Επιπλέον, δεν φάνηκε πως η πολωνική νομοθεσία επιτρέπει οι ανησυχίες της S να αντιμετωπιστούν κατάλληλα με τρόπο που θα σέβεται τις απόψεις και τη στάση της και την εξισορρόπησή τις με ένα δίκαιο και προσήκοντα τρόπο προς τα συμφέροντα της εγκύου κόρης της. Ενώ η νόμιμη κηδεμονία θεωρήθηκε πως δεν δίνει στη γονέα της ανήλικης αυτόματα το δικαίωμα να λαμβάνει αποφάσεις σχετικά με τις αναπαραγωγικές επιλογές της ανήλικης, δεν θα μπορούσε να αγνοηθεί το γεγονός ότι τα συμφέροντα και οι προοπτικές της ζωής της μητέρας της εγκύου νεαρής κοπέλας συμμετείχαν επίσης στην απόφαση για το αν πρέπει ή όχι να φέρει την εγκυμοσύνη εις πέρας.
Το Δικαστήριο έχει ήδη αποφανθεί στην υπόθεση Tysiąc κατά Πολωνίας [2007] ΕΣΑΔ 5410/03 (20 Μαρτίου 2007) ότι οι διατάξεις του αστικού δικαίου όπως εφαρμόζονται από τα πολωνικά δικαστήρια δεν επιτρέπουν σε μια έγκυο γυναίκα που επιδιώκει την διακοπή κύησης να δικαιώσουν πλήρως το δικαίωμά της για σεβασμό της ιδιωτικής ζωής της - και δεν υπήρχαν λόγοι για διαφορετικό συμπέρασμα στην υπόθεση P. Η αποτελεσματική πρόσβαση σε αξιόπιστες πληροφορίες σχετικά με τη νόμιμη διακοπή κύησης και τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν ήταν άμεσα σχετική με την άσκηση της προσωπικής αυτονομίας: άλλωστε, ο παράγοντας χρόνος ήταν κρίσιμος. Η αβεβαιότητα που αντιμετώπισε η P, παρά το γεγονός ότι είχε το δικαίωμα νόμιμης διακοπής κύησης κατ' εφαρμογή του νόμου Οικογενειακού Προγραμματισμού του 1993, ως εκ τούτου συνιστά παραβίαση του άρθρου 8.
Όσον αφορά την κοινοποίηση των προσωπικών δεδομένων των προσφευγουσών, το νοσοκομείο της Λούμπλιν εξέδωσε ένα δελτίο τύπου για την υπόθεση P και ενώ δεν είχαν ταυτοποιηθεί η P ή η S, έδινε αρκετές πληροφορίες για να καταστήσει δυνατό σε τρίτες να καθορίσουν την τύχη τις, επειδή η P είχε έρθει σε επαφή με διάφορους ανθρώπους που της ζητούσαν να εγκαταλείψει την παύση της κύησης. Το γεγονός ότι η P είχε η γράψει σε μια φίλη σχετικά με την κατάσταση της δεν θα μπορούσε να εξισωθεί με την πρόθεση της να αποκαλυφθούν οι πληροφορίες αυτές στη κοινωνία. Το δελτίο τύπου και είχε παρέμβει στα δικαιώματά της σύμφωνα με το άρθρο 8: το γεγονός ότι η δυνατότητα νόμιμων παύσεων κύησης στην Πολωνία αποτέλεσε αντικείμενο έντονων συζητήσεων, δεν απαλλάσσει το ιατρικό προσωπικό από την επαγγελματική του υποχρέωση τήρησης του απορρήτου.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε επίσης παραβίαση του άρθρου 5§1, και ιδίως ότι η P είχε εισαχθεί σε ένα καταφύγιο νεαρών γυναικών για να την χωρίσουν από τη γονέα της και να αποτραπεί η διακοπή κύησης. Ό,τι είχε συμβεί δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως κράτηση ανήλικης, για σκοπούς εκπαιδευτικής εποπτείας, κατά την έννοια του άρθρου 5§1 (δ). Αν τα δικαστήρια ανησυχούσαν ότι η διακοπή κύησης θα πραγματοποιηθεί ενάντια στην P θα έπρεπε να λάβουν λιγότερο δραστικά μέτρα από το κλείδωμα μιας δεκατετράχρονης - αλλά δεν το έκαναν.
Τέλος, η συμπεριφορά προς την P ήταν απάνθρωπη και εξευτελιστική. Σύμφωνα με το ιατρικό πιστοποιητικό που εκδόθηκε μετά τον βιασμό, είχε υποστεί σωματική βία - και αυτή ήταν μόλις δεκατεσσάρων ετών εκείνη τη στιγμή. Αν και ήταν πολύ ευάλωτη όταν εισήχθη στο νοσοκομείο, είχε ασκηθεί πίεση στην ίδια και στην μητέρα της να μην σταματήσει την κύηση. Επιπλέον, όταν η P είχε παρενοχληθεί, αντί να προστατευτεί από την αστυνομία είχε τεθεί σε ένα καταφύγιο νεαρών γυναικών.
Για να βρεθείτε στο τέταρτο μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 4.11.12 και την μεταφράσαμε από την http://www.lawandreligionuk.com/2012/11/04/abortion-and-rape-poland-and-the-echr/
