....Οι Αθηναίες λεσβίες και τα στερεότυπα της κοινωνίας: Δύο γυναίκες ειδικές φέρνουν το φαινόμενο στα ίσα του.
1. Βενετία Καντσά,
λέκτορας Κοινωνικής Ανθρωπολογίας & Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
«Παρατηρείται, πράγματι, σήμερα μεγαλύτερη λεσβιακή ορατότητα σε χώρους κυρίως καλλιτεχνικούς και ακτιβιστικούς. Υπάρχουν, επίσης, σημεία αναφοράς, κείμενα, ταινίες, εικόνες, δράσεις κ.λπ. απ’ όπου κάποια μπορεί να ξεκινήσει την αναζήτησή της, δίχως να αισθάνεται η μόνη λεσβία στον κόσμο. Ωστόσο, μέσα στα σπίτια, στους χώρους εργασίας, στην εκπαίδευση, στην πολιτική, στη Βουλή κ.λπ., οι έμφυλες και σεξουαλικές διακρίσεις εξακολουθούν. Η βιασύνη μας να πανηγυρίσουμε αυτήν τη διαφαινόμενη λεσβιακή “παρουσία” καθιστά πολλές άλλες σχέσεις αόρατες, συμβάλλοντας στη αποσιώπηση έμφυλων και σεξουαλικών αποκλεισμών. Με άλλα λόγια, η αποκλειστική εστίαση σε “δημόσιες” λεσβιακές εμφανίσεις και η έμφαση στην αναγνώριση και αποδοχή του “lesbian chick” καταλήγει στην περαιτέρω απόκρυψη άλλων στιγμών, όπου η λεσβιακή συνθήκη αποσιωπάται, κατηγορείται και, έμμεσα ή άμεσα, τιμωρείται».
2.Αλεξάνδρα Χαλκιά,
καθηγήτρια Κοινωνιολογίας, Πάντειος
«Tα επίπεδα ανεκτικότητας προς τη σεξουαλική ετερότητα έχουν οπωσδήποτε αλλάξει σε αρκετές χώρες. Ώσπου να αναφερθούμε σε κάποιου είδους οικουμενική ισότητα, όμως, υπάρχει απόσταση μεγάλη. Καταρχάς, η αυξημένη ορατότητα και η σύνδεσή της με κάτι καλό αφορά κυρίως ένα υποσύνολο των γυναικών που προτάσσουν τη λεσβιακή ταυτότητα. Υπάρχουν ταξικές, εθνοτικές, ηλικιακές κ.λπ. προϋποθέσεις για την ορατότητα αυτή και τη σύνδεσή της με κάποια “προνόμια”. Αρκεί να σκεφτούμε μια λεσβία που είναι άνεργη,
δασκάλα ή μαθήτρια, μια λεσβία παιδίατρο ή γιαγιά για να κατανοήσουμε την περιορισμένη εμβέλεια αυτού του “boom” ή του “chic”. Τώρα, το "μοδάτο" lesbian look, ενώ συνδέεται με τη βελτίωση της ορατότητας, παραμένει στο πεδίο των στερεοτύπων που, ενώ μοιάζουν απελευθερωτικά, συχνά αποδεικνύονται επιβλαβή, παράγοντας νέα σταθμά για την κοινωνική “αναγνώριση”. Βλέπε και το στερεότυπο της “super mom”, της υποδειγματικής εργαζόμενης και καταναλώτριας που “θυσιάζεται” σε δουλειά και σπίτι, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί νύχι και μαλλί στην εντέλεια»....
Το απόσπασμα της είδησης το βρήκαμε στη Lifo γραμμένο από τον Θοδωρή Αντονώπουλο στην http://www.lifo.gr/mag/features/3445
Ο συγγραφέας έκανε ένα πολύ μεγάλο χρονικό άλμα, όπως κάνουν οι περισσότεροι συγγραφείς όταν αναφέρονται στις λεσβίες.
Από την Σαπφώ στη κα. Ρωζέτη και το "λοξό" ρομάντζο όπως χαρακτηρίζει το βιβλίο "Η ερωμένη της", φτάνει στο σήμερα βάζοντας στο σωρό "μια χούφτα ακτιβίστριες και διανοούμενες λεσβίες" που εκ-δηλώθηκαν δημόσια και για χρόνια, ώστε και εξ' αιτίας αυτού η σημερινή γενιά των λεσβιών να μπορεί να είναι πιο ελεύθερη και χαλαρή. Προσπέρασε την πρώτη λεσβιακή ομάδα που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα στα τέλη του '70 που ίδια εξέδωσε το πρώτο λεσβιακό περιοδικό "Λάβρυς" στις αρχές του '80, την έκδοση του επίσης λεσβιακού περιοδικού "Μαντάμ ντε Γκού" αλλά και πολλά άλλα.
