Chahdortt Djavann: Η απαγόρευση της μπούρκας

Στο Ιράν, η Chahdortt Djavann φόρεσε για δέκα χρόνια τη μαντήλα. Ήταν αυτό ή θάνατος. Το ότι την αποδέχονται στη Γαλλία θυμώνει τη συγγράφισα.

Η Chahdortt Djavann, νέα ευαίσθητη τριανταπεντάχρονη γυναίκα, γοητευμένη από τη γαλλική γλώσσα όταν έφτασε στη Γαλλία από το Ιράν πριν από δώδεκα χρόνια, βούτηξε την πένα της σε όξινο μελάνι για να γράψει το "Bas les Voiles". Η ίδια μαντηλοφόρα από τα δεκατρία έως τα εικοσιτρία της χρόνια, αναστατώνεται όταν βλέπει στους δρόμους της χώρας υποδοχής της, όλο και περισσότερες νεαρές με το κεφάλι σφιχτοδεμένο με ένα σκούρο ύφασμα. Θυμώνει με κάποιες λόγιες-ους Γαλλίδες-ους, που στο όνομα του σεβασμού της πολιτιστικής διαφορετικότητας, γίνονται συνένοχες-οι, κατά τη γνώμη της, με τους ισλαμιστές. Σε αυστηρό τόνο, κάνει έκκληση στη λογική, στη λαϊκότητα και στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την απαγόρευση της μαντήλας, όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και σε όλους τους δημόσιους οργανισμούς και στους εργασιακούς χώρους. Και παντού όταν αφορά ανήλικα κορίτσια.

Η Chahdortt ξέρει περί τίνος πρόκειται. "Το να κατοικείς, για δέκα χρόνια, ένα σώμα κρυμένο μέσ'τα μαύρα, ένα σώμα καταδικασμένο στον εγκλωβισμό, αφήνει ανεξίτηλα σημάδια. Τι πιο άδικο, πιο δεσμευτικό, από το να υποχρεώνεις μία έφηβη σε φυλάκιση μέσα στα μαύρα και στην ντροπή του σώματός της επειδή είναι γυναικείο. Η μαντήλα δεν είναι πιο ασήμαντη από τη κλειτοριδοεκτομή. Δεν υπάρχει μέρα με και μέρα χωρίς, η νεαρή γυναίκα γίνεται ένα πλάσμα κάτω από μία μαντήλα. Είναι μέρος της ύπαρξής της, κοινωνικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής, προσωπικής. Καλύπτοντας ένα κορίτσι, της μαθαίνεις να αποδέχεται την κατωτερότητά της, την ενοχή της σεξουαλικότητάς της και προπαντός, της λες ότι δεν έχει θέση στο δίκαιο, ότι δεν έχει δικαιώματα.
Μία διάκριση που η Chahdortt επειδή την βιώσε και την άφησε πίσω της, δεν αντέχει να τη βλέπει στη Γαλλία, χώρα με τόσο μεγάλη ιστορία για την ισότητα των γυναικών. 

"Στις μουσουλμανικές κοινωνίες, οι γυναίκες είναι αόρατες, θαμμένες, επειδή δεν μπορούν να τις εξολοθρεύσουν. Τις χρειάζονται για την αναπαραγωγή, για την ανακούφιση των σεξουαλικών αναγκών των ανδρών... Επειδή λοιπόν δεν μπορούν να τις εξολοθρεύσουν, τις θάβουν μεσ'τα μαύρα. Σε όλα τα πιο βάρβαρα συστήματα, οι γυναίκες φορούν μαντήλα. Γιατί το ανεχόμαστε εδώ; Επειδή πρόκειται για γυναίκες και για μουσουλμάνες. Στό όνομα της πολιτιστικής διαφορετικότητας; Τότε, γιατί να μην δεχθούμε και τον λιθοβολισμό και την εκτομή; Σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες υπάρχουν γάμοι ανήλικων κοριτσών με γηραιούς κυρίους. Είναι κι αυτή πολιτιστική διαφορετικότητα, έτσι δεν είναι; Εδώ όμως θεωρείται έγκλημα η παιδοφιλία. Τι πιστεύουν οι διανοούμενες-οι και οι ισλαμολόγες-οι;"

Στην προφορά των λέξεων "ατομική ελευθερία" η συγγράφισα ταράζεται:
"Αν, σήμερα, οι μικρές εβραιοπούλες  άρχιζαν να φορούν το κίτρινο αστέρι, διακηρύσσοντας "είναι η ελευθερία μου", αν οι νεαρές μαύρες αποφάσιζαν να φορούν αλυδίδες γύρω από το λαιμό και τους αστραγάλους λεγοντας "είναι η δική μου ελευθερία", δεν θα αντιδρούσε η κοινωνία;" Στην προσπάθεια αποσυμφόρησης των λέξεων όπου αναφέρεται η μαντήλα ως κορδέλα, απαντάει "Μπούργκα ή χρωματιστό φουλάρι, πρόκειται για τον ίδιο συμβολισμό. Το να μιλάμε για φουλάρια και κορδέλες δεν είναι παρά μία δειλή σημασιολογία και μιά άθλια ρητορική πονηριά. Επιπλέον το να φοριέται η μαντήλα, εδώ, αποτελεί στήριξη στις ισλαμικές δικτατορίες εκεί όπου επιβάλουν την μπούρκα. Το Ισλάμ μπορεί κάλλιστα να ζήσει χωρίς αυτά, αλλά δεν υπάρχει χώρα του Ισλάμ χωρίς μαντήλα".

Για την Chahdortt "Η διαλλακτική στάση απέναντι στη μαντήλα δεν είναι καθόλου ακίνδυνη. Από τη μία το Front National (ακροδεξιό κόμμα) διακηρύσσει ότι οι μουσουλμάνες-οι δεν ενσωματώνονται - οι μαντηλοφόρες γυναίκες, περιέργως, αντικατοπτρίζουν αυτήν την "Αλγερινή Γαλλία" για την οποία μιλάει η Lepen - και από την άλλη ο ισλαμικός λαϊκισμός - που βασίζεται, αλλοίμονο, σε μία πραγματικότητα, διατηρεί μία ρητορική θυματοποίησης των νέων που προέρχονται από μετανάστριες-ες. "Ποτέ δεν θα ενσωματωθείτε στη γαλλική κοινωνία. Θα σας θεωρούν πάντα ξένες-ους και αραπάκια". Οι ισλαμίστριες-ες βασίζουν σ'αυτή την αφήγηση την μάχιμη επιστροφή προς το θρησκευτικό δόγμα, για να δημιουργήσουν μία συλλογικότητα. Η σύγκλιση των δύο λαϊκισμών είναι πάρα πολύ επικίνδυνη".

Και καταλήγει "Είναι πλέον καιρός να δράσουμε ριζικά. Η Γαλλική δημοκρατία πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και να αναγνωρίσει τα παιδιά της τριτοκοσμικής μετανάστευσης ως κανονικές πολίτισες-ες. Πρέπει να αναγνωρίσει ότι η μαντήλα για τις ανήλικες είναι μία κακοποίηση. Οι γονείς και όλες οι ενήλικες-οι που υποχρεώνουν τα κορίτσια να τη φορούν πρέπει να έχουν κυρώσεις".


Την είδηση την βρήκαμε 26.11.2015 σε μετάφραση της Μαρίας Παπαδοπούλου από την https://djavann.wordpress.com/2007/05/26/le-voile-n%E2%80%99est-pas-moins-grave-que-l%E2%80%99excision/

Ρεκόρ του ιού Hiv στην Ευρώπη

Αριθμός ρεκόρ μολύνσεων από τον ιό Hiv καταγράφηκε στην Ευρώπη και την Κεντρική Ασία το 2014, εκ των οποίων σχεδόν το ένα τρίτο σε μετανάστριες-ες, ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (ΠΟΥ).
Το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (ECDC) με έδρα τη Στοκχόλμη και η ΠΟΥ κατέγραψαν 142.000 νέες διαγνώσεις το 2014, αριθμός που δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί από την εμφάνιση της ασθένειας στην ήπειρο το 1980.

Μόνο στη Ρωσία καταγράφηκε το 60% των διαγνώσεων. Αντίθετα, στις 28 χώρες της ΕΕ και την Ισλανδία, το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία καταγράφηκε το 21% των μολύνσεων, ενώ ο αριθμός τους εμφανίζει τάσεις μείωσης στη δυτική Ευρώπη.
Εξάλλου το 31% των ανθρώπων που μολύνθηκαν από τον ιό Hiv έχει γεννηθεί σε άλλη χώρα από αυτή που διαγνώστηκε. Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο στις χώρες της βόρειας Ευρώπης (Ισλανδία, Σουηδία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία και Ιρλανδία).
Σύμφωνα με την ΠΟΥ και την ΕΕ, ο αριθμός των μεταναστριών-ών που φτάνουν στην ήπειρο και είναι φορείς του ιού μειώθηκε κατά 41% τα τελευταία δέκα χρόνια.

"Όταν οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες-ες είναι θύματα κοινωνικού αποκλεισμού στις χώρες υποδοχής τις, γίνονται πιο επιρρεπείς στο να μολυνθούν από τον ιό Hiv και αυτό ενδέχεται να τους οδηγήσει σε επικίνδυνες συμπεριφορές", αναφέρει η διευθύντρια της ΠΟΥ στην Ευρώπη Ζουζάνα Γιάκαμπ.
"Εμείς στην ΠΟΥ ζητάμε από όλες τις χώρες στην Ευρώπη να προσφέρουν υπηρεσίες ελέγχου, πρόληψης και θεραπείας του ιού Hiv σε όλες τις πρόσφυγες και μετανάστριες-ες ανεξαρτήτως του νομικού τις καθεστώτος. Είναι ο πιο ασφαλής τρόπος να προστατευθεί ο πληθυσμός", τόνισε.

Οι μέθοδοι μετάδοσης διαφέρουν ανάλογα με τη χώρα.
"Η μετάδοση του ιού μεταξύ ετεροφυλόφιλων ευθύνεται για την αύξηση των μολύνσεων στην ανατολική Ευρώπη, ενώ (στις χώρες αυτές) σημαντικό ποσοστό αποτελεί και η μετάδοση μέσω των ενέσιμων ναρκωτικών. Στις χώρες της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου ο κύριος τρόπος μετάδοσης του ιού Hiv είναι οι σχέσεις μεταξύ ανδρών", υπογραμμίζουν οι δύο θεσμοί.

Την είδηση την βρήκαμε στις 26.11.2015 από την iefimerida στην http://www.iefimerida.gr/news/237801/h-eyropi-ypoferei-apo-aids-rekor-molynseon-gia-2014

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 1

Εφετείο Ηνωμένων Πολιτειών της Έβδομης Επαρχίας
Αριθ. 14-2386 έως 14 - 2388

MARILYN ΡΑΕ BASKIN et al., Ενάγουσες-ντες κατά PENNY BOGAN, et al., κατηγορούμενες-οι.

Προσφυγές από το Επαρχιακό Δικαστήριο Ηνωμένων Πολιτειών της Νότιας Περιφέρειας της Ιντιάνα, Περιοχή της Ιντιανάπολις.

Νο 1: 14-cv-00355-RLY-TAB, 1: 14-cv-00404-RLY-TAB, 1: 14-cv-00406-RLY-MJD - Richard L. Young, Επικεφαλής Δικαστής.

VIRGINIA WOLF et al., Ενάγουσες-ντες, κατά SCOTT WALKER et al., 

Κατηγορούμενες-οι. 

Έφεση από το Επαρχιακό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών της Δυτικής Περιφέρειας της Πολιτείας του Wisconsin.

Νο 3: 14-cv-00064-BBC – Η δικαστίνα, Barbara Β. Crabb.

Ισχυρίστηκαν στις 26, Αυγούστου 2014 και – ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ στις 4 Σεπτεμβρίου 2014 Ενώπιον των Περιφεριακών Δικαστίνων-ων POSNER, WILLIAMS, και HAMILTON.

Ο Δικαστής POSNER. 

Η Ιντιάνα και το Ουισκόνσιν είναι μεταξύ της πλειοψηφίας των Πολιτειών που δεν αναγνωρίζουν την εγκυρότητα του Lbtiq γάμου, είτε έγινε η σύμβαση [του γάμου] σε αυτές τις Πολιτείες ή σε άλλες Πολιτείες [είτε σε ξένες χώρες], όπου ο Lbtiq γάμος είναι νόμιμος. Στις Πολιτείες αυτές ασκήθηκε έφεση από το Επαρχιακό Δικαστήριο ώστε να ακυρώσουν τους νόμους τις που αρνούνται τον Lbtiq γάμο. Επισήμως αυτές οι υποθέσεις είναι σχετικές με τις διακρίσεις κατά των Lbtiq 1 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά σε ένα βαθύτερο επίπεδο, όπως θα δούμε, αφορούν την καλή διαβίωση των παιδιών των Ην. Πολιτειών.

Το επιχείρημα ότι οι Πολιτείες πιέζουν εντονότερα για την υπεράσπιση της απαγόρευσης που ίδιες έχουν για τον Lbtiq γάμο είναι ότι ο μόνος λόγος που η κυβέρνηση ενθαρρύνει το γάμο είναι για να προτρέψει τις-τους ετερό να τελέσουν γάμους, έτσι θα υπάρξουν λιγότερες "ανεπιθύμητες γεννήσεις", οι οποίες, όταν συμβαίνουν εκτός γάμου συχνά οδηγούν στην εγκατάλειψη των παιδιών στην μητέρα (χωρίς βοήθεια από τον πατέρα) ή σε ορφανοτροφείο.



Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif


1 Η υπογράμμιση δική μας

Φωτογραφία: Braden Summers 

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 2

Αυτό που παραβλέπεται από αυτό το επιχείρημα είναι ότι πολλά από αυτά τα εγκαταλελειμμένα παιδιά έχουν παιδοθετηθεί από Lbtiq ζευγάρια, και έτσι τα παιδιά θα ήταν σε καλύτερη θέση τόσο συναισθηματικά όσο και οικονομικά, αν οι θετές-οι γονείς τις-τους ήταν έγγαμες.

Έχουμε συνείδηση της επιμονής του Ανωτάτου Δικαστηρίου ότι "είτε ενσωματώνεται στη Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση ή τεκμαίρεται από την Πέμπτη Τροποποίηση η ισότιμη προστασία, δεν μπορούν τα δικαστήρια να κρίνουν τη σοφία, τη δικαιοσύνη, ή τη λογική των νομοθετικών επιλογών.

Σε τομείς της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, μία εκ του νόμου κατάταξη όπου η διαδικασία ούτε προχωρά κατά μήκος αμφίβολων γραμμών ούτε παραβιάζει θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα πρέπει να γίνει δεκτή ενάντια στην χλεύη της ίσης προστασίας, εάν υπάρχουν οποιαδήποτε λογικά γεγονότα που θα μπορούσαν να παρέχουν μια λογική βάση για την κατάταξη". Υπόθεση FCC κατά Beach Communications, Inc, 508 ΗΠΑ 307, 313 (1993) (τα πλάγια γράμματα έχουν προστεθεί). Η φράση που έχουμε με πλάγια γράμματα είναι η εξαίρεση που ισχύει σε αυτές τις δύο υποθέσεις. 

Εμείς σπεύδουμε να προσθέσουμε ότι, ακόμη και όταν η ομάδα που δέχεται διακρίσεις δεν είναι μία "ύποπτη τάξη-κατάταξη", τα δικαστήρια εξετάζουν, και μερικές φορές απορρίπτουν, το σκεπτικό που προσφέρει η κυβέρνηση για να αμφισβητήσει τις διακρίσεις. Βλέπε, π.χ., υπόθεση Village of Willowbrook κατά Olech, 528 US 562 (2000) (per curiam), *1 Υπόθεση City of Cleburne κατά Cleburne Living Center, 473 US 432, 448-50 (1985). Στην υπόθεση Vance ν. Bradley, 440 ΗΠΑ 93, 111 (1979), μία ενδεικτική υπόθεση κατά την οποία το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε το σκεπτικό της κυβέρνησης για τις διακρίσεις με βάση την ηλικία, η γνώμη της πλειοψηφίας αφιέρωσε 17 σελίδες για να εξετασθεί αν το Κογκρέσο είχε μια "λογική βάση" για την πρόκληση διακρίσεων (που απαιτεί αξιωματικοί ξένων υπηρεσιών, αλλά όχι απλές δημόσιες-οι υπάλληλοι να συνταξιοδοτούνται στην ηλικία των 60 ετών), όπου κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είχε [λογική βάση].

 

Θα δούμε ότι οι κυβερνήσεις της Ιντιάνα και του Ουισκόνσιν δεν μας έδωσαν κάποιο λόγο να πιστέψουμε ότι έχουν μια "λογική βάση" για την απαγόρευση του Lbtiq γάμου. Και κάτι περισσότερο από μία λογική βάση απαιτείται επειδή είναι μια περίπτωση η οποία αμφισβητεί τη διάκριση, στην μορφή της υπόθεσης Beach, "κατά μήκος αμφίβολων γραμμών". Διακρίσεις από μία Πολιτεία ή την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ενάντια σε μια μειοψηφία, όταν βασίζεται σε ένα αμετάβλητο χαρακτηριστικό των μελών της μειοψηφίας (πιο γνωστά [αμετάβλητα] χαρακτηριστικά είναι το φύλο και το χρώμα του δέρματος), και οι οποίες [διακρίσεις] εμφανίστηκαν ενάντια σε κάποιο ιστορικό υπόβαθρο διακρίσεων εις βάρος των προσώπων που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, καθιστά τον νόμο διάκρισης ή την πολιτική διάκρισης, συνταγματικώς ύποπτη.

Βρίσκεστε στο Β' μέρος για να βρεθείτε στο Γ' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif 

*1 per curiam: Στα λατινικά "από το δικαστήριο". Η γνώμη ενός εφετείο που δεν προσδιορίζει κάποια συγκεκριμένη δικαστίνα, η οποία μπορεί να είχε γράψει τη γνωμοδότητση 


Φωτογραφία: Athens Pride 2014 

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 3

Δείτε, π.χ., τις υποθέσεις: Bowen κατά Gilliard, 483 US 587, 602-03 (1987), υπόθεση Regents του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια κατά Bakke - Regents of University of California v. Bakke, 438 ΗΠΑ 265, 360 - 62 (1978), υπόθεση Ενωμένη Εκκλησία του Χριστού του Αγίου Ιωάννη κατά της Πόλης του Σικάγο - St. John’s United Church of Christ v. City of Chicago, 502 F.3d 616, 638 (7 Cir 2007.), υπόθεση Wilkins κατά Gaddy, 734 F.3d 344, 348 (4ος Cir 2013.), υπόθεση Gallagher κατά City of Clayton, 699 F.3d 1013, 1018 - 19 (8th Cir. 2012).Οι περιστάσεις αυτές δημιουργούν ένα τεκμήριο, ότι η διάκριση είναι η άρνηση των νόμων της ίσης προστασίας (αυτό ενδέχεται να παραβιάζει και άλλες διατάξεις του Συντάγματος, επίσης, αλλά εμείς δεν χρειάζεται να εξετάσουμε αυτή τη πιθανότητα).Το τεκμήριο είναι μαχητό, αν όχι τελείως, απλώς με την ακαταμάχητη ένδειξη ότι τα οφέλη μίας διάκρισης στην κοινωνία ως σύνολο υπερτερούν σαφώς των βλαβών, στα θύματά της. Δείτε, π.χ., υπόθεση Grutter κατά Bollinger, 539 US 306, 326-27 (2003), υπόθεση United States κατά Virginia, 518 U.S. 515, 531-33 (1996).

Η προσέγγιση είναι απλή, αλλά έρχεται τυλιγμένη σε πολλές από τις αποφάσεις που την εφαρμόζουν, με μια τρομερά δογματική ορολογία - την ορολογία της ορθολογικής βάσης, αυστηρή, αυξημένη, και με ενδιάμεσο έλεγχο, την στενή νομική αρχή ότι ένας νόμος πρέπει να γραφτεί για να εκπληρώσει συγκεκριμένα μόνο τον επιδιωκόμενο στόχο του, τα θεμελιώδη δικαιώματα, και τα υπόλοιπα.

Θα επικαλούμαστε χώρους του εννοιολογικού μηχανισμού που έχουν αναπτυχθεί γύρω από αυτή την ορολογία, αλλά η κύρια εστίασή μας θα είναι τα επιχειρήματα των Πολιτειών, τα οποία βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στον ισχυρισμό ότι η απαγόρευση του Lbtiq γάμου δικαιολογείται από το συμφέρον του κράτους στο μηχανσιμό, του αναπαραγωγικού σεξ στον (απαραιτήτως ετερό) γάμο. Θα συμμετάσχουν τα επιχειρήματα των Πολιτειών σχετικά με τους δικούς τους όρους, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να αποφασίσουμε το στήριγμα μας στην υπόθεση με βάση τις ακόλουθες τέσσερις ερωτήσεις:

1. Συμφωνείται πως η πρακτική του μηχανσιμού περιλαμβάνει διάκριση, όπου οι τις ρίζες της βρίσκονται στην ιστορία των προκαταλήψεων, ενάντια σε κάποια συγκεκριμένη ομάδα προσώπων, με αποτέλεσμα την άνιση μεταχείριση η οποία είναι επιβλαβής για αυτή την ομάδα;

2. Βασίζεται η άνιση μεταχείριση σε κάποιο αμετάβλητο ή τουλάχιστον έντονο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που υφίστανται διακρίσεις (βιολογικό, όπως το χρώμα του δέρματος, ή μια βαθιά ψυχολογική δέσμευση, όπως είναι η θρησκευτική πεποίθηση συχνά, και οι δύο μορφές χαρακτηριστικών δέχονται διάκριση λόγω χαρακτηριστικών που είναι εύκολο για ένα πρόσωπο να αλλάξει, όπως π.χ το μήκος των νυχιών της;). Το χαρακτηριστικό δεν πρέπει να σχετίζεται με την ικανότητα ενός προσώπου να συμμετέχει στην κοινωνία. Η νοημοσύνη, για παράδειγμα, έχει μία μεγάλη αμετάβλητη συνιστώσα αλλά και ένα άμεσο και ουσιαστικό έρεισμα που εδραιώνει τα προσόντα για ορισμένες μορφές εργασίας και τα νομικά προνόμια, όπως το δικαίωμα άδειας οδήγησης, και ίσως δεν υπάρχει λόγος να είμαστε ιδιαίτερα καχύποπτες με ένα σύνταγμα που κατατάσει σε αυτή τη βάση.

3. Υπάρχει διάκριση, ακόμη και αν βασίζεται σε αμετάβλητο χαρακτηριστικό, ωστόσο, παρέχει ένα σημαντικό αντισταθμιστικό όφελος για την κοινωνία στο σύνολό της;  Η ηλικία είναι ένα αμετάβλητο χαρακτηριστικό, αλλά ένας κανόνας που απαγορεύει σε πρόσωπα ηλικίας άνω των 70 να είναι οδηγούν αεροπλάνα θα μπορούσε εύλογα να θεωρηθεί ότι παρέχει ένα σημαντικό όφελος με τη μορφή της βέλτιστης ασφάλειας των αεροπορικών εταιρειών.

4. Αν και παρέχει ένα αντισταθμιστικό όφελος, είναι η πολιτική των διακρίσεων overinclusive, διότι το όφελος που παρέχει στην κοινωνία θα μπορούσε να επιτευχθεί με τρόπο λιγότερο επιβλαβή ως προς τη διάκριση εις βάρος μίας ομάδας, ή underinclusive, επειδή δήθεν η λογική της κυβέρνησης για την πολιτική σημαίνει ότι θα πρέπει να εφαρμόζεται εξίσου και σε άλλες ομάδες, επίσης;


Βρίσκετε στο Γ' μέρος για να βρεθείτε στο Δ' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif  

Φωτογραφία: Athens Pride 2014

* Οι εμφάσεις είναι δικές μας

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 4

Ένας τρόπος για να αποφασιστεί κατά πόσον η πολιτική είναι overinclusive, είναι να ρωτήσουμε αν η άνιση μεταχείριση είναι απαραίτητη για την επίτευξη της επιθυμητής οφέλειας. Φανταστείτε ένα Σύνταγμα που επιβάλλει φόρο 2 δολλαρίων στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες. Τα έσοδα από τον φόρο αυτό είναι, ας υποθέσουμε, ουσιαστικής σημασίας για την αποτελεσματική λειτουργία της κυβέρνησης.Ως εκ τούτου, ο φόρος είναι κοινωνικά αποτελεσματικός, και τα οφέλη υπερτερούν σαφώς του κόστους. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της διερεύνησης. Απομένει να καθοριστεί κατά πόσον τα οφέλη από την επιβολή του φόρου μόνο στις γυναίκες υπερτερούν του κόστους.

Και το ίδιο στην περίπτωση του Lbtiq γάμου, το ζήτημα δεν είναι αν ο ετερό γάμος είναι ένας κοινωνικά επωφελής θεσμός, αλλά αν για το κράτος τα οφέλη της διάκρισης εις βάρος των Lbtiq ζευγαριών υπερτερούν σαφώς των ζημειών που η διάκριση αυτή επιφέρει.
 

Οι ερωτήσεις μας οδηγούν στην ουσία του δόγματος της ίσης προστασίας. Οι ερωτήσεις 1 και 2 συνεπείς με τις διάφορες φόρμουλες για το τι επιτρέπει το δικαίωμα διάκρισης εις βάρος της ομάδας, να αυξηθεί ο εξονυχιστικός έλεγχος της διάκρισης, και οι ερωτήσεις 3 και 4 συλλαμβάνουν την ουσία της προσέγγισης του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε περιπτώσεις αυξημένου-ελέγχου: "Για να πετύχει, η εναγόμενη-ος της υπόθεσης της οποίας αμφισβητείται το κύρος, ιδιαίτερα από την κυβέρνηση πρέπει να δείξει “τουλάχιστον ότι η ταξινόμηση εξυπηρετεί σημαντικούς κυβερνητικούς στόχους και ότι τα μέτρα διακρίσεων ασχολούνται ουσιαστικά με την επίτευξη των στόχων αυτών". Υπόθεση Ην. Ποιτείες κατά Βιρτζίνια - United States v. Virginia, ανωτέρω, 518 ΗΠΑ στην 524 (1996), παραθέτοντας την υπόθεση Πανεπιστήμιο Γυναικών του Μισισιπή κατά Hogan - Mississippi University for Women v. Hogan, 458 U.S. 718, 724 (1982). 

 

Η διαφορά μεταξύ της προσέγγισης που κάνουμε στις δύο υποθέσεις και της πιο συμβατικής προσέγγισης είναι σημασιολογική παρά ουσιαστική. Η συμβατική προσέγγιση δεν φιλοδοξεί να εξισορροπήσει το κόστος και τα οφέλη του υπό αμφισβήτηση νόμου διάκρισης. Αντ 'αυτού, αξιολογεί τη σημαντικότητα του σκοπού-αμεροληψίας της Πολιτείας κατά τη θέσπιση του νόμου και το βαθμό στον οποίο είναι (“προσαρμοσμένος”) κατάλληλα ο νόμος για την επίτευξη του σκοπού αυτού. Διερωτάται κατά πόσο ο νόμος προάγει πραγματικά το συμφέρον που προβάλλει η Πολιτεία και κατά πόσον θα μπορούσε να υπάρξει κάποια λιγότερο επαχθής εναλλακτική λύση. Η ανάλυση αυτή δεν επικεντρώνεται συνεπώς στο "κόστος" και στις "παροχές-οφέλη" ως τέτοια, αλλά στο αν [νόμος] "καλύπτει τον κατάλληλο σκοπό".

Βρίσκεστε στο Δ' μέρος για να βρεθείτε στο Ε' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif 

Φωτογραφία: Ignace του Henri Jean Fantin-Latour  

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 5

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε αυτές τις δύο υποθέσεις, ξεχειλίζει η συζήτηση για το αν η απαγόρευση του Lbtiq γάμου είναι"over- or under-inclusive" -για παράδειγμα, στην περίπτωση overinclusive αγνοείται η επίδραση της απαγόρευσης παιδοθέτησης από Lbtiq ζευγάρια, στην περίπτωση underinclusive αγνοείται η επέκταση του γάμου σε άλλα υπογόνιμα ζευγάρια. Αλλά για να πούμε ότι μια πολιτική διακρίσεων είναι overinclusive, πρέπει να πούμε ότι η πολιτική κάνει περισσότερο κακό στα μέλη της ομάδας διάκρισης, παρά πως είναι αναγκαία η επίτευξη των νόμιμων στόχων της πολιτικής, και να πούμε ότι η πολιτική για να είναι underinclusive είναι σύμφωνη με αποκλεισμό άλλων, πολύ παρόμοιων ομάδων είναι ενδεικτική της αυθαιρεσίας.

Αν και συζητάμε τις υποθέσεις, όπως θα κάνουμε και σε αυτή την γνωμοδότηση, οι επιβλαβείς συνέπειες του αμφισβητούμενου νόμου μπορεί να βλάψουν με ανάλυση. Όταν ένα Σύνταγμα εισάγει διακρίσεις εις βάρος μιας προστατευόμενης τάξης (όπως ορίζεται για παράδειγμα στην δεύτερη ερώτησή μας), δεν έχει σημασία αν η βλάβη που προκλήθηκε από τη διάκριση είναι μια βαριά βλάβη. Όπως είπαμε, ένας νόμος που θα επέβαλε φόρο δύο δολλαρίων μόνο στις γυναίκες, αλλά δεν θα άγγιζε τους άνδρες εκτός κι αν υπήρχαν ακαταμάχητες αιτίες διάκρισης. Δεν θα είχε σημασία αν η βλάβη διακρίσεων σε κάθε πρόσωπο ήταν μικρή και αν το όφελος της επιβολής του φόρου μόνο στις γυναίκες ήταν τελικά είναι εύκολο να αποφασίσουμε. Οι υπό αμφισβήτηση νόμοι διακρίσεων εις βάρος μιας μειονότητας που ορίζεται από ένα αμετάβλητο χαρακτηριστικό, και η μόνη λογική που οι Πολιτείες διατυπώνουν την πεποίθηση πως - τα ζευγάρια και τα παιδιά τις-τους δεν χρειάζονται τον γάμο, διότι τα ζευγάρια δεν μπορούν να παράγουν παιδιά, εκουσίως ή ακουσίως - είναι τόσο διάτρητη, που δεν μπορεί καν να ληφθεί σοβαρά υπόψη.  

Στο βαθμό που τα παιδιά βρίσκονται σε καλύτερη θέση σε οικογένειες στις οποίες οι γονείς είναι έγγαμες-οι, [τα παιδιά] είναι σε καλύτερη θέση αν έχουν μεγαλώσει είτε με τις βιολογικές-ούς γονείς τους είτε με τις θετές-ούς γονείς. Η διάκριση κατά των ζευγαριών είναι παράλογη, και ως εκ τούτου αντισυνταγματική ακόμη και αν η διάκριση αυτή δεν έχει υποβληθεί σε εξονυχιστική έρευνα, η οποία είναι το γιατί που μπορούμε σε μεγάλο βαθμό παραλείψουμε την πιο σύνθετη ανάλυση ευρυμάτων σε περισσότερες υποθέσεις εξισορροπισης της ίσης-προστασίας.

Είναι, επίσης, το γιατί που μπορούμε να αποφύγουμε την εμπλοκή με το επιχείρημα των εναγυσών-ντων ότι η απαγόρευση του Lbtiq γάμου από την Πολιτεία παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμα που προστατεύεται από τη ρήτρα της εντολής της Δεκάτης Τετάρτης Τροποποίησης. Οι ενάγουσες-ντες επικαλούνται υποθέσεις όπως η Hodgson κατά Μινεσότα - Hodgson v. Minnesota, 497 U.S. 417, 435 (1990) και η Zablocki κατά Redhail - Zablocki v. Redhail, 434 US 374, 383-86 (1978), στις οποίες αποφασίστηκε ότι το δικαίωμα να επιλέγεις με ποια-ον θα τελέσεις γάμο είναι πράγματι θεμελιώδες δικαίωμα.

Οι Πολιτείες απαντούν ότι το δικαίωμα που αναγνωρίζεται σε αυτές τις υποθέσεις είναι το δικαίωμα να επιλέγεις μέσα από την κατηγορία των προσώπων που επιτρέπεται να συνάψουν γάμο, αποκλείοντας έτσι τα παιδιά, τις στενές-ούς συγγενείς, τα ήδη έγγαμα πρόσωπα και τις Πολιτείες που υποστηρίζουν τον Lbtiq γάμο.

Βρίσκεστε στο Ε' μέρος για να βρεθείτε στο ΣΤ' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif

Φωτογραφία: Athens Pride 2014 στη πλατεία Συντάγματος.

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 6

Ο αντίλογος των εναγουσών-ντων ότι υπάρχουν βάσιμες αιτίες για το ότι δεν επιλέγουν να τελέσουν γάμο με παιδιά, στενές-ούς συγγενείς, και τις ήδη έγγαμες, αλλά όχι για το ότι δεν επιλέγουν να τελέσουν γάμο με Lbtiq πρόσωπα.

Υπό το φως των καθηλωτικών εναλακτικών αιτιολογήσεων που θα πρέπει να εξερευνήσουμε ώστε να επιτρέπει ο Lbtiq γάμος, δεν θέλουμε να εμπλακούμε σε συζήτηση με τα μέρη για το "θεμελιώδες δικαίωμα", μπορούμε να περιορίσουμε την προσοχή μας στην ίση προστασία.

Ξεκινάμε λεπτομερή ανάλυση του κατά πόσον η απαγόρευση του Lbtiq γάμου αρνείται τους νόμους την ίση προστασία των νόμων σημειώνοντας ότι η Ιντιάνα και το Ουισκόνσιν, αρνούμενες να επιτρέψουν τον Lbtiq γάμο ή (με περιορισμένες εξαιρέσεις συζητείται αργότερα) να αναγνωρίσουν τέτοιους γάμους που έγιναν σε άλλες Πολιτείες, χώρες, από κατοίκους της Ιντιάνα ή του Wisconsin, κάνουν διακρίσεις εις βάρος των Lbtiq, αρνούμενες σε αυτές το δικαίωμα που αυτές οι Πολιτείες, χώρες χορηγούν σε ετερό, δηλαδή το δικαίωμα να τελούν γάμο με μια άγαμη ενήλικη-ο της επιλογής τις-τους.Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η αιτία της διάκρισης, είναι ένα αμετάβλητο (και ίσως έμφυτο, με την έννοια του ότι γεννιέσαι με αυτόν) χαρακτηριστικό και όχι επιλογή. * Σοφά, ούτε η Ιντιάνα ούτε το Ουισκόνσιν υποστηρίζουν το αντίθετο. Ο Σύνδεσμος Ψυχολόγων των Ην. Πολιτειών - APA έχει πει ότι "οι περισσότερες-οι άνθρωποι βιώνουν λίγο ή καθόλου την αίσθηση της επιλογής για το σεξουαλικό προσανατολισμό τις-τους". APA, "Απαντήσεις στις Ερωτήσεις Σας: Για την Καλύτερη Κατανόηση του Σεξουαλικού Προσανατολισμού & της Λεσβιακότητας, Ομοερωτισμού" 2 (2008), www.apa.org/topics/lgbt/orientation.pdf (επίσκεψη στις 2 Σεπτεμβρίου 2014, όπως και οι άλλες ιστοσελίδες που παρατίθενται στην παρούσα γνωμοδότηση), δείτε επίσης υπόθεση Gregory M. Herek και άλλες-οι, "Δείγμα Δημογραφικών Πιθανοτήτων, Ψυχολογικών και Κοινωνικών Χαρακτηριστικών Αυτο-προσδιορισμού των Λεσβιών, Γκέι και Αμφισεξουαλικών ενηλίκων στις Ην. Πολιτείες". 7 Έρευνα Σεξουαλικότητας και Κοινωνικής Πολιτικής 176, 188 (2010) ("συνδυάζοντας τις ερωτηθήσες-ντες που δήλωσαν ότι είχαν ένα μικρό ποσοστό επιλογής με εκείνες-ους που αναφέρουν άλλη επιλογή, το 84% των λεσβιών και το 95% των γκέι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πως αντιλαμβάνεται ότι είχε ελάχιστη ή καμία επιλογή για το σεξουαλικό προσανατολισμό τις"). Ότι ο λεσβιακός προσανατολισμός δεν είναι επιλογή όπως περαιτέρω υποδηλώνεται από την απουσία αποδεικτικών στοιχείων (παρά τις εκτεταμένες προσπάθειες για να βρεθούν) ότι η ψυχοθεραπεία είναι αποτελεσματική στην μεταστροφή του σεξουαλικού προσανατολισμού γενικά και του λεσβιακού, ομοερωτικού προσανατολισμού ειδικότερα. ΑΡΑ, "Απαντήσεις στις Ερωτήσεις Σας", παραπάνω, στο 3. Έκθεση της Ειδικής Ομάδας του Συνδέσμου Ψυχολόγων των Ην. Πολιτειών-APA, για τις Ορθές Απαντήσεις Θεραπειών του Σεξουαλικού Προσανατολισμού 35-41 (2009). 

Οι επιστημονικές θεωρίες που πρωταγωνιστούν για τις αιτίες της λεσβιοσύνης είναι γενετικές και νευροενδοκρινείς θεωρίες, οι τελευταίες θεωρίες είναι ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός διαμορφώνεται από την διάταξη ορισμένων ορμονών του γονιμοποιημένου ωαρίου. Δείτε, π.χ., J. Michael Bailey, "Βιολογικές Προοπτικές του Σεξουαλικού Προσανατολισμού", στις Λεσβιακές, Γκέι, και Αμφισεξουαλικές Ταυτότητες Κατά τη Διάρκεια της Ζωής: Ψυχολογικές Προοπτικές 102-30 (Anthony R. D'Augelli και Charlotte J. Patterson επιμ. 1995.), και την Barbara L. Frankowski, το "Σεξουαλικός Προσανατολισμός και Έφηβες-οι", 113 Παιδιατρικά 1827, 1828 (2004).


Βρίσκεστε στο ΣΤ' μέρος για να βρεθείτε στο Η' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif 


Φωτογραφία: Athens Pride 2014
 
Η υπογράμμιση είναι δική μας 

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 7

Αν και φαίνεται παράδοξο να υποδηλώνεται ότι η λεσβιοσύνη θα μπορούσε να έχει γενετική καταγωγή-προέλευση, δεδομένου ότι το λεσβιακό σεξ είναι μη αναπαραγωγικό, η λεσβιακότητα ίσως, όπως η εμμηνόπαυση, η μειωμένη αναπαραγωγικότητα κάποιων μελών της κοινωνίας τις επιτρέπει ελεύθερα να παρέχουν φροντίδα στα παιδιά που έχουν γεννήσει συγγενείς τις-τους, αυξάνοντας έτσι την επιβίωση και, ως εκ τούτου τις αναπαραγωγικές προοπτικές αυτών των συγγενών. Αυτό ονομάζεται "υπόθεση επιλογής σογιού" ή η "βοηθός στη θεωρία της φωλιάς". Δείτε, για παράδειγμα, "Μελέτη Αποκαλύπτει Πιθανά Εξελικτικό Ρόλο της Έλξης για το Ίδιο Φύλο", της Ένωσης Ψυχολόγων Επιστημονισών-ων, στις 4 Φεβρουαρίου 2010,  Υπάρχουν και άλλες γενετικές θεωρίες αυτής της έλξης, επίσης. Δείτε, π.χ., Nathan W. Bailey και Marlene Zuk, "Η του Ίδιου Φύλου Σεξουαλική Συμπεριφορά και Εξέλιξη - Same-Sex Sexual Behavior and Evolution", επικείμενες Τάσεις στην Οικολογία και στην Εξέλιξη. Για μια υπεύθυνη δημοφιλή αντμετώπιση του θέματος δείτε William Kremer, "Το ΕξελικτικόΠάζλ της Λεσβιακότητας, Ομοερωτισμού", BBC News Magazine, στις 17 Φεβρουαρίου 2014.

Η βλάβη στις Lbtiq (και, όπως θα τονισθεί, στα παιδοθετημένα παιδιά τις) από την στέρηση του δικαιώματός τις στο γάμο είναι σημαντική. Ο γάμος προσδίδει κύρος σε μια σεξουαλική σχέση, με το να αποκλείεται ένα ζευγάρι από το γάμο, επομένως, του αρνούνται μια πολυπόθητη κοινωνική θέση. Επειδή η λεσβιακότητα δεν είναι μια εθελοντική κατάσταση και οι Lbtiq είναι από τις πιο διακρινόμενες, στιγματισμένες και παρεξηγημένες μειονότητες στην ιστορία του κόσμου, η απαξίωση του σεξουαλικού τις προσανατολισμού, εμμέσως από την άρνηση των δικαιωμάτων γάμου σε Lbtiq ζευγάρια, είναι μια πηγή συνεχούς πόνου για την Lbtiq κοινότητα. Δεν είναι που το να επιτραπεί o Lbtiq γάμος θα αλλάξει βραχυπρόθεσμα τις αρνητικές απόψεις που πολλές Αμερικανίδες-οι έχουν για τον Lbtiq γάμο. Αλλά αυτό θα ενισχύσει την κατάσταση αυτών των γάμων στα μάτια των άλλων Αμερικανίδων-ων, και μακροπρόθεσμα μπορεί να μετατρέψει ορισμένες από τις αντίπαλες-ους του Lbtiq γάμου, αποδεικνύοντας ότι τα έγγαμα Lbtiq ζευγάρια είναι ουσιαστικώς αξιοσέβαστα, ιδίως όσον αφορά τη φροντίδα των παιδοθετημένων παιδιών τις-τους, όπως και τα ετερό έγγαμα ζευγάρια.

Χειροπιαστά, όπως διακρίνεται από τα ψυχολογικά οφέλη του γάμου, τα οποία (μαζί με τα ψυχολογικά οφέλη) εξασφαλίζουν άμεσα ή έμμεσα στα παιδιά [των έγγαμων γονιών], είτε είναι βιολογικά είτε παιδοθετημένα, είναι επίσης σημαντικά. Στην Ιντιάνα περιλαμβάνονται το δικαίωμα να υποβάλλουν φορολογικές δηλώσεις από κοινού, Ind. Code § 6-3-4-2 (d), το προνόμιο η οικογένεια να μπορεί να είναι μάρτυρας σε δικαστήριο, § 34-46-3-1 (4), των υποχρεώσεων συζυγικής υποστήριξης, § 35-46-1-6 (α) των οφελημάτων της ασφάλησης για την επιζώσα-ντα σύζυγο της δημόσιας-ου υπαλλήλου που σκοτώθηκε κατά την ώρα του καθήκοντος, § 36-8-8-13.8 (γ), το δικαίωμα κληρονομίας, όταν μία-ένας σύζυγος πεθάνει, μέσω αδιαθέτου διαθήκης, § 29-1-2-1 (b), (c), και της ελευθερίας των δικαιωμάτων, των υποχρεώσεων υποστήριξης παιδιών για τα παιδιά που προέρχονται από ή υπάρχουν μέσα σε ένα γάμο, και προστασίας της συζυγικής περιουσίας μετά το θάνατο της-του συζύγου. §§ 12-15-8.5-3 (1), 12-20-27-1 (a) (2) (Α). Επειδή το Ουισκόνσιν επιτρέπει το Σύμφωνο Συμβίωσης, μερικά από τα συζυγικά οφέλη είναι διαθέσιμα στα Lbtiq ζευγάρια σε αυτή την Πολιτεία. Αλλά κάποια άλλα δεν είναι διαθέσιμα, όπως το δικαίωμα να παιδοθετούν από κοινού, Wis. Stat. § 48,82 (1), οι υποχρεώσεις συζυγικής υποστήριξης, §§ 765.001 (2), 766.15 (1), 766,55, το τεκμήριο ότι όλα τα περιουσιακά στοιχεία των εγγάμων ζευγαριών είναι οικογενειακή περιουσία, § 766.31 (2), και την κρατική-εντολή πρόσβασης, με την καταχώρηση τις-τους, στην ασφάλιση υγείας της-του συζύγου, § 632.746 (7). 

Βρίσκεστε στο Ζ' μέρος για να βρεθείτε στο Η' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif 

Φωτογραφία: Athens Pride 2014

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 8

Εξαιρετικής σημασίας είναι τα εκτεταμένα ομοσπονδιακά οφέλη που δικαιούνται τα έγγαμα ζευγάρια: το δικαίωμα να καταθέτουν τους φόρους εισοδήματος από κοινού, 26 USC § 6013, της κοινωνικής ασφάλισης της-του συζύγου στην επιζώσα-ντα σύζυγο, 42 USC § 402, των παροχών θανάτου για την επιζώσα-ντα σύζυγο μίας-ενός βετεράνου του στρατού, 38 USC § 1311, το δικαίωμα μεταβίβασης των περιουσιακών στοιχείων μόνο στην μία-έναν σύζυγο κατά τη διάρκεια του γάμου ή να χωρίσουν χωρίς πρόσθετη φορολογική επιβάρυνση, 26 U.S.C. § 1041, απαλλαγής από το φόρο μεταβίβασης ομοσπονδιακών ακίνητων περιουσιακών στοιχείων που περνούν στην επιζώσα-ντα σύζυγο, 26 U.S.C. § 2056 (a), φορολογικής απαλλαγής για την εργοδοσία που παρέχει υγειονομική περίθαλψη σε στην-στον σύζυγο [της εργαζόμενης-ου σε αυτή], 26 USC § 106, Treas. Reg. § 1106-1, και των παροχών υγειονομικής περίθαλψης για τις-τους συζύγους των ομοσπονδιακών υπαλλήλων, 5 U.S.C. §§ 8901 (5), 8905.

Η άρνηση αυτών των ομοσπονδιακών οφελημάτων για τα Lbtiq ζευγάρια φέρνει στο νου τη γνωμοδότηση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση Ηνωμένες Πολιτείες κατά Windsor - United States v. Windsor, 133 S. Ct. 2675, 2694-95 (2013), το οποίο έκρινε αντισυνταγματική την άρνηση όλων των ομοσπονδιακών οικογενειακών οφελημάτων από τους Lbtiq γάμους που ήταν αναγνωρισμένοι από το νόμο της Πολιτείας. Επικρίσεις του Δικαστηρίου της εν λόγω άρνησης εφαρμόζονται με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στο Δίκαιο της Ιντιάνα. Η άρνηση "λέει στα Lbtiq ζευγάρια, και σε όλο τον κόσμο, πως οι γάμοι τους είναι ανάξιοι της ομοσπονδιακής αναγνώρισης". [Οι Lbtiqγάμοι δεν ισχύουν στην Ιντιάνα]. Αυτή [η άρνηση] θέτει τα Lbtiq ζευγάρια σε μια ασταθή θέση, με το να είναι ο γάμος τις-τους σε δεύτερη βαθμίδα της κλίμακας [στην Ιντιάνα, στη χαμηλότερη βαθμίδα της κλίμακας βρίσκονται – οι άγαμες]. Η διαφοροποίηση εξευτελίζει το ζευγάρι ... [και] εξευτελίζει δεκάδες χιλιάδες παιδιά που ήδη ανατρέφονται από Lbtiq ζευγάρια. Ο νόμος ... καθιστά δυσκολότερο να κατανοήσουν τα παιδιά την ακεραιότητα και την εγγύτητα-οικειότητα της ίδιας τις-τους της οικογένειας καθώς και την ομόνοια της με άλλες οικογένειες στην κοινότητά και στην καθημερινή τις-τους ζωή”. "Id. στο 2694.

Το Δικαστήριο περιέγραψε εκτενώς τις ομοσπονδιακές οικογενειακές παροχές που αρνήθηκε η ομάδα "Νόμος Υπεράσπισης του Γάμου" στα έγγαμα Lbtiq ζευγάρια. Ιδιαίτερη σημασία για τις δύο υποθέσεις μας έχει η διαπίστωση του Δικαστηρίου ότι η άρνηση αυτών των παροχών προκαλεί οικονομική ζημία στα παιδιά των Lbtiq. "Η άρνηση αυξάνει το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης για τις οικογένειες με τη φορολόγηση των παροχών υγείας που παρέχονται από την εργοδοσία στις-στους Lbtiq συζύγους των εργαζομένων σε αυτήν [την εργοδοσία]".


Βρίσκεστε στο Θ' μέρος για να βρεθείτε Ζ' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif  

Φωτογραφία: Etty William Two full length standing female nudes turned to the right 

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 9

Και αρνείται ή μειώνει τις παροχές που επιτρέπονται σε οικογένειες που έχασαν σύζυγο και γονέα, τις παροχές-οφέλη που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της οικογενειακής ασφάλειας. [Ο νόμος επίσης] αφαιρεί από τα έγγαμα Lbtiq ζευγάρια τα καθήκοντα και τις ευθύνες που αποτελούν ουσιώδες μέρος του έγγαμου βίου και που στις περισσότερες περιπτώσεις θα είναι τιμή τις-τους να τα αποδεχτούν". Id. at 2695 (οι αναφορές παραλείπονται).

Φυσικά υπάρχει και το κόστος του γάμου όπως και οι παροχές-οφέλη, όχι μόνο το ασήμαντο κόστος της άδειας γάμου, αλλά επίσης υποχρεώσεις, όπως η διατροφή, όπου μία διαζευγμένη-ος σύζυγος μπορεί να αναγκαστεί να επωμιστεί. Αλλά αυτά είναι μεταξύ "των καθηκόντων και των ευθυνών που αποτελεί ουσιώδες μέρος του έγγαμου βίου και που [οι σύζυγοι], στις περισσότερες περιπτώσεις θα είναι τιμή τις να αποδεχτούν". Το ότι ο γάμος εξακολουθεί να κυριαρχεί της συμβίωσης ως μια επιλογή των ζευγαριών υποδεικνύει ότι κατά μέσο όρο το ποσό των υλικών και άϋλων οφελημάτων του γάμου υπερβαίνει το κόστος.

Υπό το πρίσμα της ανωτέρω ανάλυσης, είναι προφανές ότι είναι αβάσιμη η απόρριψη του Lbtiq γάμου, από πλευράς της κυβέρνησης είναι μια άρνηση του νόμου της ίσης προστασίας, και συνεπώς στην Ιντιάνα και στο Ουισκόνσιν, πρέπει να επικρατήσει ένα σαφές συμψηφιστικό κυβερνητικό συμφέρον για την απόρριψη αυτή. Εάν έχουν πράξει [οι Πολιτείες] έτσι, είναι πραγματικά το μόνο ζήτημα που έχουμε ενώπιον μας, και η ισοροπία της παρούσας γνωμοδότησης είναι αφιερωμένη σε αυτό - εκτός από το ότι πριν από την αντιμετώπιση του πρέπει να αντιμετωπίσουμε το επιχείρημα της Πολιτείας ότι ανεξάρτητα από το βάσιμο των ισχυρισμών των εναγουσών-ντων, δεσμευόμαστε από την υπόθεση Baker κατά Nelson - Baker v. Nelson, 409 US 810 (1972) (nem.), να τις απορρίψουμε [τις πολιτείες]. Σε αυτή την υπόθεση το Ανώτατο Δικαστήριο, χωρίς να διατυπώσει γνωμοδότηση, απέρριψε "ελλείψει μιας ουσιαστικής ομοσπονδιακής ερώτησης" την έφεση ενός Πολιτειακού δικαστηρίου το οποίο είχε κρίνει ότι η απαγόρευση του Lbtiq γάμου δεν παραβιάζει το Σύνταγμα. Παρά το γεγονός ότι ακόμη και μια απόφαση χωρίς γνωμοδότηση επί της ουσίας είναι δεσμευτική για τα κατώτερα δικαστήρια, το Ανώτατο Δικαστήριο σμίλεψε μια εξαίρεση σε αυτή τη αρχή-κανόνα της δικαστικής ιεραρχίας στην υπόθεση Hicks κατά Miranda - Hicks v. Miranda, 422 U.S. 332, 344 (1975), "όταν δογματικές εξελίξεις υποδηλώνουν αλλοιώς", δείτε επίσης την υπόθεση United States κατά της Κομητείας Blaine - United States v. Blaine County, 363 F.3d 897, 904 (9ο Cir 2004.), την υπόθεση Soto-Lopez κατά της Επιτροπής της Πολιτικής Υπηρεσίας της Νέας Υόρκης - Soto-Lopez v. New York City Civil Service Commission, 755 F.2d 266, 272 (2d Cir. 1985). Η υπόθεση Baker αποφασίστηκε το 1972 – πριν 42 χρόνια στις σκοτεινές εποχές, καθόσον η εκδίκαση διαφορών σχετικά με τις διακρίσεις εις βάρος των Lbtiq προκαλούσε ανησυχία. Μεταγενέστερες αποφάσεις όπως η υπόθεση Romer κατά Evans 517 U.S. 620, 634-36 (1996), και η Lawrence κατά του Τέξας, 539 US 558, 577-79 (2003), καθώς και η Ηνωμένες Πολιτείες κατά Windsor είναι διακριτές από τις παρούσες δύο υποθέσεις, αλλά καθίσταται σαφές ότι η υπόθεση Baker δεν είναι πλέον έγκυρη. Τουλάχιστον θεωρούμε ότι είναι διακριτές. Αλλά ο Δικαστής Scalia, σε μια μειοψηφούσα γνώμη στην υπόθεση Lawrence, 539 U.S. at 586, συμφώνησε με τον Προεδρεύοντα δικαστή Rehnquist και τον Δικαστή Thomas, πως δεν τις θεωρούσε [διακριτές]. Έγραψε ότι “η αρχή-κανόνας και η λογική” θα απαιτούσε το Δικαστήριο, να λάβει υπόψη την απόφασή της υπόθεσης Lawrence, για να διαπιστώσει ότι υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα στον Lbtiq γάμο. Id. at 605. 

 

Είναι η σειρά της Ιντιάνα να “κάνει την κίνηση”, η οποία υπερασπίζεται την άρνησή της να μην επιτρέπει τον Lbtiq γάμο για έναν και μοναδικό λόγο, ότι δηλαδή ο μοναδικός σκοπός της κυβέρνησης (ή τουλάχιστον σκοπός της κυβέρνησης της Ιντιάνα) το ότι κάνει τον γάμο νομική σχέση (σε αντίθεση με τη συμβίωση, που είναι καθαρά μια [σχέση] συμβολαίου) είναι για να ενισχύσει την ευημερία των παιδιών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Πολιτεία έχει υποστηρίξει ότι η αναγνώριση του Lbtiq γάμου φαλκιδεύει-υπονομεύει τον συμβατικό γάμο.


Βρίσκεστε στο Ζ' μέρος για να βρεθείτε Η' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif 

Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 10

Όταν τα παιδιά έχουν συλληφθεί σκοπίμως, οι γονείς συνήθως προτίθενται να μεγαλώσουν τα παιδιά μαζί. Αλλά η εγκυμοσύνη, η γέννηση και η προκύπτουσα γέννηση (απουσία αμβλώσεως), είναι πολλές φορές τυχαίο-ατύχημα, ακούσια, και συχνά σε τέτοιες περιστάσεις η μητέρα παραμένει κολλημένη με το μωρό και τον πατέρα, που δεν ήθελε να γίνει πατέρας, αρνείται να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη για την ευημερία των παιδιών. Η μόνη αιτία για τον νόμο του γάμου της Ιντιάνα είναι, το επιχείρημα της Πολιτείας ότι συνεχίζει, να προσπαθεί να διοχετεύσει το ακουσίως παραγωγικό σεξ σε ένα νομικό καθεστώς στο οποίο απαιτείται ο βιολογικός πατέρας να αναλάβει τη γονική μέριμνα. Η πολιτεία αναγνωρίζει ότι ορισμένες ή ακόμη και πολλές Lbtiq θέλουν να συνάψουν γάμους, αλλά επισημαίνει ότι πολλές-οί άνθρωποι θέλουν να συνάψουν σχέσεις που η κυβέρνηση αρνείται να εφαρμόσει ή να προστατεύσει (η φιλία είναι ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα). Η κυβέρνηση της Ιντιάνα δεν έχει κανένα συμφέρον από την αναγνώριση και την προστασία του Lbtiq γάμου, επειδή η λεσβιακή, ομοερωτική σεξουαλική επαφή δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανεπιθύμητες γεννήσεις.

Όσο για τα σημαντικά οφέλη που παρέχει ο γάμος στο έγγαμο ζευγάρι, αυτά είναι κατά την άποψη της Πολιτείας ένα μέρος της κανονιστικής διακυβέρνησης: το καρότο για τη συμπλήρωση του μαστιγίου. Τα οικογενειακά οφέλη-παροχές για τα Lbtiq ζευγάρια δεν θα εξυπηρετήσουν το κανονιστικό σκοπό των συζυγικών παροχών-οφελειών των ετερό ζευγαριών επειδή τα Lbtiq ζευγάρια δεν παράγουν μωρά. 

Το επιχείρημα της Πολιτείας μπορεί να συγκριθεί με την απαίτηση για άδεια οδήγησης για τις-τους οδηγούς μηχανοκίνητων οχημάτων, αλλά όχι για τις ποδηλάτισες-ες. Τα μηχανοκίνητα οχήματα είναι πιο επικίνδυνα για τις άλλες χρήστριες-ες των δρόμων από ότι τα ποδήλατα, και ως εκ τούτου άδεια οδήγησης απαιτείται για να οδηγήσεις τα πρώτα, αλλά όχι για να οδηγήσεις το τελευταίο. Οι ποδηλάτριες-ες δεν πρέπει και δεν μπορούν να παραπονεθούν για το ότι δεν χρειάζεται να διαθέτουν άδεια για να οδηγήσουν το ποδήλατο, επειδή η διαδικασία εξασφάλισης, ανανέωσης, κ.λπ., της άδειας θα συνεπαγόταν κόστος σε χρόνο και χρήμα. Η αναλογία δεν είναι τέλεια (αν ήταν, θα ήταν μια ταυτότητα και όχι αναλογία) επειδή ο γάμος παρέχει οφέλη, καθώς και την επιβολή κόστους, όπως έχουμε τονίσει (πράγματι παρέχει περισσότερα οφέλη στα ζευγάρια από το κόστος). Όμως οι παροχές αυτές, κατά την άποψη της Ιντιάνα, δεν θα εξυπηρετούσαν κανένα κρατικό συμφέρον αν επεκτείνονταν και στα Lbtiq ζευγάρια, τα οποια πρέπει επομένως να είναι ικανοποιημένα με τα οφέλη που προκύπτουν από τον αποκλεισμό τους από τη διαδικασία της αδειοδότησης του γάμου: το κόστος της άδειας και το βάρος των συζυγικών καθηκόντων, όπως η υποστήριξη, καθώς και οι δαπάνες που συνδέονται με το διαζύγιο. Επιπλέον, ακόμη και αν η κατοχή της άδειας οδήγησης παρέχει οφέλη δεν είναι διαθέσιμη για τις ποδηλάτριες-ες (εκπτώσεις, ή φορολογικές ελαφρύνσεις, ίσως), η Πολιτεία μπορούσε να ισχυριστεί ότι προσέφερε τις παροχές-οφέλη αυτές μόνον για να παρακινήσει τις-τους οδηγούς να αποκτήσουν άδεια (το καρότο για την συμπλήρωση του μαστιγίου), όμως οι ποδηλάτισες-ες δεν δημιουργούν την ίδια κανονιστική-κρατική ανησυχία και έτσι δεν αξίζουν το καρότο.

Μια άλλη αναλογία: Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επέκτεινε σε 2.000 δολλάρια την "αποταμειευτική πίστωση" για εργαζόμενες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος που έχουν συνεισφέρει στο λογαριασμό συνταξιοδότησης. Παρά το γεγονός ότι η κάθε μία-ένας θα ήθελε μια πίστωση 2.000 δολλαριών, μόνον οι εργαζόμενες-οι με χαμηλό εισόδημα την δικαιούνται. Θα μπορούσαν οι εργαζόμενες υψηλότερου εισοδήματος να διαμαρτυρηθούν που μένουν εκτός προγράμματος, η κυβέρνηση θα μπορούσε να απαντήσει πως μόνο για τις εργαζόμενες με χαμηλότερα εισοδήματα δημιουργήθηκε κρατική ανησυχία, η ανησυχία ότι θα ήθελαν να είναι σε θέση να συντηρήσουν την εαυτή τις κατά τη συνταξιοδότησή τις, χωρίς κυβερνητική ενθάρρυνση για να σωθεί η συνταξιοδότησή τις, ενώ είναι νέες.

Βρίσκεστε στο Ι' μέρος για να βρεθείτε ΙΑ' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif