Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο, «Βία κατά των λεσβιών»
Τα αποτελέσματα του συμποσίου λόγω του μεγέθους τους χωρίστηκαν σε έξη συνολικά αναρτήσεις, βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο
δεύτερο μέρος πατήστε εδώ.
Δημόσιος χώρος
Ψυχολογική και λεκτική βία
Εμφανίζεται με κράξιμο στο δρόμο, σε εστιατόρια- μπαρ, σε ανοικτά-φανερά λεσβιακά πάρτυ και κοντά στον τόπο κατοικίας των λεσβιών. Εκφράζεται με βρισιές που είναι απειλές πάρα πολλές φορές. Εκτός από λεκτικές απειλές εκφράζεται με την σωματική ανωτερότητα-ρώμη, με απειλητικά βλέμματα ή χειρονομίες.
Αρχικά οι λεσβίες που είναι περισσότερο ανοικτές-δηλωμένες για τον τρόπο της ζωής τες είναι περισσότερο ευάλωτες-τρωτές σε αυτή την μορφή βίας.
Αξιοσημείωτο είναι πως βία δέχονται και οι γυναίκες που δείχνουν ως λεσβίες, έχουν δηλαδή τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στις λεσβίες. Στην έρευνα Bielefeld-(1999): το ποσοστό των λεσβιών που έχουν δεχτεί την παραπάνω μορφή βίας ανέρχεται στο 97.8%. Λεκτική υποβάθμιση-εξευτελισμό και αποκλεισμό.
Στην έρευνα του δικτύου Lambda για τις ζωές των εφήβων-νεαρών λεσβιών(1996): Οι δράστες είναι άνδρες. Η ψυχολογική, λεκτική βία στο δημόσιο χώρο είναι μια κατάσταση προφορικών επιθέσεων, προσβολών-βρισιών, φωνών-κραξίματος, υποβάθμισης-εξευτελισμού.
Η πλειονότητα της λεκτικής βίας είναι σεξιστικά επικεντρωμένη. Πχ παλιολε…α, βρωμολεσ..α, θα σε γα…σω να γίνεις γυναίκα,
πλακομ…ού, ).
Σωματική βία
Εμφανίζεται με απειλές βίας, πραγματοποίηση βίας ως κλιμάκωση της προφορικής βίας. Επιθέσεις γίνονται από ομάδες ανδρών ή μεμονωμένους άνδρες. Η χρήση όπλου, μαχαιριού ή μπαστουνιού είναι τα συνήθη μέσα. Στην έρευνα Bielefeld (1999) 24.2% από τις συμμετέχουσες έχουν δεχτεί σωματική βία. Σωματικές βλάβες-τραυματισμούς, εξαναγκασμό. Στην έρευνα της Φρανκφούρτης (2000) παρατηρήθηκε πως στο 6% των σωματικών επιθέσεων τα συνήθη όπλα ήταν ρόπαλα του μπέιζ μπολ, μαχαίρια κλπ. Στην έρευνα Lambda (1996) μόνο 5 από τις 35 συμμετέχουσες δεν δέχτηκε επίθεση σε δημόσιους χώρους. Ως σωματική βία ορίσθηκαν: σπρωξίματα, φτύσιμο, πέταγμα αντικειμένων και κτυπήματα.
Εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας
Εμφανίζεται με καταστροφή των γραμματοκιβωτίων, σκίσιμο στα ελαστικά των αυτοκινήτων, πυρκαγιά σε ποδήλατα ή μηχανές, ληστείες ή κλοπές τσάντας. Οι δράστες λειτουργούν είτε ως ομάδα είτε ως άτομα. Στην έρευνα Bielefeld (1999) 8.1% των λεσβιών δέχτηκαν τις εγκληματικές συμπεριφορές αυτές. Κλοπή, ληστεία το 1,6% των λεσβιών. Στην έρευνα Lambda (1996) τσάντες, σακίδια εκλάπησαν από ομάδες.
Έμμεση και άμεση σεξουαλική βία
Αν και είναι ένα θέμα που θεωρείται ότι έχει ατονήσει εξ’ αιτίας της δραστηριοποίησης του λεσβιακού κινήματος που δημοσιοποιεί καταγγέλλοντας το θέμα πολλά χρόνια τώρα, παρόλα αυτά στην έρευνα Bielefeld (1999) το 43.7% των λεσβιών έχει δεχτεί σεξουαλικές επιθέσεις, προσβολές, σεξουαλικό εξαναγκασμό, βιασμό, σωματική και προφορική συνεχή-διαρκή σεξουαλική ενόχληση (σεξουαλικές προτάσεις, σεξουαλική παρενόχληση, αγγίγματα κλπ). Η σεξουαλική βία είναι κατανεμημένη κύρια σε ειδικές τοποθεσίες-τόπους και είναι ιδιαίτερη απαγόρευση-ταμπού. Οι πιθανές τοποθεσίες είναι εκεί που συνήθως μπορεί να εκφραστεί πιο ελεύθερα η σεξουαλικότητα των λεσβιών, φιλικά ή λεσβιακά καφέ, εστιατόρια, μπαρ, πάρτυ, κέντρα λεσβιών. Δρόμοι, φυλακές, στρατός ή στη λεσβιακή κοινότητα.
Δομές βίας στον πολιτισμό
Ετερο-φυλο-κεντρισμός, Ετεροσεξισμός
Στον ορισμό των κοινωνικών κανόνων και αξιών, με την αντίληψη της οικογένειας για την σεξουαλική ηθική, οι λεσβίες αναφέρονται μόνο αρνητικά. Η ετεροσεξουαλικότητα θεωρείται δεδομένα ο κανόνας και ως το φυσιολογικό. Η βασική προϋπόθεση είναι ότι η επιρροή της Δύσης και οι επιδράσεις της χριστιανικής θρησκείας έχουν βρεθεί στη βάση αλληλεξάρτησης απαγορευτικών μηχανισμών: σεξισμός, ετεροφυλοκεντρισμός, ρατσισμός.
Όπως οι άνδρες εκλαμβάνονται ως το κυρίαρχο και οι γυναίκες είναι η διαφορά, έτσι οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες λαμβάνονται ως γνώμονας και οι λεσβίες είναι η διαφορά. Ο ετεροσεξισμός και η απορρέουσα θεσμική βία διαμορφώνουν το σημείο εκκίνησης για την βία που δέχονται οι λεσβίες. Η έλλειψη της δημόσιας γνώσης, δηλαδή η άρνηση διαλόγου για την σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και τον τρόπο ζωής των λεσβιών και η συμπερίληψη τες στη γενική έννοια των γυναικών. Επίσης η ένταξη των λεσβιών μέσα στην έννοια και τη δομή του αντρικού ομοερωτισμού είναι μερικοί λόγοι ύπαρξης της βίας κατά των λεσβιών καθώς και της μη αναγνώρισης της ύπαρξή τες, μπαίνοντας σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα των λεσβιών ή η θεώρηση ότι αυτονόητα λύνονται είτε στο πλαίσιο των γυναικείων θεμάτων ή όλα μαζί τα LGBT. Ο ετεροφυλόφιλος σεξισμός υποστηρίζει τις διακρίσεις και την βία που βιώνουν οι λεσβίες μέσω της αντιλεσβιακής συμπεριφοράς, με την ανοχή και την νομιμοποίηση αντιλεσβιακής στάσης μέσα στις δομές του πολιτισμού και του πληθυσμού.
Βία μέσα στην οικογένεια
Η οικογένεια συνήθως κουκουλώνει τον λεσβιασμό και αυτό δεν έχει σχέση με το αν θα εκ-δηλωθούν δημόσια-coming out ή όχι οι λεσβίες. Βιώνουν αποκλεισμούς διακρίσεις και σωματική βία για μεγάλη χρονική διάρκεια, οι γονείς επιδιώκουν να στείλουν τις λεσβίες κόρες για ψυχοθεραπεία ενώ παράλληλα αποφεύγουν να τις στείλουν σε κέντρα υποστήριξης για λεσβίες, τέλος αντιδρούν και κριτικάρουν τον τρόπο ζωής των λεσβιών. Οι γονείς αρνούνται να δεχτούν τον λεσβιασμό της κόρης και ισχυρίζονται ή πιστεύουν ότι είναι παροδικό φαινόμενο-μια φάση. Η βία μπορεί να εμφανισθεί με την αποκάλυψη του λεσβιασμού, αλλά δεν συμβαίνει μόνο τότε. Πολλές λεσβίες έχουν δεχτεί διακρίσεις, αποκλεισμό, σωματική βία ακόμη και πολύ πολύ αργότερα από την αποκάλυψη-εκ-δήλωση-coming out.
Στην έρευνα Bielefeld (1999) το 80% των λεσβιών έχει δεχτεί βία και διακρίσεις μέσα στην οικογένεια επιπροσθέτως με τη βία στο δημόσιο χώρο, μέσω της ανυπαρξίας λόγου για τον λεσβιακό τρόπο ζωής, αποσιώπηση-επιβολή σιωπής ήταν το φαινόμενο που αναφέρθηκε πολύ συχνά. Η βία κι ο αποκλεισμός συμβαίνουν πολύ πιο συχνά στο δημόσιο χώρο και την οικογένεια, ακολουθεί το σχολείο, το πανεπιστήμιο, εκπαιδευτικά σεμινάρια, εργασιακό περιβάλλον και μετά στο κύκλο των φίλων, γνωστών.
Εμπειρίες της αποκάλυψης-δημόσιας εκ-δήλωσης-coming out στην οικογένεια.
Σύμφωνα με την έρευνα του Βερολίνου(1999) οι μητέρες δείχνουν περισσότερο θετική συμπεριφορά είναι δηλαδή πιο δεκτικές στον λεσβιασμό των κοριτσιών τες. Κάποιες που αρχικά λειτουργούν με συναισθηματική απόσυρση σε σύντομο χρονικό διάστημα επανασυνδέονται με τις κόρες τες. Ο λεσβιασμός θεωρείται και από τους δυο γονείς περισσότερο ως κάτι περαστικό-παροδικό, ως μια φάση. Το ένα τέταρτο από τις συμμετέχουσες ανέφεραν αποκλειστικά αρνητικές αντιδράσεις από τους γονείς για το λεσβιασμό τες, τις συμβούλεψαν να δεχτούν ψυχοθεραπευτική αγωγή, αυτοκριτική των γονέων προς τις κόρες, αγνόησαν τον λεσβιασμό τες και επιχείρησαν να αποκλείσουν τις λεσβίες κόρες να επισκεφθούν υποστηρικτικές ομάδες προς τις λεσβίες.
Στην έρευνα του Βερολίνου (1999), μία στις πέντε λεσβίες 25% είχε μόνο κακή αντίδραση από τους γονείς της όταν εκ-δήλωσε δημόσια-αποκάλυψε τον λεσβιασμό της. Το 75% είχε αρνητική αντίδραση για τον λεσβιακό τρόπο ζωής. Στην έρευνα Bielefeld (1999) υπέθεσαν πως η βία μειώνεται όλο και περισσότερο με την ηλικία. Πχ οι ενήλικες λεσβίες ανέφεραν λιγότερη βία από τις έφηβες, νεαρές λεσβίες.
Στην έρευνα Lambda (1996) οι μισές από τις συμμετέχουσες δεν εκ-δηλώθηκαν-αποκαλύφθηκαν στους πατεράδες τες γιατί περίμεναν (υποσυνείδητα γνώριζαν) αρνητικές αντιδράσεις. Το 25% δέχτηκε ξυλοδαρμό από τον πατέρα. Οι μητέρες που δεν αντέδρασαν θετικά δεν πέρασαν σε σωματική βία. Μοιάζει περισσότερο σαν να απέσυραν την αγάπη τες και να αγνόησαν τον λεσβιακό τρόπο ζωής της κόρης.
Σεξουαλική βία
Συμβαίνουν περισσότερα και συχνότερα σεξουαλικά εγκλήματα μέσα στην οικογένεια από ότι στο δημόσιο χώρο. Το 25% δέχτηκε σεξουαλική κακοποίηση ή βιασμό από τον στενό και ευρύτερο οικογενειακό κύκλο. Δηλ. πατέρας, αδελφός, ξάδελφος, νονός, θείος, οικογενειακός φίλος κλπ.
Στην έρευνα Bielefeld (1999) καταγράφηκαν σεξουαλικά εγκλήματα τα οποία είναι περισσότερο συνδεδεμένα με την οικογένεια παρά με το δημόσιο χώρο. Σοβαρές μορφές σεξουαλικής βίας συμβαίνουν συνήθως συχνότερα στην άμεση οικογένεια. Π.χ σεξουαλική κακοποίηση και βιασμός. Στην έρευνα του Βερολίνου (1999), για την ψυχολογική κατάσταση των εφήβων, νέων λεσβιών το 3% ανέφεραν σεξουαλικό εξαναγκασμό κατά την διάρκεια ή μετά την αποκάλυψη-εκ-δήλωση coming out. Διαφοροποίηση μεταξύ άμεσης οικογένειας και δημόσιου χώρου δυστυχώς δεν έγινε.
Erst Europäisches Symposium, Frankfurt Mai 2000 «Gewalt gegen Lesben»
Bundesministerium für Familie, Senioren, Frauen und Jugend Und Europäsche Kommission
Το Πρώτο Ευρωπαϊκό Συμπόσιο με θέμα την «Βία εναντίον των λεσβιών» που πραγματοποιήθηκε στηνΦρανκφούρτη 2000 με την υποστήριξη του γερμανικούΥπουργείου της Οικογένειας, Ηλικιωμένων, Γυναικών και Εφήβων-Νέων καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το θεωρήσαμε εξαιρετικά σημαντικό και το μεταφράσαμε. Ευαγγελία Βλάμη
