Sylvia Beach
14 Μαρτίου 1887 – 5 Οκτομβρίου 1962
Η κα. Beach, γεννημένη ως Nancy Woodbridge Beach, ήταν εκδότρια και βιβλιοπώλησα. Γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ, αλλά η οικογένειά της ζούσε, για ένα χρονικό διάστημα, στη Γαλλία. Η κα. Beach επέστρεψε με την οικογένειά της στις ΗΠΑ, αλλά τελικά ξαναγύρισε στη Γαλλία για να σπουδάσει γαλλική φιλολογία. Ενώ έκανε μια έρευνα ανακάλυψε το βιβλιοπωλείο που ανήκε στην Adrienne Monnier. Η κα. Monnier και η κα. Beach ερωτεύτηκαν και να έμειναν ε σχέση 36 χρόνια που έληξε με το θάνατο της κας Monnier. Άνοιξε το δικό της βιβλιοπωλείο για την αγγλική γλώσσα, το Shakespeare and Company το 1919. Το 1921 χρειάστηκε να επεκτείνει το κατάστημά της και το μετέφερε απέναντι από το κατάστημα της κας Monnier.
Πολλες διάσημες συγγράφισες-είς σύχναζαν βιβλιοπωλείο της, συμπεριλαμβανομένων: των DH Lawrence, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, TS Eliot, Γερτρούδη Στάιν και Aleister Crowley. Η κα. Beach έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να εκδοθεί το μυθιστόρημα του Τζέιμς Τζόις "Οδυσσέας" στα αγγλικά. Υπέφερε κάνοντας οικονομίες και έμεινε χρεωμένη, όταν ο Joyce υπέγραψε τελικά με άλλο εκδότη. Κατά τη διάρκεια της πίεσης το κατάστημά της διατηρήθηκε ζωντανό από μια ομάδα διάσημων συγγραφισών-έων, οι οποίες αποκαλούνταν οι Φίλες-οι του Shakespeare and Company. Τα μέλη της εταιρείας πρόσφεραν αναγνώσεις στο βιβλιοπωλείο για τις συνδρομήτριες που καταβέλλαν το χρηματικό ποσό του μέλους που μαζί με όλες τις εισπράξεις βοηθούν να κρατηθεί το κατάστημα ανοιχτό. Έπρεπε να κλείσει το 1942 το κατάστημά της, όταν συνελήφθη από τους Ναζί και φυλακίστηκε για 6 μήνες. Τα απομνημονεύματά της, "Shakespeare and Company", δόθηκαν στη δημοσιότητα το 1956.
Μια συνέντευξη που αξίζει να δείτε με την κα. Beach θα την βρείτε εδώ.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Nell McCafferty
Γενήθηκε 28 Μαρτίου 1944
Η κ. McCafferty είναι δημοσιογράφος και θεατρική συγγράφισα και φεμινίστρια. Κέρδισε το πτυχίο Τεχνών της στο Πανεπιστήμιο Queen του Μπέλφαστ και στη συνέχεια εργάστηκε ως αντικαταστάτρια καθηγήτρια Αγγλικών.
Ήταν στην πορεία, το 1972 γνωστή ως Ματωμένη Κυριακή, όταν Βρετανοί αλεξιπτωτιστές άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών στο Derry, σκοτώνοντας 14.
Είναι πιο γνωστή ως αρθρογράφος της εφημερίδας Irish times και των εκστρατειών της για τα δικαιώματα των γυναικών, το δικαίωμα στην έκτρωση και την ισότητα στο διαζύγιο.
Έχει γράψει 3 θεατρικά έργα και 3 βιβλία. Η αυτοβιογραφία της, "Nell", δημοσιεύθηκε το 2004.
Είχε σχέση δεκαπέντε ετών με την δημοσιογράφισα Nuala O'Faolain η οποία έληξε το 2002.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Ann Burrell
Γενήθηκε 21 Σεπτεμβρίου 1969
Η κ. Burrel είναι σεφ και έχει τηλεοπτική εκπομπή μαγειρικής.
Σπούδασε στο Canisius College αποφοίτησε με πτυχίο στην αγγλική φιλολογία και στην Επικοινωνία και στη συνέχεια παρακολούθησε το Culinary Institute of America (CIA) 1992-1996. Μετακόμισε στην Ιταλία, όπου εγγράφτηκε στο ιταλικό Culinary Institute Αλλοδαπών και στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα της σε εστιατόρια.
Επέστρεψε στις Ην. Πολιτείες, όπου εργάστηκε σε πολλά υψηλού προφίλ εστιατόρια, συμπεριλαμβανομένου του Centro Vinoteca, ενώ διδάσκει στο CIA. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως sous chef στην τηλεοπτική σειρά «Iron Chef America" το 2005. Από τότε έχει εμφανιστεί σε μια σειρά από παραστάσεις όπως: "Μυστικά μίας Chef Εστιατορίου", "The Next Iron Chef" και ως συνδιοργανώτρια της "Οι Χειρότερες Μαγείρισες στις Ην. Πολιτείες".
Έχει δημοσιευθεί το βιβλίο μαγειρικής της "Cook Like a Rock Star" το 2011.
Το 2012 εκδήλωσε δημόσια την λεσβιοσύνη της και αρραβωνιάστηκε με την συντρόφισά της Koren Grieveson.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Jolie Justus
Γενήθηκε 24 Φεβρουαρίου 1971
Η κα. Justus είναι δικηγόρος και πολιτικός.
Σπούδασε στο Southwest Missouri State University και το Πανεπιστήμιο του Missouri και στο Kansas City School of Law.
Το 2006 εκλέχτηκε στη Γερουσία της πολιτείας Missouri και έγινε η πρώτη ανοιχτά λεσβία μέλος της Γερουσίας. Επανεξελέγη στη θέση της το 2010 και υπηρετεί σε μια σειρά επιτροπών, συμπεριλαμβανομένης της μεικτής Επιτροπής Νομοθετικής Έρευνας. Η κα. Justus είναι η Ηγέτιδα της Μειοψηφίας-Minority Leader. Το 2009, μπήκε στη λίστα των σαράντα νέων ηγέτιδων-ων δικηγόρων της LΒT κοινότητας "Σαράντα κάτω των 40".
Εργάζεται επίσης στην Kansas City στο δικηγορικό γραφείο Shook, Hardy & Bacon, ως διευθύντρια των Αφιλοκερδών Υπηρεσιών.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
* Η ηγέτιδα της μειοψηφίας είναι η ηγέτιδα βάσης της δεύτερης μεγαλύτερης πολιτικής συγκέντρωσης σε ένα νομοθετικό σώμα
** Οι Pro bono-Αφιλοκερδείς Υπηρεσίες, σε αντίθεση με τον παραδοσιακό εθελοντισμό, χρησιμοποιούν τις ειδικές ικανότητες επαγγελματιών για την παροχή υπηρεσιών σε όσες δεν είναι σε θέση να τις αντέξουν οικονομικά.
Bertha Harris
17 Δεκεμβρίου 1937 – 22 Μαΐου 2005
Η κα. Harris ήταν μυθιστοριογράφισα.
Φοίτησε στο κολλέγιο των Γυναικών του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, όπου απέκτησε MFA.
Τα έργα της ήταν λεσβιακά μεταμοντέρνα μυθιστορήματα επηρεασμένα από το κίνημα των λεσβιών και των γυναικών. Είναι πιο γνωστή για το μυθιστόρημά της "Lover" (1976). Έχει συγγράψει το "Η Χαρά του λεσβιακού σεξ - The Joy of Lesbian Sex" (1977) και δημοσίευσε τη βιογραφία της "Γερτρούδη Στάιν - Gertrude Stein” το 1995. Έγραψε 6 μυθιστορήματα και συνέβαλε σε μια ανθολογία διηγημάτων.
Συντρόφισά της, για 24 χρόνια, ήταν η Camilla Clay Smith.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Dorothy-Marie "Dot" Jones
Γεννήθηκε 4 Ιανουαρίου 1964
Η κα. Jones είναι ηθοποιός. Είχε ενεργό καριέρα στον αθλητισμό, πριν γίνει ηθοποιός. Στο γυμνάσιο ήταν πρωταθλήτρια αρσιβαρίστρια και άρχισε επίσης πάλη.
Κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην πάλη σε ηλικία 19 ετών και κερδίσε 15 παγκόσμια πρωταθλήματα συνολικά. Παρακολούθησε το Modesto Junior College και το Fresno State με υποτροφία. Ήταν πρωταθλήτρια στην σφαιροβολία το 1983 και το 1984. Κράτησε το εθνικό ρεκόρ από το 1983 έως το 1990.
Αυτή, επίσης, ήταν ικανή για τους Ολυμπιακούς των ΗΠΑ το 1988 στη σφαιροβολία, αλλά δεν δημιούργηθηκε ομάδα.
Ο πρώτος ρόλος της ως ηθοποιού ήταν αυτός της πολεμίστριας στη σειρά "Ιππότες και πολεμίστριες-ές" (1992). Οι ρόλοι της σε ταινίες περιλαμβάνουν την "Patch Adams" (1998) και της " Material Girls" (2006).
Η κα Jones έχει παίξει σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, συμπεριλαμβανομένων της "Nip - Tuck" και "RuPaul's Drag U”, αλλά είναι πιο γνωστή για το ρόλο της ως η προπονήτρια Bieste στην σειρά "Glee" για την οποία ήταν δύο φορές υποψήφια για το βραβείο ΕΜΜΥ.
Είναι νυμφευμένη με την για πολλά χρόνια συντρόφισά της Bridgett Casteen.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Mary Emma Woolley
13 Ιουλίου 1863 – 5 Σεπτεμβρίου 1947
Η κα. Wooley ήταν εκπαιδευτικός και σουφραζέτα.
Σπούδασε στο Wheaton Seminary στο Norton, της Μασαχουσέτης και δίδαξε εκεί από το 1885 έως το 1891. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης πριν από τη μεταβίβαση έγινε η πρώτη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Brown. Έλαβε Β.Α. το 1894 και ένα μεταπτυχιακό το 1895.
Το 1894 άρχισε να διδάσκει την ιστορία της Βίβλου και λογοτεχνία στο Wellesley College και προήχθη σε καθηγήτρια το 1896. Το 1901 έγινε προεδρίνα του Mount Holyoke College. Ήταν προεδρίνα για 36 χρόνια και στο διάστημα αυτό έδωσε έμφαση στα ακαδημαϊκά πρότυπα και στη συνείδηση της κοινωνίας για την εκπαίδευση των γυναικών. Η κα. Woolley ήταν αντιπροεδρίνα της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU), σχετικά με το εθνικό συμβούλιο της YWCA και προεδρίνα της Αμερικανικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Γυναικών από το 1927 έως το 1933.
Συνταξιοδοτήθηκε το 1937 και συνέχισε το κοινωνικό της έργο μέχρι που έπαθε μια εγκεφαλική αιμορραγία το 1944.
Το 1895 συνάντησε την καθηγήτρια Jeannette Augustus Marks και ήταν μαζί ως ζευγάρι μέχρι το θάνατο της κας Woolley.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Dawn Airey
Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβίου 1960
Η κα. Dawn Airey είναι στέλεχος της τηλεόρασης.
Φοίτησε στο Cambridge, όπου σπούδασε Γεωγραφία.
Το 1985 εντάχθηκε στην Central Independent Television ως Γενική Εκπαιδεύτρια.
Το 1994, έγινε Υπεύθυνη για τις Τέχνες και Διασκέδαση στο Channel 4. Εντάχθηκε Κανάλι 5 το 1996 και έγινε Διευθύνουσα Σύμβουλος του το 2000. Εργάστηκε στον τηλεοπτικό οργανισμό δορυφορικής μετάδοσης, BSkyB, και εργάστηκε στο ITV Pic, πριν επιστρέψει στο Κανάλι 5 το 2008 ως Προεδρίνα και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας. Τον Αύγουστο του 2013 εντάχθηκε στην εταιρεία Yahoo! ως επικεφαλής της στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Η κα. Airey είναι Αντιπροεδρίνα της The Royal Television Society, μέλος της The Royal Society of Arts και Διοικήτρια της The Television Festival Banff. Είναι επίσης μέλος του συμβουλίου της The British Library.
Έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με την Jacqueline Lawrence.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Betty Berzon
18 Ιανουαρίου 1928 – 24 Ιανουαρίου 2006
Η κα. Berzon ήταν ψυχολόγος, συγγράφισα και ακτιβίστρια για τα LBTQ δικαιώματα.
Φοίτησε στα Πανεπιστήμια Stanford και UCLA πριν αποκτήσει το μεταπτυχιακό της στο San Diego State University.
Δήλωσε δημόσια την λεσβιοσύνη της από το 1968 και βοήθησε να βρεθούν πόροι για το Κέντρο Υπηρεσιών της Λεσβιακής και Γκέι Κοινότητας το 1971. Αυτό ήταν το πρώτο κέντρο κοινωνικών υπηρεσιών για τις Lbtq στις Ην. Πολιτείες και είναι πλέον γνωστό ως LA Lesbian & Gay Center.
Ήταν επίσης η πρώτη ψυχοθεραπεύτρια στη χώρα που δήλωσε δημοσίως την εαυτή της ως λεσβία επαγγελματία της ψυχικής υγείας. Έγραψε πέντε βιβλία σχετικά με LBTQ θέματα συμπεριλαμβανομένων των "Positively Gay" (1979) και "Setting them Straight» (1996). Τα προσωπικά απομνημονεύματά της «Επιβιώνοντας από την Τρέλλα: Η ιστορία της ίδιας της θεραπεύτριας - Surviving Madness: A Therapist's Own Story" που δημοσιεύτηκε το 2002.
Συντρόφισά της για 33 χρόνια ήταν η Teresa DeCrescenzo, προεδρίνα των Κοινωνικών Υπηρεσιών για Έφηβες Λεσβίες και Γκέι.
Το 2013 το Φιλολογικό Ίδρυμα Lambda ξεκίνησε το βραβείο Ανερχόμενων Συγγραφισών “Betty Berzon”.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Carmen McRae
8 Απριλίου 1920 – 10 Νοεμβρίου 1994
Η κα. McRae ήταν μία jazz τραγουδίστρια, στιχουργός και ηθοποιός. Γεννήθηκε στο Χάρλεμ και άρχισε να μελετά πιάνο σε ηλικία 8 ετών.
Στην ηλικία των 19 ετών έγινε επαγγελματίας συγγράφισα τραγουδιών όταν ένα από τα τραγούδια της ηχογραφήθηκε με την Billie Holiday. Έπαιξε πιάνο στο jazz club Playhouse Minton. Συνεργάστηκε με πολλά συγκροτήματα πριν ηχογραφήσει ένα άλμπουμ, ως πιανίστρια, με την ορχήστρα Mercer Ellington Band το 1946. Ξεκίνησε την καριέρα της στο τραγούδι το 1944 με την ορχήστρα του Benny Carter.
Έχει ηχογραφήσει περισσότερα από 60 άλμπουμ και συνεργάστηκε με πολλές ξεχωριστές καλλιτέχνιδες-ες όπως η Sarah Vaughan, ο Louis Armstrong, και ο Sammy Davis ο νεώτερος. Έπαιξε και τραγούδησε σε όλο τον κόσμο και ήταν μία από τις αγαπημένες στο Monterey Jazz Festival στη δεκαετία 1960 και 1970. Αποσύρθηκε το 1991.
Ήταν υποψήφια για 7 βραβεία Grammy, αλλά ποτέ δεν κέρδισε. Εμφανίστηκε επίσης σε ελάχιστες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Ήταν η ηρωΐδα Lila στην ταινία "Roots 2: The Next Generation" (1979).
Η κα. MacRae παντρεύτηκε δύο φορές, τον Kenny Clarke το 1946, και τον Ike Isaacs στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και οι δύο γάμοι της κατέληξαν σε διαζύγιο.
Είχε σχέσεις με γυναίκες και άνδρες και ένοιωθε πιο άνετα με τις συντρόφισές της όταν αυτές ήταν μεγαλύτερες ηλικιακά.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Aphra Behn
14 Δεκεμβρίου 1640 – 16 Απριλίου 1689
Η κα. Behn ήταν η πρώτη Αγγλίδα γυναίκα επαγγελματίας συγγράφισα.
Τα περισσότερα από τα πρώτα χρόνια της ζωής της είναι ασαφή, μπορεί να ήταν παντρεμένη με τον Johan Behn το 1663 και κατά πάσα πιθανότητα χήρεψε μετά από 3 χρόνια. Ήταν εκείνη τη στιγμή που υιοθέτησε το όνομα Behn ως το επαγγελματικό της όνομα.
Ήταν βασιλόφρονη και το 1665 της ανατέθηκε να είναι κατάσκοπος στο Βέλγιο για τον βασιλιά Κάρολο Β '. Πρωτεύων ρόλος της ήταν να δημιουργήσει μια οικειότητα με τον William Scot και να τον πείσει να κατασκοπεύει για την Αγγλία. Επειδή είχε δυσκολίες στο να πληρωθεί από τον βασιλιά Κάρολο Β' για την εργασία της και φυλακίστηκε έως το 1669. Ξεκίνησε να εργάζεται για την Βασιλική Εταιρεία, η οποία παρήγαγε θεατρικές παραγωγές, ως συγγραφέας. Στη συνέχεια άρχισε να γράφει θεατρικά έργα για την εταιρεία.
Έγραψε ποίηση, θεατρικά έργα, μετέφρασε μυθιστορήματα από τα γαλλικά και τα λατινικά και έγραψε μυθυστορήματα φαντασίας. Έγραψε δεκαέξη θεατρικά έργα μεταξύ του 1670 και του 1687. Μεγάλο μέρος της δουλειάς της ήταν λεσβιακής φύσεως που περιλαμβάνονται λεσβιακά θέματα. Το πιο διάσημο ποίημά της είναι το "To the Fair Clarinda".
Είναι θαμμένη στην Γωνιά των Ποιητριών στο Αββαείο Westminster.
Fair lovely Maid, or if that Title be
Too weak, too Feminine for Nobler thee,
Permit a Name that more Approaches Truth:
And let me call thee, Lovely Charming Youth.
This last will justifie my soft complaint,
While that may serve to lessen my constraint;
And without Blushes I the Youth persue,
When so much beauteous Woman is in view.
Against thy Charms we struggle but in vain
With thy deluding Form thou giv'st us pain,
While the bright Nymph betrays us to the Swain.
In pity to our Sex sure thou wer't sent,
That we might Love, and yet be Innocent:
For sure no Crime with thee we can commit;
Or if we shou'd - thy Form excuses it.
For who, that gathers fairest Flowers believes
A Snake lies hid beneath the Fragrant Leaves.
Though beauteous Wonder of a different kind,
Soft Cloris with the dear Alexis join'd;
When e'er the Manly part of thee, wou'd plead
Though tempts us with the Image of the Maid,
While we the noblest Passions do extend
The Love to Hermes, Aphrodite the Friend.
Ανάλυση του ποιήματος
Η Aphra Behn "Στην Υπηρέτρια Clarinda" είναι ένα ποίημα αγάπης με εκπληκτικά σύγχρονες ευαισθησίες. Σε αυτό το παιχνιδιάρικο, ερωτικό κομμάτι ειλικρίνειας, η γυναίκα ομιλήτρια αντιμετωπίζει την εράστριά της της Clarinda η οποία, αν και βιολογικά γυναίκα, παίζει και παίζει τόσο το ρόλο της γυναίκας όσο και το ρόλο του άνδρα στις σεξουαλικές κατακτήσεις της με τις γυναίκες. Κατά την ομιλήτρια συνεπάγεται ότι σε οποιαδήποτε σεξουαλική σχέση υπάρχουν σαφείς γυνακείοι και ανδρικοί ρόλοι που εκπληρώνονται, το ποίημα ανατρέπει την αντίληψη ότι αυτοί (οι ρόλοι) συνδέονται κατ' ανάγκη με την ανατομία.
Η ομιλήτρια αρχίζει το ποίημα προσφωνόντας με αυτοπεποίθηση την Clarinda ως "δίκαιη, αέρα αγάπης και όμορφη υπηρέτρια", αλλά πριν ακόμη ολοκληρώσει την πρώτη στροφή πριν επανεξετάσει το θέμα και στη συνέχεια αγωνίζεται με την ανεπάρκεια των όρων για το φύλο που χρησιμοποιούνταν για τις νέες στο δέκατο έβδομο αιώνα στα αγγλικά. Η Clarinda, η ομιλήτρια αισθάνεται, πως δεν είναι σωστή ως «υπηρέτρια», δεδομένου ότι δεν είναι παθητική, όπως ο τίτλος υπονοεί (ούτε "ασθενής", ούτε "γυναικεία").
Η ομιλήτρια παρακάμπτει προς στιγμήν το πρόβλημα με την απλή εφαρμογή των δύο όρων, αποκαλώντας την τόσο "[δ] ίκαιη αγαπημένη υπηρέτρια" (με έμφαση στη γυναικεία ομορφιά της) και την "ωραία γοητευτική νεότητα" (που υποδηλώνει την αρρενωπή, την σαγηνευτική γοητεία της). Αυτή η αδυναμία της γλώσσας δείχνει ωραία την ένωση της Clarinda των ανδρικών και των γυναικείων ιδιοτήτων. Ενδιαφέροντα, ωστόσο, τα επίθετα που η ομιλήτρια επιλέγει ακόμα με την παραδοσιακή ανδρική-γυνακεία διχοτόμηση. Η Clarinda είναι μια "δίκαιη υπηρέτρια" και "γοητευτική νεότητα", δεν είναι μια δίκαιη νέα ή ένα όμορφο κορίτσι. Αν η Clarinda η ίδια είναι τόσο ανδρική όσο και γυναικεία, η ποιήτρια προτείνει, πως η ανδρική-γυναικεία διχοτόμηση εξακολουθεί να ισχύει, η Clarinda μπορεί να διαλέγει χαρακτηριστικά από τα δύο φύλα, αλλά δεν μπορεί να είναι εντελώς άφυλη-ουδέτερη χωρίς φύλο.
Η επόμενη ενότητα του ποιήματος αντιμετωπίζεται η Clarinda όχι ως ο κόσμος γενικότερα θα μπορούσε να της βάλει την ταμπέλα (όπως της "καμαριέρας" ή "νεολαίας", ανάλογα με τη συμπεριφορά και το φόρεμα της), αλλά, όπως αυτή εμφανίζεται ως ομιλήτρια κατά τη διάρκεια του φλερτ και της αποπλάνησης . Αναφορικά με τους όρους αυτούς, η ομιλήτρια εξηγεί, "Αυτή η τελευταία [η νεότητα] θα δικαιώσει εύκολα την καταγγελία μου, / Αν και αυτό [το κορίτσι] μπορεί να χρησιμεύσει για να μειώσει τον περιορισμό μου, ... "Είναι ανδρική η μισή Clarinda, αναφέρει η ομιλήτρια, την οποία έχει ερωτευτεί και αυτό δικαιολογεί τα σεξουαλικά συναισθήματα. Σε αντίθεση με ένα πρόσωπο που είναι ανατομικά ανδρικό, εντούτοις, η ομιλήτρια αισθάνεται απεριόριστη και χωρίς κόστος να ενδώσει στις επιθυμίες της. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μέρος αυτής της αίσθησης της ελευθερίας πηγάζει από την έλλειψη κοινωνικών συνεπειών (κίνδυνος εγκυμοσύνης ή απώλεια της παρθενίας). Το γεγονός ότι η ομιλήτρια "κυνηγά" την Clarinda "χωρίς να κοκκινίζει" δείχνει επίσης ότι η λεσβιακή τις σχέση έχει μια ασυνήθιστη οικειότητα. Ενώπιον της Clarinda, η ομιλήτρια συνεπάγεται, δεν έχει τίποτα να κρύψει, και τα δύο είναι και οι δύο γυναίκες, έχοντας πλήρη επίγνωση της ύπαρξης και της φύσης της σεξουαλικής επιθυμίας μιας γυναίκας. Αν μία άνθρωπος του δέκατου έβδομου αιώνα, θα περίμενε καμιά η ομιλήτρια να φαίνεται σεμνή και αγνή, όπως αναμένεται να είναι μια ενάρετη γυναίκα, ενώπιον της Clarinda η παρωδία είναι περιττή.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η ομιλήτρια βρίσκει την Clarinda τόσο ακαταμάχητη και τη σχέση τους τόσο απελευθερωτική. Αν η ομιλήτρια εξακολουθεί να παλεύει με την επιθυμία της, όπως αυτή θα μπορούσε με την επιθυμία της για έναν άνδρα, η αναγνώστρια μένει με την ισχυρή εντύπωση ότι ο όποιος «πόνος» που βιώνει είναι εντελώς αυτοτραυματισμός. Η ομιλήτρια έχει ήδη μπει σε ένα αδιάντροπο "κυνήγι" της Clarinda, υποτίθεται ότι ο πόνος της είναι σαφώς μόνο η αγωνία μιας γυναίκας που έχει μόνο την παράταση του αναπόφευκτου («Ενάντια στη δική σου γοητεία αγωνίζομαι, αλλά μάταια»). Σε έναν ήχο που είναι παιχνιδιάρικα κατηγορητικός, η ομιλήτρια φορτίζει την Clarinda χρησιμοποιόντας το γυναικείο σώμα της για να εξυπηρετήσει λάγνα το ανδρικό μυαλό της («Με μορφή αυταπάτων με πονάς πόνο, / Αν και η φωτεινή νύμφη μας προδίδει την θαυμάστριά της" και αργότερα "όπου το ανδροπρεπές μέρος σου θα επικαλεστεί [θα ζητήσει σεξουαλικές χάρες] / Εσύ μας δελεάζεις με την εικόνα της καμαριέρας"). Είναι σαφές, ωστόσο, πως δεν έχει υπάρξει πραγματική προδοσία, και καμία πραγματική εξαπάτηση. Η ομιλήτρια έχει ήδη επιδιώξει να ερωτευτεί την αρρενωπή πλευρά ισχυρίζεται τώρα πως έχει παραβλεφθεί. Αντ 'αυτού, φαίνεται να απολαμβάνει παίζοντας ένα γυναικείο σεξουαλικό ρόλο, ενώ η Clarinda ως επιτιθέμενη και γόησα, καιη ίδια ως την αβοήθητη κατακτόμενη.
Αυτή η έννοια ότι παίζει ένα γυναικείο ρόλο υποστηρίζεται επίσης από το γεγονός ότι η ομιλήτρια έχει αλλάξει από το ενικό «εγώ» στο πληθυντικό "εμείς". Έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι αποδέχεται την παραδοσιακή διχοτόμηση ανδρικό-γυναικείο, η Clarinda όταν παρουσιάζει ανδρική συμπεριφορά φέρεται να λειτουργεί ως άνδρας («νέος» ή «θαυμαστής»), και όταν παρουσιάζει γυναικεία συμπεριφορά είναι γυναίκα («υπηρέτρια» ή «νύμφη»). Έτσι, με τη συμμετοχή της ίδιας και μιλώντας για όλα τα της γυναικείας φύσης ( το "φύλο μας"), η ομιλήτρια συνδέει την εαυτή της σιωπηρά με τη γυναικότητα και την γυναικεία σεξουαλική συμπεριφορά. Στην αγκαλιά της Clarinda της, λέει η αφηγήτρια, οι γυναίκες μπορεί να συμπεριφερθούν σε ένα γυναικείο τρόπο, που αγωνίζονται, αντιστέκονται, και στη συνέχεια ενδίδουμε στις σεξουαλικές επιθυμίες τις, όπως η Cloris κάνει στο ποίημα της Αphra Behn "Η απογοήτευση". Σε αντίθεση με έναν άνδρα, εντούτοις, αυτή η ανοχή δεν φέρει τρομερές κοινωνικές συνέπειες, όπως η απώλεια της παρθενίας («αθωότητας» τις), ή την εγκυμοσύνη. "Σίγουρα δεν είναι εγκληματικό, με σένα μπορούμε να δεσμευτούμε", παρατηρεί η ομιλήτρια, "Ή αν θα έπρεπε - δικαιολογίες να βρούμε για αυτό". Προφανώς, στην Αγγλία την εποχή της Aphra Behn η δυνατότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας μεταξύ των γυναικών ήταν τόσο ελάχιστα αναγνωρισμένη ώστε να μην είναι ακόμη ταμπού. Και εκτός αυτού, η ομιλήτρια προσθέτει παιχνιδιάρικα, «Για όποια πιστεύει πως μαζεύει τα δικαιότερα λουλούδια / Ένα φίδι κείτεται κρυμένο κάτω από τα αρωματικά φύλλα". Ποια, όντως, θα υποψιάζονται πως μια σεξουαλικά επιθετική αρενωπή προσωπικότητα βρίσκεται κάτω από την γλυκιά γυναικεία επιφάνεια της Clarinda της;
Η περιγραφή της Clarinda στην πρώτη στροφή δημιουργεί μια δεύτερη, πιο ερωτική σημασία για αυτές τις τελευταίες γραμμές. Καθώς η περιγραφή της γύνανδρης Clarinda, η πρώτη στροφή κάνει αρκετές αναφορές στη φυσική πράξη του έρωτα, αναφερόμενη στην γυμνή μορφή της Clarinda της («Όταν είναι τόσο πολύ ωραία γυναίκα στην όψη"), γεγονός που υποδηλώνει θυελλώδες σεξουαλικό παιχνίδι ή δυνατέ σαγηνεύσεις με το "αγωνιζόμαστε, αλλά μάταια", και, τέλος υμνεί ρητά την μη-διεισδυτική σεξουαλική δραστηριότητα ("κρίμα στο φύλο μας, σίγουρα σε εσένα το 'στειλε / ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε σεξ, και όμως είναι αθώο [παρθενικό]"). Στο δίστιχο που ολοκληρώνει την πρώτη στροφή, η ολοένα και πιο φυσική γλώσσα της ομιλήτριας αναδύεται ως μια πλήρως ανεπτυγμένη φαντασία στην οποία η Clarinda είναι κυριολεκτικά τόσο αρρενωπή όσο και γυναικεία - ανατομικά ερμαφρόδιτη. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η Clarinda είναι φυσικά μια ερμαφρόδιτη (ο τίτλος του ποιήματος είναι, πάνω από όλα, "Για τη Δίκαιη Clarinda ... Φαντάζομαι Περισσότερο από Γυναίκα" [η υπογράμμιση δική μου]), η ομιλήτρια απολαμβάνει τα γυναικεία σεξουαλικά σεξουαλικά όργανα. Στη φαντασία της ομιλήτριας, η Clarinda αντανακλά φυσικά ό,τι η αφηγήτρια γνωρίζει ήδη πως είναι μεταφορικά αλήθεια.
Μετά από αυτό το ρητό και, ενδεχομένως, τη συγκλονιστική εικόνα, η ομιλήτρια κλείνει το ποίημα με μόνο ελαφρώς πιο μετριοπαθείς εκφράσεις. Αναφέρεται στην μυθολογία, φαντάζομαι την Clarinda όπως η «[ευαίσθητη Cloris με τον αγαπητό Αλέξη ενώθηκε». Εδώ, η αμφιλεγόμενη χρήση της λέξης "ενώνεται" δείχνει την γύνανδρη προσωπικότητα τόσο της Clarinda και προτείνει τη σεξουαλική φύση της ένωσης των αντιθέτων - η Cloris και ο Αλέξης συνδυάζονται στο σώμα Clarinda μέσω μιας πράξης "ένωσης", ή τη σεξουαλική επαφή. Τέλος, η ομιλήτρια επαναλαμβάνει τη μοναδική ικανοποιητική φύση της σχέσης της με της Clarinda. Επειδή η Clarinda είναι τόσο γυναίκα όσο και άνδρας (ή χρησιμοποιεί το λογοπαίγνιο της ομιλήτριας «ερμαφρόδιτη», τόσο Αφροδίτη όσο και Ερμής), μαζί της μια γυναίκα μπορεί να βιώσει τόσο τη φιλία όο και το σεξουαλικό έρωτα. Περίοπτη θέση αυτού του συναισθήματος ως το τελικό συμπέρασμα του ποιήματος δίνει ιδιαίτερο βάρος. Η Clarinda γεμίζει ανάγκη μιας γυναίκας για γυναικεία συντροφιά, ένα επίτευγμα με το οποίο ο τυπικός άνδρας του δέκατου έβδομου αιώνα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί.
Αν και τα σεξουαλικά ταμπού του δέκατου έβδομου αιώνα στην Αγγλία υπάρχουν μόνο σε εξασθενημένη μορφή στην κοινωνία μας, "Για τη Δίκαιη Clarinda" εξακολουθεί να περιέχει σχετικό σχόλιο σχετικά με τη φύση της σεξουαλικότητας. Η Behn αντιπροσωπεύει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ως "γυναίκα" και "άνδρας" με έναν τρόπο που οι μεταμοντέρνες-οι μπορεί να τον βρουν άβολο, αλλά κάνει μια ισχυρή υπόθεση για την ιδέα ότι το κοινωνικό φύλο (σε αντίθεση με το βιολογικό φύλο) κατασκευάζεται. Αυτές οι ιδιότητες που παραδοσιακά ορίζονται ως ανδρικές - η επιθετικότητα, η παρορμητικότητα, η δύναμη - μπορεί σαφώς να βρεθούν σε γυναίκες, καθώς και τα «γυναικεία» χαρακτηριστικά, όπως η παθητικότητα, η αρετή, και η αδυναμία μπορεί να βρεθούν σε άνδρες. Ίσως το τελικό μήνυμα της Behn είναι αυτό: τόσο η Αφροδίτη τόσο και ο Ερμής περιέχονται σε κάθε πρόσωπο, και η ανατομία δεν χρειάζεται να περιορίσει τους ρόλους που παίζουμε, είτε στην κρεβατοκάμαρα είτε στα μάτια του κοινού. Διανοητικά, μπορούμε να είμαστε όλες χαρούμενες γύνανδρες, την κατασκευή της εαυτής μας ως πρόσωπα, όχι ως παραλλαγές της τεχνητών στερεοτύπων του κοινωνικού φύλου.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Leonor Fini
30 Αυγούστου 1907 – 18 Ιανουαρίου 1996
Η κα. Fini ήταν σουρεαλίστρια ζωγράφος. Γεννήθηκε στην Αργεντινή, αλλά μεγάλωσε στην Ιταλία και στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι το 1936. Έγινε μέρος της καλλιτεχνικής κοινότητας της δεκαετίας του 1930 στην οποία περιλαμβάνονται οι Max, Dalí και ο Picasso.
Μια γυμνή φωτογραφία της που είχε τραβηχτεί από από τον φωτογράφο Henri Cartier Bresson πουλήθηκε προς 305.000 δολλάρια το 2007.
Έχει ζωγραφίσει πορτραίτα, είχε σχεδιάσει κοστούμια μπαλέτου και είχε διακοσμήσει θέατρα.
Παντρεύτηκε τον Fedrico Veneziani, αλλά τον χώρισε αμέσως μετά. Είχε πολλές ερωτικές σχέσεις, με γυναίκες και άνδρες, και δημιούργησε μια τριγωνική σχέση με τον Κόντε, Stanislao Lepri και τον συγγραφέα Konstanty Jeleński.
Αγαπούσε τις περσικές γάτες, κάποια περίοδο είχε 23 γάτες ελεύθερες μέσα στο σπίτι της και να κυριαρχούν στο τραπέζι της τραπεζαρίας. Η ασθένεια μιας από τις γάτες της θα μπορούσε να της επιφέρει έντονη κατάθλιψη. Η κα. Fini, επίσης, έγραψε τρία μυθιστορήματα και εικονογράφισε πολλά άλλα. Τα έργα της απεικονίζουν ισχυρές αυτόνομες γυναίκες με τους άνδρες να απεικονίζονται ως να χρήζουν προστασίας.
Έχει ειπωθεί γι 'αυτήν ότι είναι η μόνη καλλιτέχνιδα που ζωγραφίζει τις γυναίκες χωρίς να απολογούνται. Στα περισσότερα έργα της απεικονίζονται γυναίκες, πολλά από αυτά παρουσιάζουν ισχυρές, όμορφες γυναίκες (πολλές φορές μοιάζουν με την ίδια) σε τελετουργικές ή προκλητικές καταστάσεις. Οι άνδρες συχνά απεικονίζονται ως λυγερές φιγούρες που βρίσκονται υπό την προστασία των γυναικών της.
Ζωγράφισε τα πορταίτα του μυθιστοριογράφου και δικιμιογράφου Jean Genet της ηθοποιού Anna Magnani, του Jacques Audiberti, της Βαρώνης και ηθοποιού Alida Valli, του σχεδιατή κοσμημάτων Jean Schlumberger της Γαλλίδας μεταφράστριας και ηθοποιού Suzanne Flon καθώς επίσης και πολλών άλλων διασημοτήτων και πλούσιων επισκεπτριών στο Παρίσι.
Η σφίγγα και οι γάτες είναι σημαντικό κομμάτι στους πίνακές της, όπως και το θέμα του «διπλού». Ήταν ικανή χαράκτρια, εξ' ίσου ικανή στο σχέδιο, στην υδατογραφία και στην ελαιογραφία.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Πολλές από εμάς πιθανόν να θυμόμαστε τη δήλωση του Donald Trump τον Απρίλιο πως η Χίλαρι Κλίντον "παίζει το χαρτί της γυναίκα", υπονοώντας ότι δεν θα επιβίωνε ως υποψήφια αν ήταν άνδρας. Τι ακριβώς είναι το "χαρτί της γυναίκας;" Με βάση το πλαίσιο της δήλωσης, ο κ. Trump φαίνεται να πιστεύει ότι είναι απλά το γεγονός πως επειδή η Χίλαρι είναι γυναίκα της συμπεριφερόμαστε διαφορετικά.
Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να είναι αλήθεια, αλλά όχι με τον τρόπο που Trump εννοεί. Ο σεξισμός στην πολιτική (και στην ζωή των Ην. Πολιτειών) έχει βαθιές ρίζες. Αν εξετάσουμε μόνο την πολιτική, θα μπορούσαμε να πούμε ότι φτάνει πίσω στο ξεκίνημα της χώρας μας, γιατί οι γυναίκες δεν είχαν ρητά το δικαίωμα του εκλέγειν στο Σύνταγμα μέχρι το 1920 υπό την Δέκατη Ένατη τροποποίηση. Ότι η άρνηση της συμμετοχής στην κυβέρνηση φαίνεται να προέρχεται από ένα διπλό σφάλμα στον τρόπο σκέψης - ένα, ότι οι γυναίκες ήταν κατώτερες ανίκανες να έχουν τεκμηριωμένη απόφαση ψήφου, και δύο, ότι η ψήφος μιας γυναίκας ήταν επικίνδυνη (Θεά φυλάξοι θα μπορούσαμε να αλλάξει πραγματικά τα πράγματα) - ήρθε στο προσκήνιο στη δεκαετία του 1840 όταν οι γυναίκες άρχισαν να συμμετέχουν μαζί να αγωνιστούν για το δικαίωμα του εκλέγειν.
Ήταν σε αυτή την ευτράπελη εποχή περίοδο που το «χαρτί γυναίκα» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πολιτική, όταν μία 32χρονη από την Νέα Υόρκη χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για τις προεδρικές εκλογές του 1872. Αυτή η γυναίκα ήταν η Victoria Woodhull, μία σουφραζέτα, Πνευματίστρια, χρηματίστρια στην Wall Street και ιδιοκτήτρια εφημερίδας, της οποίας το όνομα έχει, μέχρι τη δεύτερη προεδρική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον, σχεδόν χαθεί στην ιστορία.
Ούτε η Χίλαρι ούτε η Victoria σηκώθηκε και είπε, «ψήφο για μένα, επειδή είμαι γυναίκα". Καμιά τις δεν θα σκεφτόταν ποτέ να το κάνει, μάλλον θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους ίδιους όρους με τους άνδρες συναδέλφους τις και να την ψηφίσουν επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν στη στάση τις και θέλουν να δουν το μέλλον που υπόσχονται ως ηγέτιδες. Πλέον, οι λέξεις αυτές δεν χρειάζεται να ειπωθούν. Απλά με το να σταθούν και να δηλώσουν υποψήφιες, δηλώνουν τις εαυτές ως ίσες, όχι ως ιδιαίτερες.
Η Βικτώρια, όπως η Χίλαρι σήμερα, είναι ένα σύμβολο μιας ισχυρής απειλής που συνεπάγεται το "χαρτί γυναίκα”. Οι γυναίκες έχουν την τάση να μιλούν και να παλεύουν για τις άλλες γυναίκες. Ως μέλος του κινήματος της ψήφου, η Victoria επέκτεινε προτείνοντας μια ιδέα που για πρώτη φορά είχε εκφραστεί από την ηγέτιδα των σουφραζετών του Μιζούρι Virginia Minor-ότι το Σύνταγμα είχε ήδη δώσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου στη Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση με τη χρήση του όρου "πολίτες" αντί του όρου "άνδρες" ή "άρρενες". Αυτό ήταν το επιχείρημα που η Victoria έφερε ενώπιον του Σώματος της Δικαστικής Επιτροπής στα τέλη του 1871. Πριν καν νάχει την ευκαιρία να μιλήσει, ο Εκπρόσωπος John Bingham της είπε ότι το επιχείρημα της δεν θα γίνει αποδεκτό, οι γυναίκες δεν ήταν πολίτισες, και αυτός θα πρέπει να το γνωρίζει - τον χορηγό της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης που χρησιμοποιούσε ως βάση της επιχειρηματολογίας της.
Αλλά η αναπόφευκτη απόφαση εναντίον της αιτήσεως της δεν θα μπορούσε να φιμώσει τη Victoria. Συνέχισε, καλώντας τις γυναίκες να ξεκινήσουν τη δική τις κυβέρνηση, αν κάποιος είχε αρνηθεί να τις αποδεχθεί. Σε μια ομιλία το Φεβρουάριο του 1871 που αργότερα έγινε γνωστή ως "Η Μεγάλη Απόσχιση", διακήρυξε, "Οι γυναίκες δεν έχουν καμία κυβέρνηση. Εννοούμε πως τις προδίδουν. Εννοούμε απόσχιση με χίλιες φορές μεγαλύτερη κλίμακα από ό, τι ήταν αυτή του Νότου. Συνωμοτούμε επανάσταση θα ξεπεράσουμε αυτή τη ψεύτικη δημοκρατία και θα φυτέψουμε μια κυβέρνηση δικαιοσύνης στη θέση της, η οποία δεν πρέπει μόνο πρεσβεύει, να αντλεί τη δύναμή της από τη συναίνεση των κυβερνωμένων, αλλά πρέπει να το πράττει στην πραγματικότητα".
Επίσης, μίλησε ανοικτά ενάντια νόμους που παρα-κρατούν τις γυναίκες από το να έχουν τον έλεγχο του σώματός τις (σας θυμίζει κάτι;) εντός του γάμου και το διπλό πρότυπο της πορνείας που συγχωρείται με ένα κλείσιμο του ματιού και μια ώθηση, αλλά τις εργαζόμενες του σεξ τις αντιμετωπίζουμε σαν κατώτερες κι από τα σκουλήκια. "Υπήρξε άνοδος και δηλώνουν την εαυτή τις ως ελεύθερη", σε μια ομιλία το Μάη του 1871. «Οι γυναίκες είναι εντελώς απληροφόρητες για τη δύναμή τις. Αν την επόμενη κιόλας το Κογκρέσο αρνείται στις γυναίκες όλα τα νόμιμα αποτελέσματα της ιδιότητας της πολίτισας, θα προχωρήσουμε καλώντας για μια άλλη σύμβαση που ρητά να πλαισιώσει ένα νέο Σύνταγμα και την ανέγερση νέας κυβέρνησης".
Δεν έχει σημασία αν είναι 1872 ή 2016, οι γυναίκες που μιλούν θεωρούνται επικίνδυνες, διότι αυτό σημαίνει ότι έχουν δύναμη. Και η δύναμη γεννά φόβο. Η Victoria είχε χιλιάδες οπαδούς στις ομιλίες της, να φωνάζουν το όνομα της, έτσι τις επιτέθηκαν οι εφημερίδες, όπως η Χίλαρι δέχεται επίθεση από τα μέσα ενημέρωσης σήμερα. Δεν ήταν φοβισμένες για να πεοχωρήσουν πέρα από προσωπική της ζωή ή την οικογένειά της, μια τάση που έχουμε δει να αναπαράγεται σε διάφορες εκστρατείες της Χίλαρι.
Το 1872, η εφημερίδα Εβδομαδιαία Χάρπερ-Harper’s Weekly δημοσίευσε μια γελοιογραφία αποκαλώντας τη Βικτώρια ως "η κα. Διαβόλισα" επειδή παρότρυνε τις γυναίκες να αντεπιτεθούν κατά της σεξουαλικής δουλείας και της κακομεταχείρισης εντός του γάμου. Ομοίως, ο Donald Trump έχει βαφτίσει τη Χίλαρι ως "άκαρδη Χίλαρι" και "Crooked Χίλαρι", επειδή τάχθηκε υπέρ του ελέγχου των όπλων και επειδή του επιτίθεται στις διαφημίσεις. Ενώ υπάρχει πάντα ένα ορισμένο ποσό κακολογημένων στην πολιτική, ειδικά στις προεδρικές εκλογές, το παρατσούκλι φαίνεται ιδιαίτερα φαύλο όταν πρόκειται για γυναίκες.
Ωστόσο, οι ίδιοι άνθρωποι που καταφεύγουν σε αυτές τις γελοιότητες της παιδικής χαράς κατηγορούν τις γυναίκες πολιτικούς πως έχουν κάποιο μαγικό πλεονέκτημα απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκες, γνωστό και ως το "Χαρτί γυναίκα". Μπορεί να έχουμε κερδίσει το δικαίωμα ψήφου από την εποχή της Βικτώριας, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά βήματα που απομένουν για να γίνουν. Έχουμε κερδίσει ένα χαμηλότερο μισθό από τους άνδρες συναδέλφους μας για ίση εργασία, σιωπηλά υπομένουμε τα ψιτ-ψιτ και καμάκι στους δρόμους, ζήσουμε σε μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει το σώμα μας σαν αναλώσιμο αγαθό πάνω στο οποίο νομοθετεί, που χρησιμοποιείται για την ευχαρίστηση και απορρίπτεται.
Έτσι, αν ο Donald Trump θέλει να επιμείνει πως οι πολίτισες των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν το «χαρτί της γυναίκας», τότε ας του το δείξουν σε δύναμη αυτό ότι το χαρτί μπορούν να το παίξουν την ημέρα των εκλογών, δίνοντας στη Χίλαρι τη δικαίωση που η Victoria δεν ήταν ποτέ σε θέση να βιώσει, τη τιμή της να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Nicole Evelina είναι μία βραβευμένη συγγράφισσα ιστορικών μυθιστορημάτων και ρομαντική μυθιστοριογράφος κωμωδιών που βασίζεται στο St Louis, MO. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, η κυρία Presidentess, η οποία βασίζεται στο Victoria Woodhull, αναμένεται να κυκλοφορήσει 25 Ιούλ.
την είδηση την βρήκαμε στις 21.7.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.curvemag.com/Culture/The-Woman-Card-In-Politics-Dates-Back-To-The-1880s-1352/
2016.07.21 09
Η Κληρονομιά της Radclyffe Hall * στις λεσβίες
Η Radclyffe Hall ήταν κάτι περισσότερο από μια πρωτοπόρος λεσβία, ήταν μπροστά από την εποχή της.
Όταν συζητάμε για το θέμα της ιστορίας των λεσβιών, είναι αδύνατο να μην αναφέρουμε την απαράμιλλη Marguerite Radclyffe Hall. Είναι, χωρίς αμφιβολία, μια από τις κηρύτριες και αξέχαστες φυσιογνωμίες σε όλη τη λεσβιακή κουλτούρα. Το μυθιστόρημα, Το Πηγάδι της μοναξιάς, θα πρέπει να απαιτείται να διαβαστεί. **
Η Hall γεννήθηκε στην Αγγλία στα τέλη του 1800 και είναι ευρέως αναγνωρισμένη ως πρωτοπόρος συγγράφισσα και ποιήτρια. Δεν απολογούταν για τη σεξουαλικότητά της και τη φορούσε σαν ένδειξη τιμής, η οποία ήταν ανήκουστο στις αρχές του εικοστού αιώνα. Εν ολίγοις, η Hall ήταν μπροστά από την εποχή της. Ήταν επίσης αρκετά γόησα, και συμμετείχε σε περισσότερες από μία σκανδαλώδεις σχέσεις στη διάρκεια της ζωής της.
Είναι κατανοητό γιατί η κληρονομιά Hall είναι συνώνυμη με ιστορίες του ρομαντικότητας, ηρωϊκότητας-sheroism, και σαγήνης. Εκείνη διαχέεται λεσβία και κάμπτει τα στερεότυπα για το κοινωνικό φύλο κατά τη διάρκεια μιας χρονικής περιόδου, όπου εμείς οι υπόλοιπες θα είχαμε κρυφτεί φοβούμενες τη γελοιοποίηση και ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Αυτό είναι ένα κομμάτι του τι κάνει την Hall τόσο ενδιαφέρουσα.
Το άλλο κομμάτι είναι το γράψιμο της.
Η Hall έγραψε μια χούφτα μυθιστορήματα, αλλά το Πηγάδι της Μοναξιάς είναι το πιο αναγνωρίσιμο και, δυστυχώς, το μόνο έργο της λεσβιακής φαντασίας. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από ένα ενιαίο κεντρικό χαρακτήρα, την Stephen Gordon, η οποία περιγράφεται ως λεσβία με ανδρικά χαρακτηριστικά και τάσεις. Αν και δεν είναι σεξουαλικό, το θέμα του μυθιστορήματος δεν ήταν καλοδεχούμενο από κάθε μέσο. Είχε απαγορευτεί στην Αγγλία, και πολλά αντίγραφα καταστράφηκαν. Τελικά, εκδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά από μια μακρά και πολύπλοκη δικαστική μάχη.
Ενώ υπάρχουν πολλά (πολλά) αξιοσημείωτα αποσπάσματα από το πηγάδι της μοναξιάς, αυτή είναι ίσως η πιο βαθιά από την άποψη της λεσβιοσύνης:
«Δεν είσαι ούτε αφύσικη ούτε αποτρόπαια, ούτε τρελή, είσαι τόσο πολύ ένα κομμάτι αυτού που οι άνθρωποι αποκαλούν φύση, όπως καμία άλλη, μόνο είστε ανεξήγητη ακόμη - δεν έχετε θέση σας στη δημιουργία".
Η κληρονομιά Hall συνεχίζει να τιμάται από την λεσβιακή κοινότητα με πολλούς τρόπους. Υπήρξαν βιβλία που γράφτηκαν γι' αυτήν και τη ζωή της, συγγράφισες δημιούργησαν ψευδόνυμα χρησιμοποιόντας λογοπαίγνιο με το όνομά της καθώς και σύλλογοι, οργανώσεις, μπάντες και κοινοτικές ομάδες είχαν το όνομά της. Η ανάλυση του έργου και της γραφή της είναι επίσης ατελείωτες.
Η Pink Paper παραθέτει την Hall στον αριθμό 16 στην λίστα των 500 κορυφαίων λεσβιών ηρωΐδων.
Την είδηση την βρήκαμε στις 28.4.16 και την μεταφράσαμε από την http://www.lotl.com/Culture/The-Lesbian-Legacy-Of-Radclyffe-Hall-1160/
* Στην φωτογραφία όρθια είναι η Radclyffe Hall και στην πολυθρόνα η Una Elena Troubridge
** Το μυθιστόρημα "Το Πηγάδι της Μοναξιάς" μεταφράστηκε στα ελληνικά πριν μερικά χρόνια. Η ιστορία είναι μια θλιμένη εξιστόριση που καταλήγει όπως συνήθως για την επόχη εκείνη σε απαισιόδοξο τέλος.
Σε απάντηση προς την εθνική αντίδραση στον νόμο διακρίεων H.B.2, ο κυβερνήτης της Βόρειας Καρολίνας Pat McCrory εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα "για την προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ισότητας".
Η διάταξη θα διευρύνει την πολιτική απασχόλησης της Βόρειας Καρολίνας για να καλύψει το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου, αλλά και "επιδιώκει τη νομοθεσία για να αποκαταστήσει το δικαίωμα να μηνύσει το δικαστήριο για διακρίσεις".
Ενώ η προσθήκη του σεξουαλικού προσανατολισμού και της ταυτότητας κοινωνικού φύλου στην πολιτική απασχόλησης της χώρας καθιστά τη Βόρεια Καρολίνα την 24η Πολιτεία που ως έθνος επεκτείνει αυτές τις προστασίες, δεν περιλαμβάνει νομική προστασία των Lgbtiq στις δημόσιες επιχειρήσεις.
Η Αμερικανική Ένωση Πολιτικών Ελευθεριών της Βόρειας Καρολίνας κυκλοφόρησε μια δήλωση λέγοντας, "Οι δράσεις του κυβερνήτη McCrory σήμερα είναι μια φτωχή προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε τις σαρωτικές επιθέσεις του στην λεσβιακή κοινότητα, και υπολείπονται κατά πολύ στο να διορθώσουν τη βλάβη που πραγματοποιήθηκε όταν υπέγραψε τον επιβλαβή νόμο House Bill 2-Η. Β. 2 που στιγματίζει και εντέλει διακρίσεις κατά των λεσβιών".
"Με αυτή την εκτελεστική διάταξη, οι λεσβίες, αμφισεξουαλικές εξακολουθούν να στερούνται νομικής προστασίας από τις διακρίσεις, και οι τρανς στοχεύονται ρητά με το να είναι αναγκασμένες να χρησιμοποιούν τις λάθος τουαλέτες".
Σε μια αμυντική δήλωση, ο κ. McCrory είπε, "Άκουσα τα σχόλια τις τελευταίες εβδομάδες για το θέμα αυτό, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση, παρερμηνεία, σύγχυση, πολύ πάθος, και, ειλικρινά, επιλεκτική αγανάκτηση και υποκρισία. Αλλά με βάση την ανάδραση αυτή, παίρνω μέτρα για να επιβεβαιωθεί και να βελτιωθεί η δέσμευση της Πολιτείας στην ιδιωτική ζωή και την ισότητα".
Η ΜΚΟ ACLU και η Ισότητα Βόρειας Καρολίνας ένωσαν τις δυνάμεις τις και κατέθεσαν μια ομοσπονδιακή μήνυση εναντίον του κυβερνήτη. Η μήνυση δηλώνει, «Ενώ η διάκριση, δηλώθηκε ως επίκεντρο του νομοθετικού σώματος περνώντας τον νόμο H. B. 2 που στην πραγματικότητα κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από την απαγόρευση των τοπικών κυβερνήσεων στη Βόρεια Καρολίνα για τη θέσπιση προστασίας κατά των διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου".
Ο Γενικός Εισαγγελέας της Βόρειας Καρολίνα Roy Cooper έχει ήδη αρνηθεί να υπερασπιστεί τον H. B. 2 στο δικαστήριο. Είπε, "Μιλάμε για διακρίσεις εδώ. Δεν είναι μόνο αυτός ο νέος νόμος εθνικής αμηχανίας, που θα θέσει την οικονομία της Βόρειας Καρολίνας εκτός".
Ο McCrory συνέχισε να υπερασπίζεται τις πράξεις του, λέγοντας, "έχω ακούσει την κοινωνία και αυτή έχει το δικαίωμα τόσο της ιδιωτικής ζωής όσο και της ισότητας. Μπορούμε και πρέπει να πετύχουμε τους δύο αυτούς στόχους. Τώρα ξέρω ότι οι δράσεις αυτές δεν θα ικανοποιήσουν απόλυτα την καθεμία, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτισών μας θέλουν λύσεις κοινής λογικής σε πολύπλοκα θέματα. Αυτός είναι ο τρόπος της Βόρειας Καρολίνα".
Την είδηση την βρήκαμε στις 13.4.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.lotl.com/News/North-Carolina-Responds-To-Anti-LGBT-Legislation-1125/
Kylie Kwong
Γενήθηκε το 1969
Η κα. Kwong είναι σεφ, συγγράφισα και έχει δικό της εστιατόριο.
Είναι τρίτης γενιάς Κινεζο-αυστραλή που έμαθε τα βασικά της μαγειρικής Cantonese από τη μητέρα της.
Ήταν η επικεφαλής σεφ στο Wockpool πριν ανοίξει το πρώτο εστιατόριο της, Billy Kwong (το 1999) στο Σίδνεϊ. Το 2005 δεσμεύτηκε το βιβλίο της για την χρήση μόνο βιολογικών και βιοδυναμικών τροφίμων.
Το βιβλίο της, "Kylie Kwong: Μαγειρεύοντας με την καρδιά και την ψυχή - Cooking with Heart and Soul", δημοσιεύθηκε το 2003. Την ίδια χρονιά ξεκίνησε η τηλεοπτική εκπομπή της "Καρδιά και Ψυχή” που προβλήθηκε στο ABC.
Το 2006, η δεύτερη σειρά της, "Simply Magic", επιλέχθηκε από το κανάλι Lifestyle στις ΗΠΑ. Έκανε επίσης μια σειρά 9-επεισοδίων που ονομάζεται "Η Κίνα μου" το 2008. Το 2012 εμφανίστηκε ως καλεσμένη σεφ στο "Master Chef Australia".
Δημοσιοποίησε την λεσβιοσύνη της το 2012, όταν ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της συντρόφισάς της.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Kelly McGillis
Γενήθηκε στις 9 Ιουλίου 1957
Η κα. McGillis είναι ηθοποιός.
Φοίτησε στο Pacific Conservatory of the Performing Arts, στη Σάντα Μαρία, της Καλιφόρνια και στη συνέχεια μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να σπουδάσει υποκριτική στο Juilliard School.
Ο πρώτος ρόλος της ήταν στην ταινία Reuben, Reuben το 1983. Ο ρόλος που την ανέδειξε ήταν αυτός της Rachel στην ταινία Witness (1985) για τον οποίο ήταν υποψήφια για το βραβείο Χρυσή Σφαίρα. Είναι πιο γνωστή για το ρόλο της ως Charlie στην ταινία Top Gun (1986).
Έχει παίξει έκτοτε σε πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, συμπεριλαμβανομένου του ρόλου της ως Colonel Gillian Davies στη σειρά The L Word.
Η κα. McGillis είναι επίσης μία τέλεια ολοκληρωμένη σαιξπηρική ηθοποιός του Broadway.
Έχει συνεργαστεί με τοξικομανείς και αλκοολικές στο κέντρο Seabrook House Drug Alcohol Rehab και διδάσκει υποκριτική στο The New York Studio για την Stage & Screen στην Asheville της Βόρειας Καρολίνας.
Έχει παντρευτεί δύο φορές και έχει δύο κόρες.
Δημοσιοποίησε την λεσβιοσύνη της το 2009 και σύναψε μια σύμφωνο συμβίωσης με την συντρόφισά της, Melanie Leis, το 2010.
Έχει το εστιατόριο "Kelly" στο Key West, της Florida.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Emma Stebbins
1 Σεπτεμβρίου 1815 – 25 Οκτωβρίου 1882
Η κα. Stebbins ήταν γλύπτρια.
Ενθαρρύνθηκε από την οικογένειά της για την αγάπη της στις τέχνες.
Ανατράφηκε στη Νέα Υόρκη, αλλά μετακόμισε, το 1852, στη Ρώμη για να μελετήσει τις τεχνικές της κλασικής γλυπτικής.
Συναντήθηκε και ερωτεύτηκε την Charlotte Cushman Saunders.
Η κα. Cushman είχε διαγνωστεί με καρκίνο του στήθους και από το 1869 έως το 1871 αφιέρωσε όλο το χρόνο της στη φροντίδα της κα Cushman. Επέστρεψαν στη Νέα Υόρκη το 1870. Η κα. Cushman πέθανε από πνευμονία το 1876.
Μετά το θάνατό της, η κα Stebbins δεν ξαναέφτιαξε κανένα άλλο γλυπτό. Το χάλκινο άγαλμα της “Horace Mann” είχε εγκατασταθεί στη βουλή της Βοστώνης το 1865. Η πιο γνωστή δουλειά της είναι η Angel of the Waters (1873) που βρίσκεται στην Bethesda Fountain στο Central Park.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Marguerite Yourcenar
8 Ιουνίου 1903 – 17 Δεκεμβρίου 1987
Η κα. Yourcenar ήταν μυθιστοριογράφισα και δοκιμιογράφισα.
Γεννήθηκε ως Marguerite Antoinette Jeanne Marie Ghislaine Cleenewerck de Crayencour σε βελγική και γαλλική οικογένεια ευγενών. Άλλαξε νόμιμα το όνομά της με το όνομα το οποίο συνέγραφε το 1947.
Το πρώτο της βιβλίο που θα δημοσιευθεί ήταν μια ποιητική συλλογή με τίτλο, Le Jardin des Chimeres (Ο κήπος της Χείμερας) η οποία δημοσιεύθηκε το 1921 και το πρώτο της μυθιστόρημα εκδόθηκε το 1929. Έγραψε περισσότερα από είκοσι μυθιστορήματα και οι συλλογές δοκιμίων και δώδεκα από αυτά έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά.*
Η πιο διάσημη εργασία της είναι το μυθιστόρημα, Mémoires d' Hadrien (Οι αναμνήσεις του Ανδριανού) δημοσιεύθηκε το 1951.
Μία φίλη της, η Grace Frick, κάλεσε την κα Yourcenar στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια, η ίδια έλαβε μια θέση ως λεκτόρισα συγκριτικής λογοτεχνίας στο Sarah Lawrence College.
Εξελέγη ως η πρώτη γυναίκα μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1980.
Το 1937 η κα. Yourcenar και η κα. Frick ξεκίνησαν μια σχέση που θα διήρκησε 52 χρόνια, μέχρι το θάνατο της κας Frick το 1979.
Της αρνήθηκαν το Νομπέλ λογοτεχνίας επειδή ήταν λεσβία.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
*Πολλά από τα μυθυστορήματά της έχουν μεταφραστεί κ εκδοθεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Χατζηνικολή.
Gisèle Freund
19 Νοεμβρίου 1908 – 31 Μαρτίου 2000
Η κα. Freund ήταν φωτογράφισα.
Γεννήθηκε στη Γερμανία, σε εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας της ενδιαφερόταν για την φωτογραφία και της χάρισε μια φωτογραφική μηχανή για την αποφοί
τηση της από το γυμνάσιο.
Στο κολέγιο, ενδιαφέρθηκε για τον σοσιαλισμό. Αυτό, σε συνδυασμό με την κληρονομιά της, αποτέλεσε πρωταρχικό στόχο για το ναζιστικό καθεστώς και έτσι δραπέτευσε στο Παρίσι με τα αρνητικά φίλμ της, δεμένα στο σώμα της. Ανάμεσα στα αρνητικά ήταν φωτογραφίες των τελευταίων πολιτικών διαδηλώσεων στο δρόμο πριν ο Χίτλερ πάρει την εξουσία.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης αποκτόντας διδακτορικό το 1936.
Η κα. Freund διαβιούσε ως φωτορεπόρτερ, μεγάλο μέρος της δουλειάς της ήταν στα περιιοδικά Time και Life, αλλά έκανε επίσης πορτραίτα πολλών διάσημων προσωπικοτήτων. Μεταξύ των πολλών ανθρώπων που φωτογράφησε ήταν η Εύα Περόν, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Τζέιμς Τζόις και ο George Bernard Shaw. Η φωτογραφία της του κ. Joyce ήταν το εξώφυλλο του περιοδικού Time στις 8 Μαΐου 1939.
Η κα Freund ήταν μία από τις πρώτες φωτογράφισες που εργάστηκαν με έγχρωμα φίλμ.
Της αρνήθηκαν την βίζα στις Ην. Πολιτείες το 1954, επειδή ήταν ανοιχτά λεσβία και λόγω της σοσιαλιστικής κλίσης της.
Δημοσίευσε τέσσερα βιβλία με φωτογραφίες της από το 1936 μέχρι και το 1974.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Σωτηρία Μπέλλου-Sotiria Bellou
22 Αυγούστου 1921 – 27 Αυγούστου 1997
Η κα. Μπέλλου ήταν τραγουδίστρια και εκτελέστρια της ελληνικής ρεμπέτικης μουσικής. Γεννήθηκε στο νησί της Εύβοιας. Ξεκίνησε το τραγούδι στην ηλικία των 3 ετών και έφτιαχνε η ίδια τις κιθάρες της. Η μητέρα της την κτύπησε, όταν έμαθε ότι η κόρη της ήθελε να γίνει καλλιτέχνιδα, αλλά ο πατέρας της αγόρασε μια κιθάρα και πλήρωνε τα μαθήματα.
Έκανε έναν διακανονισμένο γάμο, σε ηλικία 17 ετών, με τον Βαγγέλη Τριμούρα. Ο σύζυγός της την κακοποιούσε και εκείνη αντέδρασε ρίχνοντας του βιτριόλι, διαβρωτικό οξύ, στο πρόσωπό του κατά τη διάρκεια ενός καυγά. Καταδικάστηκε σε τρία χρόνια και τρεις μήνες φυλάκιση, η ποινή τελικά μειώθηκε σε 6 μήνες.Αυτό προκάλεσε μεγάλη αμηχανία στις-στους συγγενείς της και έτσι η ίδια μετακόμισε στην Ιταλία το 1940 και στη συνέχεια στην Αθήνα.
Η κα. Μπέλλου εντάχθηκε στην Ελληνική Αντίσταση κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και συνελήφθη από τους Ναζί, που την βασάνισαν και στη συνέχεια την φυλάκησαν. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης ήταν μέλος του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ).
Ως τραγουδίστρια την ανακάλυψε ο Βασίλης Τσιτσάνης, ενώ εργαζόταν ως σερβιτόρα, και άρχισε να μελετά μαζί με τον συνθέτη. Το 1947 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ.
Είχε προβλήματα εξάρτησης με το αλκοόλ και τα τυχερά παιχνίδια που την οδήγησαν στη φτώχεια στα γεράματά της. Δεν τιμήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση μετά το θάνατό της, δεν πήρε ποτέ σύνταξη αντιστασιακής αλλά έχει πλέον αναγνωριστεί ως μία από τις πιο πρωτότυπες φωνές του ρεμπέτικου.
Η κα. Μπέλλου ήταν ανοιχτά λεσβία * και εξαιρετικά γεναιόδωρη με τις συντρόφισές τις.
Η βιογραφία της, Σωτηρίας Μπέλλου, Πότε Ντόρτια Πότε Εξάρες κυκλοφόρησε το 1998.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
* Χαρακτηριστικό παρατσούκλι της από την κοινωνία ήταν το Σωτήρης.
Concha Buika
Γενήθηκε 11 Μαΐου 1972
Η κα. Concha Buika είναι τραγουδίστρια, συνθέτρια και παραγωγός.
Γεννήθηκε στην Palma de Mallorca, της Ισπανίας, αλλά ζει στο Μαϊάμι, της Φλόριντα.
Ξεκίνησε με το να τραγουδά σε τζαζ κλαμπ στην Ισπανία. Το πρώτο της άλμπουμ, "Mestizuo" κυκλοφόρησε το 2001. Έχει παράξει επτά άλμπουμ, τα δύο τελευταία, "Niña de Fuego" (2008) και "El ultimo Trago" (2009) με την εταιρεία Warner Records. Το "Niña de Fuego" κέρδισε το βραβείο Latin Grammy για το καλύτερο άλμπουμ και την καλύτερη παραγωγή για το 2008. Το "El ultimo Trago" κέρδισε το βραβείο Latin Grammy για το καλύτερο παραδοσικαό τροπικό άλμπουμ το 2010.
Ο Pedro Almodovar περιέλαβε δύο από τα τραγούδια της στην ταινία του "La piel que habito "(2011).
Εργάζεται για το ένατο άλμπουμ της και είναι στην πρώτη της μεγάλη περιοδεία στις Ην. Πολιτείες έχει επίσης συνεργαστεί με την Chavela Vargas.
Η κα Buika είναι ανοιχτά αμφισεξουαλική και πολυγαμική-polyamorous.
Για εσάς που ίσως μόλις τώρα την ανακαλύπτετε, όπως εγώ, δείτε ένα τραγούδι της εδώ
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Berenice Abbot
17 Ιουλίου 1898 – 9 Δεκεμβρίου 1991
Η κα. Abbot ήταν φωτογράφος. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο, αλλά το άφησε, το 1918, για να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, όπου η ίδια βυθίζεται στις τέχνες.
Για πρώτη φορά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και τη γλυπτική, αλλά άρχισε να ενδιαφέρεται για τη φωτογραφία, όταν προσελήφθει ως βοηθός στο σκοτεινό θάλαμο από τον Man Ray το 1923.
Έκανε την πρώτη της ατομική έκθεση το 1926 και στη συνέχεια άνοιξε το δικό της στούντιο. Ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα δεύτερο στούντιο στη Γαλλία.
Το 1929 άρχισε να φωτογραφίζει τη Νέα Υόρκη και πέρασε τις επόμενες 6 χρονιές με αυτό το πρόγραμμα-πρότζεκτ για να αυτοσυντηρηθεί με τη διδασκαλία. Ήταν τότε που την προσέλαβε η Federal Art Project (FAP), γεγονός που της επέτρεψε να αφιερώσει όλο το χρόνο της στη φωτογραφία.
Η πιο γνωστές φωτογραφίες της είναι η Under the El at the Battery, New York, το 1936, η Nightview, New York, το 1932 και ο James Joyce, 1928.
Αυτή εφηύρε την παραμόρφωση του τρίποδου και τον τηλεσκοποπικό πόλο φωτισμού.
Συντρόφισά της για τριάντα χρόνια ήταν η Elizabeth McCausland, η σχέση τις ξεκίνησε το 1935 και διήρκεσε 30 χρόνια.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Louise Brooks
14 Νοεμβρίου 1906 – 8 Αυγούστου 1985
Η κα. Brooks ήταν ηθοποιός και χορεύτρια. Το 1922 έγινε μέλος της Denishawn, μοντέρνα εταιρεία χορού στο Λος Άντζελες. Το 1925 ήταν μία χαρακτηριστική χορεύτρια στην Ziegfeld Follies όπου εντοπίσθηκε από τον παραγωγό Walter Wanger και υπέγραψε ένα συμβόλαιο για πέντε χρονιές με την Paramount Pictures.
Ο πρώτος της ρόλος ήταν στην ταινία "Love 'Em and Leave 'Em" (1926). Είναι πιο γνωστή για τους ρόλους της στις ταινίες "Το κουτί της Πανδώρας - Pandora's Box " (1929) και «Το Ημερολόγιο ενός χαμένου κοριτσιού-Diary of a Lost Girl" (1929), που γυρίστηκαν ενώ βρισκόταν στη Γερμανία. "Το κουτί της Πανδώρας" περιλαμβάνει μία από τις πρώτες απεικονίσεις του πορτραίτου μίας λεσβίας στην οθόνη. Πρωταγωνίστησε σε δεκαεπτά ταινίες του βωβού κινηματογράφου και σε οκτώ ταινίες με ήχο πριν τη συνταξιοδότησή της το 1935.
Ήταν στην μαύρη λίστα της Paramount επειδή έφυγε στην Ευρώπη, ενώ ακόμα είχε συμβόλαιο με την εταιρεία όταν η Paramount είχε αρνηθεί την αύξηση που της είχε υποσχεθεί. Η καριέρα της στις Ηνωμένες Πολιτείες ποτέ δεν ανέκαμψε μετά την επιστροφή της το 1930.
Τελικά μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως πωλήτρια στο Saks Fifth Avenue και ως συνοδός για μερικούς πλούσιους πελάτες.
Στη δεκαετία του 1950, με μια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τις ταινίες της, έγινε συγγράφισα βιβλίων στο Χόλιγουντ.
Η κα Brooks είχε δύο σύντομους γάμους και είχε πολλές ερωτικές συντρόφισες και συντρόφους, στις συντρόφισές της περιλαμβάνεται και η Greta Garbo για μία βραδυά. Η κα Brooks δημοσίευσε τα απομνημονεύματά της, "Η Λούλου στο Χόλιγουντ -Lulu in Hollywood", το 1982.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
Alison Bechdel
Γεννήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1960
Η κα. Bechdel είναι σκιτσογράφος-γελοιογράφος. Φοίτησε στο Simon Ροκ College και στη συνέχεια στο Oberlin College. Είχε απορριφθεί από τις σχολές τέχνης στη Νέα Υόρκη, έτσι εργάστηκε σε θέσεις εργασίας γραφείου στον κλάδο των εκδόσεων.
Έκανε το κόμικ "Dykes to Watch Out For". Η Womannews το δημοσίευσε το 1983 και η ίδια ξεκίνησε να το μετατρέπει σε μια σειρά κόμικ για δημοσίευση. Το 1986 εξέδωσε την πρώτη συλλογή της σειράς αυτής. Η σειρά αυτή ανεστάλει το 2008, ώστε να μπορέσει να εργαστεί σε άλλα έργα.
Έχει κάνει επίσης κόμικ και εικονογραφήσεις για περιοδικά, όπως το The Advocate, και σε ιστοσελίδες. Έχει δημοσιεύσει το αυτοβιογραφικό της κόμικ "Fun House" το 2006. Το οποίο έμεινε δύο εβδομάδες στον κατάλογο Hardcover Nonfiction των ευπώλητων κόμικ της New York Times και θεωρήθηκε ένα από τα 10 καλύτερα βιβλία του 2006 από το περιοδικό Time.
Η κα. Bechdel δημοσιοποίησε την λεσβιοσύνη της σε ηλικία 19 ετών το 1979.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
