Ο σεξισμός (δεν) είναι σέξι

​Όταν ένα άρθρο που προσπαθεί να νομιμοποιήσει τον περιρρέοντα σεξισμό και να στηλιτεύσει τη φεμινιστική υστερία, ασκεί «πολιτική κριτική» στη Θεοδώρα Τζάκρη και στη Ραχήλ Μακρή ξεκινώντας από μία φράση που περιέχει τις λέξεις «γόβα» και «κάγκελο», έχει αυτοακυρωθεί από την εκκίνηση. Οι φαλλικοί συνειρμοί, τα υπονοούμενα περί «πηδήματος» και η έμφαση στα παπούτσια υποδηλοί έλλειψη φαντασίας, αναπαραγωγή παρωχημένων κλισέ και χυδαίο ως ανύπαρκτο χιούμορ. Ποια-ος γελάει, αλήθεια, με τις γελοιογραφίες που δείχνουν δύο βουλευτίνες να κάνουν ακροβατικά, με –όλως τυχαίως– ανοιχτά πόδια; Εμείς πάντως όχι. Ευτυχώς, έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ τη γελοία ανακοίνωσή του κατά του σκιτσογράφου των ΝΕΩΝ, πλειοδότησε σε κακογουστιά κι έσκασε λίγο το χειλάκι μας. Σε καλό τους, πάλι μας έκαναν να γελάσουμε. 

Όταν ανακατεύεται το στομάχι σου από ένα σκίτσο και νιώθεις την ανάγκη να υπερασπιστείς τις πιο άσχετες ομόφυλές σου, για να υπερασπιστείς κατά βάθος την εαυτή σου, να αμυνθείς σε μια αδιόρατη βία, ενδεδυμένη με φτηνιάρικα καλαμπούρια, πλάκα δεν σπας. Αυτό είναι βέβαιο. Σε μία κοινωνία όμως στην οποία οι άνδρες μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι όλες οι γυναίκες είναι πόρνες, εκτός από τη μαμά τους, που φτιάχνει και το καλύτερο παστίτσιο του κόσμου, ενώ οι γυναίκες έχουν γαλουχηθεί με συμβουλές όπως «να είσαι όμως και λίγο γατούλα, μη βρίζεις σαν λιμενεργάτης», όλα αυτά που διαμείβονται τα τελευταία 24ωρα στον δημόσιο διάλογο είναι απολύτως αναμενόμενα. Ούτως ή άλλως, η ουσία είναι άλλη: μόνο τέσσερις γυναίκες συμμετέχουν στο υπουργικό συμβούλιο και τα ρεπορτάζ για τη συμμετοχή των 61 γυναικών στη Βουλή τιτλοφορούνται πάντα «άρωμα γυναίκας», γιατί ως γνωστόν οι γυναίκες κάθονται στα έδρανα για να σκορπίσουν μία διακριτική εσάνς θηλυκότητας και όχι να ενοχλήσουν τα τύμπανα των παρισταμένων με «υστερικές φωνές» σαν της Ζωής Κωνσταντοπούλου. O σεξισμός είναι σέξι γιατί η πολιτική ορθότητα είναι κουραστική, καταπιεστική και περιστέλλει την πλάκα. (Εχει γούστο και φινέτσα να λες τον Βενιζέλο «χοντρό» και τον Σόιμπλε «καροτσάκια».) Ο φεμινισμός, από την άλλη, είναι εντελώς last century. Συνοδεύεται από καμένα σουτιέν και πολλή τρίχα, πολλώ δε μάλλον παντελή έλλειψη χιούμορ. Εγώ όντως δεν γελάω με τίποτε από αυτά. Νιώθω απειλή. Το ίδιο και πολλές άλλες γυναίκες που ξέρω και δεν έχουν μπει στον προδιαγεγραμμένο ρόλο, που η ελληνική κοινωνία τις επιφυλάσσει. Μόλις όμως πάρουμε τα ίδια λεφτά με τους άνδρες συναδέλφους, δούμε 22 γυναίκες υπουργίνες και 150 βουλευτίνες (όχι στο Μπόργκεν στη λεωφόρο Αμαλίας) και ισοψηφήσουν τα θύματα τράφικινγκ - βιασμών - ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ γυναικών και ανδρών, ορκίζομαι ότι θα κυλιόμαστε ανάσκελα από τα γέλια ακούγοντας χωρατά με τακούνια, έλλειψη σεξ κ.λπ. Ως τότε μη μας αναγκάζετε να καταλήγουμε να υπερασπιζόμαστε γυναίκες, των οποίων τις ιδεολογικές τοποθετήσεις αποστρεφόμαστε με πάθος, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Λυπηθείτε μας, σκαρφαλωμένες στα κάγκελα, με τα Louboutin στα πόδια, να κάνουμε τις γατούλες επαναστάτριες. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 14.11.13 από την kathimerini.gr γραμμένη από την Ξένια Κουναλάκη στην http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_14/11/2013_539780 

Η φωτογραφία είναι από τη διαμαρτυρία κατά της μαντήλας στις 2.6.13 στην Τουρκία