Ο νόμος και η ανομία

Ήδη στα τέλη του 19ου αιώνα ο Γάλλος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος Εμίλ Ντιρκάιμ περιέγραψε την ανομία (anomie) ως μία κατάσταση στην οποία εκλείπουν ή αποδυναμώνονται οι σαφείς ρυθμίσεις και οι κανόνες που καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας. Στην κατάσταση της ανομίας η ίδια η πολιτική εξουσία υποσκάπτει την τήρηση των όποιων κανόνων θέτει, με αποτέλεσμα οι πολίτισες να κρίνουν ως ανίσχυρους τους κανόνες αυτούς και να αρνούνται την τήρησή τους.

Φαινόμενα ανομίας παρουσιάζονται και σε εποχές ευημερίας, όταν μια κακώς εννοούμενη επαναστατικότητα ενδύεται τον μανδύα της ανομίας, εντείνονται, ωστόσο, σε περιόδους οικονομικής κρίσης, στις οποίες επικρατεί η ιδεολογία της ατομικής επιβίωσης σε βάρος του συλλογικού καλού. Τα παραπάνω θεωρητικά μας είναι δυστυχώς γνωστά στην ελληνική κοινωνία. Χρόνια τώρα επικρατεί η ανομία των πολιτικά, συντεχνιακά και οικονομικά ισχυρών. Στις καλές εποχές, σε συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης, βιώναμε την κατάσταση αυτή και επιδεικνύαμε -πολιτεία και πολίτισες- τουλάχιστον ανοχή απέναντί της. Ωστόσο, τα πράγματα γίνονται πλέον επικίνδυνα. Μέχρι σήμερα γνωρίζαμε φαινόμενα όπως τη «συμπαθή» ανομία των «επαναστατημένων» φοιτητριών και πρυτάνεων που δεν επέτρεψαν ετσιθελικά την εφαρμογή ενός ψηφισμένου από τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής νόμου για τα Πανεπιστήμια. Ο «αγώνας» τους μάλιστα «δικαιώθηκε» από την «εθνική αντιπροσωπεία», με την πρόσφατη τροποποίηση του νόμου.

Πλέον, σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης της ελληνικής κοινωνίας, η ανομία όχι μόνο γιγαντώνεται, όχι μόνο επικροτείται και δικαιώνεται, αλλά και μεταμορφώνεται σε παρανομία, σε εγκληματικότητα, σε τέρας αδηφάγο. Από την «ελαφριά» παρανομία των καταλήψεων δρόμων και πανεπιστημίων περνάμε στην απάνθρωπη εγκληματικότητα των μισαλλόδοξων ρατσιστών που τρομοκρατούν και δολοφονούν. Σήμερα τις μετανάστριες, αύριο ποιον; Και αν οι υπέρμαχοι του νόμου για τα Πανεπιστήμια δεν ζώστηκαν και αυτές, όπως οι αντίπαλές του, σημαίες με κοντάρια για να διεκδικήσουν «αγωνιστικά» την εκλογή συμβουλίων διοίκησης των ΑΕΙ, τίποτε δεν θα εμποδίσει ομάδες μεταναστριών να ζωστούν μαχαίρια και όπλα, για οδομαχίες με τους «Ελληνες εθνικιστές» μέχρι τελικής εξόντωσης. Ισως τότε το καταλάβουμε: παρότι φαίνεται ελκυστικό και ίσως επαναστατικό η καθεμιά μας να μην τηρεί τον δημοκρατικά ψηφισμένο νόμο στον μικρόκοσμό του, η κατάσταση της ανομίας επιφέρει τη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής και επιτείνει το άγχος και τον φόβο.

Το φαινόμενο της ανομίας επιφέρει τον κοινωνικό κατακερματισμό και τον πόλεμο όλων εναντίον όλων. Όταν το κάθε υποκείμενο, ατομικό ή συλλογικό, ξέρει ότι μπορεί να πάρει τον νόμο στα χέρια του και να τον διαχειριστεί κατά βούληση, είναι προφανές ότι εν τέλει επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου ή του πιο αδίστακτου. Εμείς λοιπόν που δεν είμαστε ούτε οι πιο ισχυρές ούτε οι πιο αδίστακτες-οι, ίσως τότε το συνειδητοποιήσουμε: ο δημοκρατικά ψηφισμένος νόμος, και η εφαρμογή του, είναι εν τέλει αυτός που υπηρετεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις αδύναμες. Ας ελπίσουμε ότι όταν το συνειδητοποιήσουμε δεν θα είναι ήδη πολύ αργά...


Την είδηση την βρήκαμε στις 30.8.12 από το ethnos.gr γραμμένη από τη Λίνα Παπαδοπούλου Επίκουρη Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στο Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ στην http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=63699808

Costa και Pavan κατά Ιταλίας Αρ. προσφυγής 54270/10, ναι στον προσυμπτωματικό έλεγχο εμβρύου IVF

Δικαστήριο: η απαγόρευση προσυμπτωματικού ελέγχου του IVF εμβρύου στην Ιταλία παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των ζευγαριών

Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η απαγόρευση προσυμπτωματικού ελέγχου του εμβρύου, που εμποδίζει ένα ζευγάρι από την Ιταλία στην εξέταση των εμβρύων για κυστική ίνωση πριν από την έναρξη της εξωσωματικής γονιμοποίησης, παραβιάζει τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στις 28 Αυγούστου στην απόφασή για την υπόθεση της Costa και Pavan κατά Ιταλίας (Αρ. προσφυγής 54270/10), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε ότι η Ιταλία είχε παραβιάσει το δικαίωμα, της Rosetta Costa και Walter Pavan, σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής τους.

Το ζευγάρι ανακάλυψε ότι ήταν φορείς της νόσου το 2006, αφ' ότου γεννήθηκε η κόρη τους με κυστική ίνωση.

Το ζευγάρι τώρα θέλει να αποκτήσει παιδί με εξωσωματική γονιμοποίηση (IVF), έτσι ώστε το έμβρυο να μπορεί ελεγχθεί γενετικά ασφαλώς πριν από την εμφύτευση (προεμφυτευτική διάγνωση - «PID»).

Η ιταλική νομοθεσία απαγορεύει την PID, επιτρέπει την IVF σε στείρα ζευγάρια ή σε εκείνες οι οποίες ο άνδρας τις έχει κάποια από τις παρακάτω σεξουαλικά μεταδιδόμενες νόσους όπως ο ιός HIV, ηπατίτιδα Β και C, για να αποφευχθεί ο κίνδυνος μετάδοσης μόλυνσης.

Το δικαστήριο σημείωσε την ασυνέπεια του ιταλικού δικαίου που αρνήθηκε την πρόσβαση του ζευγαριού σε προσυμπτωματικό έλεγχο του εμβρύου, αλλά επιτρέπει την ιατρικώς υποβοηθούμενη διακοπή της κύησης, αν το έμβρυο εμφάνισει συμπτώματα της ίδιας ασθένειας.

Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η επέμβαση, στο δικαίωμα της προσφεύγουσας-ντος του σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής τους, ήταν δυσανάλογη.

Σύμφωνα με τους όρους της δίκαιης ικανοποίησης, το δικαστήριο έκρινε ότι η Ιταλία θα καταβάλει στην προσφεύγουσα-ντα 15.000 (ευρώ) που αφορά μη χρηματική βλάβη και 2.500 ευρώ για τα δικαστικά έξοδα και τις δαπάνες.


Την είδηση την βρήκαμε στις 29.8.12 και την μεταφράσαμε από την Human Rights Europe.org στην http://www.humanrightseurope.org/2012/08/court-italys-pre-ivf-embryo-screening-test-ban-breached-couples-human-rights/#.UD4pUUR6qRM.facebook

Πέντε ντροπιαστικά πράγματα που συμβαίνουν μόνο σε λεσβίες

Οι λεσβίες είμαστε μια σπάνια ράτσα, και αυτό γίνεται με ένα μοναδικό σύνολο συνθηκών, μερικές εκ των οποίων είναι τεράστιες. Και μερικές όχι

1. Το να είμαστε υποχρεωμένες να φορέσουμε φορέματα
Μπορεί να έχουμε τη δυνατότητα να ξεφύγουμε από το σχολικό χορό, δηλώντας αποστροφή προς τις ηλίθιες που έχουν κολλήσει τα τελευταία πέντε χρόνια στο σχολείο ως δικαιολογία (η οποία είναι η μισή αλήθεια, για να είμαστε δίκαιες), αλλά το βάρος της οικογένειας σε πιέζει, και της λές ότι δεν μπορείς να στηρίξεις την οικογένειά σου, είτε πως δεν τα πάτε πάρα πολύ καλά. Δεν υπάρχει επιχείρημα ενάντια στη λογική ούτως ή άλλως, και η γιαγιά-παπούς σου θα σου πουν: ο γάμος της θεία σου είναι μια ειδική περίσταση! Θέλεις να δείχνεις ωραία, έτσι δεν είναι;

2. Δημόσια εκ-δήλωση
Η δημόσια εκ-δήλωση μπορεί να είναι είτε μια από τις πιο απελευθερωτικές εμπειρίες της ζωής σου ή μια από τις χειρότερες. Μια φορά στο ιατρείο της δερματολόγου, ενώ η ίδια μου εξήγησε ότι, η φαρμακευτική αγωγή που χρειαζόμουν ήταν να πάρω αντισυλληπτικά χάπια. Η μητέρα μου την κοίταξε έντονα, και είπε κλείνοντας το μάτι, (ενώ έκανε στον αέρα εισαγωγικά), “αλλά τι γίνεται αν αυτή δεν χρειάζεται τα αντισυλληπτικά χάπια;”

3. Μια λιγότερο ιδιωτική σεξουαλική ζωή
Μια στιγμή πάθους με αποτέλεσμα πολύ ικανοποιητικό σεξ δεν μπορεί ποτέ να ξεχαστεί όταν είσαι λεσβία. Γιατί ας το παραδεχτούμε δεν υπάρχουν πάρα πολλές από εμάς, αργά ή γρήγορα, όλες σου οι φίλες και οι κοινές φίλες με τις σεξουαλικές σας συντρόφισες θα γνωρίζουν πόσο κακό είναι το κρεβάτι σου, ακόμα κι αν είχες μια κακή μέρα και αν ακόμη δεν ήταν δικό σου λάθος. Ποτέ δεν θα πουν τίποτα, αλλά θα ξέρουν, και θα ξέρεις, ίσως και όλες οι άλλες θα γνωρίζουν πάρα πολύ καλά.

4. Πρέπει να απαντάς σε επαναλαμβανόμενες γελοίες ερωτήσεις. Για το υπόλοιπο της ζωής σου
Είσαι λεσβία; A, πόσο χαριτωμένο! Πότε έμαθες ότι είσαι λεσβία; Έχεις πάει ποτέ με άντρα; Έχεις συντρόφισα; Πιστεύεις πως θα μπορούσες ποτέ να έχεις σύντροφο; Λοιπόν ... ποια από εσάς είναι ο άνδρας και ποια η γυναίκα; Πώς κάνουν σεξ οι γυναίκες; Μπορεί οι λεσβίες να κάνουν σεξ; Ορίστε;;;

5. Η απόρριψη από ετερό γυναίκες
Λοιπόν ναι, η ασυνήθιστη ευκαιρία, όταν δεν λειτουργεί δεν ενισχύσει την εμπιστοσύνη σου, πράγματι. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πολύ συχνά, έτσι δεν είναι; Απλά καταλήγεις να αισθάνεσαι ανόητη ως επί το πλείστον, έτσι δεν είναι; Οι φίλες σου γελούν μαζί σου, έτσι δεν είναι; Λοιπόν. Άξιζε μια προσπάθεια.


Την είδηση την βρήκαμε στις 10.8.12 και την μεταφράσαμε από την Diva magazine στην http://www.divamag.co.uk/category/lifestyle/top-5-embarrassing-things-that-would-only-happen-to-lesbians.aspx

Ο γάμος ρίχνει τις γυναίκες στο ποτό

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην ετήσια συνάντηση της Ένωσης Κοινωνιολόγων των Ην. Πολιτειών οι παντρεμένες γυναίκες πίνουν περισσότερο από εκείνες που είναι ελεύθερες, διαζευγμένες ή χήρες.

Οι ερευνήτριες προσπαθώντας να αναλύσουν τις συμπεριφορές των ανθρώπων σε σχέση με το ποτό κατά την διάρκεια διαφορετικών καταστάσεων στην ζωή τις. Επανεξέτασαν στοιχεία σχεδόν 5.300 ανθρώπων σε μια έρευνα που ξεκίνησε το 1957 και έφτασε μέχρι και το 2004.

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν ήταν ότι οι παντρεμένες γυναίκες πίνουν περισσότερο απ’ ότι οι ελεύθερες, οι χωρισμένες και οι χήρες, ενώ το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει στους άνδρες.

Κι ενώ μια γαμήλια συμβίωση και μια κοινή ζωή στις γυναίκες ανεβάζει το επίπεδο αλκοόλ, οδηγεί τους άνδρες να πίνουν πιο συντηρητικά και μετρημένα, χωρίς βέβαια να προκύπτει από την μελέτη ότι οδηγούνται σε υπερβολικά ποσοστά κατανάλωσης αλκοόλ, γίνονται μάλλον αυτό που χαρακτηρίζουμε ως συστηματικές κοινωνικές πότες.

Ωστόσο τα πράγματα "διορθώνονται" μετά από τη λύση του γάμου, οπότε και οι άνδρες οδηγούνται στις παλιές τους συνήθειες δηλαδή το ποτό και οι γυναίκες στο φαγητό!


Την είδηση την βρήκαμε στις 28.8.12 από την nooz.gr στην http://www.nooz.gr/woman/pinoun-gia-na-ksexnoin-ta-vasana-tou-gamou

Γυναικεία πρωτιά στο τέστ IQ

Αν και η Nasa το έχει πει εδώ και χρόνια ότι η συνδυαστική ικανότητα του γυναικείου εγκεφάλου είναι μακράν ισχυρότερη του ανδρικού χρειάστηκαν μερικές χιλιάδες συγκριτικά IQ τεστ επιπλεόν για να αποδειχθεί και επιστημονικά η υπεροχή του θηλυκού μυαλού.

Πράγματι οι γυναίκες προηγούνται στην τελική βαθμολογία του τεστ IQ.

"Τα τελευταία 100 χρόνια οι επιδόσεις τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών έχουν αυξηθεί. Η διαφορά είναι πως στις γυναίκες η αύξηση είναι ταχύτερη" σημειώνει ο ειδικός επί των IQ τεστ, James Flynn. "Είναι αποτέλεσμα του μοντέρνου τρόπου ζωής. Οι πολυσύνθετες απαιτήσεις του μοντέρνου κόσμου αναγκάζει τον εγκεφαλό μας να προσαρμόζεται και ανεβάζει το IQ μας" συνεχίζει.

Τι ακριβώς άλλαξε και από εκεί που οι γυναίκες βρισκόμαστε σταθερά 5 βαθμούς πίσω από τους άνδρες περάσαμε μπροστά; Οι ερευνήτριες και οι ψυχολόγοι εικάζουν πως για όλα φταίει το multi tasking και συντάσσονται με την απάντηση που δίνει η Nasa δηλαδή ότι αυτό συμβαίνει επειδή τον τελευταίο μισό αιώνα η ζωή των γυναικών έχει γίνει μακράν πιο απαιτητική.


Την είδηση την βρήκαμε στις 28.8.12 από την nooz.gr στην http://www.nooz.gr/woman/8iluki-protia-gia-to-test-iq

Λεσβιακό διαφημιστικό για burgers με την Sara Underwood και Emily Ratajkowski

Μπορεί η αλυσίδα fast food Carl's Jr να είναι η 5η σε μέγεθος στον κόσμο (μετά από Subway, Mc Donald's, Burger King, Wendy's), αλλά κάθε διαφημιστικό της κάνει τα σάλια των πελατισών-ων της να τρέχουν.

Μετά τις Πάρις Χίλτον, Κιμ Καρντάσιαν και Κέιτ Άπτον, ήρθε η σειρά της Σάρα Άντεργουντ (η πιο σέξι γυναίκα του πλανήτη για το 2012 σύμφωνα με το Esquire) και της ανερχόμενης Έμιλι Ρατακόσφκι να συνεχίσουν μια παράδοση που θέλουν τα διαφημιστικά του Carl's Junior να είναι πιο καυτά και από τις τσίλι πιπεριές που περιέχουν τα burger του.

Το νέο διαφημιστικό, που προκάλεσε και πάλι πολλά σχόλια έχει για πρώτη φορά δυο πρωταγωνίστριες που πλακώνονται πάνω από το bbq δημιουρώντας -κατά λάθος- το νέο Memphis BBQ Burger.


Την είδηση την βρήκαμε στις 28.8.12 από την iefimerida στην http://www.iefimerida.gr/news/65141/%CF%84%CE%BF-%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-burgers-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%BF-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B5-%CF%8C%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Η ετυμηγορία για τις Pussy Riot

Ήμασταν εκεί, ρόλο για την απόφαση του δικαστηρίου πιστεύεται πως έπαιξε η φεμινιστικότητα

Σταθήκαμε σε μια σκάλα μέσα στο δικαστήριο της Μόσχας - η κοντινή αίθουσα ήταν βαρυφορτωμένη – ακούσαμε το δικαστήριο να διαβάζει σε ένα μικρόφωνο την καταδικαστική απόφαση εναντίον της τριμελούς ομάδας του πανκ συγκροτήματος Pussy Riot.

Ένιωσα ένα βάρος στο στήθος μου με την αναγγελία. Έχοντας παρακολουθήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία για πάνω από 20 χρονιές, ποτέ δεν είχα δει αυτό το είδος της προσοχής των μέσων ενημέρωσης, ή ένα τέτοιο ξέσπασμα δημόσιας στήριξης, για μια πολιτική υπόθεση. Αλλά ούτε εγώ ποτέ περίμενα οι γυναίκες να αθωωθούν.


Καθώς το δικαστήριο συνέχισε να μιλά, αναρωτήθηκα πώς οι εκατοντάδες διαδηλώτριες ένα τετράγωνο μακριά φώναζαν “Ντροπή" με την ανακοίνωση ετυμηγορίας. Είχαμε ήδη δει την αστυνομία να απομακρύνει δύο άνδρες οι οποίοι είχαν φορέσει μάσκες σκι - σήμα κατατεθέν των Pussy Riot - δείχνοντας αλληλεγγύη στην ομάδα.

Είχε πάρει τις ώρες στις συναδέλφισές μου και σε εμένα να πιέσουμε και να περάσουμε ένα από τα οδόφραγμα της αστυνομίας. Αισθάνθηκα τυχερή που βρήκα ένα σημείο κοντά στον τοίχο. Οι ετυμηγορίες στη Ρωσσία – διαβάζονται μεγαλοφώνως από το δικαστήριο - μπορεί να είναι χρονοβόρες, αυτές ίσως να διαρκέσουν περίπου 3 ώρες.

Το τι μας είπε η υπόθεση αυτή σχετικά με την κατάσταση του κράτους δικαίου και την ελευθερία της έκφρασης στη Ρωσία ήταν ενοχλητικό - όπως ήταν αυτό που είπε το δικαστήριο που πίστευε πως η φεμινιστικότητα έπαιξε ρόλο στην υπόθεση.

Ενόσω το δικαστήριο βόμβιζε μονότονα, σκέφτηκα την αποτυχία της λογικής πίσω από την ετυμηγορία. Πώς ένα πολιτικό κόλπο κριτικής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που υποστηρίζει τον Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, αυξάνει το επίπεδο ενός εγκλήματος μίσους - ακόμα κι αν ήταν σε καθεδρικό ναό.

Τις τελευταίες χρονιές, στη Ρωσία η ελευθερία του λόγου έχει διαρραγεί. Είναι αλήθεια, ήταν απίστευτα δύσκολο να γίνει αντιληπτή οποιαδήποτε συμμετοχή των αξιωματικών σε ξυλοδαρμούς και δολοφονίες δημοσιογραφισών έρευνας και ακτιβίστριες ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως, ενώ η κυβέρνηση επιτρέπει σε ομάδες της κοινωνίας των πολιτισών να υπάρχουν, τις περιθωριοποιεί επίσης, τις αναιρεί, και μάλιστα τις απειλεί. Η υπόθεση των Pussy Riot ήταν μια κίνηση με σκοπό να φοβίσει και να βυθίσει την κριτική σε σιωπή.

Σοκαριστικά, το δικαστήριο δεν διαπίστωσε «τίποτα πολιτικό» σχετικά με τη δράση των Pussy Riot. Πολιτική ήταν, κυρίως, ο πυρήνας του μηνύματος των γυναικών.
Αντ 'αυτού, το δικαστήριο υποστήριξε ότι η φεμινιστικότητα, τελικά, ήταν στο πυρήνα της ποινής, το “θρησκευτικό μίσος".

“Η φεμινιστικότητα δεν είναι παραβίαση του νόμου και δεν είναι έγκλημα", είπε η δικαστίνα Marina Syrova. "Αλλά οι ιδέες της φεμινιστικότητας δεν είναι σύμφωνες με κάποιες θρησκείες, συμπεριλαμβανομένης της ρωσικής Ορθοδοξίας, του Καθολικισμού, και του Ισλάμ. Παρά το γεγονός ότι η φεμινιστικοτητα δεν είναι θρησκευτική διδασκαλεία, οι υποστηρίκτριές της διασχίσουν τη γραμμή στη σφαίρα της ηθικής και της αξιοπρέπειας".

Και υποστηρίζουν «την ανωτερότητα μιας ιδεολογίας» σε βάρος μιας άλλης, είπε, αυτό μπορεί να αποτελέσει βάση για εχθρότητα, μίσος, και σύγκρουση. Με άλλα λόγια, ο ισχυρισμός των γυναικών των ιδεωδών της φεμινιστικότητας ήταν ο πυρήνας του προβλήματος - δεν πειράζει που μιλούσαν εναντίον της ευνοιοκρατίας μεταξύ Κρεμλίνου και Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Και, βέβαια, ότι επέλεξαν μια εκκλησία ως χώρο τις, πως χρησιμοποίησαν προσβλητικές λέξεις, ντυμένες ανάρμοστα, και τα παρόμοια.
Ταυτόχρονα, είναι εύκολο να αμφισβητούν ότι η φεμινιστικότητα είναι πολιτική - ότι οι γυναίκες αγωνίζονται για μια ισότιμη φωνή και μερίδιο εξουσίας στις χώρες τις, στα κοινοβούλιά τις, και στο χώρο εργασίας.

Το δικαστήριο με τάραξε και πάλι, όταν δήλωσε ότι οι ψυχιατρικές εξετάσεις βρήκαν πως και οι τρεις γυναίκες είχαν σώας τας φρένας, αλλά ότι η καθεμιά είχε «ήπιες διαταραχές προσωπικότητας» που τις προδιαθέτει για "υπερβολική αίσθηση της εαυτής”, “επίμονη προσήλωση σε απόψεις" και άλλα χαρακτηριστικά απείθειας-αμφισβήτησης.

Τουλάχιστον αυτό το επιχείρημα ακουγόταν οικείο – σε μια σελίδα από το παλιό Σοβιετικό Εγχειρίδιο: η διαφωνία-αμφισβήτηση ορίζεται ως μια ήπια νοητική διαταραχή. Είναι επίσης μια δοκιμασμένη και πραγματική τακτική δυσφήμισης για γυναίκες που μιλούν ανοικτά.

Το δικαστήριο επιτάχυνε προς το τέλος της ετυμηγορία του. Οι Pussy Riot, είπε, θα περάσουν δύο χρόνια στη φυλακή. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός, αλλά παραμένει σοκαριστικό.

Το δικαστήριο τελείωσε την ανάγνωση, και η αστυνομία επέτρεψε σε όσες από εμάς περίμεναν στην σκάλα να περάσουμε στην αίθουσα του δικαστηρίου, 10 κάθε φορά. Κάθε ομάδα είχε περίπου δύο λεπτά - αρκετό χρόνο για να δούμε τα τρία μέλη της Pussy Riot που έχουν καταδικαστεί, με χειροπέδες μέσα σε ένα κλουβί με γυάλινη οροφή και να τραβήξουμε την υποχρεωτική φωτογραφία. Ένιωσα πολύ παράξενα - σαν αυτές οι γυναίκες να ήταν ένα μουσειακό έκθεμα, σαν να είχαν σχεδιαστεί για να απεικονίζουν την σουρεαλιστική κατάσταση της δικαιοσύνης στη Ρωσία, όταν εμπλέκονται επικρίνοντας το Κρεμλίνο και τον Πούτιν.


Την είδηση την βρήκαμε στις 23.8.12 από την Human Right Watch τη Rachel γραμμένη από την Rachel Denber είναι αναπληρώτρια διευθύντρια της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας στην http://www.hrw.org/node/109629

Έκθεση της Christina Mitrentse στη Θεσσαλονίκη

Η διεθνώς καταξιωμένη καλλιτέχνιδα Christina Mitrentse επιστρέφει από το Λονδίνο στη γενέτειρα πόλη της, τη Θεσσαλονίκη, με μία ατομική έκθεση, που θα εκτίθεται στη Γκαλερί Λόλα Νικολάου από τις 11 Σεπτεμβρίου έως τις 6 Οκτωβρίου.

Αυτή τη φορά θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη μία επιλογή από σχέδια με γραφίτη και χρώμα, κολάζ, μεταξοτυπίες και γλυπτά από βιβλία, ως μέρος του project «Προσθήκη στη βιβλιοθήκη μου, Τόμος ΙΙ» και μέρος μιας σειράς εκθέσεων που πραγματοποιούνται το 2012-2013 σε σύγχρονες γκαλερί και εκπαιδευτικά κέντρα στην Αγγλία και την Ευρώπη.

«Η Mitrentse είναι ευρέως γνωστή για την επινόηση μιας συνεχούς και συστηματικής μεθοδολογίας και μιας αυτόνομης βιβλιοθήκης αναφοράς με τίτλο "Βιβλιογραφική Ροή Δεδομένων", η οποία συγκεντρώνει τους αγαπημένους τίτλους βιβλίων-συγγραφισών, με συνεισφορά από διεθνείς ειδικές του καλλιτεχνικού κόσμου» επισημαίνει η Αρετή Λεοπούλου, Ιστορικός Τέχνης-Επιμελήτρια του Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης (ΚΣΤΘ).

«Οι προτάσεις αυτές των βιβλίων γίνονται στη συνέχεια κυριολεκτικά οι δομικές μονάδες διάρθρωσης, μέσω μιας σειράς σχεδίων και γλυπτών, που απεικονίζουν ιδιοσυγκρασιακά θεσμικά όργανα-ιδρύματα, Βιβλίο-Πύργους, Βάθρα, Ερείπια, και Πληγωμένα-κατεστραμμένα Βιβλία», προσθέτει.

Η Christina Mitrentse έχει εκθέσει έργα της σε γκαλερί, μουσεία και δημόσιους χώρους στην Ευρώπη και τις Ην. Πολιτείες (Liverpool Biennial UK, XV Biennale de Mediterranean Thess/niki-Rome, ICA London, NDSM-werf Amsterdam, Macedonian Museum of Contemporary Art, Departure Foundation London, Dalla Rossa Gallery London, Royal Academy, Mitte Gallery Barcelona, Central Booking NY). Επίσης, έχουν δημοσιευθεί σε μεγάλες εκδόσεις, όπως οι Art Monthly, InteRartive, Athens Voice, Book Art magazine, Macedonia paper, Close Up, Time out London, AN magazine, Hackney Gazzete, In/flux, Frieze.

Έργα της νεαρής Μulti-disciplinary καλλιτέχνιδας βρίσκονται σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές, συμπεριλαμβανομένων Greenwich Council, The Women's Library Goldsmiths, Bank Street Arts Centre, Sill Library Bath, Tate Archive, Penguin Collectors Society, Griechische Kultustiftung Berlin, M. Altenman NY, Onassis Foundation, Benaki Museum and E.Venizelos Airport Athens κ.ά.

"The books are dead. Long live the books"

«Η ιστορία του βιβλίου είναι η ιστορία ολόκληρου του πολιτισμού. Ενώ, όμως, διακηρύσσεται ο θάνατος του βιβλίου, ποια θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι πεθαίνει ταυτόχρονα και ο πολιτισμός;» αναρωτιέται η κα. Λεοπούλου, για να διατυπώσει την άποψη ότι η Christina Mitrentse "χτίζει" ένα συμβολικό μετα-μουσείο για βιβλία που έχουν συμβολικά "απενεργοποιηθεί" ή "θανατωθεί".

«Το εννοιολογικό αυτό οικοδόμημα» τονίζει «έχει ισχυρά θεωρητικά και μεθοδολογικά θεμέλια: εμβλήματα, αρχαία μνημεία και πλίνθους, σύμβολα πολιτισμών, το διαδίκτυο, καθώς και το υπόβαθρο προγενέστερων καλλιτέχνιδων-ων, ένας εκ των οποίων είναι ο John Latham. Όλα ανταποκρίνονται στο μετά-μουσείο που στήνει εδώ και χρόνια η Mitrentse. Με τον τρόπο αυτό, επαναφέρει τα βιβλία στη ζωή με τη δική της μουσειολογική εκδοχή. Συστήνει έναν νέο Λόγο, προτείνει μια νέα γνώση».

Και καταλήγει: «Αν μη τι άλλο, όσες φορές και αν ανακοινωθεί ο θάνατος των βιβλίων ή άλλων πολιτισμικών προϊόντων, όσο κι αν η πρόσβαση στην πληροφορία έρχεται να ισοσκελιστεί με την αφομοιωμένη πληροφορία, η γνώση παραμένει μία ανάγκη που δεν θα πεθάνει ποτέ. Και ίσως θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τη Christina Mitrentse για τον τρόπο με τον οποίο μας το υπενθυμίζει».

Λίγα λόγια για τη Christina Mitrentse

Η Christina Mitrentse γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1977 και ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Έχοντας ξεκινήσει να ζωγραφίζει από πολύ μικρή ηλικία, εκπλήττοντας για τον τρόπο σκέψης της, όπως και για την ικανότητά της να επικοινωνεί με εικόνες, να πλάθει αντικείμενα με βάση τα όσα παρατηρούσε, από τα εφηβικά της χρόνια η Christina ήξερε τι ήθελε να γίνει.

Σπούδασε στην Καλών Τεχνών στο ΑΠΘ και από τον πρώτο κιόλας χρόνο φοίτησης (1997) δίδασκε σε ειδικό φροντιστήριο της συμπρωτεύουσας. Υπό την επίβλεψη του προέδρου του Τμήματος Καλών Τεχνών, Γιάννη Φωκά, ξεκίνησε η συμμετοχή της σε εκθέσεις. Την ίδια χρονιά επιλέχτηκε από τον καθηγητή Γιάννη Κουνέλη, από το Ντίσελντορφ, για να λάβει μέρος σε μία μεγάλη ομαδική έκθεση ζωγραφικής στην «Πολιτιστική Πρωτεύουσα Θεσσαλονίκη».

Μετά την αποφοίτησή της πήγε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Λονδίνο, που τελικά την «αιχμαλώτισε».

Για να δείτε την προσωπική ιστοσελίδα της πατήστε εδώ

Διάρκεια έκθεσης: Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου - Σάββατο 6 Οκτωβρίου

Ώρες λειτουργίας:
Τρίτη - Παρασκευή: 12.00 - 20.00
Τετάρτη - Σάββατο: 12.00 - 15.00

Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Τριμισκή 52
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2310 240 416


Την είδηση και την φωτογραφία την βρήκαμε στις 24.8.12 από την nooz.gr στην http://www.nooz.gr/entertainment/i-die8nis-xristina-mitrentse-epistrefei-sti-8essaloniki

«Οι Πριγκίπισσες της Μεσογείου» μιλούν από τις… ταφές τις

Αρχόντισσες ή πριγκίπισσες, ιέρειες ή θεραπεύτριες και μάγισσες, γυναίκες με κύρος γένους ή γνώσης, ντόπιες που ξεχώρισαν ή άλλες που παρέλαβαν και υιοθέτησαν πολιτισμικά στοιχεία άλλων κοινωνιών.

Τον ρόλο των γυναικών στις κοινωνίες της Πρώιμης Εποχής του Σιδήρου θα επιδιώξει να φωτίσει το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στη νέα αρχαιολογική έκθεση που θα οργανώσει τον Δεκέμβριο σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, την Ιταλική Πρεσβεία και την Προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας.

Στο αφιέρωμα «Οι Πριγκίπισσες της Μεσογείου στην αυγή της Ιστορίας» θα παρουσιαστούν 20 περίπου σύνολα από ταφές γυναικών από την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Νότια Ιταλία και την Ετρουρία, τα οποία με τα πλούσια κτερίσματα και τις συγγένειες που διαφαίνονται στα ταφικά έθιμα, αναδεικνύουν το γεγονός ότι οι γυναίκες αυτές, υψηλού κύρους στις κοινωνίες τις, υπήρξαν φορείς μεταφοράς πολιτισμικών και ιδεολογικών στοιχείων.

Η έκθεση προβλέπεται να διαρκέσει έως τον Απρίλιο του 2013 και την επιμέλειά της υπογράφουν η αρχαιολόγος Μιμίκα Γιαννοπούλου και ο καθηγητής διευθυντής του ΜΚΤ Νίκος Σταμπολίδης.


Την είδηση και την φωτογραφία τις βρήκαμε στις 23.8.12 από την athinorama.gr στην http://www.athinorama.gr/arts/newsroom/?edtid=20475

Οι γυναίκες ζουν περισσότερο

Αύξηση του μέσου όρου ζωής στην Ελλάδα, με τις γυναίκες να ζουν περισσότερο, καταδεικνύουν τα αποτελέσματα μελέτης του ερευνητή στο Εργαστήριο Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων του τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Μιχάλη Αγοραστάκη.

Η προσδοκώμενη ζωή στη γέννηση το 1991 ήταν στη χώρα μας 74,79,65 για τις γυναίκες και 74 έτη για τους άνδρες, με τις πρώτες να ζουν 4,91 έτη περισσότερο.

Μια δεκαπενταετία αργότερα (2006) ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται κατά κατά 2,20 έτη στις γυναίκες και 2,43 έτη στους άνδρες (μέση προσδοκώμενη ζωή στη γέννηση 81,85 και 77,17 έτη αντίστοιχα).

Το συνολικό κέρδος ζωής των γυναικών που σημειώνουν υψηλότερα κέρδη στην πρώτη περίοδο (+1,25) σε σχέση με τη δεύτερη (+0,95 έτη), σε αντίθεση με των ανδρών επιμερίζεται περίπου ισόποσα ανάμεσα στην δεκαετία 1991-2001 (+1,16 έτη) και την πενταετία 2001-2006 (+1,27 έτη).

Είναι προφανές ότι τα κέρδη του προσδόκιμου ζωής και στα δύο φύλα είναι υψηλότερα την τελευταία πενταετία (ετήσιο κέρδος 0,19 έτη για τις γυναίκες και 0,25 έτη για τους άνδρες) εν συγκρίσει με την δεκαετία 1991-2001 (0,13 έτη κατά μέσο όρο για τις γυναίκες και 0,12 έτη για τους άνδρες).

Όμως τα κέρδη αυτά, όπως εξηγεί ο κ. Αγοραστάκης, δεν κατανέμονται ισομερώς στις ηλικιακές ομάδες.

Ειδικότερα, από την ανάλυση προκύπτει ότι τη δεκαετία 1991-2001 η πτώση της βρεφικής και παιδικής θνησιμότητας ήταν «υπεύθυνη» μόλις για το 1/5 των κερδών στο προσδόκιμο ζωής και για τα δύο φύλα, ενώ, αντιθέτως, καθοριστική υπήρξε η συμβολή των μεγάλων ηλικιών (65-74 ετών) καθώς στην πτώση της θνησιμότητας στις ηλικίες αυτές αποδίδεται το 41% (γυναίκες) και το 42% (άνδρες) των κερδών που ανέρχονται, σε 1,25 και 1,16 έτη αντίστοιχα.

Επίσης, ενώ όλες οι ηλικίες μέχρι και τα 84 έτη, συμβάλλουν θετικά στο προσδόκιμο ζωής, η ομάδα των υπερήλικων (άνω των 85 ετών) παρουσιάζει αρνητική συμβολή, που αντικατοπτρίζεται και στην αύξηση, ανάμεσα στο 1991 και το 20001, των πιθανοτήτων θανάτου στις ηλικίες αυτές (ιδιαιτέρα δε στις γυναίκες).

Η συμβολή όμως των ηλικιακών ομάδων την επόμενη πενταετία (2001-2006) στην αύξηση της μέσης προσδοκώμενης ζωής διαφοροποιείται σημαντικά καθώς οι ηλικίες 75-84 ετών έχουν πλέον την μεγαλύτερη συμμετοχή: το 60% των κερδών ζωής στις γυναίκες και το 31% των αντίστοιχων κερδών στους άνδρες, οφείλονται στη συρρίκνωση της θνησιμότητας της ηλικιακής αυτής ομάδας, ενώ οι επιπτώσεις από την πτώση της βρεφικής και παιδικής θνησιμότητας είναι ασήμαντες (ιδιαίτερα δε στις γυναίκες: +1,23%).

Ταυτόχρονα, η πρότερη (1991-2001) αρνητική συμβολή των 85 και άνω ετών παραμένει στις Ελληνίδες (- 9%) και αντιστρέφεται στους Έλληνες (στις ηλικιακές αυτές ομάδες οφείλεται το 1/4 σχεδόν των κερδών του προσδόκιμου ζωής των ανδρών).

Έτσι, η αύξηση της θνησιμότητας των υπερηλίκων γυναικών αντισταθμίζει τα κέρδη της ομάδας 45-64 στο ίδιο φύλο, με αποτέλεσμα τα κέρδη ζωής στην τελευταία πενταετία να οφείλονται στις μεν γυναίκες αποκλειστικά στις ηλικίες 65-84 ετών (κατά 95%) στους δε άνδρες στη μείωση της θνησιμότητας στις ηλικίες άνω των 65 ετών (κατά 77%), .

Οι πρότερες τάσεις χαρακτηρίζουν την εξέλιξη της θνησιμότητας σε όλες (με εξαίρεση τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης) τις ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη μας.

Είναι προφανές, διαπιστώνει ο ερευνητής, ότι στη χώρα μας - όπως και στις χώρες αυτές - τα μελλοντικά κέρδη στο προσδόκιμο ζωής θα οφείλονται όλο και περισσότερο στη μείωση των πιθανοτήτων θανάτου στις μεγάλες ηλικίες - και δευτερευόντως στις ηλικίες που θίγονται ιδιαίτερα από τα τροχαία ατυχήματα - στο βαθμό που τα περιθώρια συρρίκνωσης της θνησιμότητας στην παιδική και εφηβική ηλικία τείνουν πλέον να εξαντληθούν.

«Η αύξηση αυτή του μέσου όρου ζωής μας οδηγεί αναπόφευκτα και στην επιτάχυνση της γήρανσης του πληθυσμού. Επομένως, εν απουσία σημαντικών αλλαγών των αναπαραγωγικών μας συμπεριφορών, αλλαγών που δεν φαίνονται πιθανές, το ποσοστό των ηλικιωμένων στον συνολικό πληθυσμό θα αυξάνεται προοδευτικά τις επόμενες δεκαετίες στην Ελλάδα και η τάση αυτή είναι μη αναστρέψιμη» επισημαίνει ο κ. Αγοραστάκης.

Η «διαχείριση» επομένως της δημογραφικής γήρανσης (που θα οφείλεται όλο και περισσότερο στην αύξηση του μέσου όρου ζωής μας)- οι τρόποι δηλαδή που θα βρούμε αφενός μεν για να επιβραδύνουμε τους ρυθμούς της, αφετέρου δε για να αξιοποιήσουμε το τεράστιο απόθεμα των ανθρώπινων πόρων που αντιπροσωπεύουν τα ηλικιωμένα άτομα- τίθεται όλο και ποιο επιτακτικά και στην Ελλάδα, καταλήγει ο ερευνητής.


Την είδηση την βρήκαμε στις 21.8.12 από την nooz.gr στην http://www.nooz.gr/science/oi-gunaikes-zoun-perissotero

Ανακαλύφθηκε "αποχετευτικό" σύστημα στον εγκέφαλο

Επιστημόνισες από τις Ην. Πολιτείες και τη Νορβηγία ανακάλυψαν ένα άγνωστο μέχρι τώρα δίκτυο αγγείων - αγωγών, που η αποκλειστική δουλειά του είναι να αποβάλει γρήγορα τις τοξικές και άχρηστες ουσίες από τον εγκέφαλο.

Το εν λόγω «σκιώδες» σύστημα, που περιβάλλει τα εγκεφαλικά αιμοφόρα αγγεία, φαίνεται να παίζει ανάλογο ρόλο καθαρισμού με αυτόν που επιτελεί το λεμφικό σύστημα στο σώμα.

Στο υπόλοιπο σώμα, εκτός του εγκεφάλου, ένα δίκτυο αγγείων μεταφέρει τη λέμφο, ένα υγρό που απομακρύνει τις άχρηστες ουσίες από το σώμα (νεκρά κύτταρα του αίματος κ.λπ.).

Όμως, αντί να διαθέτει λεμφικό σύστημα, ο εγκέφαλος κολυμπά απλώς στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το οποίο, όπως υποθέτουν οι επιστημόνισες, με αργό ρυθμό καθαρίζει το νευρικό σύστημα από τις άχρηστες ουσίες και τις μεταφέρει στο αίμα. Τώρα, ανακαλύφθηκε ότι ο εγκέφαλος διαθέτει ένα δεύτερο καθαρά δικό του και πολύ ταχύτερο σύστημα καθαρισμού.

Οι ερευνήτριες, με επικεφαλής τον νευροεπιστήμονα Τζέφρι Ίλιφ του Ιατρικού Κέντρου του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό "Science Translational Medicine", σύμφωνα με το "New Scientist" και το "Scientific American", δήλωσαν πως «ήταν παράξενο που ένα τόσο σημαντικό και ενεργό όργανο, όσο ο εγκέφαλος, δεν είχε ανακαλυφθεί ότι διαθέτει ένα εξειδικευμένο σύστημα αποβολής άχρηστων ουσιών».

Όπως είπε η ερευνήτρια Μάικεν Νέντεργκαρντ, «η μελέτη δείχνει ότι ο εγκέφαλος καθαρίζει τον εαυτό του με πιο οργανωμένο τρόπο και σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα από ό,τι είχε κατανοηθεί μέχρι τώρα».

Οι επιστημόνισες έκαναν την ανακάλυψη φωτίζοντας με ειδικές φθορίζουσες και ραδιενεργές ουσίες το εγκεφαλονωτιαίο υγρό ζωντανών ποντικιών, στα οποία είχαν ανοιχτεί τρύπες στο κρανίο για να είναι άμεση η παρακολούθηση του τι συμβαίνει στον εγκέφαλό τους. Με πολύ ευαίσθητα διφωτονικά μικροσκόπια, οι ερευνήτριες παρακολούθησαν σε πραγματικό χρόνο τη ροή του υγρού μέσω του εγκεφάλου των πειραματόζωων.

Το «αποχετευτικό» εγκεφαλικό σύστημα (που τελικά «χύνεται» στο κυρίως λεμφικό σύστημα του σώματος) δουλεύει με βάση τις γενικότερες αρχές της υδραυλικής και μένει ανέπαφο μόνο στον ζωντανό εγκέφαλο, ήταν έως τώρα δύσκολο να εντοπιστεί εκτός των ζωντανών οργανισμών.

«Είναι ένα υδραυλικό σύστημα. Μόλις το ανοίγεις, σπας τις συνδέσεις του και τότε αυτό δεν είναι πια δυνατό να μελετηθεί. Όμως είμαστε τυχερές που έχουμε πλέον την τεχνολογία, η οποία μας επιτρέπει να μελετήσουμε ανέπαφο το σύστημα, να το δούμε καθώς αυτό λειτουργεί», δήλωσε η Νέντεργκαρντ.

Οι ερευνήτριες διαπίστωσαν ότι το νέο σύστημα βοηθιέται καθοριστικά στη λειτουργία του από τα νευρογλοιακά κύτταρα, που υποστηρίζουν τα κυρίως νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου (τους νευρώνες). Γι’ αυτό, οι επιστημόνισες από τις Ην. Πολιτείες ονόμασαν «γλεμφικό» το νέο σύστημα (συνδυασμός από τις λέξεις «γλοία» και «λεμφικό»).

Όπως είπε ο Ίλιφ, είναι πιθανό ότι η δυσλειτουργία του γλεμφικού συστήματος παίζει σημαντικό ρόλο στο να συσσωρεύεται αμυλοειδές- βήτα στον εγκέφαλο, ένα σημείο- κλειδί για την εμφάνιση νευροεκφυλιστικών νόσων όπως το Αλτσχάιμερ. Τα πειράματα έδειξαν ότι, υπό κανονικές συνθήκες, το «αποχετευτικό» σύστημα αποβάλει από τον εγκέφαλο των ποντικιών πάνω από το 55% της ποσότητας του εν λόγω πεπτιδίου.

Οι επιστημόνισες ευελπιστούν ότι η ανακάλυψη θα έχει θετικές επιπτώσεις μελλοντικά για ποικίλα προβλήματα που αφορούν τον εγκέφαλο, όπως το Πάρκινσον, το Αλτσχάιμερ, το Χάντιγκτον, τα εγκεφαλικά επεισόδια, τα εγκεφαλικά τραύματα κ.α.


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.8.12 από την nooz.gr στην http://www.nooz.gr/science/anakalif8ike-apoxeteutiko-sistima-ka8arismoi-tou-egkefalou

Η Amelia Earhart προσγειώθηκε δεν συνετρίβη

Νέα δεδομένα για την εξαφάνιση της

Εβδομηνταπέντε χρόνια μετά την εξαφάνιση της πρωτοπόρου των αιθέρων Amelia Earhart ερευνήτριες του Διεθνούς Ομίλου για την Ανάκτηση Ιστορικών Αεροσκαφών (TIGHAR) υποστηρίζουν πως κατά πάσα πιθανότητα εντόπισαν τα συντρίμμια του δικινητήριου αεροπλάνου Λόκχιντ Ηλέκτρα, αλλάζοντας τα δεδομένα για τον αν τελικά έπεσε ή είχε καταφέρει να προσγειωθεί.

Οπως αναφέρουν τα Νέα οι ερευνήτριες ισχυρίζονται πως τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι το αεροσκάφος της Ερχαρτ δεν συνετρίβη και πως η αμερικανίδα πιλότος κατάφερε να το προσγειώσει σε ένα μικρό νησί κοντά στο Κιριμπάτι όπου επιβίωσε για μερικές εβδομάδες, ίσως και μήνες πριν τελικά αφήσει την τελευταία της πνοή.

«Εντοπίσαμε συντρίμμια τα οποία μοιάζουν να είναι τμήματα από σύστημα προσγείωσης αεροπλάνου», δήλωσε ο υπεύθυνος των ερευνών Ρίτσαρντ Γκιλέσπι. Οι υποβρύχιες λήψεις έγιναν στην ατόλη Νικουμαρόρο, δυτικά του Κιριμπάτι, όπου στο παρελθόν είχαν εντοπιστεί και άλλα αντικείμενα – μια πουδριέρα, ένα σωληνάριο κρέμας προσώπου, κομμάτια ρούχων – που πιθανώς ανήκαν στην Ερχαρτ.

Από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισης της Earhart, η ζωή και κυρίως το τέλος δεν σταμάτησαν να απασχολούν την κοινωνία των Ην. Πολιτειών. Ο προσωπικός της φίλος πρόεδρος Ρούζβελτ είχε δώσει εντολή για εκτεταμένη επιχείρηση εντοπισμού της, η οποία τελικά δεν απέφερε κανένα αποτέλεσμα.

Στη συνέχεια ξεκίνησαν και οι θεωρίες συνωμοσίας, αφού κάποιοιες υποστήριζαν πως το αεροπλάνο της καταρρίφθηκε από Ιαπωνικές δυνάμεις οι οποίες τη συνέλαβαν και τη δίκασαν με την κατηγορία της κατασκοπείας. Άλλες πίστευαν πως ύστερα από μακρά περίοδο εγκλεισμού της σε φυλακή της Ιαπωνίας κατάφερε να επιστρέψει στην Αμερική και να συνεχίσει τη ζωή της, όχι ως Amelia Earhart αλλά ως Αϊριν Μπλουμ.

Από παιδί η Amelia Earhart ήθελε να κατακτήσει τους αιθέρες και φρόντισε να το επιδεικνύει. Σε ηλικία μόλις επτά ετών όταν προσπάθησε να «απογειώσει» ένα ξύλινο κιβώτιο από τη σκεπή του σπιτιού της. Το 1922 πέταξε με το πρώτο της αεροπλάνο σε ύψος 14.000 ποδών, ενώ έξι χρόνια αργότερα έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό ως συνεπιβάτιδα.

Το 1932 διέσχισε ξανά τον Ατλαντικό πετώντας μόνη της αυτή τη φορά και ένα χρόνο αργότερα κατάφερε να πετάξει και πάλι μόνη από τη Χαβάη στην Καλιφόρνια, διανύοντας απόσταση μεγαλύτερη από εκείνη που χωρίζει τις Ην. Πολιτείες από την Ευρώπη.

Τότε της γεννήθηκε και η ιδέα να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου. Την 1η Ιουνίου 1937 η Ερχαρτ θα αρχίσει την υλοποίηση του πιο φιλόδοξου σχεδίου της, να πραγματοποιήσει τον γύρο του κόσμου με ένα δικινητήριο αεροπλάνο Λόκχιντ Ηλέκτρα και συνοδοιπόρο τον Φρεντ Νόοναν. Τελικά δεν τα κατάφερε, αφού εχοντας διανύσει περισσότερο από τα 2/3 της συνολικής απόστασης, το αεροσκάφος της Earhart θα εξαφανιστεί πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Στις 2 Ιουλίου 1937 από τις Ην. Πολιτείες η πρωτοπόρος των αιθέρων κηρύχθηκε αγνοούμενη και στις 5 Ιανουαρίου 1939 θανούσα.

Ωστόσο η τελευταία ανακάλυψη των ερευνητριών ίσως αποδείξει πως η Amelia Earhart κατάφερε να προσγειωθεί σε ένα μικρό νησί κοντά στο Κιριμπάτι όπου επιβίωσε για μερικές εβδομάδες, ίσως και μήνες πριν τελικά αφήσει την τελευταία της πνοή.


Την είδηση την βρήκαμε στις 22.8.12 από την iefimerida.gr στην http://www.iefimerida.gr/news/64276/%CE%B7-%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B2%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%B7

Tami Smith, η λεσβία Ταξίαρχος

Με την προαγωγή τής Τάμι Σμιθ στον βαθμό της ταξιάρχου, οι Ένοπλες Δυνάμεις των Ην. Πολιτειών απέκτησαν την Παρασκευή την πρώτη ανώτατη αξιωματικό τις που δηλώνει λεσβία. Στη διάρκεια της τελετής, η Τάμι Σμιθ αναφέρθηκε για πρώτη φορά δημόσια στον σεξουαλικό προσανατολισμό της, έχοντας δίπλα της τη σύζυγό της, την Τρέισι Χέπνερ, την οποία νυμφεύθηκε πέρυσι στην Ουάσιγκτον, έπειτα από σχέση εννέα ετών.

Πάει μόλις μια χρονιά από την κατάργηση του περιβόητου νόμου «Μη ρωτάς, μη λες», ο οποίος επέβαλλε στις Lbtiq που υπηρετούσαν στις Ενοπλες Δυνάμεις να κρύβουν τη σεξουαλικότητά τις. Η τελετή της Παρασκευής δεν ήταν η πρώτη της Σμιθ στην οποία ήταν παρούσα η Χέπνερ, όμως ήταν η πρώτη στην οποία το ζευγάρι δεν έπρεπε να κρύψει τη σχέση του.

Η «Σταρς εντ Στράιπς», η εφημερίδα των Ενόπλων Δυνάμεων των Ην. Πολιτειών, σημείωσε πως η τελετή της Παρασκευής αποτελεί ένα σημαντικό ορόσημο για τις υπερασπίστριες των Lbtiq δικαιωμάτων και πως η Τάμι Σμιθ είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος του 2011 υπηρετώντας στο Αφγανιστάν. Η εφημερίδα είχε πάρει συνέντευξη από τη Σμιθ το περασμένο καλοκαίρι, πριν ακόμη οριστικοποιηθεί η κατάργηση του νόμου «Μη ρωτάς, μη λες». Μιλώντας με ψευδώνυμο, η λεσβία αξιωματικός είχε δηλώσει πως δεν σχεδιάζει να αποκαλυφθεί στις συναδέλφισες-ους της, όμως προσβλέπει στην ανακούφιση που θα νιώσει όταν θα ξέρει πλέον πως η σταδιοδρομία της δεν θα κινδυνεύει αν την ανακαλύψουν. «Επιτέλους, η συντρόφισά μου κι εγώ θα μπορούμε να βγαίνουμε έξω και να πίνουμε ένα ποτό μαζί χωρίς να ανησυχούμε», είχε πει.

Εναν χρόνο μετά, η 49χρονη Σμιθ δήλωσε μετά την προαγωγή της πως την ενδιαφέρει περισσότερο η δουλειά που έχει μπροστά της, παρά η σημασία τής προσωπικής ζωής της. Ομως η σύζυγός της, η Τρέισι Χέπνερ, είπε πως η τελευταία χρονιά σήμανε μια δραματική αλλαγή και για τις δυο τις. «Η υποστήριξη που δεχθήκαμε ήταν εκπληκτική», δήλωσε. «Δεν εξεπλάγην που οι άνθρωποι έδειχναν τέτοια αποδοχή, όμως σε μερικές περιπτώσεις ήταν εντυπωσιακό. Είναι σαν τίποτα να μην άλλαξε για μας, αλλά εντούτοις έχουν όλα αλλάξει». Η Χέπνερ έχει συνιδρύσει τον Συνασπισμό Συντροφισών και Οικογενειών Στρατιωτικών, που ήταν και είναι μια σημαντική φωνή στη συζήτηση για τη νομική θέση των συντροφισών λεσβιών αξιωματικών.

Υποστηρίκτριες των Lbtiq δικαιωμάτων επισήμαναν πως η Σμιθ δεν είναι η πρώτη λεσβία ανώτατη αξιωματικός, αλλά η πρώτη που έχει τη δυνατότητα να υπηρετεί χωρίς να κρύβει το γεγονός αυτό φοβούμενη για την καριέρα της. Η προαγωγή της χαρακτηρίστηκε «ιστορικής σημασίας» από ενώσεις στρατευμένων και αποστράτων. Ωστόσο η Σμιθ αντιπαρήλθε τις δηλώσεις για τη θέση της στην Ιστορία. «Για μένα, το θέμα είναι η προαγωγή και οι ευκαιρίες που φέρνει», δήλωσε στη «Σταρς εντ Στράιπς».


Την είδηση την βρήκαμε στις 16.8.12 από την εφημερίδα τα Νέα στην http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4745330&wordsinarticle=%CE%97%3b%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%B2%CE%AF%CE%B1%3b%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82

Προσαγωγές τράνς γυναικών στην επιχείρηση "Ξένιος Ζευς"

Προσαγωγές περί των είκοσι πέντε (25) τρανς γυναικών έγιναν την Πέμπτη 9 Αυγούστου στα πλαίσια της επιχείρησης-σκούπα της αστυνομίας "Ξένιος Ζευς".

Περίπου 25 τρανς γυναίκες οδηγήθηκαν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής όπου και τις έγινε υποχρεωτική εξέταση τεστ hiv, από γιατρίνα-ό του ΚΕΕΛΠΝΟ, δεν βρέθηκαν θετικές και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθερες.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στις οροθετικές τρανς που διώκονται και δηλώνουμε πως τα αθρώπινα δικαιώματα όλων πρέπει να γίνονται σεβαστά από όλες-ους και κυρίως αυτά που έχουν βάση την εθνοτική καταγωγή, την φυλή, το φύλο, τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα και έκφραση τράνς φύλου, ενώ καλό είναι η ελληνική νομοθεσία να προχωρήσει στην κατεύθυνση της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28ης Νοεμβρίου 2008 για την καπολέμηση κάθε μορφής ρατσισμού, ώστε να συμπεριλαμβάνει και την ταυτότητα τράνς φύλου.


Λεσβίες για την Ισότητα

Ιδεολογική οπισθοδρόμηση

- Στην Ευρώπη συμβαίνει κάτι απρόβλεπτο από την εποχή που συστάθηκε η ΕΟΚ, τελείως ασύμβατο με τις αρχές και τις αξίες της μετέπειτα Ευρωπαϊκής Ενωσης και πολύ δυσοίωνο γενικότερα. Οι πολιτικοί εκπρόσωποι ευρωπαϊκών κρατών, φοβισμένοι από την οικονομική κρίση, διαχειρίζονται τη σύγκρουση συμφερόντων με μια εντυπωσιακή οπισθοδρόμηση στο επίπεδο των ευρωπαϊκών ιδεών. Καταφεύγουν σε ένα είδος δημόσιου λόγου που θυμίζει εποχές πολέμων και επεκτατισμών, όταν τα μεγάλα και ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη απέδιδαν το καθένα στον εαυτό του το δικαίωμα επιβολής πάνω στους άλλους λαούς.

- Η κρίση ταλανίζει την Ευρώπη και τρομάζει τις πολιτικές της ηγεσίες. Η κρίση είναι βαθιά και παγκόσμια, τα συμφέροντα που διακυβεύονται μεγάλα, ο διχασμός απέναντι στο ευρώ οξύνεται και η ευρωζώνη κινδυνεύει σήμερα από δυνάμεις που θεωρούν ότι η διάλυσή της υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Η σύγκρουση συμφερόντων και η πολιτική μάχη για αυτά τα συμφέροντα ωστόσο είναι αδιανόητο να πισωγυρίζουν την ΕΕ σε εποχές ιδεολογικής βαρβαρότητας με την καταφυγή σε ιδεολογικά στερεότυπα που αποδίδουν στους λεγόμενους βόρειους λαούς αρετές ανωτερότητας.

- Πώς στάθηκε δυνατό να κυριαρχήσει αυτός ο λόγος που ξάφνου παραβιάζει το λεγόμενο διπλωματικό γλωσσάρι της τυπικής έστω ευγένειας προς τους «άλλους» και της πολιτικής ορθότητας; Από πού αντλούν το δικαίωμα πολιτικοί εκπρόσωποι ευρωπαϊκών κρατών να δημοσιοποιούν την περιφρόνησή τους για άλλα κράτη - μέλη και τους λαούς τους; Τόσο περίτρομοι είναι για τις πολιτικές επιπτώσεις της κρίσης, ώστε να εκφωνούν στην «ενωμένη» Ευρώπη αξιολογήσεις των άλλων κρατών και λαών παρμένες από το μουχλιασμένο χρονοντούλαπο του κλασικού ρατσισμού;

- Είναι αδιανόητο να διαχειρίζονται οι πολιτικοί εκπρόσωποι κρατών - μελών την οικονομική κρίση με τέτοιο είδος δημόσιου λόγου. Επιπλέον είναι γενικότερα επικίνδυνο πολιτικά το καινούργιο αυτό θλιβερό φαινόμενο. Πώς είναι δυνατό να μη βλέπουν πόσο μεγάλη νάρκη στα πολιτικά θεμέλια της Ενωσης αποτελεί η υπεράσπιση των όποιων θέσεών τους για την ευρωζώνη με τη συνεχή καταφυγή στο αθέμιτο κεντροευρωπαϊκό στερεότυπο για την ανοργανωσιά, την τεμπελιά και την αναξιότητα των λεγόμενων νότιων λαών και κρατών;


Την είδηση την βρήκαμε στις 18.8.12 από την εφημερίδα τα Νέα γραμμένη από την Άννα Φραγκουδάκη στην http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=4745681

Η Ευρώπη στέλνει τις λεσβίες αιτούσες άσυλο πίσω στη χώρα καταγωγής τις και τις ζητά να παραμείνουν κρυφές

Καθώς οι λεσβίες που αντιμετωπίζουν καταστολή στη χώρα καταγωγής τις έχουν έρθει και χτυπούν τις πόρτες στην Ευρωπαϊκή κάνοντας έκκληση για άσυλο, συχνά έχουν λάβει διαβεβαιώσεις ότι θα είναι ασφαλής - αν μείνουν στη χώρα καταγωγής τις και παραμείνουν κρυφές. Στην Ουγγαρία, ένα δικαστήριο που έκρινε την υπόθεση μιας λεσβίας από τη Δυτική Αφρική αποφάνθηκε πως, «Αν δεν δημοσιοποιήσει τη λεσβιακότητα της, δεν θα έπρεπε να φοβάται τις συνέπειες της συμπεριφοράς της», σύμφωνα με ολλανδική μελέτη των ευρωπαϊκών πρακτικών για άσυλο πέρυσι.

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Αγγλίας απέρριψε αυτή την άποψη πριν από δύο χρονιές,  και παρομοίασε πως το να κρύβει μια λεσβία την ταυτότητά της, είναι σαν να στέλνεις την Άννα Φράνκ να κρυφτεί πίσω στη σοφίτα της στο Άμστερνταμ. Ο οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τις πρόσφυγες δηλώνει κατηγορηματικά ότι οι αιτούσες άσυλο δεν μπορεί να αναμένεται να αλλάξουν ή να κρύψουν την ταυτότητά τις για να αποφύγουν την καταπίεση, και όταν αναγκάζονται να το πράξουν, αυτός ο εξαναγκασμός αποτελεί μορφή δίωξης.

Ωστόσο, το επιχείρημα ότι οι λεσβίες μπορούν απλώς να κρυφτούν συνεχίζει να χρησιμοποιείται σε πολλά μέρη της Ευρώπης, σύμφωνα με τις ερευνήτριες οι οποίες έχουν παρακολουθήσει υποθέσεις στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στην Ιρλανδία, στην Πολωνία, στην Δανία και αλλού. Μια πρόσφατη υπόθεση που προκάλεσε οργή ​​στη Γερμανία, είναι αυτή μίας Ιρανής λεσβίας που της απέρριψαν το άσυλο και της είπαν ότι θα μπορούσε να ζήσει "διακριτικά" χωρίς κανένα πρόβλημα. Η ιστορία της έγινε διαβόητη στη Γερμανία αφότου η ίδια ικέτευσε μαζί με μια γυναικεία οργάνωση από την Νυρεμβέργη για βοήθεια.

Η 24χρονη Samira Ghorbani Danesh, εγκατέλειψε το Ιράν σχεδόν πριν από δύο χρονιές μετά τη σύλληψή της σε ένα πάρτυ στη Τεχεράνη, το οποίο διέλυσε η θρησκευτική αστυνομία όπου απομάκρυνε και τη συντρόφισά της. Η Danesh κρύφτηκε σε άλλο μέρος ενώ η αστυνομία εμφανίστηκε στο σπίτι της, ψάχνοντας την. Ο ιρανικός νόμος λέει πως οι λεσβιακές πράξεις πρέπει την πρώτη φορά τιμωρούνται με μαστίγωση και, μετά τη τέταρτη φορά, με θάνατο. Τρομοκρατημένη ότι η αστυνομία ή ο πατέρας της θα την τιμωρήσει για το ότι είναι λεσβία, η Ιρανή κατέφυγε στην Τουρκία και τελικά έφτασε στη Γερμανία, όπου ζήτησε άσυλο.

Η δικηγορίνα της, Gisela Seidler, υποστήριξε ότι η Danesh θα αντιμετωπίσει σύλληψη και τα βασανιστήρια στο Ιράν. Αλλά οι Γερμανίδες υπάλληλοι της μετανάστευσης είπαν ότι η νεαρή λεσβία θα μπορούσε απλά να αποκρύπτει το γεγονός ότι είναι λεσβία και να ζήσει με ασφάλεια στο Ιράν. Δυσαρεστημένη με την απόφαση, η Danesh μίλησε για την υπόθεση στα γερμανικά μέσα ενημέρωσης, μια απόφαση που έφερε ξέσπασμα υποστήριξης από ομάδες λεσβιών, αλλά επίσης προστέθηκε ο φόβος της επιστροφής της. "Τώρα βρίσκεται σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο", δήλωσε η κα. Seidler νωρίτερα αυτή τη χρονιά. "Το όνομά της είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο". Γερμανίδα υπάλληλος μετανάστευσης που είπε ότι δεν μπορούσε να συζητήσει την υπόθεση με την εφημερίδα The Times, εξήγησε γενικά ότι "η απόφαση για τη χορήγηση ασύλου, εξαρτάται πάντα από την προσωπική ιστορία του προσώπου". Αλλά η κα. Seidler αργότερα είπε ότι μετά τη κατακραυγή για την υπόθεση, οι αρχές πρόσφεραν στην Danesh «επικουρική προστασία» στη Γερμανία, η οποία υπολείπεται του να είναι καταφύγιο, αλλά της επιτρέπει να παραμείνει στη χώρα. Τώρα ζει σε ένα καταφύγιο γυναικών στη Bayreuth, η Danesh έχει μάθει γερμανικά και θέλει να εργαστεί στον τομέα των ακινήτων. Ακόμη δεν γνωρίζουμε τι συνέβη με τη συντρόφισά της που είχε αγαπήσει στα κρυφά στην Τεχεράνη.

Εξειδικευμένες νομικές λένε ότι αν και η υπόθεση έχει πλέον κλείσει για την Danesh, η μάχη εξακολουθεί να μαίνεται σε όλη την Ευρώπη. Πάλη με μια άλλη υπόθεση ασύλου που αφορά τη σεξουαλικότητα, η Ολλανδία ζήτησε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να κρίνει, θέτοντας το ερώτημα, "Μπορεί αλλοδαπές με λεσβιακό προσανατολισμό να αναμένεται να κρύβουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τις από τις άλλες, προκειμένου να αποφύγουν τη δίωξη;" Η απόφαση, που αναμένεται κάποια στιγμή την επόμενη χρονιά, θα είναι δεσμευτική για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάποιες εξειδικευμένες σε θέματα μετανάστευσης λένε πως το να απαιτείται από τις λεσβίες να είναι διακριτικές είναι άδικο.

"Ποτέ δεν θα πείτε σε μια Εβραία, «Απλώς βγάλε το yarmulke σου», ή δεν θα πείτε σε μια πολιτική αντιφρονούσα να σκάσει", δήλωσε ο James C. Hathaway, διευθυντής του Προγράμματος Προσφύγων και Νόμου περί ασύλου στο Πανεπιστήμιο του Michigan. Αλλά οι κυβερνήσεις φαίνεται να φοβούνται ότι μια γενική εγγύηση για τις λεσβίες σε λεσβοφοβικές χώρες θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια πλημμύρα των προσφύγων από το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία ή τα αυστηρά θρησκευτικά αφρικανικά έθνη, δήλωσαν οι ειδικές. Με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να αγκαλιάζουν όλο και περισσότερο τα δικαιώματα των Lbtiq, καθώς πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής παίρνουν πειθαρχικά μέτρα εναντίον τις, το θέμα τώρα είναι μια διαχωριστική γραμμή, δήλωσε ο Hathaway.

Η χορήγηση ασύλου βάσει του σεξουαλικού προσανατολισμού ή την σεξουαλική ταυτότητα που πρέπει να μείνει κρυφή είναι μια ανησυχητική ιδέα για τις αρχές μετανάστευσης, δήλωσε ο Neil Grungras, διευθυντής της Οργάνωσης Προσφύγων, Ασύλου και Μετανάστευσης - ORAM. Η Οργάνωση με έδρα το Σαν Φρανσίσκο, έχει εκπαιδεύσει τις εργαζόμενες της μετανάστευσης να μην βασίζονται σε στερεότυπα. "Ο μεγαλύτερος φόβος τις είναι το, «Πώς στο καλό να το ξέρουμε;" είπε ο Grungras. "Νομίζουν ότι, «Αν δεν μπορώ να πω ότι κάποια είναι λεσβία από τον τρόπο που περπατά, κινείται ή μιλά, τότε πώς μπορώ να ξέρω; Η καθεμία μπορεί να μου πει ψέματα. "Οι ερευνήτριες και οι ακτιβίστριες εκτιμούν πως οι υποθέσεις ασύλου που βασίζονται στον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την σεξουαλική ταυτότητα εξακολουθούν να είναι σπάνιες. Με βάση τις λίγες χώρες που καταγράφουν τους αριθμούς, η ORAM υπολογίζει ότι μόνο 5.000 από τις 175.000.000 Lbtiq που ζουν σε καταπιεστικά περιβάλλοντα ζήτησαν άσυλο, η ολλανδική μελέτη υπολόγισε σε 10.000 τέτοιες αιτήσεις ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Μια πλημμύρα από λεσβίες πρόσφυγες είναι απίθανο να συμβεί, υποστηρίζουν οι ακτιβίστριες, δείχνοντας από το παρελθόν, τους απραγματοποίητους φόβους ότι οι γυναίκες θα κατακλύσουν τα γραφεία μετανάστευσης λόγω διακρίσεων βάσει φύλου. Αλλά εξειδικευμένες νομικές πιστεύουν ότι ο φόβος είναι η κινητήρια δύναμη ακόμη και οι φιλελεύθερες ευρωπαϊκές χώρες να προσπαθήσουν να ωθήσουν την Danesh και άλλες, να παραμείνουν κρυφές. "Δεν θέλουν κάθε λεσβία από τον παγκόσμιο Νότο να έρθει και να ζητά άσυλο", δήλωσε η Fatma Marouf, αναπληρώτρια καθηγήτρια Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα, στο Λας Βέγκας. "Αυτός είναι ένας τρόπος για να ανεβάσουν τον πήχη".


Την είδηση την βρήκαμε στις 28.7.12 και την μεταφράσαμε από την LA Times στην http://latimesblogs.latimes.com/world_now/2012/07/europe-gays-asylum.html

Τυπώνουν φωτογραφίες με 100.000 dpi χωρις μελάνι, με μεταλλικά νανοσωματίδια

Την υψηλότερη δυνατή ανάλυση για την εκτύπωση έγχρωμης εικόνας -περίπου 100.000 στιγμές ανά ίντσα (dpi)- πέτυχαν ερευνήτριες από τη Σιγκαπούρη, χρησιμοποιώντας μία πρωτοποριακή τεχνική νανοτεχνολογίας που καταργεί την ανάγκη για μελάνια και αντί γι' αυτά χρησιμοποιεί μεταλλικά νανοσωματίδια.

Η νέα μέθοδος -που πήρε την έμπνευσή της από τα υαλογραφήματα (βιτρό) όπου μικροσκοπικά τμήματα μετάλλων ενσωματώνονται στο γυαλί- θα μπορούσε σε πρώτη φάση να αξιοποιηθεί πρακτικά για την εκτύπωση μικροσκοπικών υδατόσημων ή μυστικών μηνυμάτων για λόγους ασφαλείας (κρυπτογράφηση), καθώς και για τη δημιουργία υψηλής χωρητικότητας δίσκων οπτικής αποθήκευσης.

Οι ερευνήτριες του Ινστιτούτου Έρευνας Υλικών και Μηχανικής (IMRE) της Υπηρεσίας Επιστήμης, Τεχνολογίας και Έρευνας (ASTAR) της μικρής ασιατικής χώρας, με επικεφαλής τον Γιοέλ Γιανγκ, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο κορυφαίο περιοδικό νανοτεχνολογίας "Nature Nanotechnology", σύμφωνα με το "Nature", χρησιμοποίησαν εικονοστοιχεία (πίξελ), το καθένα από τα οποία σε αυτές τις υπέρ υψηλής ανάλυσης εικόνες αποτελείται από τέσσερις «στύλους» ύψους λίγων δεκάδων νανομέτρων (δισεκατομμυριοστών του μέτρου), που ενώνονται στην κορυφή με νανοδίσκους χρυσού και αργύρου.

Αλλάζοντας κατά βούληση τις διαμέτρους των παραπάνω νανοδομών, καθώς και τα μεταξύ τους κενά διαστήματα, είναι δυνατό για τις ερευνήτριες να ελέγχουν ποιό χρώμα του φωτός θα αντανακλά κάθε νανο-πίξελ. Ανάλογα με το μέγεθός της, κάθε μεταλλική νανοδομή αντανακλά ένα διαφορετικό μήκος κύματος του φωτός, που αντιστοιχεί σε ένα διαφορετικό χρώμα, κάτι ανάλογο με μια κιθάρα, όπου μια χορδή δονείται σε διαφορετική συχνότητα ανάλογα με το μήκος της.

Με τον τρόπο αυτόν, οι επιστημόνισες από τη Σιγκαπούρη είναι οι πρώτες στον κόσμο που κατάφεραν να τυπώσουν -μέσω μιας μεθόδου ηλεκτρονικής λιθογραφίας- την έγχρωμη προσωπογραφία μιας γυναίκας σε διαστάσεις 50Χ50 μικρόμετρα (εκατομμυριοστά του μέτρου) με ανάλυση περίπου 100.000 dpi. Συγκριτικά, οι εκτυπωτές λέιζερ και εκτόξευσης μελάνης (inkjet) παράγουν εικόνες με ανάλυση το πολύ έως 10.000 dpi.

Ακόμα και κάτω από το καλύτερο μικροσκόπιο, οι οπτικές εικόνες έχουν ένα ανώτατο όριο ανάλυσης, στο οποίο ακριβώς έφθασε η νέα τεχνική. Όταν δύο αντικείμενα βρίσκονται υπερβολικά κοντά, το φως που αντανακλάται από αυτά, λόγω της διάθλασης, θα δημιουργήσει μια θολή εικόνα. Στην πράξη το λεγόμενο «όριο διάθλασης» (ανάλυσης του φωτός στα χρώματα του φάσματος) θέτει τον φυσικό περιορισμό ότι τα εικονοστοιχεία (πίξελ) σε μια εκτυπωμένη εικόνα δεν είναι εφικτό να βρίσκονται σε απόσταση μεταξύ τους μικρότερη από περίπου 250 νανόμετρα, χωρίς η εκτύπωση να φαίνεται σαν μουντζούρα.

Όσα περισσότερα πίξελ χωράνε σε έναν δεδομένο χώρο, τόσο υψηλότερη είναι η ανάλυση. Η νέα τεχνική καταφέρνει να εκτυπώσει εικόνες ακριβώς εξαντλώντας το κατώτατο δυνατό όριο στην απόσταση μεταξύ των πίξελ και, κατά συνέπεια, το ανώτατο δυνατό όριο ανάλυσης.

Μάλιστα, η νέα μέθοδος έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα της διαχρονικής σταθερότητας της εικόνας, καθώς τα μεταλλικά υλικά που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή των νανοπίξελ, έχουν πολύ μεγάλη χρονική αντοχή, με συνέπεια οι εκτυπωμένες εικόνες να μην ξεθωριάζουν με το πέρασμα του χρόνου, όπως συμβαίνει με τις συμβατικές εκτυπωμένες εικόνες.

Οι ερευνήτριες προσπαθούν ήδη να βελτιώσουν την τεχνολογία τις, ώστε να μπορούν να κάνουν εκτυπώσεις σε μεγαλύτερες επιφάνειες και πάνω σε διαφορετικά υλικά. Στόχος τις είναι αξιοποιήσουν εμπορικά την τεχνική τις, με τη σχετική πατέντα που θα αποκτήσουν.


Την είδηση την βρήκαμε στις 13.8.12 από την iefimerida.gr στην http://www.iefimerida.gr/news/63197/%CF%84%CF%85%CF%80%CF%8E%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%B5-100000-dpi-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%83%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1

Ιρένα Σέντλερ : Η νοσηλεύτρια που έσωσε 2.500 παιδιά

Η Ιρένα Σέντλερ υπήρξε μια απ' τις σημαντικότερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα, ηρωίδα της ναζιστικής κατοχής στην Πολωνία και παιδί χριστιανικής οικογένειας.

Παρ' ότι πολύ ασυνήθιστο για τα τότε δεδομένα, η οικογένεια της Σάντλερ, της επέτρεπε να συναναστρέφεται παιδιά Εβραίων, ενώ ο πατέρας της ήταν ο μόνος γιατρός που αναλάμβανε Εβραίες ασθενείς.

Μετά το θάνατό του και με τη βοήθεια της Εβραϊκής κοινότητας, η Σάντλερ σπούδασε πολωνική φιλολογία αλλά έχοντας κληρονομήσει την ευαισθησία του πατέρα της, την περίοδο της ναζιστικής εισβολής, εργάσθηκε ως νοσηλεύτρια στην υπηρεσία πρόνοιας της Βαρσοβίας.

Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι συνθήκες για τις Εβραίες, είχαν επιδεινωθεί δραματικά καθώς περισσότερες από 400.000 άνθρωποι ζούσαν πλέον αποκλεισμένες, στο γκέτο, περιοχή τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Η Σέντλερ παρείχε βοήθεια σε όσες είχαν ανάγκη, ενώ το 1942 –μετά τη μεταφορά των Εβραίων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Τρεμπλίνκα, έγινε επικεφαλής του τμήματος παιδιών της Ζεγκότα, οργάνωση βοήθειας των Εβραίων, χρηματοδοτούμενη απ' την εν εξορία κυβέρνηση της Πολωνίας, στο Λονδίνο.

Όταν οι γερμανικές αρχές αποφάσισαν να «καθαρίσουν» το γκέτο, η Σέντλερ μεταμφιεσμένη σε νοσοκόμα, υπεύθυνη για την επιδημία του τύφου που ήταν σε έξαρση, γεγονός ιδιαίτερα ανησυχητικό για τις γερμανικές αρχές, μαζί με 20 μέλη της Ζεγκότα, οργάνωσαν τη διάσωση παιδιών, στέλνοντάς τα σε Πολωνικές οικογένειες, ορφανοτροφεία και μοναστήρια.

Με τη βοήθεια του Άντονι Τζμπρόβσκι, μηχανικού και συνεργάτη της, τα παιδιά κρύβονταν σε φορτηγά και εργαλειοθήκες ενώ σε άλλα έδιναν υπνωτικά, προκειμένου να θεωρηθούν απ' τα SS, θύματα του τύφου. Σύμμαχός της, ήταν και ο σκύλος του Τζμπροβσκι, ο οποίος, με το γάβγισμά του, λέγεται πως κρατούσε μακριά τις Γερμανίδες, στις αποστολές φυγάδευσης των παιδιών στην ... «Άρια» πλευρά.

Στα παιδιά που έσωζαν, έδιναν ψεύτικες ταυτότητες, ενώ πολλά έμαθαν χριστιανικές προσευχές, για να ενταχθούν ευκολότερα στην κοινότητα.

Τα μέλη της Ζεγκότα, κατέγραφαν τα στοιχεία όλων των παιδιών κωδικοποιημένα και τα έθαβαν στο χώμα, μέσα σε βάζα ώστε να ενώσουν ξανά τις οικογένειες μετά τον πόλεμο.

Το 1943, η Σέντλερ συνελήφθη από τη Γκεστάπο για βοήθεια Εβραίων. Μεταφέρθηκε στις φυλακές του Πάβιακ, υπέστη βασανιστήρια, χωρίς όμως να αποκαλύψει λεπτομέρειες της δράσης της και καταδικάστηκε σε θάνατο –γεγονός που δε συνέβη ποτέ, αφού μέλη της οργάνωσης δωροδόκησαν τη φρουρά και αφέθηκε ελεύθερη, ενώ το όνομά της παρέμεινε στη λίστα των εκτελεσθεισών.

Μετά την απελευθέρωση της Πολωνίας, η Σέντλερ εξακολούθησε να βοηθάει γυναίκες και παιδιά, ενώ διατηρούσε ακόμα επαφή με μερικές απ' τις οικογένειες των 2.500 παιδιών που είχε σώσει.

«Μόνο με θαύμα θα μπορούσε να σωθεί παιδί Εβραίας. Η Σέντλερ δεν έσωσε μόνο εμάς, αλλά και τα παιδιά, τα εγγόνια μας και τις γενιές που έρχονται», δήλωσε σε συνέντευξή της στη Guardian, η διασωθείσα Ελζμπιέτα Φικόβσκα.

Παρά τη μηδενική σχεδόν, αναγνώριση του μεγάλου έργου της απ' το κράτος της Πολωνίας, το 1965, της απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος απ' το Ίδρυμα για το Ολοκαύτωμα, Γιάντ Βάσχεμ, στα Ιεροσόλυμα, ενώ ήταν και υποψήφια για το Νόμπελ, το 2007, που τελικά δόθηκε στον Άλ Γκόρ και την Επιτροπή για την κλιματική αλλαγή.

Με αφορμή μια τελετή προς τιμήν της και κατά την 65η επέτειο από το τέλος του γκέτο της Βαρσοβίας, το 2008, το τελευταίο μέλος της Ζεγκότα, Ιρένα Σέντλερ, δήλωσε λίγες μέρες πριν το θάνατό της:

«Κάθε παιδί που σώθηκε με τη βοήθειά μου και όλων των υπολοίπων που δεν είναι πια εν ζωή, είναι κυρίως η αιτιολογία της ύπαρξής μου σ' αυτήν τη γη και όχι λόγος για τιμές».


Την είδηση την βρήκαμε στις 10.8.12 στην theinsider.gr γραμμένηαπό την Ελίνα Δεβούρου στην http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20719:irena-sentler-i-nosileytria-poy-esose-2500-paidia&catid=75:fakeloi&Itemid=132

Στην Αγγλία υπάρχει ανοχή στον ακρωτηριασμό γυναικείων σεξουαλικών οργάνων

Οι μετανάστριες από την Ευρώπη φέρνουν τα κορίτσια στην ανεκτική Αγγλία για ακρωτηριασμό των σεξουαλικών οργάνων

Νεαρά κορίτσια αποστέλλονται στην Αγγλία για την κακοποιητική αφαίρεση των σεξουαλικών οργάνων τους με τις οικογένειες των μεταναστριών σε όλη την Ευρώπη, επειδή η χώρα τη θεωρεί ως ένα απαλό τελετουργικό άγγιγμα, βρήκε η έρευνα. Η Αγγλία έχει τη φήμη ότι είναι τόσο ανεκτική αφαίρεση των γυναικείων σεξουαλικών οργάνων (ΑΓΣΟ) που οι γονείς από ορισμένες αφρικανικές κοινότητες στην ηπειρωτική Ευρώπη φέρνουν τις κόρες τις στην Αγγλία μόνο και μόνο για να τις ακρωτηριάσουν τα σεξουαλικά όργανα - "μερικές φορές κατά ομάδες" – ανακάλυψε η Newsnight του BBC.

Ενώ οι ποινές είναι σκληρές στη Γαλλία - πάνω από 100 άνθρωποι έχουν καταδικαστεί εκεί, εκτίουν ποινές φυλάκισης έως 13 ετών - η Αγγλία δεν έχει ποτέ πραγματοποιήσει μία ποινική δίωξη για την ΑΓΣΟ. Δηλαδή παρά το γεγονός ότι την έκανε παράνομη τη δεκαετία του 1980 και 82 περιπτώσεις που αναφέρθηκαν στη Μητροπολιτική Αστυνομία τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με διοικητή τον Simon Foy, ο οποίος εργάζεται στην Διοικητική Έρευνα Παιδικής Κακοποίησης. Είπε ότι «δεν είναι βέβαιος ότι η διαθεσιμότητα μιας ισχυρότερης αίσθησης της δίωξης θα την αλλάξει [τη συχνότητα εμφάνισης της ΑΓΣΟ] προς το καλύτερο".

Η ΑΓΣΟ είναι μια διαδικασία η οποία, τουλάχιστον, αφορά την περικοπή τμημάτων της κλειτορίδας, ή, στην πιο άγρια μορφή της, όλα τα εμφανή γυναικεία σεξουαλικά όργανα, αφήνοντας μόνο ένα μικρό άνοιγμα για την ούρηση και την έμμηνο ρύση. Οι γυναίκες μπορεί να πεθάνουν από τις επιπλοκές της, η σεξουαλική επαφή και ο τοκετός γίνεται τρομώδης, είπε η Isabelle Gillette-Faye, διευθύντρια της γαλλικής ομάδας διαμαρτυρίας για την ΑΓΣΟ, είπε επίσης ότι πρόσφατα έμαθε από δύο κορίτσια πως πρόκειται να τις μεταφέρουν από το Παρίσι στο Λονδίνο για να τις ακρωτηριάσουν. Εκείνη πιστεύει ότι η Αγγλία είναι ο αγαπημένος προορισμός για πολλές άλλες κοινότητες μεταναστριών από την Αφρική που ζουν στη Γαλλία, - όπου, σε αντίθεση με την Αγγλία, τα νεαρά κορίτσια συνήθως ελέγχονται από γιατρίνες μέχρι την ηλικία των έξι ετών για να εξασφαλιστεί ότι δεν έχουν κακοποιηθεί.

"Στην Αγγλία υπάρχει πολύς σεβασμός για τις παραδόσεις της κάθε κοινότητας που ζει στη χώρα σας", είπε. «Στη χώρα μας είναι εντελώς διαφορετικά, διότι όταν οι μετανάστριες φθάνουν στη Γαλλία έχουν ανάγκη να ενσωματωθούν με το δίκαιο και τις παραδόσεις μας. Δεν θα ανεχτούμε τον ακρωτηριασμό των μικρών κοριτσιών" Περίπου 20.000 κορίτσια διατρέχουν κίνδυνο ακρωτηριασμού σε πόλεις σε όλη την Αγγλία, σύμφωνα με την “Εμπρός”, την ομάδα που ηγείται της εκστρατείας κατά της ΑΓΣΟ στην Αγγλία. Η Amina Yahaya, μια 18χρονη Σομαλή φοιτήτρια που ζει στη πόλη Μπρίστολ, είπε ότι γνώριζε "ομαδικές ΑΓΣΟ” που πραγματοποιήθηκαν στην πόλη. "Τις ακρωτηριάζουν όλες μαζί, ως ομάδα", εξήγησε, "επειδή είναι φθηνότερα. Στην αρχή, τα κορίτσια είναι όλες ενθουσιασμένες επειδή είναι μια ομάδα, μέχρι να συνειδητοποιήσουν τι πρόκειται να συμβεί, και τρομοκρατούνται".


Την είδηση την βρήκαμε στην 23.7.12 και την μεταφράσαεμε από την independent.co.uk στην http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/migrants-from-europe-bringing-girls-to-tolerant-britain-for-genital-mutilation-7965148.html?origin=internalSearch

Αντι λεσβιακό νομοσχέδιο στην Ουκρανία ζητά την απαγόρευση αγώνων, ταινιών, τηλεοπτικών εκπομπών που απεικονίζουν λεσβίες

Αν μια νομοθετική ομάδα της Ουκρανίας πετύχει την αποστολή της, οι τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες απεικονίζουν με συμπάθεια τις λεσβίες, όπως η "Όταν πέφτει η νύχτα", θα πρέπει να απαγορευτούν. Το ίδιο και οι παρελάσεις Υπερηφάνειας. Το νομοσχέδιο που εισήχθη πρόσφατα, το υποστήριξε ο εκπρόσωπος του προέδρου στο κοινοβούλιο, θα επιβάλει ποινές φυλάκισης μέχρι πέντε χρόνια και απροσδιόριστα πρόστιμα για "προπαγάνδα της λεσβιακότητας" – η οποία ορίζεται ως η θετική δημόσια απεικόνιση των λεσβιών σε κοινό.

Έχει προκαλέσει την κατακραυγή οργανώσεων δικαιωμάτων στην Ουκρανία και πολλών άλλων, οι οποίες καταδικάζουν το νομοσχέδιο ως μια ιστορική αναδρομή στη σοβιετική εποχή που η λεσβιακότητα ήταν ποινικό αδίκημα. Προειδοποιούν επίσης ότι παρενοχλεί την Lbtiq κοινότητα και θα μπορούσε να οδηγήσει τις Lbtiq σε περαιτέρω παρανομία. Παρά το γεγονός ότι η λεσβιακότητα αποποινικοποιήθηκε στην Ουκρανία και τις γειτονικές χώρες της Ρωσίας μετά την πτώση του κομμουνισμού, η εχθρότητα προς τις Lbtiq παραμένει σε υψηλά επίπεδα σε ολόκληρη την πρώην σοβιετική σφαίρα. Η Αγία Πετρούπολη, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας θεωρείται ως μία από τις πιο εξελιγμένες της χώρας, φέτος πέρασε ένα νόμο που επιβάλλει πρόστιμα μέχρι και 33.000 δολάρια για την προώθηση της λεσβιακότητας μεταξύ ανηλίκων. Μια παρέλαση υπερηφάνειας στη γεωργιανή πρωτεύουσα κατέληξε σε συμπλοκή με κάποιες που ήταν αντίθετες με την παρέλαση τον Μάρτιο.

Το ουκρανικό νομοσχέδιο έρχεται σε συνέχεια της απόφασης διοργανωτριών να ακυρώσουν τη πρώτη παρέλαση υπερηφάνειας, της χώρας τον Μάιο, οι οποίες την ακύρωσαν αφού άκουσαν πως εκατοντάδες δυνητικά βίαιες πολέμιες των Lbtiq δικαιωμάτων είχαν έρθει στην πρωτεύουσα. Η εχθρότητα προς τις λεσβίες δημιουργεί ανησυχίες και ευρύτερα ερωτήματα σχετικά με την ανεκτικότητα στην Ουκρανία και κατά πόσο η χώρα είναι πραγματικά σε θέση να αγκαλιάσει τις δυτικές αξίες, καθώς προσπαθεί να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Pavlo  Ungurian, ένας εκ των έξι νομοθετριών-ων από διαφορετικά μέρη που έχουν συντάξει το νομοσχέδιο, δήλωσε σε δημοσιογράφισες ότι η αυξανόμενη αποδοχή των δικαιωμάτων των Lbtiq στη Δύση "δεν είναι εξέλιξη, αλλά υποβάθμιση" και πως πρέπει να αγωνιστεί. "Στόχος μας είναι η διατήρηση της ηθικής, πνευματικής και σωματικής υγείας του έθνους", δήλωσε ο Ungurian. "Πρέπει να σταματήσουμε την προπαγάνδα, τη θετική περιγραφή δημοσίως ... αυτού του ανώμαλου τρόπου ζωής .."

Ο Ruslan Kukharchuk, ο οποίος ηγείται της ομάδας "Αγάπη εναντίον της Λεσβιακότητας” και η οποία κάνει εκστρατείες υποστήριξης του νομοσχεδίου, είπε ότι η νομοθεσία θα καταστήσει την τηλεόραση που δείχνει διαφημίσεις που αφορούν λεσβιακά ζευγάρια και ταινίες όπως η "Όταν πέφτει η νύχτα", η οποία διερευνά τη ρομαντική σχέση μεταξύ δύο γυναικών, παράνομη. Δράσεις και παρελάσεις υπερηφάνειας θα μπορούσαν επίσης να απαγορευτούν. Ο Kukharchuk χρεώνει την λεσβιακότητα ως μια ασθένεια και ότι οι γυναίκες πρέπει να θεραπεύονται από αυτήν.

Το 1990, η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας αφαίρεσε τη λεσβιακότητα από τη διεθνή ταξινόμηση των ασθενειών. "Πιστεύουμε ότι η λεσβιακότητα είναι μια ασθένεια, είναι μια ψυχολογική διαταραχή ενός προσώπου και χωρίς αμφιβολία θα πρέπει να υπάρχουν ιδρύματα, ίσως ακόμη και να χρηματοδοτούνται από την κυβέρνηση, για να βοηθήσουν τις ανθρώπους να λάβουν θεραπεία αποκατάστασης", είπε ο Kukharchuk. Δεν έχει οριστεί ημερομηνία για την ψηφοφορία του νομοσχεδίου στο κοινοβούλιο, αλλά ο Kukharchuk ελπίζει ότι θα εξεταστεί το Σεπτέμβριο, πριν τις κοινοβουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου. Πρόεδρος Viktor Yanukovych έχει παραμείνει η μητέρα της πρωτοβουλίας, αλλά το γεγονός ότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Yuri Meroshnichenko υποστηρίζει το νομοσχέδιο είναι μια ένδειξη ότι Yanukovych ίσως το υποστηρίξει επίσης. Ήταν ασαφές σε ποιο βαθμό υποστηρίζουν το νομοσχέδιο η ομάδα νομοθετριών-ων.

Η Anastasia Zhivkova, μια ακτιβίστρια λεσβιακών δικαιωμάτων, αποκάλεσε το νομοσχέδιο «μια ιστορική αναδρομή στα χρόνια του Μεσαίωνα» που θα πατάξει ακόμη περισσότερο τις λεσβίες της Ουκρανίας, οι περισσότερες από τις οποίες ήδη κρύβουν τον τρόπο ζωής τις εξαιτίας του σοβαρού δημόσιου στίγματος. Για κάθε μια ανοικτή λεσβία στην Ουκρανία, άλλες 80 αναγκάζονται να κρύβουν την σεξουαλικότητά τις, σύμφωνα με λεσβιακές ομάδες. Το Πρόγραμμα Ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών είπε σε μια δήλωση ότι το νομοσχέδιο "κρατικής στήριξης διακρίσεων εις βάρος των Lbtiq ομάδων θα μπορούσε να πυροδοτήσει επιδημία του AIDS στην Ουκρανία, αποτρέποντάς τις από το να έχουν την κατάλληλη πληροφόρηση σχετικά με την πρόληψη και να ζουν με σεξουαλικά μεταδιδόμενες ασθένειες.

Η Zhivkova είπε πως οι λεσβίες αναγκάζονται να κρύψουν τις σχέσεις τις όχι μόνο από τις συναδέλφισές τις, αλλά και από τις συγγένισες τις, συχνά κόβοντας τις φωτογραφίες από τις διακοπές στα δύο, προκειμένου να μην εμφανίζονται ποιές ήταν μαζί τις. "Ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας παραμένει στη σκιά", δήλωσε η Zhivkova. "Όλη την ώρα ισορροπούμε μεταξύ του να είμαστε μια περιθωριακή ή μια εγκληματίας".


Την είδηση την βρήκαμε στις 23.7.12 και την μεταφράσαμε από την newser.com γραμμένη από την Maria Danilova στην http://www.newser.com/article/da06nkvg3/anti-gay-bill-in-ukraine-calls-for-banning-rallies-movies-tv-shows-depicting-gay-people.html

Η φωτογραφία είναι το έργο "Παίζοντας μπάλα- Playing ball" του Alexander Deineka το 1932

Yekaterina Samutsevich: Δήλωση υπεράσπισης στη δίκη των Pussy Riot

Yekaterina Samutsevich, κατηγορούμενη στην ποινική υπόθεση εναντίον της γυναικείας ομάδας πάνκ Pussy Riot πανκ:

Κατά τη δήλωση υπεράσπισης, η κατηγορούμενη αναμένεται να μετανοήσει ή να εκφράσει τη λύπη της για τις πράξεις της, ή να απαριθμήσει τις ελαφρυντικές περιστάσεις. Στην περίπτωσή μου, όπως και στην περίπτωση των συναδελφισών μου στην ομάδα, αυτό είναι εντελώς περιττό. Αντ 'αυτού, θέλω να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με τις αιτίες των όσων μας συνέβησαν.

Το γεγονός ότι ο καθεδρικός ναός του Σωτήρα Χριστού είχε γίνει ένα σημαντικό σύμβολο στην πολιτική στρατηγικής των ενεργειών μας, είναι κάτι που ήταν ήδη σαφές σε πολλές σκεπτόμενες ανθρώπους όταν ο συνάδελφος του Βλαντιμίρ Πούτιν πρώην[πράκτορας της KGB]  ο Kirill Gundyaev ανέλαβε ως επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μετά από αυτό που συνέβη, ο καθεδρικός ναός άρχισε να χρησιμοποιείται ανοιχτά ως πομπώδες σκηνικό άσκησης πολιτικής των υπηρεσιών ασφαλείας, οι οποίες αποτελούν την κύρια πηγή εξουσίας [στη Ρωσία].

Γιατί ο Πούτιν αισθάνεται την ανάγκη να εκμεταλλευτεί την ορθόδοξη θρησκεία και την αισθητική της; Εκτός των άλλων, θα μπορούσε να έχει απασχοληθεί, πιο πολύ με τα κοσμικά εργαλεία της εξουσίας του-για παράδειγμα, τις εθνικές εταιρείες, ή με το απειλητικό σύστημα της αστυνομίας του, ή το δικό του σύστημα υπάκουης δικαιοσύνης.

Μπορεί να είναι οι σκληρές, αποτυχημένες πολιτικές της κυβέρνησης Πούτιν, το περιστατικό με το υποβρύχιο Kursk, οι βομβαρδισμοί αμάχων στο φως της ημέρας, και άλλες δυσάρεστες στιγμές στην πολιτική του καριέρα που τον ανάγκασαν να αναλογιστεί το γεγονός ότι ήταν καιρός να παραιτηθεί, διαφορετικά, οι πολίτισες της Ρωσίας θα τον βοηθήσει να το κάνει. Προφανώς, ήταν τότε που ένιωσε την ανάγκη για πιο πειστικές, υπερβατικές εγγυήσεις της μακράς θητείας του στο τιμόνι.

Εδώ ακριβώς είναι που προέκυψε η ανάγκη να κάνει χρήση της αισθητικής της ορθόδοξης θρησκείας, η οποία ιστορικά συνδέεται με την ακμή της Αυτοκρατορικής Ρωσίας, όπου η εξουσία δεν προήλθε από επίγειες εκδηλώσεις, όπως οι δημοκρατικές εκλογές και η κοινωνία των πολιτισών, αλλά από τον ίδιο τον Θεό.

Πώς κατάφερε να το κάνει αυτό; Άλλωστε, έχουμε ακόμα ένα κοσμικό κράτος, και δεν θα πρέπει η διασταύρωση των θρησκευτικών και πολιτικών σφαιρών να αντιμετωπιστεί σοβαρά από την επαγρύπνηση και κριτικό πνεύμα της κοινωνίας μας;

Εδώ, προφανώς, οι αρχές εκμεταλλεύτηκαν ένα ορισμένο έλλειμμα της ορθόδοξης αισθητικής κατά τη σοβιετική εποχή, όταν η Ορθόδοξη θρησκεία είχε την αύρα της χαμένης ιστορίας, κάτι που έχει συνθλιβεί και έχει καταστραφεί από το ολοκληρωτικό σοβιετικό καθεστώς, και έτσι ήταν μια κουλτούρα της αντιπολίτευσης. Οι αρχές αποφάσισαν να οικειοποιηθούν αυτό το ιστορικό αποτέλεσμα της απώλειας και να παρουσιάσουν το νέο πολιτικό σχέδιο τις για την αποκατάσταση των χαμένων πνευματικών αξιών της Ρωσίας, ένα σχέδιο το οποίο έχει ελάχιστα να κάνει με την πραγματική ανησυχία για τη διατήρηση της ιστορίας και του πολιτισμού της ρωσικής Ορθοδοξίας.

Ήταν επίσης αρκετά λογικό ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία έχει από καιρό μια μυστική σχέση με την εξουσία, να προκύψει ως κύρια εκτελέστρια αυτού του σχεδίου στα μέσα ενημέρωσης. Επιπλέον, συμφωνήθηκε επίσης ότι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τη σοβιετική εποχή, όταν η εκκλησία αντιτίθεται, πάνω απ' όλα, η ωμότητα των αρχών απέναντι στην ίδια την ιστορία, θα πρέπει να αντιμετωπίσει επίσης όλες τις οδυνηρές εκφάνσεις-εκδηλώσεις της σύγχρονης μαζικής κουλτούρας, με την έννοια της διαφορετικότητας και της ανοχής.

Η εφαρμογή αυτού του προσεκτικά συμφέροντος πολιτικού εγχειρήματος απαιτούσε σημαντικές ποσότητες επαγγελματικού φωτισμού και εξοπλισμού βίντεο, την απευθείας μετάδοση στα εθνικά τηλεοπτικά κανάλια με πολύωρες ζωντανές μεταδόσεις, και πολλά κινηματογραφικά γυρίσματα στο υπόβαθρο για ηθικές και δεοντολογικές εποικοδομητικές ιστορίες ειδήσεων, όπου στην πραγματικότητα οι καλά δομημένες ομιλίες του Πατριάρχη θα δηλώνονταν δημόσια, βοηθώντας τις πιστές να κάνουν τη σωστή πολιτική επιλογή κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, μια δύσκολη στιγμή για τον Putin. Επιπλέον, όλα τα γυρίσματα πρέπει να εμφανίζονται συνεχώς, οι αναγκαίες εικόνες πρέπει να διαποτίζουν τη μνήμη και να ανανεώνονται συνεχώς, για να δημιουργούν την εντύπωση ότι είναι κάτι φυσικό, συνεχές και υποχρεωτικό.

Η ξαφνική εμφάνιση της μουσική μας στον Καθεδρικό Ναό, με το τραγούδι «Μητέρα του Θεού, εκδίωξε τον Putin» παραβίασε την ακεραιότητα αυτής της εικόνας των μέσων ενημέρωσης, που δημιουργήθηκε και διατηρείται από τις αρχές για τόσο πολύ καιρό, και αποκάλυψε την αναλήθεια. Στην παράστασή μας τολμήσαμε, χωρίς την ευλογία του Πατριάρχη, να συνδυάσουμε την οπτική εικόνα του ορθόδοξου πολιτισμού και την κουλτούρα της διαμαρτυρίας, προτείνοντας στις έξυπνες ανθρώπους πως η ορθόδοξη κουλτούρα δεν ανήκει μόνο στην Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, του Πατριάρχη και του Πούτιν, μα πως θα μπορούσε να ανήκει, επίσης, στην πλευρά των εξεγερμένων και διαμαρτυρομένων πολιτισών στη Ρωσία.

Ίσως μιας τέτοιας δυσάρεστης μεγάλης κλίμακας αποτελέσματα-συνέπειες από την εισβολή μας μέσα στο ναό να ήταν μια έκπληξη για τις ίδιες τις αρχές. Πρώτα προσπάθησαν να παρουσιάσουν την παράστασή μας ως φάρσα των άκαρδων μαχητικών άθεων. Αλλά έκαναν ένα τεράστιο σφάλμα, αφού από τότε ήμασταν ήδη γνωστές ως αντι-Πούτιν γυναικεία πάνκ μπάντα που παίζει εισβάλλοντας σε σημαντικά πολιτικά σύμβολα της χώρας.

Τέλος, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις μη αναστρέψιμες πολιτικές και συμβολικές απώλειες που προκαλούνται από την αθώα δημιουργικότητα μας, οι αρχές αποφάσισαν να προστατεύσουν το κοινό από εμάς και την ασυμβίβαστη σκέψης μας. Έτσι τελείωσε η περίπλοκη πανκ περιπέτεια μας στον Καθεδρικό Ναό.

Τώρα έχω ανάμεικτα συναισθήματα για αυτή τη δίκη. Από τη μία πλευρά, περιμένουμε μια καταδικαστική απόφαση. Σε σύγκριση με το δικαστικό μηχανισμό, είμαστε ένα τίποτε, και έχουμε χάσει. Από την άλλη πλευρά, έχουμε κερδίσει. Τώρα όλος ο κόσμος βλέπει ότι η ποινική υπόθεση εναντίον μας έχει κατασκευαστεί. Το σύστημα δεν μπορεί να αποκρύψει την καταπιεστική φύση αυτής της δίκης. Για άλλη μια φορά, η Ρωσία έχει διαφορετική εμφάνιση στα μάτια του κόσμου από τον τρόπο με τον οποίο ο Πούτιν προσπαθεί να την παρουσιάσει στις καθημερινές διεθνείς συναντήσεις.

Όλα τα βήματα προς ένα κράτος που να διέπεται από τον κανόνα δικαίου όπου ο Πούτιν υποσχέθηκε προφανώς δεν έχουν γίνει. Και η δήλωσή του ότι το δικαστήριο στην υπόθεση μας θα είναι αντικειμενικό και θα πάρει μια δίκαιη απόφαση είναι μια άλλη απάτη όλης της χώρας και της διεθνούς κοινότητας. Αυτό είναι όλο. Σας ευχαριστώ.


Την είδηση την βρήκαμε στις 8.8.12 και την μεταφράσαμε από την chtodelat.wordpress.com στην http://chtodelat.wordpress.com/2012/08/08/yekaterina-samutsevich-closing-statement/

Γάμος λεσβιών με τις ευλογίες του Βούδα

Σήμερα το πρωί η Χουάνγκ Μέι Γου και η Γιου Για Τινγκ, δύο λεσβίες από την Ταϊβάν που συζούν εδώ και επτά χρόνια σημείωσαν μία παγκόσμια πρωτιά.

Έγιναν οι πρώτες λεσβίες στην Ταϊβάν που ήλθαν εις βουδιστικού γάμου κοινωνία, φιλοδοξώντας να δημιουργήσουν θετικό παράδειγμα και «προηγούμενο» που θα συμβάλλει στη νομιμοποίηση των Lbtiq γάμων στις χώρες της Ασίας.


Την είδηση την βρήκαμε στις 11.8.12 από την iefimerida στην http://www.iefimerida.gr/news/63077/%CE%B3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CF%85%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Τυνησία: το Ολυμπιακό μετάλλιο της Habiba Ghribi μετατράπηκε σε υλικό για τα δικαιώματα των γυναικών

Η Τυνήσια δρομέας Habiba Ghribi εντυπωσίασε κερδίζοντας το αργυρό μετάλλιο στα 3.000 μ. των γυναικών στους ολυμπιακούς του Λονδίνου, και έγινε η πρώτη Τυνήσια στην ιστορία που ανέβηκε στο Ολυμπιακό βάθρο αυτή την εβδομάδα.

Ωστόσο, η νίκη της άναψε πάθη στη χώρα της, όπου οι ομάδες δικαιωμάτων λένε πως η ισότητα των γυναικών δέχεται επίθεση.

Τη νίκη της στέκεται ως ένα ορόσημο στην αθλητική ιστορία της Τυνησίας, και όχι μόνο επειδή η κα. Ghribi είναι γυναίκα. Η μικρή βορειο-αφρικανική χώρα είχε να κερδίσει μετάλλιο από τότε που ο Mohammed Gammoudi κέρδισε ασημένιο στον αγώνα των 5.000 μέτρων στους Ολυμπιακούς του Μονάχου το 1972.

Μετά τον αγώνα είπε στις δημοσιογράφισες.

"Αυτό το μετάλλιο είναι για όλες-ους τις ανθρώπους της Τυνησίας, για τις Τυνήσιες, για τη νεολαία της Τυνησίας",

Τα λόγια της θεωρήθηκαν από πολλές ως ένα νεύμα για το κίνημα δικαιωμάτων των γυναικών της Τυνησίας, που σήμερα είναι εξοργισμένες από τη γλωσσική διατύπωση που προτείνονται για το σχέδιο συντάγματος της Τυνησίας που αναφέρει ότι οι γυναίκες είναι "συμπληρωματικές" παρά "ίσες" με τους άνδρες.

Το νομοθετικό σώμα από το κυβερνών κόμμα, το μετριοπαθές Ισλαμιστικό Ennahda, θέλει το νέο σύνταγμα να δηλώνει ότι η γυναίκα είναι "συμπλήρωμα του άνδρα στην οικογένεια και βοηθός του άνδρα στην ανάπτυξη της χώρας".

Το σχέδιο κειμένου έχει δεχτεί ευρύτατες επικρίσεις από τις αντίπαλες, οι οποίες λένε ότι αυτός ο βίαιος διαχωρισμός απομακρύνει την αρχή της ισότητας των γυναικών, η οποία προστατεύεται στην Τυνησία στο πλαίσιο του λεγόμενου Κώδικα Προσωπικής Κατάστασης-Καθεστώτος (CSP).

"Η θέση αυτή απειλεί και υπονομεύει τα επιτεύγματα του παρελθόντος και δίνει τη δυνατότητα σε ένα πατριαρχικό σύστημα να δίνει όλη την εξουσία στους άνδρες και αρνείται στις γυναίκες τα πιο βασικά δικαιώματα τις", οι γυναίκες προειδοποίησαν με κοινό ανακοινωθέν που υπογράφεται από διάφορες ομάδες για τα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της Διεθνούς Αμνηστίας.

Το Ennahda έγινε το μεγαλύτερο κόμμα στο κοινοβούλιο της Τυνησίας στις εκλογές του Οκτωβρίου 2011 που ακολούθησε την ανατροπή του πρώην προέδρου Zine El Abidine Ben Ali. Το Ennahda, που ήταν απαγορευμένο από τον Ben Ali, ανέλαβε την εξουσία με την υπόσχεση ότι δεν θα αποδυνάμωνε τα δικαιώματα των γυναικών.

Το “βρακί” της Ghribi
Εκτός από τη συζήτηση για το νέο σύνταγμα, η Ολυμπιακή επίδοση της κα. Ghribi έχει γίνει μια αμφιλεγόμενη συζήτηση μεταξύ κοσμικών Τυνησίων και των πιο συντηρητικών μουσουλμανίδων, όπου αισθάνονται ολοένα και περισσότερο ενθαρρυμένες να εκφράσουν τις απόψεις τις, αφού το Ennahda είναι στην εξουσία.

Η σκληρή γραμμή των μουσουλμανίδων δήλωσε ότι έγινε παράβαση στην ενδυμασία της κα. Ghribi - μια αναφορά στην αθλητική της περιβολή - ενώ εκπροσωπούσε τη χώρα τις.

Ενώ το σόρτς της θεωρήθηκε κανονικού μήκους από τα Ολυμπιακά πρότυπα, μερικές είπαν έτρεχε σχεδόν γυμνή. "Η Τυνησία δεν χρειάζεται μετάλλια που προέρχονται από γυναίκες που είναι ακάλυπτες (χωρίς μαντήλα) και γυμνές. Θα πρέπει να της αφαιρέσουμε την ιθαγένεια, αυτής που έχει ατιμάσει τη Τυνησία με τη γύμνια και την ακολασία της", ανέφερε ένα σχόλιο στην ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης Facebook.

Αλλά την κα. Ghribi, η οποία έτρεξε το προσωπικό καλύτερό της ρεκόρ στο τρέξιμο στα 3000 μέτρα στις 6 Αυγούστου, την υπερασπίστηκαν εξέχουσες Τυνήσιες-οι, όπως ο Ibrahim Kassas, ένας βουλευτής από το ανεξάρτητο κόμμα Al Aridha.

“Το βρακί της κας Habiba Ghribi μάς έδωσε τιμή", αστειεύτηκε ο Kassas κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης στο ραδιόφωνο με τη βουλευτίνα Farida Labidi του κόμματος Ennahda την Τρίτη. "Τι έχουν κάνει τα εσώρουχα των [βουλευτίνων-ων του Ennahda] για μας;"

Ο Kassas υποστήριξε ότι η 28χρονη αθλήτρια είχε επιτρέψει η σημαία της Τυνησίας να κυματίσει στο σημαντικότερο διεθνές αθλητικό γεγονός και κάλεσε τον υπουργό αθλητισμού Tarak Dhiab να την υποδεχτεί μετά την επιστροφή της.

Είναι ενδιαφέρον, πως το θέμα της συζήτησης - που φιλοξενήθηκε από τον δημοφιλή σταθμό ShemsFM - δεν ήταν η κα. Ghribi ή νίκη της στους Ολυμπιακούς, αλλά η αμφιλεγόμενη γλωσική διατύπωση του κόμματος Ennahda που υποστηρίζει την αλλαγή στο Σύνταγμα.

Στρέφοντας το ρεύμα
Οι Τυνήσιες ακτιβίστριες δικαιωμάτων των γυναικών δεν παρέμειναν αδρανείς, αλλά συσπειρώθηκαν και απαιτούν η γλωσσική διατύπωση που χρησιμοποιείται και αναφέρει τις γυναίκες ως "συμπληρωματική" κατάσταση-καθεστώς, να διαγραφεί από το συνταγματικό κείμενο, πριν αυτό τεθεί καν σε ψηφοφορία στο κοινοβούλιο.

Μια διαδήλωση έχει οργανωθεί για τις 13 Αυγούστου, η ημερομηνία κατά την οποία ο Κώδικας Προσωπικής Κατάστασης-Καθεστώτος εκδόθηκε πριν 56 χρονιές και είναι μια συμβολική ημέρα για τα δικαιώματα των Τυνησίων γυναικών.

Ενισχυμένες από την Ολυμπιακή νίκη της κα. Ghribi, γυναικείες ομάδες κερδίζουν υποστήριξη και μπορεί να στρέψουν το ρεύμα κατά του Ennahda.

Σύμφωνα με το γαλλικό περιοδικό Jeune Afrique, ο Mustapha Ben Jaafa, πρόεδρος της συνταγματικής συνέλευσης της Τυνησίας και το αριστερό κόμμα Ettakatol, μπορεί να βρίσκονται στα πρόθυρα θραύσης της εύθραυστης συνεννόησης που επιτρέπει στο ισλαμικό κόμμα να κυβερνήσει.

Ενώ το Ennahda κέρδισε τις εκλογές το 2011, το περιθώριο της νίκης δεν ήταν αρκετό για να αποφευχθεί μια κυβέρνηση συνασπισμού.

Επικαλούμενο μέλη του Ettakatol, το περιοδικό λέει πως ο Jaafar θα μπορούσε να παραιτηθεί από τη θέση του αν το Ennahda επιμείνει με το επίμαχο κείμενο.

Ενώ οι αντίπαλες δυνάμεις εξακολουθούν να μάχονται για την τελική γλωσσική διατύπωση στο νέο σύνταγμα της Τυνησίας, η άρνηση της κα. Ghribi να επισκιάσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες έχει δώσει στις ομάδες δικαιωμάτων των γυναικών έναν καλό λόγο να συνεχίσουν να αγωνίζονται.


Την είδηση την βρήκαμε στις 8.8.12 από την asafeworldforwomen.org στην http://www.asafeworldforwomen.org/womens-rights/wr-africa/wr-tunisia/2939-tunisia-medal-winner-fuels-womens-rights-debate.html

Kristina Schröder : τα λεσβιακά ζευγάρια με σύμφωνο συμβίωσης μοιράζονται "συντηρητικές αξίες"

Η Γερμανίδα Υπουργίνα Οικογένειας Kristina Schröder της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) δήλωσε οι λεσβιακές σχέσεις αποτελούν "συντηρητικές αξίες", λόγω της "μακροπρόθεσμης δέσμευσης" τις - οπότε θα πρέπει να έχουν τις ίδιες φορολογικές ελαφρύνσεις, όπως οι γάμοι.

Η κα. Schröder δήλωσε υπέρ της πρότασης 13 βουλευτίνων του CDU, μια έκκληση για την φορολογική ισότητα μεταξύ γάμου και συμφώνου συμβίωσης λεσβιακών ζευγαριών, στην εφημερίδα Süddeutsche Zeitung.

Σε κοινή δήλωσή τις, οι συντηρητικές βουλευτίνες-ές είπαν: "Δεν είναι αποδεκτό ότι οι πολιτικίνες είναι αμετακίνητες ... κλήθηκαν να καταργήσουν την παρούσα ανισότητα από το Συνταγματικό Δικαστήριο".

Η πρόταση έρχεται ως αντίδραση από την ετυμηγορία του Συνταγματικού Δικαστηρίου την προηγούμενη εβδομάδα, η οποία αποφάσισε ότι οι δημόσιες υπάλληλοι, δικαστίνες, και επαγγελματίες στρατού με σύμφωνο συμβίωσης - είτε λεσβίες είτε ετερό - θα πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα όπως τα παντρεμένα ετερό ζευγάρια, και έτσι θα πρέπει επίσης να δικαιούνται οικογενειακό επίδομα.

Οι 13 βουλευτίνες-ές ως εκ τούτου ζήτησαν από το κόμμα τις "επιτέλους" να γίνει η ισότητα φορολογίας "δική τις πολιτική απόφαση".

«Θέλουμε να αναγνωριστεί ότι οι συντρόφισες συμφώνου συμβίωσης έχουν δημιουργήσει ένα πλαίσιο για μια μακροπρόθεσμη σχέση βασισμένη στην αμοιβαία εμπιστοσύνη και αγάπη", ανέφερε η δήλωση. Είπαν ότι οι συντρόφισες συμφώνου συμβίωσης ως τώρα είχαν τις ίδιες "αμοιβαίες υποχρεώσεις και καθήκοντα εισοδήματος μεταξύ τις", όπως τα παντρεμένα ετερό ζευγάρια, έτσι θα πρέπει πια να έχουν το ίδιο φορολογικό καθεστώς.

Οι βουλευτίνες σκοπεύουν να θέσουν την πρότασή τις στη κοινοβουλευτική ομάδα του CDU το φθινόπωρο στη Bundestag. Η κα. Schröder υποστήριξε την πρόταση, λέγοντας στην εφημερίδα ότι ήρθε τη κατάλληλη στιγμή, "γιατί στα σύμφωνα συμβίωσης οι λεσβίες, παίρνουν μια μακροπρόθεσμη ευθύνη για την άλλη συντρόφισα, και ζουν με συντηρητικές αξίες".

Μέχρι τώρα, το CDU έχει αντιταχθεί στη φορολογική ισότητα μεταξύ συμφώνου συμβίωσης και γάμου, αν και το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα, το κατώτερο μέρος του κυβερνητικού συνασπισμού, είναι εδώ και καιρό υπέρ.

Την είδηση την βρήκαμε στις 7.8.12 και την μεταφράσαμε από την thelocal.de  στην http://www.thelocal.de/society/20120807-44203.html 

Η φωτογραφία είναι το έργο: "The Japanese Toilett" της Marie Francois Firmin Girard το 1873