Τα δικαιώματα των γυναικών, από χώρα σε χώρα

"Παρά τις κάποιες ανησυχητικές παραλείψεις, οι αριθμοί αυτοί αντικατοπτρίζουν μία αυξανόμενη αποδοχή των δικαιωμάτων των γυναικών. Ωστόσο, η απόκτηση νομοθεσίας που ψηφίστηκε είναι μόνο ένα από τα εμπόδια στη βελτίωση της ζωής των γυναικών. Υπάρχει ακόμα ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ του τι είναι γραμμένο στα συνταγματικά βιβλία και στη πραγματικότητα των γυναικών".

Τα δικαιώματα των γυναικών παγκοσμίως: πίσω από τα δεδομένα
Ποια θέματα καλύπτονται, πηγές δεδομένων, καίριες σφαίρες, όπως το δικαίωμα στην έκτρωση και στην εκπαίδευση, καθώς και τις προκλήσεις για το μέλλον
 
Τα δικαιώματα των γυναικών, από χώρα σε χώρα

Περισσότερες από 130 χώρες από τις 143 έχουν νόμους για την ισότητα των γυναικών, 142 χορήγούν ίσα δικαιώματα σε γυναίκες και άνδρες όσον αφορά την ιδιοκτησία ακινήτων και 129 έχουν νόμους που εμποδίζουν τις γυναίκες από το να απολυθούν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Κάποια μορφή γονικής άδειας προσφέρεται σε όλες σχεδόν τις χώρες, όταν οι γυναίκες γεννούν, και σε 116 χώρες οι κόρες έχουν ίσα κληρονομικά δικαιώματα μετους γιους.

Αλλά μόνο 76 χώρες έχουν νομοθεσία που αφορά συγκεκριμένα την ενδοοικογενειακή βία - και μόλις 57 από αυτές περιλαμβάνουν τη σεξουαλική κακοποίηση. 60 χώρες προσφέρουν ισότητα στην αμοιβή, καθώς και σε 10 χώρες οι γυναίκες έχουν τη νομική υποχρέωση να υπακούν τους συζύγους τις.

Από τις 194 χώρες, οι 187 επιτρέπουν την άμβλωση σε ορισμένες περιπτώσεις, αν και η πρακτική αυτή είναι παράνομη σε πέντε χώρες - Χιλή, Δομινικανή Δημοκρατία, Ελ Σαλβαδόρ, Μάλτα και Νικαράγουα - και υπόκεινται σε αυστηρούς περιορισμούς σε πολλά άλλα

Χρησιμοποιώντας στοιχεία από την Παγκόσμια Τράπεζα και τα Ηνωμένα Έθνη, έχουμε δημιουργήσει μία αμφίδρομη σύνδεση που προσφέρει ένα στιγμιότυπο του πώς έχουν νομοθετηθεί τα δικαιώματα των γυναικών παγκοσμίως.

Κοιτάξαμε συγκεκριμένα νόμους που σχετίζονται με ενδοοικογενειακή βία, την παρενόχληση, την έκτρωση, την περιουσία και τα εργασιακά δικαιώματα, καθώς και συνταγματικούς νόμους σχετικά με τις διακρίσεις και την ισότητα. Περιλαμβάνονται χώρες από όλη την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Όλα τα στοιχεία, εκτός από εκείνα που αφορούν την άμβλωση, αντλούνται από τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2013, και καλύπτει 143 χώρες. Τα δεδομένα σχετικά με την άμβλωση είναι τα τελευταία στοιχεία από την υπηρεσία οικονομικών και κοινωνικών υποθέσεων του ΟΗΕ, συντάχθηκε το 2011 και περιλαμβάνει 194 χώρες.

 

Παρά τις κάποιες ανησυχητικές παραλείψεις, οι αριθμοί αυτοί αντικατοπτρίζουν μία αυξανόμενη αποδοχή των δικαιωμάτων των γυναικών. Ωστόσο, η ισχύς νομοθεσίας που ψηφίστηκε είναι μόνο ένα εμπόδιο στη βελτίωση της ζωής των γυναικών. Υπάρχει ακόμα ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ του τι είναι γραμμένο στα συνταγματικά βιβλία και η πραγματικότητα των γυναικών.

 

"Βλέπουμε ότι ακόμα και αν οι χώρες όπου αναγνωρίζουν δικαιώματα, η εφαρμογή τους είναι περιορισμένη και μερικές φορές δεν υπάρχει", λέει η Vanina Serra, μία αξιωματικός του προγράμματος στο Mama Cash, ένα διεθνές ταμείο γυναικών που υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών, των κοριτσιών και των τρανς γυναικών.

"Υπάρχουν πολλά εμπόδια που βλέπουμε μέσα από το έργο των επιχορηγούμενων-δικαιούχων μας στην πρόσβαση στη δικαιοσύνη. Η κυριότερη είναι πολύ συχνά η έλλειψη γνώσης των δικαιωμάτων των γυναικών και ο τρόπος πρόσβασης από τις ίδιες στο σύστημα δικαιοσύνης. Υπάρχει ευρεία δυσπιστία προς το δικαστικό σύστημα". Σε ορισμένες χώρες, η αστυνομία και το δικαστικό σώμα απορρίπτει τις γυναίκες όταν θέλουν να αναφέρουν αδικήματα, καθώς και το κόστος του δικαστηρίου μίας υπόθεσης συχνά είναι απαγορευτικά υψηλό, προσθέτει η Serra.

Συχνά, οι οργανώσεις στις οποίες χορηγεί βραβεία της Mama Cash εμπλέκονται στην εκπαίδευση των γυναικών για τα δικαιώματά τις. "Συνήθως οι γυναίκες, τα κορίτσια και οι τρανς δεν γνωρίζουν ότι έχουν δικαιώματα. Η εμπειρία της βίας ενατίον τις σιγά σιγά την θεωρούν φυσιολογική. Υπάρχει πολλή δουλειά να κάνουμε στην αύξηση της ευαισθητοποίησης".

Η Lee Webster, επικεφαλής της πολιτικής και επηροής της ΜΚΟ womankind, δήλωσε ότι η σκληρή δουλειά αρχίζει μόλις η νομοθετική διαδικασία ολοκληρωθεί. "Θέλουμε τους νόμους, αλλά το μεγαλύτερο πράγμα είναι η εφαρμογή τους και ότι λειτουργείσωστά σε τοπικό επίπεδο. Αν δεν είναι κατανοητός από την τοπική αστυνομία και το δικαστικό σύστημα, θα μπορούσε κάλλιστα να μην υπάρχει".

Η Srilatha Batliwala, μία κύρια σύμβουλος για το πρόγραμμα Bridge Φύλο και Κοινωνικά Κινήματα στο Ινστιτούτο του Αναπτυξιακών Μελετών της Αγγλίας, και μία συγγενής μελέτη στην Ένωση για τα Δικαιώματα των Γυναικών στην Ανάπτυξη, συμφωνεί. Λέει το γυναικείο κίνημα, δικαίως, πέρασε χρόνια εκστρατειών για τη νομική μεταρρύθμιση και την αντιμετώπιση των προκαταλήψεων προς τις γυναίκες στις ισχύουσες νομοθεσίες, αλλά η προσοχή πρέπει να στραφεί προς την αλλαγή της στάσης και των κοινωνικών παραγόντων που εμποδίζουν τις γυναίκες από την άσκηση των δικαιωμάτων τις. Δεν πρέπει να υπερεκτιμάται η ισχύς του νόμου για την αντιμετώπιση αυτών των δυνάμεων, προσέθεσε η ίδια.

"Οι άνθρωποι που πραγματικά διαχειρίζονται το νόμο μεταφέρουν σε αυτόν πολλές διακρίσεις λόγω φύλου", λέει η Batliwala. Συμφωνεί με τα λόγια μίας φεμινίστριας δικαστίνας σε υψηλό δικαστήριο στην Ινδία, η οποία είπε ότι το πρόβλημα ήταν ότι οι νόμοι της χώρας ήταν 100 χρόνια μπροστά από την κοινωνία της. "Αυτό είναι μια πρόκληση. Να κάνεις το νόμο πραγματικό για τις ανθρώπους, τώρα πρέπει να εργαστούμε για τις ανθρώπους, όχι για το νόμο".

Η Batliwala λέει πως πρέπει να υπάρξει μια ευρύτερη βάση στήριξης για να πιέσει για την αλλαγή εκεί. "Αυτά δεν είναι θέματα των γυναικών, αυτά είναι θέματα όλων. Δεν μπορούμε να κάνουμε την αλλαγή από τις εαυτές μας. Χρειάζεται η άλλη πλευρά να πάρει επί του σκάφους ... Εκτός και αν έχουμε ένα ευρύτερο φάσμα ομάδων οι οποίες να λένε όχι αυτό πρέπει να σταματήσει, είναι δεν πρόκειται να σταματήσει, πρόκειται να πάρει χειρότερα".

"Είναι αρκετά κακό ότι 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αλλά γνωρίζατε ότι το 70% εξ' αυτών είναι γυναίκες;"

Η ισότιμη φωνή είναι μια κεντρική αξία της δημοκρατίας. Στην προσωπική μας ζωή, δημοκρατία σημαίνει ισότητα της φωνής στις σχέσεις, στα πολιτικά, αυτό σημαίνει το να δίνεις ίση φωνή σε όλες, ειδικά στις στιγματισμένες μειονότητες. Τα προνόμια τις πατριαρχίας ειναι οι φωνές των πατέρων. Η ίση φωνή είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη και την ανοικτή συνομιλία ή συζήτηση. Η ένταση μεταξύ της δημοκρατίας και της πατριαρχίας αντανακλά την ένταση μεταξύ της ισότητας και της ιεραρχίας. Carol Gilligan

Την είδηση την βρήκαμε στις 4 Φεβρουαρίου και την μεταφράσαμε από την Τhe guardian γραμμένη από την Liz Ford στην http://www.theguardian.com/global-development/poverty-matters/2014/feb/04/women-rights-around-globe-behind-data?utm_content=buffer846ea&utm_medium=social&utm_source=twitter.com&utm_campaign=buffer