Κατά τη δήλωση υπεράσπισης, η κατηγορούμενη αναμένεται να μετανοήσει ή να εκφράσει τη λύπη της για τις πράξεις της, ή να απαριθμήσει τις ελαφρυντικές περιστάσεις. Στην περίπτωσή μου, όπως και στην περίπτωση των συναδελφισών μου στην ομάδα, αυτό είναι εντελώς περιττό. Αντ 'αυτού, θέλω να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με τις αιτίες των όσων μας συνέβησαν.
Το γεγονός ότι ο καθεδρικός ναός του Σωτήρα Χριστού είχε γίνει ένα σημαντικό σύμβολο στην πολιτική στρατηγικής των ενεργειών μας, είναι κάτι που ήταν ήδη σαφές σε πολλές σκεπτόμενες ανθρώπους όταν ο συνάδελφος του Βλαντιμίρ Πούτιν πρώην[πράκτορας της KGB] ο Kirill Gundyaev ανέλαβε ως επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά από αυτό που συνέβη, ο καθεδρικός ναός άρχισε να χρησιμοποιείται ανοιχτά ως πομπώδες σκηνικό άσκησης πολιτικής των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίες αποτελούν την κύρια πηγή εξουσίας [στη Ρωσία].
Γιατί ο Πούτιν αισθάνεται την ανάγκη να εκμεταλλευτεί την ορθόδοξη θρησκεία και την αισθητική της; Εκτός των άλλων, θα μπορούσε να έχει απασχοληθεί, πιο πολύ με τα κοσμικά εργαλεία της εξουσίας του-για παράδειγμα, τις εθνικές εταιρείες, ή με το απειλητικό σύστημα της αστυνομίας του, ή το δικό του σύστημα υπάκουης δικαιοσύνης.
Μπορεί να είναι οι σκληρές, αποτυχημένες πολιτικές της κυβέρνησης Πούτιν, το περιστατικό με το υποβρύχιο Kursk, οι βομβαρδισμοί αμάχων στο φως της ημέρας, και άλλες δυσάρεστες στιγμές στην πολιτική του καριέρα που τον ανάγκασαν να αναλογιστεί το γεγονός ότι ήταν καιρός να παραιτηθεί, διαφορετικά, οι πολίτισες της Ρωσίας θα τον βοηθήσει να το κάνει. Προφανώς, ήταν τότε που ένιωσε την ανάγκη για πιο πειστικές, υπερβατικές εγγυήσεις της μακράς θητείας του στο τιμόνι.
Εδώ ακριβώς είναι που προέκυψε η ανάγκη να κάνει χρήση της αισθητικής της ορθόδοξης θρησκείας, η οποία ιστορικά συνδέεται με την ακμή της Αυτοκρατορικής Ρωσίας, όπου η εξουσία δεν προήλθε από επίγειες εκδηλώσεις, όπως οι δημοκρατικές εκλογές και η κοινωνία των πολιτισών, αλλά από τον ίδιο τον Θεό.
Πώς κατάφερε να το κάνει αυτό; Άλλωστε, έχουμε ακόμα ένα κοσμικό κράτος, και δεν θα πρέπει η διασταύρωση των θρησκευτικών και πολιτικών σφαιρών να αντιμετωπιστεί σοβαρά από την επαγρύπνηση και κριτικό πνεύμα της κοινωνίας μας;
Εδώ, προφανώς, οι αρχές εκμεταλλεύτηκαν ένα ορισμένο έλλειμμα της ορθόδοξης αισθητικής κατά τη σοβιετική εποχή, όταν η Ορθόδοξη θρησκεία είχε την αύρα της χαμένης ιστορίας, κάτι που έχει συνθλιβεί και έχει καταστραφεί από το ολοκληρωτικό σοβιετικό καθεστώς, και έτσι ήταν μια κουλτούρα της αντιπολίτευσης. Οι αρχές αποφάσισαν να οικειοποιηθούν αυτό το ιστορικό αποτέλεσμα της απώλειας και να παρουσιάσουν το νέο πολιτικό σχέδιο τις για την αποκατάσταση των χαμένων πνευματικών αξιών της Ρωσίας, ένα σχέδιο το οποίο έχει ελάχιστα να κάνει με την πραγματική ανησυχία για τη διατήρηση της ιστορίας και του πολιτισμού της ρωσικής Ορθοδοξίας.
Ήταν επίσης αρκετά λογικό ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία έχει από καιρό μια μυστική σχέση με την εξουσία, να προκύψει ως κύρια εκτελέστρια αυτού του σχεδίου στα μέσα ενημέρωσης. Επιπλέον, συμφωνήθηκε επίσης ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τη σοβιετική εποχή, όταν η εκκλησία αντιτίθεται, πάνω απ' όλα, η ωμότητα των αρχών απέναντι στην ίδια την ιστορία, θα πρέπει να αντιμετωπίσει επίσης όλες τις οδυνηρές εκφάνσεις-εκδηλώσεις της σύγχρονης μαζικής κουλτούρας, με την έννοια της διαφορετικότητας και της ανοχής.
Η εφαρμογή αυτού του προσεκτικά συμφέροντος πολιτικού εγχειρήματος απαιτούσε σημαντικές ποσότητες επαγγελματικού φωτισμού και εξοπλισμού βίντεο, την απευθείας μετάδοση στα εθνικά τηλεοπτικά κανάλια με πολύωρες ζωντανές μεταδόσεις, και πολλά κινηματογραφικά γυρίσματα στο υπόβαθρο για ηθικές και δεοντολογικές εποικοδομητικές ιστορίες ειδήσεων, όπου στην πραγματικότητα οι καλά δομημένες ομιλίες του Πατριάρχη θα δηλώνονταν δημόσια, βοηθώντας τις πιστές να κάνουν τη σωστή πολιτική επιλογή κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, μια δύσκολη στιγμή για τον Putin. Επιπλέον, όλα τα γυρίσματα πρέπει να εμφανίζονται συνεχώς, οι αναγκαίες εικόνες πρέπει να διαποτίζουν τη μνήμη και να ανανεώνονται συνεχώς, για να δημιουργούν την εντύπωση ότι είναι κάτι φυσικό, συνεχές και υποχρεωτικό.
Η ξαφνική εμφάνιση της μουσική μας στον Καθεδρικό Ναό, με το τραγούδι «Μητέρα του Θεού, εκδίωξε τον Putin» παραβίασε την ακεραιότητα αυτής της εικόνας των μέσων ενημέρωσης, που δημιουργήθηκε και διατηρείται από τις αρχές για τόσο πολύ καιρό, και αποκάλυψε την αναλήθεια. Στην παράστασή μας τολμήσαμε, χωρίς την ευλογία του Πατριάρχη, να συνδυάσουμε την οπτική εικόνα του ορθόδοξου πολιτισμού και την κουλτούρα της διαμαρτυρίας, προτείνοντας στις έξυπνες ανθρώπους πως η ορθόδοξη κουλτούρα δεν ανήκει μόνο στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, του Πατριάρχη και του Πούτιν, μα πως θα μπορούσε να ανήκει, επίσης, στην πλευρά των εξεγερμένων και διαμαρτυρομένων πολιτισών στη Ρωσία.
Ίσως μιας τέτοιας δυσάρεστης μεγάλης κλίμακας αποτελέσματα-συνέπειες από την εισβολή μας μέσα στο ναό να ήταν μια έκπληξη για τις ίδιες τις αρχές. Πρώτα προσπάθησαν να παρουσιάσουν την παράστασή μας ως φάρσα των άκαρδων μαχητικών άθεων. Αλλά έκαναν ένα τεράστιο σφάλμα, αφού από τότε ήμασταν ήδη γνωστές ως αντι-Πούτιν γυναικεία πάνκ μπάντα που παίζει εισβάλλοντας σε σημαντικά πολιτικά σύμβολα της χώρας.
Τέλος, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις μη αναστρέψιμες πολιτικές και συμβολικές απώλειες που προκαλούνται από την αθώα δημιουργικότητα μας, οι αρχές αποφάσισαν να προστατεύσουν το κοινό από εμάς και την ασυμβίβαστη σκέψης μας. Έτσι τελείωσε η περίπλοκη πανκ περιπέτεια μας στον Καθεδρικό Ναό.
Τώρα έχω ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη δίκη. Από τη μία πλευρά, περιμένουμε μια καταδικαστική απόφαση. Σε σύγκριση με το δικαστικό μηχανισμό, είμαστε ένα τίποτε, και έχουμε χάσει. Από την άλλη πλευρά, έχουμε κερδίσει. Τώρα όλος ο κόσμος βλέπει ότι η ποινική υπόθεση εναντίον μας έχει κατασκευαστεί. Το σύστημα δεν μπορεί να αποκρύψει την καταπιεστική φύση αυτής της δίκης. Για άλλη μια φορά, η Ρωσία έχει διαφορετική εμφάνιση στα μάτια του κόσμου από τον τρόπο με τον οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να την παρουσιάσει στις καθημερινές διεθνείς συναντήσεις.
Όλα τα βήματα προς ένα κράτος που να διέπεται από τον κανόνα δικαίου όπου ο Πούτιν υποσχέθηκε προφανώς δεν έχουν γίνει. Και η δήλωσή του ότι το δικαστήριο στην υπόθεση μας θα είναι αντικειμενικό και θα πάρει μια δίκαιη απόφαση είναι μια άλλη απάτη όλης της χώρας και της διεθνούς κοινότητας. Αυτό είναι όλο. Σας ευχαριστώ.
Την είδηση την βρήκαμε στις 8.8.12 και την μεταφράσαμε από την chtodelat.wordpress.com στην http://chtodelat.wordpress.com/2012/08/08/yekaterina-samutsevich-closing-statement/
