Αρχές του 1800
Δεν θα αφήσει η κάθεμία να χαθούν οι τσέπες ή οι «Δίμιτες τσάντες" αμαχητί - ειδικά οι ηλικιωμένες γυναίκες, τα μικρά παιδιά, και οι υπάλληλοι της εργατικής τάξης. Δεδομένου ότι η εγγονή του Προέδρου John Adams και η πρώτη κυρία Abigail Adams έγραψε: "Όλες οι ηλικιωμένες κυρίες φορούσαν αυτές τις τσέπες και μετέφεραν τα κλειδιά τις σε αυτές".
Ακόμα και όταν οι μικρότερες, ραμμένες τσέπες επανήλθαν στη μόδα στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, υπήρχε ακόμη μια διάκριση μεταξύ των άνετων τσαντών-τσεπών των γυναικών χαμηλότερων τάξεων και την "τσάντα σαν ολισθηρό μετάξι" που σατίριζε μια δημοφιλή ιστορία από τη στιγμή που ονομάστηκαν οι "Τσέπες της Γιαγιάς".
Τέλη του 1800
Τα ανδρικά ενδύματα, εν τω μεταξύ, είχαν περισσότερες τσέπες από ποτέ, λέει η Morano, πολλές από τις οποίες δεν ήταν ορατές από την εξωτερική παρατηρήτρια. Η χειρονομία των χεριών-στη-τσέπη ήταν μια βασική στάση για φωτογράφηση τον δέκατο ένατο αιώνα. Οι τσέπες ήταν για τους άνδρες των ανδρών.
Πολλά οικογενειακά πορτρέτα της εποχής δείχνουν τον σύζυγο να στέκεται, με το χέρι στην τσέπη, καθώς η σύζυγός του, καθόταν με τα χέρια διπλωμένα στην αγκαλιά της ή γύρω από μια Βίβλο.
1900 Μαζί με πολλές από τις παγίδες της βικτωριανής εποχής, η μόδα έδειξε τον τρόπο για να λειτουργήσει για τις δυτικές-ούς όλων των τάξεων και φύλων στο ξέσπασμα των Παγκοσμίων Πολέμων. Οι γυναίκες που εργάζονταν στο κίνημα του πολέμου φορούσαν παντελόνι για πρώτη φορά, ως επί το πλείστον τα ρούχα των ανδρών προσαρμόστηκαν ώστε να τις ταιριάζουν.
Αυτά τα ανδρκά παντελόνια είχαν ανδρικές τσέπες. Αλλά μετά τον πόλεμο, το στυλ δύο ποδιών αργά, αλλά σταθερά απογειώθηκε από τις πιο τολμηρές γυναίκες, τα παντελόνια τα παίρνουν οι σχεδιάστριες-ες της εποχής - Paul Poiret και Coco Chanel μεταξύ τους. Σύμφωνα με τα λόγια μίας συντάκτριας της Vogue το 1939, το παντελόνι έπρεπε να είναι:
" Όχι απαραίτητα προσαρμοσμένα στο ανδρικό στυλ-τελικά, το νούμερο σας δεν είναι το ίδιο. [...] Στις αρχές της δεκαετίας, ήταν πειραματικές ημέρες, για το παντελόνι πολύ συχνά συνοδεύονταν από πολύ ανδροειδή αξεσουάρ". Αυτό, ακριβώς αυτό, ήταν το τέχνασμα: Για γίνουν αποδεκτά τα παντελόνια έπρεπε να γυναικοποιηθούν - και ποιός ήταν ο τρόπος για να το κάνουμε; Περιορίζουμε σε αυτά τις ογκώδης ανδρικές τσέπες.
Ή, να τελειώνουμε με όλα αυτά ταυτόχρονα.
Από τη δεκαετία του 1970, το παντελόνι ήταν εδώ για να μείνει, ενισχύεται από το φεμινιστικό κίνημα και τα γυαλιστερά περιοδικά. Την ίδια στιγμή, δύο τάσεις της μόδας προσπάθησαν να κρατήσουν την τσέπη κρυφή:Δήλωση των τσαντών και των υπερ-λεπτών μοντέλων.
Ένα ιδανικό της λυγεράδας - όχι μόνο αυτάρκεια – σφιχτά στο σώμα υφάσματα και βελτιωμένος σχεδιασμός, περίπου την ίδια ώρα η "τσάντα" έγινε ένα αντικείμενο. «Μείνετε μακριά από τις ογκώδης τσέπες» έγινε ο κανόνας για για δείχνεις ψιλή και αδύνατη.
Μοιάζει πολύ με τσαντάκι και τσάντα τσέπη των προηγούμενων αιώνων», η μορφή μεταφέρθηκε στη λειτουργικότητα. Λέει η Morano: οι «τσάντες έχουν λάβει τέτοια σημασία πρόσφατα σαν αξεσουάρ που μεταφέρουν μήνυμα ... είναι ένας άλλος λόγος [που οι τσέπες θα μπορούσαν να είναι] απαρχαιωμένες».
Τα έξυπνα κινητά, απηχώντας τις "θήκες βελόνων και τα πορτοκάλια" πριν αυτά, καταλήξουν σε τσάντες που γυναίκες μεταφέρουν στα χέρια τις ή στους ώμους τις. Τα περισσότερα πορτοφόλια απέκτησαν μια ειδική θήκη για το κινητό με ειδικό κάλυμμα για το τηλέφωνο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι πολυτελείς τσάντες άρχισαν να παίρνουν παράδειγμα από ένα όνομα ("Kate", "Birkin"): "Ίσως οι άνδρες θα πρέπει να αρχίσουν να κουβαλούν τσάντες», λέει η Morano. "Τα σακίδια; Τείνουν να έχουν περισσότερες τσέπες". Και αυτό, υποθέτω, είναι αυτό που λέμε "τεχνολογία που φοριέται".
Βρίσκεστε στο Β' μέρος για βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ.
Την είδηση την βρήκαμε στις 18.9.2014 γραμμένη από την Ariana Tobin και την μεταφράσαμε από την http://www.marketplace.org/2014/09/18/tech/why-womens-pockets-are-useless-history
Η φωτογραφία είναι των Bijoux de Kant
