ΕΔΑΔ υπόθεση των Oliari και λοιπών κατά Ιταλίας 4

3. Δίκαιο Ευρωπαϊκής Ένωσης
62. Στα άρθρα 7, 9 και 21 της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία υπεγράφη στις 7 Δεκεμβρίου 2000 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Δεκεμβρίου 2009, διαβάζεις τα εξής:

Άρθρο 7
"Κάθε μία-ένας έχει το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής της-του , της κατοικίας και των επικοινωνιών της-του".

Άρθρο 9
"Το δικαίωμα σύναψης γάμου και το να ιδρύσεις μια οικογένεια θα πρέπει να διασφαλίζεται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκηση των δικαιωμάτων αυτών".

Άρθρο 21
"1. Κάθε διάκριση με βάση οποιοδήποτε λόγο όπως το φύλο, τη φυλή, το χρώμα, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, τα γενετικά χαρακτηριστικά, τη γλώσσα, τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, τις πολιτικές ή κάθε άλλη γνώμη, την ιδιότητα μέλους εθνικής μειονότητας, την περιουσία, την γέννηση, την αναπηρία, την ηλικία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό απαγορεύεται.

2. Εντός του πεδίου εφαρμογής της Συνθήκης της ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων των εν λόγω Συνθηκών, απαγορεύεται κάθε διάκριση λόγω ιθαγενείας".

63. Το Σχόλιο της Χάρτας των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο εκπονήθηκε το 2006 από το Δίκτυο Ανεξάρτητων Εμπειρογνωμόνων για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα της ΕΕ, ανέφερε τα εξής σε σχέση με το άρθρο 9 της Χάρτας:

"Σύγχρονες τάσεις και εξελίξεις στην εγχώρια νομοθεσία σε ορισμένες χώρες προς μεγαλύτερη διαφάνεια και αποδοχή των λεσβιακών ζευγαριών, παρά, τις λίγες χώρες που εξακολουθούν να έχουν δημόσιες πολιτικές ή και κανονισμούς που απαγορεύουν ρητά την ιδέα ότι λεσβιακά ζευγάρια έχουν το δικαίωμα τελούν γάμο. Επί του παρόντος, υπάρχει πολύ περιορισμένη νομική αναγνώριση των σχέσεων των προσώπων που είναι λεσβίες, με την έννοια ότι ο γάμος δεν είναι διαθέσιμος στα λεσβιακά ζευγάρια. Η εγχώρια νομοθεσία της πλειοψηφίας των χωρών μελών προϋποθέτει, με άλλα λόγια, ότι οι μελλονύμφες είναι ετερό. Παρ' όλα αυτά, σε μερικές χώρες, π.χ., στην Ολλανδία και στο Βέλγιο, ο γάμος μεταξύ προσώπων που είναι λεσβίες είναι νομικά αναγνωρισμένος. Άλλες, όπως οι σκανδιναβικές χώρες, έχουν εγκρίνει Συνταγματική νομοθεσία της καταχωρημένης σχέσης, η οποία συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, ότι οι περισσότερες διατάξεις αφορούν το γάμο, δηλαδή τις νομικές συνέπειές του, όπως η διανομή ιδιοκτησίας, τα δικαιώματα της κληρονομιάς, κλπ, εφαρμόζονται επίσης σε αυτές τις ενώσεις. Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η ονομασία "καταχωρημένη συντροφική σχέση" έχει σκόπιμα επιλεγεί για να μην συγχέεται με το γάμο και έχει καθιερωθεί ως μια εναλλακτική μέθοδος αναγνώρισης προσωπικών σχέσεων. Ο νέος αυτός θεσμός είναι, κατά συνέπεια, ως κανόνας προσβάσιμος μόνο σε ζευγάρια που δεν μπορούν να συνάψουν γάμο, και η καταχωρημένη συντροφική σχέση του ιδίου φύλου δεν έχει το ίδιο καθεστώς-status και τα ίδια οφέλη με το γάμο ...

Προκειμένου να ληφθεί υπόψη η ποικιλομορφία των εγχώριων διατάξεων σχετικά με το γάμο, το άρθρο 9 της Χάρτας αναφέρεται στην εθνική νομοθεσία. Όπως φαίνεται από την διατύπωση της, η διάταξη έχει ευρύτερο πεδίο εφαρμογής από τα αντίστοιχα άρθρα άλλων διεθνών οργάνων. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει ρητή αναφορά σε "γυναίκες και άνδρες", όπως σε περίπτωση άλλων οργάνων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μπορεί να υποστηριχθεί ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο για να αναγνωρίσουν τις λεσβιακές σχέσεις στο πλαίσιο του γάμου. Δεν υπάρχει, ωστόσο, κατηγορηματική απαίτηση πως η εγχώρια νομοθεσία θα πρέπει να διευκολύνει τέτοιους γάμους. Διεθνή δικαστήρια και επιτροπές έχουν μέχρι στιγμής δίστασει να επεκτείνουν την εφαρμογή του δικαιώματος του γάμου σε ζευγάρια του ιδίου φύλου ... "

64. Μια σειρά άλλων οδηγιών μπορεί επίσης που παρουσιάζουν ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση: μπορούν να βρεθούν στην Βαλλιανάτος και άλλες-οι κατά Ελλάδας ([GC], αριθ. 29381/09 και 32684/09, §§ 33-34, ΕΔΑΔ 2013 (αποσπάσματα)).

4. Οι Ηνωμένες Πολιτείες

65. Στις 26 Ιουνίου 2015, στην υπόθεση της Obergefell et al. κατά Hodges, Διευθυντή, του Υπουργείου Υγείας του Οχάιο κ.ά., το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάνθηκε ότι τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα να συνάπτουν γάμο σε όλες τις Πολιτείες, και ότι δεν υπήρχε νόμιμη βάση για μια Πολιτεία να αρνηθεί να αναγνωρίσει ένα νόμιμο γάμο προσώπων που ήταν λεσβίες που εκτελείται σε άλλη Πολιτεία στη βάση της λεσβιακής, αμφισεξουαλικής φύσης του.

Οι προσφεύγοντες είχαν ισχυριστεί ότι ο εναγόμενες-οι κρατικοί αξιωματούχοι παραβίασαν την Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση, στερώντας τους το δικαίωμα να συνάψουν γάμο ή να διατηρούν τους γάμους που πραγματοποιήθηκαν ή πραγματοποιούνται νομίμως σε άλλη Πολιτεία ή χώρα στην οποία έχει δοθεί πλήρης αναγνώριση.

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι οι υπό αμφισβήτηση νόμοι επιβάρυναν την ελευθερία των λεσβιακών ζευγαριών, και μειώνουν τις κεντρικές προτροπές της ισότητας. Η Επιτροπή έκρινε ότι οι νόμοι του γάμου που επιβλήθηκαν από τις εναγόμενες-ους ήταν άνισοι καθώς τα λεσβιακά ζευγάρια στερήθηκαν όλα τα οφέλη που προσφέρονται στα ετερό ζευγάρια και αποκλείστηκαν από την άσκηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος. Αυτή η άρνηση στα λεσβιακά ζευγάρια του δικαιώματος να συνάπτουν γάμο λειτούργησε ως μια σοβαρή και συνεχιζόμενη βλάβη και η επιβολή αυτής της ανικανότητας για τις λεσβίες εξυπηρετεί την ασέβεια και την καθυπόταξή τις. Πράγματι, η Ρήτρα Ίσης Προστασίας, όπως και η Ρήτρα Νόμιμης Διαδικασίας, απαγορεύουν αυτή την αδικαιολόγητη προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος τις να τλεούν γάμο. Οι σκέψεις αυτές οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι το δικαίωμα του γάμου είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα που είναι συνυφασμένο με την ελευθερία του προσώπου, και δυνάμει της Ρήτρας Νόμιμης Διαδικασίας καθώς και της Ρήτρας Ίσης Προστασίας της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης τα λεσβιακά ζευγάρια δεν μπορεί να στερούνται του δικαιώματος αυτού και της ελευθερίας. Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα να τελούν γάμο.

Αφού σημείωσε ότι σημαντική προσοχή είχε αφιερωθεί στο θέμα από διάφορους φορείς της κοινωνίας, και ότι σύμφωνα με το συνταγματικό τους σύστημα δεν χρειάζεται να περιμένουν νομοθετική δράση πριν υποστηρίξουν ένα θεμελιώδες δικαίωμα, θεωρούσε ότι ήταν το Ανώτατο Δικαστήριο που έπρεπε να κρατήσει στο χέρι του και να επιτρέψει πιο αργά, κατά περίπτωση τον προσδιορισμό της απαιτούμενης διαθεσιμότητας συγκεκριμένων δημόσιων παροχών σε λεσβιακά ζευγάρια, εξακολουθεί να αρνείται στις λεσβίες, αμφισεξουαλικές πολλά δικαιώματα και ευθύνες που είναι συνυφασμένα με το γάμο.

Τέλος, να σημειωθεί ότι σε πολλές Πολιτείες ήδη επιτρεπόταν ο λεσβιακός γάμος -και είχαν ήδη λάβει χώρα εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιοι γάμοι- αυτό αποφάνθηκε ότι η αναστάτωση που προκλήθηκε από την απαγόρευση αναγνώρισης ήταν σημαντική και ολοένα αυξανόμενη. Έτσι, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε, επίσης, ότι δεν υπήρχε νόμιμη βάση για μια Πολιτεία να αρνηθεί να αναγνωρίσει ένα νόμιμο γάμο προσώπων που είναι λεσβίες που εκτελέστηκαν σε άλλη Πολιτεία.

Ο ΝΟΜΟΣ
I. Προκαταρκτικές Ενστάσεις
Α. Κανόνας 47
66. Η Κυβέρνηση αναφέρθηκε στον Κανόνα 47 του Κανονισμού του Δικαστηρίου. Επεσήμανε ότι σύμφωνα με την πρόσφατη αναθεώρηση του Κανόνα 47 του Κανονισμού που εκδίδεται από την Ολομέλεια του Δικαστηρίου, οι κανόνες σχετικά με το τι μία αίτηση πρέπει να περιέχει πρέπει να εφαρμόζονται με αυστηρό τρόπο. Έτσι, η μη συμμόρφωση στις απαιτήσεις που ορίζονται στις παραγράφους 1 και 2 αυτού του κανόνα μπορεί να οδηγήσει στο να μην εξετάζεται η προσφυγή από το Δικαστήριο.

67. Οι προσφεύγουσες-ντες στην προσφυγή 18766/11 υποστήριξαν ότι βάσει της αρχής tempus regit actum-ώρα να δράσουν οι κανόνες, ο νέος Κανόνας 47 που εγκρίθηκε το 2013 δεν θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μια προσφυγή που κατατέθηκε το 2011.

68. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι, πέρα από την αποτυχία της κυβέρνησης να δείξει με ποιο τρόπο οι προσφεύγοντες δεν πληρούν τις απαιτήσεις του Κανόνα 47, είναι μόνο από την 1η Ιανουαρίου 2014 που στον τροποποιημένο Κανόνα 47 εφαρμόζονται αυστηρότερες προϋποθέσεις για την εισαγωγή μίας προσφυγής στο Δικαστήριο. Στην παρούσα υπόθεση, το Δικαστήριο σημειώνει ότι όλοι οι προσφεύγοντες κατέθεσαν τις αιτήσεις τους το 2011, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρηθεί ότι δεν έχουν εκπληρώσει τις απαιτήσεις του Κανόνα 47, όπως ίσχυε κατά τον χρόνο κατάθεσης.

69. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι οποιαδήποτε Κυβερνητική αντίρρηση από την άποψη αυτή πρέπει να απορριφθεί.


Βρίσκεστε στο 4ο μέρος για βρεθείτε στο 5ο μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 21.10.2015 και την μεταφράσαμε από την

http://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-156265#{%22itemid%22:[%22001-156265%22]}