Απόφαση DEBOER, TANCO, OBERGEFELL 3

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ

Υπόθεση OBERGEFELL και άλλες-οι κατά Hodges, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, του Υπουργείου Υγείας Οχάιο και άλλες-οι.

(Δελτίο Γνωμοδότησης) Οκτώβριος 2014

Το Δικαστήριο εφάρμοσε εκ νέου την αρχή αυτή στην υπόθεση Turner κατά Safley, 482 ΗΠΑ 78, 95 (1987), η οποία έκρινε πως το δικαίωμα του γάμου είχε περιορισθεί από κανονιστικές διατάξεις που περιορίζουν το προνόμιο των φυλακισμένων να συνάπτουν γάμους. Με την πάροδο του χρόνου και σε άλλα πλαίσια, το Δικαστήριο επανέλαβε ότι το δικαίωμα του γάμου είναι θεμελιώδες βάσει της Ρήτρας Δέουσας Διαδικασίας. Δείτε, π.χ., τις υποθέσεις Μ. L. B. κατά S. L. J., 519 ΗΠΑ 102, 116 (1996), Cleveland Bd. of Ed. κατά LaFleur, 414 U. S. 632, 639-640 (1974), Griswold, ανωτέρω, σε 486, Skinner κατά Oklahoma ex rel. 8* Williamson, 316 U. S. 535, 541 (1942), Meyer κατά Nebraska, 262 U. S. 390, 399 (1923).

Δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι οι υποθέσεις αυτού του Δικαστηρίου περιγράφουν πως το δικαίωμα του γάμου θεωρείται μια σχέση στην οποία συμμετέχουν ετερό εταίροι. Το Δικαστήριο, όπως και πολλοι θεσμοί, έχουν κάνει παραδοχές που καθορίζονται από τον κόσμο και το χρόνο του οποίου αποτελεί μέρος. Αυτό ήταν εμφανές στην υπόθεση Baker κατά Nelson, 409 US 810, μια διαδικτυακή περίληψη της απόφασης που εκδόθηκε το 1972, έκρινε πως ο αποκλεισμός των λεσβιακών ζευγαριών από το γάμο δεν παρουσίαζε ουσιαστική ομοσπονδιακή ερώτηση. Ακόμα, υπάρχουν και άλλες [υποθέσεις], με πιο διδακτικά δεδικασμένα. Οι υποθέσεις αυτού του Δικαστηρίου έχουν εκφράσει τις συνταγματικές αρχές ευρύτερα. Κατά τον καθορισμό του δικαιώματος του γάμου αυτές οι υποθέσεις έχουν εντοπίσει τα ουσιώδη χαρακτηριστικά του εν λόγω δικαιώματος με βάση την ιστορία, την παράδοση, και άλλες συνταγματικές ελευθερίες εγγενείς με αυτό τον βαθύ ιδιωτικό προσωπικό δεσμό. Δείτε, π.χ., υποθέσεις Lawrence, 539 U. S., στην 574, Turner, ανωτέρω, στην 95, Zablocki, ανωτέρω, στη 384, Loving, παραπάνω, στην 12, Griswold, παραπάνω, στην 486. Και εκτιμώντας αν η δύναμη και η λογική των υποθέσεων εφαρμόζονται σε λεσβιακά ζευγάρια, το Δικαστήριο πρέπει να σέβεται τις βασικές αιτίες για τις οποίες το δικαίωμα του γάμου έχει από πολύ καιρό προστατευτεί. Δείτε, π.χ., τις υποθέσεις Eisenstadt, ανωτέρω, στην 453 έως 454, Poe, παραπάνω, στην 542 με 553 (J. Harlan, μειοψηφών).

Η ανάλυση αυτή εξ-αναγκάζει στο συμπέρασμα πως τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα του γάμου. Οι τέσσερις αρχές και οι παραδόσεις που πρέπει να συζητηθούν αποδεικνύουν πως οι αιτίες του γάμου είναι θεμελιώδους σημασίας στο πλαίσιο της εφαρμογής του Συντάγματος με την ίδια ισχύ στα λεσβιακά ζευγάρια. Μια πρώτη προϋπόθεση της σχετικής νομολογίας του Δικαστηρίου είναι ότι το δικαίωμα στην προσωπική επιλογή σχετικά με το γάμο είναι συνυφασμένο με την έννοια της ατομικής αυτονομίας. Αυτό που δια-τηρεί τη σύνδεση μεταξύ του γάμου και της ελευθερίας είναι το γιατί η υπόθεση Loving ακύρωσε τις απαγορεύσεις του γάμου μεταξύ προσώπων διαφορετικής φυλής βάσει της Ρήτρας Δέουσας Διαδικασίας. Δείτε 388 U. S., στο 12, δείτε επίσης την υπόθεση Zablocki, παραπάνω, στην 384 (παρατηρώντας την απόφαση της υπόθεσης Loving "το δικαίωμα του γάμου είναι θεμελιώδους σημασίας για όλες-ους"). Όπως και οι επιλογές σχετικά με την αντισύλληψη, τις οικογενειακές σχέσεις, την αναπαραγωγή και την ανατροφή των παιδιών, οι οποίες προστατεύονται από το Σύνταγμα, οι αποφάσεις που αφορούν τον γάμο είναι από τις πιο βαθειές ιδιωτικές προσωπικές δεσμευτικές που ένα πρόσωπο μπορεί να πάρει. Δείτε την υπόθεση Lawrence, ανωτέρω, στη 574. Πράγματι, το Δικαστήριο έχει επισημάνει ότι θα ήταν αντιφατικό "να αναγνωρίσουν το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής σε σχέση με άλλα θέματα της οικογενειακής ζωής και όχι σε σχέση με: το να αποφασίσει να εισέλθει στην σχέση που αποτελεί το θεμέλιο της οικογένειας στην κοινωνία μας". Υπόθεση Zablocki, ανωτέρω, στην 386.
Οι επιλογές για το πως θα διαμορφώσει ο γάμος την μοίρα ενός προσώπου. Δεδομένου ότι το Ανώτατο Δικαστήριο της Μασαχουσέτης έχει εξηγήσει, επειδή ο πολιτικός γάμος "πληροί την έντονη επιθυμία-λαχτάρα για την ασφάλεια, ενός ασφαλούς λιμανιού, και της σύνδεσης που εκφράζει την κοινή μας ανθρωπιά, είναι ένας αγαπητός θεσμός, και η απόφαση εάν και με ποια-ον θα συνάψουμε γάμο είναι μεταξύ των βαρυσήμαντων πράξεων της ζωής μας που καθορίζει τον αυτοπροσδιορισμό μας”. Υπόθεση Goodridge, 440 Mass., στη 322, 798 N. E. 2d, στο 955.

Η φύση του γάμου είναι ότι, μέσω του διαρκούς δεσμού, δύο πρόσωπα μαζί μπορούν να βρουν άλλες ελευθερίες, όπως αυτή της έκφρασης, της βαθειάς ιδιωτικής προσωπικής δεσμευτικής σχέσης, και της πνευματικότητας. Αυτό ισχύει για όλα τα πρόσωπα, ανεξαρτήτως του σεξουαλικού προσανατολισμού τους. Δείτε υπόθεση Windsor, 570 των ΗΠΑ, σε ___- ___ (Δελτίο γνώμης στην 22-23). Υπάρχει αξιοπρέπεια στο δεσμό μεταξύ δύο γυναικών ή δύο ανδρών που επιδιώκουν να συνάψουν γάμο και την αυτονομία τις-τους να κάνουν τέτοιες βαθιές επιλογές. Δείτε υπόθεση Loving, παραπάνω, στην 12 (“[Η] ελευθερία να συνάψει, ή να μην συνάψει γάμο, με ένα πρόσωπο μιας άλλης φυλής να διαμένει με ένα πρόσωπο και δεν μπορεί να παραβιάζεται από την Πολιτεία”). Μια δεύτερη αρχή στο πλαίσιο της νομολογίας του Δικαστηρίου αυτού είναι ότι το δικαίωμα του γάμου είναι θεμελιώδες επειδή υποστηρίζει την ένωση δύο προσώπων σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη σημασία που έχει για τα πρόσωπα που έχουν δεσμευτεί. Το σημείο αυτό ήταν στο επίκεντρο της υπόθεσης Griswold κατά Connecticut, η οποία έκρινε πως το Σύνταγμα προστατεύει το το δικαίωμα των έγγαμων ζευγαριών να χρησιμοποιήσουν αντισύλληψη. 381 Ην. Πολιτείες, στην 485. Γεγονός που υποδηλώνει ότι ο γάμος είναι ένα δικαίωμα “παλαιότερο από τον Νόμο των Δικαιωμάτων”, στην υπόθεση Griswold περιγράφεται ο γάμος με αυτόν τον τρόπο: "Ο γάμος είναι το να έρχεσαι πιο κοντά για τις καλές περιόδους είτε για τις κακές περιόδους, ελπίζοντας να υπομείνει, και είναι βαθειά προσωπική ιδιωτική σχέση στο βαθμό που είναι ιερός. Είναι μια ένωση που προωθεί έναν τρόπο ζωής, όχι τις αιτίες της, μια αρμονική ζωή, όχι τις πολιτικές πεποιθήσεις, μια διμερής πίστη, μη εμπορικός ή κοινωνικός προγραματισμός. Ωστόσο, πρόκειται για μια ένωση με ευγενή σκοπό που όπως οτιδήποτε, εμπλέκεται με προηγούμενες αποφάσεις μας". Αυτόθι, Στα 486. Και στην υπόθεση Turner, το Δικαστήριο δέχθηκε και πάλι την βαθειά ιδιωτική προσωπική δεσμευτική σχέση που προστατεύεται από το δικαίωμα αυτό, κρίνοντας πως για τις κρατούμενες-ους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί το δικαίωμα να συνάπτουν γάμους επειδή οι δεσμευτικές σχέσεις τις-τους πληρούν τις βασικές αιτίες του γιατί ο γάμος είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα. Δείτε 482 U. S., σε 95-96. Το δικαίωμα του γάμου έτσι προσδίδει αξιοπρέπεια στα ζευγάρια που "θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται με την αλληλο-δέσμευσή τους".

Υπόθεση Windsor, ανωτέρω, στη ___ (Δελτίο γνωμοδότησης στην 14). Ο γάμος ανταποκρίνεται στον συμπαντικό φόβο ότι ένα μοναχικό πρόσωπο μπορεί να καλέσει κάποια-ον σε περίπτωση ανάγκης και απλώς δεν θα βρεθεί καμιά-νείς κοντά του. Προσφέρει την ελπίδα της συντροφικότητας και της κατανόησης καθώς και τη διαβεβαίωση ότι, όσο και τα δύο πρόσωπα εξακολουθούν να ζουν θα υπάρχει κάποια-ος που τα νοιάζεται. Όπως έκρινε το Δικαστήριο στην υπόθεση Lawrence, τα λεσβιακά ζευγάρια έχουν το ίδιο δικαίωμα όπως και τα ετερό ζευγάρια να απολαμβάνουν μια βαθειά προσωπική, ιδιωτική σχέση. Η υπόθεση Lawrence ακύρωσε τους νόμους που καθιστούσαν την λεσβιακή βαθειά προσωπική, ιδιωτική σχέση μια εγκληματική πράξη. Και αναγνώρισε πως “[ό]ταν η σεξουαλικότητα βρίσκει απτή έκφραση στην βαθειά προσωπική, ιδιωτική σχέση με ένα άλλο πρόσωπο, όμως η δραστηριότητα μπορεί να είναι και, το στοιχείο που είναι το πιο ανθεκτικό σε ένα προσωπικό δεσμό”. 539 Ην. Πολιτείες, στο 567. Αλλά ενώ η υπόθεση Lawrence επιβεβαίωσε την διάσταση της ελευθερίας που επιτρέπει στα πρόσωπα να συμμετάσχουν σε μια βαθειά προσωπική, ιδιωτική στενή σχέση χωρίς ποινική ευθύνη, αυτό δεν σημαίνει ότι η ελευθερία σταματάει εκεί. Το να είναι νόμιμη [η σχέση] μπορεί να είναι ένα βήμα προς τα εμπρός, αλλά δεν επιτυγχάνει την πλήρη υπόσχεση της ελευθερίας.

Μία τρίτη βάση για την προστασία του δικαιώματος του γάμου είναι πως διασφαλίζει τα παιδιά και τις οικογένειες και έτσι αντλεί νόημα από τα σχετικά δικαιώματα της ανατροφής των παιδιών, της δημιουργίας παιδιών, και της εκπαίδευσης παιδιών. Δείτε την υπόθεση Pierce κατά Κοινωνίας των Καλογριών - Pierce v. Society of Sisters, 268 US 510 (1925), υπόθεση Meyer, 262 U. S., στην 399. Το Δικαστήριο έχει αναγνωρίσει αυτές τις συνδέσεις με την περιγραφή των ποικίλων δικαιωμάτων ως ένα ενιαίο σύνολο: "[Τ]ο δικαίωμα να συνάπτει γάμο, να ιδρύσει ένα σπίτι και να αναθρέψει παιδιά" είναι ένα καίριας σημασίας τμήμα της ελευθερίας που προστατεύεται από την Ρήτρα Δέουσας Διαδικασίας”. Υπόθεση Zablocki, 434 U. S, στην 384 (αναφέροντας την υπόθεση Meyer, ανωτέρω, στην 399). Σύμφωνα με τους νόμους των διαφόρων Πολιτειών, μερικές από τις προστασίες του γάμου για τα παιδιά και τις οικογένειες είναι το ουσιώδες. Αλλά ο γάμος παρέχει επίσης πιο εμβριθή οφέλη. Δίνοντας την αναγνώριση και την νομική δομή της σχέσης στους γονείς τους, ο γάμος επιτρέπει στα παιδιά "να καταλάβουν την ακεραιότητα και την εγγύτητα της οικογένειας τους και την ομόνοια της με άλλες οικογένειες στην κοινότητά τους και στην καθημερινή τους ζωή". Υπόθεση Windsor, ανωτέρω, σε ___ (slip op., στο 23). Ο γάμος παρέχει επίσης μονιμότητα και σταθερότητα που είναι σημαντικές για το ύψιστο συμφέρον των παιδιών. Δείτε Επιστολή για τις-τους μελετητήτριες των Συνταγματικών Δικαιωμάτων των Παιδιών ως Amici Curiae στην 22-27. Όπως όλα τα μέρη συμφωνούν, πολλά λεσβιακά ζευγάρια παρέχουν στοργή και φροντίδα στο σπίτι με τα παιδιά τους, είτε είναι βιολογικά είτε παιδοθετημένα. Και εκατοντάδες χιλιάδες είναι τα παιδιά που ανατρέφονται σήμερα από αυτά τα ζευγάρια. Δείτε Επιστολή για τον Gary J. Gates ως Αmicus Curiae 4. Στις περισσότερες Πολιτείες οι λεσβίες έχουν τη δυνατότητα να παιδοθετήσουν, είτε ως άτομα είτε ως ζευγάρια, και πολλές παιδοθεσίες ή αναδοχές έχουν λεσβίες γονείς, δείτε αυτόθι, στην 5. Αυτό παρέχει ισχυρή επιβεβαίωση από τον ίδιο το νόμο πως οι λεσβίες μπορούν να δημιουργήσουν αγαπημένες, υποστηρικτικές οικογένειες.

Εξαιρώντας τα λεσβιακά ζευγάρια από το γάμο έρχεται σε σύγκρουση με μια καίριας σημασίας ιδέα του δικαιώματος του γάμου. Χωρίς την αναγνώριση, τη σταθερότητα, την δυνατότητα πρόβλεψης που ο γάμος προσφέρει, τα παιδιά υποφέρουν από το στίγμα της γνώσης πως η οικογένειά τους υπολείπεται κατά κάποιο τρόπο. Επίσης υποφέρουν από τις σημαντικές υλικές δαπάνες που εγείρονται για τις άγαμες γονείς, υποβιβάζονται χωρίς να φταίνε αυτά τα ίδια σε μία πιο δύσκολη και αβέβαιη οικογενειακή ζωή. Οι νόμοι γάμου στο θέμα αυτό εν προκειμένω βλάπτουν και εξευτελίζουν τα παιδιά των λεσβιακών ζευγαριών. Δείτε την υπόθεση Windsor, ανωτέρω, σε ___ (Δελτίο γνωμοδότησης Σε 23). Αυτό δεν σημαίνει πως το δικαίωμα του γάμου, έχει μικρότερη σημασία για εκείνες που δεν έχουν ή δεν μπορούν να έχουν παιδιά. Η ικανότητα, η επιθυμία, ή η υπόσχεση παραγωγής παιδιών δεν είναι και δεν υπήρξε ποτέ προϋπόθεση για να είναι έγκυρος ένας γάμος σε οποιαδήποτε Πολιτεία, χώρα. Υπό το φως των δεδικασμένων που προστατεύουν το δικαίωμα ενός μη παραγωγικού προσώπου ή ζεύγους, δεν μπορεί να πει το Δικαστήριο ή οι Πολιτείες πως τελεί υπό αίρεση το δικαίωμα του γάμου με βάση την ικανότητα ή την δέσμευση για παραγωγή παιδιών. Το συνταγματικό δικαίωμα του γάμου έχει πολλές πτυχές, εκ των οποίων η παραγωγή παιδιών είναι μόνο μία.

Τέταρτο και τελευταίο, οι υποθέσεις αυτού του Δικαστηρίου και οι παραδόσεις της κοινωνίας καθιστούν σαφές ότι ο γάμος είναι ένας ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνικής μας τάξης. Ο Alexis de Tocqueville αναγνώρισε αυτή την αλήθεια στα ταξίδια του στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν δύο αιώνες πριν: “Ασφαλώς δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο όπου ο δεσμός του γάμου είναι τόσο σεβαστός όσο στις Ην. Πολιτείες . . . [Ό]ταν η Αμερικανίδα-ος αποσύρεται από την οχλαγωγία της δημόσιας ζωής στην αγκαλιά της οικογένειάς της, βρίσκει σε αυτήν την εικόνα της τάξης και της ειρήνης. . . . [Α]υτή-ος μεταφέρει στη συνέχεια [αυτή την εικόνα] μαζί της στις δημόσιες υποθέσεις”. 1 Η Δημοκρατία στην Ην. Πολιτείες 309 (μετάφραση H. Reeve, rev. ed. 1990). Στην υπόθεση Maynard κατά Hill, 125 U. S. 190, 211 (1888), το Δικαστήριο επανέλαβε τον de Tocqueville, εξηγώντας ότι ο γάμος είναι "το θεμέλιο της οικογένειας και της κοινωνίας, χωρίς τον οποίο δεν θα υπήρχε ούτε ο πολιτισμός ούτε η πρόοδος". Το Δικαστήριο στην υπόθεση Maynard, είπε πως ο γάμος, είναι εδώ και καιρό “ένας σπουδαίος δημόσιος θεσμός, δίνοντας χαρακτήρα σε ολόκληρη την αστική πολιτεία μας”. Αυτόθι, στην 213. Αυτή η ιδέα ακόμη επαναλαμβάνεται καθώς ο θεσμός έχει εξελιχθεί με ουσιαστικούς τρόπους στην πάροδο του χρόνου, αντικαθιστώντας τους κανόνες που σχετίζονταν με τη συγκατάθεση των γονέων, το φύλο, τη φυλή και αυτή στιγμή θεωρείται από πολλές-ούς πως είναι απαραίτητος. Δείτε γενικά Ν. Cott, Δημόσιοι Όρκοι. Ο γάμος εξακολουθεί να αποτελεί δομικό στοιχείο της εθνικής μας κοινότητας. Για το λόγο αυτό, ακριβώς όπως ένα ζευγάρι δεσμεύεται να αλληλοστηριχθεί, το ίδιο δεσμεύεται και η κοινωνία να υποστηρίξει το ζευγάρι, προσφέροντας συμβολική αναγνώριση και υλικό για να προστατευτεί και να τρέφεται η ένωση.

Πράγματι, ενώ οι Πολιτείες είναι γενικά ελεύθερες να διαφοροποιούν τα οφέλη που προσφέρουν σε όλα τα έγγαμα ζευγάρια, σε όλη την ιστορία μας κατέστησαν το γάμο βάση για μια διευρυνόμενη λίστα κυβερνητικών δικαιωμάτων, οφελημάτων και ευθυνών. Αυτές οι πτυχές της συζυγικής συνθήκης-status περιλαμβάνουν: φορολογία, κληρονομιά και δικαιώματα ιδιοκτησίας, κανόνες αδιαθέτου διαδοχής-διαδικασία κληρονομιάς, το συζυγικό προνόμιο 9* του νόμου αποδεικτικών στοιχείων, 10* την πρόσβαση στο νοσοκομείο, την εξουσιοδότηση λήψης ιατρικών αποφάσεων, τα δικαιώματα παιδοθεσίας, τα δικαιώματα και τα οφέλη της επιζώσας συζύγου, πιστοποιητικά γέννησης ή θανάτου, τους κανόνες επαγγελματικής δεοντολογίας, τους ελιγμούς περιορισμών χρηματοδότησης, τα οφέλη αποζημιώσεων των εργαζομένων, την ασφάλεια υγείας, την επιμέλεια των παιδιών, τους κανόνες στήριξης, και την δυνατότητα επίσκεψης. Δείτε την Επιστολή της υπόθεσης Ηνωμένες Πολιτείες ως Amicus Curiae 6-9, Επιστολή της American Bar Association ως Amicus Curiae 8-29. Ο εν ισχύ γάμος σύμφωνα με νόμο της Πολιτείας είναι επίσης μια σημαντική συνθήκη-status σε πάνω από χίλιες διατάξεις του ομοσπονδιακού δικαίου. Δείτε υπόθεση Windsor, 570 U. S., στη ___ - ___ (Δελτίο γνωμοδότησης στην 15-16). Οι Πολιτείες συνέβαλαν στη θεμελιώδη φύση του δικαιώματος του γάμου με την τοποθέτηση του εν λόγω θεσμού στην καρδιά τόσων πολλών πτυχών της νομικής και της κοινωνικής τάξης.

Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ των λεσβιακών και ετερό ζευγαριών σε σχέση με την αρχή αυτή. Ωστόσο, δυνάμει του αποκλεισμού τους από τον εν λόγω θεσμό, στα λεσβιακά ζευγάρια αρνήθηκαν τον αστερισμό των παροχών που οι Πολιτείες συνδέουν με το γάμο. Το αποτέλεσμα αυτής της βλάβης είναι μεγαλύτερο από τα υλικά βάρη. Τα λεσβιακά ζευγάρια παραδίδονται σε μία αστάθεια που πολλά ετερό ζευγάρια θα θεωρούσαν αφόρητη στις ζωές τους. Καθώς η ίδια η Πολιτεία κάνει τον γάμο ό,τι πιο πολύτιμο με τη σημασία που αποδίδει σε αυτόν, ο αποκλεισμός από το εν λόγω καθεστώς επιδρά στο να διδάσκει πως οι λεσβίες και οι αμφισεξουαλικές είναι άνισες σε σημαντικές πτυχές. Εξευτελίζει τις λεσβίες η Πολιτεία που τις κλειδώνει έξω από έναν καίριας σημασίας θεσμό της κοινωνίας του Έθνους. Τα λεσβιακά ζευγάρια, επίσης, μπορεί να εμπνευστούν από τους ανώτερους σκοπούς του γάμου και να επιδιώξουν την εκπλήρωση της υψηλότερης έννοιάς του. Ο περιορισμός του γάμου σε ετερό ζευγάρια για καιρό μπορεί να φαινόταν φυσικός και απλός, αλλά η ασυμφωνία του με την καίριας σημασίας έννοια του θεμελιώδους δικαιώματος του γάμου είναι πλέον προφανής. Με την επί-γνωση πρέπει να έρθει η αναγνώριση ότι οι νόμοι που θέτουν εκτός το δικαίωμα του γάμου στα λεσβιακά ζευγάρια επιβάλλει στίγμα και ζημία, αυτού του είδους που απαγορεύονται από την βασική μας χάρτα. 11*

Αντιτάσσοντας ότι αυτό δεν αντικατοπτρίζει το κατάλληλο πλαίσιο του θέματος, οι εναγόμενες-οι ανέτρεξαν στην υπόθεση Ουάσιγκτον κατά Glucksberg - Washington v. Glucksberg, 521 U. S. 702, 721 (1997), η οποία καλούσε για μια “προσεκτική περιγραφή” των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Ισχυρίζονται πως οι προσφεύγουσες δεν επιθυμούν να ασκήσουν το δικαίωμα του γάμου, αλλά μάλλον ένα νέο και ανύπαρκτο "δικαίωμα στο γάμο προσώπων που είναι λεσβίες". Η Νομική Επιστολή των εναγομένων στον Αριθμό 14 έως 556, σελίδα 8, στην υπόθεση Glucksberg επέμενε ότι η ελευθερία σύμφωνα με τη Ρήτρα Δέουσας Διαδικασίας πρέπει να ορίζεται με τον πιο περιοριστικό τρόπο, με κεντρικό σημείο αναφοράς συγκεκριμένες ιστορικές πρακτικές. Ωστόσο, ενώ αυτή η προσέγγιση μπορεί να ήταν κατάλληλη για την υποστήριξη των συμμετεχουσών-ντων (ιατρικώς υποβοηθούμενη αυτοκτονία), είναι ασυμβίβαστη με την προσέγγιση που το Δικαστήριο έχει χρησιμοποιήσει κατά τη συζήτηση άλλων θεμελιωδών δικαιωμάτων, περιλαμβανομένων του γάμου και της βαθειάς προσωπικής ιδιωτικής σχέσης. Η υπόθεση Loving δεν ρώτησε για το "δικαίωμα του γάμου μεταξύ προσώπων διαφορετικής φυλής", η υπόθεση Turner δεν ρώτησε για “το δικαίωμα των κρατουμένων να συνάπτουν γάμο", και η υπόθεση Zablocki δεν ρώτησε για το “δικαίωμα των πατεράδων που δεν καταβάλουν την οικονομική διατροφή στα παιδιά τους να συνάψουν γάμο”.

Αντίθετα, κάθε υπόθεση ζήτησε πληροφορίες σχετικά με το δικαίωμα σύναψης γάμου στην περιεκτική του έννοια, ρωτώντας εάν υπήρχε επαρκής δικαιολόγηση για τον αποκλεισμό της σχετικής κατηγορίας από αυτό το δικαίωμα. Δείτε επίσης υπόθεση Glucksberg, 521 U. S., at 752–773 (ο J. Souter, συμφώνησε με την απόφαση), αυτόθι, στο 789-792 (ο J. BREYER, συμφώνησε με τις αποφάσεις). Αυτή η αρχή ισχύει και εδώ. Αν τα δικαιώματα αυτά ορίζονταν με βάσει του ποια-ος τα ασκούσε στο παρελθόν, στη συνέχεια θα ελάμβανε πρακτικές που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως δική τους συνεχής αιτιολόγηση και νέες ομάδες δεν θα μπορούσαν να επικαλεστούν τα δικαιώματα που κάποτε τις αρνήθηκαν. Το Δικαστήριο απέρριψε την προσέγγιση, τόσο σε σχέση με το δικαίωμα να συνάπτει κάποια-ος γάμο και τα δικαιώματα των λεσβιών. Δείτε υπόθεση Loving 388 U. S., στη 12, υπόθεση Lawrence, 539 U. S., στο 566-567.

 

Το δικαίωμα γάμου είναι θεμελιώδες ως θέμα ιστορίας και παράδοσης, αλλά τα δικαιώματα δεν προέρχονται από τις αρχαίες πηγές και μόνο. Αυτά ανακύπτουν, επίσης, από μια καλύτερη πληροφόρηση κατανόηση του πως οι συνταγματικές επιταγές ορίζουν την ελευθερία που παραμένει επείγουσα στη δική μας εποχή. Πολλές που θεωρούν τον γάμο των λεσβιών λάθος, σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν με βάση ευπρεπή και έντιμη θρησκευτική ή φιλοσοφική επιχειρηματολογία, και ούτε αυτές ούτε οι πεποιθήσεις τις υποτιμόνται εδώ. Αλλά όταν μία ειλικρινής, προσωπική αντίθεση καταλήγει να θεσπίσει το νόμο και τη δημόσια τάξη, είναι αναγκαία συνέπεια να τεθεί σύντομα στην επίσημη έγκριση της ίδιας της Πολιτείας ένας αποκλεισμός που εξευτελίζει ή στιγματίζει εκείνες στις οποίες στη συνέχεια αρνηθηκαν τη δική τους ελευθερία. Σύμφωνα με το Σύνταγμα, τα λεσβιακά ζευγάρια επιζητούν στο γάμο την ίδια νομική μεταχείριση όπως στα ετερό ζευγάρια, και αυτό θα μπορούσε να βλάψει τις επιλογές τις και να μειώσει την προσωπικότητα τις όταν τις αρνούνται αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα των λεσβιακών ζευγαριών να συνάπτουν γάμους είναι τμήμα της ελευθερίας που προέρχεται από την υπόσχεση της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης, επίσης, από την εγγύηση ισότιμης προστασίας των νόμων.

Η Ρήτρα Δέουσας Διαδικασίας και η Ρήτρα Ίσης Προστασίας συνδέονται με έναν εμβριθή τρόπο, μολονότι αυτές ξεκινούν με ανεξάρτητες αρχές-αξίες. Τα Δικαιώματα της ελευθερίας εμμέσως και τα δικαιώματα που εξασφαλίζονται με την ίση προστασία μπορεί να στηρίζονται σε διαφορετικούς κανόνες και δεν είναι πάντα της ίδιας έκτασης, ακόμη σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί κάθε ένα να είναι διδακτικό ως προς την έννοια και την επίτευξη του άλλου. Σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση μία Ρήτρα μπορεί να την σκεφτούμε για να συλλάβουμε την ουσία του δικαιώματος με έναν πιο ακριβή και ολοκληρωμένο τρόπο, ακόμη και δύο Ρήτρες μπορούν να συγκλίνουν στην αναγνώριση και στον ορισμό ενός δικαιώματος. Δείτε M. L. B., 519 U. S., στη 120–121; αυτόθι, στη 128–129 (ο J. Kennedy, συμφωνεί με την απόφαση), υπόθεση Bearden κατά Georgia, 461 U. S. 660, 665 (1983). Αυτή η συσχέτιση των δύο αρχών-αξιών προάγει την κατανόηση του τι είναι ελευθερία και πως πρέπει να γίνει πραγματικότητα.

 

Υποθέσεις του Δικαστηρίου που άπτονται του δικαιώματος γάμου αντικατοπτρίζουν τη δυναμική αυτή. Στην υπόθεση Loving, το Δικαστήριο ακύρωσε την απαγόρευση του γάμου μεταξύ προσώπων διαφορετικής φυλής στο πλαίσιο τόσο της Ρήτρας Ίσης Προστασίας όσο και της Ρήτρας Δέουσας Διαδικασίας. Το Δικαστήριο για πρώτη φορά έκρινε την απαγόρευση άκυρη λόγω της άνισης μεταχείρισης των ζευγαριών διαφορετικής φυλής. Δήλωσε: "Δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία ότι ο περιορισμός της ελευθερίας να συνάψουν γάμο μόνο λόγω της φυλετικών ταξινομήσεων, παραβιάζει την βασικής σημασίας έννοια της Ρήτρας Ίσης Προστασίας". 388 U. S., στο 12. Με αυτήν την σύνδεση στην ίση προστασία το Δικαστήριο προχώρησε στο να κρίνει πως η απαγόρευση προσβάλει τους βασικότερους κανόνες της ελευθερίας: "Το να αρνηθούμε αυτή τη θεμελιώδη ελευθερία, έτσι ώστε να μην μπορεί να υποστηριχθεί μία βάση όπως οι ταξινομήσεις της φυλής που ενσωματώνονται στο παρόντα νόμο, ταξινομήσεις τόσο άμεσα ανατρεπτικές από την αρχής της ισότητας στην καρδιά της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης, είναι βέβαιο πως στερεί από όλες τις πολίτισες-ες της Πολιτείας, χώρας την ελευθερία χωρίς τη δέουσα νομική διαδικασία". 

Αυτόθι Οι αιτίες για τις οποίες ο γάμος είναι θεμελειώδες δικαίωμα έγιναν πιο σαφείς και πειστικές από την πλήρη συνειδητοποίηση και την κατανόηση του πλήγματος ως αποτέλεσμα των νόμων απαγόρευσης των ενώσεων μεταξύ προσώπων διαφορετικής φυλής. Η συνέργεια μεταξύ των δύο προστασιών επεξηγείται περαιτέρω στην υπόθεση Zablocki. Εκεί, το Δικαστήριο επικαλέστηκε τη Ρήτρα Ίσης Προστασίας ως βάση για την ακύρωση του υπό αμφισβήτηση νόμου, ο οποίος, όπως έχει ήδη αναφερθεί, απαγόρευε στους πατέρες που δεν είχαν πληρώσει την οικονομική διατροφή για τα παιδιά τους να συνάψουν γάμο χωρίς δικαστική έγκριση. Η ανάλυση της ίσης προστασίας εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από την κρίση του Δικαστηρίου καθώς ο νόμος επιβάρυνε ένα δικαίωμα “θεμελιώδους σημασίας”. 434 U. S., στο 383. Ήταν η ουσιαστική φύση του δικαιώματος του γάμου που, συζητήθηκε εκτενώς στην υπόθεση Zablocki, Δείτε id., στην 383-387, που έκανε εμφανή την ασυμβατότητα του νόμου με τις απαιτήσεις της ισότητας. Κάθε ιδέα της ελευθερίας και της ίσης προστασίας- οδηγεί σε μια ισχυρότερη κατανόηση της άλλης.

Βρίσκεστε στο 3ο μέρος για να βρεθείτε στο 4ο μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 26.6.2015 και την μεταφράσαμε από την supremecourt στην http://www.supremecourt.gov/opinions/14pdf/14-556_3204.pdf#page=1&zoom=auto,-99,798

Δικές μας σημειώσεις

*8 Ex rel.= [είναι μια συντομογραφία της λατινικής φράσης "ex relatio" (που σημαίνει "[απορρέω] από τη σχέση-εξιστόρηση [εκ του relator]"). Ο όρος είναι νομική έκφραση, χρησιμοποιείται για να συντομευφθούν φράσεις όπως: "σε σχέση με", “εκ των σχετικών” "για τη χρήση του", "εκ μέρους της", και παρόμοιες εκφράσεις. Πιο συχνά χρησιμοποιείται όταν μια κυβέρνηση φέρνει μια αιτιολόγηση κατόπιν αιτήματος ιδιωτών που έχει κάποιο συμφέρον για το θέμα. Το μέρος των ιδιωτών ονομάζεται ρυθμίστρια-ής σε μια τέτοια υπόθεση. Η κυβέρνηση ενεργεί βάσει της αφήγησης ή εξιστόρησης (Λατινικά relātio-ρυθμίστρια-ης) των προβαλλομένων πραγματικών περιστατικών από την ρυθμίστρια-ή. Οι κυβερνήσεις αποδέχονται συνήθως τις προσφυγές και αρχίζει η άσκηση της προσφυγής για την εκ των σχετ. (ex rel.) ενεργειών μόνο αν το συμφέρον που επικαλείται το ιδιωτικό μέρος είναι παρόμοιο με το συμφέρον της κυβέρνησης.] 

*9 spousal privilege-συζυγικό προνόμιο= ο νόμος του συζυγικού προνομίου αποδεικτικών στοιχείων, η πρόσβαση στο νοσοκομείο, η εξουσιοδότηση λήψης ιατρικών αποφάσεων, τα δικαιώματα παιδοθεσίας, τα δικαιώματα και τα οφέλη της επιζώσας, τα πιστοποιητικά γέννησης ή θανάτου, τους κανόνες επαγγελματικής δεοντολογίας, τους ελιγμούς περιορισμών χρηματοδότησης, τα οφέλη αποζημιώσεων των εργαζομένων, η ασφάλεια υγείας, η επιμέλεια των παιδιών, οι κανόνες στήριξης, και η δυνατότητα επίσκεψης. Δείτε την Νομική Επιστολή της υπόθεσης Ηνωμένες Πολιτείες ως Amicus Curiae 6-9,

*10 [Ο νόμος των αποδεικτικών στοιχείων περιλαμβάνει τους κανόνες και τις νομικές αρχές που διέπουν την απόδειξη των πραγματικών περιστατικών σε μια νομική διαδικασία. Αυτοί οι κανόνες καθορίζουν ποια στοιχεία πρέπει ή δεν πρέπει να θεωρούνται από ένα πρόσωπο ή ένα σώμα που είναι υπεύθυνο για τη διερεύνηση και τη λήψη αποφάσεων σε δικαστικές υποθέσεις, τα πραγματικά περιστατικά στην λήψη της απόφασής και, μερικές φορές, το βάρος που μπορεί να δοθεί στα εν λόγω αποδεικτικά στοιχεία. Ο νόμος των στοιχείων ασχολείται επίσης με την ποσόστητα, την ποιότητα και το είδος της απόδειξης που απαιτείται για να επικρατήσει σε δικαστική διαμάχη.] 

*11 Βασική χάρτα: ένα έγγραφο που έχει εκδοθεί από μία ανώτατη αρχή ή από την Πολιτεία, σε αυτό περιγράφονται οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες οργανώνεται μια πόλη, ή Πολιτεία, μία εταιρεία και καθορίζει τα δικαιώματα και τα προνόμια τους. Ένα έγγραφο το οποίο προσδιορίζει την επίσημη οργάνωση του νομικού σώματος, το σύνταγμα: η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών.