Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο "Βία κατά των λεσβιών" Δ'

Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία εναντίον των λεσβιών»

Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Δ' μέρος για να βρεθείτε στο πέμπτο μέρος πατήστε εδώ.

Αίσθηση ντροπής και ενοχής.

Η δημόσια εκ-δήλωση-αποκάλυψη-coming out σημαίνει σπάσιμο των απαγορεύσεων-ταμπού σε περισσότερο από μια αίσθηση. Οι περιπτώσεις συγκρούσεων μπορούν να οδηγήσουν σε μια αίσθηση βαθιάς εδράζουσας ντροπής και ενοχής. Η σεξουαλικότητα είναι συνήθως απαγορευμένη-ταμπού στην βιολογική οικογένεια. Η ομολογία του λεσβιασμού δείχνει συχνά ως ένα σπάσιμο αυτής της απαγόρευσης-ταμπού, ο λεσβιακός τρόπος ζωής φαίνεται να υποβαθμίζεται στο επίπεδο της σεξουαλικότητας και μόνο. Επιπλέον η αποκάλυψη συχνά απογοητεύει τις προσδοκίες και τις ελπίδες των γονιών για τα παιδιά. Αντιμετώπιση των βίαιων εμπειριών σε αυτή τη περίπτωση καθίσταται ακόμη πιο δύσκολη από τα επακόλουθα αισθήματα ενοχής των παιδιών. Η άσκηση ψυχολογικής και κοινωνικής πίεσης οδηγεί στο φόβο ότι θα χάσουν την βιολογική οικογένεια, κάνει τις κόρες να αμφισβητούν για την ίδια τες την ταυτότητα και πιθανώς να τις οδηγήσει σε σεξουαλική αποχή.

Λεσβίες

Η διαδικασία θυματοποίησης είναι στενά συνδεδεμένη με την αίσθηση ντροπής και ενοχής του θύματος. Αυτό το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί όπου η διαπροσωπική βία υποστηρίζεται από την βία των δομών. Με αυτό τον τρόπο-στάση η ευθύνη παραμένει στο θύμα (επανα-θυματοποίηση), αν και η δράστρια-ης δεν βλέπει την εαυτή της-τον εαυτό του ως δράστρια-η. Ο ρόλος του θύματος ενδυναμώνεται-ενισχύεται.

Επιλεγμένη οικογένεια, ενδοοικογενειακή βία στην επιλεγμένη οικογένεια.

Ανάκληση των ετεροσεξουαλικά επηρεασμένων προτύπων-μοντέλων των ρόλων

Η πραγματικότητα της λεσβιακής σχέσης επηρεάζεται από την έλλειψη θετικών λεσβιακών προτύπων. Ως ένα αποτέλεσμα (όχι μόνο στο τρίτο μέρος κατηγοριοποίησης) συχνά το υπό αμφισβήτηση πρόσωπο επανέρχεται στο ετεροσεξουαλικά-επηρεασμένο πρότυπο και τα στερεότυπα που προέρχονται από αυτό –που το απαρτίζουν σχετικά με την γυναικότητα, δηλαδή την κυριαρχία και την κατωτερότητα-υποταγή-υποτέλεια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει στην ενθάρρυνση της χρήση βίας ως λύση στις συγκρούσεις. Αυτή η κατηγοριοποίηση επίσης καθιστά την αναγνώριση-ταύτιση με το ρόλο του θύματος δυσκολότερη και έτσι συμβάλει στην καταστολή- των βίαιων εμπειριών.

Λεσβίες

Αναπαραγωγή των δομών θυματοποιήσης που έχουν διδαχτεί και εσωτερικεύσει.

Οι λεσβίες που επιχειρούν-προσπαθούν να αντισταθμίσουν-εξισορροπήσουν τις δικές τες ελλείψεις απέναντι στην εκτίμηση των ετεροσεξουαλικών επιρροών για τη γυναικεία εικόνα με την επιλογή της συντρόφισάς τες (εσωτερικευμένη λεσβοφοβία) διακινδυνεύουν ιδιαιτέρως να ερμηνεύσουν την χρήση βίας από την συντρόφισσα τες ως έκφραση δυναμικής συμπεριφοράς. Δίνεται μικρή βαρύτητα στη βία ως μια συνηθισμένη μορφή αλληλεπίδρασης της σχέσης. Το θύμα αρνείται την εμπειρία της βίας επειδή η ίδια αισθάνεται νικημένη και πιστεύει ότι απέτυχε για άλλη μια φορά ως γυναίκα. Το ζήτημα-θέμα της συναισθηματικής κακοποίησης καταστέλλεται-καταπιέζεται και τη θέση του παίρνει η ταύτιση του θύματος με την δράστρια-η.

Περαιτέρω απόψεις-θέσεις της σχέσης

Επιπροσθέτως, υπάρχουν κι άλλες απόψεις-θέσεις της σχέσης οι οποίες επηρεάζουν την διαπραγμάτευση με την ενδοοικογενειακή βία και συμβάλουν στην απαγόρευση-ταμπού, απώθηση-καταστολή και άρνηση της βίας.

Φόβος απώλειας

Στο θύμα δεν θα άρεσε να χάσει την συντρόφισα της και προσπαθεί να σώσει την σχέση αρνούμενη το γεγονός και παίρνοντας την ευθύνη για την επίθεση πάνω της (ταύτιση με την δράστρια-η)

Η σχέση ως απόδραση από τη βία των δομών (ετεροσεξισμός)

Το θύμα βρίσκει δύσκολο να δεχτεί την πραγματικότητα της βίας που έχει μπει για άλλη μια φορά αυθαίρετα στην σχέση που αυτή επέλεξε, ειδικά σε εκείνες τις περιπτώσεις που η σχέση δρα ως προστασία από παρούσα-τρέχουσα ή παρελθούσα διάκριση.

Αποδεικνύοντας της αξίας του ίδιου του δικού της τρόπου ζωής.

Η επιτυχία της σχέσης γίνεται αντιληπτή πρωτ-αρχικά ως απόδειξη της αξίας του λεσβιακού τρόπου ζωής σε αντίθεση του τρόπου ζωής της οικογένειας και του κοινωνικού περιβάλλοντος-περίγυρου από το οποίο μπορεί να προκύψει επίσης μια τεράστια κοινωνική πίεση η οποία προωθεί την απώθηση-άρση και την άρνηση της βίας διατηρώντας το προσωπείο. Διατηρώντας όρους βίας φαίνεται να είναι περισσότερο αποδεκτοί περισσότερο από την «αποτυχία» της σχέσης (χωρισμό) εξ’ αιτίας της κοινωνικής πίεσης. Η άσκηση της ψυχολογικής και κοινωνικής πίεσης οδηγούν στο φόβο της απώλειας της οικογένειας, στην αμφιβολία για την δική της ταυτότητα και την πιθανότητα να σταματήσει τις σεξουαλικές πρακτικές της.

Υλικές εξαρτήσεις

Υλικές εξαρτήσεις προάγουν την άρνηση ή την απώθηση στο ασυνείδητο των βίαιων σχέσεων. Ειδικά σε εκείνες τις περιπτώσεις που το θύμα ζει παράνομα στη χώρα, ή η άδεια παραμονής είναι συνδεδεμένη από την υπάρχουσα σχέση (αυτή είναι η περίπτωση που η νομοθετική πράξη κάποιων ομοσπονδιακών κρατών, όπου η άδεια παραμονής και η οικονομική ασφάλεια να εκδίδεται μέσω της φυσικής πολίτισας) ή και δεν εκδόθηκε άδεια παραμονής για το ερωτώμενο πρόσωπο και επομένως ούτε άδεια εργασίας.

Ταύτιση με την δράστρια:

Στην συζήτηση γύρω από την βία στις λεσβιακές σχέσεις, ως ακραία αίσθηση η ταύτιση με την δράστρια είναι συχνή περίπτωση. Το γεγονός της βίας ερμηνεύεται και αναλύεται μέσα από την οπτική της δράστριας και την ευθύνη για το γεγονός επωμίζεται το θύμα. Αυτή η συμπεριφορά μπορεί να ερμηνευθεί ως μια προσπάθεια του θύματος να κερδίσει την εξουσία και τον έλεγχο της κατάστασης, αλλά επίσης ως μηχανισμός άρνησης.

Συλλογική τάση έγερσης απαγορεύσεων-ταμπού

Γενικά οι απαγορεύσεις-ταμπού περιβάλουν το θέμα της βίας στην επιλεγμένη οικογένεια, στην λεσβιακή παραγματικότητα-τοπίο θα μπορούσε να εξηγηθεί ως έκφραση συλλογικής ταύτισης με την δράστρια-η.

Στο λεσβιακό περιβάλλον η απαγόρευση-ταμπού που περιβάλλει την βία της βιολογικής οικογένειας δεν είναι τόσο έντονη. Ωστόσο η απαγόρευση-ταμπού που περιβάλλει τη βία μέσα στις λεσβιακές σχέσεις είναι τεράστια. Αυτό στο μεταξύ συζητείται πιο ανοικτά. Δηλαδή την βία της οικογένειας την καταγγέλλουν ή μιλούν για αυτή αντιθέτως την βία μέσα στις σχέσεις την κρατούν μυστική με σχεδόν προστατευτικό τρόπο.

Κίνητρο των δραστρών

Δημόσιος χώρος

Κοινωνική αποδοχή του αντι-λεσβιασμού.

Μη αποδοχή του λεσβιασμού από την κοινωνία. Ετεροσεξισμός

Ο ετεροσεξισμός υποστηρίζει τις διακρίσεις, τις οποίες έχει βιώσει προσωπικά η κάθε λεσβία και την βία ενάντια στις λεσβίες συνολικά μέσω:

Α) Αντι-λεσβιακής συμπεριφοράς και

Β) ανοχή και νομιμοποίηση των αντι-λεσβιακών στάσεων-νοοτροπιών στον πληθυσμό.

Προσωπικές εμπειρίες και τρόπος-στάση επίλυσης συγκρούσεων: μερικές μορφές βίας «περνούν» μέσα από την οικογένεια και το σχολείο ως λύση στις συγκρούσεις.

Λεσβίες

Έρευνα της Φρανκφούρτης (2000): Σχεδόν το 50% των δραστών είναι κάτω από 30 ετών. Εντούτοις η βία δεν φαίνεται να διενεργείται-εξασκείται μόνο από νεαρούς άνδρες. Η κοινωνική νομιμοποίηση και η πολιτική λειτουργία-συνάρτηση των επιθέσεων γίνονται ξεκάθαρες όταν γίνεται γνωστό το συγκριτικά ευρύ φάσμα των δραστών.

Α) Οι λεσβίες ελέγχουν την (ερωτική, συναισθηματική) διαθεσιμότητα τες ανεξάρτητα από τους άνδρες.

Β) Οι λεσβίες αμφισβητούν τα ετεροσεξουαλικά επηρεασμένα πρότυπα.

Η βία εμφανίζεται ως επί το πλείστον ως έγκλημα νεότητας που διαπράττεται από ομάδες. Επιπροσθέτως στην αντι-λεσβιακή συμπεριφορά η υπεξαίρεση-κλοπή χρημάτων και οι διαδικασίες της δυναμικής των ομάδων είναι επίσης σημαντικοί τομείς.

Α) Οι λεσβίες αντιλαμβάνονται-εκλαμβάνουν τις εαυτές τες ως προδότριες που υποτίμησαν-υποβάθμισαν τον «δυναμικό» τους ρόλο

Β) Οι δράστες ισχυροποιούν την οπτική τους και την δική τους ταυτότητα με το να τιμωρούν τις λεσβίες για την «δυναμικότητά» τες.

Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικού Υπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη