Το 2008 δύο ομόφυλα ζευγάρια προχώρησαν σε πολιτικούς γάμους στο δημαρχείο της Τήλου. Λίγες ημέρες αργότερα οι γάμοι κρίθηκαν ανυπόστατοι από τα δικαστήρια. Πέντε χρόνια μετά, τα ζευγάρια δηλώνουν ότι οι προσπάθειες για την κατοχύρωση του δικαιώματός τους στον γάμο συνεχίζονται: την άνοιξη προσέφυγαν στον Αρειο Πάγο κατά της ακυρωτικής απόφασης των δικαστηρίων, ενώ όπως υποστηρίζουν, οι διοικητικές πράξεις με το Δημόσιο αποτελούν έμμεση επιβεβαίωση ισχύος των γάμων τους. Η Τήλος ήταν ο πρώτος σταθμός στην προσπάθεια της Lbtiq κοινότητας στην Ελλάδα προκειμένου να αναγνωριστεί το δικαίωμα των μελών της στη συμβίωση με νομικές διαστάσεις - το δικαίωμα που δεν τους αναγνωρίστηκε ούτε όταν θεσπίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο προβλέπει τα ίδια νομικά και κληρονομικά δικαιώματα στα ετερόφυλα ζευγάρια που συμβιώνουν με εκείνα που τελούν γάμο.
«Το δικαστήριο μπορεί να απέρριψε τότε την έφεση που κάναμε - χαρακτηρίζοντας τον γάμο ως ανυπόστατο - όμως ήδη την περασμένη άνοιξη προσφύγαμε στον Αρειο Πάγο κατά της απόφασης», λέει στα «ΝΕΑ» η Ευαγγελία Βλάμη εκπρόσωπος της ομάδας Lesb. Εqual - Λεσβίες για την Ισότητα, μία από τις δύο γυναίκες που νυμφεύθηκαν στην Τήλο.
'Οπως συμπληρώνει, σε περίπτωση που και ο Αρειος Πάγος δεν τις δικαιώσει, θα προσφύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και αν χρειαστεί, και στο Διεθνές. Ανεξαρτήτως του νομικού αγώνα πάντως, η κα. Βλάμη τονίζει ότι ουσιαστικά ο γάμος είναι σε ισχύ. «Με τη συντρόφισά μου, για παράδειγμα, κάνουμε κοινή φορολογική δήλωση».
Μόλις πριν από λίγες ημέρες ο πολιτικός γάμος ομοφύλων έγινε πράξη στη Γαλλία. Στη χώρα μας το αίτημα για ισότιμη πρόσβαση των Lbtiq στον πολιτικό γάμο παραμένει στην κορυφή των διεκδικήσεών τις. Ομως δεν είναι το μοναδικό. Η Lbtiq κοινότητα που σήμερα πραγματοποιεί το Athens Pride 2013 - το λεγόμενο Φεστιβάλ Yπερηφάνειας - τονίζει πως ο «δρόμος για την ισότητα και τον σεβασμό είναι ακόμη μακρύς». Οι διοργανώτριες-ές λένε πως η παρούσα κατάσταση των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς (LGBT) στην Ελλάδα «απεικονίζει περίτρανα ένα συνεχόμενο (δυστυχώς) έλλειμμα θεσμικής και κοινωνικής προστασίας και ίσων δικαιωμάτων» κατατάσσοντας την Ελλάδα πολύ πίσω από αρκετές γειτονικές χώρες με πολύ νεότερες δημοκρατίες.
Ανάμεσα σε αυτά που διεκδικεί η Lbtiq κοινότητα είναι η νομική κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων που αφορούν το γάμο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα κοινωνικού φύλου, η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. Επίσης η ισότιμη πρόσβαση, σε υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, παρένθετη μητρότητα,παιδοθεσία και γονεϊκότητα. Ζητούν ακόμη σεξουαλική αγωγή και μέριμνα για τα θύματα λεσβοφοβίας, αλλά και να αποτελέσουν τα αιτήματα της κοινότητας μέρος του δημόσιου και πολιτικού διαλόγου. «Δεν πρέπει να τίθενται καν τα ερωτήματα γιατί να έχουμε κι εμείς δικαίωμα στον πολιτικό γάμο ή στην υιοθεσία. Είναι σαν να ρωτάμε γιατί να έχουν αυτά τα δικαιώματα οι... μαύρες-οι», λέει στα «ΝΕΑ» η εκπρόσωπος του Athens Pride 2013 Αντρεα Γκίλμπερτ. Και συνεχίζει: «Ζούμε όλες-οι μαζί στην ίδια χώρα. Πληρώνουμε φόρους. Ψηφίζουμε». Πέρα από τα παραπάνω όμως, η κ. Γκίλμπερτ σημειώνει πως ένα από τα δικαιώματα που δεν απολαμβάνουν οι λεσβίες και οι γκέι στην Ελλάδα είναι να κυκλοφορούν με ασφάλεια στην πόλη. «Γι' αυτό η φετινή μας καμπάνια έχει σύνθημα «Η Αθήνα δικιά μας». Δυστυχώς επικρατεί μια κατάσταση τρομοκρατίας και εκφοβισμού. Υπάρχουν περιστατικά ρατσισμού και λεσβοφοβίας. Το ότι δεν τα ακούμε δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται».
Την είδηση και την φωτογραφία τις βρήκαμε στις 8.6.13 στην εφημερίδα Τα Νέα στην http://www.tanea.gr/news/greece/article/5022658/o-dromos-gia-ton-sebasmo-stoys-gkei-einai-makrys/
Στη φωτογραφία: Λεσβίες ποζάρουν για ένα φιλί στο Pride του Περού, με σημαίες στα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η σημαία του ουράνιου τόξου, η οποία πολλές φορές αποκαλείται και «σημαία της ελευθερίας», χρησιμοποιείται ως σύμβολο των Lbtiq και των κινημάτων τις-τους από τη δεκαετία του ’70
