Καταγωγή του όρου
Το γεγονός της επισημοποίησης του όρου ρομαντικής φιλίας *1 ή συντροφικές σχέσεις ζωής μεταξύ γυναικών προχρονολογείται του όρου "Γάμος Βοστώνης" και υπάρχει μια μακρά ιστορία για το γεγονός αυτό στην Αγγλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο όρος «Γάμος Βοστώνης» συνδέθηκε με τον Χένρι Τζέιμς Οι Βοστονέζοι (1886), ένα μυθιστόρημα που περιλαμβάνει μια μακροχρόνια σχέση δύο άγαμων γυναικών που συζούν, "νέες γυναίκες” *2, αν και ο ίδιος ο James ποτέ δεν χρησιμοποίησε τον όρο. Η αδελφή του James Alice zούσε σε μια τέτοια σχέση με την Katherine Loring, και ήταν μία μεταξύ των πηγών του για το μυθιστόρημα.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα γυναικών που ήταν σε σχέση και σύναπταν "γάμο της Βοστώνης". Στα τέλη της δεκαετίας του 1700, για παράδειγμα, οι Ιρλανδές ανώτερης τάξης Eleanor Butler και Sarah Ponsonby ταυτοποιήθηκαν ως ζευγάρι και με το παρατσούκλι Οι κυρίες Llangollen *3. Η Elizabeth Mavor δείχνει ότι ο θεσμός της νομιμοποίησης των λεσβιακών σχέσεων έφθασε στο ζενίθ στο δέκατο όγδοο αιώνα στην Αγγλία. Στις Ην. Πολιτείες, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της συγγράφισας Sarah ΟRne Jewett και της συντρόφισάς της Annie Adams fields, χήρα του συντάκτη του περιοδικού The Atlantic Monthly, κατά τα τέλη του 1800.
Η Lillian Faderman *4 παρείχε μία από τις πιο ολοκληρωμένες μελέτες Γάμων της Βοστώνης με τίτλο Ξεπερνώντας τον Έρωτα των Ανδρών (1981). Αναθεωρήσεις ταινιών του εικοστού αιώνα, χρησιμοποίησαν τον όρο για να περιγράψουν τη σχέση της Jewett-Fields που απεικονίζεται στην ταινία του 1998 Από το Παρελθόν. Η πρεμιέρα του David Mamet στην ταινία Γάμος της Βοστώνης το 2000 και βοήθησε να διαδωθεί ο όρος.
Κοινωνιολογία
Μερικές γυναίκες έμειναν άγαμες επειδή δήλωσαν ότι είχαν μια καλύτερη σύνδεση με τις γυναίκες από ό,τι με τους άνδρες. Μερικές από αυτές τις γυναίκες έζησαν μαζί. Εξ' ανάγκης, τέτοιες γυναίκες ήταν γενικά οικονομικά ανεξάρτητες λόγω οικογενειακής κληρονομίας ή διάλεγαν να κάνουν επαγγελματική σταδιοδρομία. Οι γυναίκες που επέλεξαν να κάνουν καριέρα (γιατρίνα, επιστημόνισα, καθηγητρια) δημιούργησαν μια νέα κατηγορία γυναικών που δεν είχαν εξαρτώνταν από άνδρες.
Οι μορφωμένες γυναίκες με καριέρα που ήθελαν να ζήσουν με άλλες γυναίκες είχαν τη δυνατότητα ενός μέτρου κοινωνικής αποδοχής και ελευθερίας να οργανώσουν τη δική τις ζωή. Αυτές ήταν συνήθως λεσβίες ή και φεμινίστριες που μοιράζονταν κοινές αξίες, που συμμετείχαν στην κοινωνική και πολιτιστικλες αιτίες. Αυτές οι γυναίκες ήταν γενικά αυτάρκης στη δική τις ζωή, αλλά έκλιναν η μία προς την άλλη για να αλληλοστήριξη σε μια κοινωνία που συχνά αποδοκίμαζε και ενίοτε εχθρική για τις λεσβίες ή και ετερό γυναίκες.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την https://en.wikipedia.org/wiki/Boston_marriage
**1 northeastern United States: Connecticut, Maine, Massachusetts, New Hampshire, Rhode Island, and Vermont.
*1 Σε ιστορικές έρευνες, ο όρος χρησιμοποίηθηκε για να περιγράψει μια πολύ στενή σχέση μεταξύ γυναικών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου της ιστορίας, όταν η λεσβιοσύνη δεν υπήρχε ως κοινωνική κατηγορία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο όρος επινοήθηκε στο τέλη του 20ου αιώνα για να περιγράψει εκ των υστέρων το είδος της σχέσης που μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα είχε θεωρηθεί μέτρια, αλλά από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αρχίζει να αυστρηροποιείται. Οι στενές σχέσεις μεταξύ γυναικών στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική έγιναν ιδιαίτερα διαδεδομένες στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα, με την ταυτόχρονη ανάδειξη της γυναικείας εκπαίδευσης και μια νέα ρητορική της σεξουαλικής διαφοράς.
*2 Η Νέα Γυναίκα ήταν ένα φεμινιστικό ιδανικό που προέκυψε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα και είχε μια βαθιά επιρροή και στο φεμινιστικό κίνημα στον εικοστό αιώνα. Ο όρος "Νέα Γυναίκα" επινοήθηκε από την συγγραφέα Sarah Grand στο άρθρο της "Η νέα προοπτική στην Ερώτηση της Γυναίκας", που δημοσιεύθηκε στη Βορειοαμερικανική Αναθεώρηση τον Μάρτιο του 1894. Ο όρος περαιτέρω διαδόθηκε από τον Βρετανο-Αμερικανό συγγραφέα Χένρι Τζέιμς, για να περιγράψει την αύξηση του αριθμού των λεσβιών ή ετερό φεμινιστριών, μορφωμένων, ανεξάρτητων γυναικών καριέρας στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Νέα Γυναίκα έσπρωξε τα όρια που καθορίζονται από την ανδροκρατούμενη κοινωνία, ειδικά όπως διαμορφώθηκε στα έργα του Νορβηγού Henrik Ibsen (1828-1906). Σύμφωνα με ένα αστείο του Max Beerbohm (1872-1956), "Η Νέα Γυναίκα ξεπήδησε πάνοπλη από το μυαλό του Ίψεν" (ένας υπαινιγμός για τη γέννηση της Αθηνάς). Σύμφωνα με την ιστορικό Ruth Bordin, ο όρος Νέα γυναίκα προήλθε από την ίδια για να χαρακτηρίσει τις Αμερικανίδες ομογενείς που ζουσαν στην Ευρώπη: οι γυναίκες της ευημερίας και της ευαισθησίας, οι οποίες παρά ή ίσως εξαιτίας του πλούτου τις, παρουσίασαν ένα ανεξάρτητο πνεύμα και είχαν συνηθίσει να ενεργούν από μόνες τις. Ο όρος Νέα Γυναίκα αναφέρεται πάντα σε γυναίκες που ασκούσαν έλεγχο επί της δικής τις ζωής του να είναι προσωπική, κοινωνική ή οικονομική.
*3 Οι κυρίες του Llangollen ήταν ένα ψευδώνυμο για την Eleanor Butler και την Sarah Ponsonby, δύο γυναίκες της ανώτερης τάξης της Ιρλανδίας των οποίων η σχέση σκανδάλισε και γοήτευσε τις σύγχρνες-νους τις. Η Eleanor Charlotte Butler (11 Μαΐου 1739 - 2 Ιουνίου 1829) ήταν μέλος των Butlers, Earls (και αργότερα Dukes Δούκισσα) του Ormond. Η Butler θεωρήθηκε μια υπερ-εκπαιδευμένη βιβλιοφάγος από την οικογένειά της, η οποία κατοικούσε στην οικογενειακή έδρα Butler Kilkenny Castle. Μιλούσε γαλλικά και εκπαιδεύτικε σε ένα μοναστήρι στη Γαλλία. Η μητέρα της προσπάθησε να την κάνει να συμμετάσχει σε ένα μοναστήρι, επειδή θα απόμενε γεροντοκόρη. Η Sarah Ponsonby (1755-9 Δεκέμβριο του 1831) ζούσε με συγγενείς στο Woodstock, County Kilkenny, στην Ιρλανδία. Ήταν η δεύτερη εξαδέλφη του Frederick Ponsonby, 3ος Earl-κόμης Bessborough, και έτσι η δεύτερη εξαδέλφη της μετακόμισε στην κόρη του Lady Caroline Lamb.
Οι οικογένειές τις ζουσαν 3 χλμ η μια από την άλλη. Συναντήθηκαν το 1768, και γρήγορα ήρθαν κοντά. Κατά τη διάρκεια των ετών πραγματοποίησαν το σχέδιο τις για ένα ιδιωτικό καταφύγιο στην εξοχή. Ήταν το όνειρό τις να ζήσουν μια αντισυμβατική ζωή μαζί.
*4 Η νεανική ζωή της
Η Lillian Faderman (γεννήθηκε στις 18 Ιουλ 1940) είναι μια Αμερικανίδα ιστορικός της οποίας τα βιβλία για την λεσβιακή ιστορία και την ιστορία των Lgbtiq έχουν κερδίσει σημαντικούς επαίνους και βραβεία. Η Faderman ανατράφηκε από τη μητέρα της, Μαρία, και η θεία της, Ray. Το 1914, η μητέρα της μετανάστευσε από την shtetl της Λετονίας στη Νέα Υόρκη, σχεδίαζαν τελικά να έρθει η υπόλοιπη οικογένεια. Η θεία της Ray ήρθε το 1923, αλλά η υπόλοιπη οικογένεια σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια της εξόντωσης των Εβραίων της Ευρώπης από τον Χίτλερ, και η μητέρα της κατηγορούσε την εαυτή της που δεν ήταν σε θέση να σώσει την οικογένεια. Η ενοχή της συνέβαλε σε σοβαρή ψυχική ασθένεια που θα μπορούσε να επηρεάσει βαθιά την κόρη της.
Η Μαρία και η Ray, η μητέρα και η θεία της Faderman, εργάστηκαν στη βιομηχανία ενδυμάτων για πολύ λίγα χρήματα. Η Lillian ήταν η τρίτη εγκυμοσύνη της μητέρας της, η μητέρα της (άγαμη) ματαίωσε τις πρώτες δύο εγκυμοσύνες κατόπιν αιτήματος του βιολογικού πατέρας της Lillian, αλλά επέμεινε να γεννήσει και να μαγαλώσει το τρίτο παιδί. Η μητέρα της Lilian παντρεύτηκε όταν η Lillian ήταν έφηβη και πέθανε το 1979, συνεχίζοντας να έχει μια βαθιά επίδραση στη ζωή της κόρης της.
Δημόσια εκ-δήλωση
Η οικογένεια μετακόμισε στο Λος Άντζελες, όπου με την ενθάρρυνση της μητέρας της η Lillian πήρε μαθήματα υποκριτικής. Ξεκίνησε να είναι μοντέλο ως έφηβη, ανακάλυψε τη λεσβιακή σκηνή-μπαρ και εκεί συναντήθηκαν για πρώτη φορά με τη συντρόφισά της. Πριν αποφοιτήσει από το λύκειο, παντρεύτηκε έναν γκέι πολύ μεγαλύτερο της, ένας γάμος που κράτησε λιγότερο από ένα χρόνο.
Σπουδές
Η Faderman σπούδασε πρώτα στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Berkeley και αργότερα στο UCLA. Ήταν καθηγήτρια Αγγλικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Frenso και επισκέπτρια καθηγήτρια στο UCLA. Συνταξιοδοτήθηκε το 2007.
Ιδιωτική ζωή
Ζούσε με την συντρόφισά της για σαράντα χρόνια (ως το 2012), την Phyllis Irwin
Βιβλιογραφία
Katherine B. Davis, Factors in the sex life of twenty-two hundred women (NY: Harper Brothers, 1929)
Lillian Faderman, Odd Girls and Twilight Lovers: A History of Lesbian Life in Twentieth-Century America (Columbia University Press, 1991)
Lillian Faderman, Surpassing the Love of Men: Romantic Friendship and Love Between Women from the Renaissance to the Present (NY: Morrow, 1981)
Carol Brooks Gardner, "Boston marriages," in Jodi O'Brien, ed., Encyclopedia of Gender and Society, vol. 1 (SAGE Publications, 2009), pp. 87–88, available online (mistakenly says Henry James used the term)
Esther D. Rothblum and Kathleen A. Brehony, eds., Boston Marriages: Romantic but Asexual Relationships among Contemporary Lesbians (University of Massachusetts Press, 1993)
Carroll Smith-Rosenberg, Disorderly Conduct: Visions of Gender in Victorian America (Oxford University Press, 1986)
Elizabeth Mavor, "The Ladies of Llangollen: A Study of Romantic Friendship" (London: Penguin, 1971)
Στην φωτογραφία Relief de la façade du Musée des Colonies édifié pour l'exposition coloniale, sculpture, BY Alfred Auguste Janniot 1889-1969
