Πρόστιμο για σκυλιά

Από τον Δήμο Χανίων Πρόστιμο για σκυλιά στο Πάρκο Ειρήνης...

“Τηλεφωνική καταγγελία δέχτηκε ο σύλλογός μας από ιδιοκτήτρια σκύλας, στην οποία η δημοτική αστυνομία αποπειράθηκε να της βάλει πρόστιμο επειδή πήγε βόλτα την σκύλα της στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, έχοντας ό,τι ακριβώς προβλέπει ο νόμος 3170/2003, δηλαδή λουρί και σακουλάκι για τα περιττώματα της σκύλας”, καταγγέλλει με χθεσινή ανακοίνωσή του ο Φιλοζωικός Σύλλογος Χανίων: “Η προστασία των ζώων”.

Και συνεχίζει: «Στις έντονες διαμαρτυρίες της καταγγέλλουσας, γιατί ενώ κάνει ό,τι ακριβώς προβλέπει ο νόμος της χώρας μας, την απειλούν με πρόστιμο, η απάντηση του δημοτικού υπαλλήλου ήταν διπλή.

Πρώτον της είπε ότι εφαρμόζει απόφαση του Δήμου και αναρωτιόμαστε από πότε οι αποφάσεις του κάθε δήμου είναι υπεράνω των νόμων της χώρας μας;

Δεύτερον, ενώ του έδειξε το σακουλάκι που κρατούσε για τα περιττώματα τς σκύλας, ο δημοτικός υπάλληλος την επέπληξε και για τα ούρα της σκύλας.

Και για να μην τρελαθούμε, θα προτείνουμε να συμπληρωθεί ο νόμος και για να βγάλεις βόλτα τον σκύλο σου να απαιτείται, εκτός από λουρί και σακουλάκι για τα περιττώμματα και πάπια για τα ούρα του σκύλου.

Πρόσφατα στείλαμε επιστολή στον Δήμο Χανίων και ζητούσαμε να αντικαταστήσει τις πινακίδες “απαγορεύονται τα σκυλιά και οι γάτες” στα πάρκα της πόλης, πράξη που είναι παντελώς παράνομη και αντιφιλόζωη, με άλλη πινακίδα εκπαιδευτικού χαρακτήρα που να γράφει “επιτρέπονται τα ζώα με λουρί και σακουλάκι περιττωμάτων”.
Και όταν η ιδιοκτήτρια-ης ζώου δεν τηρεί τον νόμο, τότε βεβαίως να του επιβάλλεται πρόστιμο.

Αναρωτιόμαστε επίσης γιατί ο Δήμος που ευθύνεται για την ύπαρξη αδέσποτων ζώων και δεν κάνει σχεδόν τίποτα, που κατά εκατοντάδες υπάρχουν στην πόλη μας, δεν επιβάλλει τα πρόστιμα που ορίζει ο νόμος για όλες αυτές-ους που δεν έχουν microchip στο ζώο τους;

Τα εκατοντάδες αδέσποτα της πόλης , που ο Δήμος δεν κάνει τίποτα για να μην υπάρχουν, κρατούν σακουλάκι περιττωμμάτων μαζί τους;

Γιατί δεν ενοχλούνται από τα περιττώματα των αδέσποτων, για την ύπαρξη των οποίων έχουν μεγάλες ευθύνες και να βάλουν πρόστιμα στους εαυτούς τους, αφού δεν εφαρμόζουν τον νόμο;

Ζητάμε από τον Δήμο Χανίων και όποιο άλλο Δήμο του νομού, να αλλάξει άμεσα τις πινακίδες αυτές.
Επιδιώκουμε καλές σχέσεις με τους δήμους μας αλλά όταν αυθαιρετούν έχουμε δικαίωμα να ασκήσουμε κάθε νόμιμο δικαίωμά μας.

Γι’ αυτό θα καταγγείλλουμε το γεγονός αυτό, αν δεν αρθεί το μέτρο, στον Συνήγορο του Πολίτη, θα καταφύγουμε στα Διοικητικά Δικαστήρια για άρση της απαγορευτικής απόφασης του Δήμου Χανίων να πηγαίνουμε νόμιμα τα σκυλιά μας βόλτα και από κοινού με τα φιλοζωικά σωματεία της χώρας ολόκληρης θα ενημερώσουμε τα αρμόδια υπουργεία και τις αρμόδιες αρχές της ΕΕ.

Παρακαλούμε λοιπόν να ανασταλεί το μέτρο της επιβολής προστίμων στις νομοταγείς πολίτισες-ες και να επιβάλλονται τα πρόστιμα στις μη νομοταγείς πολίτισες-ες και φορείς».


Το άρθρο το βρήκαμε στις 17.2.10 στην εφημερίδα Χανιώτικα Νέα στην http://www.haniotika-nea.gr/index.php?artid=42736

Δέκα μύθοι και αλήθειες για το σεξ

Δέκα μύθοι και αλήθειες για το σεξ

Οι μύθοι καταδυναστεύουν τη σεξουαλική ζωή μας και συχνά προκαλούν σοβαρά προβλήματα.

«Πολλές επιστημονικές μελέτες έχουν καταγράψει ότι η έλλειψη ενημέρωσης για τα θέματα της σεξουαλικότητας είναι το σημαντικότερο αίτιο για τη δημιουργία και τη διατήρηση μύθων για το σεξ», επισημαίνει η ψυχολόγος υγείας, ειδικευμένη σε θέματα σχέσεων και σεξουαλικών δυσλειτουργιών και επιστημονική συνεργάτιδα του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Εύη Κυράνα.

«Μάλιστα αυτοί οι μύθοι οδηγούν κάποιες-ους ανθρώπους είτε σε αποφυγή σεξουαλικής ζωής είτε σε ενοχές, ακόμη και στην εμφάνιση σεξουαλικών προβλημάτων».


1. Η φυσιολογική συχνότητα των σεξουαλικών επαφών είναι δύο φορές την εβδομάδα

«Η επιθυμία για ερωτική συνεύρεση ποικίλλει από άτομο σε άτομο και καθορίζεται από την ερωτική επιθυμία, την συντρόφισα-ο, αλλά κυρίως από τις συνθήκες της καθημερινότητας», εξηγεί η κ. Κυράνα. «Ας αναλογιστούμε τη σεξουαλική μας ζωή την περίοδο των διακοπών και θα καταλάβουμε. Δεν υπάρχει κανόνας, πολύ δε περισσότερο "φυσιολογικό"».

Επίσης, πολλές φορές υπάρχουν διαφορές στη συχνότητα επιθυμίας σεξ στα δύο μέλη ενός ζευγαριού. «Αυτό μπορεί να φέρει κάποια δυσκολία στο ζευγάρι, αλλά σημασία έχει να μπορεί να ευχαριστιέται το σεξ. Για τη συχνότητα, ας βρίσκουν μια λύση που ικανοποιεί και τις-τους δύο», συνιστά η κ. Κυράνα.

[...]

3. Ο αυνανισμός είναι ανδρική συνήθεια

Μία από τις μεγαλύτερες μελέτες έδειξε πως άνω του 40% των γυναικών και 60% των ανδρών αυνανίστηκαν τον τελευταίο χρόνο. Όταν το δείγμα περιορίστηκε σε άτομα που συζούσαν και είχαν σταθερή σχέση, τα ποσοστά ήταν ακόμη μεγαλύτερα: 45% των γυναικών και 85% των ανδρών.

«Η αυτοϊκανοποίηση είναι φυσιολογική συμπεριφορά», λέει η κ. Κυράνα. «Επίσης, η δοξασία ότι ο αυνανισμός είναι επιβλαβής για την υγεία έχει καταρριφθεί εδώ και πολλά χρόνια. Φαίνεται ότι οι γυναίκες μετά την τρίτη δεκαετία, ενώ οι άνδρες αυνανίζονται συχνότερα στις νεώτερες ηλικίες».

4. Τα σεξουαλικά προβλήματα εμφανίζονται πιο συχνά στις γυναίκες

Τα σύγχρονα επιδημιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι τα σεξουαλικά προβλήματα είναι πιο συχνά στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες. Απλώς, στον άνδρα τα σεξουαλικά προβλήματα (π.χ., αδυναμία στύσης ή πρόωρη εκσπερμάτιση) δεν κρύβονται εύκολα.

Ανεξαρτήτως ηλικίας, 40%-50% των γυναικών, σε σχέση με 20%-30% των ανδρών, αντιμετωπίζουν τουλάχιστον μία έντονη σεξουαλική δυσλειτουργία. Οι σεξουαλικές δυσλειτουργίες συνδέονται με την ηλικία αφού όλα τα οργανικά αίτια σε γυναίκες και άνδρες είναι απότοκα οργανικών παθήσεων των αγγείων, των νεύρων και των ορμονών. Τα ψυχογενή αίτια όμως είναι συχνά σε όλες τις ηλικίες.

5. Μετά την ηλικία των 60, δεν υπάρχει σεξουαλική ικανοποίηση

Πρόσφατη μελέτη σε μεγάλο δείγμα στον ελληνικό πληθυσμό έδειξε πως 64% των γυναικών και 60% των ανδρών ηλικίας 60-80 ετών είναι ικανοποιημένες από τη σεξουαλική λειτουργία τες. Μελέτες από τον διεθνή χώρο δείχνουν πως παρότι η σεξουαλική δραστηριότητα μειώνεται με την ηλικία, η σεξουαλική ικανοποίηση παραμένει υψηλή.

«Δεν υπάρχει όριο ηλικίας στο σεξ», τονίζει η κ. Κυράνα. «Βέβαια, οι προτεραιότητες αλλάζουν με την πάροδο της ηλικίας καθώς και η διαθεσιμότητα συντρόφισας-ου. Οι γυναίκες ζουν περισσότερο από τους άνδρες και η απώλεια της συντρόφισας-ου φαίνεται ως το πιο κοινό αίτιο διακοπής της σεξουαλικής ζωής. Μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι που είχαν έντονη σεξουαλική ζωή ως νέες-οι, θα διατηρήσουν τη σεξουαλική τους ζωή και στην τρίτη ηλικία».


6. Ο άνδρας πρέπει να φέρνει την γυναίκα σε οργασμό κάθε που φορά που κάνουν σεξ

«Ο άνδρας μπορεί μέσω σεξουαλικών πρακτικών και της σχέσης του με τη γυναίκα να συμβάλλει στην ευχαρίστησή της, αλλά δεν έχει τον απόλυτο έλεγχο της κατάστασης», λέει η κ. Κυράνα. «Σημαντικό ρόλο στην ευχαρίστηση της γυναίκας έχει και η ίδια, π.χ. πόσο χαλαρή και ξεκούραστη είναι, πόσο γνωρίζει τι της αρέσει και πόσο άνετα νιώθει να το δείξει στον σύντροφο της, αν κάνει σεξουαλικές σκέψεις κ.ά. Κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, επηρεάζει την ατομική της ευχαρίστηση καθώς και της συντρόφισάς-ου της».

Η επίμονη προσπάθεια επίτευξης οργασμού και η επικέντρωση σε αυτόν μπορεί να μειώσει την ευχαρίστηση και των δύο συντρόφων, ακόμα και να καταστρέψει τη σεξουαλική σχέση. Βέβαια, μπορεί να κρύβονται και προβλήματα, με πιο συχνό αυτό της πρόωρης εκσπερμάτισης. Οι περισσότεροι άνδρες φθάνουν σε οργασμό μέσα σε 3-10 λεπτά.


7. Η γέννηση του παιδιού συμβάλλει στην επιτυχία μιας σχέσης

Μελέτη σε ζευγάρια που απέκτησαν το πρώτο τους παιδί έδειξε πως 8 μήνες μετά τον ερχομό του παιδιού, 50% ανέφερε πως η σεξουαλική του ζωή είναι «κακή» ή «όχι πολύ καλή» και το ένα στα πέντε ήθελε βοήθεια γι' αυτό. Επίσης, το ποσοστό όσων αξιολόγησαν την ποιότητα της σχέσης τους ως «κακή» ή «όχι πολύ καλή» αυξήθηκε, από 1% πριν από τη γέννα, σε 20% 8 μήνες μετά. «Τα νέα ζευγάρια πρέπει να προστατεύσουν την προσωπική τους σχέση, εξασφαλίζοντας λίγο χρόνο γι' αυτή», συμβουλεύει η κ. Κυράνα.

Ακόμη και η προσπάθεια για σύλληψη μπορεί να προκαλέσει σεξουαλικά προβλήματα. Η γυναίκα μπορεί να ενδιαφέρεται για σεξ μόνο τις γόνιμες ημέρες, ενώ ο άνδρας να καλείται να εκτελέσει το καθήκον του συγκεκριμένη ημέρα και ώρα, με πιθανό αποτέλεσμα μια ψυχογενή σεξουαλική δυσλειτουργία.


8. Οι άνδρες είναι πάντα έτοιμοι για σεξ

Πολλοί άνδρες πιστεύουν πως μπροστά σε μια ελκυστική γυναίκα, πρέπει πάντα να είναι σε θέση να έχουν στύση. «Αυτό δεν είναι αλήθεια», λέει η κ. Κυράνα. «Π.χ., μπορεί ο άνδρας να αισθάνεται κόπωση, μπορεί να επιθυμεί να αναπτύξει πρώτα οικειότητα και συναισθηματική σχέση με τη γυναίκα, μπορεί να μην επιθυμεί να απιστήσει, να έχει ενοχές ή να μην του αρέσουν οι συγκυρίες κ.ά.».

Επίσης, συμβαίνει συχνά να προκαλείται στύση, αλλά να χάνεται κατά τη διείσδυση ή κατά τη διάρκεια της επαφής, πριν από την ολοκλήρωση. «Πολλά μπορεί να συμβαίνουν: δεν είχε αρκετή επιθυμία, είχε άγχος να εντυπωσιάσει την γυναίκα ή απλώς επέδρασαν τυχαίοι λόγοι», λέει. «Μάλιστα, πρόσφατη μελέτη έδειξε πως οι άνδρες που πιστεύουν ότι "πρέπει" πάντα να είναι έτοιμοι είχαν μεγαλύτερα ποσοστά εμφάνισης προβλημάτων στύσης, συγκριτικά με εκείνους που δεν είχαν αυτή την πεποίθηση».

9. Οι άνδρες έλκονται από την όμορφη εξωτερική εμφάνιση, ενώ οι γυναίκες από τις οικονομικές δυνατότητες

Σειρά μελετών σε πολλές χώρες του κόσμου έδειξε πως η ελκυστική εξωτερική εμφάνιση είναι σημαντική και για τα δύο φύλα, αλλά οι οι γυναίκες τη θεωρούν λιγότερο σημαντικότερη από ό,τι οι άνδρες. Επίσης, έχει καταδειχθεί ότι τα σωματικά χαρακτηριστικά που έλκουν είναι κοινά για όλους τους λαούς και στις πέντε ηπείρους. Όσον αφορά τις οικονομικές δυνατότητες της συντρόφισας-ου, η ίδια σειρά μελετών έδειξε ότι θεωρούνται περισσότερο σημαντικές για τις γυναίκες από ό,τι για τους άνδρες. Αυτό συνδέεται με την επιθυμία της γυναίκας να εξασφαλίσει την επιβίωση των παιδιών της.

[...]

Συμβουλές για να τονώσετε τη σεξουαλικής σας ζωή

1. Να κάνετε αεροβική άσκηση 30 λεπτά την ημέρα, 5 φορές την εβομάδα

2. Να δινετε έμφαση στην ισορροπημένη διατροφή

3. Να κόψετε ή να μειώσετε το κάπνισμα

4. Να μην κάνετε κατάχρηση αλκοόλ

5. Να έχετε φυσιολογική πίεση, σάκχαρο και χοληστερίνη

6. Να θεραπεύσετε τυχόν κατάθλιψη, ορμονικές παθήσεις ή παθήσεις θυρεοειδούς.

7. Να αφιερώνετε λίγη ώρα την ημέρα σε χαλάρωση.

8. Να αλλάζετε συχνά τη ρουτίνα στο σεξ (την ώρα, τον τόπο ή τον τρόπο).

9. Να ζητάτε ιατρική βοήθεια εάν υπάρχει πρόβλημα που επιμένει.

Πηγή: Κλινική Μάγιο, ΗΠΑ.


Πληροφορίες: Ανώνυμη Γραμμή Επικοινωνίας Κέντρου Σεξουαλικής & Αναπαραγωγικής Υγείας Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης 2310-99 90 99 (εργάσιμες ημέρες, 9 π.μ.-5 μ.μ.)


Το άρθρο το βρήκαμε στι 20.1.10 στην εφημερίδα τα Νέα στην http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=9&articleID=8793&la=1

Θεραπεία ανάλογα με το φύλο στον καρκίνο

Θεραπεία ανάλογα με το φύλο στον καρκίνο του πνεύμονα

Αλλαγές στην αντιμετώπιση του καρκίνου του πνεύμονα αναμένεται να φέρει η ανακάλυψη αμερικανίδων επιστημονισών-ων, οι οποίες-οι βρήκαν πως ο καρκίνος των πνευμόνων στις γυναίκες είναι δραματικά διαφορετικός και λιγότερο πολύπλοκος σε σχέση με τους άνδρες.

Η μελέτη, η οποία έγινε από ερευνήτριες-ες του Πανεπιστημίου Ντιούκ της Βόρειας Καρολίνας με υπεύθυνο τον δρα Ανίλ Πότι σε περιπτώσεις 787 ασθενών με μη μικροκυτταρικό τύπο καρκίνου του πνεύμονα, κατέδειξε πως ο καρκίνος είναι πολύ πιο πολύπλοκος γενετικά από όσο εκτιμούσαν οι ειδικές-οι πριν μερικά χρόνια.

Οι ερευνήτιες-ες ελπίζουν ότι η έρευνά τες θα συμβάλει ώστε να υπάρξουν καλύτερα γενετικά τεστ για τον καρκίνο, προκειμένου να καθορίζεται η γενετική υπογραφή του καρκινικού όγκου σε κάθε ξεχωριστή-ο ασθενή και να δίνονται ειδικά φάρμακα, που θα έχουν καλύτερα αποτελέσματα.

Ήδη ορισμένες φαρμακευτικές εταιρίες προσφέρουν τέτοια φάρμακα, τα οποία στοχεύουν σε επιμέρους γενετικές μεταλλάξεις που προκαλούν καρκίνο.

Ο καρκίνος των πνευμόνων είναι η κυριότερη αιτία θανάτου από καρκίνο διεθνώς, σκοτώνοντας 1,3 εκατ. άτομα ετησίως.

Επειδή συνήθως δεν έχει συμπτώματα οι ασθενείς τον αντιλαμβάνονται όταν πια ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί, ένας λόγος που το ποσοστό επιβίωσης είναι μόλις 15%.

Οι ογκολόγες-οι προσπαθούν να βρουν το κατάλληλο φάρμακο για κάθε ασθενή και η νέα έρευνα θα βοηθήσει στην κατάταξη των ασθενών ανάλογα με το μοριακό προφίλ τες.

Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρση Journal of the American Medical Association.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 10.2.10 στην εφημερίδα τα Νέα στην http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=1&articleID=8884&la=1

Τα ΛεΠΑΤQ ζευγάρια της Αγγλίας ισότιμα με της Γαλλίας

Νίκη οφελειμάτων για τα ΛεΠΑΤQ ζευγάρια της Αγγλίας στην Γαλλία.

Οι βρετανίδες που έχουν σύμφωνο Συμβίωσης και ζουν στη Γαλλία έχουν δικαίωμα πια στα ίδια φορολογικά και κληρονομικά οφέλη με τις Γαλλίδες αντίστοιχές τες.

Από τον Αυγούστο 2007, τα ΛεΠΑΤ γαλλικά ζευγάρια που έχουν Σύμφωνο Συμβίωσης- Pacte Civil de Solidarité (PAC) απολαμβάνουν των ίδιων δικαιωμάτων σε σχέση με τη φορολογική και κληρονομική νομοθεσία με τα παντρεμένα ζευγάρια.

Εντούτοις, λόγω μιας νομικής ανωμαλίας, τα βρετανικά Σύμφωνα Συμβίωσης δεν αναγνωρίστηκαν βάσει της γαλλικής νομοθεσίας, πράγμα που σημαίνει πως οι συντρόφισες που έχουν Σύμφωνο Συμβίωσης και ζουν στη Γαλλία ήταν υπόχρεες-σε φόρο κληρονομιάς 60% και αντιμετωπίζονταν όπως οποιοδήποτε άλλο ανύμφευτο ζευγάρι.

Οι Υπουργίνες-οι πρόσφατα ανήγγειλαν ότι τα βρετανικά Σύμφωνα Συμβίωσης αναγνωρίζονται ως ισότιμα των PACs, και θα αποζημιωθούν όσες έχουν πληρώσει αδικαιολόγητη φορολογία από τον Αύγουστο 2007.

Ο ευρωβουλευτής Graham Watson του Φιλελεύθερου Δημοκρατικού κόμματος βοήθησε να εξασφαλιστούν οι αλλαγές αφ’ ότου δύο πρώην εκλογείς τού παραπονέθηκαν για την ανωμαλία.

Είπε: «Μέχρι τώρα, η πρακτικότητα της γαλλικής νομοθεσίας σημαινε ότι οι Βρετανίδες που έχουν Σύμφωνο Συμβίωσης και ζουν στη Γαλλία θα έπρεπε να διαλύσουν το Σύμφωνο Συμβίωσης τες και να εισαχθούν στο PAC προκειμένου να εξασφαλίσουν τα ίδια δικαιώματα με τα γαλλικά ζευγάρια. Αυτό παραβίαζε την ιδέα της Ευρωπαϊκής υπηκοότητας καθώς της ισότητας, και κάτι έπρεπε να γίνει».

«Αν και χρειάστηκε πολύς καιρός για να φτάσει σε αυτήν την θέση, είμαι ευτυχής που τα ΛεΠΑΤ ζευγάρια της Αγγλίας μπορούν τώρα να είναι σίγουρα ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα με το γαλλικό ζευγάρι».

Τα Γαλλικά PACS είναι διαθέσιμα αμφοτέρως σε ΛεΠΑΤ και ετερό ζευγάρια.

Τα αποτελέσματα απογραφής αποκάλυψαν τον περασμένο μήνα ότι ο αριθμός ζευγαριών που προτιμούν το PACS έχει αυξηθεί κατά 1/5 την περασμένη χρονια, ενώ οι γάμοι έπεσαν κατά 3,5%.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 4.2.10 και το μεταφράσαμε από την Pink News, στην http://www.pinknews.co.uk/2010/02/04/benefits-victory-for-british-gay-couples-in-france/

Γκρίζο χρήμα γύρω απ' τις ΜΚΟ

Γκρίζο χρήμα γύρω απ' τις ΜΚΟ

ΜΚΟ που έχει την ίδια διεύθυνση και τηλέφωνο με κομματικό γραφείο πολιτευτή της Ν.Δ., άλλη που έχει ιδρυτικό μέλος στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στον τομέα εθελοντισμού, πρόεδρο εισαγωγέα-εξαγωγέα και χρηματοδοτείται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ΜΚΟ που είναι και Α.Ε., χρηματοδοτούμενες ανθρωπιστικές δράσεις για την Αφρική και τα Βαλκάνια που υλοποιούνται στην Ελλάδα και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την «επιστροφή προσφύγων στο Κοσσυφοπέδιο», που αν είχαν διατεθεί, μάλλον θα είχαν γυρίσει όλοι πίσω.

Αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό η πραγματική εικόνα που κρύβεται πίσω από την αδιαφανή διαχείριση των κονδυλίων για την ανθρωπιστική και αναπτυξιακή βοήθεια που διαθέτει το ΥΠΕΞ προς τρίτες χώρες που υποφέρουν. Εικόνα που αδικεί τις λίγες ΜΚΟ που προσφέρουν γνήσιο ανθρωπιστικό έργο, χωρίς να συναλλάσσονται σε πολιτικά γραφεία ή να αποκομίζουν προσωπικά οφέλη.

«Ποιος μπορεί να συγκρίνει την προσφορά της Ελένης Σωτηρίου από τους "Γιατρούς Καρδιάς" με τους εκπροσώπους των ΜΚΟ φαντασμάτων;», σχολιάζει ο Ν. Ράπτης της Humanet. «Πρόκειται για μια γνήσια εθελόντρια που βρίσκεται πάντα όπου υπάρχει ανάγκη, για να προσφέρει».

«Εμείς αρνηθήκαμε να εγγραφούμε στην ΥΔΑΣ (Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας) ΜΚΟ που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση, αναιρεί τον τίτλο της» δηλώνει ο Ν. Δούσης-Ρασιάς από τους «Γιατρούς της Ειρήνης» που βρέθηκαν πρόσφατα στην Αϊτή.

Σχεδιάζουν αλλαγές

Περιπτώσεις σαν αυτές δεν παύουν, όμως, να αποτελούν εξαιρέσεις και όχι τον κανόνα.

«Τουλάχιστον ανορθολογικό» χαρακτήρισε τον τρόπο που διατέθηκαν εκατομμύρια ευρώ προς διάφορες ΜΚΟ τα προηγούμενα χρόνια ο νυν αρμόδιος υφυπουργός Εξωτερικών, Σπύρος Κουβέλης, ο οποίος δηλώνει ότι σχεδιάζει σημαντικές αλλαγές.

Σε καταγγελία του (25/1/09) προς το υπουργείο Εξωτερικών και την αρμόδια διεύθυνση της ΥΔΑΣ, ο συγγραφέας Α. Αποστολόπουλος και διευθυντής της ΜΚΟ «Σύγχρονης Δελφικής Αμφικτυονίας» αναφέρει ότι «μόνο 7-10% των ΜΚΟ πραγματοποιεί έργο αξίας. Το 35-40% των ΜΚΟ "ψάχνει" να βρει τιμολόγια και πραγματοποιεί τα προγράμματα εντός Αθηνών και όχι στις επιλεχθείσες χώρες, ενώ το 50% τρώει την πρώτη δόση και εξαφανίζεται». Στην ίδια επιστολή ζητά να δημιουργηθούν υπηρεσίες ελέγχου, ώστε «να δυσκολευτούν τουλάχιστον εν μέρει οι ιδιοτελείς ομάδες και συμμορίες, που λυμαίνονται την ΥΔΑΣ».

Κομματική εύνοια

Σε επικοινωνία του με την «Κ.Ε.» ο Α. Αποστολόπουλος αναφέρει ότι μετά το 2004 οι περισσότερες ΜΚΟ που είχαν πάρει προγράμματα από την προηγούμενη κυβέρνηση, κυνηγήθηκαν. Στη δική του περίπτωση διέκοψαν ακόμα και την αποπληρωμή έργου που είχε εγκριθεί, αναγκάζοντας τον, όπως λέει, να καταφύγει σε καταναλωτικά δάνεια για να το καλύψει.

Στην «Κ.Ε.» έχουν φτάσει κι άλλες αντίστοιχες καταγγελίες για διακριτική μεταχείριση και κομματική εύνοια, αλλά και για έργα που πληρώθηκαν και δεν έγιναν ποτέ.

Το ΥΠΕΞ έχει ζητήσει από τις πρεσβείες της Ελλάδας στο εξωτερικό να ελέγχουν την υλοποίηση των προγραμμάτων, αλλά εκείνοι δηλώνουν αδυναμία. Ο Σπ. Κουβέλης υποστηρίζει ότι θα αλλάξει τα κριτήρια και στο εξής θα χρηματοδοτεί μόνο έργα που πιάνουν τόπο και όχι «αρπαχτές», καθώς και ότι στο εξής όλες οι αναθέσεις και τα αντίστοιχα ποσά θα δημοσιοποιούνται στο Διαδίκτυο.

Μια άλλη παρατήρηση που γίνεται από πολλούς είναι ότι οι μέχρι τώρα πολιτικές της ανθρωπιστικής βοήθειας δεν είχαν διπλωματικά οφέλη για την Ελλάδα. Οπως αναφέρει και ο καθηγητής Ξ. Κοντιάδης, πρόεδρος του Κέντρου Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου: «Οι ισχυρές χώρες αξιοποιούν την αναπτυξιακή βοήθεια όχι μόνο για να συνδράμουν τις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και για να ενισχύσουν τη διπλωματική τους θέση. Η ελληνική πολιτεία προσέφερε μέχρι σήμερα αναπτυξιακή βοήθεια με αναχρονιστικούς όρους, χωρίς επαρκή σχεδιασμό, στόχευση και αξιολόγηση των χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων».

[...]


Το άρθρο το βρήκαμε στις 14.2.10 στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, γραμμένο από την Βασιλική Σιούτη στην http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=132047

Nομοθεσία κατά των διακρίσεων στη Μακεδονία

Η νομοθεσία κατά των διακρίσεων της Μακεδονίας δεν έλαβε υπ’ όψιν τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι μεταξύ των κριτηρίων κάτω από τα οποία οι Μακεδόνισες πολίτισες προστατεύονται από τις διακρίσεις. Το σχέδιο νομοθεσίας προστασίας των διακρίσεων στη Δημοκρατία της Μακεδονίας αποκλείει το σεξουαλικό προσανατολισμό, πράγμα το οποίο οδήγησε τον μακεδονικό Τύπο να γράψει στους πρωτοσέλιδους τίτλους «Το σεξ είναι αντισυνταγματικό στη Μακεδονία».

Παρακινήθηκαν από μια δήλωση του Υπουργού Εργασίας της Μακεδονίας, Xhelal Bajrami, ο οποίος εξήγησε ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός αποκλείστηκε από τη νομοθεσία επειδή η νομοθεσία της Μακεδονίας δεν είχε τέτοιου είδους νομικούς όρους. «Εάν οποιαδήποτε αισθάνεται διακρίσεις κατά αυτόν τον τρόπο, μπορεί να καταθέσουν μια καταγγελία,» είπε ο κ.Bajrami όπως αναφέρθηκε από την Εθνική Ραδιοφωνία της Βουλγαρίας ΕΡΒ, χωρίς να διευκρινήσει για ποιους λόγους αυτό θα μπορούσε να γίνει.
Η ΕΡΒ επισημαίνει ότι το άρθρο έχει επικριθεί ήδη από τις-τους εμπειρογνώμονες των Βρυξελλών που σκέφτονται ότι δεν είναι σύμφωνο με τα ανθρώπινα δικαιώματα της ΕΕ και τα κριτήρια της μη-διάκρισης.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 1.2.10 και το μεταφράσαμε από την novite.com, στην http://www.novinite.com/view_news.php?id=112643

Φυλετική ή φιλελεύθερη αντίληψη για το έθνος;

Φυλετική ή φιλελεύθερη αντίληψη για το έθνος;

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο για την ιθαγένεια και το εκλογικό δικαίωμα των μεταναστριών προκάλεσε δύο ειδών αντιδράσεις: οι πρώτες στάθηκαν σε επιμέρους ρυθμίσεις του –όπως π. χ. στον ελάχιστο χρόνο νόμιμης διαμονής στην Ελλάδα για την πολιτογράφηση αλλοδαπών– και ζήτησαν περισσότερες εγγυήσεις. Ο κ. Ραγκούσης τις αντιμετώπισε εισάγοντας αρκετές επιπλέον δικλίδες ασφαλείας στο αρχικό σχέδιό του.

Οι δεύτερες ήταν γενικότερες και εξέφραζαν μια ριζική διαφωνία προς την κεντρική ιδέα του νομοσχεδίου: η χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας θα έπρεπε να παραμείνει στην απόλυτη διακριτική ευχέρεια της εκάστοτε κυβέρνησης. Διότι η υπαγωγή της σε σταθερούς κανόνες θα ενθαρρύνει τάχα την παράνομη μετανάστευση. Οσο για τη συμμετοχή των μεταναστριών στην πολιτική ζωή της χώρας, δεν βοηθάει απαραιτήτως την κοινωνική ένταξή τους. Αντίθετα, θα αλλοιώσει ανεπίτρεπτα τη σύνθεση του εκλογικού σώματος.

Ο κ. Αντ. Σαμαράς, με το να δεσμευθεί στη Βουλή ότι θα καταργήσει τον νέο νόμο όταν η Νέα Δημοκρατία γίνει ξανά κυβέρνηση, φάνηκε να προσχωρεί σε αυτές τις απόψεις. Βρέθηκε έτσι να συμπλέει με τον κ. Γ. Καρατζαφέρη σε ένα θέμα για το οποίο θα περίμενε καμιά-νείς περισσότερη ψυχραιμία εκ μέρους του.

Δεν σκοπεύω να αναφερθώ στις επιμέρους ρυθμίσεις του κυβερνητικού νομοσχεδίου. Πιστεύω ότι ο υπουργός Εσωτερικών και οι συνεργάτιδες-ες του έχουν δώσει επαρκείς απαντήσεις στις καλόπιστες κριτικές και είμαι βέβαιος ότι θα επιδείξουν την ίδια υπευθυνότητα όταν το νομοσχέδιο συζητηθεί στη Βουλή, σε λίγες μέρες. Θα με απασχολήσει, αντίθετα, το βαθύτερο νόημα της διαφωνίας των «συνολικών» αρνητριών-ων του νομοσχεδίου. Και τούτο γιατί οι αντιδράσεις τους –στον βαθμό, βέβαια, που είναι ειλικρινείς και όχι απλώς ψηφοθηρικές– δείχνουν ότι τριάντα και πλέον χρόνια από την ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, μια παλιά αντιπαράθεση εξακολουθεί να επιβιώνει: η αντιπαράθεση ανάμεσα σε μια «φυλετική» και μια «φιλελεύθερη» αντίληψη για το έθνος.

Πεμπτουσία της πρώτης, δηλαδή της φυλετικής αντίληψης για το έθνος, είναι η πεποίθηση ότι από την εποχή του Περικλή, αν όχι και του Ομήρου, το ίδιο αίμα ρέει στις φλέβες των κατοίκων της ευλογημένης αυτής περιοχής του κόσμου. Λαός περιούσιος, οι Ελληνίδες-ες μπορεί να υπέστησαν κατακτήσεις και διώσεις, μπορεί και να μετανάστευσαν κατά χιλιάδες ώς τα πέρατα της Υφηλίου, κράτησαν, ωστόσο, την ουσία της ελληνικότητάς τους άσπιλη.

Σε αυτό, πάντοτε σύμφωνα με την ίδια αντίληψη, τους βοήθησε και η Ορθοδοξία, πραγματώνοντας μια μοναδική «σύνθεση»: τη σύνθεση Ελληνισμού και Χριστιανισμού, η οποία, μάλιστα, μετά τον Εμφύλιο του 1946 - 49 επιχειρήθηκε να κατοχυρωθεί και συνταγματικά, με τον διαβόητο «ελληνοχριστιανικό πολιτισμό». Στον όρο αυτόν, προτού η χούντα τον απαξιώσει τελεσίδικα, πνευματικοί άνθρωποι του διαμετρήματος ενός Κων. Τσάτσου έβλεπαν το κυριότερο ανάχωμα προς τον ιδεολογικό κόσμο του «λεγόμενου ιστορικού υλισμού».

Από τον Θεόκλητο Α΄ του αντιβενιζελικού «αναθέματος» (1916) έως τον Χριστόδουλο των ταυτοτήτων (2000) και τις λαλίστατες-ους σημερινούς επιγόνους τους στις Μητροπόλεις Καλαβρύτων και Θεσσαλονίκης, βρίσκει καμιά-νείς μεταξύ των υποστηρικτριών-ων αυτής της αντίληψης τις-τους οπαδούς της εσωστρέφειας και της «μικράς και εντίμου Ελλάδος». Βρίσκει επίσης τις θιασώτισες-ες ενός πρωτόγονου αντισημιτισμού, οι οποίες-οι θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν γραφικές-οι, αν δεν ήταν επικίνδυνς-οι. Διότι ψαρεύουν στα θολά νερά της ανασφάλειας, που οι ιλιγγιώδεις αλλαγές της εποχής μας γεννούν στα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται η φιλελεύθερη αντίληψη για το έθνος. Η αντίληψη αυτή στηρίζεται στις αρχές του Διαφωτισμού και στην πεποίθηση ότι η ειρηνική συμβίωση μπορεί να επιτευχθεί με την αποδοχή του Συντάγματος ως δεσμευτικού συμβολαίου για την ατομική και τη συλλογική δράση, καθώς και για την ανάπτυξη των δεξιοτήτων της καθεμιάς-ος. Θεμέλιο του έθνους είναι, με άλλα λόγια, η ειλικρινής προσχώρηση του λαού κάθε χώρας στις αξίες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης. Η γλώσσα, οι κοινές παραδόσεις, η φυλετική καταγωγή και οι δεσμοί αίματος, όσο σημαντικοί παράγοντες και αν είναι, έπονται.

Από την εποχή του Κοραή, η αντίληψη αυτή για το έθνος προσέκρουσε στις οξύτατες επικρίσεις των οπαδών της παράδοσης, της άκριτης επιστροφής στις ρίζες και στις παλιές συνήθειες. Είτε πρόκειται για τις ρομαντικές υποστηρίκτριες-ες των κοινοτήτων της τουρκοκρατίας (πολέμιες-ους του κοινοβουλευτισμού) είτε για τις-τους γλωσσαμύντορες, οι πολέμιες-οι του ανοίγματος και της προόδου δεν μπόρεσαν παρά ταύτα να ανακόψουν την πορεία της χώρας προς τα μπρος: από το 1821, η Ελλάδα έγινε αυτή που είναι χάρη στην τόλμη των ηγέτιδων-ων της άλλης παράταξης, δηλαδή των υποστηρικτριών-ων της εξωστρέφειας και των πλατιών οριζόντων.

Ετσι, Αλ. Μαυροκορδάτος, Χαρ. Τρικούπης, Ελ. Βενιζέλος και Κων. Καραμανλής (για να περιοριστώ στους παλαιότερους) συνέδεσαν τις τύχες τους με μια πολιτική σοβαρής προετοιμασίας και συμμαχιών που βρίσκεται πίσω από εμβληματικά γεγονότα, όπως το Ναυαρίνο (1821), η προσάρτηση της Θεσσαλίας (1881), οι Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-13), ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1917-18) και η ένταξή μας στην ΕΟΚ (1979). Αντίθετα, οι αντίπαλες-οι τους ήταν πίσω από μια σειρά μαύρων στιγμών της νεότερης Ιστορίας μας, όπως το 1854, το 1897, το 1922 και το 1974. Διότι, από φανατισμό ή αφέλεια, θυσίασαν το ταλέντο τους σε χαμένες υποθέσεις.

Θα ήταν, βέβαια, λάθος να θεωρήσει καμιά-νείς ότι τα αμοιβαία όρια φυλετικής και φιλελεύθερης αντίληψης για το έθνος ήταν πάντοτε ξεκάθαρα. Για παράδειγμα, οι οπαδοί της πρώτης –συμπεριλαμβανομένων του Ιω. Μεταξά και του Γ. Παπαδόπουλου– δεν αμφισβήτησαν ποτέ σοβαρά την πρόσδεση της Ελλάδας στη «άθεη» Δύση. Οσο για τις υποστηρίκτριες-ες της δεύτερης, η αναφορά στην αρχαιότητα και στη γλωσσική συνέχεια του Ελληνισμού δίχως άλλο τις-τους διευκόλυνε σε δύσκολες ώρες. Αρκεί να θυμηθεί καμιά-νεις το φιλελληνικό κίνημα πριν και μετά το 1821 και, πιο πρόσφατα, την εναρκτήρια τελετή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο Γ. Σεφέρης είναι το καλύτερο παράδειγμα για το πώς οι περισσότερες-οι από εμάς κουβαλάμε μέσα μας μια δυτικόστροφη ορθολογίστρια-η κι μια ρομαντική Ανατολίτισσα-η.

Οταν πάντως διακυβεύονται ζητήματα αρχής, όπως το προκείμενο, δεν επιτρέπεται να πατάει καμιά-νείς σε δύο βάρκες: πρέπει να πάρει θέση. Και να αγνοήσει εν ανάγκη το κόστος. Για την Ελλάδα του ανοίγματος, που εμπιστεύεται τις δυνάμεις της και την ευφυΐα του λαού της, η ένταξη στον εθνικό κορμό όσων ξένων αποφάσισαν να συνδέσουν τις τύχες τους μαζί της είναι ζήτημα εθνικής προτεραιότητας.

Οι οπαδοί της μιζέριας, της εσωστρέφειας και του «περήφανου» επαρχιωτισμού θα δυσκολευθούν ασφαλώς να το καταλάβουν. Για όσες-ους από αυτές είναι καλόπιστες-οι, το μεγάλο στοίχημα για μας, τις υποστηρίκτριες-ες του «φιλελεύθερου έθνους», είναι να τις-τους πείσουμε ότι έχουν άδικο.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 14.2.2.10 στην εφημερίδα Καθημερινή γραμμένο από τον κ. Ν. Κ. Αλιβιζάτο καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Παν/μιο Αθηνών. Στην http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_14/02/2010_390875

Συζητείται ο ΛεΠΑΤ γάμος στην Κύπρο

Οι ΛεΠΑΤ θέλουν να νυμφευθούν-παντρευτούν

Υπαρκτό φαινόμενο πλέον στην Κύπρο οι αιτήσεις γάμων μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου

Η ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
«Έχει αλλάξει ποια η έννοια του γάμου και υπάρχουν αρκετά νέα δεδομένα»...

Νέο παράπονο Κύπριου που θέλει να ενωθεί με τα δεσμά του γάμου με τον επίσης Κύπριο σύντροφό του, εξετάζει η Επίτροπος Διοικήσεως Ηλιάνα Νικολάου. Σύμφωνα με την ίδια, ήδη τον τελευταίο καιρό έχουν διερευνηθεί τρία με τέσσερα παράπονα από άτομα που το μόνο που διεκδικούν είναι το δικαίωμα τους να νυμφευθούν-παντρευτούν την αγαπημένη-ο τους και να μπορούν να διακινούνται ελεύθερα ζώντας μαζί στην Κύπρο. «Έχει αλλάξει πια η έννοια του γάμου και υπάρχουν αρκετά νέα δεδομένα που θα πρέπει να επανεξετάσουμε και να δούμε ποια θα είναι η στάση μας πάνω σε αυτά τα θέματα. Όπως είναι τα πράγματα στην Κύπρο, δεν επιτρέπεται η τέλεση γάμου μεταξύ προσώπων του ίδιου φύλου, υπάρχει έλλειψη σχετικού νομοθετικού πλαισίου», ανέφερε η κ. Ηλιάνα Νικολάου, προσθέτοντας πως «το θέμα τέλεσης γάμου της Κύπριας-ου πολίτισας είναι στην τελική ευθεία και μέχρι τον άλλο μήνα θα υπάρχει έτοιμη έκθεση με συγκεκριμένες εισηγήσεις προς τις αρμόδιες υπηρεσίες».


«Είναι κάτι που αφορά τον τόπο μας»
Ο νεαρός αποτάθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών αλλά και στο Δήμο Πάφου απ' όπου και πήρε αρνητική απάντηση, αφού η νομοθεσία μας δεν προνοεί την τέλεση γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου. «Αποφάσισα με τον Κύπριο σύντροφό μου να ενώσουμε τις ζωές μας με τα δεσμά του γάμου», είπε ο νεαρός Α.Μ., συμπληρώνοντας ότι «δυστυχώς η κλειστή κοινωνία μας και οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν ενέκριναν το αίτημά μου αναγκάζοντάς με να προσφύγω στην Επίτροπο Διοικήσεως για να υποβάλω το παράπονό μου».

Σύμφωνα με την ίδια την Επίτροπο Διοικήσεως, ο σεξουλικός προσανατολισμός αποτελεί πλέον μορφή διάκρισης στα πλαίσια των Ευρωπαϊκών οδηγιών, δηλαδή δεν υπάρχει περιθώριο για οποιοδήποτε λιγότερο ευνοϊκή μεταχείριση αυτών των προσώπων. «Έχουν διερευνηθεί τρία, τέσσερα παράπονα σχετικά με τα θέματα δικαιωμάτων αυτών των ατόμων, που πιθανόν να έχουν τελέσει ήδη γάμο με πρόσωπα του ίδιου φύλου και ενδεχομένως θέλουν να επιστρέψουν στην Κύπρο με τις συντρόφισές-ους τους. Με το κύρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα ανθρώπινα δικαιώματά τους είναι διασφαλισμένα με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες», καθησύχασε η κ. Νικολάου, λέγοντας πως το θέμα τίθεται πλέον επιτακτικά και πρέπει να το δούμε όχι σαν κάτι που αφορά άλλες χώρες αλλά σαν κάτι που αφορά τον τόπο μας.


Τρεις ακόμα περιπτώσεις
1.Γάμος Κύπριου με πρόσωπο του ίδιου φύλου από το εξωτερικό και υπήρξε ζήτημα της άδειας παραμονής και εργασίας του συντρόφου του ίδιου φύλου Κύπριου πολίτη.
2. Κύπριος Πολίτης επικαλέστηκε τα δικαιώματα του γκέι συντρόφου του από το Ιράν για να τύχει προστασίας κάτω από το Προσφυγικό δίκαιο.
3. Ένας Ευρωπαίος πολίτης που είχε συνάψει σύμφωνο συμβίωσης στη Μεγάλη Βρετανία και επικαλέστηκε το σύμφωνο προκειμένου να ενεργοποιήσει τα δικαιώματα που είχε ως Ευρωπαίος πολίτης, να μπορεί να έρθει στην Κύπρο με το σύντροφο του και να του παράσχει η Κυπριακή Δημοκρατία τις διευκολύνσεις.


«Δεν είναι νωρίς, ούτε έχουμε περιθώριο χρόνου»
Οι αιτήσεις γάμων μεταξύ ΛεΠΑΤ πλέον είναι υπαρκτό φαινόμενο και στο νησί μας. «Τώρα έχουμε την αίτηση από το νεαρό Κύπριο να τελέσει γάμο με πρόσωπο του ίδιου φύλου αλλά το νομοθετικό μας πλαίσιο δεν επαρκεί. Υποβάλλουν εκθέσεις με συγκεκριμένες εισηγήσεις στη βάση της γραμμής ότι η Κυπριακή Νοοτροπία ενόψει και του Ευρωπαϊκού κεκτημένου είναι υποχρεωμένη να δει και να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο ζήτημα», είπε η κ. Νικολάου, τονίζοντας πως τώρα είμαστε στο στάδιο που πρέπει να πάρουμε αποφάσεις, αφού δεν είναι ούτε νωρίς αλλά ούτε έχουμε και περιθώριο χρόνου, αφού το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Σύμφωνα με την Επίτροπο Διοικήσεως, πρέπει να προχωρήσουν τα νομικά μέτρα που απαιτούνται ώστε να ευθυγραμμιστεί η νομοθεσία μας με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες, αφού αν συνεχίσουμε έτσι, σίγουρα θα βρεθούμε σε μια αντίθετη πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 19.1.10 γραμμένο από την Άρτεμη Ελένη Καζά, στην http://www.sigmalive.com/simerini/news/230430

Η κατάκτηση της ισονομίας

Η κατάκτηση της ισονομίας

Για δεύτερη φορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επικύρωσε το αυτονόητο και καταδίκασε την Ελλάδα. Την περασμένη Πέμπτη, απεφάνθη ότι, παρά τον συντεχνιασμό των βουλευτίνων-ων, δεν νοείται σε δημοκρατική χώρα το 2010 να μην αίρεται η ασυλία βουλευτίνων-ων, όταν μηνύονται ή κατηγορούνται για αδικήματα εκτός των καθηκόντων τους.

Η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Μιλένα Αποστολάκη βρέθηκε προ ετών σε μια πικρή δικαστική διαμάχη με τον τέως σύζυγό της. Μέρος αυτής αφορούσε και την επιμέλεια του παιδιού τους. Ο τέως σύζυγός της υπέβαλε μήνυση κατά της βουλευτίνας για παραβίαση της δικαστικής απόφασης που ρύθμιζε την επικοινωνία με το παιδί του. Μέχρις εδώ η υπόθεση ήταν ιδιωτική και θα έπρεπε να παραμείνει ιδιωτική, αν δεν παρενέβαινε η Βουλή. Ομως οι τριακόσιες-οι, κατά τη συνήθη συντεχνιακή λογική τους, αρνήθηκαν την άρση της βουλευτικής ασυλίας της κ. Αποστολάκη, παρά το γεγονός ότι το αδίκημα για το οποίο κατηγορείτο είναι παντελώς άσχετο με τα κοινοβουλευτικά της καθήκοντα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε το αυτονόητο: η άρνηση της Βουλής να άρει την ασυλία της παραβίασε το δικαίωμα πρόσβασης στη Δικαιοσύνη μιας πολίτισας-η (Σ. Σ.: η απόφαση –και αυτό έχει τη δική του σημασία– ελήφθη με πλειοψηφία 6 - 1. Εξαίρεση, φυσικά, ήταν ο Ελληνας δικαστής, ο κ. Σπύρος Φλογαΐτης).

Αυτή είναι η δεύτερη καταδίκη της Ελλάδος για την άρνηση άρσης βουλευτικής ασυλίας. Η πρώτη ήταν πιο χαρακτηριστική. Ενας πολίτης μήνυσε τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Κώστα Τασούλα για κατάχρηση εξουσίας κατά την περίοδο που ο τελευταίος ήταν δήμαρχος Κηφισίας. Η Βουλή αρνήθηκε δύο φορές να άρει την ασυλία του κ. Τασούλα, αλλά αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό. Ο βουλευτής μήνυσε τον μηνυτή του για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδή καταμήνυση. Το τραγελαφικό είναι ότι το δικαστήριο «δικαίωσε» τον βουλευτή. Ο πολίτης καταδικάστηκε για ψευδή καταμήνυση, σε μια μήνυση που δεν εκδικάστηκε ποτέ επειδή η Βουλή αρνήθηκε την άρση της ασυλίας. Με άλλα λόγια, ο πολιτικός κόσμος δεν έστειλε στην ελληνική κοινωνία μόνο το σύνηθες μήνυμα ότι οι βουλευτίνες-ες είναι υπεράνω του νόμου, αλλά, σε συνεργασία με την ελληνική Δικαιοσύνη, μάς είπε: «Ξέρεις ποιες-οι είμαστε εμείς, ρε; Οποια-ος ανακατεύεται με βουλευτίνα-η, εκτός από κλαμένη-ος, θα φύγει και δαρμένη-ος».

Δυστυχώς, στη χώρα μας το αυτονόητο είναι ακόμη υπό διεκδίκηση. Οταν στη Βρετανία καλείται ένας πρώην πρωθυπουργός να καταθέσει για καθαρά πολιτικές αποφάσεις, όπως ήταν ο πόλεμος στο Ιράκ, στην Ελλάδα ακόμη και οι οικογενειακές υποθέσεις της κ. Αποστολάκη καλύπτονται από την ασυλία της Βουλής. Ενώ στη Γαλλία, ο πρώην πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν λογοδοτεί στη Δικαιοσύνη έπειτα από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση, στην Ελλάδα οι βουλευτίνες-ες όχι μόνο δεν πάνε στο δικαστήριο, αλλά μπορούν να καταδικάσουν και τις μηνύτριές-ες τους.

Η εξωφρενική αυτή προνομία των βουλευτίνων-ων δυστυχώς κατοχυρώνεται συνταγματικά και δεν μπορεί να αλλάξει παρά μόνον στην επόμενη αναθεώρηση. Στο ενδιάμεσο, όμως, οι πολιτικές-οι αρχηγοί οφείλουν να προστατεύσουν την τιμή και την υπόληψη του πολιτικού κόσμου, κάτι που, δυστυχώς, δεν απασχολεί τη συντεχνία των βουλευτίνων-ων. Οφείλουν να θέσουν ζήτημα διαρκούς κομματικής πειθαρχίας στις βουλευτίνες-ες τους, ζητώντας τους να αίρουν αυτόματα την ασυλία για ζητήματα που δεν άπτονται των κοινοβουλευτικών τους καθηκόντων. Επιτέλους, κάποτε πρέπει να κατακτήσουμε την ισονομία σ’ αυτόν τον τόπο. Εκτός κι αν οι πολιτικίνες-οι έχουν αμέριστη εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, πλην των προσωπικών τους υποθέσεων.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 14.2.10 στην εφημερίδα Καθημερινή, γραμμένο από τον Πάσχο Mανδραβελη στην http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_14/02/2010_390878

Η Anne Hathaway

Η ηθοποιός του Hollywood, Anne Hathaway αποκάλυψε στην οικογένειά της ότι έγινε Episcopalians αφότου ο αδελφός της δήλωσε δημόσια τον σεξουαλικό προσανατολισμό του.


Η σταρ της ταινίας «Ο διάβολος φορούσε Prada» μεγάλωσε ως καθολική στο Νιου Τζέρσεϋ αλλά όταν ο Michael, αδελφός της Hathaway είπε στην οικογένεια πως είναι γκέι, αποφάσισαν να αφήσουν την πίστη τους.


Η Hathaway είπε το περιοδικό GQ: «Ολόκληρη η οικογένεια μεταράπηκε σε Episcopalianism αφότου δημοσιοποίησε τον σεξουλικό προσαντολισμό του ο μεγάλος μου αδερφός. Γιατί θα έπρεπε να υποστηρίξω μια οργάνωση-οργανισμό που έχει μια περιορισμένη άποψη για τον αγαπημένο μου αδελφό;»

Η ηθοποιός είπε ότι αυτήν την περίοδο ήταν αβέβαιη για την πίστη της, λέγοντας: «Έτσι ... δεν ανήκω σε τίποτα [καμία αίρεση δόγμα]. F**k το, διαμορφώνομαι. Εργάζομαι πάνω σε αυτό».

Συζήτησε επίσης στη συνέντευξη, πως τα επί της οθόνης επιτηδευμένα φιλιά της, με την Angelina Jolie έγιναν για να έχει την κάλιστη υποδοχή η ταινία.

Η Hathaway είπε: «Μια ταινία γεμάτη φιλιά… είναι μια απολύτως διαφορετική εμπειρία. Αλλά πραγματικά πρέπει να είσαι η Angelina Jolie για να τα βγάλεις πέρα και να δείχνεις ακόμα καλή. Δεν ξέρω εάν έχετε παρατηρήσει, αλλά δεν είμαι καμία Angie».


Το άρθρο το βρήκαμε στις 5.2.10 και το μεταφράσαμε, από την Pink News στην http://www.pinknews.co.uk/2010/02/05/anne-hathaway-left-catholicism-after-brother-came-out/

Το Ευρ. Κοινοβούλιο ζητά την προστασία των ΛεΠΑΤQ

Το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είπε στις υποψήφιες χώρες πως πρέπει να προστατέψουν τις ΛεΠΑΤQ

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είπε ότι η Κροατία, η Μακεδονία και η Τουρκία πρέπει να αποδειχθούν ότι μπορούν να προσφέρουν «αληθινή προστασία» στις ΛεΠΑΤQ προκειμένου να προσχωρήσουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι τρεις χώρες έχουν επικριθεί για τις καταγραφές τες στα ΛεΠΑΤQ δικαιώματα και οι αναφορές-εκθέσεις που δόθηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπενθύμισαν στις υποψήφιες χώρες ότι η προστασία όπως η νομοθεσία κατά των διακρίσεων είναι «μη διαπραγματεύσιμες».

Η Κροατία επικρίθηκε για τη de facto απαγόρευση της Ημέρας Υπερηφάνειας 2009 στη Ζάγκρεμπ και την αποτυχία της κυβέρνησης να εφαρμοστεί η νομοθεσία κατά των διακρίσεων.

Στην Τουρκία, ο ποινικός κώδικας της προκάλεσε ανησυχίες για το ότι «επιτρέπει συστηματικές διώξεις» των ΛεΠΑΤQ, ενώ η Μακεδονία είχε την υποχρέωση για να καλύψει το σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του κοινωνικού φύλου στη νομοθεσία της κατά των διακρίσεων.

Η ευρωβουλευτίνα Ulrike Lunacek, συμπροεδρίνα του ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα ΛεΠΑΤQ δικαιώματα, είπε: "Είμαι ευτυχισμένη που οι τροποποιήσεις μας υπέρ των ΛεΠΑΤ δικαιωμάτων στις αναφορές-εκθέσεις προόδου για τη Μακεδονία και την Κροατία έγιναν αποδεκτές από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο".

" Έχουμε επιβεβαιώσει ότι τα κατά των διακρίσεων στάνταρτ πρέπει να ισχύσουν στις υποψήφιες χώρες".

Ο ευρωβουλευτής Michael Cashman, η κα Lunacek, συμπρoεδρίνα, πρόσθεσε: "Τα κριτήρια προσθήκης είναι ξεκάθαρα: οι μειονότητες πρέπει να προστατευθούν από τις διακρίσεις όπως αποδίδεται στο άρθρο 19 της Συνθήκης - και αυτό περιλαμβάνει το σεξουαλικό προσανατολισμό".

«Αυτό δεν είναι επιλογή από το μενού: είναι στον πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και θα είμαστε αυστηρές-οι στην εφαρμογή της (Συνθήκης)».


Το άρθρο το βρήκαμε στις 12.2.10 και το μεταφράσαμε από την Pink News, στην http://www.pinknews.co.uk/2010/02/12/european-parliament-says-candidate-countries-must-offer-gays-protection/

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs 1

Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά: ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs


Είναι σαφώς μια απόφαση υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, αφού αίρει την σύγχυση που έχει εύλογα προκαλέσει η κυμαινόμενη νομολογία. Ωστόσο θα πρέπει για άρση κάθε παρεξήγησης να σημειωθεί ότι:

- η προσβολή της προσωπικότητας εξακολουθεί να αποτελεί παράνομη πράξη, αλλά διέπεται από τις γενικές διατάξεις,

- οι δεοντολογικές προϋποθέσεις που κρίνουν τον δόλο (ενδεχόμενο ή μη) σε περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμησης, εξακολουθούν να αποτελούν ισχύουσες κατευθυντήριες γραμμές για την διαδικτυακή ιστολογική αρθρογραφία. Καθοριστική είναι η διάκριση ανάμεσα σε "είδηση" και "σχόλιο",

- τυχόν εκκρεμείς αγωγές με την ειδική διαδικασία 681Δ μπορούν να εκδικαστούν από τα δικαστήρια στα οποία έχουν εισαχθεί, με την επιγενόμενη κλήση για απόπειρα εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς κατά το άρθρο 214Α ΚΠολΔ.

Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι οι Δικαστές νεύουν προς τον νομοθέτη, επισημαίνοντας ότι η ανασφάλεια δικαίου που επικρατεί στο θέμα του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου δεν επιτρέπει την αναλογική εφαρμογή του νόμου περί Τύπου


Η εν λόγω δικαστική απόφαση δεν υπεισέρχεται στο ουσιαστικό ζήτημα περί του αν επήλθε προσβολή προσωπικότητας εν προκειμένω ή όχι, καθώς παραπέμπει την υπόθεση στην τακτική διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι, επί του παρόντος, η απόφαση δεν μπορεί να προσβληθεί με έφεση (δεν είναι οριστική), καθώς θα πρέπει να ακολουθήσει η επόμενη δίκη με την οποία θα κριθεί η ουσία της υπόθεσης, πέρα από το νομικό θέμα της εφαρμογής ή μη του νόμου περί Τύπου.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της απόφασης, με επισήμανση των πιο σημαντικών της σημείων.

Αριθμός Απόφασης
4980/2009
***

ΤΟ ΠΟΛΥΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Διαδικασία Εργατικών Διαφορών)

Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ιωάννη Τζιμπλάκη, Πρόεδρο Πρωτοδικών, Παναγιώτα Μιχαήλ, Πρωτοδίκη, Μαρία Σκάρπου, Πρωτοδίκη – Εισηγήτρια και τη Γραμματέα Σαπφώ Ράπτη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του την 13η Μαϊου 2009 για να δικάσει την υπόθεση:

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ***, κατοίκου ***, ο οποίος εκπροσωπήθηκε στο ακροατήριο από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του *** .

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ: Mιχαήλ Αγγελόπουλου του Αλεξίου, κατοίκου Κερατσινίου, ο οποίος εμφανίσθηκε στο ακροατήριο με τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Βασίλειο Σωτηρόπουλο.

Ο ενάγων κατέθεσε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς τη με αριθμ. εκθ. κατάθεσης .../2009 αγωγή του, η οποία προσδιορίστηκε για τη δικάσιμο της 11-3-2009 και κατόπιν αναβολής για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας και γράφτηκε στο πινάκιο.

Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων ανέπτυξαν τους ισχυρισμούς τους, αναφέρθηκαν στις προτάσεις τους και ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται σε αυτές και στα πρακτικά της δίκης.


Την απόφαση του δικαστηρίου την βρήκαμε στις 9.1.10 στο http://elawyer.blogspot.com/

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs 2

ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs


ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Κατά το άρθρο 14 παρ. 1 Συντ. καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και δια του Τύπου τους στοχασμούς του, τηρώντας τους νόμους του Κράτους. Κατά δε το άρθρο 10 παρ. 1 εδ. α' και β' της Διεθνούς Σύμβασης της Ρώμης για τη προάσπιση των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (κυρ. Ν. 53/1974). “παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν της γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως των δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων”.

Περαιτέρω, ο Τύπος κατά την έννοια του άρθρου 14 παρ. 2 εδ. 1 Συντ. περιλαμβάνει όλα τα έντυπα που είναι κατάλληλα και προορισμένα για διάδοση. Κατά το άρθρο 1 εδ. 1 του ΑΝ 1092/1938 περί Τύπου “τύπος και έντυπον” είναι “παν ό,τι εκ τυπογραφίας ή οιουδήποτε άλλου μηχανικού ή χημικού μέσου παράγεται εις όμοια αντίτυπα και χρησιμεύει εις πολλαπλασιασμόν ή διάδοσιν χειρογράφων, εικόνων ή παραστάσεων μετά ή άνευ σημειώσεων ...”.
Ο ορισμός που κρατεί πλέον είναι ότι έντυπο είναι κάθε κείμενο, κάθε όχι απλώς διακοσμητική εικαστική παράσταση, κάθε εγγραφή μουσικού έργου με κείμενο ή επεξηγήσεις και κάθε ηχητικό αποτυπωμα απλού ή μελωδικού λόγου, εφόσον έχει παραχθεί με μηχανική ή φυσικοχημική ή ηλεκτρονική διαδικασία κατάλληλη για παραγωγή σημαντικού αριθμού αντιτύπων και προορίζεται για διάδοση (Δαγτόγλου, Ατομικά δικαιώματα, τ.1 1991, σελ. 451 επ.).

Κατά τη διάταξη της παρ. 1 του μοναδικού άρθρου του ν.1178/1981 “περί αστικής ευθύνης του τύπου”, ως αυτό ισχύει ορίζεται ότι ο ιδιοκτήτης κάθε εντύπου υποχρεούται σε πλήρη αποζημίωση για την παράνομη περιουσιακή ζημία και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που προξενήθηκαν υπαίτια με δημοσίευμα που θίγει την τιμή ή την υπόληψη παντός προσώπου, έστω και αν η κατά το άρθρο 914 του ΑΚ υπαιτιότητα, η κατά το άρθρο 919 πρόθεση και η κατά το άρθρο 920 γνώση ή υπαίτια άγνοια συντρέχει στο πρόσωπο του συντάκτη του δημοσιεύματος ή, εάν αυτός είναι άγνωστος, στον εκδότη ή το διευθυντή συντάξεως του εντύπου.

Εξάλλου, με το άρθρο 4 παρ. 10 ν.2328/1995 “νομικό καθεστώς της ιδιωτικής τηλεόρασης και της τοπικής ραδιοφωνίας...”, ορίστηκε ότι στο μοναδικό άρθρο του ν.1178/1981, όπως ισχύει, υπάγονται και οι τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί και στα κατά το άρθρο αυτό “δημοσιεύματα” περιλαμβάνονται και οι τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Εξάλλου, σύμφωνα με την παρ. 2 του μοναδικού άρθρου του ν.1178/1981 ως αυτός ισχύει, ορίζεται ότι η κατά το άρθρο 932 χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντος από κάποια από τις προβλεπόμενες στην προηγούμενη παράγραφο πράξεις ορίζεται, εφόσον αυτές τελέσθηκαν δια του Τύπου, κατά την κρίση του δικαστή, όχι κατώτερη των δέκα εκατομμυρίων (10.000.000) δραχμών για τις Ημερήσιες Εφημερίδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης καθώς και για τα περιοδικά που κυκλοφορούν μέσω των Πρακτορείων Εφημερίδων και των δύο εκατομμυρίων (2.000.000) δραχμών για τις άλλες εφημερίδες ή περιοδικά, εκτός αν ζητήθηκε από τον ενάγοντα μικρότερο ποσό και αυτό ανεξάρτητα από την απαίτηση προς αποζημίωση για περιουσιακή ζημία.

Σημειώνεται ότι η διάταξη αυτή καθορίζει ελάχιστα όρια για την χρηματική ικανοποίηση που επιδικάζεται εις βάρος του ιδιοκτήτη του εντύπου, του εκδότη, του διευθυντή αλά και του συντάκτη του δημοσιεύματος, ενώ τα ως άνω ελάχιστα όρια χρηματικής ικανοποίησης που ορίζει η παραπάνω διάταξη δεν αφορούν όσους δεν έχουν τις προαναφερόμενες ιδιότητες, ιδιοκτήτη ή εκδότη ή διευθυντή του εντύπου ή συντάκτη του δημοσιεύματος, η δε ευθύνη τους εις ολόκληρον μετά των εν λόγω προσώπων νοείται μόνο στο μέτρο που οι υποχρεώσεις τους καλύπτονται (ΑΠ 8/2009 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Επίσης με το δεύτερο εδάφιο της παρ. 10 του άρθρου 4 του Ν.2328/1995 (ΦΕΚ Α' 159), ορίζεται ότι το κατά την παράγραφο 2 του άρθρου μόνου του ν.1178/1981, όπως ισχύει, ελάχιστο ποσό χρηματικής ικανοποίησης προκειμένου για τηλεοπτικούς σταθμούς καθορίζεται σε εκατό εκατομμύρια (100.000.000) δραχμές προκειμένου για σταθμούς τοπικής ή περιφερειακής εμβέλειας. Τα ποσά αυτά, προκειμένου για ραδιοφωνικούς σταθμούς με δικτύωση σε περισσότερους νομούς, καθορίζονται σε πενήντα εκατομμύρια (50.000.0000) δραχμές και προκειμένου για ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν διαθέτουν δικτύωση σε είκοσι εκατομμύρια (20.000.000) δραχμές. Επίσης, σύμφωνα με την παρ. 3 του μοναδικού άρθρου του ως άνω ν.1178/1981 ορίζεται ότι ο ιδιοκτήτης κάθε εφημερίδας ή περιοδικού υποχρεούται να ορίζει εκδότη και διευθυντή φυσικά πρόσωπα που έχουν τη μόνιμη κατοικία και διαμονή τους στην Ελλάδα και να μην καλύπτονται από ασυλία, ετεροδικία ή άλλο λόγο που αίρει το αξιόποινο ή παρακωλύει την ποινική του δίωξη, ενώ ορίζει ότι η σύμπρωση αμφοτέρων των ως άνω ιδιοτήτων στο αυτό πρόσωπο επιτρέπεται.

Ποινική ευθύνη εις βάρος του ιδιοκτήτου του εντύπου υφίσταται μόνο εάν συντρέχουν στο πρόσωπό του οι ιδιότητες του εκδότη ή του διευθυντή ή εφόσον δεν έχει ορίσει εκδότη ο δε ορισμός του εκδότη ή του διευθυντή φαίνεται μόνο από την αναγραφή επί του φύλου του εντύπου. Στην περίπτωση που δεν έχει ορισθεί εκδότης, ως εκδότης τεκμαίρεται ο ιδιοκτήτης. Εξάλλου, προκειμένου για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, ως εκδότης νοείται ο νόμιμος ή οι περισσότεροι νόμιμοι εκπρόσωποι της αδειούχου εταιρίας, ως διευθυντής νοείται ο υπεύθυνος προγράμματος και προκειμένου για ειδησεογραφικές εκπομπές ο διευθυντής του τμήματος ειδήσεων, ως συντάκτης δε του δημοσιεύματος νοείται ο παραγωγής ή ο δημοσιογραφικός υπεύθυνος ή ο δημοσιογράφος συντονιστής ή παρουσιαστής της εκπομπής, αναλόγως του είδους και της δομής της (ΑΠ 195/2007 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).

Περαιτέρω, με το άρθρο 681Δ ΚπολΔ καθιερώνεται ειδική διαδικασία εκδίκασης των διαφορών που αφορούν σε προσβολές από δημοσιεύματα ή ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές. Ειδικότερα, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου αυτού, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666 παρ. 1, 667 παρ. 1-3, 672 και 673-676 ΚπολΔ δικάζονται από το καθ' ύλην αρμόδιο δικαστήριο όλες οι διαφορές που αφορούν σε αποζημιώσεις οποιασδήποτε μορφής περιουσιακής ζημίας ή ηθικής βλάβης που προκλήθηκε δια του τύπου ή με ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εκπομπές και οι συναφείς προς αυτές αξιώσεις προστασίας της προσωπικότητας των προσβληθέντων. Από την ευρύτητα της διατύπωσης του άρθρου 681Δ παρ. 1 ΚπολΔ συνάγεται ότι στην εν λόγω ειδική διαδικασία υπάγονται όλες οι αγωγές που αποσκοπούν στην αποκατάσταση κάθε περιουσιακής ζημίας ή στην ικανοποίηση της ηθικής βλάβης καθώς και οι κάθε μορφής αξιοώσεις προστασίας των προσώπων των οποίων η περιουσία ή η προσωπικότητα προσεβλήθη από δημοσίευμα ή τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου, ασχέτως της ιδιότητας του εναγομένου, ο οποίος, του νόμου μη διακρίνοντος, είναι αδιάφορο αν είναι ιδιοκτήτης ή εκδότης του εντύπου ή συντάκτης του επιλήψιμου δημοσιεύματος (ΑΠ 1900/2006, ΕφΠειρ 914/2005, αμφότερες δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ).

Όσον αφορά με τα προβλήματα που σχετίζονται με την εφαρμογή των ως άνω κανόνων δικαίου στον κυβερνοχώρο, λεκτέα είναι τα ακόλουθα: Το διαδίκτυο αποτελεί στο σύγχρονο κόσμο το πιο εξελιγμένο μέσο μαζικής επικοινωνίας και μάλιστα αμφίδρομης. Συνδυάζει το στοιχείο της μαζικότητας, καθώς απευθύνεται σε μεγάλο και, καταρχήν, απροσδιόριστο αριθμό προσώπων, αλλά και το στοιχίεο της ενημέρωσης αφού παρέχει γνώμες, πληροφορίες, γνώσεις και ψυχαγωγία στους αποδέκτες. Με δεδομένο, λοιπόν, ότι οι ιστοσελίδες περιέχουν συνήθως κείμενα που παράγονται με ένα συνδυασμό μηχανικής, φυσικοχημικής και ηλεκτρονικής διαδικασίας και προορίζονται για διάδοση μέσω του Διαδικτύου καθώς και το ότι κάθε ανάκληση του συγκεκριμένου υλικού από κάποιον χρήστη ουσιαστικά συνιστά “αντίτυπο” (θεωρία του εικονικού αντιτύπου), γίνεται σαφές ότι ένα σημαντικό τμήμα του υλικού που διακινείται στο Διαδίκτυο συνιστά τύπο (βλ. σχετικά Ι. Καράκωστας, Δίκαιο & Ίντερνετ, β' εκδ. Αθήνα 2003, σελ. 45).

Τόσο ο ν.1178/1981, όπως ισχύει, όσο και το άρθρο 681Δ ΚπολΔ δεν ρυθμίζουν την εξ απόψεως ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου, αντίστοιχα, μεταχείριση των νέων μορφών ενημέρωσης που δημιουργήθηκαν λόγω των τεχνολογικών δυνατοτήτων του διαδικτύου. Η νομολογία χρησιμοποιεί επανειλημμένως τον όρο ηλεκτρονικό τύπο συνήθως κατ' αντιδιαστολή προς το γραπτό και , κυρίως, για να χαρακτηρίσει τα πιο σύγχρονα μέσα ενημέρωσης και ιδίως την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Ωστόσο, ευχερώς δύναται να συναχθεί ότι οι προαναφερόμενες περί τύπου διατάξεις μπορούν να εφαρμοστούν αναλογικά και επί προσβολών προσωπικότητας, οι οποίες συντελούνται στο διαδίκτυο μέσω ηλεκτρονικών ιστοσελίδων, δηλαδή με τη διαδικτυακή μορφή των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης, ήτοι των ιστοσελίδων των εφημερίδων, των περιοδικών, των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών, που λειτουργούν και προορίζονται ως μέσο διακίνησης πληροφοριών (ΕφΑθ 8962/2006 ΕλλΔνη 48.1518).

Όμως, σε σχέση με το ζήτημα, εάν στα ιστολόγια του διαδικτύου, τα οποία είναι περισσότερο γνωστά με τον όρο της αγγλικής γλώσσας blogs, συνιστούν έντυπα ή εκπομπές υπαγόμενες στις ανωτέρω διατάξεις και έτσι οι αγωγές για αποκατάσταση της περιουσιακής ζημίας, ικανοποίηση της ηθικής βλάβης και γενικώς παροχής έννομης προστασίας στα προσβληθέντα από το περιεχόμενό τους πρόσωπα υπάγονται εξ απόψεως ουσιαστικού δικαίου στο πεδίο του ν.1178/1981 και εκδικάζονται εξ απόψεως δικονομικού δικαίου κατά την ειδική διαδικασία που καθιερώνεται με το άρθρο 681Δ ΚπολΔ, το ζήτημα εμφανίζεται πιο πολύπλοκο, καθόσον

θα πρέπει πρωτίστως να διερευνηθεί εάν στην περίπτωσή τους υπάρχει βάση αναλογίας των περί τύπου διατάξεων, ήτοι εάν αυτά δύνανται να συμπεριληφθούν στην κατηγορία των ηλεκτρονικών εντύπων, καθόσον εμφανίζονται να έχουν ουσιώδεις διαφορές από τις ιστοσελίδες που διατηρούν τα μέσα ενημέρωσης στο διαδίκτυο. Στο σημείο αυτό είναι σκόπιμο να γίνει αναφορά ότι για να λάβει χώρα αναλογική εφαρμογή των διατάξεων περί τύπου στα διαδικτυακά ημερολόγια θα πρέπει μεθοδολογικά να διαπιστωθεί η ύπαρξη κενού και μάλιστα ακούσιου, επιγενόμενου και εμφανούς στις σχετικές περί τύπου διατάξεις, προκειμένου στη συνέχεια να ερευνηθεί η δυνατότητα πλήρωσης αυτού με τη μέθοδο της αναλογίας.


Την απόφαση του δικαστηρίου την βρήκαμε στις 9.1.10 στο http://elawyer.blogspot.com/

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs 3

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs

Στην περίπτωση του επιγενόμενου κενού υπάγονται οι περιπτώσεις εκείνες όπου η εμφάνιση της νομοθετικής ατέλειας οφείλεται στο γεγονός ότι, συνεπεία της τεχνικής εξελίξεως και της μεταβολής των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών που είχαν αποτελέσει τη βάση ορισμένης νομοθετικής ρύθμισης, ανεφάνησαν νέα ζητήματα που κατά την εγγενή στο νόμο τελολογία πρέπει τώρα να βρουν κι αυτά την αντίστοιχη ρύθμισή τους. Έτσι, υπάρχει εμφανές κενό όταν ο νόμος δεν περιέχει καμία ρύθμιση για μια κατηγορία σχέσεων, μολονότι αυτή θα έπρεπε, βάσει της εγγενούς στο νόμο τελολογίας, να ρυθμίζεται ως αξιολογικά ουσιωδώς όμοια με ήδη ρυθμιζόμενες στο νόμο κατηγορίες σχέσεων.

Στη νομοθετική ατέλεια αυτής της μορφής την κανονιστική της ποιότητα ως κενού του νόμου είναι προφανές ότι την προσδίδει η αρχή της ίσης μεταχείρισης αξιολογικά ουσιωδώς όμοιων περιπτώσεων οπότε και η μέθοδος πληρώσεως των εμφανών κενών είναι η αναλογία. Στην αναζήτηση της βάσεως αναλογίας πρέπει να διαγνωστεί η ουσιώδης ομοιότητα των συγκεκριμένων δύο περιπτώσεων. Και είναι φυσικά βέβαιο ότι η αρρύθμιστη περίπτωση που παριστά τη νομοθετική ατέλεια, αναφορικά με την οποία ερωτάται αν ορισμένη υφιστάμενη ρύθμιση εμφανίζει κενό, δεν είναι βέβαια ποτέ ακριβώς όμοια με την ήδη ρυθμιζόμενη στο νόμο περίπτωση. Σε ορισμένα σημεία θα εμφανίζει ομοιότητα προς αυτήν, ως προς κάποια άλλα όμως είναι φυσικό να παραλλάσσει.

Για να αναζητηθεί η ύπαρξη μιας βάσεως αναλογίας μεταξύ της ρυθμιζόμενης και της αρρύθμιστης περίπτωσης θα πρέπει να καταδειχθεί η ύπαρξη ενός εμφανούς κενού, το οποίο συντρέχει όταν η ομοιότητα μεταξύ των συγκρινόμενων πραγματικών που αποτελεί τη βάση της αναλογίας είναι αξιολογικά ουσιώδης. Τούτο σημαίνει ότι η κατάσταση των συμφερόντων και στις δύο περιπτώσεις θα πρέπει να είναι τέτοια που να μπορεί, από σκοπιά της αρχής της ίσης μεταχείρισης, να δικαιολογεί την κρίση ότι η νομοθετική αξιολόγηση, την οποία εκφράζει η υφιστάμενη ρύθμιση, όσον αφορά στην πρόσδοση ορισμένων έννομων συνεπειών στο ρυθμιζόμενο συγκεκριμένο περιστατικό, ήτοι η ratio legis, ευσταθεί και αναφορικά με την αρρύθμιστη περίπτωση, διάγνωση που θα χωρήσει με τη χρήση των ερμηνευτικών κριτηρίων, ιδίως δε της ρυθμιστικής προθέσεως του ιστορικού νομοθέτη και των αντικειμενικών τελολογικών κριτηρίων, δηλαδή την αναγωγή στο σκοπό της διάταξης που ρυθμίζει το ένα πραγματικό και την προσεκτική, υπό το φως του σκοπού αυτού, στάθμιση των συμφερόντων στις δύο περιπτώσεις.

Αν μεταξύ των συγκρινόμενων δύο πραγματικών δεν υφίσταται ουσιώδης ομοιότητα με την ως άνω αξιολογική έννοια, κενό τότε στο νόμο δεν υπάρχει και η απάντηση που προσήκει στο αρρύθμιστο ζήτημα θα πρέπει να στηριχθεί στο επιχείρημα εξ αντιδιαστολής που υπαγορεύει τη μη μεταφορά των προβλεπομένων για το ρυθμιζόμενο πραγματικό έννομων συνεπειών στο αρρύθμιστο (Για όλα τα ανωτέρω βλ. Παναγιώτη Παπανικολάου, Μεθοδολογία του Ιδιωτικού Δικαίου και Ερμηνεία των Δικαιοπραξιών εκδ. 2000, σελ. 240 αρ. 343 αρ 348., σελ. 246.247 αρ. 254,355 και σελ. 250 αρ. 361,362, σελ. 252 αρ. 364).

Ενόψει των ανωτέρω λεκτέα είναι τα ακόλουθα: Τα ιστολόγια (blogs) είναι επιγραμμικά διαδικτυακά ημερολόγια που περιλαμβάνουν υπερζεύξεις και καταχωρήσεις απόψεων. Οι καταχωρήσεις σε ένα διαδικτυακό ημερολόγιο εμφανίζονται κατά χρονολογική σειρά, με τις πιο πρόσφατες προσθήκες να παρουσιάζονται πρώτες. Τα διαδικτυακά ημερολόγια είναι “καταχωρησεο-κεντρικά”, δηλαδή η καταχώρηση είναι η βασική μονάδα τους και όχι “σελιδο-κεντρικά”, όπως συμβαίνει με τους πιο παραδοσιακούς ιστοτόπους.

H κάτοχος – διαχειριστρια -ης του διαδικτυακού ημερολογίου (blogger), η οποία λόγω του εξειδικευμένου λογισμικού τους δεν είναι ανάγκη να διαθέτει ιδιαίτερο τεχνικό υπόβαθρο για να το ενημερώνει ή να το διατηρεί, καταγράφει, ανακοινώνει και καταθέτει τις απόψεις της για διάφορα ζητήματα που την απασχολούν και που αυτή επιλέγει, ενώ τα ιστολόγια είναι δυνατό να συνδέονται με άλλους ιστότοπους και άλλα blogs και πολλά επιτρέπουν στις αναγνώστριες-ες τους, ανταποκρινόμενες στα ερεθίσματα που λαμβάνουν από την ανάγνωση των απόψεων της κατόχου – διαχειρίστριας του ιστολογίου, να απαντήσουν στις απόψεις της γράφουσας, ανακοινώνοντας, στο ίδιο ιστολόγιο, τα δικά τους σχόλια, τα οποία είναι επίσης αναγνώσιμα καθώς και να σχολιάσουν την αρχική θέση της κατόχου – διαχειρίστριας-η.

Έτσι, με αυτόν τον τρόπο ενισχύονται οι συζητήσεις και οι ανταλλαγές απόψεων μεταξύ της κατόχου και των αναγνωστριών. Τα ιστολόγια τα συντηρούν οι χρήστριες τους, οι οποίες αποκαλούνται bloggers και σε αυτά μπορεί να παρουσιάζουν την προσωπική τους εμπειρία και άποψη για γεγονότα που τις απασχολούν, ως μέρη ενός κοινωνικού συνόλου, να μοιράζονται τεχνογνωσία σχετικά με διάφορα θέματα και να συμμετέχουν ή να εκκινούν συζητησεις για πολυποίκιλα θέματα που μπορεί να φανταστεί καμιά. Τα διαδικτυακά ημερολόγια συνδέονται μεταξύ τους στενά και έτσι έχουν αναπτύξει το δικό τους πολιτισμό, ενώ για το χαρακτηρισμό όλων των ημερολογίων του ιστού, ως κοινότητας και ως κοινωνικού δικτύου χρησιμοποιείται ο όρος “blogosphere”. Στη συνείδηση των χρηστριών του διαδικτύου, τα ιστολόγια έχουν τη θέση του μέσου όπου η ελευθερία της έκφρασης εφαρμόζεται στην απόλυτη μορφή της. Οι χρήστριες του blog γράφουν στο χώρο που θεωρούν δικό τους και απευθύνονται, συνήθως προς τις ομοϊδεάτισσες τους, αποκαλύπτοντας συχνά τις ενδόμυχες σκέψεις τους για ζητήματα που τις απασχολούν (βλ. σχετικά Σπύρο Τάσση “Διαδίκτυο και ελευθερία έκφρασης – το πρόβλημα των Blogs, ΔιΜΕΕ 2006, σελ. 518).

Επομένως, το ιστολόγιο είναι αμφίδρομο μέσο και στο σημείο αυτό διαφέρει από τις ιστοσελίδες που διατηρούν τα μέσα ενημέρωσης στο διαδίκτυο, διότι η διαμόρφωση του περιεχομένου του δεν αποφασίζεται μόνο από την κυρία και τις δημοσιογράφισσες-ους του μέσου ενημέρωσης, αλλά από όλες τις χρήστριες-ες του διαδικτύου οι οποίες είναι αναγνώστριες του ιστολογίου. Η κάτοχος – διαχειρίστρια κατά κανόνα δεν έχει τη δυνατότητα να επιλέγει τις αναγνώστριες του ιστολογίου της ούτε και να αποφασίζει, εάν και ποιες-οι από αυτές επιτρέπεται να ανακοινώσουν τα δικά τους σχόλια σε αυτό και, έτσι, η επέμβασή της είναι συνήθως κατασταλτική, δεδομένου ότι η δυνατότητα αυτή εξαρτάται από το εκάστοτε λογισμικό που χρησιμοποιείται για το κάθε ιστολόγιο. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση που με τη χρήση στοιχείων πρόσβασης η κάτοχος – διαχειρίστρια δύναται να επιλέξει ποιες-οι από τις αναγνώστριες επιτρέπεται να ανακοινώσουν τα δικά τους σχόλια στο ιστολόγιό της, δεν είναι πάντα σε θέση να ελέγξει το αληθές ή όχι των χορηγούμενων από την εκάστοτε αναγνώστρια-η προσωπικών της δεδομένων, αφού είναι πολύ πιθανό ότι η αναγνώστρια-ης, ασκώντας ουσιαστικά το δικαίωμα της ανωνυμίας της, είναι πιθανό να μη χρησιμοποιεί το πραγματικό της όνομα, αλλά ένα ψευδώνυμο, με αποτέλεσμα η αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας αυτής να καθίσταται δυσχερέστατη και δυνατή μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Συνεπώς, ενόψει των ανωτέρω, ο σκοπός της δημιουργίας και ο προορισμός της λειτουργίας των blogs και ιδίως μάλιστα όσων δεν έχουν ειδησεογραφικό περιεχόμενο, δεν είναι η διάδοση πληροφοριών με σκοπό τη μαζική ενημέρωση, στοιχείο, κατά τα προαναφερόμενα, απαραίτητο για το χαρακτηρισμό ενός εντύπου (γραπτού ή ηλεκτρονικού) ως τύπου αλλά η ανταλλαγή απόψεων, ιδεών, σκέψεων και αναλύσεων, μέσω ενός μηχανισμού δυναμικής επικοινωνίας και με τη χρήση ενός μέσου που λόγω της φύσεώς του έχει μεν πράγματι ως άμεσο και αναγκαίο επακόλουθο να καθίσταται το περιεχόμενο των κειμένων τους προσβάσιμο σε απεριόριστο αριθμό ατόμων, δίχως όμως αυτό να αποτελεί τον αυτοσκοπό του διαχειριστή και κατόχου τους ως και των αναγνωστών τους.
Επομένως, σύμφωνα με το γράμμα των προαναφερόμενων πείρ τύπου διατάξεων και τη βούληση του ιστορικού νομοθέτη, κριτήριο για την εφαρμογή των πείρ τύπου διατάξεων και στα κείμενα που δημοσιεύονται στα διαδικτυακά ημερολόγια, δεν είναι μόνο το αντικειμενικό γεγονός ότι το κείμενο αυτό έχει παραχθεί με μηχανική ή φυσικοχημική ή ηλεκτρονική διαδικασία κατάλληλη για την παραγωγή σημαντικού αριθμού αντιτύπων αλλά θα πρέπει παράλληλα και η κατά προορισμό χρήση του να είναι η διάδοση, γεγονός που, κατά κανόνα δεν συντρέχει στα διαδικτυακα ημερολόγια.

Συνεπώς, οι συγκρινόμενες περιπτώσεις, εν προκειμένω ομοιάζουν καθόσον πράγματι και στο διαδικτυακό ημερολόγιο τα κείμενα που καταχωρούνται είναι, υπό συνθήκες, προσιτά σε απεριόριστο αριθμό ατόμων, πλην όμως αξιολογικά σπουδαιότερη και νομικά κρισιμότερη στην προκειμένη περίπτωση είναι η υφιστάμενη μεταξύ αυτών διαφορά, ως προς το γεγονός ότι στις μεν περί του Τύπου διατάξεις απαιτείται σκοπός και προορισμός του κειμένου προς διάδοση και μαζική ενημέρωση προϋπόθεση που, ως προαναφέρθηκε, απουσιάζει από τη δημιουργία και τη λειτουργία των ιστολογίων. Στην κρίση άλλωστε ότι μεταξύ των ως άνω περιπτώσεων υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές άγεται το παρόν Δικαστήριο και από το γράμμα, το πνεύμα και το σκοπό του μοναδικού άρθρου του Ν.1178/1981, ως αυτό προεκτέθηκε, σύμφωνα με το οποίο προβλέπεται αντικειμενική ευθύνη αποζημιώσεως στον ιδιοκτήτη κάθε εντύπου, σε περίπτωση που η υπαιτιότητα συντέρχει στο πρόσωπο του συντάκτη του δημοσιεύματος (ή αν πρόκειται για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς του παραγωγού, του δημοσιογραφικού υπεύθυνου ή του δημοσιογράφου συντονιστή), εφόσον αυτός είναι γνωστός, ή, αν ο συντάκτης είναι άγνωστος, στον εκδότη ή τον διευθυντή συντάξεως του εντύπου (ή αν πρόκειται για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς στον εκπρόσωπο της αδειούχου εταιρίας ή στον υπεύθυνο προγράμματος ή ειδήσεων).

Υπό ανάλογες δε προϋποθέσεις όμοια αντικειμενική ευθύνη φέρει ο εκδότης ή ο διευθυντής συντάξεως του εντύπου (ή αν πρόκειται για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς ο εκπρόσωπος της αδειούχου εταιρίας ή ο υπεύθυνος προγράμματος ή ειδήσεων), μόνο όμως εφόσον ο ιδιοκτήτης είναι άγνωστος. Η προαναφερόμενη αστική αντικειμενική ευθύνη αφορά αρχικά τον ιδιοκτήτη του εντύπου, εφόσον αυτός είναι γνωστός, πάντα όμως υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει πταίσμα του συντάκτης ( ή αν πρόκειται για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς του παραγωγού, του δημοσιογραφικού υπευθύνου ή του δημοσιογράφου συντονιστή) ή , αν είναι άγνωστος, του εκδότη ή του διευθυντή συντάξεως και δεν αφορά στο συντάκτη του επιλήψιμου δημοσιεύματος ή τον εκδότη ή διευθυντή συντάξεως.

Εξάλλου, με την παρ. 2 του ίδιου άρθρου προβλέπονται, ως προαναφέρθηκε, τα ως άνω αναφερόμενα κατά περίπτωση ποσά ως η ελάχιστη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του αδικηθέντος από κάποια από τις προβλεπόμενες στην προηγούμενη παράγραφο πράξεις, ποσά που επιδικάζονται σε βάρος τόσο του ιδιοκτήτη του εντύπου, του εκδότη, του διευθυντή όσο και του συντάκτη του δημοσιεύματος, ή αν πρόκειται για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς σε βάρος τόσο του εκπροσώπου της αδειούχου εταιρίας ή του υπεύθυνου προγράμματος ή ειδήσεων όσο και του παραγωγού, του δημοσιογραφικού υπεύθυνου ή του δημοσιογράφου συντονιστή, ενώ σύμφωνα με την παρ. 3 προβλέπεται η υποχρέωση του ιδιοκτήτη κάθε εφημερίδας ή περιοδικού προς ορισμό εκδότη και διευθυντή ως φυσικά πρόσωπα που έχουν τη μόνιμη κατοικία και διαμνονή τους στην Ελλάδα με τις προβλεπόμενες, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, στο ίδιο άρθρο συνέπειες.

Είναι δε προφανές ότι ο δικαιολογητικός λόγος της θέσπισης της αντικειμενικής ευθύνης του ιδιοκτήτη του εντύπου έχει προβλεφθεί λόγω του γεγονότος ότι τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν επιχειρηματική διάρθρωση. Ο ιδιοκτήτης του εντύπου, εξ ορισμού οικονομικά ισχυρότερος και ως εκ τούτου σε θέση να καταβάλει τα ως άνω προβλεπόμενα ποσά ηθικής βλάβης, εν αντιθέσει με τον συντάξαντα, ο οποίος συνήθως έχει περιορισμένη οικονομική επάιφνεια προς αποκατάσταση της ενδεχόμενης ζημίας ή ηθικής βλάβης που θα προκληθεί κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας του, ευθύνεται ανεξάρτητα από δήικ του υπαιτιότητα, αρκεί η γνώση η υπαίτια άγνοια ή η υπαιτόιτητα να συντρέχει στο πρόσωπο του συντάκτη του δημοσιεύματος ή αν αυτός είναι άγνωστος στο πρόσωπο του εκδότη ή διευθυντή της εφημερίδας, ή αν πρόκειται για τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς στα ως άνω αναφεόρμενα, σε κάθε περίπτωση, αντίστοιχα πρόσωπα.

Ο ιδιοκτήτης υπέχει ευθύνη για τα δημοσιεύματα και τις δραστηριότητες των προσώπων που απασχολεί εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις της προστήσεως και, κυρίως, το στοιχείο “εξαρτήσεως” που απαιτεί την ένταξη του προστιθέντος στο πεδίο δράσεως του προστήσαντος, δεδομένου ότι ο ιδιοκτήτης ως προστήσας, αποκομίζει τα οφέλη από την δραστηριότητα του προστηθέντος και από αυτή καθίσταται εφικτή η επέκταση του κύκλου δραστηριότητας του και επιρροής του, η διεύρυνση των εργασιών του και η συνακόλουθη αποκομιδή κερδών με αποτέλεσμα η ευθύνη του για τους κινδύνους από το πλέγμα αυτών των δραστηριοτήτων να εμφανίζεται αυτονόητη.
Η ιδιαιτερότητα του νόμου περί αστικής ευθύνης του τύπου συνίσταται όχι απλώς στην διασαφήνιση της αστικής ευθύνης του ιδιοκτήτη, αλλά στο ότι το πρόσωπο του προστηθέντος ορίζεται κατά τρόπο εναλλακτικό. Εάν ο συντάκτης είναι γνωστός (διότι το δημοσίευμα φέρει την υπογραφή του) θεωρείται και προστηθείς του φέροντος την ευθύνη ιδιοκτήτη. Σε περίπτωση όμως που είναι άγνωστος, ορίζοντας ο νόμος ότι κατά τα άρθρο 914 κλπ ΑΚ υπαιτιότητα πρέπει να υπάρχει στο πρόσωπο του εκδότη ή του διευθυντή θεωρεί αυτούς προστηθέντες του ιδιοκτήτη του εντύπου. Η ευθύνη του ιδιοκτήτη και φορέα της επιχειρήσεως, ανεξάρτητα απο τη συμμετοχή του ή όχι στις δραστηριότητές της, είναι σύμφωνη προς την αρχή της “επιχειρηματικής ευθύνης”.

Η σύγχρονη τάση δημιουργίας δημοσιογραφικών οργανισμών και η συγκέντρωση του κάθε είδους δραστηριοτήτων του τύπου στα χέρια περιορισμένου αριθμού προσώπων δικαιολογεί την αντιμετώπιση των δημοσιογραφικών επιχειρήσεων κατά τρόπο ανάλογο προς τις μεγάλες οικονομικές μονάδες. Ο εκδότης νομιμοποιείται παθητικά για τις πράξεις τρίτων προσώπων εφ' όσον υπάρχει σχέση “εξαρτήσεως” (υπό την έννοια της ΑΚ 922), συνεπεία της οποίας ευθύνεται για την επιλογή, τον έλεγχο και την καθοδήγησή τους κατά την άσκηση της επαγγελματικής τους δραστηριότητας.


Την απόφαση του δικαστηρίου την βρήκαμε στις 9.1.10 στο http://elawyer.blogspot.com/

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs 4

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs

Η σχέση “εξαρτήσεως” δεν είναι απαραίτητο να πηγάζει από σύμβαση εργασίας, όπως γίνεται δεκτό, κατά την κρατούσα άποψη, για τους ελεύθερους δημοσιογράφους. Ως προστηθέντες μπορούν να θεωρηθούν οι συντάκτες, είτε συνδέονται με σύμβαση εργασίας είτε όχι, οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, είτε εργάζονται επί παραγγελία είτε λαμβάνουν εντολές.

Η ευθύνη του διευθυντή προκύπτει από την ιδιότητά του ως οργάνου του νομικού προσώπου. Με εξαίρεση την περίπτωση του άρθρου μόνου του νόμου 1178/1981, ο διευθυντής δεν μπορεί να θεωρηθεί προστηθείς του ιδιοκτήτη, ούτε όμως και προστήσας. Η ευθύνη του προκύπτει από την ιδιότητά τους ως οργάνου του νομικού προσώπου επιφορτισμένου με την ευθύνη επιλογής, κατευθύνσεως και ελέγχου και εποπτείας του περιεχομένου του εντύπου. Ο διευθυντής διαθέτει ευρεία εξουσία λήψεως αποφάσεων. Τα σχετικά με τη σύνταξη της εφημερίδας καθήκοντά του, καθιστούν το διευθυντή υπεύθυνο όχι για την επιλογή των προσώπων αλλά για την επιλογή των κειμένων, τα οποία βεβαίως προέρχονται από ένα συγκεκριμένο συντάκτη, ο οποίος υπέχει προσωπική ευθύνη (Καράκωστας εκδ. 2003 Το Δίκαιο των ΜΜΕ, σελ. 287, 288).

Οι ως άνω όμως δικαιολογητικοί λόγοι που οδήγησαν στη θέσπιση των προαναφερόμενων διατάξεων δεν συντρέχουν στην περίπτωση των ιστολογίων, τα οποία δεν παρουσιάζουν επιχειρηματική διάρθρωση ενός παραδοσιακού εντύπου ούτε έχουν ιεραρχική δομή οργάνωσης ώστε να εμπίπτουν στις ρυθμίσεις τους, εκτός από τον παραγωγό και τον συντάκτη του επίμαχου κειμένου (εάν μπορεί να γίνει στο πρόσωπο του συντάκτη απόψεων, χρήστη – επισκέπτη του ιστολογίου ανάλογη εφαρμογή του συντάκτη ή του συντονιστή δημοσιογράφου) και ο ιδιοκτήτης, διαχειριστής και κάτοχος του ιστολογίου (εάν μπορεί να γίνει στο πρόσωπό του ανάλογη εφαρμογή του εκδότη ή διευθυντή έκδοσης), ως φορέας της μετάδοσης που προσφέρει στην υπηρεσία φιλοξενίας του επίμαχου σχολίου και απόψεως καθώς και ο προμηθευτής των υπηρεσιών του Διαδικτύου και ο ιδιοκτήτης του server, ήτοι εκείνοι που φιλοξενούν το επίμαχο ιστολόγιο και εκείνοι που παρέχουν πρόσβαση σε αυτό.

Έτσι πέραν της δυσχέρειας ως προς την ταυτιση των προσώπων που συμμετέχουν στη λειτουργία του ιστολογίου, είτε πρόκειται για τον κάτοχο και τον διαχειριστή αυτού, είτε για τους αναγνώστες του που συμμετέχουν αναγράφοντας σχόλια και απόψεις σε αυτό, μετ τα ως άνω πρόσωπα του ιδιοκτήτη, εκδότη, διευθυντή σύνταξης και συντάκτη του άρθρου μόνου του ν.1178/1981 ή τα πρόσωπα που, κατά τα ανωτέρω, αντιστοιχούν σε αυτούς όταν προκειται για τηλεοπτικούς ή ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε κάθε περίπτωση η αποδοχή ότι υπάρχει πεδίο εφαρμογής του ως άνω άρθρου και στους φορείς παροχής των υπηρεσιών του διαδικτύου καθώς και στους κατόχους και διαχειριστές των ιστολογίων για καταγραφές των απόψεων των χρηστών αυτών, οι οποίες εξάλλου είναι κατά κανόνα ανώνυμες, δεν ανταποκρίνεται στο σκοπό και στον δικαιολογητικό λόγο της θέσπισης του ως άνω άρθρου, αφού στο ιστολόγιο δεν υπάρχει η, κατά τα προαναφερόμενα, σχέση εξάρτησης μεταξύ των ως άνω φορέων και του χρήστη που θα είναι και ο παραγωγός – συντάκτης του επίμαχου σχολίου, η δε τυχόν αντίθετη εκδοχή θα οδηγούσε αναπότρεπτα στο κοινωνικά αφόρητο αποτέλεσμα να ευθύνονται αντικειμενικά φορείς και μάλιστα με κίνδυνο καταβολής μεγάλων ποσών αποζημιώσεως, στο πρόσωπο των οποίων δεν συντρέχει οιοσδήποτε εκ των ως άνω δικαιολογητικών λόγων ευθύνης που οδήγησαν τον ιστορικό νομοθέτη στη θέσπιση του μοναδικού άρθρου του ν.1187/1981, αφου το πρόσωπο που θα ταυτίζεται με τον ιδιοκτήτη και φορέα της επιχειρήσεως δεν θα αποτελεί προστήσαντα του προσώπου που θα ταυτίζεται με τον συντάκτη ή τον εκδότη του επιλήψιμου στο ιστολόγιο κειμένου και, έτσι, η τυχόν ευθύνη του δεν θα είναι σύμφωνη με την αρχή της “επιχειρηματικής ευθύνης”, ως αυτή προεκτέθηκε, ενώ ούτε και στο πρόσωπο που θα ταυτίζεται με τον εκδότη θα συντρέχει ο δικαιολογητικός λόγος ευθύνης του, αφού λόγω της φύσεως και της λειτουργίας του ιστολογίου, ως αυτή μνημονεύθηκε ανωτέρω, αυτός στερείται της ουσιαστικής δυνατότητας επιλογής, ελέγχου και καθοδήγησης του προσώπου που θα ταυτίζεται με το συντάκτη του επιλήψιμου κειμένου, ως προς την άσκηση του δικαιώματος έκφρασής του. Και είναι μεν αληθές ότι εξεδόθη το ΠΔ 131/2003, το οποίο ενσωμάτωσε στο ημεδαπό δίκαιο την οδηγία 2000/31 για το ηλεκτρονικό εμπόριο και την κοινωνία της πληροφορίας, σύμφωνα με το οποίο ορίζεται μεταξύ άλλων (άρθρο 11) “Απλή μετάδοση 1.

Σε περίπτωση παροχής μιας υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας συνισταμένης στη μετάδοση πληροφοριών που παρέχει ο αποδέκτης της υπηρεσίας σε ένα δίκτυο επικοινωνιών ή στην παροχή πρόσβασης στο δίκτυο επικοινωνιών, δεν υφίσταται ευθύνη του φορέα παροχής υπηρεσιών όσον αφορά τις μεταδιδόμενες πληροφορίες, υπό τους όρους ότι ο φορέας παροχής υπηρεσιών:
α) δεν αποτελεί την αφετηρία μετάδοσης των πληροφοριών,
β) δεν επιλέγει τον αποδέκτη της μετάδοσης και
γ) δεν επιλέγει και δεν τροποποιεί τις μεταδιδόμενες πληροφορίες.

2. Οι δραστηριότητες μετάδοσης και παροχής πρόσβασης που αναφέρονται στην παράγραφο 1 περιλαμβάνουν την αυτόματη, ενδιάμεση και προσωρινή αποθήκευση των μεταδιδόμενων πληροφοριών, στο βαθμό που η αποθήκευση εξυπηρετεί αποκλειστικά την πραγματοποίηση της μετάδοσης στο δίκτυο επικοινωνιών και η διάρκειά της δεν υπερβαίνει το χρόνο που είναι ευλόγως απαραίτητος για τη μετάδοση.

3. Το παρόν άρθρο δεν θίγει την δυνατότητα να επιβληθεί δικαστικά ή διοικητικά στον φορέα παροχής υπηρεσιών η παύση ή η πρόληψη της παράβασης.”, (άρθρο 13) “Φιλοξενία 1. Σε περίπτωση παροχής μια υπηρεσίας της κοινωνίας της πληροφορίας συνισταμένης στην αποθήκευση πληροφοριών παρεχομένων από ένα αποδέκτη υπηρεσίας, δεν υφίσταται ευθύνη του φορέα παροχής της υπηρεσίας για τις πληροφορίες που αποθηκεύονται μετά από αίτηση αποδέκτη της υπηρεσίας, υπό τους όρους ότι: (α) ο φορέας παροχής της υπηρεσίας δεν γνωρίζει πραγματικά ότι πρόκειται για παράνομη δραστηριότητα ή πληροφορία ή (β) ο φορέας παροχής της υπηρεσίας, μόλις αντιληφθεί τα προαναφερθέντα, αποσύρει ταχέως τις πληροφορίες ή καθιστά την πρόσβαση σε αυτές αδύνατη. 2.

Η παράγραφος 1 δεν εφαρμόζεται όταν ο αποδέκτης της υπηρεσίας ενεργεί υπό την εξουσία ή υπό τον έλεγχο του φορέα παροχής της υπηρεσίας. 3. Το παρόν άρθρο δεν θίγει την δυνατότητα να επιβληθεί δικαστικά ή διοικητικά στο φορέα παροχής υπηρεσιών η παύση ή η πρόληψη της παράβασης”, (άρθρο 14 παρ. 1) “Απουσία γενικής υποχρέωσης ελέγχου 1. Οι φορείς παροχής υπηρεσιών δεν έχουν για την παροχή των υπηρεσιών που αναφέρονται στα άρθρα 10, 11 και 12 του παρόντος γενική υποχρέωση ελέγχου των πληροφοριών που μεταδίδουν ή αποθηκεύουν ούτε γενική υποχρέωση δραστήριας αναζήτησης γεγονότων ή περιστάσεων που δείχνουν ότι πρόκειται για παράνομες δραστηριότητες.”

Ωστόσο, από το ως άνω ΠΔ προκύπτει εμφανώς ότι μεταξύ αφενός του εντύπου και ηλεκτρονικού τύπου και των ΜΜΕ και αφετέρου του ιστολογίου, στο οποίο απουσιάζει παντελώς η επιχειρηματική διάρθρωση, η οποία υφίσταται στις ιστοσελίδες των εφημερίδων, των περιοδικών, των ραδιοφωνικών και των τηλεοπτικών σταθμών που λειτουργούν και προορίζονται ως μέσο διακίνησης πληροφοριών, υφίσταται ουσιώδης διαφορά, αφού εάν από το συνδυασμό των ως άνω άρθρων γίνει αποδεκτό ότι η εφαρμογή του νόμου περί τύπου τίθεται ουσιαστικά εκποδών για τον ιδιοκτήτη, διαχειριστή και κάτοχο του ιστολογίου καθώς και για την εταιρία που φιλοξενεί αυτόν στους υπολογιστές της, υπό την έννοια ότι για αυτούς θα αίρεται η οποιαδήποτε ευθύνη, τότε ουσιαστικά η εφαρμογή των διατάξεων περί τύπου θα περιορίζεται μόνο για τον τυχόν επωνύμως συντάξαντα το επιλήψιμο κείμενο ή άποψη χρήστη σε βάρος του οποίου και θα απειλείται η επιβολή των ως άνω υπέρογκων ποσών χρηματικών αποζημιώσεων που ορίζονται στο άρθρο του ν.1178/1981, οι οποίες ναι μεν καθορίστηκαν από τον ιστορικό νομοθέτη στα ως άνω ελάχιστα όρια εξαιτίας του μεγέθους της προσβολής που, θεωρητικά, υφίσταται ο θιγόμενος λογω του χρησιμοποιούμενου εκ μέρους του υπαιτίου μέσου, πλην όμως είναι προφανές ότι κατά τον καθορισμό τους ελήφθη υπόψη και το γεγονός της εις ολόκληρον αντικειμενικής ευθύνης του ιδιοκτήτη, υπό το πρίσμα ότι αυτός ο οικονομικά ισχυρότερος θα έχει τη δυνατότητα να καλύψει τα ως άνω ποσά, προς αποτροπή της δημιουργίας αφόρητων συνεπειών προς τον συντάξαντα, προϋπόθεση που ουδόλως θα συντρέχει στην περίπτωση των ιστολογίων.

Έτσι θα οδηγηθούμε και πάλι σε ένα κοινωνικά αφόρητο αποτέλεσμα να εφαρμοστεί ο νόμος περί τύπου με τις υπέρογκες αποζημιώσεις σε έναν απλό πολίτη που είτε ως διαχειριστής και κάτοχος του ιστολογίου είτε ως χρήστης εξέφρασε την άποψή του σε αυτό και μάλιστα δίχως να αποσκοπεί στη διάδοσή της και ο οποίος, κατά κανόνα, ουδόλως θα έχει την οικονομική δυνατότητα να ανταποκριθεί στην καταβολή των ως άνω ποσών και ούτε θα βρίσκεται υπό την αιγίδα άλλου, οικονομικά ισχυρότερου και αντικειμενικά ευθυνόμενου, ως προς την κάλυψη του ως άνω ποσού για λογαριασμό του.

Εξάλλου, ακόμα και στην περίπτωση αυτή που είτε ο τυχόν επώνυμος κάτοχος ή διαχειριστής του ιστολογίου, ο οποίος κατά κανόνα θα είναι ένας απλός πολίτης που ουδεμία σχέση έχει με τη δημοσιογραφία, είτε πολύ περισσότερο, ο επωνύμως συντάξας το επίμαχο σχόλιο ή άποψη πολίτης εναχθούν σύμφωνα με τις διατάξεις περί τύπου είναι μάλλον αδύνατο να τύχουν της προστασίας που τυγχάνουν οι φορείς του τύπου και των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε αντίστοιχες περιπτώσεις, επικαλούμενοι την ένσταση δικαιολογημένου ενδιαφέροντος υπό την έννοια της εκ μέρους τους εκπλήρωσης της κοινωνικής αποστολής του τύπου αφού είναι ιδιαιτέρως δυσχερές να αναγνωριστεί σε έναν απλό πολίτη, ως είναι ο κάτοχος και διαχειριστής του ιστολογίου και πολύ δε περισσότερο ο επισκέπτης αυτού, ότι αυτός, κατά τη σύνταξη της απόψεως του, σχολίου του και της επίμαχης κρίσης του επιτελούσε το κοινωνικό έργο και την αποστολή του τύπου που είναι η ενημέρωση της κοινής γνώμης, αποστολή που ίεναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό ότι επιτελεί ένα άτομο που ούτε την ιδιότητα του δημοσιογράφου έχει αλλά που ούτε καν ασχολείται με αυτήν, έστω και ερασιτεχνικά.

Επομένως, η παραδοχή ότι στην προκειμένη περίπτωση υφίσταται βάση αναλογικής εφαρμοήγς των ως άνω περί τύπου διατάξεων και στα ιστολόγια δεν θα ανταποκρινόταν στην αρχή της εξισωτικής δικαιοσύνης και η λύση αυτή δεν θα εμφανιζόταν δίκαιη, αφού σταθμίζοντας τα δικαιολογημένα συμφέροντα αμφοτέρων των αντιμαχόμενων μερών παριστά μία άνιση κατανομή των συνδεόμενων με την κρινόμενη διαφορά βαρών και πλεονεκτημάτων, δεδομένου μάλιστα ότι ο θιγόμενος από το επίμαχο κείμενο δεν στερείται εννόμου προστασίας, αφού δύναται να προστατευθεί έναντι του υπαιτίου με τις κοινές διατάξεις (άρθρα 57, 59, 914, 932 ΑΚ) και κατά την τακτική διαδικασία, επιτυγχάνοντας ουσιαστικά παρόμοιο αποτέλεσμα.

Σημειώνεται δε ότι ένα επιπλέον επιχείρημα ότι μεταξύ αφενός του εντύπου και του ηλεκτρονικού τύπου και αφετέρου των ιστολογίων (blogs) υπάρχουν ουσιώδεις διαφορές ώστε να μην υφίσταται βάση αναλογίας δύναται να συναχθεί και από την έκθεση της Β' Διεύθυνσης επιστημονικών μελετών του τμήματος νομοτεχνικής επεξεργασίας σχεδίων και προάτσεων νόμων που εξεδόθη επί του νομοσχεδίου που αφορούσε τη ρύθμιση θεμάτων δημοσκόπησης. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το τότε σχέδιο νόμου, το οποίο τελικά ψηφίστηκε οπότε και δημοσιεύθηκε ο υπ' αρ. 3603/8.8.2007 (ΦΕΚ 188/8.8.2007) νόμος για τη “Ρύθμιση θεμάτων δημοσκόπησης”, στο άρθρο 1 με τίτλο “Πεδίο εφαρμογής” ορίζεται ότι “1.

Στις διατάξεις του παρόντος νόμου υπάγονται οι δημοσκοπήσεις, οι οποίες διενεργούνται από οποιονδήποτε φορέα ή επιχείρηση για τη διερεύνηση των τάσεων της κοινής γνώμης και έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με κοινοβουλευτικές εκλογές, δημοψηφίσματα, εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, νομαρχιακές, δημοτικές και κοινοτικές εκλογές, ανεξαρτήτως του χρόνου διενέργειάς του. Αν οι ως άνω δημοσκοπήσεις δεν δημοσιοποιούνται στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο, διενεργούνται χωρίς να υπάγονται στις διατάξεις του παρόντος νόμου.......”.


Την απόφαση του δικαστηρίου την βρήκαμε στις 9.1.10 στο http://elawyer.blogspot.com/

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs 5

Ο νόμος περί Τύπου δεν εφαρμόζεται στα blogs

Σχετικά δε με την έκθεση που συνετάχθη από την ως άνω Διεύθυνση και σχετικά με τις παρατηρήσεις που περιελάμβανε αυτή επί του άρθρου 1 παρ. 1 αναφερόταν επί λέξει ότι “Συμφώνως προς τη δεύτερη παράγραφο της παρ. 1, στην περίπτωση που οι εν λόγω δημοσκοπήσεις δεν δημοσιοποιούνται στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο, διενεργούνται χωρίς να υπάγονται στις διατάξεις του νόμου αυτού.
Εν προκειμένω, θα ήταν, ενδεχομένως, σκόπιμο να διευκρινισθεί σε ποιο καθεστώς θα υπάγονται οι εν λόγω δημοσκοπήσεις στην περίπτωση που δεν δημοσιοποιηθούν στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο αλλά, επί παραδείγματι, στις ιστοσελίδες των φορέων ή των επιχειρήσεων που τις διενεργούν, ή στις ιστοσελίδες πολιτικών κομμάτων ή υποψηφίων, ή ακόμη και σε προσωπικές ιστοσελίδες ή σε “blogs”.

Από την ως άνω παρατήρηση που περιλαμβάνεται στην προμνημονευόμενη έκθεση προκύπτει ευθέως ότι το αρμόδιο τμήμα της νομοτεχνικής επεξεργασίας του ως άνω νόμου προβαίνει σε σαφή διαχωρισμό μεταξύ του τύπου (εντύπου ή ηλεκτρονικού) ήτοι των ΜΜΕ και των ιστολογίων, τα οποία δεν αντιμετωπίζονται ως τύπος και δεν περιλαμβάνονται στην ως άνω ρύθμιση ακόμα και όταν το αντικείμενο των δημοσιεύσεων αφορά σε δημοσκοπήσεις, ήτοι σε έρευνες που εξ ορισμού επηρεάζουν την κοινή γνώμη. Σημειώνεται δε ότι το γεγονός ότι στη προκειμένη περίπτωση φέρεται προς κρίση υπόθεση όπου ο συντάκτης του επίδικου κειμένου είναι και ο κάτοχος – διαχειριστής του ιστολογίου δεν δύναται να οδηγήσει το Δικαστήριο σε άλλη κρίση, καθόσον η ενδεχόμενη προκατανόηση αναφορικά με την προκριτέα σε κάθε ατομική περίπτωση ως δίκαιη ερμηνευτική εκδοχή, ως παράγων που καθορίζει το ερμηνευτικό αποτέλεσμα, είναι μεθοδολογικά θεμιτή τότε μόνο όταν η λύση που επιλέγεται κατ' αυτόν τον τρόπο είναι ορθή με βάση τα κριτήρια του θετικού δικαίου και όταν διασφαλίζει ικανοποιητικά την προβλεπτότητα, ελεγξιμότητα και την ισότητα στην εφαρμογή του δικαίου ως προς όλες τις εκφάνσεις του νόμου (βλ. Παναγιώτης Παπανικολάου, ό.π., σελ. 215 αρ. 298, 299).

Ενόψει των ανωτέρω και κατά την άποψη που το παρόν Δικαστήριο κρίνει ορθότερη στην περίπτωση των ιστολογίων δεν υφίσταται βάση αναλογικής εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας σχετικά με τον τύπο αλλά θα εφαρμοστούν οι κοινές διατάξεις και οι σχετικές υποθέσεις θα εκδικασθούν κατά την τακτική διαδικασία, η δε ενδεχόμενη διαφορετική αντιμετώπιση του ακανθώδους αυτού ζητήματος αποτελεί έργο του νομοθέτη, του οποίου τα πρωτεία στην συγκεκριμενοποίηση της αρχής της δικαιοσύνης ο εφαρμοστής του δικαίου οφείλει, κατ' αρχήν, να σεβαστεί, καθόσον η δική του νομοθετική παρέμβαση είναι εκείνη η οποία θα συμβάλλει αποτελεσματικά στην διαμόρφωση ενός πλαισίου ασφάλειας δικαίου σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα.

Εξάλλου, κατ' άρθρο 591 παρ. 2 ΚπολΔ αν η υπόθεση δεν υπάγεται στην διαδικασία κατά την οποία έχει εισαχθεί, το δικαστήριο αποφαίνεται γι' αυτό αυτεπαγγέλτως και διατάσσει την εκδίκασή της κατά τη διαδικασία σύμφωνα με την οποία δικάζεται. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, η δικαστική διαταγή για την εκδίκαση της υπόθεσης με την προσήκουσα διαδικασία, δεν παραπέμπει την υπόθεση σε ιδιαίτερη συζήτηση προς εκδίκαση με την αρμόζουσα διαδικασία, αλλά παρέχει την ευχέρεια στο δικαστήριο να παραπέμψει την υπόθεση ή να την κρατήσει και να τη δικάσει με την προσήκουσα διαδικασία, με γνώμονα την αρχή της οικονομίας της δίκης, εφόσον βεβαίως δεν επιβάλλεται από άλλη δικονομική αρχή της καλόπιστης διεξαγωγής της η παραπομπή σε ιδιαίτερη συζήτηση, για προπαρασκευή των διαδίκων.
Το δικαστήριο πρέπει να ερευνά το περιεχόμενο της προδικασίας και της διαδικασίας στο ακροατήριο για να κρίνει αν η διαδικασία στην οποία έχει εισαχθεί καλύηπτει τις προϋποθέσεις της διαδικασίας που πρέπει να εφαρμοστεί, οπότε σε μεν καταφατική περίπτωση προβαίνει σε εφαρμογή της και εκδικάζει την υπόθεση με την προσήκουσα διαδικασία ακόμη και μετά τη συζήτηση της υπόθεσης, κατά την έκδοση της απόφασης (ΕφΑθ 1999/2000 ΕΔΠΟΛ 2002, 182), σε δε αποφατική παραπέμπει την υπόθεση προς εκδίκαση με την προσήκουσα διαδικασία.

Επίσης από τις διατάξεις των άρθρων 159, 544 και 559 ΚπολΔ προκύπτει ότι η εκδίκαση μιας υπόθεσης κατά την τακτική διαδικασία αντί της προσήκουσας ειδικής και γενικώς η μη τήρηση της προσήκουσας διαδικασίας, αυτή καθεαυτή, μη συνιστώσα έλλειψη ίδιας διαδικαστικής προϋπόθεσης, δεν δημιουργεί καμία ακυρότητα ή απαράδεκτο, εφόσον βέβαια η διαφορά υπάγεται στην καθ' ύλην αρμοδιότητα του δικάζοντος δικαστηρίου, εκτός αν δεν εφαρμόστηκε ειδικός σ' αυτή δικονομικός κανόνας που θα έπρεπε να εφαρμοστεί και ο οποίος, πρόδηλα, περιέχει ευνοϊκότερες για τον εναγόμενο ή αυστηρότερες για τον ενάγοντα διατάξεις (ΟλΑΠ 402/1981, ΑΠ 14/2007, ΑΠ 922/1999 όλες δημοσιευμένες στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 214 Α ΚπολΔ “Αγωγές που έχουν ως αντικείμενό τους διαφορές ιδιωτικού δικαίου, οι οποίες υπάγονται στην καθ' ύλην αρμοδιότητα του πολυμελούς πρωτοδικείου κατά την τακτική διαδικασία, για τις οποίες επιτρέπεται κατά το ουσιαστικό δίκαιο να συνομολογηθεί συμβιβασμός, δεν μπορεί να συζητηθούν, αν δεν προηγηθεί απόπειρα εξώδικης επίλυσης, σύμφωνα με τις διατάξεις των επόμενων παραγράφων .....”.

Στην προκειμένη περίπτωση με την υπό κρίση αγωγή του ο ενάγων ισχυρίζεται ότι ο εναγόμενος ανάρτησε στο προσωπικό του ιστολόγιο (blog) http//***.blogspot.com ενυπόγραφο άρθρο συνοδευόμενο από φωτογραφία του και υπό τον τίτλο τυπωμένο με έντονα μαύρα ευμεγέθη και ευδιάκριτα γράμματα “Ποιος θα βάλει Φρένο στον Παράνομο Νομάρχη” το περιεχόμενο του οποίου παραθέτει αυτούσιο στο υπό κρίση δικόγραφο. Ότι όσα αναφέρονται στο κείμενο αυτό είναι αναληθή και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, την οποία εσκεμμένα διαστρέβλωσε ο εναγόμενος, προκειμένου να δημιουργήσει εντυπώσεις στο αναγνωστικό του κοινό και να κλονίσει την εμπιστοσύνη του προς το πρόσωπο του (ενάγοντος). Ότι ο εναγόμενος είχε πλήρη γνώση της αναλήθειας όσων αναφέρει στο δημοσίευμα, πλην όμως δια του προσωπικού του ιστολογίου ενήργησε προκειμένου να πλήξει την τιμή, την υπόληψη και το κύρος του και να αμαυρώσει την δημόσια εικόνα του. Ότι ο εναγόμενος δεν περιορίστηκε στην παραπάνω ενέργεια. Ότι το εν λόγω δημοσίευμα κατέστησε γνωστό με την από 23-9-2008 επιστολή του σε όλα τα μέλη του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Νομαρχίας ***, με κοινοποίηση της επιστολής αυτής στην κατοικίας τους, στοχεύοντας στο να λάβει περαιτέρω δημοσιότητα η υπόθεση, προσθέτοντας επιπλέον σ' αυτό και το αναφερόμενο στο δικόγραφο πρόσθετο κείμενο, το οποίο είναι ομοίως ψευδές, δυσφημιστικό και υβριστικό.

Ότι το άρθρο είναι συκοφαντικό και υβριστικό καθόσον περιλαμβάνει τα λεπτομερώς αναφερόμενα στην αγωγή ως ψευδή γεγονότα, τα οποία ο εναγόμενος ανέφερε εν γνώσει της αναληθείας τους, προκειμένου να βλάψει την τιμή και υπόληψη του ως προσώπου αλλά και ως κρατικού λειτουργού ενώ επίσης περιέλαβε και μειωτικούς και προσβλητικούς χαρακτηρισμούς οι οποίοι, επίσης, θίγουν την τιμή και την υπόληψή του. Ότι τα περιστατικά που αναφέρει στα ως άνω κείμενα ο εναγόμενος είναι ψευδή και συκοφαντικά καθόσον η αλήθεια είναι διάφορη των αναφερομένων ως αναλυτικά αντικρούει αυτά ο ενάγων με την υπό κρίση αγωγή. ΄Οτι ο εναγόμενος αν και γνώριζε όλα τα ανωτέρω, αφού ήταν υπάλληλος της Νομαρχίας ***, εν τούτοις παραποίησε την αλήθεια με την επιστολή του και αορίστως χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένα περιστατικά και γεγονότα, του καταμαρτυρεί τα όσα αναφέρονται σ' αυτήν αποσκοπώντας στην συκοφάντηση και δυσφήμησή του στους Νομαρχιακούς Συμβούλους ***, στο προσωπικό της Νομαρχίας, αλλά και γενικά στο κοινό που εισερχόταν στο ιστολόγιό του (blog).

Ότι ο εναγόμενος τον εξέθεσε στους συνεργάτες του και στους συναδέλφους του Νομάρχες όλης της χώρας, αλλά και στους Νομαρχιακούς Συμβούλους της Νομαρχίας *** και ότι έγινε στόχος πολιτικών επικρίσεων από πολιτικούς αντιπάλους αλλά και από πολιτικούς του χώρου, στον οποίο ανήκει, με συνέπεια να έχει υποστεί τεράστια ζημία και να έχει τεθεί σε κίνδυνο η πολιτική του πορεία. Ότι εξαιτίας της παράνομης και υπαίτιας συμπεριφοράς του εναγομένου υπέστη ηθική βλάβη καθόσον επλήγη η προσωπικότητά του και δη η ηθική του υπόσταση και ότι προς αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης θα πρέπει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ν ατου καταβάλει ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 150.000 ευρώ. Ότι στην προκειμένη περίπτωση ισχύουν οι περί τύπου διατάξεις, οι οποίες εφαρμόζονται αναλόγως και επί προσβολών προσωπικότητας που συντελούνται στο διαδίκτυο, μέσω ιστοσελίδων που λειτουργούν ως διεθνές μέσο διακίνησης πληροφοριών και ότι η υπόθεση πρέπει να δικασθεί σύμφωνα με τη διαδικασία που ορίζει το άθρορ 681Δ ΚπολΔ. Ότι κατά την παραγρ. 6 του άρθρου μόνου του Ν.1178/1981, όπως αντικαταστάθηκε από την παράγρ. 1 του άρθρου 32 του Ν.1941/1991 και από την παράγρ. 4 του άρθρου μόνου του Ν.2243/1994 το δικαστήριο, εφόσον γίνει δεκτή η αγωγή σε βάρος της εφημερίδας ή του περιοδικού που έχει δημοσιευθεί το επιλήψιμο άρθρο, διατάσσει με την καταψηφιστική του απόφαση τη δημοσίευση περιλήψεως της απόφασης στην εν λόγω εφημερίδα ή περιοδικό ενώ συγχρόνως καθορίζεται με την απόφαση χρηματική ποινή για κάθε ημέρα καθυστέρησης δημοσιεύσεως που επιδικάζεται με την ίδια απόφαση.

Ενόψει των ανωτέρω, ο ενάγων αιτείται
α) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει το ποσό των 150.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που έχει υποστεί,
β) να διαταχθεί η καταχώρηση στο ιστολόγιο (blog) της εκδοθησόμενης απόφασης εντός δέκα ημερών από την επίδοσή της, με το περιεχόμενο της παρ. 6 του άρθρου μόνου του Ν.1178/1981 καθώς και να απειληθεί σε βάρος του εναγομένου χρηματική ποινή ίση με το 1/10 της αποζημίωσης που θα επιδικασθεί για κάθε ημέρα καθυστέρησης της δημοσίευσης,
γ) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να απέχει στο μέλλον από οποιαδήποτε προσβολή του δικαιώματος στην προσωπικότητά του με δημοσιεύματα συναφούς περιεχομένου ή ύφους, με απειλή χρηματικής ποινής 5.000 ευρώ για κάθε παράβαση. Περαιτέρω, αιτείται να απαγγελθεί προσωπική κράτηση έξι μηνών κατά του εναγομένου ως μέσο αναγκαστικής εκτέλεσης της εκδοθησόμενης απόφασης, λόγω της αδικοπραξίας του, να κηρυχθεί η εκδοθησόμενη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων.

Με αυτό το περιεχόμενο και αιτήματα, η υπό κρίση αγωγή δεν υπάγεται στην ειδική διαδικασία του άρθρου 681Δ ΚπολΔ με την οποία και εισάγεται για συζήτηση αλλά στην τακτική διαδικασία, η οποία είναι και η προσήκουσα, καθόσον σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην ως άνω μείζονα σκέψη, η επικαλούμενη από τον ενάγοντα δυσφήμιση ή εξύβριση του προσώπου του και γενικότερα η προσβολή της προσωπικότητάς του που φέρεται να έλαβε χώρα με το κείμενο που συνέταξε ο εναγόμενος το οποίο και ανάρτησε στο ιστολόγιό του (blog) καθώς και με την επιστολή του δεν συνιστούν προσβολή που έλαβε χώρα με δημοσίευμα του εντύπου ή ηλεκτρονικού τύπου, αλλά με άλλο τρόπο, με αποτέλεσμα η υπό κρίση διαφορά να πρέπει να εκδικασθεί κατά τις διατάξεις της τακτικής διαδικασίας.
Το παρόν δε Δικαστήριο δεν δύναται να κρατήσει την υπόθεση και να διατάξει την εκδίκασή της με την προσήκουσα τακτική διαδικασία, καθόσον δεν τηρήθηκαν όλοι οι απαιτούμενοι δικονομικοί κανόνες για την εκδίκασή της με την τακτική διαδικασία, ενόψει του ότι δεν τηρήθηκε η, επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης, απόπειρα εξώδικης επίλυσης της διαφοράς του άρθρου 214Α ΚπολΔ. Συνεπώς η συζήτηση της ως άνω αγωγής πρέπει να παραπεμφθεί κατ' αυτεπάγγελτη ενέργεια του Δικαστηρίου, σε άλλη συνεδρίασή του προκειμένου να συζητηθεί κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία.

Σημειώνεται δε ότι ο εναγόμενος με τις προτάσεις του που κατέθεσε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου την 30.3.2009 άσκησε κατά του ενάγοντος της κύριας αγωγής ανταγωγή, σύμφωνα με την οποία επικαλούμενος ότι ο ενάγων – αντεναγόμενος, υπό τις εκτιθέμενες στις προτάσεις – ανταγωγή του συνθήκες, επιχειρεί με την άσκηση της ως άνω κύριας αγωγής του να περιορίσει τα δικαιώματά του (αντενάγοντος), προσβάλλοντας την προσωπικότητά του καθώς και να επιτύχει την οικονομική, κοινωνική, πολιτική, σωματική και βιολογική εξόντωσή του και την τρομοκράτησή του ώστε να σταματήσει να ασχολείται με το πνευματικό έργο της ενημέρωσης του ιστολογίου του και να σταματήσει να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του και να ασκεί την κριτική του στα πολιτικά τεκταινόμενα της Νομαρχίας ***.
Ότι από την ως άνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του ενάγοντος-αντεναγόμενου υπέστη ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 12.000 ευρώ, ποσό το οποίο αιτείται να υποχρεωθεί ο ενάγων-αντεναγόμενος να του καταβάλει, εντός από την άσκηση της ανταγωγής και μέχρι την ολοσχερή του εξόφληση, ενώ περαιτέρω αιτείται να καταδικασθεί ο τελευταίος στην καταβολή των δικαστικών του εξόδων. Η ανταγωγή με το ως άνω περιεχόμενο και αίτημα δεν υπάγεται στην ειδική διαδικασία του άρθρου 681Δ ΚπολΔ με την οποία και εισάγεται για συζήτηση αλλά στην τακτική διαδικασία, η οποία είναι και η προσήκουσα, καθόσον η επικαλούμενη από τον αντενάγοντα προσβολή της προσωπικότητάς του εκ μέρους του αντεναγόμενου φέρεται να έχει τελεσθεί με την άσκηση εκ μέρους του τελευταίου της ως άνω κύριας αγωγής, η οποία προφανώς και δεν συνιστά δημοσίευμα του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου με αποτέλεσμα η υπό κρίση διαφορά να πρέπει να εκδικασθεί κατά τις διατάξεις της τακτικής διαδικασίας.

Επομένως, ενόψει όλων των ανωτέρω, η συζήτηση της ως άνω ασκηθείσας με τις προτάσεις ανταγωγής οτυ εναγόμενου – αντενάγοντος πρέπει να παραπεμφθεί, κατ' αυτεπάγγελτη ενέργεια του Δικαστηρίου, προς συνεκδίκασή της και με την κύρια αγωγή, σε άλλη συνεδρίαση του παρόντος Δικαστηρίου, προκειμένου να συζητηθεί κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται, διότι η προκείμενη απόφαση δεν είναι οριστική κατά την έννοια των άρθρων 308 παρ. 1 και 309 ΚπολΔ, αφού το Δικαστήριο δεν αποφαίνεται για την υλική αρμοδιότητα αυτού (βλ. Μπέη Πολ.Δικ. άρθρο 513 σελ. 1908, άρθρο 591, σελ.12, ΑΠ 1711/1980 Δ.12.312, ΕφΑθ 6521/989 ΕλλΔνη 33.861, ΕφΑθ 6348/1988 Δ.20.305, ΕφΑθ 18/1982 ΝοΒ 30.831).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Παραπέμπει τη συζήτηση της από *** και με αριθμό καταθέσεως *** αγωγής του *** κατά του Μιχαήλ Αγγελόπουλου καθώς και της ασκηθείσας με τις από *** προτάσεις ανταγωγή του Μιχαήλ Αγγελόπουλου κατά του *** σε άλλη συνεδρίαση του παρόντος Δικαστηρίου, προκειμένου να συζητηθούν κατά την προσήκουσα τακτική διαδικασία.

[...]

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ


Την απόφαση του δικαστηρίου την βρήκαμε στις 9.1.10 στο http://elawyer.blogspot.com/