και ΜΚΟΚύριε διευθυντά
Τις τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες απίστευτων αποκαλύψεων για χρηματοδοτήσεις από υπουργεία σε δράσεις Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) που δεν έχουν κανένα όφελος για την Ελλάδα: καλλιέργεια της ντομάτας στην Αφρική, Ορθοδοξία στη Βόρεια Κορέα, κλιματικές αλλαγές στη Βαλτική κ.λπ.
Και δικαιολογημένα αναστατώνεται η κοινή γνώμη. Οδηγείται, όμως, σε λάθος συμπέρασμα, αν θεωρεί ότι υπαίτιες είναι οι ΜΚΟ. Πράγματι, αν κάποιες πολίτισες θέλουν να συστήσουν π.χ. τον «Σύλλογο των ονειροπόλων», αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά τις. Το πρόβλημα θα δημιουργούνταν αν αποφάσιζε κάποιο υπουργείο να τις χρηματοδοτήσει! Οπως π.χ. το υπουργείο Εξωτερικών χρηματοδότησε την εκκλησιαστική ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» με πάνω από 1 εκατ. ευρώ για να στείλει στα θύματα του τσουνάμι… εσώρουχα και στολές καρναβαλιού! Και ο μεν Αρχιεπίσκοπος διέλυσε την «Αλληλεγγύη», αλλά ποια διερεύνησε τις ευθύνες των πολιτικών που ενέκριναν αυτή τη χρηματοδότηση, διαθέτοντας το 65% των συνολικών επιχορηγήσεων του υπουργείου σε μια μόνο οργάνωση, η οποία μάλιστα μόλις είχε ιδρυθεί;
Η κριτική επομένως δεν πρέπει να εστιάζει στις ΜΚΟ, που αποτελούν ένα χώρο κοινωνικής ελευθερίας και δημοκρατίας. Το πρόβλημα είναι η πολιτική ηγεσία, οι υπουργοί και υφυπουργοί, οι οποίες χρησιμοποιούν ΜΚΟ, που ορισμένες δημιουργήθηκαν επί τούτου την παραμονή, για να κατευθύνουν κονδύλια, υπό αδιάφανους όρους και για ανομολόγητους σκοπούς.
Και το πιο παραπλανητικό είναι ότι κάποιες πολιτικοί (μερικές φορές οι ίδιες!), βρίσκουν πάτημα σε αυτές τις ατασθαλίες για να προτείνουν τη νομική χειραγώγηση των ΜΚΟ. Ετσι προκύπτει η πρόταση να «χαρτογραφηθούν» οι ΜΚΟ, να «κατηγοριοποιηθούν» και τελικά να ελεγχθούν από τον κρατικό μηχανισμό! Αυτό θα ήταν καταστροφική παρέμβαση στην κοινωνία των πολιτισών. Θα ήταν ο θρίαμβος του πελατειακού κράτους, το οποίο, χρησιμοποιώντας τις ίδιες τις αμαρτίες του, θα «έβαζε χέρι» σ’ έναν αναδυόμενο χώρο ελευθερίας των πολιτισών.
Ενα πράγμα πρέπει να ελεγχθεί: οι χρηματοδοτήσεις των κρατικών φορέων προς τις ΜΚΟ που τις επιθυμούν και τις αποδέχονται. Διότι μην ξεχνάμε ότι πολλές ΜΚΟ δεν παίρνουν κρατικά χρήματα και ούτε τα ζητάνε. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα π.χ. χρηματοδοτούν κατά 90% τα προγράμματά τους με ιδίους πόρους.
Επίσης πρέπει να μπει ένα πλαίσιο διαφάνειας για το πού και πώς αξιοποιούνται τα χρήματα από τηλεμαραθώνιους και αντίστοιχες εκδηλώσεις. Και, για τον σκοπό αυτό, απαιτείται η δημιουργία ενός ανεξάρτητου φορέα. Ανεξάρτητου, τόσο από τις ΜΚΟ, αλλά πρωτίστως ανεξάρτητου από τους εμπλεκόμενους κυβερνητικούς φορείς.
Παράλληλα, πρέπει να προωθήσουμε μέτρα για την ενίσχυση του εθελοντισμού.
Οδυσσέας Βουδούρης
Πρώην πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, βουλευτής Μεσσηνίας.
Την είδηση την βρήκαμε στις 6.3.11 στην εφημρίδα Καθημερινή στην http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_43_06/03/2011_434956
