Απόφαση DEBOER, TANCO, OBERGEFELL 4

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ

Υπόθεση OBERGEFELL και άλλες-οι κατά Hodges, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, του Υπουργείου Υγείας Οχάιο και άλλες-οι.

(Δελτίο Γνωμοδότησης) Οκτώβριος 2014

Πράγματι, κατά την ερμηνεία της Ρήτρας της Ίσης Προστασίας, το Δικαστήριο έχει αναγνωρίσει ότι οι νέες ιδέες και αντιλήψεις της κοινωνίας μπορεί να αποκαλύψουν αδικαιολόγητη ανισότητα στο εσωτερικό των πιο θεμελιωδών θεσμών μας που κάποτε πέρασε απαρατήρητη και αδιαμφισβήτητη. Για να πάρουμε μία μόνο χρονική περίοδο, αυτό συνέβαινε σε σχέση με το γάμο στη δεκαετία του 1970 και του 1980. Παρά τη σταδιακή διάβρωση του δόγματος της υπανδρείας, βλέπε ανωτέρω, στην 6, επαχθής ταξινομήσεις στο γάμο με βάση το φύλο παρέμειναν συνήθεις ως τα μέσα του 20ου αιώνα. Δείτε App. την Νομική Επιστολή για την προσφεύγουσα στην υπόθεση Reed κατά Reed, Ο. Τ. 1971, Αριθμός 70-4, σελ. 69-88 (μια εκτενής αναφορά στον εξάντα του νόμου ως το 1971 την άνιση αντιμετώπιση των γυναικών ως προς τους άγαμους άνδρες). Αυτές οι ταξινομήσεις αρνούνταν την ίση αξιοπρέπεια γυναικών και ανδρών. Ένας νόμος της Πολιτείας, για παράδειγμα, υπό την προϋπόθεση ότι το 1971 “ο σύζυγος είναι η κεφαλή της οικογένειας και η σύζυγος υποτάσσεται σε αυτόν, η νομική πολιτική ύπαρξη της συγχωνεύται σε αυτήν του συζύγου της, εκτός από όπου ο νόμος την αναγνωρίζει ξεχωριστά, είτε για τη δική της προστασία, είτε προς όφελός της”. Ga. Code Ann. §53-501 (1935).

Ανταποκρινόμενο σε μια νέα συνειδητοποίηση, το Δικαστήριο έκανε επίκληση των αρχών της ίσης προστασίας για να ακυρώσει τους νόμους που με βάση το φύλο επέβαλλαν ανισότητα στο γάμο. Βλέπε, π.χ., υπόθεση Kirchberg κατά Feenstra- Kirchberg v. Feenstra, 450 U.S. 455 (1981), υπόθεση Wengler κατά Druggists Mut. Ins. Co. - Wengler v. Druggists Mut. Ins. Co., 446 U. S. 142 (1980), υπόθεση Califano κατά Westcott - Califano v. Westcott, 443 U. S. 76 (1979), υπόθεση Orr κατά Orr - Orr v. Orr, 440 U. S. 268 (1979), υπόθεση Califano κατά Goldfarb, 430 US 199 (1977) (πλειοψηφούσα γνωμοδότηση), υπόθεση Weinberger κατά Wiesenfeld, 420 U. S. 636 (1975), υπόθεση Frontiero κατά Richardson, 411 U. S. 677 (1973). Όπως και οι υποθέσεις Loving και Zablocki, αυτές οι προηγούμενες δείχνουν ότι η Ρήτρα Ίσης Προστασίας μπορεί να συμβάλει στον εντοπισμό και στη διόρθωση ανισοτήτων στον θεσμό του γάμου, δικαιώνοντας τις γενικές αρχές της ελευθερίας και της ισότητας στο πλαίσιο του Συντάγματος. Άλλες υποθέσεις επιβεβαιώνουν τη σχέση αυτή μεταξύ της ελευθερίας και της ισότητας. Στην υπόθεση M. L. B. κατά S. L. J., το Δικαστήριο ακύρωσε λόγω αρχών το πλαίσιο της διαδικασίας και της ίσης προστασίας όπου ο νόμος απαιτεί οι φτωχές μητέρες να καταβάλλουν ένα τέλος, προκειμένου να ασκήσουν έφεση ώστε να μην επέλθει ο τερματισμός των γονικών δικαιωμάτων τις. Δείτε 519 U. S., στο 119-124. Στην υπόθεση Eisenstadt κατά Baird, το Δικαστήριο επικαλέστηκε αμφότερες τις αρχές ώστε να ακυρωθεί η απαγόρευση της διανομής των αντισυλληπτικών στις άγαμες-ους, αλλά όχι στις έγγαμες-ους. Δείτε 405 U. S., στην 446–454. Και στην υπόθεση Skinner κατά ex rel. 12* Williamson της Οκλαχόμα - Skinner v. Oklahoma ex rel. Williamson, το Δικαστήριο ακύρωσε αμφότερες τις αρχές ενός νόμου που επέτρεπε την στείρωση στις-στους καθ' έξιν εγκληματίες. Δείτε 316 U. S., στο 538-543.

Στην υπόθεση Lawrence, το Δικαστήριο αναγνώρισε την αλληλοσυνδεόμενη φύση αυτών των συνταγματικών εγγυήσεων στο πλαίσιο της νομικής αντιμετώπισης των λεσβιών. Δείτε 539 U. S., at 575. Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση Lawrence κρίθηκε δυνάμει της Ρήτρας της Δέουσας Διαδικασίας, αναγνώρισε, και προσπάθησε να διορθώσει, τη συνεχιζόμενη ανισότητα που προέκυπτε από τους νόμους που καθιστούσαν την βαθιά ιδιωτική προσωπική σχέση στη ζωή των λεσβιών ως έγκλημα κατά του κράτους. Δείτε αυτόθι, Ως εκ τούτου, η υπόθεση Lawrence εναπόθεσε στις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας να καθ-ορίσουν και να προστατεύσουν τα δικαιώματα των των λεσβιών κρίνοντας πως το κράτος “δεν μπορεί να εξευτελίζει την ύπαρξή τις ή να ελέγχει το πεπρωμένο τις, καθιστώντας έγκλημα την ιδιωτική σεξουαλική τις συμπεριφορά". Αυτόθι, στην 578. Η δυναμική αυτή ισχύει επίσης και για τον γάμο λεσβιακών ζευγαριών. Είναι πλέον σαφές ότι οι αμφισβητούμενοι νόμοι επιβαρύνουν την ελευθερία των λεσβιακών ζευγαριών, και θα πρέπει περαιτέρω να αναγνωριστεί ότι βραχύνουν τις βασικότερες αρχές της ισότητας. Εδώ οι νόμοι του γάμου που επιβάλλονται από τις εναγόμενες-ους είναι στην ουσία άνισοι: Στα λεσβιακά ζευγάρια αρνούνται όλα τα οφέλη που προσφέρουν στα ετερό ζευγάρια και αποκλείονται από την άσκηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος. Ειδικά κόντρα στην μακραίωνη ιστορία αποδοκιμασίας των λεβιακών σχέσεων, αυτή η άρνηση στα λεσβιακά ζευγάρια του δικαιώματος σύναψης γάμου λειτουργεί ως μια σοβαρή και συνεχιζόμενη βλάβη. Η επιβολή αυτής της ανικανότητας για τις λεσβίες και αμφισεξουαλικές υπηρετεί το να μην τις σέβονται και το να καθίστανται υποδεέστερες. Και η Ρήτρα Ίσης Προστασίας, όπως και η Ρήτρα Δίκαιης Δίκης, απαγορεύουν αυτήν την αδικαιολόγητη προσβολή του θεμελιώδους δικαιώματος σύναψης γάμου. Δείτε, π.χ., τις υποθέσεις Zablocki, ανωτέρω, στην 383–388 και Skinner, 316 U. S., στην 541. Οι σκέψεις αυτές οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το δικαίωμα σύναψης γάμου είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα που συνδέονται με την ελευθερία του προσώπου, και δυνάμει των Ρητρών της Δέουσας Διαδικασίας και της Ίσης Προστασίας της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίηση τα λεσβιακά ζευγάρια δεν μπορεί να στερούνται αυτό το δικαίωμα και αυτή την ελευθερία.

Το Δικαστήριο διαπιστώνει τώρα ότι τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα σύναψης γάμου. Δεν είναι πλέον δυνατόν αυτή την ελευθερία να τους την αρνούμαστε. Η υπόθεση Baker κατά Nelson πρέπει εδώ και τώρα να ακυρωθεί, και οι νόμοι του κράτους που αμφισβητήθηκαν από τις προσφεύγουσες σε αυτές τις υποθέσεις είναι πλέον ανίσχυροι κατά το μέτρο που αποκλείουν τα λεσβιακά ζευγάρια από τον πολιτικό γάμο με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις όπως και τα ετερό ζευγάρια. Μπορεί να υπάρχει μια αρχική ροπή σε αυτές τις υποθέσεις να προχωρήσουμε με προσοχή - να αναμένουμε περαιτέρω τη νομοθεσία, τους δικαστικούς αγώνες, και τη συζήτηση. Οι εναγόμενες-οι προειδοποιούν πως υπήρξε ανεπάρκεια δημοκρατικού διαλόγου πριν αποφανθούμε επί ενός τόσο βασικού θέματος όπως ο ορισμός του γάμου.

IV

Στην απόφασή του σχετικά με την υπόθεση που βρίσκεται τώρα ενώπιον του Δικαστηρίου, η άποψη της πλειοψηφίας για το Εφετείο είχε μια πειστική επιχειρηματολογία ότι θα ήταν κατάλληλο για τις εναγόμενες-ους η Πολιτεία να αναμένουν για περαιτέρω δημόσια συζήτηση και πολιτικά μέτρα πριν από τη χορήγηση αδειών γάμου σε πρόσωπα που είναι λεσβίες. Δείτε υποθεση DeBoer, 772 F., 3d, στην 409. Ωστόσο, υπήρξε ιδιαίτερα μακροσκελής διαβούλευση από όσο αυτό το επιχείρημα αναγνωρίζει. Υπήρξαν δημοψηφίσματα, νομοθετικές συζητήσεις και λαϊκές εκστρατείες, καθώς και αναρίθμητες μελέτες, έγγραφα, βιβλία και άλλα δημοφιλή και ακαδημαϊκά γραπτά. Υπήρξε εκτεταμένη άσκηση προσφυγών και στα ομοσπονδιακά δικαστήρια. Δείτε Παράρτημα Α, παρακάτω. Οι Δικαστικές γνωμοδοτήσεις αντιμετωπίζοντας το θέμα έχουν ενημερωθεί από τους ισχυρισμούς των διαδίκων και τις συμβουλές, οι οποίες, με τη σειρά τις, αντικατροπτίζουν πιο γενικά, την συζήτηση της κοινωνίας για το γάμο προσώπων που είναι λεσβίες και το νόημά της, που διαμορφώθηκε κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Καθώς περισσότερες από 100 Amici καταστούν σαφές στις ανακοινώσεις τους πως, πολλά από τα κεντρικά θεσμικά όργανα της κοιωνίας των Ην. Πολιτειών -οι κρατικές και οι τοπικές κυβερνήσεις, ο στρατός, οι μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις, τα εργατικά συνδικάτα, οι οργανώσεις θρησκευτικών πεποιθήσεων, τα σώματα επιβολής του νόμου, οι ομάδες πολιτισών, οι επαγγελματικές οργανώσεις και τα πανεπιστήμια - έχουν αφιερώσει σημαντική προσοχή στο ζήτημα. Αυτό έχει οδηγήσει σε αυξημένη κατανόηση του θέματος, κατανόηση η οποία αντανακλάται στα επιχειρήματα που παρουσιάζονται σήμερα στην ανάλυση ως ουσία του συνταγματικού δικαίου.

Φυσικά, το Σύνταγμα προβλέπει ότι η δημοκρατία είναι η κατάλληλη διαδικασία για την αλλαγή, εφ' όσον αυτή η διαδικασία δεν περικόπτει τα θεμελιώδη δικαιώματα. Τελευταία Παράγραφος, ένα πλήθος Δικαστηρίων επιβεβαίωσε τη σημασία της δημοκρατικής αρχής στην υπόθεση Schuette ν. BAMN, 572 U. S. ___ (2014), σημειώνοντας το “δικαίωμα των πολιτισών να συζητούν, έτσι μαθαίνουν και να αποφασίζουν και στη συνέχεια, μέσω της πολιτικής διαδικασίας, πράτουν σε συνεννόηση για να προσπαθήσουν να διαμορφώσουν την πορεία της δικής τις εποχής". Αυτόθι, σε ___ -.. ___ (Δελτίο γνωμοδότησης στις 15-16). Πράγματι, τις περισσότερες φορές μέσω της δημοκρατίας της ελευθερίας είναι που διατηρείται και προστατεύεται στη ζωή μας. Αλλά, όπως είπε επίσης ο Schuette, “[η] ελευθερία εξασφαλίζεται από το Σύνταγμα όπου συνίσταται, σε μία από τις βασικές διαστάσεις της, το δικαίωμα του ατόμου να μην υποστεί ζημία από την παράνομη άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας". Αυτόθι, στην ___ (Δελτίο γνωμοδότησης στο 15). Έτσι, όταν παραβιάζονται τα δικαιώματα των προσώπων, “το Σύνταγμα απαιτεί επανόρθωση από τα δικαστήρια”, παρά τη γενικότερη αξία της δημοκρατικής λήψης αποφάσεων. Αυτόθι., στην ___ ( Δελτίο γνωμοδότησης στη 17). Αυτό ισχύει ακόμη και όταν η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων επηρεάζει θέματα ύψιστης σημασίας και ευαισθησίας. Η δυναμική του συνταγματικού συστήματος μας είναι ότι οι ιδιώτισες-τα άτομα δεν χρειάζεται να αναμένουν δικαστικούς αγώνες πριν την διεκδίκηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος. Τα Εθνικά Δικαστήρια είναι ανοικτά σε πληγήσες-ντες που έρχονται σε αυτά να δικαιώσουν τη δική τις, την προσωπική συμμετοχή στη βασική μας Χάρτα. Μία ιδιώτης-άτομο μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα της συνταγματικής προστασίας, όταν αυτή υφίσταται ζημία, ακόμη και αν το ευρύτερο δημόσιο-κοινωνία διαφωνεί ακόμη και αν το νομοθετικό σώμα αρνείται να αναλάβει δράση. Η ιδέα του Συντάγματος "ήταν να αποσύρει ορισμένα θέματα από τις αντιξοότητες της πολιτικής αντιπαράθεσης, για να τα τοποθετήσει πέρα μακριά από το νάναι προσιτά στην πλειοψηφία και τις-τους υπαλλήλους και να τα καθιερώσει ως νομικές αρχές που πρέπει να εφαρμόζονται από τα δικαστήρια". Υπόθεση Δυτική Βιρτζίνια Bd. of Ed. κατά Barnette, 319 U. S. 624, 638 (1943). Αυτό είναι το γιατί “τα θεμελιώδη δικαιώματα δεν μπορεί να υποβληθούν σε ψηφοφορία, δεν εξαρτώνται από το αποτέλεσμα των εκλογών”. Αυτόθι. Δεν είναι θέμα καποιας στιγμής του κατά πόσον τάσσεται υπέρ της ισότητας του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες ώστε να απολαύσετε τώρα ή να στερηθείτε ένα βασικό συστατισκό στοιχείο της δημοκρατικής διαδικασίας. Το θέμα ενώπιον του Δικαστηρίου είναι το νομικό ερώτημα εάν το Σύνταγμα προστατεύει το δικαίωμα των λεσβιακών ζευγαριών να συνάπτουν γάμο.

Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που το Δικαστήριο καλείται να υιοθετήσει μια προσεκτική προσέγγιση για την αναγνώριση και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων. Στην υπόθεση Bowers, μία γυμνή πλειοψηφία επικύρωσε ένα νόμο που ποινικοποιεί την βαθειά προσωπική ιδιωτική στενή λεσβιακή σχέση. Δείτε 478 U. S., στην 186, 190-195. Η προσέγγιση αυτή θα μπορούσε να προβληθεί ως μία προσεκτική θεώρηση της δημοκρατικής διαδικασίας, η οποία έχει μόλις αρχίσει να εξετάζει τα δικαιώματα των λεσβιών. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, η υπόθεση Bowers έκρινε πως η η πράξη του κράτους αρνήθηκε στις λεσβίες ένα θεμελιώδες δικαίωμα και τις προκάλεσε πόνο και ταπείνωση. Όπως αποδεικνύεται από τις αντιγνωμίες στην υπόθεση αυτή, τα πραγματικά περιστατικά και οι αρχές που απαιτούνται για μια σωστή απόφαση ήταν γνωστά στο Δικαστήριο στην υπόθεση Bowers. Δείτε id, στην 199. (Ο J. Blackmun, από κοινού με τον Brennan, τον Marshall, και J. Stevens, μειψηφούν), id., στη 214 (ο J. Stevens, από κοινού με τους Brennanand JJ. Marshall, μειοψηφεί). Αυτός είναι ο λόγος που η υπόθεση Lawrence έκρινε πως η υπόθεση Bowers "ήταν μη ορθή όταν αποφασίστηκε". 539 U. S., στην 578. Παρά το γεγονός ότι η υπόθεση Bowers τελικά αποκηρύχθηκε στην υπόθεση Lawrence, γυναίκες και άντρες είχαν ήδη θιγεί εν τω μεταξύ, και οι ουσιαστικές επιπτώσεις αυτών των τραυματισμών χωρίς καμία αμφιβολία παρέμειναν για πολύ καιρό αφ' ότου η υπόθεση Bowers ακυρώθηκε. Οι πληγές της αξιοπρέπειας δεν μπορούν πάντα να θεραπευτούν με μια μονοκοντυλιά. Μια απόφαση κατά των λεσβιακών ζευγαριών θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα, και, όπως στην υπόθεση Bowers, θα ήταν αδικαιολόγητη υπό την Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση. Ιστορίες των προσφευγουσών καθιστούν σαφές το επείγον του θέματος που παρουσιάζουν στο Δικαστήριο. Η April DeBoer και η Jayne Rowse ρωτούν αν η Πολιτεία του Michigan μπορεί να συνεχίσει να αρνείται την ασφάλεια και τη σταθερότητα σε όλες τις μητέρες που επιθυμούν να προστατεύσουν τα παιδιά τις, και γι' αυτές και για τα παιδιά τις, τα παιδικά χρόνια θα περάσουν πολύ σύντομα. Ο James Obergefell ρωτά αν το Οχάιο μπορεί να διαγράψει το γάμο του με τον John Arthur από το παρελθόν ως σήμερα. Ο Ijpe DeKoe και ο Thomas Kostura ρωτούν αν μπορεί να αρνηθεί η Πολιτεία του Tennessee σε κάποιον, ο οποίος έχει υπηρετήσει αυτό το έθνος, τη βασική αξιοπρέπεια της αναγνώρισης της του γάμου τους που έγινε στην Νέα Υόρκη. Παρουσιάζοντας δεόντως τις υποθέσεις των προσφευγουσών-ντων, το Δικαστήριο έχει την υποχρέωση να αντιμετωπίσει τους ισχυρισμούς αυτούς και να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις.

Πράγματι, αντιμέτωπες-οι με μια διαφωνία μεταξύ των Εφετείων-μια διαφωνία που προκάλεσε ανεπίτρεπτη γεωγραφική διακύμανση κατά την έννοια του ομοσπονδιακού νόμου-το Δικαστήριο χορήγησε μια επανεξέταση προκειμένου να καθοριστεί κατά πόσον τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα σύναψης γάμου. Ήταν σειρά του Δικαστηρίου να κρίνει τους αμφισβητούμενους νόμους ως συνταγματικούς, θα μπορούσε να διδάξει την κοινωνία πως οι νόμοι αυτοί είναι σε συμφωνία με την πιο βασική συνοχή της κοινωνίας μας. Ήταν στο χέρι του Δικαστηρίου να αναστείλει το να επιτρέπεται ο πιο αργός προσδιορισμός, υπόθεση προς υπόθεση, της απαιτούμενης διαθεσιμότητας των συγκεκριμένων δημόσιων παροχών σε λεσβιακά ζευγάρια, ακόμα θα αρνούνταν στις λεσβίες τα πολλά δικαιώματα και τις ευθύνες που είναι συνυφασμένα με το γάμο. Οι εναγόμενες-οι υποστηρίζουν, επίσης πως, επιτρέποντας στα λεσβιακά ζευγάρια να συνάπτουν γάμο θα βλαφθεί ο γάμος ως θεσμός οδηγώντας σε λιγότερους γάμους ετερό ζευγαριών. Αυτό μπορεί να συμβεί, υποστηρίζουν οι εναγόμενες, επειδή η αδειοδότηση γάμου μεταξύ λεσβιών συνδέει τη φυσική δημιουργία παιδιών και το γάμο. Το επιχείρημα αυτό, όμως, στηρίζεται σε μια αντιφατική άποψη των ετερό ζευγαριών όσον αφορά το γάμο και τη γονεϊκότητα. Οι αποφάσεις για το αν θα τελέσουν γάμο και θα αναθρέψουν παιδιά βασίζεται σε προσωπικούς, ρομαντικούς-συναισθηματικούς, και πρακτικούς λόγους και δεν είναι ρεαλιστικό να καταλήξει [το Δικαστήριο] στο συμπέρασμα ότι ένα ετερό ζευγάρι θα επέλεγε να μην συνάψει γάμο απλώς και μόνο επειδή τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να το πράξουν. Δείτε υπόθεση Kitchen κατά Herbert, 755 F. 3d 1193, 1223 (CA10 2014) ("[Α]υτό είναι εντελώς παράλογο να πιστεύουμε πως η εκ της Πολιτείας αναγνώριση της αγάπης και της δέσμευσης μεταξύ λεσβιακών ζευγαριών θα μεταβάλλει την πιο βαθειά ιδιωτική στενή οικεία και προσωπική απόφαση των ετερό ζευγαριών"). Οι εναγόμενες δεν έδειξαν μία θεμελείωση που θα επέτρεπε να συνάγουμε πως το να επιτραπεί ο γάμος μεταξύ προσώπων που είναι λεσβίες θα προκαλέσει τα επιβλαβή αποτελέσματα που περιέγραψαν. Πράγματι, σε σχέση με αυτή την βάση που υποστήριξε την εξαίρεση των λεσβιακών ζευγαριών από το δικαίωμα στο γάμο, είναι σκόπιμο να παρατηρήσουμε πως οι υποθέσεις αυτές αφορούν μόνο τα δικαιώματα δύο συναινουσών ενηλίκων των οποίων οι γάμοι δεν προακαλούν βλάβη στις ίδιες ή σε τρίτες.

Τέλος, πρέπει να τονιστεί ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, και εκείνες-οι που δια-κυρήσουν τα θρησκευτικά δόγματα, μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν με μεγάλη, ειλικρινή πεποίθηση ότι, από τις θείες εντολές, δεν θα πρέπει να παραβλέπεται ο γάμος λεσβιακών ζευγαριών. Η Πρώτη Τροποποίηση εξασφαλίζει ότι στις θρησκευτικές οργανώσεις και στα πρόσωπα έχει δοθεί η δέουσα προστασία, καθώς προσπαθούν να δια-κυρήξουν τις αρχές που είναι τόσο ικανοποιητικές και έτσι βρίσκονται στο επίκεντρο της ζωής και των πεποιθήσεων τις-τους, και με τις δικές τις μεγάλες προσδοκίες να συνεχίσουν τη δομή της οικογένειας που έχουν από καιρό τιμήσει. Το ίδιο ισχύει και για όσες-ους αντιτίθενται στο γάμο των λεσβιών για άλλους λόγους. Με τη σειρά τις εκείνες-οι που πιστεύουν πως το να επιτρέπεται ο γάμος των λεσβιών είναι σωστό ή πράγματι ουσιώδες, όπου ως θέμα θρησκευτικών πεποιθήσεων ή κοσμικών πεποιθήσεων, μπορούν να συμμετάσχουν όσες-οι διαφωνούν με την άποψή τις σε μια ανοικτή συζήτηση και αναζήτηση. Το Σύνταγμα, όμως, δεν επιτρέπει στη Πολιτεία να απαγορεύσει στα λεσβιακά ζευγάρια από το γάμο με τους ίδιους όρους που παρέχεται στα ετερό ζευγάρια.

V
Οι υποθέσεις αυτές παρουσιάζουν επίσης το ζήτημα αν το Σύνταγμα απαιτεί από τις Πολιτείες να αναγνωρίζουν τους έγκυρους γάμους προσώπων που είναι λεσβίες που τελέστηκαν σε άλλη Πολιτεία. Όπως καθίσταται σαφές από τις υποθέσεις Obergefell και ο Arthur, και από εκείνη των DeKoe και Kostura, οι απαγορεύσεις αναγνώρισης προκαλούν ουσιαστική και συνεχή ζημία στα λεσβιακά ζευγάρια. Όντας έγγαμες σε μία Πολιτεία, αλλά να αρνούνται να αναγνωρίσουν ως έγκυρο το γάμο σας σε άλλη Πολιτεία, είναι μία από τις “πιο περίπλοκες και οδυνηρές επιπλοκέ[ς]" στο νόμο των εγχώριων συντροφικών σχέσεων. *13 Υπόθεση Williams κατά North Carolina, 317 ΗΠΑ 287, 299 (1942) (τα εσωτερικά εισαγωγικά παραλείπονται). Φεύγοντας από την παρούσα Πολιτεία θα διατηρηθεί και θα προωθηθεί μία αστάθεια και αβεβαιότητα. Για μερικά λεσβιακά ζευγάρια, ακόμη και μια συνηθισμένη οδήγηση σε μία γειτονική Πολιτεία για να επισκεφθούν τις φίλες ή την οικογένεια υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει σοβαρές δυσκολίες σε περίπτωση νοσηλείας της συζύγου, ενώ το λεσβιακό ζευγάρι έχει περάσει τα σύνορα. Υπό το πρίσμα του γεγονότος ότι πολλές Πολιτείες επιτρέπουν ήδη το λεσβιακό γάμο – και εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιων γάμων έχουν συναφθεί ήδη- η αναστάτωση που προκλήθηκε από τις απαγορεύσεις της αναγνώρισης είναι σημαντική και συνεχώς αυξανόμενη. Καθώς η υπεράσπιση των εναγομένων αναγνώρισε κατά την αγόρευσή της πως, εάν οι Πολιτείες που απαιτείται από το Σύνταγμα να εκδόσουν άδειες γάμου σε λεσβιακά ζευγάρια, οι αιτιολογίες για την άρνηση να αναγνωρίσουν τους γάμους αυτούς που συνήφθησαν σε άλλες Πολιτείες, χώρες υπονομεύεται. Δείτε Tr. of Oral Arg. on Question 2, σελ. 44. Το Δικαστήριο, στην απόφαση αυτή, κρίνει πως τα λεσβιακά ζευγάρια μπορούν να ασκήσουν το θεμελιώδες δικαίωμα να συνάψουν γάμο σε όλες τις Πολιτείες. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο πρέπει επίσης να κρίνει, και τώρα κρίνει, ότι δεν υπάρχει νόμιμη βάση για μία Πολιτεία να αρνηθεί να αναγνωρίσει ένα νόμιμο γάμο προσώπων που είναι λεσβίες που συνάφθηκε σε άλλη Πολιτεία, χώρα βάσει της λεσβιακής φύσης του.

* * * 

Καμία ένωση δεν βρίσκεται υψηλότερα από ό,τι ο γάμος, γιατί ενσωματώνει τα υψηλότερα ιδανικά της αγάπης, της πίστης, της αφοσίωσης, της θυσίας, και της οικογένειας. Κατά το σχηματισμό μιας συζυγικής ένωσης, δύο άνθρωποι γίνονται κάτι περισσότερο από αυτό που ήταν κάποτε. Όπως κάποιες-οι από τις προσφεύγουσες, αυτών των υποθέσεων δείχνουν, ο γάμος ενσαρκώνει την αγάπη που μπορεί να αντέξει ακόμη και μετά το θάνατο. Θα μπορούσε να είναι παρεξηγήσιμο το να πούμε σε αυτές τις γυναίκες και τους άνδρες ότι δεν σέβονται την ιδέα του γάμου. Η επίσημη δήλωση τις είναι ότι τον σέβονται τόσο βαθιά ώστε να επιδιώκουν να πετύχουν την εκπλήρωσή του για τις εαυτές τις. Η ελπίδα τις είναι να μην είναι καταδικασμένες να ζουν στη μοναξιά, να μην αποκλείονται από έναν από τους παλαιότερους θεσμούς του πολιτισμού. Ζητούν ίση αξιοπρέπεια στα μάτια του νόμου. Το Σύνταγμα τις παρέχει αυτό το δικαίωμα. Η απόφαση του Εφετείου της Έκτης Περιφέρειας ακυρώνεται.
Έτσι αποφασίστηκε.

Βρίσκεστε στο 4ο μέρος για να βρεθείτε στο 1ο μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 26.6.2015 και την μεταφράσαμε από την supremecourt στην http://www.supremecourt.gov/opinions/14pdf/14-556_3204.pdf#page=1&zoom=auto,-99,798

 

Δικές  μας σημειώσεις

12* Ex rel. = [είναι μια συντομογραφία της λατινικής φράσης "ex relatio" (που σημαίνει "[απορρέω] από τη σχέση-εξιστόρηση [εκ του relator]"). Ο όρος είναι νομική έκφραση, χρησιμοποιείται για να συντομευφθούν φράσεις όπως: "σε σχέση με", "για τη χρήση του", "εκ μέρους της", και παρόμοιες εκφράσεις. Πιο συχνά χρησιμοποιείται όταν μια κυβέρνηση φέρνει μια αιτιολόγηση κατόπιν αιτήματος ιδιωτισών που έχει κάποιο συμφέρον για το θέμα. Το μέρος των ιδιωτισών ονομάζεται ρυθμίστρια σε μια τέτοια υπόθεση. Η κυβέρνηση ενεργεί βάσει της αφήγησης ή εξιστόρησης (Λατινικά relātio-ρυθμίστρια-ης) των προβαλλομένων πραγματικών περιστατικών από την ρυθμίστρια-η. Οι κυβερνήσεις αποδέχονται συνήθως τις προσφυγές και αρχίζει η άσκηση της προσφυγής για την εκ των σχετ. (ex rel.) ενεργειών μόνο αν το συμφέρον που επικαλείται το ιδιωτικό μέρος είναι παρόμοιο με το συμφέρον της κυβέρνησης.] 

*13 [domestic relations=Η οικογενειακή συντροφική σχέση είναι μια νομική ή προσωπική σχέση μεταξύ δύο προσώπων που ζουν μαζί και μοιράζονται μια κοινή οικογενειακή ζωή, αλλά δεν συνδέονται με γάμο, ούτε με σύμφωνο συμβίωσης.]