφόρους τομείς είτε διαδοχικά είτε ταυτόχρονα. Η Ευρ. Επιτροπή-Κομισιόν έχει δώσει εντολή για μια αναφορά που θα παρουσιάζει μια συνολική εικόνα του φαινομένου. Από την νομική του πλευρά φαίνεται αδύνατο να αντιμετωπιστεί η πολλαπλή διάκριση χωρίς να ανεβάσει το επίπεδο της προστασίας κατά της διάκρισης σε όλα τα επίπεδα και να περιλάβει μια διάταξη-ρύθμιση σε όλη τη νέα νομοθεσία αναφέροντας συγκεκριμένα την πιθανότητα για τα θύματα να επικαλούνται ταυτόχρονα αρκετούς τομείς .

Άλλα επιχειρήματα για να ληφθούν υπ’όψιν
Τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή-Κομισιόν έχει δώσει αυξανόμενη προσοχή στην ατζέντα των «καλύτερων ρυθμίσεων». Π.χ. μια προσέγγιση που στοχεύει στην εκτίμηση του ρόλου της κυβερνητικής νομοθεσίας.
Σύμφωνα με τη σκέψη για «καλύτερες ρυθμίσεις», η νομοθεσία και οι ρυθμίσεις θα έπρεπε να γίνονται αποδεκτές μόνο όταν είναι απαραίτητο και γίνεται με έναν τρόπο που είναι ανάλογος της διακινδύνευσης-ρίσκου. Σε αυτό το πλαίσιο, η προτείνουσα νομοθεσία εκτιμάται στη βάση των ακόλουθων 5 κριτηρίων (σημείωση 6 ):
-Αναλογικότητα: οι ρυθμίστριες-ές θα έπρεπε να εμπλέκονται μόνο όταν είναι απαραίτητο. Τα θεραπευτικά μέσα θα πρέπει να είναι ανάλογα του τιθέμενου κίνδυνου και τα κόστη αναγνωρίσιμα και ελλαττώσιμα.
-Υπευθυνότητα: οι ρυθμίστριες-ές θα έπρεπε να είναι ικανές-οί να δικαιολογούν τις αποφάσεις και να είναι υποκείμενες-οι στον δημόσιο έλεγχο.
-Συνοχή : οι κυβερνητικές ρυθμίσεις και τα επίπεδα-κριτήρια-πρότυπα-standarts πρέπει να είναι ενωμένα και να εφαρμόζονται δίκαια .
-Διαφάνεια: οι ρυθμίσεις θα έπρεπε να εστιάζουν στο πρόβλημα και να ελαχιστοποιούν τα παράπλευρα αποτελέσματα (βρετανική κυβέρνηση)

Στα συναφή της αυξανόμενης προσοχής για καλύτερες ρυθμίσεις σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει γίνει μια διαρκής απομάκρυνση από νόμιμα δεσμευτικά όργανα (π.χ. οδηγία) προς εναλλακτικές ρυθμιστικές μεθόδους, όπως η συν-ρύθμιση και αυτό-ρύθμιση από κοινωνικούς και οικονομικούς εκτελεστές.
Με αυτό ως δεδομένο, μια ενδο–θεσμική συμφωνία για καλύτερη νομοθετική δημιουργία (σημείωση 7) κατέληξε το 2003 να ορίζει τις συνθήκες υπό τις οποίες η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και δεν μπορεί να εφαρμόζει εναλλακτικές ρυθμιστικές μεθόδους .
Μεταξύ άλλων η συμφωνία αυτή δηλώνει ότι μηχανισμοί συν-ρύθμισης και αυτό-ρύθμισης «δεν θα είναι εφαρμόσιμοι όπου τα βασικά δικαιώματα ή σημαντικές πολιτικές επιλογές θα διακυβεύονται ή σε περιπτώσεις όπου οι οι νόμοι-αρχές πρέπει να εφαρμοστούν με κοινό τρόπο για όλα τα κράτη μέλη» (παρ.17)

5Communication from the Commission Compliance with the Charter of Fundamental Rights in Commission legislative proposals Mεθοδολογία για συστηματική και αυστηρή παρακολούθηση Brussels, 27.4.2005 COM(2005) 172 final
6From EPHA workshop on better regulation (http://www.epha.org/a/2474)
7ttp://eurlex.europa.eu/LexUriServ/site/en/oj/2003/c_321/c_32120031231en00010005.pdf


Το μεταφρασμένο κείμενο είναι ενημέρωση της ILGA για την συζήτηση-πρόταση που έγινε στις 3.3.2008 και κατέληξε αργότερα στην ψήφιση μίας οδηγίας κατά των διακρίσεων της Ευρ. Ένωσης που αφορά όλους τους τομείς εκτός από αυτόν της εργασίας. Η μη διάκριση στο χώρο εργασίας έχει καλυφθεί από τις οδηγίες 43 και 47/2000, μην κοιτάτε που στην Ελλάδα κατακουτσουρεύτηκε και πήρε τον αριθμό 3304/2005 . Ευαγγελία Βλάμη