Το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο δεν θα έπρεπε να "χορηγεί περισσότερη επικουρία από αυτή που του ζητήθηκε και αναφέρθηκε". Id., στην 580. Αλλά εκτός από την ζητούμενη όπως-εφαρμόζεται επικουρία, οι ενάγουσες ζήτησαν "και άλλα όπως και την περαιτέρω επικουρία καθώς το Δικαστήριο μπορεί να κρίνει μόνο, σωστά και δίκαια". App. 167.
Τα αποδεικτικά στοιχεία και τα επιχειρήματά τις έπεισαν το Επαρχιακό Δικαστήριο ότι η διάταξη αυτή ήταν αντισυνταγματική σε όλους τους τομείς. Οι Ομοσπονδιακοί Κανόνες της Πολιτικής Δικονομίας (με μια εξαίρεση που δεν ενδιαφέρει εδώ) μια "οριστική απόφαση θα πρέπει να χορηγήσει την επικουρία με την οποία κάθε διάδικος έχει το δικαίωμα, ακόμη και αν η διάδικος δεν έχει αξιώσει την επικουρία στα υπομνήματά της". Άρθρο 54 (γ) . Και κρίναμε πως, αν τα επιχειρήματα και τα στοιχεία δείχνουν ότι μια νομοθετική διάταξη είναι αντισυνταγματική, μια διαταγή που απαγορεύει την επιβολή της είναι "κατάλληλη". Citizens United κατά Federal Election Comm’n, 558 U. S. 310, 333 (2010), δείτε ό.π. (Στην «άσκηση της δικαστικής ευθύνης του" μπορεί να είναι "αναγκαίο για το Δικαστήριο να εξετάσει το κύρος του ..." νόμου, ακόμη και αν δεν ασκήθηκε μια αμφισβήτηση), δείτε Fallon, As-Applied and Facial Challenges and Third-Party Standing, 113 Harv. L. Rev., 113 Harv. L. Rev. 1321, 1339 (2000) («[Μ] ια υπόθεση ασκείται, καμία γενική κατηγορηματική γραμμή δεν απαγορεύει στο δικαστήριο να κάνει ευρύτερες δηλώσεις της κατάλληλης ακυρότητας "'όπως οι εφαρμοζόμενες" υποθέσεις"). Τίποτα δεν εμποδίζει το Δικαστήριο να επιδικάσει την επικουρία ως τη κατάλληλη λύση για όσο-εφαρμόζονται οι αξιώσεις των εναγουσών.
Β
Η Αξίωση Αποκλεισμού-Απαίτησης Χειρουργικού Κέντρου
Το Εφετείο έκρινε επίσης ότι υποστηρίζει πως ο αποκλεισμός παραγράφει τις ενάγουσες από το να υποστηρίξουν ότι η απαίτηση χειρουργικού κέντρου είναι αντισυνταγματική. 790 F. 3d, σε 583. Παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζεται ότι οι ενάγουσες δεν θέτουν την αξίωση αυτή στην Abbott, πιστεύεται ότι θα έπρεπε να το πράξουν. Το δικαστήριο εξήγησε ότι οι ενάγουσες στη συνταγματική αμφισβήτηση για την απαίτηση χειρουργικού κέντρου και στην αμφισβήτηση για την απαίτηση άδειας-προνομίων που έθεσαν στην Abbott "προκύπτει από την ίδια "συναλλαγ [ή] ή σειρά συνδεώμενων συναλλαγών".
. . . Οι αμφισβητήσεις που αφορούν τις ίδιες διαδίκους και τις εγκαταστάσεις έκτρωσης, οι αμφισβητήσεις που διέπονται από τις ίδιες νομικές προδιαγραφές, οι επίμαχες διατάξεις θεσπίστηκαν ταυτόχρονα στο πλαίσιο του ίδιου νόμου, οι διατάξεις είχαν κίνητρο ένα κοινό σκοπό, οι διατάξεις εφαρμόζονται από τις ίδιες κρατικές αξιωματούχους και οι αμφισβητήσεις αποτελούν μια βολική ενιαία δίκη επειδή βασίζονται σε ένα κοινό πυρήνα των γενεσιουργών γεγονότων". 790 F. 3d, στην 581. Για όλους αυτούς τους λόγους, το Εφετείο έκρινε την αμφισβήτηση των εναγουσών της απαίτησης του H. Β. 2 για χειρουργικό κέντρο αποκλειόταν. Το Εφετείο παρέλειψε, ωστόσο, να λάβει υπόψη σημαντικές διαφορές. Η διάταξη χειρουργικού κέντρου και η διάταξη άδειας-προνομίων είναι ξεχωριστές, διακριτές διατάξεις του H. Β. 2.
Αυτές τίθενται σε δύο διαφορετικές, ανεξάρτητες απαιτήσεις με διαφορετικές ημερομηνίες εκτέλεσης. Αυτό το Δικαστήριο ουδέποτε πρότεινε ότι οι αμφισβητήσεις σε δύο διαφορετικές νομικές διατάξεις που εξυπηρετούν δύο διαφορετικές λειτουργίες πρέπει να ασκηθούν σε μία ενιαία δίκη. Και τα κατώτερα δικαστήρια αντιμετωπίζουν συνήθως αμφισβητήσεις σε διαφορετικές κανονιστικές απαιτήσεις ως "ξεχωριστά αιτήματα, ακόμα και όταν είναι μέρος ενός ευρύτερου "[κ] υβερνητικού κανονιστικού συστήματος". 18 C. Wright, A. Miller, & Ε Cooper, Ομοσπονδιακή Πρακτική και Διαδικασία §4408, σελίδα 52 (2η έκδοση 2002, Supp 2015..), δείτε Hamilton’s Bogarts, Inc. κατά Michigan, 501 F. 3d 644, 650 (CA6 2007). Η προσέγγιση αυτή έχει νόημα. Η αντίθετη προσέγγιση που υιοθετήθηκε από το Εφετείο θα απαιτούσε διαπραγμάτευση κάθε νόμιμης ψήφισης ως μία συναλλαγή που μία δεδομένη διάδικος θα είναι σε θέση να αμφισβητήσει μία φορά, σε μία δίκη, προκειμένου να αποφύγει τις συνέπειες του αποκλεισμού της αξίωσης. Μια τέτοια ρύθμιση θα ενθαρρύνει μια προσέγγιση που περιλαμβάνει τα πάντα σε οποιονδήποτε δικαστικό αγώνα αμφισβήτησης του κύρους του νόμου. Αυτό το αποτέλεσμα είναι μικρότερο από το αναμενόμενο, όχι μόνο για τις διαδίκους, αλλά και για τα δικαστήρια. Υπάρχουν και άλλοι καλοί λόγοι για τους οποίους οι ενάγουσες δεν θα έπρεπε να ασκήσουν την αμφισβήτησή τις για την διάταξη χειρουργικού κέντρου ενώ ταυτόχρονα ασκούσαν την πρώτη τις αγωγή.
Ο νόμος έδωσε στο Υπουργείο Υπηρεσιών Υγείας του Τέξας την εξουσία να θεσπίζει κανόνες για την εφαρμογή της απαίτησης χειρουργικού κέντρου. Νόμος Η. Β. 2, §11 (α), App. to Pet. for Cert. 201a. Κατά τη στιγμή που οι ενάγουσες κατέθεταν την Abbott, η κρατική υπηρεσία δεν είχε ακόμη εκδόσει τέτοιους κανόνες. Πρβλ. EPA κατά Brown, 431 U. S. 99, 104 (1977) (ανά curiam), 13B Wright, supra, §3532.6, at 629 (3d ed. 2008) (τα περισσότερα δικαστήρια δεν θα "αναλάβουν μια αναθεώρηση πριν να έχουν υιοθετηθεί οι κανόνες"), Συμβούλιο Φυσικών Πόρων Άμυνας, Inc. κατά EPA, 859 F. 2d 156, 204 (CADC 1988). Περαιτέρω, οι ενάγουσες θα μπορούσαν κάλλιστα να αναμένουν ότι οι κανόνες αυτοί, όταν εκδοθούν, θα περιέχουν διατάξεις περί κεκτημένων δικαιωμάτων κάποιων τότε οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις άμβλωσης και η χορήγηση πλήρων ή μερικών απαλλαγών για άλλες. Τελικά, πάνω από τα τρία τέταρτα των χειρουργικών κέντρων που δεν κάνουν εκτρώσεις είχαν επωφεληθεί από αυτό το είδος της διάταξης. Δείτε 46 F. Supp. 3d, σε 680-681 (336 από 433 τα υφιστάμενα χειρουργικά κέντρα του Τέξας έχουν κεκτημένα δικαιώματα ή απολαμβάνουν με άλλο τρόπο μια απαλλαγή ορισμένων από τις απαιτήσεις του χειρουργικού κέντρου), δείτε επίσης App. 299-302, 443-447, 468-469.
Τέλος, οι σχετικές πραγματικές περιστάσεις άλλαξαν μεταξύ Abbott και της παρούσας δίκης, όπως περιγράφηκε προηγουμένως. Δείτε παραπάνω, στην 14-15. Η μειοψηφία έχει μόνο ένα αντεπιχείρημα. Σύμφωνα με την μειοψηφία, αν συνταγματικές διατάξεις επιβάλλου[ν] το ίδιο είδος επιβάρυνσης . . . για το ίδιο είδος δικαιώματος" και αλληλοενισχύουν τα αποτελέσματα, "είναι προφανές ότι" αυτές είναι "μέρος της ίδιας συναλλαγής" και θα πρέπει να αμφισβητηθούν από κοινού. Ανάρτηση, στις 20, 22. Αλλά για τη λέξη "προφανές", τα σημεία μειοψηφίας δεν υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα, και εμείς θεωρούμε ότι είναι πειστικό. Ο νόμος είναι συχνά ογκώδης, με πολλές σχετικές, αλλά και διαφορετικές διατάξεις. Οι ενάγουσες, προκειμένου να διατηρήσουν τις αξιώσεις τις, δεν χρειάστηκε να αμφισβητήσουν κάθε τέτοια διάταξη, ας πούμε, ο νόμος USA PATRIOT, δικομματική Εκστρατεία Νόμου Μεταρρύθμισης 2002, ο Εθνικός Νόμος Εργασιακών Σχέσεων, ο Νόμος Καθαρό Νερό, η Αντιτρομοκρατία και τα Αποτελέσματα του Νόμου Θανατικής Ποινής 1996, ή ο Νόμος Προστασίας των Ασθενών και Οικονομικά Προσιτή Φροντίδα Υγείας στην πρώτη δίκη τις. Για όλους αυτούς τους λόγους, θεωρούμε ότι οι ενάγουσες δεν πρέπει να ασκήσουν την αμφισβήτηση των διατάξεων του χειρουργικού κέντρου όταν αμφισβήτησαν την διάταξη άδειας-προνομίων στην Abbott. Μπορούμε συνεπώς να κρίνουμε ότι το δόγμα της αξίωσης αποκλεισμού δεν τις εμποδίζει να ασκήσουν αυτή την αμφισβήτηση τώρα.
* * *
Καμία από τις αξιώσεις των εναγουσών δεν αποκλείονται από το δεδικασμένο. Πέντε ειδικές στην πολιτική δικονομία υποστήριξαν, σε μια σύντομη υποστηρικτική επιστολή των εναγουσών για έφεση, όπου η "διαδικαστική απόφαση είναι τόσο προδήλως εσφαλμένη" αφού δεν υπήρχε κανένας λόγος να περιοριστεί η επανεξέταση. Επιστολή για την υπόθεση Professor Michael Dorf et al. ως Amici Curiae 22. Για όλους τους λόγους που περιγράφονται ανωτέρω, συμφωνούμε ότι η διαδικαστική απόφαση του Εφετείου ήταν εσφαλμένη. Μπορούμε, συνεπώς, να προχωρήσουμε να εξετάσουμε το βάσιμο των ισχυρισμών των εναγουσών".
ΙΙΙ
Αδικαιολόγητη επιβάρυνση-Νομικό Πρότυπο
Ξεκινάμε με το πρότυπο, όπως περιγράφεται στην Casey. Αναγνωρίζουμε ότι το "κράτος έχει έννομο συμφέρον να μεριμνά ώστε να τηρείται η έκτρωση, όπως και κάθε άλλη ιατρική διαδικασία, να γίνεται κάτω από συνθήκες που εξασφαλίζουν μέγιστη ασφάλεια για την ασθενή". Roe κατά Wade, 410 U. S. 113, 150 (1973). Αλλά, εμείς προσθέσαμε, "ένας νόμος ο οποίος, προωθεί ταυτόχρονα [το] έγκυρο κρατικό συμφέρον, έχει ως αποτέλεσμα να θέτει ένα σημαντικό εμπόδιο στο δρόμο της επιλογής μιας γυναίκας δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτρεπόμενο μέσο για την εξυπηρέτηση των νόμιμων σκοπών του". Casey, 505 των ΗΠΑ, στην 877 (πλειοψηφική γνωμοδότηση). Επιπλέον, "[περιττοί κανονισμοί υγείας που έχουν ως σκοπό ή αποτέλεσμα να παρουσιάσουν ένα σημαντικό εμπόδιο σε μια γυναίκα που επιδιώκει μια έκτρωση επιβάλουν υπερβολική επιβάρυνση στο δικαίωμα". Id., στην 878. Το Εφετείο έγραψε πως ένας νόμος του κράτους είναι "συνταγματικός αν: δεν έχει σκοπό ή αποτέλεσμα να θέσει ένα σημαντικό εμπόδιο στη πορεία μιας γυναίκας που αναζητά μια έκτρωση ενός μη ζώντος εμβρύου (2) είναι αιτιωδώς σχετικός με (ή αποσκοπεί περαιτέρω) το νόμιμο συμφέρον του κράτους”. 790 F. 3d, at 572. 790 F. 3d, at 572.
Το Εφετείο έκρινε ότι "το Επαρχιακό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη υποκαθιστώντας την κρίση του από εκείνη του νομοθετικού σώματος", όταν διεξήγαγε "αδικαιολόγητη έρευνα επιβάρυνσης", εν μέρει επειδή "η ιατρική αβεβαιότητα που υπόκειται ο νόμος ψηφίζεται από τα νομοθετικά σώματα, όχι από τα δικαστήρια". Id., στην 587 (αναφέροντας την υπόθεση Gonzales κατά Carhart, 550 US 124, 163 (2007)).
Βρίσκεστε στο Δ' μέρος για να βρεθείτε στο Ε' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 27.6.2016 καιτην μεταφράσαμε από την supremecourt.gov στην https://www.supremecourt.gov/opinions/15pdf/15-274_p8k0.pdf
