15 Ιαν 2017

Ο σεξισμός ως πολιτική δύναμη


Μια φορά κι έναν καιρό, θα ήταν για γέλια, να αναφερθώ στον διευθυντή έκδοσης των WikiLeaks Julian Assange ως «δεξιό». Αυτό, φυσικά, ήταν πριν ο Assange να εμφανιστεί στο Fox News, πριν τα WikiLeaks γράψουν αντισημιτικά τουίτερ, πριν το στήριγμα των φιλελευθέρων Keith Olbermann τον αποκαλέσει "εχθρό αυτής της χώρας και της ελευθερίας". Με --Άλλα λόγια, πριν ο Assange κατηγορήσει βοηθώντας τον ακροδεξιό αυταρχικό Βλαντιμίρ Πούτιν να ανατρέψει τη δημοκρατική διαδικασία στις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να βοηθήσει τον εκλεγέντα Donald Trump.

Πριν από όλα αυτά, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο Julian Assange-ριζοσπαστικός διάφανος υπερασπιστής! Αντιπολεμικός χάκερ ακτιβιστής! Μάρτυρας! -Ήταν ένας περισσότερο ή λιγότερο αδιαμφισβήτητος ήρωας της αμερικανικής αριστεράς. Στην πραγματικότητα, ήταν τόσο απαράβατο Δηλαδή που δεν τον άγγιξε αυτό, όταν αυτός συνελήφθη το 2010, ο Michael Moore πλήρωσε προσωπική εγγύηση. Ο Olbermann στην πραγματικότητα ξεκίνησε στο Twitter φλογερές αλληλοκατηγορίες σε όποια-ον τολμούσε αμφισβητεί τη τιμή του Assange.

Φυσικά, υπήρχε η παραμικρή λεπτομέρεια όταν ο Assange συνελήφθη για τον βιασμό των δύο Σουηδέζων, και οι άνθρωποι φώναζαν στο ίντερνετ στον Olbermann οι οποίες ήταν φεμινίστριες διαδηλώτριες-τές, του ζήτησαν _ να λάβει τις  εν λόγω κατηγορίες σοβαρά. (Πλήρης αποκάλυψη: Ήμουν ανάμεσά τις). Που οδηγεί κάποιον στην δυσάρεστη υπόθεση εάν περισσότεροι άνθρωποι πράγματι άκουσαν τις γυναίκες εκείνη την εποχή, ο Assange θα μπορούσε, να μην έχει ποτέ δημιουργήσει την απαραίτητη αξιοπιστία για να επηρεάσει τις εκλογές. Και αν έλαβαν τις γυναίκες αυτές στα σοβαρά, στην απίθανη συμμαχία του Assange, του Πούτιν και του Trump μπορεί να μην προκαλεί έκπληξη μετά από όλα αυτά. Αν ο Assange, ο Πούτιν και ο Trump μοιάζουν με ένα ετερόκλητο πλήρωμα-είναι, σεβαστοί, στην άκρα αριστερά, στην άκρα δεξιά, και σε μια κραυγάζουσα μάζα του χάους που τονίζεται-με τα σημεία στίξης που ο Breitbart θέτει στους τίτλους-που είναι ενωμένοι με μια συνεκτική, αμοιβαία κοινή πολιτική φιλοσοφία. Είναι όλοι μισογύνηδες. Και οι τρεις έχουν ανοιχτά-κάνει σεξιστικά ή και αντι-φεμινιστικές δηλώσεις. Ο Trump και ο Πούτιν-αμφότεροι κινηθούν στο να να περάσουν τις πεποιθήσεις αυτές σε νόμους Ο Τραμπ και ο Πούτιν αμφότεροι κατηγορούνται για σεξουαλικές επιθέσεις σε γυναίκες. Αν κάποια-ος παρακολουθεί τη διαδρομή αυτών των ανδρών που κινούνται με αυτόν τον τρόπο, η φαινομενική συμμαχία είναι ένα τίποτε αλλά εκπλήσει. Το θέμα ότι η σεξιστικότητα ακόμη ως επί το πλείστον θεωρείται ως θέμα της προσωπικότητας και όχι της πολιτικής, ακόμη και αν η σεξιστικότητα συνεχίζει να λειτουργεί με τη δύναμη μιας πολιτικής δύναμης που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Όταν η σεξιστική σκέψη καλλιεργείτε από κάτω ως πάνω από διαφορετικές λογικές, και σε διαφορετικό σημείο στο πολιτικό φάσμα, είναι εύκολο να απορριφθεί ως κάπως απολιτική-να το δούμε ως ένα θέμα μεμονομένων μέσων ανδρών ή με προβλήματα προσαρμογής, ή για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι "η δική μας πλευρά" δεν είναι ποτέ σεξιστική, ενώ "η πλευρά τους" είναι πάντα. Αυτό δεν μας δίνει αρκετή πίστωση πως η ιδέα του σεξισμού είναι αυτή καθ' αυτή ένας πολιτικός φορέας-μια αυτάρκης αιτία ικανή να ευθυγραμίζει και να ενώνει διαφορετικά διαφορετικές παρατάξεις-φατρίες.

Εμείς δεν δίνουμε αρκετή πίστωση στην ιδέα του σεξισμού αυτού καθ' αυτού ως ένός πολιτικού φορέα.

Για να πάρετε μια αίσθηση για το πώς λειτουργεί ο σεξισμός εντός ιδεολογικά διαφορετικών στελεχών, είναι χρήσιμο να αντιπαραβάλουμε τον τρόπο τριών ανδρών και τους διαφορετικούς τρόπους σεξισμού που όρισαν την πολιτική τους δέσμευση. Το διακυβερνητικό-διοικητικό ύφος του Πούτιν έχει περιγραφεί ως «πατριαρχικός εθνικισμός», στο οποίο η λεσβοφοβία, ο σεξισμός, και τα προκύπτοντα καθώς και ο περιορισμός των γυναικών σε παραδοσιακούς ετεροκανονιστικούς ρόλους, έχουν χρησιμοποιηθεί για να αποτελέσουν την εθνική ταυτότητα. Αυτό δεν σημαίνει μόνο μια έλλειψη υποστήριξης για πράγματα όπως το δικαίωμα στην έκτρωση (αν υπάρχει τέτοιο) αλλά ενεργά πλαισιώνοντας την ενδυνάμωση των γυναικών ως απειλή για την εθνική ασφάλεια: ο σύμβουλος πολιτικής του Πούτιν και επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ο Πατριάρχης Κύριλλος, είναι γνωστός για δηλώσεις όπως, "η γυναίκα πρέπει να επικεντρωθεί προς τα μέσα, πού είναι τα παιδιά της, το σπίτι της. Εάν αυτή η απίστευτα σημαντική λειτουργία των γυναικών καταστρέφεται τότε όλα θα καταστραφούν, η οικογένεια και, αν θέλετε, η πατρίδα". Οι φεμινίστριες ακτιβίστριες στη Ρωσία φυλακίστηκαν-όχι μόνο στη σχετική περίπτωση υψηλού προφίλ των Pussy Riot, αλλά επίσης σε περιστατικά όπως τον Μάρτιο 2013 στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, όπου "η αστυνομία διέλυσε και συνέλαβε 17 γυναίκες επειδή φώναξαν συνθήματα που δεν είχαν εγκριθεί, όπως "Η φεμινιστικότητα είναι η απελευθέρωση".

Με όλα αυτά, η μισογυνία του Assange μπορεί να φαίνεται σαν μικρές πατάτες. (Μετά από όλα, αν έχει δύο κατηγορίες σεξουαλικών παραπτωμάτων, ο Trump έχει δύο δωδεκάδες.) Παρόλα αυτά, από το 2011, ο επίσημος λογαριασμός του τουίτερ των WikiLeaks ευρέως πιστεύεται ότι διοικείται από τον Assange τον ίδιο-έχει αναφέρει τη λέξη «φεμινιστικότητα» 10 φορές, και καμία από αυτές τις αναφορές δεν ήταν ευνοϊκή. Τα περισσότερα από αυτά τα tweets έχουν άμεση σχέση με την υπόθεση βιασμού από τον Assange και πλαισιώνουν τα δικαιώματα των γυναικών ως εγγενώς συντηρητικά και καταστροφικά.


Την είδηση την βρήκαμε στις 11.1.2017 και την μεταφράσαμε από την  http://www.elle.com/culture/career-politics/a42042/putin-trump-and-julian-assange-sexism-politics/?utm_content=bufferc26c3&utm_medium=social&utm_source=facebook.com&utm_campaign=buffer