Στην αίτησή τις στο περιφερειακό δικαστήριο για έγκριση της συμφωνίας παιδοθεσίας, οι προσφεύγουσες σημείωσαν πως ο πατέρας της δεύτερης προσφεύγουσας, ο οποίος δεν ζει μαζί τις, αρνήθηκε να συμφωνήσει με την παιδοθεσία. Ωστόσο, κατά την άποψη των προσφευγουσών, είχε αποτύχει να δώσει έγκυρες αιτιάσεις για τη θέση του καθώς η παιδοθεσία ήταν προς το συμφέρον του παιδιού. Αυτές υπέβαλαν μια αναφορά στο Γραφείο Ευημερίας της Νεότητας, το οποίο επιβεβαιώνει ότι οι δύο γυναίκες έχουν από κοινού την φροντίδα του παιδιού και την ευθύνη για την ανατροφή του, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανάθεση επιμέλειας από κοινού θα ήταν επιθυμητή. Τον Οκτώβριο 2005, το περιφερειακό δικαστήριο αρνήθηκε να εγκρίνει την επιχειρηματολογία-συμφωνία παιδοθεσίας, κρίνοντας ότι ο Αστικός Κώδικας προβλέπει ότι σε περίπτωση παιδοθεσίας από ένα πρόσωπο η θετή γονέας αντικαθιστά τη φυσική γονέα του ίδιου φύλου, με αποτέλεσμα να διακόπτεται η σχέση του παιδιού με αυτή-ον. Στην προκειμένη περίπτωση, η παιδοθεσία από την πρώτη προσφεύγουσα θα διακόψει τη σχέση του παιδιού με τη μητέρα του, και όχι με τον πατέρα του.
Η έφεση των προσφευγουσών απορρίφθηκε από το περιφερειακό δικαστήριο τον Φεβρουάριο 2006. Επιπλέον για τις σκέψεις του Επαρχιακού Δικαστηρίου, παρατηρείτε ότι το αυστριακό δίκαιο, παρόλο που δεν προβαίνει στον ακριβή ορισμό του όρου "γονείς", προβλέπει ξεκάθαρα δύο άτομα διαφορετικού φύλου.
Όπου, όπως εν προκειμένω-στην παρούσα υπόθεση, ένα παιδί που είχε και τους δύο γονείς δεν υπήρχε ανάγκη να αντικατασταθεί μία ένας από αυτή-ον από θετή γονέα. Στο πλαίσιο αυτό, το δικαστήριο σημείωσε ότι το παιδί είχε τακτικές επαφές με τον πατέρα του. Τον Σεπτέμβριο 2006, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση των προσφευγουσών σχετικά με το σημείο του νόμου, κρίνοντας ότι οι σχετικές διατάξεις του Αστικού Κώδικα δεν αποκάλυψαν καμία εντύπωση ότι είναι αντισυνταγματική αντισυνταγματικότητα.
Οι προσφεύγουσες παραπονούνται βάσει του άρθρου 14 (απαγόρευση διακρίσεων) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε συνδυασμό με το άρθρο 8 (δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής) ότι υφίστανται διακρίσεις λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού τις. Υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει λογική και αντικειμενική αιτιολόγηση για να μην επιτρέπει η παιδοθεσία του παιδιού της μίας συντρόφισας από την άλλη συντρόφισα, αν είναι ετερό ζευγάρια, ενώ παράλληλα απαγορεύει την παιδοθεσία παιδιού της μίας συντρόφισας από την άλλη συντρόφισα στην την περίπτωση των λεσβιακών ζευγαριών.
Διαδικασία
Η προσφυγή υποβλήθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 24 Απριλίου 2007.
Σύνθεση του Δικαστηρίου
Η υπόθεση θα κριθεί από το τμήμα, που αποτελείται ως εξής:
Nina Vajić (Κροατία), Προεδρίνα,
Elisabeth Steiner (Αυστρία),
Khanlar Hajiyev (Αζερμπαϊτζάν),
Mirjana Λαζάροβα Trajkovska ("Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας"),
Julia Laffranque (Εσθονία),
Λίνος-Αλέξανδρος Σισιλιάνος (Ελλάδα),
Erik Mose (Νορβηγία), δικαστίνες-ες,
Anatoly Kovler (Ρωσία),
Peer Lorenzen (Δανία), αναπληρώτριες δικαστίνες-ες,
και Søren Nielsen, γραμματεία τμήματος.
Εκπρόσωποι των μερών
Κυβέρνηση
Brigitte Ohms, αναπληρώτρια εκπρόσωπος,
Michael Stormann και Άννα Γιάνκοβιτς, σύμβουλοι
Προσφεύγουσες
Helmut Graupner, Σύμβουλος.
