Μειοψηφίσαντες στην υπόθεση DEBOER, TANCO, OBERGEFELL 3

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ
Υπόθεση OBERGEFELL και άλλες-οι κατά Hodges, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, του Υπουργείου Υγείας Οχάιο και άλλες-οι.

Αριθ. 14-556, 14-562, 14-571 και 14-574

Η συσσώρευση εξουσίας του Δικαστηρίου δεν συμβαίνει στο κενό. Καταλήγει σε βάρος του λαού. Και το ξέρουν. Εδώ και στο εξωτερικό, οι άνθρωποι είναι στη μέση μιας σοβαρής και προσεγμένης δημόσιας συζήτησης για το θέμα του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες. Βλέπουν τις ψηφοφόρους να εξετάζουν προσεκτικά το γάμο προσώπων που είναι λεσβίες, ψηφίζουν υπέρ ή κατά, και μερικές φορές αλλάζουν γνώμη. Βλέπουν τις πολιτικές ηγέτιδες παρόμοια να επανεξετάζουν τις θέσεις τις, είτε αντιστρέφοντας βεβαίως είτε εξηγώντας την τήρηση των παλαιών πεποιθήσεων που επιβεβαιώνονται εκ νέου ή επιβεβαιώνουν μία νέα. Βλέπουν κυβερνήσεις και επιχειρήσεις να τροποποιούν πολιτικές και πρακτικές σε σχέση με τα λεσβιακά ζευγάρια, καθώς και να συμμετέχουν ενεργά στο διάλογο των πολιτισών. Βλέπουν χώρες του εξωτερικού δημοκρατικά να αποδέχονται την βαθιά κοινωνική αλλαγή, ή να αρνούνται να το πράξουν. Αυτή η διαδικασία διαβούλευσης κάνει την κοινωνία να λαμβάνει στα σοβαρά ερωτήσεις που μπορεί να μην έχουν καν θεωρηθεί ως βασικά ζητήματα-ερωτήσεις πριν.

Όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται με δημοκρατικά μέσα, μερικές άνθρωποι αναπόφευκτα θα απογοητεύονται με τα αποτελέσματα. Αλλά οι απόψεις των οποίων δεν επικρατούν τουλάχιστον γνωρίζουν πως είχαν τη γνώμη τις, και σύμφωνα με την παράδοση -της πολιτικής μας κουλτούρας-συμφιλιωνόμαστε με το αποτέλεσμα μιας δίκαιης και ειλικρινούς συζητήσεως. Επιπροσθέτως, μπορούν να εγείρουν το θέμα αργότερα, ελπίζοντας να είναι αρκετά πειστικές πως η πλευρά των νικητριών θα το ξανασκεφτεί. "Αυτό είναι ακριβώς το πώς το σύστημα της δια-κυβέρνησης μας οφείλει να λειτουργεί". Αναρτημένο, στην 2-3 (από τον μειοψηφούντα J. Scalia).

Σήμερα, όμως, το Δικαστήριο βάζει ένα τέλος σε όλα αυτά. Με την απόφαση σε αυτή την ερώτηση σύμφωνα με το Σύνταγμα, το Δικαστήριο την αφαιρεί από τη σφαίρα της δημοκρατικής απόφασης. Θα υπάρξουν συνέπειες για τον τερματισμό της πολιτικής διαδικασίας σε ένα θέμα με τόσο βαθιά σημασία για την κοινωνία. Το κλείσιμο της συζήτησης τείνει να κλείνει τα μυαλά. Το τμήμα της κοινωνίας που του στερούν την φωνή είναι λιγότερο πιθανό να απο-δεχθεί την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με ένα θέμα που δεν φαίνεται να είναι το είδος του θέματος για το οποίο συνήθως αποαφασίζουν τα δικαστήρια. Όπως ένας στοχαστικός σχολιαστής παρατήρησε για ένα άλλο ζήτημα, "Η πολιτική διαδικασία κινούταν. . . , όχι αρκετά γρήγορα για τις υποστηρίκτριες της ταχείας, πλήρους αλλαγής, αλλά οι πλειονότητα των θεσμών άκουγε και δρούσε. Το βαρύ χέρι της δικαστικής παρέμβασης ήταν δύσκολο να δικαιολογηθεί και φαίνεται να προκάλεσε σύγκρουση, χωρίς να την επιλύσει". Ginsburg, Μερικές Σκέψεις για την Αυτονομία και την Ισότητα σε Σχέση με την υπόθεση Roe κατά Wade, 63 NCL Rev. 375, 385-386 (1985) (η υποσημείωση παραλείπεται). Πράγματι, ωστόσο ενθαρρύνθηκαν οι υποστηρίκτριες του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες όσο μπορούσαν αυτή τη μέρα, αξίζει να αναγνωρίσουν τι έχουν χάσει, και χάνουν για πάντα: την ευκαιρία να κερδίσουν την αληθινή αποδοχή που προέρχεται από το να πείσουν τις συμπολίτισες τις για το δίκαιο της υπόθεσής τις. Και χάνουν αυτή τη στιγμή ακριβώς που οι άνεμοι της αλλαγής ανανεώνονταν στα νώτα τους.

Τα ομοσπονδιακά δικαστήρια είναι αμβλεία, όταν πρόκειται για τη δημιουργία δικαιωμάτων. Έχουν μόνο συνταγματική εξουσία για την επίλυση συγκεκριμένων υποθέσεων ή διαμαχών, δεν έχουν την ευελιξία του νομοθετικού σώματος να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες των μερών όχι ενώπιον του δικαστηρίου ή να προβλέψουν τα προβλήματα που ίσως προκύψουν από την άσκηση ενός νέου δικαιώματος. Η σημερινή απόφαση, για παράδειγμα, δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα για την ελευθερία θρησκευτικών πεποιθήσεων. Πολλές καλές και αξιοπρεπείς άνθρωποι αντιτίθενται στο γάμο λεσβιών ως πεποίθηση της πίστης, και της ελευθερίας τς να εξασκήσουν την θρησκεία-σε αντίθεση με το δικαίωμα που φαντάζεται η πλειοψηφία-στην πραγματικότητα διατυπώνεται στο Σύνταγμα. Τροπολ. 1.

Ο σεβασμός για την ειλικρινή θρησκευτική πίστη έχει οδηγήσει τις ψηφοφόρους και το νομοθετικό σώμα σε κάθε Πολιτεία που έχει υιοθετήσει δημοκρατικά το γάμο προσώπων που είναι λεσβίες να συμπεριλάβει διευκολύνσεις για την θρησκευτική πρακτική. Η απόφαση της πλειοψηφίας για την επιβολή του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες δεν μπορεί, φυσικά, να δημιουργήσει τέτοιου είδους διευκολύνσεις. Η πλειοψηφία ευγενικά υπαινίσσεται ότι πιστές μπορούν να συνεχίσουν να "υπερασπίζονται" και να "διδάσκουν" τις απόψεις τις για το γάμο. Ανωτέρω στο 27. Η Πρώτη Τροποποίηση εγγυάται, ωστόσο, την ελευθερία "εξάσκησης" των θρησκευτικών πεποιθήσεων. Μαύρα σύννεφα, αυτή δεν είναι μια λέξη που χρησιμοποιεί η πλειοψηφία.

Σκληρά ερωτήματα προκύπτουν, όταν οι άνθρωποι εξασκούν την θρησκευτικότητά τις με τρόπους που μπορεί να θεωρηθεί ότι έρχονται σε αντίθεση με το νέο δικαίωμα του γάμου λεσβιακών ζευγαριών -όταν, για παράδειγμα, ένα θρησκευτικό κολέγιο παρέχει στέγαση μόνο σε ετερό έγγαμα ζευγάρια φοιτητριών-ων, ή μία θρησκευτική οργάνωση παδοθεσιών αρνείται να δεχτεί να δώσει παιδιά σε έγγαμα λεσβιακά ζευγάρια. Πράγματι, η Γενική Δικηγορίμα με ειλικρίνεια παραδέχθηκε ότι οι φορολογικές απαλλαγές ορισμένων θρησκευτικών ιδρυμάτων θα ήταν υπό ερώτηση αν αυτά αντιτίθεντο στο γάμο προσώπων που είναι λεσβίες. Δείτε Δίκη Προφορικής Αγόρευσης Ερώτηση 1, στην 36-38 - Tr. of Oral Arg. on Question 1, at 36–38. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτά κι άλλα παρόμοια ερωτήματα θα είναι σύντομα ενώπιον του Δικαστηρίου. Δυστυχώς, οι θρησκευόμενες δεν μπορούν να αισθάνονται άνετα με την μεταχείρηση που δέχονται από την πλειοψηφία σήμερα. Ίσως το πιο αποθαρρυντικό στοιχείο της σημερινής απόφασης είναι ο βαθμός στον οποίο η πλειοψηφία αισθάνεται υποχρεωμένη να κηλιδώσει εκείνες της άλλης πλευράς της συζήτησης. Η πλειοψηφία προσφέρει μία βιαστική διαβεβαίωση ότι δεν έχει την πρόθεση να δυσφημήσει τις ανθρώπους που, ως ένα ζήτημα συνείδησης, δεν μπορούν να δεχθούν τον γάμο προσώπων που είναι λεσβίες. Ανωτέρω στην 19. Η αποποίηση ευθυνών είναι δύσκολο να συμβιβαστεί με την επόμενη φράση, στην οποία η πλειοψηφία εξηγεί ότι "η αναγκαία συνέπεια" κωδικοποίησης των νόμων του παραδοσιακού ορισμού του γάμου "εξευτελίζ[ει] ή στιγματίζ[ει]" τα λεσβιακά ζευγάρια. Ανωτέρω στη 19. Η πλειοψηφία επαναλαμβάνει τέτοιους χαρακτηρισμούς ξανά και ξανά. Με τον απολογισμό της πλειοψηφίας, οι Αμερικανίδες που δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να ακολουθούν την αντίληψη για τον γάμο που έχει υπάρξει σε ολόκληρη την ιστορία μας, ειδικότερα, τα δεκάδες εκατομμύρια των προσώπων που ψήφισαν για να επιβεβαιώσουν τον διαρκή ορισμό του γάμου των Πολιτειών τους-ενήργησαν "κλείνοντας . . . έξω", "δυσφημώντας", δείχνοντας "έλλειψη σεβασμού και δευτερευόντως", προκαλώντας "πλήγματα στην [α]ξιοπρέπεια" των λεσβιών και αμφισεξουαλικών γειτόνων τις. Ανωτέρω, στις 17, 19, 22, 25. Οι εμφανείς επιθέσεις στο χαρακτήρα δίκαιων ανθρώπων θα έχουν επίδραση, στην κοινωνία και στο δικαστήριο. Δείτε την θέση, στην 6-7 (του διαφωνούντος J. Alito). Επιπλέον, είναι εντελώς περιττές. Είναι ένα πράγμα πως η πλειοψηφία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Σύνταγμα προστατεύει το δικαίωμα του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες κι είναι άλλο πράγμα να παρουσιάζουν όλες όσες δεν συμμερίζονται την "καλύτερα ενημερωμένη αντίληψη" της πλειοψηφίας ως φανατικές. Ανωτέρω στην 19.

Εν όψει όλων αυτών, μια πολύ διαφορετική άποψη για το ρόλο του Δικαστηρίου είναι πιθανή. Η άποψη αυτή είναι πιο μετριοπαθής και συγκρατημένη. Είναι πιο δύσπιστη ότι οι νομικές ικανότητες των δικαστίνων αντανακλούν επίσης διορατικότητα σε ηθικά και φιλοσοφικά θέματα. Είναι πιο ευαίσθητη στο γεγονός ότι οι δικαστίνες είναι μη εκλεγμένες και δεν λογοδοτούν, και ότι η νομιμότητα της εξουσίας τις εξαρτάται από τον περιορισμό της εξ-άσκησης της δικαστικής απόφασης. Είναι πιο εναρμονισμένη με τα διδάγματα της ιστορίας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη χώρα και το Δικαστήριο όταν Δικαστίνες έχουν υπερβεί τα νόμιμα όρια τις. Και είναι λιγότερο απαιτητική αν υποθέσουμε ότι ενώ οι άνθρωποι σε όλη τη γη έχουν δει έναν θεσμό με ένα συγκεκριμένο τρόπο για χιλιάδες χρόνια, η σημερινή γενιά και το σημερινό Δικαστήριο είναι αυτά που έχουν επιλεγεί για να σπάσουν τα δεσμά της ιστορίας και της παράδοσης.

* * * 

Αν είστε μεταξύ των πολλών Αμερικανίδων-οποιουδήποτε σεξουαλικού προσανατολισμού, οι οποίες ευνοούν την επέκταση του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες, με όλα τα μέσα γιορτάστε τη σημερινή απόφαση. Γιορτάστε την επίτευξη του επιθυμητού στόχου. Γιορτάστε την ευκαιρία για μια νέα έκφραση της δέσμευσης σε μία συντρόφισα. Γιορτάστε τη διαθεσιμότητα των νέων παροχών. Αλλά μην γιορτάσετε το Σύνταγμα. Δεν είχε τίποτα να κάνει με αυτό.

Με σεβασμό μειοψηφώ.

C. J. ROBERTS


Ο μειοψηφών J. SCALIA. 

Ο Δικαστής SCALIA, μαζί και από κοινού με τον Δικαστή THOMAS μειοψηφούν.

Συντάσσομαι πλήρως με τη γνώμη του Προέδρου του Δικαστηρίου στο ακέραιο.

Γράφω ξεχωριστά για να επιστήσω την προσοχή σε αυτό το Δικαστήριο την απειλή για την δημοκρατία των Ην. Πολιτειών.

Η ουσία της σημερινής θέσπισης δεν έχει τεράστια προσωπική σημασία για μένα. Ο νόμος μπορεί να αναγνωρίσει ως γάμο ό,τι σεξουαλικούς δεσμούς και ρυθμίσεις της ζωής επιθυμεί, και να τους ευνοήσει με αστικές συνέπειες, από τη φορολογική μεταχείριση ως τα κληρονομικά δικαιώματα.

Αυτές οι αστικές συνέπειες --και η δημόσια επιδοκιμασία ότι παρέχοντας-χορηγώντας το όνομα των τεκμηρίων του γάμου -- μπορεί να έχουν ίσως αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις, αλλά όχι περισσότερο δυσμενείς από τις επιπτώσεις των πολλών άλλων υπό αμφισβήτηση νόμων. Γι 'αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για μένα το τι λέει ο νόμος για το γάμο. Είναι εξαιρετικής σημασίας, όμως, ποιος είναι αυτός που με κυβερνά. Η σημερινή απόφαση λέει ότι ο κυβερνήτης μου, και ο κυβερνήτης των 320 εκατομμυρίων Αμερικανίδων-ων από ακτή σε ακτή, είναι η πλειοψηφία των εννέα δικηγορίνων-ων στο Ανώτατο Δικαστήριο. Η γνώμη στις υποθέσεις αυτές είναι η περαιτέρω παράταση, στην πραγματικότητα --και η περαιτέρω επέκταση που μπορεί καποιά να φανταστεί-- που υποστήριξε την εξουσία του Δικαστηρίου να δημιουργήσει "ελευθερίες" που το Σύνταγμα και οι Τροπολογίες του παραμέλησαν να αναφέρουν. Η πρακτική αυτή της συνταγματικής αναθεώρησης από μία μη εκλεγμένη επιτροπή των εννέα, πάντα με τη συνοδεία (όπως είναι σήμερα) εξωφρενικών επαίνων της ελευθερίας, στερεί από την Κοινωνία την πιο σημαντική ελευθερία που υποστηρίχθηκε στην Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και κέρδισε στην Επανάσταση του 1776: την ελευθερία να κυβερνά η ίδια η κοινωνία την εαυτή της.

                         I
Μέχρι τα δικαστήρια να θέσουν ένα τέλος σε αυτό, η δημόσια συζήτηση 

του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες εμφανίζεται στην δημοκρατία 

των Ην. Πολιτειών στις καλύτερες στιγμές της. Τα πρόσωπα και στις δύο

πλευρές του ζητήματος, με πάθος, αλλά και με σεβασμό, προσπάθησαν 

να πείσουν τις συμπολίτισες τις να αποδεχθούν τις απόψεις τις. 

Οι Αμερικανίδες μελέτησαν τα επιχειρήματα και έθεσαν το ζήτημα σε 

ψηφοφορία. Το εκλογικό σώμα των 11 Πολιτειών, είτε άμεσα είτε μέσω 

των εκπροσώπων του, επέλεξε να επεκτείνει τον παραδοσιακό ορισμό 

του γάμου. Πολλές περισσότερες αποφάσισαν να μην. 1  Κέρδιζαν ή 

έχαναν, οι υπερασπίστριες και των δύο πλευρών συνέχισαν να πιέζουν 

για τις υποθέσεις τις, ασφαλείς με τη γνώση ότι η εκλογική απώλεια 

μπορεί να ανατραπεί από μία μεταγενέστερη εκλογική νίκη. Έτσι ακριβώς 

το  σύστημα της διακυβέρνησης μας οφείλει να λειτουργεί. 2

Το Σύνταγμα θέτει κάποιους περιορισμούς στην αυτο-ρύθμιση-περιορισμών που θεσπίστηκε από την ίδια την κοινωνία όταν επικύρωσε το Σύνταγμα και τις Τροποποιήσεις του. Απαγορευμένοι είναι νόμοι που "θίγουν την Υποχρέωση των Συμβάσεων", 3 αρνούμενοι "πλήρη πίστη και πίστωση" στους "δημόσιους Νόμους" των άλλων Πολιτιειών, 4 απαγορεύοντας την ελεύθερη άσκηση των θρησκευτικών πεποιθήσεων, 5 να στενεύουν την ελευθερία του λόγου, 6 να παραβιάζουν το δικαίωμα να διατηρείς και να φέρεις όπλα, 7 να εξουσιοδοτούν αδικαιολόγητες έρευνες και κατασχέσεις, 8 και ούτω καθεξής. Μια πλευρά αυτών των περιορισμών, αυτών των εξουσιών "επιφυλάσσεται στις Πολιτείες αντίστοιχα, ή στη κοινωνία" 9 μπορούν να ασκηθούν όπως οι Πολιτείες, ή η κοινωνία επιθυμούν. Αυτές οι υποθέσεις μας ζήτησαν να αποφασίσουμε κατά πόσον η Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση περιέχει έναν περιορισμό που απαιτεί από τις χώρες να αδειοδοτήσουν και να αναγνωρίσουν τους γάμους μεταξύ προσώπων που είναι λεσβίες. Μήπως αφαιρείται αυτό το ζήτημα από την πολιτική διαδικασία;

Φυσικά και όχι. Θα ήταν έκπληξη να βρεθεί μια συνταγή για το γάμο στο Ομοσπονδιακό Σύνταγμα, δεδομένου ότι, όπως οι συγγραφείς της σημερινής γνωμοδότησης μας θύμισαν μόλις δύο χρόνια πριν (σε γνωμοδότηση όπου ενώθηκαν οι ίδιες-οι δικαστές που ενώνονται σήμερα): "[Κ]ανονισμοί των εγχώριων σχέσεων-domestic relations * είναι μια σφαίρα που έχει θεωρηθεί από καιρό ως μια σχεδόν αποκλειστική αρμοδιότητα των Πολιτειών". 10

"[Η] Ομοσπονδιακή Διακυβέρνηση, μέσω της ιστορίας μας, έχει αναβάλει τις αποφάσεις της πολιτικής των νόμων όσον αφορά τις εγχώριες σχέσεις". 11

Αλλά δεν χρειάζεται να κάνουμε εικασίες. Όταν η Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση κυρώθηκε το 1868, κάθε Πολιτεία περιόριζε το γάμο μεταξύ μίας γυναίκας και ενός άνδρα, και καμιά δεν αμφέβαλε για τη συνταγματικότητα αυτού. Έτσι επιλύονται οι υποθέσεις αυτές. Όταν πρόκειται για τον καθορισμό του περιεχομένου μίας αόριστης συνταγματικής διάταξης, όπως η "δέουσα διαδικασία του νόμου" ή η "ίση προστασία των νόμων", αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι η κοινωνία που επικύρωσε την εν λόγω διάταξη δεν κατάλαβε πως απαγόρευσε μια πρακτική που παρέμεινε τόσο καθολική και αναμφισβήτητη στα χρόνια που πέρασαν μετά την επικύρωση της. 12 Δεν έχουμε καμία βάση για να καταρρίψουμε μια πρακτική που δεν απαγορεύεται ρητά από το κείμενο της Δέκατης Τέταρτης Τροποποιήσεως, και αναγράφεται η ένδειξη μιας μακράς παράδοσης της ανοικτής, ευρέως διαδεδομένης, και αδιαμφισβήτητης χρήσης που χρονολογείται από την επικύρωση της τροπολογίας. Από τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι η κοινωνία ποτέ δεν αποφάσισε να απαγορεύσει τον περιορισμό του γάμου σε ετερό ζευγάρια, πρέπει να επιτραπεί η δημόσια συζήτηση για το γάμο προσώπων που είναι λεσβίες ώστε να συνεχιστεί.

Όμως, το Δικαστήριο τελειώνει αυτή τη συζήτηση, με μια γνωμοδότηση που στερείται ακόμη και ενός λεπτού πέπλου δικαίου. Θάφτηκε κάτω από τις παραστάσεις μίμων *6 και την επίμονη δύναμη -να-είναι- αξέχαστα αποσπάσματα της γνώμης είναι ένας ειλικρινής και τρομακτικός ισχυρισμός: Δεν έχει σημασία τι ήταν αυτό που η κοινωνία έχει επικυρώσει στη Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση να προστατεύει τα δικαιώματα του δικαστικού συστήματος, στις “αιτιολογημένες αποφάσεις”, πράγματα που Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση θα έπρεπε να προστατεύει. 13 Αυτό συμβαίνει διότι “[ο]ι γενιές που έγραψαν και κύρωσαν τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων και την Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση δεν προ-υπέθεσαν πως γνωρίζουν την έκταση της ελευθερίας σε όλες τις διαστάσεις της. . . ". 14 Κάποια θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η πρόταση θα μπορούσε να συνεχίζεται: ". . . και επομένως αυτές (οι γενιές) προέβλεψαν ένα μέσο με το οποίο η κοινωνία θα μπορούσε να τροποποιήσει το Σύνταγμα", ή ίσως ". . . και επομένως άφησε τη δημιουργία πρόσθετων ελευθεριών, όπως η ελευθερία σύναψις γάμου με πρόσωπο που είναι λεσβία, στην κοινωνία, μέσω της ατέρμονης διαδικασία της νομοθεσίας". Αλλά όχι. Αυτό που λογικά έπεται, εκτιμάται πως είναι η ενδυνάμωση της πλειοψηφίας των δικαστίνων-ων: "και για αυτό έχει ανατεθεί στις μελλοντικές γενιές μία χάρτα προστατασίας του δικαιώματος όλων των προσώπων να απολαμβάνουν την ελευθερία καθώς μαθαίνουμε το νόημά της". 15 Με το "εμείς", περιττό να πω πως, εννοώ τις-τους εννέα εξ' υμών. "Με οδηγό την ιστορία, την παράδοση και την πειθαρχία της αίτησης πληροφόρησής [μας], αλλά δεν καθορίζουμε τα εξωτερικά όρια της". 16 Έτσι, αντί να εστιάζει στην αντίληψη της κοινωνίας για την "ελευθερία" -κατά τον χρόνο της επικύρωσης ή ακόμη και σήμερα- η πλειοψηφία εστιάζει σε τέσσερις "αρχές και παραδόσεις" όπου, κατά την άποψη της πλειοψηφίας, απαγορεύουν στις Πολιτείες να ορίζουν το γάμο ως ένα θεσμό που αποτελείται από μία γυναίκα και έναν άνδρα. 17

Αυτή είναι ένας χωρίς επιφυλάξεις δικαστικός ισχυρισμός για νομοθετική -πράγματι, υπερ-νομοθετική εξουσία-, ένας ισχυρισμός ουσιαστικά αντίθετος με το σύστημα δια-κυβέρνησής μας. Εκτός απ' όταν περιορίζεται από μια συνταγματική απαγόρευση που συμφωνήθηκε από την κοινωνία, οι Πολιτείες είναι ελεύθερες να εγκρίνουν οποιουσδήποτε νόμους τις αρέσει, ακόμη και εκείνους που προσβάλλουν την "αιτιολογημένη απόφαση" αξιοτίμων Δικαστίνων-ων. Ένα σύστημα δια-κυβέρνησης που κάνει την κοινωνία να είναι υφιστάμενη μιας επιτροπής εννέα μη εκλεγμένων δικηγορίνων-ων δεν αξίζει να ονομάζεται δημοκρατία.

Οι δικαστίνες επιλέγονται με ακρίβεια για την ικανότητά τις ως δικηγορίνες, το να αντανακλούν τις απόψεις της πολιτικής μιας συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας δεν είναι (είτε δεν θα πρέπει να είναι) σχετικό. Δεν αποτελεί έκπληξη, στη συνέχεια, που η Ομοσπονδιακή Δικαστική εξουσία είναι σχεδόν μια εγκάρσια τομή των Ην. Πολιτιειών. Πάρτε, για παράδειγμα, το Δικαστήριο, το οποίο αποτελείται μόνο από εννέα γυναίκες και άνδρες, όλες-οι τους επιτυχυμένες-οι δικηγορίνες 18 που σπούδασαν στο Χάρβαρντ ή στη Νομική Σχολή του Yale. Τέσσερεις από τις-τους εννέα είναι γηγενείς της Νέας Υόρκης. Οκτώ από αυτές-ούς μεγάλωσαν σε Πολιτείες της ανατολικής και τη δυτικής ακτής. Μόνο μία-ένας κατάγεται από την τεράστια έκταση στο ενδιάμεσο. Ούτε μία-ένας Νοτιο-δυτική-ός ή ακόμα, για να πω την αλήθεια, ούτε μια-ένας πραγματικά δυτική-ός (η Καλιφόρνια δεν μετράει). Ούτε μία-ένας Ευαγγελική Χριστιανή-ός (μια ομάδα που περιλαμβάνει περίπου το ένα τέταρτο των Αμερικανίδων-ών) 19, ή ακόμη και μια-έναν Προτεστάντισα οποιασδήποτε θρησκευτικής ομάδας. Ο εντυπωσιακά μη αντιπροσωπευτικός χαρακτήρας του σώματος που ψηφίζει στη σημερινή κοινωνική αναταραχή θα ήταν άνευ σημασίας αν λειτουργούσαν ως δικαστικό σώμα, απαντώντας στο νομικό ζήτημα αν η κοινωνία των Ην. Πολιτειών είχε επικυρώσει ποτέ μια συνταγματική διάταξη που έγινε κατανοητή ως αποκήρυξη του ορισμού του παραδοσιακού γάμου. Αλλά φυσικά η δικαστική πλειοψηφία σήμερα δεν ψηφίζει σε αυτή τη βάση, λέει πως όχι. Και το να επιτραπεί η εν λόγω πολιτική του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες το να εξεταστεί και να επιλυθεί από μια επίλεκτη, υψηλόβαθμη, μία ιδιαίτερα μη αντιπροσωπευτική ομάδα των εννέα παραβιάζει την αρχή που είναι ακόμη πιο θεμελιώδης από την μη φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση: δεν υπάρχει κοινωνικός μετασχηματισμός χωρίς αντιπροσώπευση.

                                                              ΙΙ
Αλλά αυτό που πραγματικά εκπλήσσει είναι η ύβρις που αντικατοπτρίζεται στη σημερινή δικαστική ομάδα Ανατροπής. Οι πέντε δικαστίνες-ές που συνθέτουν τη σημερινή πλειοψηφία εντελώς άνετα καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι κάθε Πολιτεία παραβίασε το Σύνταγμα για όλα αυτά τα 135 χρόνια μεταξύ της επικύρωσης της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης και έως ότου η Μασαχουσέτη επέτρεψε τους λεσβιακούς γάμους το 2003. 20 Έχουν ανακαλύψει στην Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση ένα "θεμελιώδες δικαίωμα" που αγνοούταν από κάθε ζωντανό πρόσωπο κατά το χρόνο της επικύρωσης, και σχεδόν από όλες τις υπόλοιπες-ους χρονικά από τότε. Βλέπουν αυτό που μικρότερα νομικά μυαλά -μυαλά όπως των Thomas Cooley, John Marshall Harlan, Oliver Wendell Holmes, Jr, Learned Hand, Louis Brandeis, William Howard Taft, Benjamin Cardozo, Hugo Black, Felix Frankfurter, Robert Jackson, και Henry Friendly- δεν θα μπορούσαν. Είναι βέβαιες-οι ότι η κοινωνία επικύρωσε την Δέκατη Τέταρτη Τροπολογία παραχωρώντας σε αυτές-ούς τη δύναμη να αφαιρέσουν ερωτήσεις από τη δημοκρατική διαδικασία, όταν αυτό που τις ζητήθηκε ήταν η "αιτιολογημένη απόφασή τις". Αυτές οι δικαστίνες-ές γνωρίζουν ότι ο περιορισμός του γάμου σε μία γυναίκα και έναν άνδρα, είναι αντίθετος προς την αιτιολόγηση, ξέρουν ότι ένας θεσμός τόσο παλιός όσο και η ίδια η διακυβέρνηση, που έγινε αποδεκτός από κάθε έθνος στην ιστορία, μέχρι πριν από 15 χρόνια, 21 δεν είναι δυνατόν να υποστηρίζεται οτιδήποτε άλλο εκτός από την άγνοια ή την μισαλλοδοξία. Και είναι πρόθυμες-οι να πουν ότι κάθε πολίτισα που δεν συμφωνεί με αυτό, που προσκολλάται σε αυτό που ήταν, μέχρι πριν από 15 χρόνια, η ομόφωνη απόφαση όλων των γενεών και όλων των κοινωνιών, στέκεται ενάντια στο Σύνταγμα.

Η γνωμοδότηση διατυπώνεται με ένα στυλ που είναι τόσο ξιπασμένο καθώς το περιεχόμενό της είναι εγωιστικό. Είναι ένα πράγμα οι ξεχωριστές συγκλίνουσες ή αποκλίνουσες απόψεις να περιέχουν υπερβολές, ακόμη και ανόητες υπερβολές, της σκέψης και της έκφρασης, και είναι άλλο πράγμα η επίσημη γνωμοδότηση του Δικαστηρίου να το πράττει. 22 Φυσικά, οι απόψεις επιδεικτικού-φανταχτερού βάθους είναι συχνά βαθειά ασυνάρτητες. "Η φύση του γάμου είναι ότι, μέσα από τον διαρκή δεσμό τους, δύο πρόσωπα μαζί μπορούν να βρουν άλλες ελευθερίες, όπως την έκφραση, την βαθειά προσωπική οικειότητα, και την πνευματικότητα". 23 (Αλήθεια; Ποια-ος σκέφτηκε ποτέ ότι η εμβριθής προσωπική οικειότητα και η πνευματικότητα [ό,τι σημαίνει αυτό] ήταν ελευθερίες; Και αν είναι η εμβριθής προσωπική οικειότητα, κάποια θα σκεφτόταν πως η Ελευθερία της Εμβριθούς Προσωπικής Οικειότητας συρικνώθηκε παρά επεκτάθηκε με το γάμο. Ρωτήστε την πλησιέστερη χίπισα-η. Η έκφραση, βεβαίως, είναι μία ελευθερία, αλλά η κάθε μία σε έναν μακρόχρονο γάμο θα βεβαιώσει ότι η ευτυχισμένη κατάσταση συρικνώνεται, αντί να διαστέλλεται, αυτό μπορεί να πει κάποια με σύνεση). Τα δικαιώματα, όπως είπαμε, μπορεί να "προκύψουν. . . από την καλύτερη πληροφόρηση κατανόησης του πως οι συνταγματικές επιταγές καθορίζουν μια ελευθερία που παραμένει επείγουσα στη δική μας εποχή". 24 (Ε; Πώς μπορεί μια καλύτερη ενημέρωση κατανόησης για το πώς οι συνταγματικές επιταγές [με ό,τι αυτό σημαίνει] ορίζουν [με ό,τι αυτό σημαίνει] μία επείγουσα ελευθερία [δεν πειράζει], να γεννούν ένα δικαίωμα;) Και μας είπαν ότι, "[σ]ε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση", είτε η Ρήτρα Ισότιμης Προστασίας είτε η Ρήτρα Νόμιμης Διαδικασίας "μπορεί να θεωρηθεί πως συλλαμβάνει την ουσία [ε]νός δικαιώματος με ένα πιο ακριβή και ολοκληρωμένο τρόπο", από την άλλη, "καθώς ακόμη πως οι δύο Ρήτρες μπορούν να συγκλίνουν στον εντοπισμό και στον καθορισμό ενός δικαιώματος". 25 (Τι να πω; Ποια "ουσία" είναι δυνατόν να “συλλάβει” την ουσιαστική νόμιμη διαδικασία με έναν "ακριβή και ολοκληρωμένο τρόπο;" Αυτή δεν αντιπροσωπεύει κάτι, εκτός από εκείνες τις ελευθερίες και τα δικαιώματα που το Δικαστήριο επιθυμεί πραγματικά. Και η Ρήτρα Ίσης Προστασίας, όπως προσλαμβάνεται σήμερα, δεν προσδιορίζει κάτι εκτός από μια διαφορά στη μεταχείριση όπου το Δικαστήριο δεν επιθυμεί πραγματικά. Με δυσκολία δίνεται το απόσταγμα της ουσίας. Αν η γνώμη είναι σωστή ότι οι δύο ρήτρες "συγκλίνουν στην αναγνώριση και στον ορισμό [ε]νός δικαιώματος", κι αυτό μόνο και μόνο επειδή οι συμπάθειες και αντιπάθειες της πλειοψηφίας είναι προβλέψιμα συμβατές). Θα μπορούσα να συνεχίσω. Ο κόσμος δεν περιμένει λογική και ακρίβεια στην ποίηση ή στην εμπνευσμένη λαϊκή-φιλοσοφία, τις απαιτεί από το νόμο. Η ύλη που περιέχεται στη σημερινή γνωμοδότηση έχει μειώσει τη φήμη αυτού του Δικαστηρίου για καθαρή σκέψη και νηφάλια ανάλυση.

* * * 

Η ύβρις μερικές φορές ορίσθηκε ως αλαζονική έπαρση, και υπερηφάνεια, γνωρίζουμε, πως προηγείται της πτώσης. Η δικαστική εξουσία είναι "τουλάχιστον επικίνδυνη" για τις ομοσπονδιακές υποδιαιρέσεις επειδή δεν έχει "ούτε την Ισχύ ούτε την Βούληση, αλλά απλώς την απόφαση, και πρέπει τελικά να εξαρτάται από τη βοήθεια του αρμοδίου προσώπου ή του τμήματος της κυβέρνησης να θέτει τις πολιτικές ή τους νόμους σε ισχύ" και των Πολιτειών, "ακόμη και από την αποτελεσματικότητα των αποφάσεών της". 26 Με κάθε απόφαση μας που λαμβάνουμε από την κοινωνία μια ερώτηση ορθώς έχει απομείνει σε αυτήν -με κάθε απόφαση που προκλητικά δεν βασίζεται στο νόμο, αλλά στην "αιτιολογημένη απόφαση" μίας απογυμνωμένης πλειοψηφίας του Δικαστηρίου- προχωράμε ένα βήμα πιο κοντά στο να θυμήσουμε την ανικανότητά μας. 


Βρίσκεστε στο μέρος 3 για να βρεθείτε στο μέρος 4 πατήστε εδώ 
 

Την είδηση την βρήκαμε στις 26.6.2015 και την μεταφράσαμε  από την .supremecourt.gov στην

 http://www.supremecourt.gov/opinions/14pdf/14-556_3204.pdf#page=1&zoom=auto,-99,798 

 Σημειώσεις Δικαστηρίου

1 Επιστολή των Προσφευγουσών-ντων στην υπ' αρίθμω  14–571, σελίδα 14.

2 Σύμφωνα, με την υπόθεση Schuette κατά BAMN, 572 US ___, ___ ___-(2014) (πλειοψηφούσα γνωμοδότηση) (δελτίο γνώμης, στην 15-17).

 

3 Σύνταγμα Ην. Πολιτειών, Άρθρο Ι, §10.
4 Άρθο IV, §1.
5 Τροπολ. 1.
6 Ομοίως-Αυτόθι.

7 Τροπολ. 2.
8 Τροπολ. 4.
9 Τροπολ. 10.
10 Υπόθεση Ηνωμένες Πολιτείες κατά Windsor, 570 US ___, ___ (2013) (δελτίο γνώμης, στην 16) (τα εσωτερικά εισαγωγικά και η παραπομπή παραλείπονται).

11 Ομοίως, στην ___ (δελτίο γνωμοδότησης, στην 17).
12 Δείτε Πόλη της Ελλάδας κατά Galloway, 572 US ___, ___ ___-(2014) (δελτίο γνωμοδότησης, 7-8).
13 Ανωτέρω, στο 10.

14 Ανωτέρω, στο 11.

15 Αυτόθιτι
16 Ανωτέρω, σε 10-11.
17 Ανωτέρω, σε 12-18.

18 Η κυρίαρχη στάση των υψηλής γνώσης δικηγορίνων με σεβασμό στα ερωτήματα που παρουσιάζονται σε αυτές τις υποθέσεις προτείνεται από το γεγονός ότι η American Bar Association που έκρινε σε συμφωνία με τις επιθυμίες των μελών της να καταθέσει μία επιστολή υποστήριξης των προσφευγουσών. Δείτε Επιστολή American Bar Association ως amicus curiae στην υπ' αριθ. 14-571 και 14-574, σελ. 1 – 5.

19 Δείτε Κέντρο Έρευνών Pew, Αλλαγή Τοπίου Θρησκευτικών Πεποιθήσεων στις Ην. Πολιτείες 4 (12 Μαΐου 2015).

20 Υπόθεση Goodridge κατά Τμήματος Δημόσιας Υγείας, 440 Mass. 309, 798 NE
2d 941 (2003).

21 Υπόθεση Windsor, 570 Ην. Πολιτείες, στην ___ (ο J. Alito, μειοψηφεί) (δελτίο γνωμοδότησης, στην 7).

22 Αν, ακόμη και καθώς το αντίτιμο που πρέπει να καταβληθεί για μία πέμπτη ψηφοφορία, δεν έδωσα ποτέ μια γνώμη σε Δικαστήριο που ήδη είχε αρχίσει: "Το Σύνταγμα υπόσχεται ελευθερία για όλες εντός της εμβέλειάς του, μια ελευθερία που περιλαμβάνει μερικά συγκεκριμένα δικαιώματα τα οποία επιτρέπουν σε πρόσωπα, εντός της νόμιμης σφαίρας, να καθορίζουν και να εκφράζουν την ταυτότητά τις", θα ήθελα να κρύψω το κεφάλι μου σε μια τσάντα. Το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών έχει κατέλθει από την πειθαρχημένη νομική αιτιολόγηση του John Marshall και του Joseph Story στους μυστικιστικούς αφορισμούς του μπισκότου της τύχης των κινέζικων εστιατορίων.

23 Ανωτέρω στην 13. 
24 Ανωτέρω στην 19. 
25 Αυτόθι

26 The Federalist Αριθ. 78 σελίδες 522, 523 (Έκδοση J. Cooke 1961) 

(A. Hamilton). 

Σημειώσεις δικές μας

* 5 civil unions =σύμφωνα συμβίωσης.
domestic relations= Η οικoγενειακή ή εγχώρια σχέση εταίρων είναι μια 

νομική ή προσωπική σχέση μεταξύ δύο προσώπων που ζουν μαζί και 

 μοιράζονται μια κοινή στέγη και οικογενειακή ζωή, αλλά δεν συνδέονται 

 με γάμο, ούτε με σύμφωνο συμβίωσης- πολιτική ένωση.

*6 mummeries=Μια παράσταση μίμων. Μια επιτηδευμένη ή υποκριτική επίδειξη ή τελετή.