Την εικόνα αυτή περιγράφει η Monde σε αναλυτικό δημοσίευμα, όπου καταγράφονται οι πρώτες τρικυμιώδεις ώρες συζήτησης ενός θέματος-ταμπού. Ο γάμος ανάμεσα σε Lbtiq έχει νομοθετηθεί το 2002 στην Ολλανδία και το 2003 στο Βέλγιο, σε μια προσέγγιση πραγματιστική, πρακτική και τεχνική -καθόλου ηθική. Στην Ισπανία νομοθετήθηκε επίσης το 2004, από την κυβέρνηση Θαπατέρο, κόντρα στη λυσσαλέα αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας και της αντιπολίτευσης.
Στη Γαλλία και στη Βρετανία πάντως, οι σχετικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες που εκδηλώθηκαν προ διμήνου, ξεσήκωσαν θύελλες. Στη Βρετανία ο Ντέιβιντ Κάμερον επικαλέστηκε τη γενναιοδωρία της κοινωνίας και υποστήριξε ότι «δεν πρέπει να αφήσουμε έξω από τον θαυμάσιο θεσμό του γάμου τις Lbtiq» προσφέροντας στην Εκκλησία το ελεύθερο να κάνει γάμους κατά το δοκούν Lbtiq ζευγάρια, πλην όμως οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι η εκλογική του βάση είχε σοβαρές διαρροές απ΄αυτό το θέμα.
Στη Γαλλία, η πρωτοβουλία του Προέδρου Ολάντ έχει ξεσηκώσει θύελλα κι έχει τροφοδοτήσει μια μαύρη προπαγάνδα παραπληροφόρησης. Κάθε είδους ανοησία ακούγεται αυτές τις μέρες: ότι θα παίρνουν τα παιδιά απ΄ τις βιολογικές-ούς γονείς τους και θα τα δίνουν σε ζευγάρια Lbtiq, ότι θα εξαφανιστούν οι όροι «μπαμπάς» και «μαμά» και θα υποκατασταθούν από τους όρους «γονέας 1» και «γονέας 2», ότι το επόμενο βήμα θα είναι η νομιμοποίηση του «γάμου για τρεις», όπως συνέβη στη Βραζιλία (όπου όμως ΔΕΝ συνέβη!)… Στο νομοσχέδιο έχουν ήδη κατατεθεί κάπου 5.300 τροπολογίες, ενώ η σχετική συζήτηση γίνεται σε ένα πολύ ηλεκτρισμένο κλίμα. Χαρακτηριστικά, αναφέρεται η προβοκατόρικη ομιλία του ακροδεξιού βουλευτή Ζακ Μπομπάρ, που δεν είχε διακριθεί σε προηγούμενες συνεδριάσεις. «Αφού προβλέπουμε την άρση των διακρίσεων και προτείνουμε τον γάμο ανάμεσα σε Lbtiq, να επιτραπεί και η πολυγαμία, ο γάμος μεταξύ ανηλίκων αλλά και συγγενών, να καταργήσουμε κάθε διάκριση φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, προέλευσης, ηλικίας, αριθμού ή συγγενικής σχέσης», υποστήριξε καταθέτοντας σχετικά τις αντίστοιχες τροπολογίες σε μια γελοία ισοπέδωση θεμιτών και αθέμιτων επιχειρημάτων.
Στην Ελλάδα -φυσικά!- η περιπέτεια της ταυτότητας δίδαξε τις πολιτικές ηγεσίες να αποφεύγουν ανάλογες κοινωνικές «καυτές πατάτες». Ο Γ. Παπανδρέου το κατάλαβε, κι ενώ ξεκίνησε το 2005 ένα νομοσχέδιο για ένα σύμφωνο συμβίωσης (ετερόφυλων και Lbtiq) τελικά δεν το κατέθεσε, ενώ η πρωτοβουλία του δημάρχου Τήλου για τη σύναψη ενός γάμου Lbtiq το 2008 κρίθηκε «ανυπόστατη» από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Σωτ.Χατζηγάκη και προκάλεσε την παρέμβαση του εισαγγελέα Αρείου Πάγου Γ.Σανιδά, που διέταξε τη δίωξη κάθε δημάρχου που τελούσε γάμο σε Lbtiq… Σήμερα όμως, βρίσκεται στην τελική φάση της διαδικασίας μια προσφυγή που έγινε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπου υποστηρίζεται ότι ο αποκλεισμός των ατόμων ιδίου φύλου από το σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα αποτελεί παραβίαση του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής. Όταν βγει η απόφαση επομένως, που προοιωνίζεται ότι θα είναι καταδικαστική για την Ελλάδα, η «καυτή πατάτα» θα βρεθεί στο κατώφλι της κυβέρνησης και τότε θα δούμε πολλές-ούς «αναστενάρησες-δες».
Την είδηση την βρήκαμε στις 31.1.13 από την protagon.gr στην http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=21770
