Απόφαση DEBOER, TANCO, OBERGEFELL 2

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ

Υπόθεση OBERGEFELL και άλλες-οι κατά Hodges, ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ, του Υπουργείου Υγείας Οχάιο και άλλες-οι.

(Δελτίο Γνωμοδότησης) Οκτώβριος 2014

Οι προσφεύγουσες κατέθεσαν αυτές τις εφέσεις στα Επαρχιακά Δικαστήρια, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Πολιτείας τις. Κάθε Επαρχιακό Δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ τις. Οι παραπομπές σε αυτές τις υποθέσεις είναι στο Παράρτημα Α, παρακάτω. Οι εναγόμενες-οι άσκησαν έφεση κατά των αποφάσεων προς το Εφετείο της Έκτης Περιφέρειας των Ηνωμένων Πολιτειών. Το οποίο κωδικοποίησε τις υποθέσεις και ανέστρεψε τις αποφάσεις των Επαρχιακών Δικαστηρίων. Υπόθεση DeBoer κατά Snyder, 772 F, 3d 388 (2014). Το Εφετείο έκρινε ότι μια Πολιτεία δεν έχει συνταγματική υποχρέωση να χορηγεί άδεια γάμου σε πρόσωπα που είναι λεσβίες ή να αναγνωρίζει τους γάμους προσώπων που είναι λεσβίες που συνάπτονται εκτός Πολιτείας. Οι προσφεύγουσες επι-ζήτησαν εντολή αναίρεσης-certiorari. Αυτό το Δικαστήριο παρείχε μία αναθεώρηση, που περιοριζόταν σε δύο ερωτήσεις. 574 U. S. ___ (2015).

Η πρώτη, που παρουσιάστηκε μέσω των υποθέσεων του Μίσιγκαν και του Κεντάκυ, είναι αν η Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση απαιτεί μία Πολιτεία να χορηγεί άδεια γάμου μεταξύ δύο προσώπων που είναι λεσβίες. Η δεύτερη, που υποβλήθηκε μέσω των υποθέσεων του Οχάιο, του Τενεσί, και, πάλι, του Κεντάκι, είναι αν η Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση απαιτεί μία Πολιτεία να αναγνωρίσει την άδεια γάμου μεταξύ προσώπων που είναι λεσβίες και τελέστηκε σε μία Πολιτεία η οποία χορηγεί το δικαίωμα αυτό.

A 

Γνώμη του Δικαστηρίου ΙΙ
Πριν από την αντιμετώπιση των αρχών και των δεδικασμένων που διέπουν αυτές τις υποθέσεις, είναι σκόπιμο να σημειωθεί η ιστορία του θέματος τώρα ενώπιον του Δικαστηρίου. Από την αρχή τους στην πιο πρόσφατη σελίδα τους, τα χρονικά της ανθρώπινης ιστορίας αποκαλύπτουν την υπερβατική σημασία του γάμου. Η ισόβια ένωση μίας γυναίκας και ενός άνδρα πάντα υποσχόταν την ευγένεια και την αξιοπρέπεια όλων των προσώπων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η θέση τις-τους στη ζωή. Ο γάμος είναι ιερός για όσες-ους ζουν με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τις και προσφέρει μοναδική ικανοποίηση σε όσες-ους βρίσκουν νόημα στην κοσμική σφαίρα.

Η δυναμική του επιτρέπει σε δύο πρόσωπα να βρουν μια ζωή που δεν θα μπορούσε να βρει μόνη της, μόνος του, ένας γάμο γίνεται κάτι μεγαλύτερο από απλώς δύο πρόσωπα. Κλιμακωτά προέκυψε ως μία από τις πιο βασικές ανθρώπινες ανάγκες, ο γάμος είναι ουσιώδης για τις πιο βαθιές ελπίδες και τις προσδοκίες μας. Η καίρια σημασία του γάμου με την ανθρώπινη κατάσταση καθιστά αναμενόμενο το γεγονός πως ο θεσμός υπάρχει εδώ και χιλιετίες και σε όλους τους πολιτισμούς.

Από την αυγή της ιστορίας, ο γάμος έχει μετατρέψει ξένες-ους σε συγγενείς, οικογενειακούς δεσμούς και έσμιξε κοινωνίες. Ο Κομφούκιος δίδαξε ότι ο γάμος αποτελεί το θεμέλιο της κυβέρνησης. 2 Li Chi: Βιβλίο των Τύπων 266 (Δείτε C. Chai & W. Chai eds., μετάφραση J. Legge 1967). Αυτή η σοφία ηχούσε αιώνες αργότερα και μισή γη μακριά από τον Κικέρωνα, ο οποίος έγραψε, "Ο πρώτος δεσμός της κοινωνίας είναι ο γάμος, στη συνέχεια, τα παιδιά, και μετά η οικογένεια". Δείτε De Officiis 57 (μετάφραση W. Miller 1913). Υπάρχουν ανείπωτης ομορφιάς αναφορές στον γάμο σε φιλοσοφικά και θρησκευτικά κείμενα που εκτείνονται στο χρόνο, στους πολιτισμούς, στις θρησκευτικές πεποιθήσεις, επίσης στην τέχνη στην λογοτεχνία σε όλες τις μορφές τους. Είναι θεμιτό και αναγκαίο να ειπωθεί πως οι αναφορές αυτές έγιναν με βάση την αντίληψη ότι ο γάμος είναι μία ένωση μεταξύ δύο ετερό προσώπων.

Αυτή η ιστορία είναι η αρχή αυτών των υποθέσεων. Οι εναγόμενες-οι λένε ότι θα πρέπει να τελειώσει, επίσης. Γι 'αυτές-ους, αυτό θα μπορούσε να ευτελίσει ένα διαχρονικό θεσμό αν η έννοια και το νομικό καθεστώς του γάμου επεκταθούν σε δύο πρόσωπα που είναι λεσβίες. Ο γάμος, κατά την άποψή τις, είναι από τη φύση του, η ένωση μίας ετερό γυναίκας και άνδρα. Η άποψη αυτή υπάρχει εδώ και καιρό και συνεχίζει να υπάρχει, καλή τη πίστει από λογικούς και ειλικρινείς ανθρώπους εδώ και σε όλη τη γη. Οι προσφεύγουσες-ντες αναγνωρίζουν αυτή την ιστορία, αλλά υποστηρίζουν ότι οι υποθέσεις αυτές δεν μπορεί να τελειώσουν εκεί. Άν ήταν πρόθεση τις να εξ-ευτελίσουν την σεβαστή ιδέα και την πραγματικότητα του γάμου, οι ισχυρισμοί προσφευγουσών θα είχαν μια διαφορετική εντολή. Αλλά αυτό δεν είναι ούτε ο σκοπός τις, ούτε η παρουσίαση των ισχυρισμών τις. Αντίθετα, είναι η διαρκής σημασία του γάμου που κρύβεται πίσω από τους ισχυρισμούς των προσφευγουσών. Αυτό, λένε, είναι το νόημα του. Απέχει από το να επι-ζητούν να υποτιμηθεί ο γάμος, οι προσφεύγουσες τον επιδιώκουν για τις ίδιες, λόγω του σεβασμού και-της ανάγκης τις- για τα προνόμια και τις ευθύνες του. Και η αμετάβλητη φύση των προσφευγουσών υπαγορεύει σε αυτές ότι ο γάμος των λεσβιών είναι η μόνη πραγματική πορεία τις σε αυτή την εμβριθή δέσμευση.

Εξιστόρηση των περιστάσεων των τριών αυτών υποθέσεων απεικονίζει τον επείγοντα χαρακτήρα της αιτιολόγησης των προσφευγουσών-ντων από την πλευρά τις.

Η April DeBoer και η Jayne Rowse είναι συν-προσφεύγουσες στην υπόθεση από το Μίσιγκαν. Τέλεσαν μια τελετή για να τιμήσουν τη βαθειά προσωπική ιδιωτική δεσμευτική στενή μόνιμη σχέση τις το 2007. Οι δύο τις εργάζονται ως νοσοκόμες, η DeBoer σε μονάδα νεογνών και η Rowse σε μονάδα έκτακτης ανάγκης. Το 2009, η DeBoer και η Rowse έγιναν ανάδοχες και στη συνέχεια παιδοθέτησαν ένα μωρό αγόρι. Αργότερα την ίδια χρονιά, χαιρέτισαν άλλον έναν γιο στην οικογένειά τις. Το νέο μωρό, που γεννήθηκε πρόωρα και εγκαταλείφθηκε από τη βιολογική του μητέρα, απαιτούσε εικοσιτετράωρη φροντίδα. Την επόμενη χρονιά, ένα μωρό κορίτσι με αναπηρία εντάχθηκε στην οικογένειά τις. Η Πολιτεία του Μίσιγκαν, όμως, επιτρέπει μόνο σε ετερό έγγαμα ζευγάρια ή μεμονωμένα πρόσωπα να παιδοθετήσουν, έτσι κάθε ένα από τα παιδιά τις μπορεί να έχει μόνο μία από τις δύο γυναίκες ως νομική γονέα του. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης που τυχόν προέκυπτε, τα σχολεία και τα νοσοκομεία θα μπορούσαν να μεταχειριστούν τα τρία παιδιά σαν να είχαν μόνο μία γονέα. Και, αν μια τραγωδία συνέβαινε είτε στην DeBoer είτε στην Rowse, η άλλη δεν θα είχε κανένα νομικό δικαίωμα πάνω στα παιδιά που δεν της είχαν επιτρέψει να παιδοθετήσει. Αυτό το ζευγάρι αναζητά ανακούφιση από τη συνεχιζόμενη αβεβαιότητα του καθεστώτος της αγαμίας που διαμορφώνει τη ζωή τις.

Ο James Obergefell, προσφεύγων στην υπόθεση Οχάιο, συνάντησε τον John Arthur εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες. Αλληλο-ερωτεύτηκαν και άρχισαν να ζουν μαζί, εγκαθιδρύοντας μία μακράς διαρκείας, δεσμευτική σχέση. Το 2011, ωστόσο, ο Arthur διαγνώστηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, ή ALS. Αυτή η εξουθενωτική ασθένεια είναι προοδευτική, χωρίς να είναι γνωστή η θεραπεία. Πριν από δύο χρόνια, ο Obergefell και ο Άρθουρ αποφάσισαν να δεσμευτούν ο ένας προς τον άλλο, να συνάψουν γάμο πριν ο Arthur πεθάνει. Για να εκπληρώσουν την αμοιβαία υπόσχεσή τους, ταξίδεψαν από το Οχάιο στο Maryland, όπου ο γάμος των λεσβιών, γκέι ήταν νόμιμoς. Ήταν δύσκολο για τον Arthur να μετακινείται, και έτσι το ζευγάρι τέλεσε το γάμο μέσα σε ένα ιατρικό αεροπλάνο καθώς αυτό παρέμενε στην άσφαλτο στη Βαλτιμόρη. Τρεις μήνες αργότερα, ο Άρθουρ πέθανε. Το δίκαιο του Οχάιο δεν επιτρέπει ο Obergefell να αναφέρεται ως ο επιζών σύζυγος στο πιστοποιητικό θανάτου του Αρθούρου. Κατά τον νόμο, θα πρέπει να παραμείνουν άγνωστοι ακόμη και στο θάνατο, μια κατάσταση που επέβαλε το διαχωρισμό του Obergefell που τον κρίνει ως "βλαπτικό για το υπόλοιπο του χρόνου". Προσφυγή υπ. Αριθμό 14-556 κλπ, σελίδα 38. Έκανε προσφυγή ώστε να εμφανίζεται ως ο επιζών σύζυγος στο πιστοποιητικό θανάτου του Αρθούρου.

Ό έφεδρος επιλοχίας του στρατού Ijpe DeKoe και ο σύντροφός του Thomas Kostura, συν-προσφεύγοντες στην υπόθεση Τενεσί, ερωτεύτηκαν. Το 2011, ο DeKoe έλαβε διαταγή να παραταχθεί στο Αφγανιστάν. Πριν από την αναχώρηση, ο ίδιος και ο Kostura τέλεσαν γάμο στη Νέα Υόρκη. Μια εβδομάδα αργότερα, ο DeKoe ξεκίνησε για να παραταχθεί, και έλειψε σχεδόν ένα χρόνο. Όταν επέστρεψε, οι δύο τους εγκαταστάθηκαν στο Τενεσί, όπου ο DeKoe εργάζεται με πλήρη απασχόληση ως έφεδρος του στρατού. Ο νόμιμος γάμος τους έχει ακυρωθεί κάθε φορά που διαμένουν στο Tennessee, [η νομιμότητα του γάμου] επιστρέφει και εξαφανίζεται καθώς ταξιδεύουν σε όλη την Πολιτεία. Ο DeKoe, ο οποίος υπηρετεί αυτό το έθνος να διαφυλάσει την ελευθερία που το Σύνταγμα προστατεύει, πρέπει να υπομείνει μια σημαντική επιβάρυνση. 

Οι υποθέσεις που βρίσκονται τώρα ενώπιον του Δικαστηρίου περιλαμβάνουν και άλλες προσφεύγουσες, καθώς και της κάθε μίας-ενός τις εμπειρίες. Οι ιστορίες τις αποκαλύπτουν ότι επιδιώκουν να μην δυσφημείται ο γάμος, αλλά περισσότερο να ζήσουν τη ζωή τις, ή να τιμήσουν τη μνήμη των συζύγων τις, ενωμένες-οι μεταξύ τους με το δεσμό του γάμου.

Β
Η αρχαία προέλευση του γάμου επιβεβαιώνεται ως καίρια, αλλά ο γάμος δεν παρέμεινε απομονωμένος από τις εξελίξεις στη νομοθεσία και στην κοινωνία. Η ιστορία του γάμου είναι παράλληλα συνέχεια και αλλαγή. Ο θεσμός αυτός-ακόμη και αν περιοριζόταν στις ετερό σχέσεις έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, ο γάμος κάποτε θεωρούταν ως ένας διακανονισμός από τους γονείς του ζευγαριού με βάση τις πολιτικές, οικονομικές και θρησκευτικές ανησυχίες, αλλά από τη στιγμή της ίδρυσής του Έθνους, ήταν κατανοητός ως μια εθελοντική σύμβαση μεταξύ μίας γυναίκας και ενός άνδρα. Δείτε Ν Cott, Δημόσιοι Όρκοι: Μια ιστορία του γάμου και του Έθνους 9-17 (2000), S. Coontz, Γάμος, Μια Ιστορία 15-16 (2005). Καθώς ο ρόλος και η θέση των γυναικών άλλαζε, ο θεσμός εξελίχθηκε περαιτέρω.

Σύμφωνα με το μακραίωνο δόγμα της υπανδρείας, μια γυναίκα και ένας άνδρας που τελούσαν γάμο, το κράτος τις-τους αντιμετώπιζε ως μονάδα -μια ανδροκρατούμενη νομική οντότητα. 6* Δείτε 1 W. Blackstone, Σχόλια στους Νόμους της Αγγλίας 430 (1765). Καθώς οι γυναίκες απέκτησαν νομικά, πολιτικά, και δικαιώματα ιδιοκτησίας, και καθώς η κοινωνία άρχισε να καταλαβαίνει ότι οι γυναίκες έχουν τη δική τις ίση αξιοπρέπεια, ο νόμος της υπανδρείας εγκαταλείφθηκε. Δείτε την υπόθεση Σύνοψη για την Ιστοριογραφία του Γάμου και άλλες-οι ως Amici Curiae 16-19 - Brief for Historians of Marriage et al. as Amici Curiae 16–19. 7*

Αυτές και άλλες εξελίξεις στο θεσμό του γάμου τους περασμένους αιώνες δεν ήταν απλώς επιφανειακές αλλαγές. Αντίθετα, επέφεραν βαθιές αλλαγές στη δομή του, που επηρεάζουν τις πτυχές του γάμου εδώ και καιρό θεωρούνται από πολλές-ούς ως ουσιώδεις. Δείτε γενικά υπόθεση Ν. Cott, Δημόσιοι Όρκοι, S. Coontz, Γάμος, Η. Hartog, η Σύζυγος και ο Σύζυγος στην Αμερική: Μια ιστορία (2000) - S. Coontz, Marriage H. Hartog, Man & Wife in America: A History (2000) .

Αυτές οι νέες ιδέες ενίσχυσαν και δεν αποδυνάμωσαν, το θεσμό του γάμου. Πράγματι, οι αλλαγές στις αντιλήψεις για το γάμο είναι χαρακτηριστικά ενός Έθνους όπου οι νέες διαστάσεις της ελευθερίας γίνονται εμφανείς στις νέες γενιές, συχνά μέσα από τις προοπτικές που ξεκινούν με ισχυρισμούς ή δικαστικές προσφυγές και, στη συνέχεια, εξετάζονται στη σφαίρα της πολιτικής και της δικαστικής διαδικασίας.

Αυτή τη δυναμική μπορεί να την δει καμιά στην εμπειρία του Έθνους με τα δικαιώματα των λεσβιών και αμφισεξουαλικών. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, η στενή ιδιωτική βαθειά σχέση των λεσβιών είχε επί μακρόν καταδικαστεί ως ανήθικη από το ίδιο το κράτος στις περισσότερες δυτικές χώρες, μια πεποίθηση που συχνά ενσωματώνεται στο ποινικό δίκαιο. Για το λόγο αυτό, μεταξύ άλλων, πολλά πρόσωπα θεώρησαν πως οι λεσβίες δεν έχουν αξιοπρέπεια στη δική τις ξεχωριστή ταυτότητα. Μια ειλικρινής δήλωση από τα λεσβιακά ζευγάρια για το τι υπήρχε στις καρδιές τις έπρεπε να παραμείνει ανέκφραστη-μυστική. Ακόμα και όταν μια μεγαλύτερη συνειδητοποίηση της ανθρώπινης διάστασης και της ακεραιότητας των λεσβιών που ήρθε την περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το επιχείρημα ότι οι λεσβίες είχαν μια δίκαιη αξίωση για αξιοπρέπεια ήταν σε σύγκρουση με το νόμο και τις τόσο ευρέως διαδεδομένες κοινωνικές συμβάσεις. Η βαθειά στενά ιδιωτική προσωπική σχέση παρέμεινε ως έγκλημα σε πολλές Πολιτείες. Στις λεσβίες απογορευόταν να εργάζονται σε κυβερνητικές θέσεις, αποκλείονταν από τη στρατιωτική θητεία, εξαιρούνταν από τους νόμους περί μετανάστευσης, γίνονταν στόχος από την αστυνομία, και δεν είχαν το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι. Δείτε Νομική Επιστολή για την Οργάνωση της Ιστοριογραφίας του Γάμου και άλλες-οι ως Amici Curiae 5-28.

Για μεγάλο τμήμα του 20ού αιώνα, εξάλλου, η λεσβιακότητα, ομοερωτικότητα αντιμετωπίζεται ως ασθένεια. Όταν ο Σύνδεσμος Ψυχιάτρων των Ην. Πολιτειών δημοσίευσε το πρώτο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών το 1952, η λεσβιακότητα, ομοερωτικότητα ταξινομήθηκε ως ψυχική διαταραχή, μια θέση που διατηρήθηκε ως το 1973. Δείτε Δήλωση Θέσης για την Λεσβιακότητα, Ομοερωτικότητα και Πολιτικά Δικαιώματα, το 1973, σε 131 Am. J. Psychiatry 497 (1974). Μόνο τα τελευταία χρόνια οι ψυχίατροι και άλλες-οι αναγνώρισαν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι τόσο μια φυσιολογική έκφραση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας και αμετάβλητη. Δείτε Νομική Επιστολή της υπόθεσης Σύνδεσμος Ψυχολόγων των Ην. Πολιτειών και άλλες-οι ως Νομική Επιστολή Φιλικών Παρατηρήσεων 7-17 - American Psychological Association και άλλες-οι ως Amici Curiae 7-17. 
 

Στα τέλη του 20ου αιώνα, μετά από σημαντικές πολιτισμικές και πολιτικές εξελίξεις, τα λεσβιακά ζευγάρια άρχισαν να οδηγούνται σε μια πιο ανοικτή και δημόσια ζωή και να δημιουργούν οικογένεια. Την εξέλιξη αυτή ακολούθησε μια αρκετά εκτενής συζήτηση του θέματος τόσο στον κυβερνητικό όσο και στον ιδιωτικό τομέα και από μια μετατόπιση της κοινής γνώμης προς την μεγαλύτερη ανεκτικότητα. Ως εκ τούτου, οι ερωτήσεις σχετικά με τα δικαιώματα των λεσβιών σύντομα έφτασαν στα δικαστήρια, όπου το θέμα θα μπορούσε να συζητηθεί στην επίσημη διαβούλευση του Δικαίου.
 

Αυτό το Δικαστήριο εξέδωσε την πρώτη λεπτομερή μελέτη όσον αφορά το νομικό καθεστώς των λεσβιών στην υπόθεση Bowers ν. Hardwick, 478 US 186 (1986). Σε αυτήν υποστήριξε τη συνταγματικότητα του νόμου της Georgia που ποινικοποιούσε ορισμένες πράξεις των λεσβιών, αμφισεξοταλικών. Δέκα χρόνια αργότερα, στην υπόθεση Romer κατά Evans, 517 US 620 (1996), το Δικαστήριο ακύρωσε την τροποποίηση του Συντάγματος του Colorado που επεδίωκε να αποκλείσει οποιαδήποτε περιφέρεια ή πολιτική υποδιαίρεση της Πολιτείας με την προστασία των προσώπων έναντι των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Στη συνέχεια, το 2003, το Δικαστήριο ακύρωσε την υπόθεση Bowers, κρίνοντας ότι νόμοι που θεωρούν την βαθιά ιδιωτική προσωπική σχέση των λεσβιών ως έγκλημα "εξευτελίζ [ει] τις ζωές των λεσβιών, αμφισεξουαλικών. Υπόθεση Lawrence κατά Τέξας, 539 ΗΠΑ 558, 575. Εναντίον του πλαισίου αυτού, προέκυψε η νομική ερώτηση του γάμου λρσβιακών ζευγαριών. Το 1993, το Ανώτατο Δικαστήριο της Χαβάης έκρινε πως το δίκαιο της Χαβάης που περιόριζε το γάμο στα ετερό ζευγάρια αποτελούσε μια ταξινόμηση με βάση το φύλο και ως εκ τούτου υπόκειται σε αυστηρό έλεγχο στο πλαίσιο του Συντάγματος της Χαβάης. Υπόθεση Baehr κατά Lewin, 74 Haw. 530, 852 P. 2D 44. Παρά το γεγονός ότι η απόφαση αυτή δεν προσδιόρισε ότι πρέπει να επιτραπεί ο γάμος λεβιακών ζευγαριών, ορισμένες Πολιτείες εξέφρασαν την ανησυχία για τις επιπτώσεις και επιβεβαίωσαν στη νομοθεσία τις ότι ο γάμος ορίζεται ως μια ένωση μεταξύ ετερό εταίρων. Έτσι, επίσης, το 1996, το Κογκρέσο ψήφισε το Νόμο Υπεράσπισης του Γάμου (DOMA), 110 Stat. 2419, που καθορίζει το γάμο για όλους τους σκοπούς του ομοσπονδιακού νόμου ως "νομική ένωση μόνο μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άνδρα ως συζύγων". 1 U. S. C. §7.
 

Η νέα και ευρεία συζήτηση για το θέμα αυτό οδήγησε άλλες Πολιτείες σε διαφορετικό συμπέρασμα. Το 2003, το Ανώτατο Δικαστήριο της Μασαχουσέτης έκρινε πως το Σύνταγμα της Πολιτείας εγγυάται το δικαίωμα του γάμου στα λεσβιακά ζευγάρια. Δείτε την υπόθεση Goodridge κατά του Τμήματος της Δημόσιας Υγείας - Goodridge v. Department of Public Health, 440 Mass. 309, 798 NE 2d 941 (2003). Μετά από αυτή την απόφαση, ορισμένες πρόσθετες Πολιτείες χορήγησαν τον γάμο στα λεσβιακά ζευγάρια, είτε μέσω δικαστικών είτε μέσω νομοθετικών διαδικασιών. Αυτές οι αποφάσεις και τα διατάγματα που παρατίθενται στο Παράρτημα Β, παρακάτω. Δύο Παραγράφους πριν, στην υπόθεση Ηνωμένες Πολιτείες κατά Windsor - United States v. Windsor, 570 U. S. ___ (2013), το Δικαστήριο ακύρωσε το Νόμο Υπεράσπισης του Γάμου-DOMA στο βαθμό που αποτελούσε φραγμό στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση στο να αναγνωρίσει τους γάμους προσώπων που είναι λεσβίες ως έγκυρους, ακόμη και όταν ήταν νόμιμος ο γάμος στη Πολιτεία όπου είχαν λάβει την άδεια γάμου. Το Δικαστήριο έκρινε, πως ο νόμος DOMA υποτιμούσε ανεπίτρεπτα αυτά τα λεσβιακά ζευγάρια "που ήθελαν να επιβεβαιώσουν τη δέσμευσή μεταξύ τις ενώπιον των παιδιών τις, της οικογένειάς τους, των φιλενάδων-φίλων τις, και της κοινότητάς τις". Αυτόθι, Σε ___ (Δελτίο γνωμοδότησης στο 14).
 

Πολλές υποθέσεις για το γάμο προσώπων που είναι λεσβίες έχουν φτάσει στα Εφετεία των Ηνωμένων Πολιτειών κατά τα τελευταία χρόνια. Σύμφωνα με το δικαστικό καθήκον βασίζουν τις αποφάσεις τους σε αιτιολογήσεις αρχών και ουδέτερων συζητήσεων, χωρίς να περιφρονούν και να διατυπώνουν υποτιμητικά σχόλια, τα δικαστήρια έχουν γράψει ένα σημαντικό κορμό νομοθεσίας, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πλευρές των θεμάτων αυτών. Η νομολογία αυτή βοηθά να εξηγηθούν και να διατυπωθούν οι βασικές αρχές, που αυτό το Δικαστήριο, πρέπει να εξετάσει. Με την εξαίρεση της γνωμοδότησης εδώ υπό εξέταση και μια άλλη, δείτε την υπόθεση Πολίτισες-ες για την Ίση Προστασία κατά Bruning - Citizens for Equal Protection v. Bruning, 455 F, 3d 859, 864 με 868 (CA8 2006), τα Εφετεία έκριναν ότι ο αποκλεισμός των λεσβιακών ζευγαριών από το γάμο παραβιάζει το Σύνταγμα. Επίσης, υπήρξαν πολλές χρήσιμες αποφάσεις των Επαρχιακών Δικαστηρίων που αντιμετώπισαν το γάμο προσώπων που είναι λεσβίες – και τα περισσότερα από αυτά, επίσης, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα λεσβιακά ζευγάρια πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να τελούν γάμο. Επιπλέον, τα ανώτατα δικαστήρια πολλών Πολιτειών συνέβαλαν στο να υπάρξει συνεχής διάλογος στις αποφάσεις ερμηνεύοντας τα Συντάγματα των Πολιτειών τους. Αυτές οι πολιτειακές και ομοσπονδιακές δικαστικές γνωμοδοτήσεις παρατίθενται στο Παράρτημα Α, παρακάτω.
 

Μετά από χρόνια δικαστικών αγώνων, νομοθεσιών, δημοψηφισμάτων, και συζητήσεων που παρακολούθησαν αυτές τις δημόσιες δράσεις, οι Πολιτείες είναι πλέον διχασμένες σχετικά με το θέμα του γάμου προσώπων που είναι λεσβίες. Δείτε την υπόθεση Γραφείο της Γενικής Εισαγγελίας του Maryland, Η Κατάσταση της Ισότητας του Γάμου στις Ην. Πολιτείες, Παράρτημα Πολιτεία με Πολιτεία (2015).

III
Σύμφωνα με την Ρήτρα Δέουσας Διαδικασίας, της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης, δεν νοείται να "στερείται οποιοδήποτε πρόσωπο την ζωή, την ελευθερία, ή την περιουσία, χωρίς τη δέουσα νομική διαδικασία". Οι θεμελιώδεις ελευθερίες που προστατεύονται από την παρούσα ρήτρα περιλαμβάνουν τα περισσότερα δικαιώματα που απαριθμούνται στη Χάρτα των Δικαιωμάτων. Δείτε υπόθεση Duncan κατά Λουιζιάνας - Duncan v. Louisiana, 391 US 145, 147-149 (1968). Επιπλέον, αυτές οι ελευθερίες επεκτάθηκαν σε ορισμένες προσωπικές επιλογές καίριας σημασίας για την ατομική αξιοπρέπεια και την αυτονομία, συμπεριλαμβανομένων των βαθειών προσωπικών ιδιωτικών σχέσεων, επιλογές που καθορίζουν την προσωπική ταυτότητα και τις πεποιθήσεις. Δείτε, π.χ., υπόθεση Eisenstadt κατά Baird, 405 ΗΠΑ 438, 453 (1972), υπόθεση Griswold ν. Connecticut, 381 US 479, 484-486 (1965). Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων αποτελεί ένα διαρκές πλαίσιο δικαστικού καθήκοντος να ερμηνεύσει το Σύνταγμα. Η ευθύνη, όμως, “δεν έχει μειωθεί σε κάθε μορφή”. Υπόθεση Poe κατά Ullman, 367 ΗΠΑ 497, 542 (1961) (J. Harlan, διαφωνών). Αντίθετα, απαιτεί η δικαστίνα-ής να ασκήσει αιτιολογημένη απόφαση για τον εντοπισμό των συμφερόντων του προσώπου τόσο θεμελιωδών όπου το κράτος πρέπει να συμφωνήσει το σεβασμό τους. Δείτε αυτόθι. Η διαδικασία αυτή καθ-οδηγείται από πολλές με τις ίδιες ανησυχίες που σχετίζονται με την ανάλυση των άλλων συνταγματικών διατάξεων που θεσπίζουν τις γενικές αρχές παρά συγκεκριμένες απαιτήσεις. Η ιστορία και η παράδοση καθώς και η πειθαρχία είναι οδηγοί αυτής της έρευνας, αλλά δεν καθορίζουν τα εξωτερικά όρια της. Δείτε υπόθεση Lawrence, ανωτέρω, στη 572. Η μέθοδος αυτή σέβεται την ιστορία μας και μαθαίνει από αυτήν χωρίς να επιτρέπει να αποφανθεί το παρελθόν και μόνο για το παρόν.

Η φύση της αδικίας είναι ότι δεν μπορεί να το δει πάντα στη δική μας εποχή. Οι γενιές που έγραψαν και επι-κυρώσαν τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων και τη Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση δεν τολμούσαν να γνωρίζουν την έκταση της ελευθερίας σε όλες της τις διαστάσεις της, και έτσι επιφόρτισαν στις μελλοντικές γενιές μία χάρτα προστατεύοντας το δικαίωμα όλων των προσώπων να απολαμβάνουν την ελευθερία όπως εμείς μάθαμε την έννοια της. Όταν μία νέα επίγνωση αποκαλύπτει τη αντιγνωμία μεταξύ των καίριων σημασίας προστασιών του Συντάγματος και έλαβε μια νομική μομφή, μια αίτηση για ελευθερία, πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η εφαρμογή αυτών των βεβαιωθέντων αξιωμάτων, το Δικαστήριο έχει εδώ και καιρό κρίνει πως το δικαίωμα του γάμου προστατεύεται από το Σύνταγμα. Στην υπόθεση Loving κατά Βιρτζίνια, 388 US 1, 12 (1967), που ακύρωσε την απαγόρευση τις ενώσεις προσώπων διαφορετικής φυλής, με ομόφωνη απόφαση το Δικαστήριο έκρινε πως ο γάμος είναι “ένα από τα ζωτικά ατομικά δικαιώματα απαραίτητο για την ομαλή άσκηση της ευτυχίας ελεύθερων ανθρώπων". Το Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι η απόφαση στην υπόθεση Zablocki κατά Redhail, 434 ΗΠΑ 374, 384 (1978), έκρινε πως το δικαίωμα του γάμου επιβαρύνθηκε από ένα νόμο που απαγόρευε το γάμο στους πατέρες που ήταν ασυνεπείς στην καταβολή διατροφής των παιδιών τους.


Βρίσκεστε στο 2ο μέρος για να βρεθείτε στο 3ο μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 26.6.2015 και την μεταφράσαμε από την supremecourt στην http://www.supremecourt.gov/opinions/14pdf/14-556_3204.pdf#page=1&zoom=auto,-99,798

Δικές μας σημειώσεις

*6 Η σύζυγος δεν είχε νομική υπόσταση παρά μόνο ο σύζυγος, η σύζυγος αντιπροσωπευόταν από τον σύζυγο στα δικαστήρια και στις αρχές, στην τράπεζα.

*7 amicus curiae = Αυτές οι επιστολές φιλικών παρατηρήσεων συνήθως κατατίθεται σε εφέσεις που αφορούν θέματα ενός ευρέως δημοσίου συμφέροντος π.χ., υποθέσεις πολιτικών-ατομικών δικαιωμάτων. Μπορούν να κατατεθούν από ιδιώτισες ή το Δημόσιο. Σε περίπτωση προσφυγής σε Εφετεία των Ην. Πολιτειών, μία επιστολή φιλικών παρατηρήσεων μπορεί να υποβληθεί μόνο εφόσον συνοδεύονται από έγγραφη συναίνεση όλων των μερών, ή με την άδεια του δικαστηρίου που χορηγείται αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήματος του δικαστηρίου, η συναίνεση ή η άδεια αυτή δεν απαιτείται όταν η επιστολή φιλικών παρατηρήσεων παρουσιάζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις-τους αξιωματικούς ή τις οργανώσεις αυτών. Μια επιστολή φιλικών παρατηρήσεων επιμορφώνει το δικαστήριο σχετικά με νομικά ζητήματα που υπάρχουν αμφιβολίες, συγκεντρώνει, οργανώνει τις πληροφορίες, ή αυξάνει την ευαισθητοποίηση για κάποια πτυχή της υπόθεσης που θα μπορούσε διαφορετικά να διαφύγει της προσοχής του δικαστηρίου. Το πρόσωπο που συντάσει την amicus curiae είναι συνήθως, αλλά όχι απαραίτητα, μία δικηγορίνα, και συνήθως δεν πληρώνονται γι 'αυτήν ή την πείρα της πάνω στο θέμα της επιστολής. Μια curiae amicus δεν πρέπει να αποτελεί μέρος της υπόθεσης, ούτε μίας δικηγόρου της εκδικαζόμενης υπόθεσης, αλλά πρέπει να έχει κάποιες γνώσεις ή μία προ-οπτική που κάνει τις απόψεις της πολύτιμες για το δικαστήριο.