Θύελλα αντιδράσεων ξεσήκωσε μία δικαστική απόφαση στην Ιταλία, η οποία ουσιαστικά αθώωσε έναν 60χρονο παιδόφιλο, κρίνοντας πως το 11χρονο κοριτσάκι που ήταν το θύμα του, ήταν «ερωτευμένη» μαζί του!
Την ίδια χρονιά, το εφετείο επικύρωσε την ποινή, αλλά μία απόφαση του Ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου της Ιταλίας ανέτρεψε τα πάντα.
Συγκεκριμένα, τον Οκτώβριο ακύρωσε τις προηγούμενες αποφάσεις και διέταξε τη διεξαγωγή νέας δίκης, κάτι που έφερε στο φως της δημοσιότητας μία ιταλική εφημερίδα τώρα.
Επιχείρημα του Ανώτατου δικαστηρίου ήταν πως το εφετείο υποτίμησε την «ερωτική σχέση» του κατηγορούμενου και του θύματός του και δεν έλαβε υπόψη τη συναίνεση μεταξύ του 60χρονου και του μόλις 11 ετών κοριτσιού, ενώ έκρινε πως «δεν υπήρχε σωματικός εξαναγκασμός και το κορίτσι ήταν ερωτευμένο με το δράστη»!
Σύμφωνα με την εφημερίδα Il Quotidiano della Calabria, που αποκάλυψε τη νέα απόφαση, η ανήλικη προερχόταν από άπορη οικογένεια την υπόθεση της οποίας είχε αναλάβει ο Λαμπέρτι ως υπάλληλος των κοινωνικών υπηρεσιών.
Ο κατηγορούμενος και το θύμα είχαν ανταλλάξει σειρά τηλεφωνημάτων μεταξύ τους και τελικά ο 60χρονος συνελήφθη επ' αυτοφώρω με το κορίτσι στο κρεβάτι του.
Την είδηση την βρήκαμε στις 30.12.13 από την iefimerida.gr στην http://www.iefimerida.gr/node/136965#ixzz2ozdPbXdw
http://www.iefimerida.gr/news/136965/%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1-%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CF%89%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE-%CF%84%CE%BF-11%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF-%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%C2%AB%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B5
Αίσιο τέλος είχε η δικαστική διαμάχη για μια 14χρονη στην Αργεντινή, που είχε μείνει έγκυος έπειτα από βιασμό και δεν της επιτρεπόταν να προχωρήσει σε άμβλωση.
Η 14χρονη, η οποία είχε βιασθεί από τον πατριό της, διεκδίκησε το δικαιώμά της να προχωρήσει σε έκτρωση, βάσει μιας απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου της Αργεντινής το 2012, σύμφωνα με την οποία οι αμβλώσεις επιτρέπονται μόνο στην περίπτωση που τίθεται σε κίνδυνο η υγεία της μητέρας ή στην περίπτωση που έχει πέσει θύμα βιασμού.
Όμως δικαστής στην επαρχία Σάλτα (στα βόρεια της χώρας) αγνόησε την απόφαση και απαγόρεψε στην έφηβη να θέσει τέλος στην ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη της.
Ωστόσο την Παρασκευή η απόφαση του δικαστή ακυρώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της επαρχίας της Σάλτα, μίας εκ των πλέον συντηρητικών περιοχών της Αργεντινής, όπου η υποχρεωτική θρησκευτική εκπαίδευση μόλις επανεισήχθη στο πρόγραμμα του δημόσιου σχολείου.
Στις 9 Νοεμβρίου, σε κατοικία υποβαθμισμένης περιοχής της Σάλτα, ομώνυμης πρωτεύουσας της επαρχίας, η μητέρα συνέλαβε το σύντροφό της τη στιγμή που εκείνος βίαζε την έφηβη κόρη της.
Τόσο η μητέρα όσο και η κόρη ξυλοκοπήθηκαν από το βιαστή.
Στο νοσοκομείο, οι γυναικολογικές εξετάσεις αποκάλυψαν την εγκυμοσύνη της έφηβης, ενώ μητέρα και κόρη ζήτησαν να γίνει άμβλωση.
Στις 17 Δεκεμβρίου, ο αρμόδιος για οικογενειακές υποθέσεις δικαστής απάντησε ότι όχι μόνο αντιτασσόταν στο αίτημα αυτό, αλλά επιπλέον διάτασσε την έφηβη να δώσει το νεογέννητο για παιδοθεσία σε θετούς γονείς.
Μια οργάνωση υπεράσπισης του δικαιώματος της άμβλωσης κινητοποιήθηκε προκειμένου η έφηβη να μπορέσει να διακόψει την εγκυμοσύνη.
Σημειώνεται ότι η Αργεντινή υπήρξε μια από τις πρώτες χώρες της Λατινικής Αμερικής που ενέκρινε το 2010 το γάμο ομόφυλων ζευγαριών, όμως η άμβλωση παραμένει ένα ζήτημα ταμπού.
Οι αμβλώσεις γίνονται παράνομα και υπό επικίνδυνες υγειονομικές συνθήκες και φθάνουν τις 700.000 κάθε χρόνο, σύμφωνα με εκτιμήσεις οργανώσεων που υπερασπίζονται το δικαίωμα στην άμβλωση.
Περίπου 100 γυναίκες πεθαίνουν από επιπλοκές ύστερα από παράνομες αμβλώσεις σε ετήσια βάση.
Την είδηση την βρήκαμε στις 28.12.13 από την theinsider.gr στην http://www.theinsider.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=32944:argentini-lprasino-fosr-gia-amblosi-se-14xroni-thyma-biasmoy&catid=43:health&Itemid=114
Τον Μάρτιο, το Εφετείο του Οντάριο επικύρωσε την απαγόρευση της επικοινωνίας με σκοπό την πορνεία, μία απόφαση της κας Bedford η οποία αμφισβητήθηκε.
Οι ομοσπονδιακές κυβερνήσεις και αυτή του Οντάριο άσκησαν έφεση κατά των δύο άλλων μερών της εν λόγω απόφασης: πατάσσοντας το νόμο κατά των οίκων ανοχής, και περιορίζοντας την απαγόρευση να ζουν από τα έσοδα της εργασίας του σεξ.
Οι καναδικές αρχές υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να νομοθετούν ενάντια στην εργασία του σεξ.
Νομικές εκπροσώπισες για την κυβέρνηση της Οττάβα φέρεται να υποστήριξαν ότι «εάν οι όροι επιβάλλονται από την προκατάληψη του νόμου για την ασφάλεια των εργατριών του σεξ, είναι επιλογή τις [των εργατριών του σεξ] να ασκούν τη δραστηριότητα, όχι του νόμου, αυτή είναι η αιτία".
Αλλά, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε πως δεν είναι επιλογή για πολλές.
“Είτε λόγω οικονομικής απελπισίας, εθισμού στα ναρκωτικά, ψυχικής ασθένειας, είτε λόγω καταναγκασμού από προαγωγούς, συχνά δεν έχουν άλλη επιλογή από το να πουλήσουν το σώμα τις για τα χρήματα”, έγραψε η Δικαστίνα McLachlin.
Το ανώτατο δικαστήριο έκρινε πως οι νόμοι απαγόρευσης των οίκων ανοχής, της άγρας πελατών και το να ζεις από τα έσοδα της εργασίας στο σεξ να είναι πολύ σαρωτικοί.
Μετά την απόφαση κατατέθηκε προσφυγή στο δικαστήριο από πρώην και νυν εργαζόμενες του σεξ.
Η απόφαση των δικαστίνων-ων δίνει στην καναδική κυβέρνηση το περιθώρειο μίας χρονιάς για να δημιουργήσει νέα νομοθεσία.
Ομόφωνα οι εννέα δικαστίνες-ές του δικαστηρίου απεφάνθησαν υπέρ της πάταξης των νόμων, βρίσκοντας πως αυτοί ήταν "ιδιαίτερα δυσανάλογοι".
Η κοινότητα «ενοχλήθκε»
“Δεν είναι έγκλημα στον Καναδά η πώληση του σεξ για χρήματα", έγραψε η Προεδρίνα του Ανωτάτου Δικαστηρίου Beverley McLachlin στην απόφαση.
Ο Ποινικός Κώδικας του Καναδά σήμερα καθιστά παράνομο να διατηρείς έναν οίκο ανοχής, την άγρα πελατών δημόσια ή να ζεις από την εργασία στο σεξ.
Αλλά η δικαστίνα McLachlin έγραψε : "Το Κοινοβούλιο έχει την εξουσία να ρυθμίζει τις οχλήσεις, αλλά όχι εις βάρος της υγείας, της ασφάλειας και της ζωής των εργατριών του σεξ.
«Οι απαγορεύσεις στο θέμα δεν επιβάλλουν όρους σχετικά με το πώς λειτουργούν οι εργάτριες του σεξ.
Οι δικαστίνες-ές έκαναν ένα σημαντικό βήμα παραπέρα, με την επιβολή επικίνδυνων όρων στην εργασία του σεξ, αποτρέπουν τις γυναίκες που ασχολούνται με μια επικίνδυνη - αλλά νόμιμη - δραστηριότητα από τη λήψη μέτρων για να προστατέψουν τις ίδιες από τους κινδύνους".
Σύμφωνα με την απόφαση, το καναδικό κοινοβούλιο έχει 12 μήνες για να ξαναγράψει τη νομοθεσία ή να αποσυρθεί.
Οι νόμοι κατά της εργασίας στο σεξ θα συνεχίσουν να είναι σε ισχύ στο διάστημα που μεσολαβεί.
Ο Καναδός υπουργός Δικαιοσύνης Peter MacKay δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα μελετήσει "αυτό το πολύ σύνθετο θέμα".
"Επανεξετάζουμε την απόφαση και διερευνούμε όλες τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις για να διασφαλιστεί η συνέχεια του ποινικού δικαίου για την αντιμετώπιση των σημαντικών βλαβών που απορρέουν από την εργασία του σεξ στις κοινότητες, για εκείνες που ασχολούνται με την εργασία του σεξ και για τα ευάλωτα άτομα", είπε σε δήλωσή του.
Μια καναδική ομάδα για τα δικαιώματα των γυναικών καταδίκασε την απόφαση του δικαστηρίου, λέγοντας ότι ήταν μια «θλιβερή ημέρα».
"Έχουμε πια επιβεβαιώσει ότι είναι ΟΚ να αγοράζονται και να πωλούνται οι γυναίκες και τα κορίτσια σε αυτή τη χώρα", είπε η Kim Pate, διευθύντρια του Καναδικού Συλλόγου Elizabeth Fry, στο ραδιόφωνο.
"Νομίζω ότι τις επόμενες γενιές - οι κόρες μας, εγγονές και οι επόμενες - θα κοιτάξουν πίσω και θα πουν", “Τι σκέφτονταν” “Καταναγκασμός από νταβατζήδες”.
Η συνταγματική προσφυγή έγινε από τρεις γυναίκες με εμπειρία στην εμπορία του σεξ, από την Terri - Jean Bedford, την Valerie Scott και την Amy Lebovitch.
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.12.13 και την μεταφράσαμε από την http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-25468587.
Τη φωτογραφία την πήραμε από την ίδια δημοσίευση και αφορά μια διαδηλώτρια έξω από το Ανώτατο Δικαστήριο τους Καναδά στην Ottawa τον Ιούνιο του 2013
Η αδυναμία του ελληνικού κράτους να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις μπορεί πλέον να χαρακτηριστεί παθολογική. Είναι πολλά τα παραδείγματα που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει, αλλά σ’ αυτό το κείμενο θα περιοριστώ σε ένα ζήτημα που το θεωρώ εξαιρετικά σοβαρό: τη ρύθμισης των σχέσεων των ομόφυλων ζευγαριών. Είναι εξαιρετικά σοβαρό γιατί έχει να κάνει με την προστασία των ατομικών δικαιωμάτων, με την ισονομία και την ποιότητα του κράτους δικαίου. Επιπλέον, είναι ένα πρόβλημα που αναδεικνύει τη θεσμική υστέρηση της Ελλάδας και έχει μεγάλο κόστος: πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και κυρίως ατομικό - ένας μεγάλος αριθμός συμπολιτισών-ών μας είναι ουσιαστικά πολίτισες-ες Γ´ κατηγορίας.
Το εξωφρενικό της υπόθεσης είναι ότι ενώ η χώρα μας θα έπρεπε να έχει ήδη ρυθμίσει τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αρνείται ακόμα και τώρα να τα συμπεριλάβει στο σύμφωνο συμβίωσης! Θυμίζω ότι έχει προηγηθεί καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και υπάρχει ήδη ευρύτατη συναίνεση (πολιτική αλλά και κοινωνική) για να προστατευθεί τουλάχιστον το μίνιμουμ των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών.
Αυτό έχει οδηγήσει στη σχιζοφρενική κατάσταση να γίνεται αγώνας για το έλασσον και να παραβλέπεται (προσωρινά έστω) το μείζον που είναι το διακύβευμα: Θεωρώ ότι πρέπει άμεσα να αναγνωριστεί και να ρυθμιστεί το δικαίωμα σύναψης πολιτικού γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια. Έχω γράψει για το ζήτημα αυτό και στο παρελθόν («Τι αξία έχει ο γάμος στην αγάπη μας μπροστά;», Βήμα των Ιδεών, Ιούλιος 2008) αλλά αυτή τη φορά η ανάγκη για άμεση αναγνώριση είναι επιτακτική για πολλούς λόγους. Ένας εξ αυτών είναι οι ραγδαίες διεθνείς θεσμικές εξελίξεις που ήδη έχουν οδηγήσει (ή αναμένεται να οδηγήσουν) στην αναγνώριση του πολιτικού γάμου ομοφύλων ζευγαριών σε όλες τις θεσμικά ώριμες φιλελεύθερες συνταγματικές δημοκρατίες (στην Ευρώπη: Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία, Δανία, Ισλανδία, Ισπανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία).
Θυμίζω ότι η Ελλάδα έχει ένα ιδιαίτερα προοδευτικό οικογενειακό δίκαιο μετά τις μεταρρυθμίσεις του 1983 και του 2002 που μπορεί εύκολα να ενσωματώσει τις αλλαγές. Επιπλέον, είναι και πολιτικά εφικτό - ένας μεγάλος αριθμός κομμάτων έχει υιοθετήσει την πρόταση: o ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, η Δράση, η Φιλελεύθερη Συμμαχία και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Δυστυχώς δεν το έχουν κάνει τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, * αλλά γνωρίζω ότι και στα δύο υπάρχουν πολλά στελέχη που την υιοθετούν. Ο συγγραφέας αυτού του κειμένου έχει σε πολλά θέματα διαφορετικές απόψεις από εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ, όμως του αναγνωρίζει ότι σε αρκετά ζητήματα που άπτονται των ατομικών δικαιωμάτων (δυστυχώς όχι σε όλα) το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει προοδευτικές θέσεις. Η ευθύνη λοιπόν που πέφτει στον ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει και αυτό το θέμα είναι μεγάλη. Έχει όμως σύμμαχούς του μεγάλο μέρος της Αριστεράς και το σύνολο σχεδόν των φιλελεύθερων.
Πρέπει να τονίσω εδώ ότι ο νόμος θα πρέπει απαραίτητα να καλύπτει πλήρως και τις τέσσερεις κατηγορίες Ελληνίδων πολιτισών-ών που τώρα αντιμετωπίζονται με χυδαίες διακρίσεις γιατί η σεξουαλική ταυτότητά τις-τους είναι διαφορετική από την κυρίαρχη (λεσβίες, γκέι, αμφισεξουαλικές-οί, τρανς).
Δεν θα επαναλάβω τα επιχειρήματα υπέρ της αναγνώρισης του γάμου. Όχι απλώς γιατί το έχω ήδη κάνει, ενώ τα αντεπιχειρήματα απαντώνται εύκολα, αλλά διότι θεωρώ ντροπή να συζητάμε ακόμα για θέματα ισονομίας, να αμφισβητούμε δηλαδή το δικαίωμα συμπολιτισών-ών μας να έχουν τα ίδια δικαιώματα με μας.
Θα επαναλάβω απλώς ένα και μόνο επιχείρημα, το ίδιο που χρησιμοποίησε το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ, το πρώτο δικαστήριο διεθνώς που στις 18 Νοεμβρίου 2003 έκρινε ότι τα ομόφυλα ζευγάρια έχουν το δικαίωμα του γάμου, ένα δικαίωμα που θεμελιώνεται στο Σύνταγμα, στις αρχές της ισότητας απέναντι στον νόμο και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας:
Το να απαγορεύεις την πρόσβαση στην προστασία, στα οφέλη και στις υποχρεώσεις ενός πολιτικού γάμου σε ένα άτομο που αποφασίζει να ζήσει σε μια μονογαμική ερωτική σχέση με άτομο του ιδίου φύλου αποτελεί αυθαίρετο αποκλεισμό του από έναν από τους σημαντικότερους και πολυτιμότερους θεσμούς της κοινωνίας μας. Αυτός ο αποκλεισμός είναι ασύμβατος με τις συνταγματικές αρχές του σεβασμού στην ατομική αυτονομία και την ισότητα απέναντι στον νόμο.
Την ειδηση την βρήκαμε στις 19.12.12 στην self-ownership.org γραμμένη από τον Αριστείδη Χατζή που είναι αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στην http://www.self-ownership.org/2013/12/blog-post.html?spref=fb.
Σχετικά άρθρα και συνεντεύξεις της Λίνας Παπαδοπούλου και του Βαγγέλη Μάλλιου
Ο αστερίσκος είναι δικός μας.
*Το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει ήδη πρόταση νόμου από τον καθηγητή κ. Ν Αλεβιζάτο από το 2005 που τροποποιημένη την είχε φέρει ως αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ ως πρόταση στη Βουλή επί κυβέρνησης Κ. Καραμανλή. Και σήμερα πια συμφωνεί για το Σύμφωνο Συμβίωσης αλλά δεν διεκδικεί τόσα δικαιώματα όσα η αντίστοιχη πρόταση της ΔΗΜΑΡ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Ψυχροπολεμικό κλίμα ΗΠΑ-Ρωσίας ενόψει Σότσι, με αφορμή την «διαφορετικότητα, την αποφασιστικότητα και την συλλογικότητα» των Lbtiq.
Η ΗΠΑ, αποφάσισαν να «πικάρουν» τον Ρώσο πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν και τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες καθώς στέλνουν ως επικεφαλής της αμερικανικής αποστολής στην τελετή έναρξης-λήξης των αγώνων δύο ανοιχτά δηλωμένες λεσβίες αθλήτριες!
Η αμερικανική κυβέρνηση που στέλνει την Μπίλι Τζιν Κινγκ Billie Jean King (πρώην πρωταθλήτρια του τένις που θεωρείται θρυλική) και την Κέιτλιν Κόου (αθλήτρια του χόκεϊ επί πάγου) να ηγηθούν της αποστολής των ΗΠΑ στους αγώνες, θέλει να μποϊκοτάρει ως ένδειξη διαμαρτυρίας τον Ρώσο Πρόεδρο που βλέπει με όχι καλό μάτι τις Lbtiq.
Μάλιστα ούτε ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα, δεν πρόκειται να παραστεί στους αγώνες, ενώ σε ανακοίνωση του Λευκού Οίκου επισημαίνεται ότι η κίνηση αυτή έχει ως στόχο να δείξει τη «διαφορετικότητα, την αποφασιστικότητα και της ελευθερίας αυτοκαθορισμού τoυ σεξουαλικού προσανατολισμού» που υπάρχουν στο πνεύμα και στον τρόπο σκέψης των Ην.Πολιτειών.
Η ΔΟΕ που ανησυχεί για την άσχημη τροπή που έχει πάρει το όλο θέμα, έστειλε ήδη επιστολή στις αθλήτριες που θα συμμετάσχουν στους Αγώνες του Σότσι, υπενθυμίζοντάς τις τον Κανονισμό "50" της Ολυμπιακής Χάρτας, που απαγορεύει διαδηλώσεις σε έδαφος όπου τελούνται Αγώνες.
Ο ίδιος ο Γερμανός πρόεδρος της ΔΟΕ, Τόμας Μπαχ, είχε δηλώσει πρόσφατα ότι οι ρωσικές αρχές θα πρέπει να δημιουργήσουν ειδικά προστατευμένες ζώνες, «όπου ο κόσμος θα μπορεί να διαδηλώσει υπέρ ή κατά οτιδήποτε».
Από την πλευρά του, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, διαβεβαίωσε τη ΔΟΕ ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία διάκριση διάκριση ή τιμωρία εις βάρος αθλήτριας-τή που θα εκφράσει τη σεξουαλικότητά της κατά τη διάρκεια των αγώνων.
Την είδηση την βρήκαμε στις 18.12.13 από την enet.gr στην www.enet.gr/?i=news.el.article&id=405469
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου πραγματοποίησε συνέντευξη τύπου με θέμα το σύμφωνο συμβίωσης, το γάμο και την σχέση γονέων και τέκνων στα ομόφυλα ζευγάρια, σήμερα Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου στα νέα γραφεία της ΕΕΔΑ, όπου και αναδείχθηκαν τα ελλείμματα της εθνικής νομοθεσίας, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα όσον αφορά στην αντιμετώπιση των ομοφυλόφιλων και τον ομόφυλων ζευγαριών.
Στην συνέντευξη τύπου, η ΕΕΔΑ επεσήμανε ότι η ελληνική Πολιτεία οφείλει να συμμορφωθεί άμεσα στην πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου του Στρασβούργου, τροποποιώντας τη νομοθεσία της και συμπεριλαμβάνοντας στις ρυθμίσεις του σχετικού νόμου και τα ομόφυλα ζευγάρια. Εντούτοις, η υποχρέωση για σεβασμό των δικαιωμάτων των ομόφυλων ζευγαριών συνεπάγεται, επίσης, την αναγνώριση του δικαιώματος των ομόφυλων ζευγαριών να (νυμφεύονται) παντρεύονται και να παιδοθετούν, ακριβώς όπως μπορούν και τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Στην εκδήλωση συμμετείχαν μεταξύ άλλων και οι βουλευτίνες-ές κ. Βασιλική Κατριβάνου (ΣΥΡΙΖΑ), κ. Κώστας Τριαντάφυλλος (ΠΑΣΟΚ) και κ. Μαρία Γιαννακάκη (ΔΗΜΑΡ), οι οποίες-οι από κοινού με την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου εξέδωσαν την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Καλούμε την κυβέρνηση, συμμορφούμενη προς τις διεθνείς υποχρεώσεις της και την ανάγκη προστασίας των δικαιωμάτων και εξάλειψης των διακρίσεων, να επεκτείνει το σύμφωνο συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια».
Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη. Εκ μέρους της ΕΕΔΑ μίλησε ο Γ.Γ. Βαγγέλης Μάλλιος.
Τα δικαιώματα των λεσβιών, γκέι, των αμφισεξουαλικών και των τρανς δεν είναι ειδικά, διαφορετικά ή ξεχωριστά. Είναι απλά ανθρώπινα δικαιώματα και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι οικουμενικά και δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Ο σεβασμός τους δεν τίθεται υπό όρους και η μη τήρησή τους είναι ένα θέμα που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια όλων μας – χωρίς εξαιρέσεις. Είναι ένα θέμα που αφορά όλες και όλους.
Ωστόσο, ζούμε σε μια Lbtiqφοβική κοινωνία, όπου οι διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα τρανς φύλου -τόσο σε κοινωνικό, όσο και σε θεσμικό επίπεδο- αποτελούν καθημερινότητα.
Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τη διαβούλευση για δύο νομοθετήματα, καταγράφουμε ξανά τις λεσβοφοβικές αντιδράσεις που υπάρχουν σε τμήμα της κοινωνίας μας. Δεν ξαφνιάζει ο συντηρητισμός ορισμένων βουλευτίνων-ών, ούτε τα κηρύγματα μίσους, οι μεσαιωνικές και αντιεπιστημονικές αντιλήψεις ορισμένων ιερωμένων. Ούτε είναι σοβαρό επιχείρημα ότι «σε συνθήκες οικονομικής κρίσης η συζήτηση αυτών των θεμάτων είναι πολυτέλεια».
Είναι καιρός πια η πολιτεία να προστατέψει το δικαίωμα της κοινωνικής αυτής ομάδας να ζει ελεύθερα και ισότιμα, χωρίς να βιώνει την απαξίωση, τις ανισότητες και τις διακρίσεις.
Όχι δεν είναι πολυτέλεια να συζητάμε για τα δικαιώματα των λεσβιών, gay, των αμφισεξουαλικών και των τρανς όταν, για παράδειγμα, η Άννα, μια τρανς μαθήτρια σε νυχτερινό γυμνάσιο, έπεσε θύμα εκφοβισμού γιατί διεκδικούσε το δικαίωμά της στον αυτοπροσδιορισμό (είναι μάλιστα μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις που έφτασαν στο φως της δημοσιότητας και υπήρξε παρέμβαση από τον Συνήγορο του Πολίτη). Όχι δεν είναι πολυτέλεια όταν πολλά παιδιά που κατά την εφηβεία δεν είναι αποδεκτά εξαιτίας της σεξουαλικής τους ταυτότητας οδηγούνται στην αυτοκτονία. Όχι δεν είναι πολυτέλεια όταν τα βιολογικά παιδιά της Μαρίας μετά το θάνατό της από ατύχημα δεν πήγαν στη συντρόφισα με την οποία τα μεγαλώνανε μαζί εδώ και 10 χρόνια αλλά στη μαμά της που αρνιόταν την επαφή με την οικογένεια της κόρης της. Ή όταν η μια-ένας συντρόφισα-ος δεν μπορεί να έχει ασφαλιστικά δικαιώματα μέσω της άλλης-ου, ή δεν μπορεί να επισκεφθεί την συντρόφισα-ο στην εντατική και να πάρει αποφάσεις για τη ζωή της. Ας μη συνεχίσω….
Παγκόσμια μέρα μνήμης Τρανς
Η Παγκόσμια μέρα μνήμης Τρανς είναι ημέρα μνήμης για όσα άτομα υπήρξαν θύματα τρανσφοβικού μίσους, εγκλημάτων και βίας στη δημόσια και στην ιδιωτική σφαίρα. Να μη ξεχνάμε ότι και στη Θεσσαλονίκη έχουν υποστεί πρόσφατα διώξεις. Η Παγκόσμια μέρα μνήμης Τρανς, πέρα από την καταδίκη των περιστατικών τρανσφοβίας και των διώξεων που υφίστανται τα τρανς άτομα, μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας για να διασφαλίσουμε ότι όλα τα άτομα θα ζουν σε συνθήκες ασφάλειας, ελεύθερα και με αξιοπρέπεια –ανεξάρτητα από το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα τρανς φύλου.
Γενικά οι διακρίσεις προς τα τρανς άτομα είναι ευρέως διαδεδομένες και παίρνουν πολλές μορφές, ενώ τα νομικά μέσα για την καταπολέμησή τους είναι περιορισμένα. Το ελπιδοφόρο στοιχείο είναι ότι διεθνώς στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπάρχει μια αυξανόμενη αναγνώριση ότι η ταυτότητα τρανς φύλου συνιστά ένα ξεχωριστό πεδίο διακρίσεων. Επίσης, γίνεται προσπάθεια ώστε το νομοθετικό πλαίσιο για την ίση μεταχείριση γυναικών και ανδρών να ερμηνευτεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παρέχει προστασία και στα τρανς άτομα και να διευρυνθούν οι έννοιες του φύλου και του κοινωνικού φύλου έτσι ώστε να συμπεριλάβουν και την ταυτότητα τρανς φύλου.
Είναι καιρός πια η ελληνική πολιτεία να αναγνωρίσει την ύπαρξη των τρανς ατόμων στη δημόσια σφαίρα. Να τις-τους αντιμετωπίσει ως ισότιμες πολίτισες-ες, με πλήρη δικαιώματα που θα ζουν στο φως, θα είναι ορατές και ορατοί, θα έχουν ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση χωρίς να κινδυνεύουν από εκφοβισμό, θα έχουν ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας έτσι ώστε η εργασία στο σεξ να μην αποτελεί μονόδρομο, θα έχουν ισότιμη πρόσβαση στην περίθαλψη και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής,
Έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τις συνθήκες παλεύοντας από κοινού για τα ανθρώπινα δικαιώματα στο πλαίσιο ενός αντιρατσιστικού, αντισεξιστικού, αντιλεσβοφοφικού κινήματος. Βοηθά σε αυτό η οργάνωση και η διεκδικητικότητα της ΛΟΑΤ (LGBT) κοινότητας γενικά. Τελευταία φαίνεται ότι αυτό αναγνωρίζεται λίγο ή πολύ και σας θεωρούν συνομιλήτριες-ές.
Μπορούμε να ελπίσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον όταν συστρατευτούμε στον αγώνα για την αύξηση της αποδοχής της σεξουαλικής διαφορετικότητας γιατί αυτό, επιπλέον, θα αποτελέσει έναυσμα για ρηγμάτωση του κυρίαρχου, καταπιεστικού συστήματος των έμφυλων σχέσεων. Ήδη παρατηρούνται σημαντικές αλλαγές στην κυρίαρχη στάση για τα φύλα και για τη σεξουαλικότητα. Το γεγονός ότι αρχίσαμε να θεωρούμε ότι η θηλυκότητα, ο ανδρισμός και η σεξουαλικότητα με τις πολλαπλές και ρευστές μορφές τους υπόκεινται σε αλλαγές και ανατροπές, μας προσφέρει νέες προοπτικές, τόσο για τη θεωρητική σκέψη, όσο και για την πολιτική πράξη. Στην αποδοχή της πολλαπλότητας και πολυμορφίας στο εσωτερικό του κάθε φύλου εντοπίζεται και η ελευθερία των υποκειμένων, τα οποία έχουν τη δυνατότητα συμμετοχής σε πολλαπλές υποκειμενικότητες και σεξουαλικότητες. Και αυτό είναι που μας οδηγεί και στο όραμα της ισότητας. Κατά συνέπεια, η αποδόμηση των στερεοτύπων σχετικά με τα φύλα και τη σεξουαλικότητα μπορεί να μας οδηγήσουν σε μια μη-ιεραρχημένη με βάση το φύλο κοινωνία όπου θα κυριαρχούν άλλες αξίες. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί γνωρίζουμε, για παράδειγμα, ότι η αρνητική στάση προς τα τρανς άτομα σχετίζεται άμεσα με τη σημασία που δίνει μια κοινωνία στη διχοτομία των φύλων, καθώς και με το βαθμό στον οποίο κυριαρχούν τα έμφυλα στερεότυπα και οι διακρίσεις με βάση το φύλο. Αναμενόμενο είναι λοιπόν τα άτομα που δεν εμπίπτουν ξεκάθαρα στις δύο κατηγορίες του θηλυκού ή του αρσενικού και των αποδιδόμενων σε αυτές κοινωνικών ρόλων να αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητά τους στην ελληνική κοινωνία.
Η ΛΟΑΤ (LGBT) κοινότητα στην Ελλάδα απαρτίζεται από ισότιμες-ους πολίτισες-ες;
Μια σύντομη ματιά στην επικαιρότητα αποτυπώνει τα σημάδια των διακρίσεων απέναντι στα ΛΟΑΤ (LGBT) άτομα.
Ως πότε δεν θα αναγνωρίζεται η οικογενειακή ζωή σε όλα τα ζευγάρια;
Κάθε άνθρωπος, χωρίς καμμία διάκριση, έχει δικαίωμα στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή. Η αρχή αυτή διατυπώνεται σε πολλά διεθνή κείμενα και συμβάσεις: στην Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ο.Η.Ε, στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, στο Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα, στη Διεθνή Σύμβαση «περί καταργήσεως πάσης μορφής φυλετικών διακρίσεων» του 1966 (κύρωση με το Ν.Δ. 494/1970), στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού του 1989, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και στις Ιδρυτικές Συνθήκες και στη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι δυνατόν σήμερα στην Ελλάδα ένας σημαντικός αριθμός προσώπων να αποκλείεται από την άσκηση του δικαιώματος αυτού, λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας τρανς φύλου.
Η αλλαγή στη δικαιακή αναπαράσταση της οικογένειας στην Ελλάδα έπρεπε ήδη να έχει γίνει. Αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, άμεση προτεραιότητα., αν και θα έρθει –όταν έρθει- καθυστερημένα να επιβεβαιώσει μια κοινωνική πραγματικότητα που αφορά τις ζωές χιλιάδων πολιτισών-ών που ζουν στην Ελλάδα. Το ζήτημα της νομικής κατοχύρωσης των ομόφυλων σχέσεων. είναι ένα διαχρονικό αίτημα των Φορέων και Συλλογικοτήτων της ΛΟΑΤ- LGBT κοινότητας. Το δικαίωμα της συμβίωσης, της οικογενειακής ζωής δεν μπορεί να εξαρτάται από ψηφοθηρικές μικροπολιτικές και αναχρονιστικές αγκυλώσεις ή από την ελληνική θεοκρατία η οποία αύξησε τον τελευταίο καιρό τις εξωθεσμικές παρεμβάσεις της (βλ. επιπρόσθετα την πρόθεσή της να έχει ρόλο στη συγγραφή των σχολικών εγχειριδίων).
Η μη αναγνώρισή τους ως οικογένειας, συναντά εμπόδια διαφόρων ειδών και αντιστάσεις που προέρχονται από την ΛΟΑΤφοβία, την ύπαρξη προκαταλήψεων και την «έλλειψη» ανάλογων θετικών παραδειγμάτων. Η μη αναγνώριση των ΛΟΑΤ-LGBT οικογενειών δεν τις επιτρέπει να απολαμβάνουν π.χ. φορολογικές απαλλαγές, κληρονομικά δικαιώματα, προστασία της οικογενειακής στέγης, ασφαλιστικά δικαιώματα κ.ά. και κατά συνέπεια υφίστανται αρνητικές διακρίσεις σε πολλά επίπεδα. Η προσήλωση στον δήθεν σεβασμό των «πατροπαράδοτων οικογενειακών ηθών» είναι μια πολιτική επιλογή που εξαναγκάζει πολλές-ούς ανθρώπους να ζουν σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού.
Η περαιτέρω όμως καθυστέρηση στην αναγνώρισή τους έχει και άλλες συνέπειες, όπως να παρεμποδίζεται η αναγνώριση και των θετικών όψεων αυτών των μορφών οικογενειακής οργάνωσης από τα προβλήματα και τις δυσκολίες στην καθημερινότητα. Επίσης, οι αρνητικές αναπαραστάσεις για τις οικογένειες αυτές τροφοδοτούν και τροφοδοτούνται εν μέρει και από τις νομοθετικές ρυθμίσεις, επηρεάζουν την κοινωνική πρακτική των φορέων και των ατόμων που παρέχουν σχετικές υπηρεσίες και αποτυπώνονται στο δημόσιο λόγο. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι η κοινωνική αντιμετώπιση και το περιεχόμενο των πολιτικών επηρεάζει τη ζωή στις οικογένειες καθώς δημιουργεί ανισότητες που αποβαίνουν σε βάρος της ποιότητας ζωής τους.
Η άμεση επίλυσή του -πέρα από τα νομικά προβλήματα που θα επιλύσει σε ζευγάρια που ήδη συμβιώνουν - θα σημασιοδοτήσει και άλλα πράγματα στην ελληνική κοινωνία. Η αναγνώριση όλων των ζευγαριών ως οικογένειας θα λειτουργήσει καταξιωτικά για τα μέλη της, θα συμβάλλει στη μείωση των διακρίσεων και στη μεγαλύτερη αποδοχή τους ως θεμιτών επιλογών οικογενειακής οργάνωσης. Ταυτόχρονα, η μείωση του κοινωνικού στίγματος θα στρέψει την προσοχή μας από τη δομή της οικογένειας στο πως λειτουργούν οι οικογένειες.
Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης για τα Lgbtiq ζευγάρια
Συζητάμε το 2013 αν η ισχύς του συμφώνου συμβίωσης θα επεκταθεί και στα ΛΟΑΤ ζευγάρια τα οποία εξαιρέθηκαν όταν θεσπίστηκε ο νόμος το 2008 και το συζητάμε πάλι μετά από την αρνητική απόφαση και την καταδίκη της χώρας μας πριν από λίγο καιρό από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το 2013 συζητάμε αν η ΛΟΑΤ κοινότητα θα απαρτίζεται από ισότιμες-ους πολίτισες-ες σε αυτήν την Ευρωπαϊκή χώρα.
Η Νέα Δημοκρατία υπαναχωρεί μετά από εσωκομματικές αντιδράσεις, δεν κρίνει σκόπιμη την άμεση προώθηση της τροπολογίας για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια και ο υπουργός Δικαιοσύνης (κος Αθανασίου) προαναγγέλλει πως η κυβέρνηση θα πάρει θέση όταν θα έχει στα χέρια της την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προκειμένου να την μελετήσει –επίσημο αντίγραφο της οποίας έχει όμως, όπως και οι προσφεύγουσες-ντες. Δεν υπάρχει χρονική δέσμευση για νέα νομοθετική πρωτοβουλία.
Από το χώρο της εκκλησίας, για παράδειγμα ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, εκτοξεύει ρητορική μίσους σε μια μακροσκελή ανακοίνωσή, υποβάλει αίτηση για έκτακτη σύγκληση της Ιεραρχίας και απειλεί με αφορισμό τις βουλευτίνες-ές που θα ψηφίσουν το σύμφωνο συμβίωσης. Φαντάζομαι στη συνέχεια θα στοχοποιήσει και όλες-ους εμάς που σπεύδουμε να υπερασπιστούμε το αυτονόητο, που μιλάμε και συντασσόμαστε με οποιοδήποτε τρόπο στον αγώνα για διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων. Αν είχε ψηφισθεί το αντιρατσιστικό αυτή η αναπαραγωγή λεκτικής βίας θα μπορούσε να ποινικοποιηθεί. Μετά την εξέλιξη αυτή το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ προτίθενται να προχωρήσουν στην κατάθεση τροπολογιών, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σε πρόταση νόμου για συνολική αλλαγή του συμφώνου στην οποία συμπεριλαμβάνονται και τα ομόφυλα ζευγάρια.
Η επέκταση του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια στη χώρα μας επιβάλλεται να προχωρήσει. Αν θα υπερψηφισθεί μια πιο ολοκληρωμένη πρόταση νόμου για τη θέσπιση ενός νέου συμφώνου συμβίωσης που θα παρέχει πλήρη δικαιώματα τόσο σε ομόφυλα όσο και σε ετερόφυλα ζευγάρια, ακόμα καλύτερα. Ας είναι το σύμφωνο συμβίωσης μία αρχή και μετά να αρχίσουμε να συζητάμε και για την ισότητα στο γάμο και την παιδοθεσία.
Δεδομένου ότι η Ελλάδα έχει αργήσει τόσο να ενσωματώσει στο εθνικό δίκαιο την ευρωπαϊκή νομοθεσία θα μπορούσε η διεκδίκηση να είναι σύμφωνο συμβίωσης ή και πολιτικός γάμος και για τρανς οικογένειες. Δεν θα είχε πιθανότητες να περάσει, αλλά τουλάχιστον θα άνοιγε η συζήτηση.
Σύμφωνο συμβίωσης ή και πολιτικός γάμος;
Το αν η αναγνώριση της οικογενειακής ζωής για τα ΛΟΑΤ-LGBT άτομα θα προκύπτει με σύμφωνο συμβίωσης ή με πολιτικό γάμο είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να είναι και αυτό στη διακριτική τους ευχέρεια –όπως συμβαίνει και στα ετερόφυλα ζευγάρια.
Πάντως, κατά τη γνώμη μου το υπάρχον σύμφωνο συμβίωσης χρειάζεται αλλαγές καθώς ελάχιστα εξασφαλίζει βασικά δικαιώματα. Στην οποιαδήποτε περίπτωση είναι απαράδεκτο έστω και με την παρούσα του προβληματική μορφή του να μην έχει περιλάβει ως πρώτο βήμα τα ομόφυλα ζευγάρια. Και βέβαια αν θέλουμε να μιλάμε για πλήρη άρση των διακρίσεων πρέπει να δεσμευτούν τα πολιτικά κόμματα ότι θα αναλάβουν πρωτοβουλίες στη συνέχεια για την αναγνώριση του δικαιώματος στον πολιτικό γάμο. Προφανώς δεν υπάρχουν σήμερα οι απαιτούμενοι συσχετισμοί για τον πολιτικό γάμο και αυτό που παρατηρώ να επικρατεί – χωρίς να είμαι νομικός - είναι μια φιλελεύθερη άποψη που θεωρεί επιβεβλημένη ή πάντως θεμιτή τη νομική κατοχύρωση των ομόφυλων σχέσεων με ένα θεσμό όπως το σύμφωνο συμβίωσης. Αυτό, όμως, είναι το minimum που απαιτείται να κάνει η Ελλάδα για να προσαρμόσει τη νομοθεσία της, τόσο σε θεμελιώδεις συνταγματικές επιταγές, όσο και στα δεδομένα του ευρωπαϊκού νομικού πολιτισμού.
Εγώ συντάσσομαι με την άποψη που υποστηρίζεται από ορισμένες-ους νομικούς για τη ρητή κατοχύρωση του γάμου καθώς ο αποκλεισμός της πρόσβασης στο δικαίωμα του γάμου για τα ΛΟΑΤ ζευγάρια, σε συνδυασμό με τη νομιμοποίηση της διακριτικής μεταχείρισης των δύο εννόμων μορφών συμβίωσης, δεν συνάδουν με τη γενική αρχή της ισότητας, την αρχή της ισότητας των φύλων και την απαγόρευση αρνητικών διακρίσεων λόγω ερωτικών επιλογών, σε συνδυασμό με τις αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας. Ο γάμος ως θεσμός, συνεπώς, πρέπει να είναι ουδέτερος ως προς το φύλο των συμβαλλουσών-μένων.
Πρόκειται για ένα ευαίσθητο ηθικά και κοινωνικά θέμα που οι όποιες νομοθετικές αλλαγές δεν θα έχουν τη συναίνεση όλης της κοινωνίας. Εγώ θεωρώ ότι το νομοθετικό σώμα νομιμοποιείται να υπερβεί τις κατεστημένες κοινωνικές αντιλήψεις και να ανταποκριθούν στη βιωμένη εμπειρία πολλών οικογενειών. Αυτό εξάλλου θα συντελέσει στην άρση του στίγματος, στη νομιμοποίηση πολλών οικογενειών και θα δράσει διαπαιδαγωγητικά στην αλλαγή κοινωνικών αντιλήψεων και πρακτικών. Ας σκεφθούν τα κόμματα και το νοθετικό σώμα ποιες κοινωνικές αντιλήψεις επιλέγουν να προωθήσουν. Η επιμονή τους στα παραδοσιακά οικογενειακά ήθη είναι κατεξοχήν πολιτική επιλογή. Κατά τη γνώμη μου, δεν χάνεται η αξία της οικογένειας –όπως κινδυνολογούν διάφοροι -με την αναγνώριση του γάμου ομοφύλων, απλά προωθούνται οι οικογενειακές αξίες μέσα από διαφορετικές μορφές οικογενειακής οργάνωσης. Και να μη ξεχνάμε ότι δεν μας καθορίζουν ως πολίτισες-ες μόνο οι αξίες της δημόσιας σφαίρας αλλά και της ιδιωτικής.
Θα έχουν δικαίωμα τα ΛΟΑΤ-LGBT άτομα στην παιδοθεσία;
Υπάρχουν πολλά ακόμα που πρέπει να γίνουν ακόμα για την εξάλειψη των διακρίσεων εναντίον των ΛΟΑΤ ατόμων. Για παράδειγμα, ούτε στην πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για συνολική αλλαγή του συμφώνου στην οποία συμπεριλαμβάνονται τα ομόφυλα ζευγάρια δεν προβλέπεται το δικαίωμα στην παιδοθεσία –λογικό βέβαια στην παρούσα φάση.
Να σημειώσω εδώ ότι υποστηρίζω την επιλογή του κάθε ατόμου να αποκτά παιδί. Αν κρίνουμε από τη μη ρύθμιση ακόμα της δυνατότητας τέλεσης πολιτικού γάμου ή σύναψης σύμφωνου συμβίωσης ανάμεσα σε ομόφυλα άτομα στην Ελλάδα, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για την κοινωνική αποδοχή και την ικανοποίηση του δικαιώματος στη γονεϊκότητα μέσω της παιδοθεσίας. Εξάλλου και σε χώρες που αποδέχονται και αναγνωρίζουν την λεσβιακή, αμφισεξουαλική, γκέι, τρανς συμβίωση, η παιδοθεσία προκαλεί ακόμα αντιδράσεις. Η βασική επιχειρηματολογία είναι ότι δεν είναι «προς το συμφέρον του παιδιού» να μεγαλώνει σε μια οικογένεια με λεσβίες, αμφισεξουαλικές, γκέι γονείς –πολύ περισσότερο με τρανς γονείς. Το επιχείρημα αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα προκαταλήψεων καθώς δεν ανταποκρίνεται στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα που καταδεικνύουν ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε Lgbtiq οικογένειες δεν υστερούν σε τίποτα από τα παιδιά που μεγαλώνουν σε ετερόφυλες οικογένειες.
Το ζήτημα της παιδοθεσίας γενικά και ειδικότερα στο πλαίσιο των οικογενειών με Lgbtiq ζευγάρια θέτει πολύ καίρια το ερώτημα "Τι σημαίνει να είσαι γονιός". Νομίζω ότι στο ζήτημα αυτό δεν πρέπει να εστιάσουμε στη μορφή της οικογένειας στο πλαίσιο της οποίας ασκείται η γονεικότητα, αλλά στη λειτουργικότητά της. Και είναι γνωστό ότι υπάρχουν λειτουργικές και δυσλειτουργικές οικογένειες σε όλες τις μορφές οικογενειακής οργάνωσης.
Θα υπάρξει απαγόρευση των διακρίσεων με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα τρανς φύλου στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο;
Στο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο επιχειρείται η ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο διάταξης της Χάρτας με τίτλο "απαγόρευση των διακρίσεων" σύμφωνα με την οποία "Απαγορεύεται κάθε διάκριση ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού". Θα τιμωρείται με χρηματικά πρόστιμα και ποινές φυλάκισης όποια-ος «προκαλεί, διεγείρει ή προτρέπει σε ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσους ή βία» σε βάρος ατόμων ή ομάδων με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Η διάταξη αυτή πρέπει να τηρείται από κάθε κράτος κατά τη διαδικασία εναρμόνισης του εθνικού δικαίου προς την 2008/913/ΔΕΥ.
Δεν είναι σίγουρο τελικά αν θα υπάρξει με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα τρανς φύλου –καθώς η αναφορά στον «γενετήσιο προσανατολισμό» περιλαμβανόταν στο κείμενο του νομοσχεδίου που είχε διαρρεύσει στον τύπο, αφαιρέθηκε στη συνέχεια και τώρα λέγεται ότι θα προστεθεί….. Και όλη αυτή η παλινωδία συμβαίνει τη στιγμή που σε πρόσφατο ψήφισμά του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζητάει να προστεθούν οι σχετικές διατάξεις στις νομοθεσίες όλων των χωρών-μελών, η διέγερση μίσους με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό τιμωρείται από τον νόμο σε 24 ευρωπαϊκές χώρες και επιπλέον, επτά χώρες περιλαμβάνουν στη σχετική νομοθεσία και την ταυτότητα τρανς φύλου.
Να δούμε τι θα γίνει τελικά, αλλιώς οδεύουμε σε μια ακόμα καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Και το κυριότερο το μήνυμα που θα περάσει θα είναι : «Στοχοποιείστε τις λεσβίες, τους γκέι, τις-τους τρανς…. ελεύθερα…. χωρίς νομικές συνέπειες……». «Επιτρέπονται οι εκδηλώσεις μίσους και η δημιουργία εχθρικού κοινωνικού κλίματος». Σκεφθείτε μόνον τις συνέπειες που θα εξακολουθήσει να έχει η ελεύθερη διακίνηση μηνυμάτων κοινωνικού μίσους ιδιαίτερα κατά την εφηβεία.
Προφανώς δεν αλλάζει η πραγματικότητα μόνον με μια αντιρατσιστική νομοθεσία, αλλά αποτελεί σημαντική αφετηρία για αντιρατσιστική δουλειά σε διάφορους τομείς.
Την είδηση την βρήκαμε στις 30.12.13 από την tvxs.gr γραμμένη από την Δήμητρα Κογκίδου, που είναι καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ στην http://tvxs.gr/news/synergates/o-mi-sebasmos-sta-loat-dikaiomata-prosbalei-tin-aksioprepeia-olon-mas-tis-dimitras-k
Η φωτογραφία είναι έργο της Andrea Kowch
Οι απειλές περί αφορισμών (!) και οι κρυφοί φόβοι της Εκκλησίας, το παρασκηνιακό πολιτικό αλαλούμ, η «μέγκενη» της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και η αναζήτηση της κοινής λογικής σε ένα θέμα που η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει με αμηχανία και υποκρισία.
To Eυρωπαϊκό ∆ικαστήριο Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων µίλησε στις 7 Νοεµβρίου - και είπε το αυτονόητο. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δικαίωµα να εξαιρεί τα οµόφυλα ζευγάρια από το σύµφωνο ελεύθερης συµβίωσης. Καταδίκασε την Ελλάδα και έδωσε το δικαίωµα στις-ους 8 που προσέφυγαν να διεκδικήσουν αποζηµίωση, ανοίγοντας έτσι το δρόµο για την αλλαγή του νόµου ή για άλλες προσφυγές. Κάπου εκεί ξεκίνησε το αλαλούµ.
Στην αρχή η είδηση έγινε δεκτή από πολλές-ούς µε αισιοδοξία και από άλλες-ους µε µουδιασµένη συγκατάβαση. Το θέµα πήρε φωτιά όταν ο µητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείµ χαρακτήρισε την οµοφυλοφιλία «ψυχοπαθολογική εκτροπή», συνώνυµη του «κυναιδισµού, του σοδοµισµού, της παρά φύσιν ασέλγειας, που προεκτείνεται στην παιδεραστία και την παιδοφιλία» και αποκάλεσε τις λεσβίες, τους οµοφυλόφιλους «ατυχή θύµατα του βυθίου δράκοντος». Και αν αυτά θα µπορούσε να τα χαρακτηρίσει κάποια-ος προσωπική άποψη -και κάποια-ος άλλη-ος ρητορική µίσους που δεν αρµόζει σε κήρυκα της αγάπης-, ο κ. Σεραφείµ δεν έµεινε εκεί· απείλησε πως θα αφορίσει όποιες-ους βουλευτίνες-ές ψηφίσουν την «επαίσχυντο και επονείδιστο ύβρι». Ο γραµµατέας Επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ ∆ηµήτρης Καρύδης τον αποκάλεσε «Ταλιµπάν και Μουτζαχεντίν», η βουλευτής της Ν.∆. Φωτεινή Πιπιλή προέτρεψε τον Αρχιεπίσκοπο να µαζέψει τους µητροπολίτες που είναι οπαδοί του σκοταδισµού, όµως ο Σεραφείµ φαίνεται πως τα κατάφερε, τουλάχιστον σε πρώτο χρόνο. Επιχείρησε να παρέµβει στη νοµοθετική λειτουργία και δηµιούργησε κλίµα πόλωσης, µε αποτέλεσµα οι πιθανότητες να ψηφιστεί άµεσα η σχετική τροπολογία να έχουν ελαχιστοποιηθεί.
∆εν είναι η πρώτη φορά που συµβαίνει κάτι αντίστοιχο. Η Ελλάδα καταγράφει «πικρό» ιστορικό. Το θέµα των ταυτοτήτων προκάλεσε τριγµούς στην κυβέρνηση Σηµίτη, η απόφαση για το τέµενος σερνόταν µία δεκαετία, το σύµφωνο συµβίωσης, ακόµη και χωρίς τις λεσβίες, τους οµοφυλόφιλους, προκάλεσε αντιδράσεις. Εχει σηµασία τι γνώµη έχει η Εκκλησία όταν µιλάµε για κατοχυρωµένα δικαιώµατα; Ποια είναι τελικώς η θέση της για την λεσβιοσύνη, οµοφυλοφιλία;
«Η Πολιτεία δεν µπορεί να νοµοθετεί χωρίς εµάς»
Ηταν 2005 όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε αναφερθεί στην οµοφυλοφιλία ως «κουσούρι». Τότε το «Κ» είχε διενεργήσει δηµοσκόπηση, που κατέδειξε την αµηχανία της κοινωνίας απέναντι στις λεσβίες, οµοφυλόφυλους: Να υπάρχουν, αλλά να µην εκδηλώνονται µπροστά µας. Να κάνουν σχέσεις, αλλά όχι και να παντρεύονται, σίγουρα να µην υιοθετούν παιδιά. Εννέα χρόνια µετά, τι έχει αλλάξει; Σίγουρα η πλειονότητα των πολιτισών-ων δεν θεωρεί την λεσβιοσύνη, οµοφυλοφιλία «θανάσιµο, ακάθαρτο αµάρτηµα», όπως τη χαρακτήρισε σε επιστολή του προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο ο µητροπολίτης Σεραφείµ. Φαίνεται όµως πως και άλλοι συντηρητικοί ιεράρχες βρίσκουν λαϊκό έρεισµα σε µια εποχή που η Χρυσή Αυγή µε παρόµοια ρητορική κερδίζει πόντους και απειλεί να «κλέψει» ψήφους από τη Ν.∆.
Η Εκκλησία της Ελλάδος σε αυτήν τη φάση δεν έχει εκφράσει επισήµως την άποψή της µέσω της Ιεράς Συνόδου· αυτό αναµένεται να γίνει τις επόµενες ηµέρες, όπως ενηµέρωσε το «Κ» ο πρωτοσύγκελλος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αρχιµανδρίτης Γαβριήλ Παπανικολάου.
Είναι γνωστό, όµως, πως η Εκκλησία θεωρεί την λεσβιοσύνη, οµοφυλοφιλία αµαρτία και την λεσβία, οµοφυλόφιλο παραπεσόντα που οφείλει να µετανοήσει. Μια αµαρτία, βέβαια, που προτάσσεται κάθε άλλης - του προγαµιαίου σεξ, του διαζυγίου, της µοιχείας, αλλά και της καλοπέρασης και της χλιδής.
Σύµφωνα µε τον µητροπολίτη Σεραφείµ, «η Πολιτεία δεν µπορεί να νοµοθετεί περί θεµάτων κοινού βίου χωρίς τη γνώση της Εκκλησίας»! Φαίνεται πως, πέρα από την υπεράσπιση του Θείου Νόµου, πολλοί ιεράρχες ανησυχούν περισσότερο για τον «εν αγνοία και άνευ γνώµης της Εκκλησίας» διαχωρισµό της από το κράτος, όπως ανέφερε ο µητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος. «Οι σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας είναι σχέσεις φιλαλληλίας, οφείλουν οι εκλεκτές-οί του λαού να προσέξουν ιδιαίτερα, ώστε κάθε απόφασή τους να συνάδει µε τα πιστεύω του λαού και µε εκείνα που ορίζει η σχέση συναλληλίας», είπε. «Αν ποτέ χωριστεί η Εκκλησία από το κράτος, τότε µόνο µπορούν να περιφρονούν τα πιστεύω της. Μέχρι τότε η φωνή της Εκκλησίας είναι δεσµευτική». Ασκησε, δε, σκληρή κριτική στον Αρχιεπίσκοπο για έλλειψη αντανακλαστικών, που θα οδηγήσει τον λαό «να πιστεύει ότι έχουµε συµβιβασθεί ή αδιαφορούµε». Ισως γι’ αυτό ο κ. Ιερώνυµος µίλησε επί του θέµατος σε κυριακάτικη εφηµερίδα, αναφέροντας ήπια πως είναι κατά του συµφώνου. Ο πρωτοσύγκελλος κ. Παπανικολάου πάντως επιµένει: «Ολες οι απόψεις που εκφράζονται µέχρι να αποφανθεί η Ιερά Σύνοδος -ακόµη και του Αρχιεπισκόπου- είναι προσωπικές».
«∆εν θα δώσουµε δύναµη στη Χ.Α.»
Στο πολιτικό παρασκήνιο οι παλινωδίες ξεκίνησαν όταν το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι υπήρξε συµφωνία µε τον υπουργό ∆ικαιοσύνης Χαράλαµπο Αθανασίου να συµπεριληφθεί η επέκταση του συµφώνου συµβίωσης ως τροπολογία στο αντιρατσιστικό νοµοσχέδιο. Οι συνεργάτες του κ. Αθανασίου δεν το επιβεβαίωσαν και ο υπουργός δήλωσε ότι αναµένει την «καθαρογραµµένη» απόφαση του ∆ικαστηρίου. Στην πραγµατικότητα κέρδιζε χρόνο. Οι αποφάσεις δηµοσιεύονται στο ∆ιαδίκτυο και επιδίδονται την ίδια µέρα στην αντιπροσωπεία της χώρας-µέλους.
Η προσπάθεια να καταγράψουµε αντιδράσεις από το εσωτερικό της Ν.∆. αποδείχτηκε µάταιη. Βουλευτές και υπουργοί µε τους οποίους επικοινωνήσαµε έµειναν σε δηλώσεις off the record. Στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, που συσπειρώνει τη συντηρητική πτέρυγα του κόµµατος, συµπύκνωσε τους φόβους της παράταξης: «∆εν θα δώσουµε άλλη δύναµη στη Χρυσή Αυγή, δεν θα διαρρήξουµε τις σχέσεις µε την Εκκλησία, δεν θα ρίξουµε τη Ν.∆. στο 5%». Οµως, στο κοµµατικό στρατόπεδο δεν συµφωνούν όλες-οι µαζί του. Έτερο στέλεχος, επίσης στον στενό κύκλο του πρωθυπουργού, αρνήθηκε να µας παραχωρήσει συνέντευξη, ενώ έχει κάνει δηµόσια δήλωση υπέρ του συµφώνου. Μεγάλη µερίδα βουλευτίνων-ών και υπουργών της φιλελεύθερης πτέρυγας της Ν.∆., µέσω συνεργατριών-ών τους, τοποθετούνται επίσης υπέρ του συµφώνου, όπως η βουλευτής Φωτεινή Πιπιλή, που δηλώνει ανοιχτά: «Είναι ένα νοµικό θέµα πολίτισας-η και κράτους, στο οποίο η Εκκλησία δεν µπορεί να παρεµβαίνει. Το θέµα πρέπει να έρθει προς συζήτηση στην αρµόδια Επιτροπή ∆ικαιοσύνης, να συζητηθεί και η καθεμία-νας να ψηφίσει κατά συνείδηση».
Το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ∆ΗΜΑΡ είναι υπέρ της επέκτασης του συµφώνου συµβίωσης, όµως κι εκεί κοινό µέτωπο δεν υπάρχει. Το ΠΑΣΟΚ καταθέτει τροπολογία για το σύµφωνο συµβίωσης στο πλαίσιο της συζήτησης για το αντιρατσιστικό νοµοσχέδιο. Το ίδιο και η ∆ΗΜΑΡ. Αποτέλεσµα; ∆ύο τροπολογίες µε το ίδιο περιεχόµενο θα συζητηθούν στη Βουλή. Ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι το παρόν νοµικό πλαίσιο είναι ελλιπές, καταθέτει σχέδιο νόµου που περιλαµβάνει ένα διευρυµένο σύµφωνο συµβίωσης µε ρητή αναφορά σε συνταξιοδοτικά, κληρονοµικά, ασφαλιστικά και φορολογικά δικαιώµατα για ετερόφυλα και οµόφυλα ζευγάρια, αλλά και το δικαίωµα στον πολιτικό γάµο για τα δεύτερα. Αµφίβολο παραµένει εάν θα ψηφίσει υπέρ των τροπολογιών των άλλων κοµµάτων.
Τα τρία «όχι» µιλούν στο «Κ»
Οι υπόλοιποι τρεις της Βουλής (ΚΚΕ, ΑΝ.ΕΛ., Χρυσή Αυγή) είναι κατά του συµφώνου συµβίωσης. «Η καθεμία-νας µπορεί να έχει διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές, όµως η αναγνώριση αυτής της σχέσης είναι προσωπική υπόθεση που µπορεί ιδιωτικά να ρυθµιστεί, χωρίς παρεµβολή εµποδίων και αντιλήψεων που τις καταγγέλλουµε και παλεύουµε να εξαλειφθούν. Είµαστε αρνητικές-οί αυτή η προσωπική υπόθεση να µετατρέπεται σε δηµόσια και να θεσµοθετείται, γιατί τότε παίρνει άλλο χαρακτήρα», λέει στο «Κ» το ΚΚΕ, θεωρώντας ότι το σύµφωνο οδηγεί στην υιοθεσία, µε την οποία είναι αντίθετο. «Η βιολογική προέλευση του ανθρώπου είναι αποτέλεσµα της σεξουαλικής σχέσης γυναίκας-άνδρα», λέει.
"Το σύµφωνο συµβίωσης αποτελεί έναν “προοδευτικό”, ξενόφερτο και ξενόδουλο ∆ούρειο Ίππο για την ηθική και πολιτισµική µας διάβρωση», πιστεύει η Χρυσή Αυγή, υποστηρίζοντας οτι η προσπάθεια επιβολής του «τρίτου φύλου», του γάµου οµόφυλων και της υιοθεσίας παιδιών από αυτές-ούς συνιστά ένα ακόµη χτύπηµα στην πιο θεµελιώδη αξία ενός υγιούς έθνους. Ο πρόεδρος των Ανεξάρτητοι Ελλήνων, Πάνος Καµµένος, δήλωσε στο «Κ»: «Επειδή εµείς σεβόµαστε τη θρησκεία, θα ακολουθήσουµε την απόφαση της ιεραρχίας της Εκκλησίας».
Προσφυγές µέχρι τη δικαίωση
«Τα ανθρώπινα δικαιώµατα δεν είναι λίστα µε ψώνια από την οποία διαλέγουµε όποιο θέλουµε», λέει στο «Κ» ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, ακτιβιστής για τα δικαιώµατα των λεσβιών, οµοφυλοφίλων και ένας εκ των εναγόντων που κέρδισαν την προσφυγή. «Οταν ένας µητροπολίτης στην άγνοιά του προτείνει να κάνουµε δηµοψήφισµα για το θέµα, δεν καταλαβαίνει ότι για ανθρώπινα δικαιώµατα δεν γίνονται δηµοψηφίσµατα. Αντίθετα, θα µπορούσε να γίνει δηµοψήφισµα για το αν οι κληρικοί θα πληρώνονται από την Εκκλησία ή από εµάς. Αυτό που θέλω να πω είναι πως σε µια κοινωνία η διοίκηση δεν θρησκεύεται, οι διοικούµενες-οι θρησκεύονται, και αυτές-οί αν το θέλουν. Η διοίκηση ρυθµίζει σχέσεις ανθρώπων. Η απόφαση του Ευρωπαϊκού ∆ικαστηρίου είναι ειληµµένη. Μία λέξη ζητάµε να βγει: από το “συµφωνία µεταξύ ενήλικων ετερόφυλων πολιτισών-ων” να βγει το “ετερόφυλων”. ∆εν ζητάµε να µπουν οι λεσβίες, οµοφυλόφιλοι, ζητάµε να βγουν οι διακρίσεις. Αν δούµε ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση να αλλάξει αυτό µέχρι τη νέα χρονιά, θα καταφεύγουµε ανά δυάδες στο δικαστήριο και θα παίρνουµε 5.000 ευρώ έκαστη-ος από το ελληνικό ∆ηµόσιο. Θέλουν πόλεµο µε βάση την ευρωπαϊκή σύµβαση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων; Θα τον έχουν. Να δούµε ποια-ος θα αντέξει».
Πατέρας Φιλόθεος Φάρος: «Εμφανιζόμαστε βράχοι ηθικής με το αζημίωτο...»*
«Οι εντολές του Χριστού είναι δύο: η αγάπη για τον Θεό και η αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ως προς τη σεξουαλικότητα, θα πρέπει να κάνουμε σαφές ότι ο Χριστός αντιμετωπίζει τις ερωτικές παρεκτροπές με πολύ μεγάλη επιείκεια. Ουδέποτε αναφέρεται στην ομοφυλοφιλία. […]
»
Εμφανιζόμαστε αυστηροί και βράχοι ηθικής με το αζημίωτο, ενώ η ανηθικότητα κατά τον Ιησού Χριστό είναι η καλοπέραση, η πολυτέλεια και η χλιδή. Επιπροσθέτως, κυριαρχώντας πάνω στον ερωτισμό -επειδή είναι καίριο μέρος της υπάρξεώς μας-, εξασφαλίζουμε πάνω στον άνθρωπο απόλυτη εξουσία. […] Οσοι αναφέρονται στην λεσβιοσύνη, ομοφυλοφιλία επικαλούνται το λόγο του Απόστολου Παύλου ότι “οι λοιδοροί, οι πλεονέκτες, οι ειδωλολάτρες, οι μοιχοί και οι αρσενοκοίτες δεν θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού”. Οι Γραφές όμως έχουν ποιμαντική πρόθεση. Δεν μπορεί να επικαλείται καμιά-νείς την αναφορά του Παύλου σαν να είναι ο απόλυτος νόμος. Επιπλέον, ο Απόστολος Παύλος τοποθετεί την λεσβιοσύνη, ομοφυλοφιλία μαζί με την πορνεία, τη λοιδορία και την πλεονεξία. Γιατί δεν άκουσα καμιά-έναν να κατηγορεί τις πλεονέκτριες-ες; […] Αυτό στοιχίζει βάσανα και ταλαιπωρίες σε έναν τεράστιο αριθμό νέων ανθρώπων, οι οποίες-οι καταλήγουν να ζουν με ψυχοφάρμακα. Επειδή αντιμετωπίζουν εσωτερικές συγκρούσεις σε σχέση με τον ερωτισμό τους, εξαιτίας κάποιων τέτοιων αφορισμών καταλήγουν στην ψυχική διαταραχή, στο τέλμα».
Το 2005, με αφορμή το σχόλιο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου περί κουσουριού, ο συνεργάτης μας Νίκος Παπαχρήστου είχε μιλήσει με τον πατέρα Φιλόθεο Φάρο, έναν από τους πεφωτισμένους ανθρώπους του κλήρου, με σπουδές Πολιτικών Επιστημών, Νομικής, Θεολογίας και Ποιμαντικής Ψυχολογίας.
Και αν δεν συμμορφωθούμε;
Μεταξύ των 19 χωρών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης μόνο η Ελλάδα και η Λιθουανία αποκλείουν από το σύμφωνο συμβίωσης τα ομόφυλα ζευγάρια. «Υπάρχει πάντα ένας εύλογος χρόνος συμμόρφωσης, όμως η εφαρμογή της απόφασης του δικαστηρίου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε είναι τα πρόστιμα που καλείται να πληρώσει η πολιτεία για τις παρούσες αλλά και τις επικείμενες προσφυγές, οι διπλωματικές πιέσεις και η δυσμενής διεθνής εικόνα της χώρας, που παραβιάζει χωρίς ιδιαίτερο λόγο τη χάρτα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», μας λέει η επίκουρη καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στο Πάντειο Ντανιέλα Μαρούδα. Αποτελεί, όμως, κοινό τόπο ότι οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για να ασκήσουν εσωτερική πολιτική. Το χρονικό της προαναγγελθείσας καταδίκης της χώρας μας περιγράφει ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. «Είχαμε προειδοποιήσει εγκαίρως το 2008 τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη ότι, εάν προχωρούσε σε μια νομοθετική πρόβλεψη ενός συμφώνου συμβίωσης που θα απέκλειε τα άτομα ίδιου φύλου, θα καταλήγαμε σε καταδίκη από το Στρασβούργο. Η υπόσχεσή του για τη δημιουργία ομάδας διαβούλευσης για τη μετέπειτα επίλυση του ζητήματος δεν υλοποιήθηκε ούτε από τον ίδιο ούτε από τους διαδόχους του.
Η “καμπάνα” ήταν θέμα χρόνου».
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.12.13 από την kathimerini.gr γραμμένη από την Μανίνα Ντάνου και την Νατάσα Μπλάτσιου στην http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/12/2013_531337
"Σεβασμιώτατε,
έλαβα την ΑΠ 1329/3.12.2013 επιστολή Σας με αφορμή την πρόταση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ να ρυθμιστεί νομικά το πραγματικό γεγονός της συμβίωσης ατόμων του ίδιου φύλου σε συμμόρφωση προς τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) που ερμηνεύει και εφαρμόζει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ( ΕΣΑΔ ).
Σας ευχαριστώ θερμά για την αναγνώριση της εθνικής προσπάθειας που κάνουμε για την έξοδο από τη κρίση και για τα πάντοτε έκδηλα αισθήματα αγάπης και εκτίμησης προς το πρόσωπο μου, χρόνια τώρα. Τα αισθήματα αυτά είναι- Σας διαβεβαιώ - αμοιβαία και ανυπόκριτα. Σας εύχομαι πολλά τα έτη με αφορμή τα πρόσφατα Ονομαστήρια Σας.
Όπως ξέρετε ως νομικός, η ΕΣΑΔ ισχύει στην εσωτερική έννομη τάξη ως κανόνας σχετικά αυξημένης τυπικής ισχύος (άρθρο 28 παρ .1 του
Συντάγματος), ενώ, λόγω του συστήματος διεθνούς δικαστικού ελέγχου που τη συνοδεύει, γίνεται καθολικά δεκτό στην επιστήμη και τη νομολογία ότι ο εθνικός νομοθέτης και ο εθνικός δικαστής έχουν υποχρέωση σύμφωνης προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση ερμηνείας των ρυθμίσεων των εθνικών συνταγμάτων των κρατών μελών.
Από την άποψη αυτή καμία χώρα - μέλος της ΕΣΑΔ δεν μπορεί να αγνοήσει τη νομολογία του ΕΔΔΑ χωρίς επιπτώσεις πολιτικές ή ακόμη και νομικές στο επίπεδο του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Τη μαύρη περίοδο της δικτατορίας η Ελλάδα στο ΕΔΑΔ και τους μηχανισμούς του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναζήτησε βοήθεια και στηρίγματα για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Οι Ιερές Μονές της Εκκλησίας της Ελλάδος, όταν αναζήτησαν διεθνή προστασία των ιδιοκτησιακών και περιουσιακών τους δικαιωμάτων στο Στρασβούργο κατέφυγαν, δηλαδή στο ΕΔΑΔ και την δική του απόφαση επικαλέστηκαν ως τίτλο προστασίας.
Αυτούς τους διεθνείς δικαιοδοτικούς μηχανισμούς δεν μπορούμε συνεπώς να τους χρησιμοποιούμε και να τους επικαλούμαστε επιλεκτικά.
Υποστηρίζετε την άποψη ότι ο νομοθέτης έχει κατά το Σύνταγμα (προφανώς εννοείτε το άρθρο 3) την υποχρέωση να λαμβάνει υπόψη του τις θέσεις και τις ευαισθησίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όταν χειρίζεται θέματα κοινού ενδιαφέροντος όπως ο γάμος, η οικογένεια, η προστασία του ανθρώπινου προσώπου.
Το κανονιστικό περιεχόμενο του άρθρου 3 που εισάγει το σύστημα των συνταγματικά ρυθμισμένων σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας χωρίς να απομειώνει την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας (άρθρο 13 Συντάγματος), θα μου επιτρέψετε να πω ότι είναι τελείως διαφορετικό και απολύτως συγκεκριμένο: αφορά τις σχέσεις του Οικουμενικού Πατριαρχείου με την Εκκλησία της Ελλάδος και την κατοχύρωση της τυπολογίας των επιμέρους εκκλησιαστικών καθεστώτων που υφίστανται στην ελληνική επικράτεια (Νέες χώρες, Κρήτη, Δωδεκάνησα).
Η ίδια όμως η δημοκρατική αρχή επιβάλλει στη Βουλή των Ελλήνων να λαμβάνει υπόψη της και να συνεκτιμά τις απόψεις και τις ευαισθησίες όλων των θεσμών, των συλλογικών οντοτήτων, των πολιτών. Μεταξύ αυτών εξέχουσα θέση κατέχει προφανώς, για λόγους ιστορικούς και κοινωνικούς, η Ορθόδοξη Εκκλησία.
Όμως ο νομοθέτης οφείλει εν τέλει να ενεργεί κατά το Σύνταγμα που με την σειρά του κατοχυρώνει και τη θέση του διεθνούς και του ευρωπαϊκού κοινοτικού δικαίου.
Στα ζητήματα ηθικής και βιοηθικής η ευρωπαϊκή και διεθνής συνταγματική αντίληψη έχει σε μεγάλο βαθμό επηρεαστεί από τις χριστιανικές απόψεις δεν ταυτίζεται όμως με αυτές. Για ιστορικούς και θεσμικούς λόγους, που γνωρίζετε πολύ καλά, η συνταγματική ηθική και η ηθική της έννομης τάξης (ποινικής και αστικής) είναι διαχωρισμένη θεσμικά από την χριστιανική και πιο συγκεκριμένα την Ορθόδοξη ηθική αντίληψη, όσο και αν έχει επηρεαστεί από αυτήν.
Άλλωστε ο Χριστιανισμός δεν είναι ηθική, αλλά Μήνυμα και Ελπίδα Σωτηρίας μέσα από την προσδοκία της Ανάστασης. Η Ορθοδοξία δε - επιτρέψτε μου να πω - απέχει πλήρως από αντιλήψεις κανονιστικές, ηθικοπλαστικές, τιμωρητικές.
Η αντιμετώπιση της πίστης, της δογματικής καθαρότητας, της αμαρτίας, της μετάνοιας, της κατ´ οικονομία μεταχείρισης, της άφεσης, της καταλαγής δεν αφορά το νομοθέτη και την πολιτεία, αλλά την Εκκλησία. Από την άλλη πλευρά, η ρύθμιση των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ πολιτών ή ατόμων που υπάγονται στην ελληνική και κατ´ επέκταση την ευρωπαϊκή έννομη τάξη είναι ζήτημα πού ανήκει στη σφαίρα της πολιτείας και των διεθνών υποχρεώσεων της και όχι της Εκκλησίας.
Αυτά έχουν κριθεί εδώ και δεκαετίες με αφορμή ζητήματα πολύ σημαντικότερα από το σύμφωνο συμβίωσης, όπως η νομική μεταχείριση της άμβλωσης, των προγαμιαίων σχέσεων, του πολιτικού γάμου, του διαζυγίου, του κλινικού θανάτου και των μεταμοσχεύσεων, (σε άλλες χώρες) της ευθανασίας, της παρένθετης μητρότητας, της ιατρικά υποβοηθούμενης αναπαραγωγής κοκ.
Οι θρησκευτικές μας αντιλήψεις ως προσώπων δεν μπορούν να επηρεάσουν, από ένα σημείο και μετά, τις επιλογές της ευρωπαϊκής και εθνικής έννομης τάξης και το εύρος προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που οφείλουν πολλά στο Χριστιανισμό, αλλά κινούνται πλέον σε μια παγκόσμια σφαίρα αξιών πολλαπλών προελεύσεων και επιρροών μέσα σε μια πλουραλιστική διεθνή κοινωνία. Η εθνική μας ταυτότητα και η ορθόδοξη παράδοση μας δεν κινδυνεύουν αλλά επιβεβαιώνονται μέσα στο περιβάλλον αυτό χωρίς να θίγεται όμως κανένας άλλος.
Η θρησκευτική πίστη και κοινωνία μπορεί να κριθεί στους κόλπους της Εκκλησίας ή της θρησκευτικής κοινότητας. Η πολιτειακή μας στάση κρίνεται θεσμικά, δημοκρατικά, δικαιοκρατικά.
Οι βουλευτές, τα κόμματα, οι κυβερνήσεις, τα κοινοβούλια λειτουργούν ως όργανα του κράτους και όχι ως πιστοί υπό τον πνευματικό έλεγχο της θρησκευτικής τους κοινότητας. Το αντίθετο οδήγησε ιστορικά και δυστυχώς εξακολουθεί να οδηγεί, σε πολλά σημεία του κόσμου, σε τραγικές και απάνθρωπες καταστάσεις. Σε ανεξέλεγκτη βία. Σε ακύρωση της αξίας του ανθρώπινου προσώπου.
Λόγω των αμοιβαίων αισθημάτων αγάπης και εκτίμησης που μας συνδέουν, δεν εισέρχομαι σε θέματα κανονικής τάξης. Απευθυνθήκατε στον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για ζήτημα νομοθετικής πολιτικής εθνικής και όχι τοπικής σημασίας. Θα είχε συνεπώς ενδιαφέρον να διατυπωθεί αρμοδίως και συνοδικώς η άποψη της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Τέλος, επιτρέψτε μου να αγνοήσω για λόγους αναγόμενους στο σκληρό πυρήνα της ύπαρξης μου την άτυχη απειλή ότι "θα αποστερηθούμε de facto ως πρόσωπα την χάρη και την ευλογία του Δικαιοκρίτου Κυρίου". Η αποστροφή αυτή θεωρώ ότι είναι απλώς σχήμα λόγου και όχι επισκοπική θέση που αξιώνει θεολογική και εκκλησιολογική θεμελίωση.
Σας ευχαριστώ που μνημονεύσατε τον ιερέα πάππο μου. Αυτός μου έμαθε ότι η σχέση μας με το Θεό είναι προσωπική, αδιαμεσολάβητη, διαρκής και αδιάκοπη από την ώρα που γεννιόμαστε ως εικόνες της αρρήτου δόξης Του παρά τα πολλά στίγματα των πταισμάτων μας, έως την ώρα της κρίσης μέσα από την οποία προσδοκούμε και ελπίζουμε στην ετέρα μορφής μας.
Με αισθήματα φιλίας και εκτίμησης
Ευάγγελος Βενιζέλος".
Την είδηση την βρήκαμε στις 8.12.13 από την iefimerida.gr στην http://www.iefimerida.gr/news/133987/%CF%84%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF%CE%BC-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF
Στην φωτογραφία η Αντιγόνη Βαλάκου και η Άννα Συνοδινού
+(+1908%E2%80%932001)+The+Dream+c.1955.jpg)
