(I) Ο καθηγητής Robert Wintemute, εξ ονόματος των μη κυβερνητικών οργανώσεων FIDH (Διεθνής Ομοσπονδία Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων), του Κέντρου AIRE (Συμβουλές για τα Ατομικά Δικαιώματα στην Ευρώπη), την ILGA-Europe (Ευρωπαϊκή Περιφέρεια της Διεθνούς Ένωσης Λεσβιών, Γκέι, Αμφισεξουαλικών και Τρανς), της ECSOL (Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το Δίκαιο του Σεξουαλικού Προσανατολισμού), την Udu (Ιατροδικαστική Ένωση για την Προστασία των ΑνθρωπίνωνΔικαιωμάτων - Unione forense per la tutela dei diritti UMANI) και του Lidu (Σύνδεσμος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ιταλίας - Lega Italiana dei Diritti dell’Uomo).
(α)θετική υποχρέωση να παρέχουν κάποια μέσα αναγνώρισης
134.Όσες-οι παρενέβησαν υποστήριξαν ότι υπήρχε μια αναδυόμενη συναίνεση, στις ευρωπαϊκές και άλλες δημοκρατικές κοινωνίες, ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίσει το συγκεκριμένο δικαίωμα, της παροχής ή της υποχρέωσης στα έγγαμα ζευγάρια, εξαιρώντας τα λεσβιακά ζευγάρια που εμποδίστηκαν νομικά από το να τελέσουν γάμο. Αναφέρθηκαν στην κατάσταση του Μάρτη 2014, όπου εκείνο τον καιρό το 44,7% των Χωρών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης είχε νομοθετήσει υπέρ των λεσβιακών, αμφισεξουαλικών σχέσεων (βλέπε παραπάνω για την τωρινή κατάσταση) και όπου η Ελλάδα ήταν ακόμη αυτή που έπρεπε να τροποποιήσει τη νομοθεσία της μετά την απόφαση Βαλλιανάτος, καθώς και την πρόσκληση του ιταλικού Συνταγματικού Δικαστηρίου στο νομοθετικό σώμα να νομοθετήσει ανάλογα. Σημείωσαν ότι μέχρι τον Μάρτιο του 2014 εκτός από τη νομοθεσία της Ευρώπης ο γάμος είχε εγκριθεί στην Αργεντινή, την Αυστραλία [4], τον Καναδά [5], το Μεξικό [6], τη Νέα Ζηλανδία, τη Νότια Αφρική και την Ουρουγουάη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, 21 από τις 50 πολιτείες (42%) και της Περιφέρειας της Κολούμπια είχαν χορηγήσει νομική αναγνώριση στα λεσβιακά ζευγάρια, μέσω της πρόσβασης σε γάμο, σε πολιτική ένωση ή σε εγχώρια συντροφική σχέση ως αποτέλεσμα της νομοθεσίας ή δικαστικής απόφασης. *1
Οι παρεμβαίνουσες-ντες αποφάνθηκαν ότι υπήρχε μια αυξανόμενη συναίνεση σε ευρωπαϊκές και άλλες δημοκρατικές κοινωνίες όπου τα λεσβιακά ζευγάρια πρέπει να είναι εφοδιασμένα με κάποια μέσα που να πληρούν τις προϋποθέσεις για συγκεκριμένα δικαιώματα, οφέλη και υποχρεώσεις που συνδέονται με το νομικό γάμο, και όπως σημειώνεται στην υπόθεση Smith και Grady κατά Αγγλίας (αρ. 33985/96 και 33986/96, § 104, ΕΔΑΔ 1999-VI), ακόμη και αν είναι σχετικά πρόσφατη, το Δικαστήριο δεν μπορεί να παραβλέψει τις διαδεδομένες και σταθερά αναπτυσσόμενες απόψεις και τις συναφείς νομικές αλλαγές στην εθνική νομοθεσία των Χωρών μελών της Σύμβασης για το θέμα αυτό. Ως εκ τούτου, το Δικαστήριο έπρεπε να λάβει υπόψη του την εξέλιξη αυτή και κάθε περαιτέρω εξέλιξη μέχρι την ημερομηνία εκδόσεως της αποφάσεως του. Θεωρούσαν ότι η προσέγγιση του Δικαστηρίου στην υπόθεση Goodwin (§ 85, Δείτε επίσης §§ 91, 93, 103) όφειλε να δώσει περισσότερο βάρος στην "συνεχιζόμενη διεθνή τάση" που εφαρμόζεται, τηρουμένων των αναλογιών, στην υπό κρίση υπόθεση.
135. Υποστήριξαν ότι η δικαστική αιτιολόγηση σε έναν αυξανόμενο αριθμό αποφάσεων στις οποίες απαιτείται τουλάχιστον ένας εναλλακτικός νομικός γάμος, αν όχι πρόσβαση σε νομικό γάμο για τα λεσβιακά ζευγάρια. Σημείωσαν ότι αν και πολλά από τα δικαστήρια (που αναφέρονται παρακάτω) βρήκαν άμεσες διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, και απαίτησαν ισότιμη πρόσβαση σε νόμιμο γάμο για τα λεσβιακά ζευγάρια, το σκεπτικό τους υποστηρίζεται, κατά μείζονα λόγο (τουλάχιστον) στη διαπίστωση των έμμεσων διακρίσεων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, και (τουλάχιστον) στην απαίτηση οι κυβερνήσεις να παρέχουν εναλλακτικά μέσα νομικής αναγνώρισης στα λεσβιακά ζευγάρια.
Σημείωσαν τα εξής: Το πρώτο δικαστήριο απαιτεί ίση πρόσβαση για τα λεσβιακά ζευγάρια στα δικαιώματα,στα οφέλη και στις υποχρεώσεις του νομικού γάμου, ενώ αφήνει στο νομοθετικό σώμα να αποφασίσει αν η πρόσβαση αυτή θα είναι μέσω νόμιμου γάμου ή μέσω εναλλακτικού συστήματος καταχώρησης, ήταν το Ανώτατο Δικαστήριο του Vermont στην υπόθεση Baker κατά της Πολιτείας, 744 A.2d 864 (1999): "Κρατάμε μόνο ότι οι προσφεύγουσες δικαιούνται υπό ... το Σύνταγμα του Βερμόντ να αποκτήσουν τα ίδια οφέλη και προστασία που παρέχονται ... στα έγγαμα ετερό ζευγάρια. Εμείς δεν επιδιώκουμε να παραβιάσουμε τα προνόμια του νομοθετικού σώματος ... εκτός από το να σημειώσουμε ... [την ύπαρξη] νόμων "καταχωρημένης συντροφικής σχέσης", η οποία ... καθιερώνει ένα εναλλακτικό νομικό καθεστώς από τον γάμο για τα λεσβιακά ζευγάρια, ... δημιουργεί ένα παράλληλο ... σύστημα καταχώρησης, και επεκτείνει το σύνολο ή τα περισσότερα από τα ίδια δικαιώματα και τις υποχρεώσεις ...
[Τ]ο τρέχον νομικό σύστημα θα παραμείνει σε ισχύ για ένα εύλογο χρονικό διάστημα για να μπορέσει το νομοθετικό σώμα να ... θεσπίσει την εφαρμογή της νομοθεσίας με έναν μεθοδικό και ταχύ τρόπο διαμόρφωσης". Ένας νόμος πολιτικών ενώσεων για λεσβιακά ζευγάρια ψηφίστηκε το 2000. Το Εφετείο της British Columbia προχώρησε ακόμηπερισσότερο στην υπόθεση EGALE Καναδά (1 Μαΐου 2003), 225 D.L.R. (4η) 472, θεωρώντας ότι ο αποκλεισμός των λεσβιακών ζευγαριών από το νόμιμο γάμο ανέρχεται σε διακρίσεις που παραβιάζουν την Χάρτα του Καναδά. Μπορείται να δείτε (§ 127):
"... πως σύμφωνα με τα λεσβιακά ζευγάρια τα οφέλη που απορρέουν στα ετερό ζευγάρια με κανένα τρόπο δεν αναστέλλουν, αποτρέπουν ή παρεμποδίζουν τον σχηματισμό ετερό ενώσεων ...".
Το Εφετείο του Οντάριο συμφώνησε με τα παραπάνω στην υπόθεση Halpern (10 Ιουνίου 2003), 65, Ο.Κ. (3d) 161 (§ 107):
"... [Τ]α λεσβιακά ζευγάρια αποκλείονται από ... τα οφέλη που είναι διαθέσιμα μόνο στα έγγαμα πρόσωπα ... Ο αποκλεισμός διαιωνίζει την άποψη ότι οι λεσβιακές σχέσεις είναι λιγότερο άξιες αναγνώρισης από τις ετερό σχέσεις .. . [και] προσβάλλει την αξιοπρέπεια των προσώπων στις λεσβιακές σχέσεις".
Το Δικαστήριο του Οντάριο διέταξε την έκδοση αδειών γάμου σε λεσβιακά ζευγάρια εκείνη την ημέρα.
Το Δικαστήριο British Columbia ακολούθησε, στις 8 Ιουλίου 2003 (228 D.L.R. (4η) 416). Ένας ομοσπονδιακός νόμος (που εγκρίθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά) [7] επέκτεινε τις αποφάσεις του Εφετείου σε όλες τις δέκα επαρχίες και τρία διαμερίσματα από τις 20 Ιουλίου 2005. [8] Στις 18 Νοεμβρίου 2003, το Ανώτατο Δικαστικό Δικαστήριο της Μασαχουσέτης κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με τα καναδικά δικαστήρια στην υπόθεση Goodridge, 798 N.E.2d 941: "Το ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι αν, σύμφωνα με το Σύνταγμα της Μασαχουσέτης, η [Πολιτεία] μπορεί να αρνηθεί τις προστασίες, τα οφέλη και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον πολιτικό γάμο δύο προσώπων που είναι λεσβίες ... Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί".
Στις 30 Νοεμβρίου 2004, το Ανώτατο Εφετείο της Νότιας Αφρικής συμφώνησε με τα Δικαστήρια του Καναδά και της Μασαχουσέτης, και επανέλαβε τον ορισμό του κοινού δικαίου του γάμου ως εξής: "Την ένωση μεταξύ δύο προσώπων, αποκλειομένων όλων των άλλων ισόβια" [9] 1η Δεκεμβρίου 2005, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Νότιας Αφρικής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το υπόλοιπο εμπόδιο του νόμου για το γάμο των λεσβιακών ζευγαριών ήταν διάκριση (§ 71): ... Ο αποκλεισμός των λεσβιακών ζευγαριών από το ... γάμο ... αντιπροσωπεύει μια σκληρή αν και πλάγια δήλωση του νόμου πως τα λεσβιακά ζευγάρια είναι περιθωριακά ... πως η ανάγκη τους για επιβεβαίωση και προστασία των βαθιά προσωπικών κ ιδιωτικών στενών σχέσεών τους ως ανθρώπινα όντα είναι κάπως υποδεέστερα από τα ετερό ζευγάρια ... η ικανότητά τους για την αγάπη, τη δέσμευση και την αποδοχή ευθύνης είναι εξ ορισμού λιγότερο άξια σεβασμού από εκείνη των ετερό ζευγαριών ... Το Κοινοβούλιο της Νότιας Αφρικής απάντησε με τη θέσπιση του νόμου περί Ένωσης της Δημόσιας Διοίκησης (Αριθ. 17 του 2006, τέθηκε σε ισχύ στις 30 Νοεμβρίου 2006), που επιτρέπει σε κάθε ζευγάρι, λεσβιακό ή ετερό, να συνάψει μια "πολιτική ένωση" και να επιλέξει αν θα πρέπει να είναι γνωστή ως "γάμος" ή ως "συντροφική σχέση".
Στις 25 Οκτωβρίου 2006, στην υποθεση Lewis κατά Harris, 908 A.2d 196 (2006), το Ανώτατο Δικαστήριο του New Jersey ενέκρινε την ίδια προσέγγιση με το Ανώτατο Δικαστήριο του Βερμόντ: "Παρότι δεν μπορούμε να βρούμε ότι υπάρχει ένα θεμελιώδες δικαίωμα στο γάμο προσώπων που είναι λεσβίες σε αυτή τη Χώρα [Δείτε υπόθεση Schalk & Kopf], η άνιση απονομή δικαιωμάτων και παροχών για δεσμευμένες λεσβίες συντρόφισες δεν μπορεί πλέον να γίνει ανεκτή, υπό το Σύνταγμά της Πολιτείας μας. Με νομοθετική και δικαστική δέσμευση αυτής της Πολιτείας για την εξάλειψη των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ως υπόβαθρό μας, τώρα υποστηρίζει ότι αρνείται τα δικαιώματα και τα οφέλη σε δεσμευμένα λεσβιακά ζευγάρια ... και το να τα δίνει σε δεσμευμένα ετερό ζευγάρια παραβιάζει την εγγύηση ίσης προστασίας ... [Τ]ο νομοθετικό σώμα πρέπει είτε να τροποποιήσει το νόμο του γάμου ώστε να συμπεριλάβει τα λεσβιακά ζευγάρια ή να δημιουργήσει μια παράλληλη νομική δομή, η οποία θα προβλέπει, επί ίσοις όροις, τα δικαιώματα και τα οφέλη που απολαμβάνουν καθώς και τα βάρη και τις υποχρεώσεις που βαρύνουν τα έγγαμα ζευγάρια. ... Το όνομα που θα δοθεί στο εκ του νόμου σύστημα ..., αν θα είναι γάμος ή κάποιος άλλος όρος, είναι θέμα που αφήνεται στη δημοκρατική διαδικασία". Ένας νόμος για τις πολιτικές λεσβιακές ενώσεις ψηφίστηκε το 2006.
Στις 15 Μαΐου 2008, το Ανώτατο Δικαστήριο της Καλιφόρνια αποφάσισε για την υπόθεση "Στην εκ Νέου Υποθέσεις Γάμου", 183 P.3d 384 (2008). Διαπίστωσε ότι η νομοθεσία με τον αποκλεισμό των λεσβιακών ζευγαριών από το νόμιμο γάμο παραβιάζει (εκ πρώτης όψεως): (α) το θεμελιώδες δικαίωμά τις να τελέσουν γάμο, μια πτυχή του δικαιώματος της ιδιωτικής ζωής, και (β) το δικαίωμα σε ίση προστασία με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό, μία "ύποπτη ταξινόμηση". Υπέβαλλε την νομοθεσία σε "αυστηρό έλεγχο" και διαπίστωσε ότι δεν ήταν "αναγκαία"για την προώθηση ενός "συναρπαστικού συνταγματικού συμφέροντος", ακόμη και αν τα λεσβιακά ζευγάρια θα μπορούσαν να αποκτήσουν σχεδόν όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που συνδέονται με το γάμο με τη νομοθεσία της Καλιφόρνια μέσω μίας "εγχώριας συντροφικής σχέσης". [11]
Στις 3 Απριλίου 2009 στην υπόθεση Varnum κατά Brien, 763 N.W.2d 862 (2009), το Ανώτατο Δικαστήριο της Αϊόβα συμφώνησε με τις αποφάσεις της Μασαχουσέτης, της Καλιφόρνια και του Κονέκτικατ:
"[Ο πολιτικός γάμος με μία ετερό είναι τόσο ελκυστικός για μία λεσβία όσο είναι ο πολιτικός γάμος με μία λεσβία για μία ετερό. Έτσι, το δικαίωμα μίας λεσβίας ... να συνάψει πολιτικό γάμο μόνο με μία-έναν ετερό δεν είναι καθολου σωστό. ... Η κυβέρνηση της Πολιτείας δεν μπορεί να έχει θρησκευτικές απόψεις, που είτε άμεσα είτε έμμεσα, εκφράζονται μέσα από τη νομοθεσία της. ... Αυτό ... είναι η ουσία του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους. ... [ο πολιτικός γάμος πρέπει να κριθεί υπό τα συνταγματικά μας πρότυπα της ίσης προστασίας και όχι υπό θρησκευτικά δόγματα ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις προσώπων ... [O]ι συνταγματικές μας αρχές ... προβλέπουν πως η Πολιτεία αναγνωρίζει τον πολιτκό γάμο τόσο για τις λεσβίες όσο και τις ετερό".
Στις 5 Μαΐου 2011 Ανώτατο Ομόσπονδο Δικαστήριο της Βραζιλίας (STF) ερμήνευσε το Σύνταγμα της Βραζιλίας, καθώς απαιτεί η υπάρχουσα νομική αναγνώριση των "σταθερών ενώσεων" (συγκατοίκηση εκτός γάμου) να περιλαμβάνει τα λεσβιακά ζευγάρια. [12] στις 25 Οκτωβρίου 2011 στη Βραζιλία το Ανώτατο Δικαστήριο Δικαίου - Superior Tribunal de Justiça ( STJ ) αποφάνθηκε στην Ειδική Προσφυγή αριθ. 1.183.378/RS όπου, ελλείψει ρητής απαγόρευσης (σε αντίθεση με την αδειοδότηση) του γάμου των λεσβιών στο δίκαιο της Βραζιλίας, δύο γυναίκες θα μπορούσαν να μετατρέψουν την "σταθερή ένωση" τις σε γάμο σύμφωνα με το άρθρο 1726 του Αστικού Κώδικα ("μια σταθερή ένωση μπορεί να μετατραπεί σε γάμο, κατόπιν αιτήματος των εταίρων ενώπιον δικαστηρίου ή και μετά την καταχώρηση στο Ληξιαρχείο".
Στις 14 Μαΐου 2013, επικαλούμενο τις αποφάσεις του STF και του STJ, το Διαβουλευτικό σώμα του Εθνικού Δκαίου - Conselho Nacional de Justiça (CNJ, το οποίο ρυθμίζει τη δικαστική εξουσία, αλλά το ίδιο δεν είναι δικαστήριο, με την Προτεινόμενη Αντιμετώπιση Αριθ. 175) διέταξε πως όλες οι δημόσιες-οι υπάλληλοι που είναι εξουσιοδοτημένες να τελούν γάμους σε ζευγάρια, ή να μετατρέπουν "τις σταθερές ενώσεις" σε γάμους, να το πράττουν και για τα λεσβιακά ζευγάρια. Μια συνταγματική πρόκληση η επίλυση για το CNJ από το Κόμμα των Κοινωνικών Χριστιανών στο STF από τις 7 Ιουνίου 2013: Άμεση Αγωγή Αντισυνταγματικότητας - Ação Direta de Inconstitucionalidade (ADI) 4966. Φαίνεται πιθανό ότι το STF θα εγκρίνει τη συλλογιστική του STJ και του CNJ.
Στις 26 Ιουλίου 2011 το Συνταγματικό Δικαστήριο της Κολομβίας "προέτρεψε" το Κογκρέσο της Κολομβίας να νομοθετήσει για την παροχή στα λεσβιακά ζευγάρια ίδιων δικαιωμάτων με των έγγαμων ετερό ζευγαριών. Το Κογκρέσο αρνήθηκε να το πράξει, ενεργοποιώντας την προεπιλεγμένη λύση του Δικαστηρίου από τις 20 Ιουνίου 2013: τα λεσβιακά ζευγάρια έχουν το δικαίωμα να εμφανιστούν ενώπιον συμβολαιογραφείου ή δικαστηρίου ώστε να "επισημοποιηθεί και να τελεστεί γάμος για την συμβατική σχέση τους". [13]
Την 5η Δεκεμβρίου 2012 το Ανώτατο Δικαστήριο του Μεξικό αποφάσισε ότι τρία λεσβιακά ζευγάρια στην πολιτεία της Οαχάκα είχαν το δικαίωμα σύμφωνα με το ομοσπονδιακό σύνταγμα να τελέσουν γάμο. [14] Στις 19 Δεκεμβρίου 2013 στην υπόθεση Griego κατά Oliver, 316 P.3d 865 (2013), το Ανώτατο Δικαστήριο του Νέου Μεξικό έγινε το πέμπτο Πολιτειακό Ανώτατο Δικαστήριο που απαίτησε ίση πρόσβαση στο γάμο για τα λεσβιακά ζευγάρια: "Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο σκοπός της νομοθεσίας για τον γάμο στο Νέο Μεξικό είναι να φέρει σταθερότητα και τάξη στην έννομη σχέση δεσμευμένων ζευγαριών με το να καθορίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους η μία προς την άλλη και ο ένας προς τον άλλο, τα παιδιά τους, εφόσον επιλέξουν να αναθρέψουν τα παιδιά μαζί, και την περιουσία τις. Του να απαγορεύει τους γάμους λεσβιών δεν έχει ουσιαστική σχέση με τα προχωρημένα κυβερνητικά συμφέροντα ... ή για τους σκοπούς που έχουμε εντοπίσει. Ως εκ τούτου, η φραγή προσώπων από το γάμο και στερώντας τους τα δικαιώματα, τις προστασίες και τις ευθύνες του πολιτικού γάμου αποκλειστικά και μόνο λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού παραβιάζει τη Ρήτρα Ίσης Προστασίας ... του Συντάγματος του Νέου Μεξικό. ... [Η] Πολιτεία του Νέου Μεξικό απαιτείται συνταγματικά να επιτρέψει στα λεσβιακά ζευγάρια να τελούν γάμους και πρέπει να επεκτείνει για αυτά τα δικαιώματα, τις προστασίες και τις ευθύνες που απορρέουν από πολιτικό γάμο σύμφωνα με τη νομοθεσία του Νέου Μεξικό".
136. Όσον αφορά τα εθνικά ανώτατα δικαστήρια στην Ευρώπη, αν και κανένα δικαστήριο δεν έχει ακόμα ερμηνεύσει το εθνικό Σύνταγμα πως απαγορεύει τον αποκλεισμό των λεσβιακών ζευγαριών από το νόμιμο γάμο, ή απαιτούν εναλλακτικά μέσα νομικής αναγνώρισης, στις 9 Ιουλίου 2009 δύο από τις πέντε δικαστίνες του Συνταγματικού Δκαστηρίου της Πορτογαλίας διαφώνησαν με την απόφαση της πλειοψηφίας να διατηρηθεί ο αποκλεισμός. [15]
Στις 2 Ιουλίου 2009, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Σλοβενίας έκρινε την υπόθεση Blažic και Kern κατά Σλοβενίας (425 UI-/ 06-10) πως πρέπει να είναι δεδομένο ότι οι λεσβίες καταχωρημένες συντρόφισες έχουν τα ίδια κληρονομικά δικαιώματα με τις ετερό συζύγους.
Στις 7 Ιουλίου 2009 το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας έκρινε στην υπόθεση (1 B κατά R 1164-1107) ότι στις λεσβίες καταχωρημένες συντρόφισες και στις ετερό σύζυγους πρέπει να χορηγούνται οι ίδιες συντάξεις στην επιζώσα. Και, από τις 22 Σεπτεμβρίου 2011, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Αυστραλίας έχει εκδώσει πέντε αποφάσεις που διαπιστώνουν ότι οι λεσβίες καταχωρημένες συντρόφισες πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα ετερό έγγαμα ζευγάρια. [16]
137. Εκείνες-οι παρεμβαίνοντας περαιτέρω σημείωσαν ότι η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (PACE) συνέστησε: (α) οι Χώρες μέλη "να αναθεωρήσουν τις πολιτικές τους στον τομέα των κοινωνικών δικαιωμάτων και την προστασία των μεταναστριών ... να εξασφαλιστεί ότι οι λεσβιακές συντροφικές σχέσεις και οι οικογένειες τις αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όπως οι ετερό συντροφικές σχέσεις και οι οικογένειες τους" (Σύσταση 1470 (2000)), και (β) ότι αυτές "θεσπίζουν νομοθεσία η οποία προβλέπει τις καταχωρημένες [λεσβιακές] συντροφικές σχέσεις". [17] Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο της ΕΕ έκανε την πρώτη έκκληση του για την ίση μεταχείριση των λεσβιακών και των ετερό ζευγαριών σε ψήφισμα του 1994 επιδιώκοντας τον τερματισμό "της παραγραφής λεσβιακών ζευγαριών από το γάμο ή από ένα ισοδύναμο νομοθετικό πλαίσιο". [18]
138. Το 2004, το Συμβούλιο της ΕΕ τροποποίησε τον Κανονισμό της Υπηρεσίας ώστε να παρέχει οφέλη της μη έγγαμης συντροφικής σχέσης στις-στους υπαλλήλους της ΕΕ: "Η μη έγγαμη συντροφική σχέση αντιμετωπίζεται όπως και ο γάμος με την προϋπόθεση ότι ... το ζεύγος προσκομίζει επίσημο έγγραφο, αναγνωρισμένο ως τέτοιο από Χώρα μέλος ... πιστοποιεί το καθεστώς του ως μη έγγαμη συντροφική σχέση, ... [και] ... δεν έχει πρόσβαση σε νόμιμο γάμο σε Χώρα μέλος". [19]
139. Τέλος, το 2008, η Υπουργική Επιτροπή της CoE συμφώνησε ότι:"Η υπάλληλος που έχει καταχωρηθεί ως συντρόφισα σταθερής μη έγγαμης συντροφικής σχέσης δεν πρέπει να υφίστανται διακρίσεις,όσον αφορά τις συντάξεις, αφήνοντας και τα επιδόματα δυνάμει του Κανονισμού Υπηρεσιακής Κατάστασης ..., σε σχέση με τις έγγαμες υπαλλήλους υπό την προϋπόθεση ότι ... : το ζεύγος προσκομίζει επίσημο έγγραφο, αναγνωριζόμενο ως τέτοιο από τη Χώρα-μέλος ... που πιστοποιεί το καθεστώς τις ως συντροφισών μη έγγαμης σχέσης, (i.) ... (V.) Το ζευγάρι δεν έχει πρόσβαση σε νόμιμο γάμο σε μία Χώρα μέλος".[20]
140. Όσες-οι παρεμβαίνουν έκριναν ότι, ακόμη και αν υποτεθεί ότι η Σύμβαση δεν απαιτεί ακόμη ίση πρόσβαση σε νόμιμο γάμο για τα λεσβιακά ζευγάρια, είναι (τουλάχιστον) οι έμμεσες διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό που περιορίζουν συγκεκριμένα δικαιώματα ή οφέλη των έγγαμων ετερό ζευγαριών, αλλά δεν παρέχουν τα μέσα στα λεσβιακά ζευγάρια να έχουν πρόσβαση. Αναφερόμενες στην υπόθεση Θλιμμένος κατά Ελλάδας και DH και λοιπές-οί κατά Τσεχίας ([GC], αριθ. 57325/00, ΕΔΑΔ 2007-IV), θεωρούσαν ότι η αποτυχία μεταχείρησης προς τα λεσβιακά ζευγάρια με διαφορετικό τρόπο λόγω της νομικής τις ανικανότητας να τελέσουν γάμο, παρέχοντάς τις εναλλακτικά μέσα που πληρούν τις προϋποθέσεις για το δικαίωμα ή το όφελος, απαιτείται μια αντικειμενική και εύλογη αιτιολόγηση. Σημείωσαν ότι οι έμμεσες διακρίσεις, όπως ορίζονται στην οδηγία 2000/78/ΕΚ, Άρθρο. 2 (2) (β), συμβαίνουν όταν "ένα εκ πρώτης όψεως ουδέτερο ... κριτήριο ... μπορεί να θέσει πρόσωπα που έχουν ... συγκεκριμένο σεξουαλικό προσανατολισμό σε μειονεκτική θέση συγκριτικά με άλλα πρόσωπα, εκτός εάν [αυτό] δικαιολογείται αντικειμενικά από ένα θεμιτό σκοπό και τα μέσα για την επίτευξη του σκοπού αυτού είναι πρόσφορα και αναγκαία". Κατά την άποψή τις, για να αποφευχθεί η έμμεση διάκριση σε βάρος λεσβιακών ζευγαριών, οι κυβερνήσεις πρέπει να τα εξαιρέσουν την απαίτηση να είναι νομικά έγγαμες ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις για συγκεκριμένα δικαιώματα ή οφέλη. Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, ότι η εργοδοσία ή το συνταξιοδοτικό σύστημα του δημόσιου τομέα θα μπορούσε να διατηρήσει την απαίτηση του γάμου για τα ετερό ζευγάρια [21] (όπως ακριβώς ο κανόνας για την καταδίκη κακουργήματος θα μπορούσε να διατηρηθεί στην υπόθεση Θλιμμένος), αλλά πρέπει να απαλλάξουν τα λεσβιακά ζευγάρια και να βρούν κάποια εναλλακτικά μέσα ώστε να πληρούν τις προϋποθέσεις (π.χ., μια πολιτική ένωση ή ένα πιστοποιητικό καταχωρημένης συντροφικής σχέσης, μία ένορκη δήλωση, ή άλλα αποδεικτικά στοιχεία για μια δεσμευτική σχέση).
Βρίσκεστε στο 9ο μέρος για να βρεθείτε στο 10ο πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 21.10.2015 και την μεταφράσαμε από την
http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-156265#{%22itemid%22:[%22001-156265%22]}
*1 Οι
Ην. Πολιτείες ήδη έχουν γάμο για όλες
τις πολιτείες αλλά αναγνωρίζουν κ τους
γάμους που έγιναν-γίνονται σε άλλες
χώρες. Η Πορτογαλία ενέκρινε την
παιδοθεσία από λεσβιακά ζευγάρια.
*2
Κοινό δίκαιο= Το τμήμα του αγγλικού
δικαίου, που προέρχεται από το έθιμο
και το δικαστικό προηγούμενο παρά από
το εκ του νόμου δίκαιο. Συχνά έρχεται
σε αντίθεση με το εκ του νόμου δίκαιο.
Επίσης το κοινό δίκαιο μπορεί να είναι,
αυτό που προέρχεται και από τις ερμηνείες
του νόμου από δικαστίνες.
