Η χώρα έχει σήμανση για την Εθνική Ημέρα Δημόσιας Εκ-δήλωσης, υπενθυμίζοντάς μας ότι πολλές από εμάς είμασταν σε θέση να είμαστε ανοικτές για τη σεξουαλικότητά μας. Όμως, παρά το ότι ζούμε στην εποχή της διαφάνειας, όπου μπορούμε με υπερηφάνεια να διακηρύξουμε την Εθνική Ημέρα Δημόσιας Εκ-δήλωσης, πολλές από εμάς εξακολουθούμε να κρυβόαστε ή να φοβόμαστε τη σκέψη του να εκδηλωθούν δημόσια. Ας ακούσουμε την άποψή τις.
Αιτία Α': "Τι θα συμβεί αν κάνω λάθος;"
Είναι τόσο ριζωμένη η ιδέα στο μυαλό μας ότι μόνο οι γυναίκες και οι άνδρες επιτρέπεται να ερωτευτούν ή να τελέσουν γάμο. Για αιώνες, υπήρξε ένας κύκλος πάνω κάτω για τις λεσβιακές σχέσεις.
Δεν αποτελεί έκπληξη, στη συνέχεια, ότι μερικές από εμάς θεωρούμε την λεσβιακή έλξη ως μια ανώμαλη αίσθηση. Θυμηθείτε τις λεσβοφοβικές επιθέσεις.
Ενώ μερικές από εμάς είμαστε ανένδοτες ότι έχουμε δίκιο, άλλες που δεν έχουν εκ-δηλωθεί δημόσια νομίζω ότι θεωρούν ότι κάνουμε λάθος.
Β' Αιτία: "Είμαι προσβεβλημένη από δηλώσεις για τις λεσβίες".
Ακούμε συχνά ανθρώπους να λένε, "Αυτό είναι τόσο λεσβιακό". Ή, πετάνε τη λέξη «βρωμολεσβία ή λεσβία» γύρω αδιάφορα, όταν δεν τις-τους αρέσει μια γυναίκα. Αν αυτό είναι το είδος των "αστείων" που ακούτε συχνά, που θα βρείτε τα κότσια να εκ-δηλωθείτε δημόσια;
Υπήρξε τόσο σύνηθες να “αστειεύονται”, και συνεχίζουν να το κάνουν, για τις λεσβίες επειδή για το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της Ιστορίας, ήμασταν στο τελευταίο σκαλί του σεξουαλικού προσανατολισμού. Είμαστε ακόμη σήμερα βρωμο-λεσβίες, είμαστε τρελές, και δεν μπορούμε να έχουμε εκείνη που αγαπάμε. Αυτά είναι τα “αστεία” που ακούμε για εμάς.
Γ' Αιτία: "Είναι ένας διαφορετικός κόσμος."
Εάν είστε λεσβίες, είστε ένα διαφορετικό είδος- τουλάχιστον αυτό είναι που συνεχώς σφυρηλατούν στο μυαλό μας.
Όταν ερωτευτείς μια γυναίκα, θα είσαι σαν την Αλίκη που πέφτει στην τρύπα του κουνελιού- τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο.
Μερικές από μας φοβόμαστε, γιατί δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει το μέλλον για μας όταν θα βρεθούμε σε λεσβιακή σχέση.
Δ' Αιτία "Φοβάμαι τις-τους γονείς μου".
Για τις περισσότερες από μας- ειδικά η νεαρότερες- τα τελευταία πρόσωπα που συνήθως θα εκ-δηλωθούμε είναι οι γονείς μας.
Ενώ πολλές-οί γονείς έχουν κατανοήσει τα συναισθήματα δύο λεσβιών, εξακολουθούν να υπάρχουν αρκετές-οί που θα καταριούνται τη μέρα γεννηθήκαμε.
Αυτό είναι ίσως η νούμερο ένα αιτία της εφηβικής κατάθλιψης μεταξύ των λεσβιών: δεν είναι σε θέση να εκ-δηλωθούν στις-στους γονείς τις.
Αν δεν μπορούμε να εκ-δηλωθούμε στις δικές μας γονείς, πώς μπορούμε να εκ-δηλωθούμε στον κόσμο;
Ε' Αιτία: "Φοβάμαι πως οι άνθρωποι θα με απορρίψουν".
Η χειρότερη αιτία που δεν εκ-δηλώνονται δημόσια: οι άνθρωποι μπορεί να πιστεύουν ότι είμαι ένα τέρας. Σας θυμίζει κάτι; Χρόνια σε ψυχιατρεία, τα χρόνια του κυνηγιού των μαγισσών για τις λεσβίες (λοβοτομές, ηλεκροσόκ, φάρμακα, θεραπείες μεταστροφής), χρόνια γελοιοποίησης, τα χρόνια της ύπαρξης εκφοβισμού - αυτά μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι είμαστε τέρατα.
Το να εκδηλωθούμε δημόσια θα σήμαινε πως οι άνθρωποι - όχι όλες, αλλά πολλές θα μας απορρίψουν ή θα μας αποφεύγουν. Αυτό έχει βάση, διότι σε ορισμένες χώρες, τα ερωτικά συναισθήματα μεταξύ δύο λεσβιών εξακολουθούν να θεωρούνται έγκλημα.
Παρ' όλους αυτούς τους λόγους, ας κατανοήσουμε και ας στηρίξουμε εκείνες που φοβούνται να εκ-δηλωθούν δημόσια.
Την είδηση την βρήκαμε στις 11.10.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.lesbiannews.com/national-coming-out-day-still-afraid-come-out/
