Το
αμφιλεγόμενο φεμινιστικό Blog της Julie
Bindel σε πρόσφατη ανάρτηση για το Huffington
έγραψε πως η αμφισεξουαλικότητα
ισοδυναμεί με μια ηθική επιλογή,
υποστηρίζοντας ότι "αν οι αμφισεξουαλικές
είχαν μια ουγγιά της σεξουαλικής
πολιτικής, θα σταματούσαν να κοιμούνται
με άνδρες". Ως αμφισεξουαλική (και
φεμινίστρια) που πραγματικά επέλεξε να
παντρευτεί επέλεξα έναν από τους άνδρες
που η ίδια traitorously-προδοτικά κοιμόμουν,
υποθέτω ότι είμαι καλά και πραγματικά
εκτός της λίστας για Χριστουγεννιάτικη
κάρτα της Bindel.
Είναι
αλήθεια ότι υπήρχε μια έννοια με την
οποία ένιωθα σαν να ήμουν πολιτικά
ενεργή μόνο με το να φύγω από το σπίτι
της προηγούμενης συντρόφισάς μου. Ένα
ταξίδι στην ΙΚΕΑ για να πάρει μια νέα
ντουλάπα; Σίγουρα μια ριζοσπαστική
κριτική της ετερό οικογενειακής ζωής;
Αλλά όταν πήρα μαζί με τον επόμενο
σύντροφό μου – τωρινός μου σύζυγος -
κανείς δεν μας κοίταξε στο κατάστημα
... λοιπόν, ενδιαφέρων τρόπος που τον
είχα συνηθίσει πια. Δυσδιάκριτη από όλα
τα ετερόφυλα ζευγάρια γύρω μας,
καμιά-κανείς δεν μας πρόσεξε πραγματικά
καθόλου. Με αυτή την εγκόσμια δημόσια
εκ-δήλωση πλέον διαποτισμένη με
ανατρεπτική μαγεία, μια ντουλάπα είχε
γίνει απλά μια ντουλάπα.
Παρά
το γεγονός ότι ο γάμος για μένα σημαίνει
την οικοδόμηση μιας ζωής και την ανατροφή
των παιδιών με το πρόσωπο που αγαπώ,
αυτό σήμαινε επίσης να γίνω αποδεκτή
σε ένα προνομιακό club δεν θέλησα ποτέ να
ενταχθώ, μέσω της αμφισεξουαλικότητάς
μου να γίνω αόρατη. Με ενδιέφερε να μάθω
πώς άλλες αμφισεξουαλικές, των οποίων
οι γάμοι φαινόταν διαφορετικοί από το
δικό μου, συνδύαζαν την πολιτική, με τη
σεξουαλική και την οικογενειακή τις
ταυτότητα. Ρώτησα τέσσερις γυναίκες -
που όλες αναγνωρίζουμε ως αμφισεξουαλικές
και φεμινίστριες - πώς θα κρατήσουν τις
δύο πλευρές της εαυτής τις, ενώ επίσης
είναι παντρεμένες με ένα πρόσωπο.
Μιλώντας
τις με άφησαν να εξετάσω τους τρόπους
με τους οποίους η αλλοκοτιά- queerness μου
δεν είναι αόρατη στον έγγαμο βίο μου. Η
πρώην συντρόφισά μου ζει ακριβώς στη
γωνία, και δεν είναι μόνο μια φίλη και
νονά, αλλά ενεργό μέρος της καθημερινής
οικογενειακής ζωής μας. Μια άλλη
πρώην-συντρόφισά μου ήταν παράνυμφος
στο γάμο μου. Έτσι, ίσως τα πράγματα δεν
είναι πάντα τόσο συμβατικά όσο φαίνονται.
Δεν αισθάνομαι ότι παραιτήθηκα από τη
φεμινιστικότητά μου, το δικαίωμά μου
να ανήκω στην queer κοινότητα, ή τη σεξουαλική
πολιτική μου, αλλά εγώ τώρα κοιτάζω πιο
μακριά από ό,τι η ΙΚΕΑ τις αναπαριστά.
