Η φύση της «συντροφικής φιλίας» της Sarah και της Eleanor είναι φυσικά ενθουσώδης. Αυτές αναφέρονται μεταξύ τις ως "Αγαπημένη μου" "Λατρεμένη μου (ή η "Β μου»), στη συνέχεια, αργότερα ως "το πιο αγαπημένο άλλο μου μισό", ήταν σίγουρα αφιερωμένες η μια στην άλλη όπως και κάθε έγγαμο ζευγάρι, κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι, κούρεψαν κοντά τα μαλλιά τις και συνήθως φορούσαν ρούχα ιππασίας φορόντας ανδροπρεπή καστόρινα καπέλα.
Η Eleanor και η Sarah ήταν λεσβίες, (πιθανόν δεν το δημοσιοποίησαν, καθώς εκείνη την εποχή ήταν ανήκουστη η λεσβιοσύνη μέχρι ένα ξέσπασμα «σαπφισμού" έφτασε στο γαλλικό δικαστήριο και έτσι περιήλθε η λεσβιοσύνη σε γνώση αγγλικής κοινωνίας το 1789).
Διέσχισαν λοιπόν την Θάλασσα της Ιρλανδίας ως την Ουαλία, και εγκαταστάθηκαν σε ένα πέτρινο σπίτι στη Llangollen. Ανέπτυξαν «το σύστημα», ένα σύστημα που σήμαινε ότι γύρισαν την πλάτη τις στην παραδοσιακή κοινωνία, σπάνια έφευγαν από το σπίτι, ανέπτύξαν ένα βιώσιμο τρόπο ζωής μέσω της αυτάρκειας, καλλιεργόντας τα δικά τις λαχανικά και τα φρούτα και την οικοδόμηση μιας γαλακτοκομικής μονάδας, καθώς επίσης δίνοντας 10% του εισοδήματός τις για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μπορούσες να θαυμάσεις τα ροδάκινα, τα νεκταρίνια και τα πεπόνια που αναπτύσσονταν στο περίτεχνο θερμοκήπιο και να διαβάσεις ποίηση σε κορμούς δέντρων. Μια βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία και περιέργα θέματα αλλά και στολίδια όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένης μιας στέκας της Queen Mary της Σκωτίας για τα μαλλιά.
Γιατί δυο γεροντοκόρες άλλης χώρας έγιναν τόσο διάσημες;
Είναι δύσκολο να φανταστεί καμιά σήμερα πόσο συγκλονιστικό ήταν τον 18ο αιώνα για τις άγαμες κυρίες να ζουν ανεξάρτητα, είτε μεμονωμένα είτε από κοινού. Επιπλέον, οι συνθήκες δραπέτευσης της Eleanor και της Sarah ήταν θετικά μελοδραματικές.
Αν και κέρδιζαν ένα μικρό επίδομα από τις οικογένειές τις, ήταν πάντα χρεωμένες. Αλλά πάντα τα κατάφερναν με τα χρέη, επιτυγχάνοντας να έχουν αρκετές υπηρέτριες-ες- περιλαμβανομένης της Mary, η οποία έγινε η οικονόμος τις.
Ο κόσμος και οι Ladies της Llangollen
Τελικά, οι δύο κυρίες εργάστηκαν για τη φήμη τις, μια φήμη που διαδόθηκε σύντομα σε όλη την Ευρώπη και οδήγησε στο να δέχονται επισκέπτριες-ες, πολλές από αυτές ήταν συγγράφισες, για να τις γνωρίσουν. (οι επισκέπτριες-ες έμαθαν σύντομα ότι το να εμαφανίζονται με γλυπτά ξύλινα δώρα γίνονταν πιο ευπρόσδεκτες-οι).
Μεταξύ των επισκεπτριών-ων περιλαμβάνονταν η Percy Shelley, ο Walter Scott, ο William Wordsworth ο Thomas de Quincey, ο Robert Southey, η Lady Caroline Lamb, και ο Λόρδος Βύρων. Άλλες επισκέπτριες-ες που ήταν ευγενείς, ήταν ο Duke Of Wellington, ο πρίγκιπας Παύλος Esterhazy, ο Δούκας του Gloucester, και ο Γερμανικός πρίγκιπας Hermann von Pückler-Muskau, ο πρίγκιπας Παύλος Esterhazy και ο Δούκας του Gloucester, στις φίλες-ους που αλληλογραφούσαν περιλαμβάνονται η Queen Charlotte, ο Λόρδος Βύρων και η θεία του Louis XVI. Υπήρχαν πολλές ημέρες που οι κυρίες είχαν έως και 20 επισκέπτριες-ες στη βάρδια, κυριολεκτικά πρωί, μεσημέρι και βράδυ.
Μετά από πενήντα χρόνια που έζησαν μαζί, η Eleanor πέθανε το 1829. Η Σάρα πέθανε το 1832. Και οι δύο είναι σήμερα θαμμένες στην εκκλησία του Αγίου Collen στη Llangollen.
Βρίσκεστε στο Β' μέρος για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε και την μετααφράσαμε από την http://www.lesbiannews.com/boston-marriage-lesbian-ladies-of-llangollen/
και από την http://www.telegraph.co.uk/travel/destinations/europe/uk/wales/724170/Wales-A-tale-of-two-ladies-ahead-of-their-time.html
Η φωτογραφία είναι ΄το έργο Cunt της Leonor Fini.
